Bahari
Member
- Μηνύματα
- 1.848
- Likes
- 1.482
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Μετά από περίπου 25-30 λεπτά φτάνουμε στο σταθμό Kobanya-Kispest που είναι το τέρμα του λεωφορείου και η αφετηρία της γραμμής 3 (μπλε) του μετρό. Με το που κατεβαίνουμε από το λεωφορείο πάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων να βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για επτά ημέρες. Να σημειώσω εδώ ότι το εισιτήριο που είχαμε βγάλει στο λεωφορείο δεν ίσχυε για το μετρό. Στη Βουδαπέστη χρησιμοποιούν το ίδιο εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορετικό εισιτήριο για το μετρό, το τραμ, το λεωφορείο κλπ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα με το ίδιο εισιτήριο να αλλάξεις μεταφορικό μέσο. Μπορείς όμως να αλλάξεις γραμμή μετρό. Τώρα αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις για παράδειγμα λεωφορείο και μετά μετρό υπάρχει ένα transfer ticket. Επίσης, ενώ ένα εισιτήριο κοστίζει 300 φιορίνια, εάν το πάρεις από τον οδηγό θα σου κοστίσει 400, ενώ αν πάρεις δεσμίδα με 10 εισιτήρια θα σου κοστίσει λίγο φθηνότερα από το αν τα αγόραζες ένα-ένα. Τέλος πάντων το όλο θέμα με τα εισιτήρια είναι λίγο μπερδεμένο και πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και κατατοπισμένος γιατί υπάρχουν ελεγκτές με το που μπαίνεις και βγαίνεις από το μετρό. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά εισιτήρια, δρομολόγια κλπ, πληκτρολογήστε: [URL="http://www.bkv.hu/english/home/index.html"]Bkv Zrt.[/URL
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο]Κατευθυνόμαστε προς την εβραϊκή συνοικία με σκοπό να δούμε τη Συναγωγή ([URL="http://dohany-zsinagoga.hu/page15/page18/page18.html"]The Great Synagogue in Dohany Street[/URL
- Κεφάλαιο 10ο
Την επόμενη μέρα επαναλαμβάνω το «τελετουργικό»… Ανοίγω το παράθυρο, βγάζω έξω το χέρι μου για να ελέγξω τη θερμοκρασία, ξεπαγιάζω, κλείνω το παράθυρο, φοράω φανελάκια, μπλουζάκια, πουλόβερ, κολάν, παντελόνι, τρία ζευγάρια κάλτσες και κατεβαίνουμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να εξοπλίσουμε τον οργανισμό μας με τις απαραίτητες θερμίδες που θα μας βοηθήσουν (εν μέρει) να αντέξουμε τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Η σημερινή μας περιπλάνηση ξεκινάει από τη Hősök tere (Πλατεία Ηρώων) που άρχισε να κατασκευάζεται το 1896 με αφορμή τα 1000 χρόνια από τον ερχομό των Μαγυάρων στα ουγγρικά εδάφη και ολοκληρώθηκε το 1929. Την πλατεία κοσμεί το Μνημείο της Χιλιετίας, δυο ημικυκλικές κιονοστοιχίες με τα μπρούτζινα αγάλματα διαφόρων Ούγγρων βασιλιάδων και εθνικών ηρώων, ενώ στο κέντρο της πλατείας στέκει μια στήλη ύψους 36 μέτρων με το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ που κρατά το στέμμα του Αγίου Στεφάνου. Σύμφωνα με το θρύλο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε στον ύπνο του Ίστβαν Α΄ (μετέπειτα Αγίου Στεφάνου) το 1000 μ.Χ., προτείνοντάς του να στεφθεί βασιλιάς και να προχωρήσει στον εκχριστιανισμό της χώρας. Εκείνος ακολούθησε τις υποδείξεις του, στέφθηκε βασιλιάς και οργάνωσε το κράτος με βάση το ευρωπαϊκό φεουδαρχικό σύστημα, θέτοντας τα θεμέλια του σύγχρονου κράτους της Ουγγαρίας και μετατρέποντάς την σε ένα από τα σημαντικότερα Βασίλεια της Μεσαιωνικής Ευρώπης. Στη βάση της στήλης βρίσκεται το μνημείο των Ηρώων στη μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία της Ουγγαρίας.
