Ουγγαρία Ταξίδι στη Βουδαπέστη

[Bahari]

Στην αρχή της Vaci utca (ακριβώς στη γωνία με τη So utca) βρίσκουμε ένα ανταλλακτήριο με αρκετά καλή ισοτιμία και αλλάζουμε μερικά ευρώ με φιορίνια. Έχουμε βέβαια και την prepaid της τράπεζας Κύπρου με την οποία μπορούμε να κάνουμε αγορές, να πληρώσουμε σε εστιατόρια και να κάνουμε αναλήψεις, αλλά είπαμε να «ξεφορτωθούμε» τα λίγα ευρουδάκια που είχαμε μαζί μας. Συνεχίζουμε το περπάτημα στον έρημο πεζόδρομο αφού ακόμα τα καταστήματα δεν έχουν ανοίξει και αρχίζουμε να αισθανόμαστε την κούραση του ταξιδιού. Για να πούμε την αλήθεια το ταξίδι μια χαρά ήταν, αλλά 5.20 «πετάγαμε», στις 3 ήμασταν ήδη στο αεροδρόμιο, άρα το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμηθήκαμε καθόλου. «Δεν ξέρω τι θα κάνεις εσύ, αλλά εγώ θα πάω να ρίξω έναν υπνάκο στο ξενοδοχείο το μεσημέρι» μου λέει η αδερφή μου. «Να κοιμηθούμε; Δεν είσαι καλά!!! Αποκλείεται!!!» της απαντώ. «Πήγαινε εσύ και θα συναντηθούμε αργότερα. Εγώ θα συνεχίσω!!!»
Δεν ξέρω τι με πιάνει όταν ταξιδεύω, αλλά θεωρώ ότι ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου!!! Δε θέλω να χάσω ούτε λεπτό από το ταξίδι, τις καινούριες εμπειρίες και τις εικόνες που ξεδιπλώνονται μπροστά μου, αλλά η κούραση και η αϋπνία (μην ξεχνάμε ότι ήμουν στη δουλειά μέχρι λίγες ώρες πριν την αναχώρησή μας για το αεροδρόμιο) αρχίζουν να κερδίζουν έδαφος… «Εντάξει, λέω να πάμε στο ξενοδοχείο κατά το μεσημεράκι, αλλά μόνο για περίπου μιάμιση ωρίτσα, όχι παραπάνω» ανακοινώνω τελικά στην αδερφή μου.

Στο μεταξύ φτάνουμε στο τέλος της Vaci utca, στην Vorosmarty Mihaly Ter, μια πλατεία αφιερωμένη στον ποιητή Vorosmarty. Εκεί βρίσκεται και το φημισμένο ζαχαροπλαστείο Gerbeaud που αν και άνοιξε για πρώτη φορά το 1858 πήρε το όνομά του από τον Ελβετό παρασκευαστή σοκολάτας Gerbeaud ο οποίος το πήρε λίγα χρόνια αργότερα. Σαν λάτρης της σοκολάτας δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να δοκιμάσω τη διάσημη σοκολάτα του μακαρίτη κυρίου Gerbeaud! Μπαίνουμε λοιπόν στο ζαχαροπλαστείο και προσπαθούμε να βρούμε ένα τραπέζι κοντά στα παράθυρα, όχι μόνο για να έχουμε θέα προς την πλατεία, αλλά κυρίως για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας από τις πρώτες ηλιαχτίδες που μπαίνουν δειλά-δειλά μέσα. Την ίδια σκέψη είχαν βέβαια και άλλοι κι έτσι μπορέσαμε να βρούμε ένα τραπέζι στο οποίο μετά βίας έφταναν οι σκιές των ηλιαχτίδων που έλουζαν αυτά τα «τυχερά» (ηλιόλουστα) τραπέζια. Η διακόσμηση είναι χλιδάτη: πολυέλαιοι, βαριές βελούδινες κουρτίνες, «χρυσοποίκιλτα» ταβάνια.


