Bahari
Member
- Μηνύματα
- 1.848
- Likes
- 1.484
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Μετά από περίπου 25-30 λεπτά φτάνουμε στο σταθμό Kobanya-Kispest που είναι το τέρμα του λεωφορείου και η αφετηρία της γραμμής 3 (μπλε) του μετρό. Με το που κατεβαίνουμε από το λεωφορείο πάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων να βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για επτά ημέρες. Να σημειώσω εδώ ότι το εισιτήριο που είχαμε βγάλει στο λεωφορείο δεν ίσχυε για το μετρό. Στη Βουδαπέστη χρησιμοποιούν το ίδιο εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορετικό εισιτήριο για το μετρό, το τραμ, το λεωφορείο κλπ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα με το ίδιο εισιτήριο να αλλάξεις μεταφορικό μέσο. Μπορείς όμως να αλλάξεις γραμμή μετρό. Τώρα αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις για παράδειγμα λεωφορείο και μετά μετρό υπάρχει ένα transfer ticket. Επίσης, ενώ ένα εισιτήριο κοστίζει 300 φιορίνια, εάν το πάρεις από τον οδηγό θα σου κοστίσει 400, ενώ αν πάρεις δεσμίδα με 10 εισιτήρια θα σου κοστίσει λίγο φθηνότερα από το αν τα αγόραζες ένα-ένα. Τέλος πάντων το όλο θέμα με τα εισιτήρια είναι λίγο μπερδεμένο και πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και κατατοπισμένος γιατί υπάρχουν ελεγκτές με το που μπαίνεις και βγαίνεις από το μετρό. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά εισιτήρια, δρομολόγια κλπ, πληκτρολογήστε: [URL="http://www.bkv.hu/english/home/index.html"]Bkv Zrt.[/URL
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο]Κατευθυνόμαστε προς την εβραϊκή συνοικία με σκοπό να δούμε τη Συναγωγή ([URL="http://dohany-zsinagoga.hu/page15/page18/page18.html"]The Great Synagogue in Dohany Street[/URL
- Κεφάλαιο 10ο
Βγάζουμε λοιπόν την κάρτα, συμπληρώνουμε το όνομά μας (ΠΡΟΣΟΧΗ: αν δεν υπάρχει όνομα οι ελεγκτές μπορούν να σας βάλουν πρόστιμο) και πάμε προς την αποβάθρα, αφού φυσικά πρώτα δείξουμε στους ελεγκτές την κάρτα που μόλις είχαμε αποκτήσει. Αυτές τις πέντε μέρες που μείναμε στη Βουδαπέστη δείξαμε την κάρτα τόσες φορές που τι να πω, κάποια στιγμή σκέφτηκα να την κολλήσω στο κούτελο γιατί βαρέθηκα να ανοιγοκλείνω το φερμουάρ της τσάντας!
Το ξενοδοχείο μας (Boutique Hotel Zara) βρίσκεται κοντά στο σταθμό Kalvin ter (ter=πλατεία) της γραμμής 3 οπότε τα πράγματα είναι εύκολα, δεν αλλάζουμε (γραμμή) μετρό και, κατά συνέπεια, δεν έχουμε να κουβαλήσουμε τη βαλίτσα στις σκάλες (αυτός είναι πάντα ο εφιάλτης μου). Είπαμε, η βαλίτσα μου περιέχει όλη την προίκα μου! Είμαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω χιονοθύελλες, καταιγίδες, τυφώνες και παντός είδους καιρικό φαινόμενο!
Στο μετρό οι άνθρωποι μας φαίνονται απόμακροι. Αμίλητοι (είναι και πρωί βέβαια) και κατά κάποιο τρόπο θλιμμένοι. Θα μπορούσα να πω ότι από την πρώτη στιγμή τα πάντα μας έβγαζαν μια μελαγχολία, μια παρακμή. Φτάνουμε στην Kalvin ter, κατεβαίνουμε, κατευθυνόμαστε προς τις ηλεκτρικές σκάλες και διαπιστώνουμε ότι οι σκάλες «τρέχουν» με απίστευτη ταχύτητα. Άντε τώρα να τις προλάβεις μαζί με τη βαλίτσα! Νιώθω σαν να προσπαθώ να ανέβω σε λεωφορείο που κινείται… Τέλος πάντων, αυτές τις μέρες που μείναμε εκεί συνηθίσαμε την ταχύτητα με την οποία κινούνταν, αλλά είχε πολύ γέλιο η υπόθεση! Το ωραίο είναι ότι τις πρώτες μέρες μετά το ταξίδι δεν άντεχα το πόσο αργά πήγαιναν οι σκάλες του μετρό στην Αθήνα!
