Ουγγαρία Ταξίδι στη Βουδαπέστη

[Bahari]

Με τους χάρτες ανά χείρας προσπαθούμε να προσανατολιστούμε, να ανακαλύψουμε τα αξιοθέατα και να γνωρίσουμε τον τρόπο ζωής των ανθρώπων αυτής της πόλης. Κατευθυνόμαστε προς το Δούναβη. Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται πολύ κοντά στην κεντρική αγορά και αποφασίζουμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα κατά μήκος της γέφυρας Szabadsag που ενώνει σε εκείνο το σημείο τη Βούδα με την Πέστη.



Αυτή είναι η εικόνα της Βούδας από τη γέφυρα Szabadsag (βλέπουμε σε πρώτο πλάνο τον λόφο Gellert και στο βάθος τη γέφυρα Erzsebet):


Αφού βγάζουμε τις πρώτες φωτογραφίες και χαζεύουμε τα διάφορα αξιοθέατα που μπορούμε να διακρίνουμε από εκείνο το σημείο κατευθυνόμαστε προς την κεντρική αγορά η οποία κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και αναστηλώθηκε πριν μερικά χρόνια:


Εκείνο που μας κάνει εντύπωση σπρώχνοντας την ξύλινη πόρτα είναι οι χοντρές και βαριές κουρτίνες που προφυλάσσουν από το κρύο κατά το άνοιγμα της πόρτας. Παραμερίζουμε λοιπόν τις κουρτίνες και ένα σωρό χρώματα και μυρωδιές απλώνονται μπροστά μας… Κυριαρχούν βέβαια τα περίφημα σαλάμια Ουγγαρίας και οι μικρές κόκκινες πιπερίτσες από τις οποίες φτιάχνεται η πάπρικα. Το βλέμμα μας όμως πέφτει σε κάτι μικρές «ψωμένιες» μπουκίτσες που και λόγω της ώρας (είχε πάει 9 το πρωί, ώρα για κολατσιό) κάνουν τα στομάχια μας να γουργουρίζουν. Οι μπουκίτσες αυτές λέγονται Pogacsa και μπορεί να τις βρει κανείς σε διάφορες παραλλαγές. Εμάς μας άρεσαν καλύτερα αυτές με γεύση τυριού.

Αφού είδαμε όλα τα ζαρζαβατικά και τα σαλαμοειδή της αγοράς, είπαμε να ανέβουμε και στο δεύτερο όροφο όπου βρίσκονται πολλά τουριστικά καταστήματα και μικρά φαγάδικα όπου μπορείς κανείς να δοκιμάσει τοπικές λιχουδιές. Τα τουριστικά όμως ανοίγουν μετά τις 10 το πρωί οπότε «οφείλουμε» να επιστρέψουμε κάποια άλλη μέρα όταν θα είναι ανοικτά.
Βγαίνουμε από την αγορά και αποφασίζουμε να περπατήσουμε λίγο στη Vaci Utca (utca=οδός) έναν πεζόδρομο με κτίρια του 19ου και του 20ου αι όπου συναντάμε εστιατόρια και όλες τις γνωστές αλυσίδες ρούχων (Zara, Bershka, H&M…).

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[muya]

Πολυ ωραια αρχισες! Περιμενω και συνεχεια! Η Malev καλη;

 

[Bahari]

Πολυ ωραια αρχισες! Περιμενω και συνεχεια! Η Malev καλη;

Ναι, εμένα όλα καλά μου φάνηκαν, αν και στην αρχή πριν κλείσω τα εισιτήρια είχα κάποιους ενδοιασμούς για τη συγκεκριμένη εταιρία. Τα καθίσματα άνετα, μόνο λίγο απότομη προσγείωση στο γυρισμό, αλλά αυτο νομίζω πως μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε εταιρία.

 

[skiouros82]

ωραια ιστοριουλα προκειται να μας γραψεις απο οτι καταλαβαινω..περιμενουμε την συνεχεια!

 

[marydim]

Μπράβο Bahari!
Αναλυτικότατη με πολλές και καλές πληροφορίες η ιστορία σου, ακριβώς όπως μ' αρέσει δηλαδή.
Γράψε όσα περισσότερα μπορείς γιατί δεν την έχω ψάξει ποτέ τη Βουδαπέστη και θα με βοηθήσεις πολύ.