Σε λίγο έρχεται η σοκολάτα σε ποτήρι που μου θυμίζει ποτήρι παγωτού. Μυρωδάτη, πηχτή, με πλούσια γεύση, ικανοποιεί πλήρως τις προσδοκίες του ουρανίσκου μου. Μαζί έρχεται και το νεράκι μας (ανθρακούχο) σε ποτηράκια κρασιού. Αυτό τώρα είναι ένα πρόβλημα το οποίο προσπαθούμε λίγο αργότερα να λύσουμε, αγοράζοντας από ένα μίνι μάρκετ που συναντάμε στο δρόμο μας λίγο νεράκι της προκοπής… Με την πρώτη γουλιά που βάζουμε στο στόμα μας όμως διαπιστώνουμε ότι το ανθρακούχο νερό μας κυνηγάει και εδώ. Και να σκεφτείτε ότι επειδή τα πάντα πάνω στο μπουκάλι ήταν στα ουγγαρέζικα τα οποία φυσικά και δεν κατέχουμε, αρχίσαμε να κουνάμε όλα τα μπουκάλια για να δούμε ποια θα κάνουν φυσαλίδες και ποια όχι και να πάρουμε ένα νεράκι μη ανθρακούχο. Αλλά … τζίφος η υπόθεση!!! Τέλος πάντων κάποια στιγμή πιο μετά που επισκεφτήκαμε ένα σούπερ μάρκετ που είχε μεγαλύτερη ποικιλία νερών, βρήκαμε και νεράκια μη ανθρακούχα (είχαν ροζ καπάκια) τα οποία έγραφαν ότι ήταν μη ανθρακούχα και σε άλλες γλώσσες, εμείς όμως για σιγουριά (εμ, κοντέψαμε να λυσσάξουμε τις πρώτες ώρες χωρίς φυσιολογικό νεράκι) τα κουνήσαμε κι αυτά λιγάκι για να δούμε την αντίδρασή τους!

Από την πλατεία αυτή που βρίσκεται και το ζαχαροπλαστείο ξεκινάει και η γραμμή 1 (κίτρινη) του μετρό η πρώτη γραμμή μετρό που κατασκευάστηκε στην Ευρώπη το 1894. Παίρνουμε λοιπόν το μετρό και πάμε στο ξενοδοχείο να ρίξουμε έναν υπνάκο αφού το βράδυ λόγω της πολύ πρωινής πτήσης δεν είχαμε κλείσει μάτι…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[muya]

Πολυ ωραια αρχισες! Περιμενω και συνεχεια! Η Malev καλη;

 

[Bahari]

Πολυ ωραια αρχισες! Περιμενω και συνεχεια! Η Malev καλη;

Ναι, εμένα όλα καλά μου φάνηκαν, αν και στην αρχή πριν κλείσω τα εισιτήρια είχα κάποιους ενδοιασμούς για τη συγκεκριμένη εταιρία. Τα καθίσματα άνετα, μόνο λίγο απότομη προσγείωση στο γυρισμό, αλλά αυτο νομίζω πως μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε εταιρία.

 

[skiouros82]

ωραια ιστοριουλα προκειται να μας γραψεις απο οτι καταλαβαινω..περιμενουμε την συνεχεια!

 

[marydim]

Μπράβο Bahari!
Αναλυτικότατη με πολλές και καλές πληροφορίες η ιστορία σου, ακριβώς όπως μ' αρέσει δηλαδή.
Γράψε όσα περισσότερα μπορείς γιατί δεν την έχω ψάξει ποτέ τη Βουδαπέστη και θα με βοηθήσεις πολύ.

 

[Bahari]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους... Είναι η πρώτη φορά που γράφω μια ταξιδιωτική ιστορία και είμαι λίγο αγχωμένη για το πώς τη γράφουμε, αν όλα αυτά που γράφω ενδιαφέρουν κάποιον, πώς βάζουμε φωτογραφίες κτλ.

