Ουγγαρία Ταξίδι στη Βουδαπέστη

[Bahari]

Αφήνουμε την πλατεία Kossuth Lajos και κατευθυνόμαστε προς τη Szabadság tér (πλατεία Ελευθερίας) με το χάρτη και το βιβλίο-οδηγό ανά χείρας όταν μας πλησιάζει μια ηλικιωμένη κυρία και προθυμοποιείται να μας βοηθήσει ρωτώντας μας τι ακριβώς ψάχνουμε. Κι επειδή δε θέλουμε να την προσβάλλουμε της λέμε πού θέλουμε να πάμε και την "αφήνουμε" να μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο μας. Το έχω ξανααναφέρει, αν δεν κάνω λάθος, ότι οι ντόπιοι με τους οποίους συναναστραφήκαμε αυτές τις μέρες που ήμασταν στη Βουδαπέστη μας φάνηκαν πολύ πρόθυμοι και εξυπηρετικοί ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά και κατά συνέπεια η συνεννόηση ήταν λιγάκι δύσκολη.

Η Szabadság tér που διαμορφώθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα στη θέση ενός στρατώνα που είχε κτιστεί για τα αυστριακά στρατεύματα περιβάλλεται από ένα μικρό πάρκο και αρκετά όμορφα κτίρια διαφορετικού αρχιτεκτονικού στυλ.

Η πλατεία Szabadság

Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένας οβελίσκος με ένα «χρυσό» αστέρι στην κορυφή, προς τιμή των σοβιετικών στρατιωτών που σκοτώθηκαν κατά την πολιορκία της Βουδαπέστης, λίγο πριν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι το μόνο σοβιετικό μνημείο που έχει απομείνει στην πόλη, καθώς το τελευταίο, ένα άγαλμα του Λένιν, κατεδαφίστηκε το 1989 (κάποια από τα αγάλματα/μνημεία που θυμίζουν το κομμουνιστικό παρελθόν της Ουγγαρίας έχουν μεταφερθεί και εκτίθενται στο Memento Park Budapest - a kommunista diktat?ra gigantikus eml?kei)

Το μνημείο προς τιμή των σοβιετικών στρατιωτών

Περιμετρικά της πλατείας παρατηρούμε μερικά πολύ όμορφα κτίρια που παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον:

Το κτίριο της τράπεζας CIB

Το κτίριο της ουγγρικής τηλεόρασης (πρώην Χρηματιστήριο)

Την Εθνική Τράπεζα

Χαζεύουμε λοιπόν τα επιβλητικά κτίρια που «αγκαλιάζουν» την πλατεία, αλλά παρατηρούμε ότι ακριβώς δίπλα από την Εθνική Τράπεζα ο δρόμος είναι κλειστός. Βλέπουμε κάποιους αστυνομικούς που έχουν τοποθετήσει μεταλλικά κιγκλιδώματα σε σχήμα Π και δεν επιτρέπουν σε κανένα να περάσει μπροστά από το κτίριο που βρίσκεται στ’ αριστερά της τράπεζας και αναρωτιόμαστε τι να συμβαίνει… Η απορία μας λύνεται αμέσως μόλις βλέπουμε την αμερικανική σημαία. Α! Στο κτίριο αυτό στεγάζεται η πρεσβεία των ΗΠΑ, γι’ αυτό λοιπόν υπάρχουν αυτά τα μέτρα ασφαλείας! Αποφασίζουμε να κάνουμε το γύρο του τετραγώνου για να δούμε και να θαυμάσουμε κάποια ακόμα κτίρια που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή και πέφτουμε πάνω σε ένα εκπληκτικό οικοδόμημα. Η πρόσοψη του κτιρίου είναι πολύ όμορφα διακοσμημένη με μοτίβα λουλουδιών και χρυσαφένιες μέλισσες που ανά πεντάδες σκαρφαλώνουν στα διακοσμητικά αετώματα. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πλησιάσουμε πολύ κοντά στο εντυπωσιακό αυτό κτίριο γιατί ακριβώς μπροστά γίνονται έργα, όπως άλλωστε και σε όλη τη Βουδαπέστη, και όλος ο δρόμος είναι κλειστός. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες από μακριά ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να δούμε αν ο ταξιδιωτικός οδηγός έχει κάποιες πληροφορίες για το κτίριο που μας εντυπωσίασε. Και φυσικά έχει… Είναι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (Postatakarékpénztár) που χτίστηκε το 1900-1901 από τον Λέχνερ, ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει έναν ουγγρικό εθνικό ρυθμό, συνδυάζοντας μοτίβα που είχαν χρησιμοποιήσει ομάδες αβανγκάρντ καλλιτεχνών στο Παρίσι και τη Βιέννη (κίνημα Σετσεσιόν) με μοτίβα της ουγγρικής λαϊκής τέχνης.