 

[Bahari]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους... Είναι η πρώτη φορά που γράφω μια ταξιδιωτική ιστορία και είμαι λίγο αγχωμένη για το πώς τη γράφουμε, αν όλα αυτά που γράφω ενδιαφέρουν κάποιον, πώς βάζουμε φωτογραφίες κτλ.

Defkalion σ΄ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια σου!

 

[Bahari]

Μπράβο Bahari!
Αναλυτικότατη με πολλές και καλές πληροφορίες η ιστορία σου, ακριβώς όπως μ' αρέσει δηλαδή.
Γράψε όσα περισσότερα μπορείς γιατί δεν την έχω ψάξει ποτέ τη Βουδαπέστη και θα με βοηθήσεις πολύ.

marydim, απ΄ότι βλέπεις είμαι αναλυτικότατη γιατί απλά, καλώς ή κακώς, είμαι αρκετά πολυλογού
Ελπίζω μόνο το πολύ μπίρι-μπίρι να μη σας κουράσει

 

[Bahari]

Μετά από περίπου 25-30 λεπτά φτάνουμε στο σταθμό Kobanya-Kispest που είναι το τέρμα του λεωφορείου και η αφετηρία της γραμμής 3 (μπλε) του μετρό. Με το που κατεβαίνουμε από το λεωφορείο πάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων να βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για επτά ημέρες. Να σημειώσω εδώ ότι το εισιτήριο που είχαμε βγάλει στο λεωφορείο δεν ίσχυε για το μετρό. Στη Βουδαπέστη χρησιμοποιούν το ίδιο εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορετικό εισιτήριο για το μετρό, το τραμ, το λεωφορείο κλπ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα με το ίδιο εισιτήριο να αλλάξεις μεταφορικό μέσο. Μπορείς όμως να αλλάξεις γραμμή μετρό. Τώρα αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις για παράδειγμα λεωφορείο και μετά μετρό υπάρχει ένα transfer ticket. Επίσης, ενώ ένα εισιτήριο κοστίζει 300 φιορίνια, εάν το πάρεις από τον οδηγό θα σου κοστίσει 400, ενώ αν πάρεις δεσμίδα με 10 εισιτήρια θα σου κοστίσει λίγο φθηνότερα από το αν τα αγόραζες ένα-ένα. Τέλος πάντων το όλο θέμα με τα εισιτήρια είναι λίγο μπερδεμένο και πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και κατατοπισμένος γιατί υπάρχουν ελεγκτές με το που μπαίνεις και βγαίνεις από το μετρό. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά εισιτήρια, δρομολόγια κλπ, πληκτρολογήστε: http://www.bkv.hu/english/home/index.html

Βγάζουμε λοιπόν την κάρτα, συμπληρώνουμε το όνομά μας (ΠΡΟΣΟΧΗ: αν δεν υπάρχει όνομα οι ελεγκτές μπορούν να σας βάλουν πρόστιμο) και πάμε προς την αποβάθρα, αφού φυσικά πρώτα δείξουμε στους ελεγκτές την κάρτα που μόλις είχαμε αποκτήσει. Αυτές τις πέντε μέρες που μείναμε στη Βουδαπέστη δείξαμε την κάρτα τόσες φορές που τι να πω, κάποια στιγμή σκέφτηκα να την κολλήσω στο κούτελο γιατί βαρέθηκα να ανοιγοκλείνω το φερμουάρ της τσάντας!

Το ξενοδοχείο μας (Boutique Hotel Zara) βρίσκεται κοντά στο σταθμό Kalvin ter (ter=πλατεία) της γραμμής 3 οπότε τα πράγματα είναι εύκολα, δεν αλλάζουμε (γραμμή) μετρό και, κατά συνέπεια, δεν έχουμε να κουβαλήσουμε τη βαλίτσα στις σκάλες (αυτός είναι πάντα ο εφιάλτης μου). Είπαμε, η βαλίτσα μου περιέχει όλη την προίκα μου! Είμαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω χιονοθύελλες, καταιγίδες, τυφώνες και παντός είδους καιρικό φαινόμενο!