Defkalion σ΄ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια σου!

 

[Bahari]

Μπράβο Bahari!
Αναλυτικότατη με πολλές και καλές πληροφορίες η ιστορία σου, ακριβώς όπως μ' αρέσει δηλαδή.
Γράψε όσα περισσότερα μπορείς γιατί δεν την έχω ψάξει ποτέ τη Βουδαπέστη και θα με βοηθήσεις πολύ.

marydim, απ΄ότι βλέπεις είμαι αναλυτικότατη γιατί απλά, καλώς ή κακώς, είμαι αρκετά πολυλογού
Ελπίζω μόνο το πολύ μπίρι-μπίρι να μη σας κουράσει

 

[Bahari]

Μετά από περίπου 25-30 λεπτά φτάνουμε στο σταθμό Kobanya-Kispest που είναι το τέρμα του λεωφορείου και η αφετηρία της γραμμής 3 (μπλε) του μετρό. Με το που κατεβαίνουμε από το λεωφορείο πάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων να βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για επτά ημέρες. Να σημειώσω εδώ ότι το εισιτήριο που είχαμε βγάλει στο λεωφορείο δεν ίσχυε για το μετρό. Στη Βουδαπέστη χρησιμοποιούν το ίδιο εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορετικό εισιτήριο για το μετρό, το τραμ, το λεωφορείο κλπ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα με το ίδιο εισιτήριο να αλλάξεις μεταφορικό μέσο. Μπορείς όμως να αλλάξεις γραμμή μετρό. Τώρα αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις για παράδειγμα λεωφορείο και μετά μετρό υπάρχει ένα transfer ticket. Επίσης, ενώ ένα εισιτήριο κοστίζει 300 φιορίνια, εάν το πάρεις από τον οδηγό θα σου κοστίσει 400, ενώ αν πάρεις δεσμίδα με 10 εισιτήρια θα σου κοστίσει λίγο φθηνότερα από το αν τα αγόραζες ένα-ένα. Τέλος πάντων το όλο θέμα με τα εισιτήρια είναι λίγο μπερδεμένο και πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και κατατοπισμένος γιατί υπάρχουν ελεγκτές με το που μπαίνεις και βγαίνεις από το μετρό. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά εισιτήρια, δρομολόγια κλπ, πληκτρολογήστε: http://www.bkv.hu/english/home/index.html

Βγάζουμε λοιπόν την κάρτα, συμπληρώνουμε το όνομά μας (ΠΡΟΣΟΧΗ: αν δεν υπάρχει όνομα οι ελεγκτές μπορούν να σας βάλουν πρόστιμο) και πάμε προς την αποβάθρα, αφού φυσικά πρώτα δείξουμε στους ελεγκτές την κάρτα που μόλις είχαμε αποκτήσει. Αυτές τις πέντε μέρες που μείναμε στη Βουδαπέστη δείξαμε την κάρτα τόσες φορές που τι να πω, κάποια στιγμή σκέφτηκα να την κολλήσω στο κούτελο γιατί βαρέθηκα να ανοιγοκλείνω το φερμουάρ της τσάντας!

Το ξενοδοχείο μας (Boutique Hotel Zara) βρίσκεται κοντά στο σταθμό Kalvin ter (ter=πλατεία) της γραμμής 3 οπότε τα πράγματα είναι εύκολα, δεν αλλάζουμε (γραμμή) μετρό και, κατά συνέπεια, δεν έχουμε να κουβαλήσουμε τη βαλίτσα στις σκάλες (αυτός είναι πάντα ο εφιάλτης μου). Είπαμε, η βαλίτσα μου περιέχει όλη την προίκα μου! Είμαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω χιονοθύελλες, καταιγίδες, τυφώνες και παντός είδους καιρικό φαινόμενο!