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο

Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να πάμε στο Κοινοβούλιο για την προγραμματισμένη ξενάγησή μας στο εσωτερικό του. Περπατώντας όμως στη Vécsey utca και φτάνοντας στη Vértanúk tere (Πλατεία Μαρτύρων) βλέπουμε ένα μνημείο που μας είχε ξεφύγει καθώς ξεκινούσαμε τη βόλτα μας προς την Πλατεία Ελευθερίας και σταματάμε για λίγο. Είναι αφιερωμένο στον Ίμρε Νάγκι, έναν Ούγγρο πολιτικό ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας κατά τα έτη 1953-1955 και εκτελέσθηκε το 1958 εξαιτίας της συμμετοχής του στην εξέγερση του 1956 και της αντισοβιετικής του στάσης.

Ο Ίμρε Νάγκι

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[muya]

Πολυ ωραια αρχισες! Περιμενω και συνεχεια! Η Malev καλη;

 

[Bahari]

Πολυ ωραια αρχισες! Περιμενω και συνεχεια! Η Malev καλη;

Ναι, εμένα όλα καλά μου φάνηκαν, αν και στην αρχή πριν κλείσω τα εισιτήρια είχα κάποιους ενδοιασμούς για τη συγκεκριμένη εταιρία. Τα καθίσματα άνετα, μόνο λίγο απότομη προσγείωση στο γυρισμό, αλλά αυτο νομίζω πως μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε εταιρία.

 

[skiouros82]

ωραια ιστοριουλα προκειται να μας γραψεις απο οτι καταλαβαινω..περιμενουμε την συνεχεια!

 

[marydim]

Μπράβο Bahari!
Αναλυτικότατη με πολλές και καλές πληροφορίες η ιστορία σου, ακριβώς όπως μ' αρέσει δηλαδή.
Γράψε όσα περισσότερα μπορείς γιατί δεν την έχω ψάξει ποτέ τη Βουδαπέστη και θα με βοηθήσεις πολύ.

 

[Bahari]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους... Είναι η πρώτη φορά που γράφω μια ταξιδιωτική ιστορία και είμαι λίγο αγχωμένη για το πώς τη γράφουμε, αν όλα αυτά που γράφω ενδιαφέρουν κάποιον, πώς βάζουμε φωτογραφίες κτλ.

Defkalion σ΄ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια σου!

 

[Bahari]

Μπράβο Bahari!
Αναλυτικότατη με πολλές και καλές πληροφορίες η ιστορία σου, ακριβώς όπως μ' αρέσει δηλαδή.
Γράψε όσα περισσότερα μπορείς γιατί δεν την έχω ψάξει ποτέ τη Βουδαπέστη και θα με βοηθήσεις πολύ.

marydim, απ΄ότι βλέπεις είμαι αναλυτικότατη γιατί απλά, καλώς ή κακώς, είμαι αρκετά πολυλογού
Ελπίζω μόνο το πολύ μπίρι-μπίρι να μη σας κουράσει

 

[Bahari]

Μετά από περίπου 25-30 λεπτά φτάνουμε στο σταθμό Kobanya-Kispest που είναι το τέρμα του λεωφορείου και η αφετηρία της γραμμής 3 (μπλε) του μετρό. Με το που κατεβαίνουμε από το λεωφορείο πάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων να βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για επτά ημέρες. Να σημειώσω εδώ ότι το εισιτήριο που είχαμε βγάλει στο λεωφορείο δεν ίσχυε για το μετρό. Στη Βουδαπέστη χρησιμοποιούν το ίδιο εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορετικό εισιτήριο για το μετρό, το τραμ, το λεωφορείο κλπ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα με το ίδιο εισιτήριο να αλλάξεις μεταφορικό μέσο. Μπορείς όμως να αλλάξεις γραμμή μετρό. Τώρα αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις για παράδειγμα λεωφορείο και μετά μετρό υπάρχει ένα transfer ticket. Επίσης, ενώ ένα εισιτήριο κοστίζει 300 φιορίνια, εάν το πάρεις από τον οδηγό θα σου κοστίσει 400, ενώ αν πάρεις δεσμίδα με 10 εισιτήρια θα σου κοστίσει λίγο φθηνότερα από το αν τα αγόραζες ένα-ένα. Τέλος πάντων το όλο θέμα με τα εισιτήρια είναι λίγο μπερδεμένο και πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και κατατοπισμένος γιατί υπάρχουν ελεγκτές με το που μπαίνεις και βγαίνεις από το μετρό. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά εισιτήρια, δρομολόγια κλπ, πληκτρολογήστε: http://www.bkv.hu/english/home/index.html

Βγάζουμε λοιπόν την κάρτα, συμπληρώνουμε το όνομά μας (ΠΡΟΣΟΧΗ: αν δεν υπάρχει όνομα οι ελεγκτές μπορούν να σας βάλουν πρόστιμο) και πάμε προς την αποβάθρα, αφού φυσικά πρώτα δείξουμε στους ελεγκτές την κάρτα που μόλις είχαμε αποκτήσει. Αυτές τις πέντε μέρες που μείναμε στη Βουδαπέστη δείξαμε την κάρτα τόσες φορές που τι να πω, κάποια στιγμή σκέφτηκα να την κολλήσω στο κούτελο γιατί βαρέθηκα να ανοιγοκλείνω το φερμουάρ της τσάντας!