Το ξενοδοχείο το βρήκαμε πολύ εύκολα. Ήταν σαν να πηγαίναμε σε ένα μέρος που ήδη είχαμε επισκεφθεί. Στη ρεσεψιόν όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν αγγλικά. Αυτό το επισημαίνω γιατί σε γενικές γραμμές ήταν λίγο έως πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να μιλάει αγγλικά και να μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του αν και δε μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα αφού όλοι (ή τουλάχιστον όσοι συναντήσαμε εμείς) ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ακόμα και αν δεν γνώριζαν αγγλικά. Ευτυχώς, παρόλο που ήταν πολύ νωρίς ακόμα (περίπου 8 το πρωί), το δωμάτιο ήταν έτοιμο κι έτσι μπορέσαμε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες και να ξεκινήσουμε αμέσως τη γνωριμία μας με την πόλη. Τώρα, όσον αφορά το δωμάτιο, δε θα έλεγα ότι ήταν δωμάτιο τετράστερου ξενοδοχείου, αλλά ήταν καθαρό και περιποιημένο. Επιπλέον, ήταν σχετικά μικρό, αλλά αυτό δε μας πείραζε ιδιαίτερα αφού θα φεύγαμε το πρωί και θα γυρίζαμε το βράδυ, οπότε όλα καλά! Έτοιμες λοιπόν (κολάν μέσα από το παντελόνι, ισοθερμικές κάλτσες, γάντια…) για μια πρώτη γνωριμία με τη Βουδαπέστη...
Το ξενοδοχείο μας (Boutique Hotel Zara) βρίσκεται κοντά στο σταθμό Kalvin ter (ter=πλατεία) της γραμμής 3 οπότε τα πράγματα είναι εύκολα, δεν αλλάζουμε (γραμμή) μετρό και, κατά συνέπεια, δεν έχουμε να κουβαλήσουμε τη βαλίτσα στις σκάλες (αυτός είναι πάντα ο εφιάλτης μου). Είπαμε, η βαλίτσα μου περιέχει όλη την προίκα μου! Είμαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω χιονοθύελλες, καταιγίδες, τυφώνες και παντός είδους καιρικό φαινόμενο!
Στο μετρό οι άνθρωποι μας φαίνονται απόμακροι. Αμίλητοι (είναι και πρωί βέβαια) και κατά κάποιο τρόπο θλιμμένοι. Θα μπορούσα να πω ότι από την πρώτη στιγμή τα πάντα μας έβγαζαν μια μελαγχολία, μια παρακμή. Φτάνουμε στην Kalvin ter, κατεβαίνουμε, κατευθυνόμαστε προς τις ηλεκτρικές σκάλες και διαπιστώνουμε ότι οι σκάλες «τρέχουν» με απίστευτη ταχύτητα. Άντε τώρα να τις προλάβεις μαζί με τη βαλίτσα! Νιώθω σαν να προσπαθώ να ανέβω σε λεωφορείο που κινείται… Τέλος πάντων, αυτές τις μέρες που μείναμε εκεί συνηθίσαμε την ταχύτητα με την οποία κινούνταν, αλλά είχε πολύ γέλιο η υπόθεση! Το ωραίο είναι ότι τις πρώτες μέρες μετά το ταξίδι δεν άντεχα το πόσο αργά πήγαιναν οι σκάλες του μετρό στην Αθήνα!
Το ξενοδοχείο το βρήκαμε πολύ εύκολα. Ήταν σαν να πηγαίναμε σε ένα μέρος που ήδη είχαμε επισκεφθεί. Στη ρεσεψιόν όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν αγγλικά. Αυτό το επισημαίνω γιατί σε γενικές γραμμές ήταν λίγο έως πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να μιλάει αγγλικά και να μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του αν και δε μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα αφού όλοι (ή τουλάχιστον όσοι συναντήσαμε εμείς) ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ακόμα και αν δεν γνώριζαν αγγλικά. Ευτυχώς, παρόλο που ήταν πολύ νωρίς ακόμα (περίπου 8 το πρωί), το δωμάτιο ήταν έτοιμο κι έτσι μπορέσαμε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες και να ξεκινήσουμε αμέσως τη γνωριμία μας με την πόλη. Τώρα, όσον αφορά το δωμάτιο, δε θα έλεγα ότι ήταν δωμάτιο τετράστερου ξενοδοχείου, αλλά ήταν καθαρό και περιποιημένο. Επιπλέον, ήταν σχετικά μικρό, αλλά αυτό δε μας πείραζε ιδιαίτερα αφού θα φεύγαμε το πρωί και θα γυρίζαμε το βράδυ, οπότε όλα καλά! Έτοιμες λοιπόν (κολάν μέσα από το παντελόνι, ισοθερμικές κάλτσες, γάντια…) για μια πρώτη γνωριμία με τη Βουδαπέστη...
Η Malev καλη;