Στο μετρό οι άνθρωποι μας φαίνονται απόμακροι. Αμίλητοι (είναι και πρωί βέβαια) και κατά κάποιο τρόπο θλιμμένοι. Θα μπορούσα να πω ότι από την πρώτη στιγμή τα πάντα μας έβγαζαν μια μελαγχολία, μια παρακμή. Φτάνουμε στην Kalvin ter, κατεβαίνουμε, κατευθυνόμαστε προς τις ηλεκτρικές σκάλες και διαπιστώνουμε ότι οι σκάλες «τρέχουν» με απίστευτη ταχύτητα. Άντε τώρα να τις προλάβεις μαζί με τη βαλίτσα! Νιώθω σαν να προσπαθώ να ανέβω σε λεωφορείο που κινείται… Τέλος πάντων, αυτές τις μέρες που μείναμε εκεί συνηθίσαμε την ταχύτητα με την οποία κινούνταν, αλλά είχε πολύ γέλιο η υπόθεση! Το ωραίο είναι ότι τις πρώτες μέρες μετά το ταξίδι δεν άντεχα το πόσο αργά πήγαιναν οι σκάλες του μετρό στην Αθήνα!

Το ξενοδοχείο το βρήκαμε πολύ εύκολα. Ήταν σαν να πηγαίναμε σε ένα μέρος που ήδη είχαμε επισκεφθεί. Στη ρεσεψιόν όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν αγγλικά. Αυτό το επισημαίνω γιατί σε γενικές γραμμές ήταν λίγο έως πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να μιλάει αγγλικά και να μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του αν και δε μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα αφού όλοι (ή τουλάχιστον όσοι συναντήσαμε εμείς) ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε εξυπηρετήσουν ακόμα και αν δεν γνώριζαν αγγλικά. Ευτυχώς, παρόλο που ήταν πολύ νωρίς ακόμα (περίπου 8 το πρωί), το δωμάτιο ήταν έτοιμο κι έτσι μπορέσαμε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες και να ξεκινήσουμε αμέσως τη γνωριμία μας με την πόλη. Τώρα, όσον αφορά το δωμάτιο, δε θα έλεγα ότι ήταν δωμάτιο τετράστερου ξενοδοχείου, αλλά ήταν καθαρό και περιποιημένο. Επιπλέον, ήταν σχετικά μικρό, αλλά αυτό δε μας πείραζε ιδιαίτερα αφού θα φεύγαμε το πρωί και θα γυρίζαμε το βράδυ, οπότε όλα καλά! Έτοιμες λοιπόν (κολάν μέσα από το παντελόνι, ισοθερμικές κάλτσες, γάντια…) για μια πρώτη γνωριμία με τη Βουδαπέστη...

 

[muya]

παλι το κοβεις σε ενδιαφερον σημειο! το κανεις για να εχουμε περισσοτερη αγωνια;
περιμενω λοιπον τη συνεχεια...

 

[marydim]

Μην ανησυχείς για τίποτα Bahari. Δεν μας κουράζεις καθόλου όσο αναλυτική και αν είσαι!
Και φυσικά και ενδιαφέρει πολλούς η ιστορία σου. Αν δεν κάνω λάθος είναι μόλις η δεύτερη ιστορία που γράφεται για Βουδαπέστη.

 

[eva kas]

εγω εχω μια απορια.......τελικα τι δικαιολογια ειπες στη δουλεια????
ωραια η ιστορια σου!οντως εκανε τοσο κρυο ωστε να χρειαζεσαι ισοθερμικες καλτσες?

 

[Bahari]

παλι το κοβεις σε ενδιαφερον σημειο! το κανεις για να εχουμε περισσοτερη αγωνια;
περιμενω λοιπον τη συνεχεια...

Απλά κάπου πρέπει να σταματήσω και συνήθως το κάνω όταν πρέπει να ξεκινήσω να αφηγούμαι κάτι καινούριο. Δε μπορώ να σας αφήσω για παράδειγμα σε ένα μουσείο όλο το βράδυ
Θα συνεχίσω την ιστορία αργότερα και θα προσπαθήσω να βάλω και φωτογραφίες.