Στο μετρό οι άνθρωποι μας φαίνονται απόμακροι. Αμίλητοι (είναι και πρωί βέβαια) και κατά κάποιο τρόπο θλιμμένοι. Θα μπορούσα να πω ότι από την πρώτη στιγμή τα πάντα μας έβγαζαν μια μελαγχολία, μια παρακμή. Φτάνουμε στην Kalvin ter, κατεβαίνουμε, κατευθυνόμαστε προς τις ηλεκτρικές σκάλες και διαπιστώνουμε ότι οι σκάλες «τρέχουν» με απίστευτη ταχύτητα. Άντε τώρα να τις προλάβεις μαζί με τη βαλίτσα! Νιώθω σαν να προσπαθώ να ανέβω σε λεωφορείο που κινείται… Τέλος πάντων, αυτές τις μέρες που μείναμε εκεί συνηθίσαμε την ταχύτητα με την οποία κινούνταν, αλλά είχε πολύ γέλιο η υπόθεση! Το ωραίο είναι ότι τις πρώτες μέρες μετά το ταξίδι δεν άντεχα το πόσο αργά πήγαιναν οι σκάλες του μετρό στην Αθήνα!

Το ξενοδοχείο το βρήκαμε πολύ εύκολα. Ήταν σαν να πηγαίναμε σε ένα μέρος που ήδη είχαμε επισκεφθεί. Στη ρεσεψιόν όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν αγγλικά. Αυτό το επισημαίνω γιατί σε γενικές γραμμές ήταν λίγο έως πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να μιλάει αγγλικά και να μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του αν και δε μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα αφού όλοι (ή τουλάχιστον όσοι συναντήσαμε εμείς) ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ακόμα και αν δεν γνώριζαν αγγλικά. Ευτυχώς, παρόλο που ήταν πολύ νωρίς ακόμα (περίπου 8 το πρωί), το δωμάτιο ήταν έτοιμο κι έτσι μπορέσαμε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες και να ξεκινήσουμε αμέσως τη γνωριμία μας με την πόλη. Τώρα, όσον αφορά το δωμάτιο, δε θα έλεγα ότι ήταν δωμάτιο τετράστερου ξενοδοχείου, αλλά ήταν καθαρό και περιποιημένο. Επιπλέον, ήταν σχετικά μικρό, αλλά αυτό δε μας πείραζε ιδιαίτερα αφού θα φεύγαμε το πρωί και θα γυρίζαμε το βράδυ, οπότε όλα καλά! Έτοιμες λοιπόν (κολάν μέσα από το παντελόνι, ισοθερμικές κάλτσες, γάντια…) για μια πρώτη γνωριμία με τη Βουδαπέστη...

 

[muya]

παλι το κοβεις σε ενδιαφερον σημειο! το κανεις για να εχουμε περισσοτερη αγωνια;
περιμενω λοιπον τη συνεχεια...

 

[marydim]

Μην ανησυχείς για τίποτα Bahari. Δεν μας κουράζεις καθόλου όσο αναλυτική και αν είσαι!
Και φυσικά και ενδιαφέρει πολλούς η ιστορία σου. Αν δεν κάνω λάθος είναι μόλις η δεύτερη ιστορία που γράφεται για Βουδαπέστη.

 

[eva kas]

εγω εχω μια απορια.......τελικα τι δικαιολογια ειπες στη δουλεια????
ωραια η ιστορια σου!οντως εκανε τοσο κρυο ωστε να χρειαζεσαι ισοθερμικες καλτσες?

 

[Bahari]

παλι το κοβεις σε ενδιαφερον σημειο! το κανεις για να εχουμε περισσοτερη αγωνια;
περιμενω λοιπον τη συνεχεια...

Απλά κάπου πρέπει να σταματήσω και συνήθως το κάνω όταν πρέπει να ξεκινήσω να αφηγούμαι κάτι καινούριο. Δε μπορώ να σας αφήσω για παράδειγμα σε ένα μουσείο όλο το βράδυ
Θα συνεχίσω την ιστορία αργότερα και θα προσπαθήσω να βάλω και φωτογραφίες.