Το ξενοδοχείο μας (Boutique Hotel Zara) βρίσκεται κοντά στο σταθμό Kalvin ter (ter=πλατεία) της γραμμής 3 οπότε τα πράγματα είναι εύκολα, δεν αλλάζουμε (γραμμή) μετρό και, κατά συνέπεια, δεν έχουμε να κουβαλήσουμε τη βαλίτσα στις σκάλες (αυτός είναι πάντα ο εφιάλτης μου). Είπαμε, η βαλίτσα μου περιέχει όλη την προίκα μου! Είμαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω χιονοθύελλες, καταιγίδες, τυφώνες και παντός είδους καιρικό φαινόμενο!

Στο μετρό οι άνθρωποι μας φαίνονται απόμακροι. Αμίλητοι (είναι και πρωί βέβαια) και κατά κάποιο τρόπο θλιμμένοι. Θα μπορούσα να πω ότι από την πρώτη στιγμή τα πάντα μας έβγαζαν μια μελαγχολία, μια παρακμή. Φτάνουμε στην Kalvin ter, κατεβαίνουμε, κατευθυνόμαστε προς τις ηλεκτρικές σκάλες και διαπιστώνουμε ότι οι σκάλες «τρέχουν» με απίστευτη ταχύτητα. Άντε τώρα να τις προλάβεις μαζί με τη βαλίτσα! Νιώθω σαν να προσπαθώ να ανέβω σε λεωφορείο που κινείται… Τέλος πάντων, αυτές τις μέρες που μείναμε εκεί συνηθίσαμε την ταχύτητα με την οποία κινούνταν, αλλά είχε πολύ γέλιο η υπόθεση! Το ωραίο είναι ότι τις πρώτες μέρες μετά το ταξίδι δεν άντεχα το πόσο αργά πήγαιναν οι σκάλες του μετρό στην Αθήνα!

Το ξενοδοχείο το βρήκαμε πολύ εύκολα. Ήταν σαν να πηγαίναμε σε ένα μέρος που ήδη είχαμε επισκεφθεί. Στη ρεσεψιόν όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν αγγλικά. Αυτό το επισημαίνω γιατί σε γενικές γραμμές ήταν λίγο έως πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να μιλάει αγγλικά και να μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του αν και δε μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα αφού όλοι (ή τουλάχιστον όσοι συναντήσαμε εμείς) ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ακόμα και αν δεν γνώριζαν αγγλικά. Ευτυχώς, παρόλο που ήταν πολύ νωρίς ακόμα (περίπου 8 το πρωί), το δωμάτιο ήταν έτοιμο κι έτσι μπορέσαμε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες και να ξεκινήσουμε αμέσως τη γνωριμία μας με την πόλη. Τώρα, όσον αφορά το δωμάτιο, δε θα έλεγα ότι ήταν δωμάτιο τετράστερου ξενοδοχείου, αλλά ήταν καθαρό και περιποιημένο. Επιπλέον, ήταν σχετικά μικρό, αλλά αυτό δε μας πείραζε ιδιαίτερα αφού θα φεύγαμε το πρωί και θα γυρίζαμε το βράδυ, οπότε όλα καλά! Έτοιμες λοιπόν (κολάν μέσα από το παντελόνι, ισοθερμικές κάλτσες, γάντια…) για μια πρώτη γνωριμία με τη Βουδαπέστη...

 

[muya]

παλι το κοβεις σε ενδιαφερον σημειο! το κανεις για να εχουμε περισσοτερη αγωνια;
περιμενω λοιπον τη συνεχεια...

 

[marydim]

Μην ανησυχείς για τίποτα Bahari. Δεν μας κουράζεις καθόλου όσο αναλυτική και αν είσαι!
Και φυσικά και ενδιαφέρει πολλούς η ιστορία σου. Αν δεν κάνω λάθος είναι μόλις η δεύτερη ιστορία που γράφεται για Βουδαπέστη.

 

[eva kas]

εγω εχω μια απορια.......τελικα τι δικαιολογια ειπες στη δουλεια????
ωραια η ιστορια σου!οντως εκανε τοσο κρυο ωστε να χρειαζεσαι ισοθερμικες καλτσες?

 

[Bahari]

παλι το κοβεις σε ενδιαφερον σημειο! το κανεις για να εχουμε περισσοτερη αγωνια;
περιμενω λοιπον τη συνεχεια...

Απλά κάπου πρέπει να σταματήσω και συνήθως το κάνω όταν πρέπει να ξεκινήσω να αφηγούμαι κάτι καινούριο. Δε μπορώ να σας αφήσω για παράδειγμα σε ένα μουσείο όλο το βράδυ
Θα συνεχίσω την ιστορία αργότερα και θα προσπαθήσω να βάλω και φωτογραφίες.