Η Πλατεία Ηρώων
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατώντας το στέμμα του Αγίου Στεφάνου
Στ’ αριστερά της πλατείας ξεχωρίζει το Μουσείο Καλών Τεχνών ένα νεοκλασικό κτίριο με επιρροές από την ιταλική Αναγέννηση που φιλοξενεί έργα τέχνης από την Αρχαία Αίγυπτο, την Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη αλλά και πίνακες ζωγραφικής των Rafael, Giorgione, Tiziano, Brueghel, El Greco, Goya, Zurbarán, Rembrandt, Toulouse-Lautrec κά. Ένα μεγάλο μέρος της πρόσοψης του μουσείου είναι καλυμμένο με ένα «πανό» που πληροφορεί τους περαστικούς και τους επισκέπτες για το αφιέρωμα που κάνει το μουσείο στους ζωγράφους της ιταλικής Αναγέννησης. «Τέλεια!!!», αναφωνώ. «Δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσω αυτό!!!». Αποφασίζουμε λοιπόν να δούμε λίγο ακόμα την περιοχή (έτσι κι αλλιώς είναι ακόμα πολύ πρωί και έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας) και μετά να επισκεφθούμε το μουσείο.
Το Μουσείο Καλών Τεχνών
Στα δεξιά της πλατείας βλέπουμε το Μέγαρο Τέχνης, τον μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο της Ουγγαρίας, το οποίο φιλοξενεί κυρίως εκθέσεις σύγχρονης ζωγραφικής και γλυπτικής.
Το Μέγαρο Τέχνης
Αφού βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες προχωράμε προς την πίσω-αριστερή πλευρά της πλατείας, στο πάρκο Városliget. Παρόλο που είναι Κυριακή το πάρκο είναι ακόμα ψιλοέρημο και απολαμβάνουμε την ηρεμία της λιμνούλας και την ομορφιά της φθινοπωρινής φύσης. Η τεχνητή αυτή λίμνη με έκταση 12.000 m2, το χειμώνα μετατρέπεται στο μεγαλύτερο παγοδρόμιο της Ευρώπης.
Η τεχνητή λίμνη στο πάρκο Városliget
Όλα είναι έτοιμα για την υποδοχή των κυριακάτικων επισκεπτών του πάρκου
Μηχάνημα από το οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει φαγητό για τα παπάκια της λίμνης
Ακριβώς στην απέναντι πλευρά του δρόμου είναι η είσοδος του ζωολογικού κήπου
Περπατάμε γύρω από τη λιμνούλα και φτάνουμε ακριβώς πίσω από την Πλατεία Ηρώων στο σημείο που, από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, μετατρέπεται σε πίστα πατινάζ.
Πάρκο Városliget
Εδώ το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται σε ένα υπέροχο, παραμυθένιο κτίσμα που βρίσκεται ακριβώς στις «όχθες» της τεχνητής αυτής λίμνης. Το κάστρο Βάινταχουνιαντ (Vajdahunyad vára) μοιάζει να είναι το τέλειο σκηνικό για το παγοδρόμιο που λειτουργεί τους χειμωνιάτικους μήνες στο πάρκο και μας εντυπωσιάζει με τα διαφορετικά στυλ κατασκευής του. Κατασκευάστηκε από το 1896 έως το 1908 με αφορμή την επέτειο των 1000 χρόνων από την ίδρυση της Ουγγαρίας και συνδυάζει διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Σε ένα από τα κτίρια που αποτελούν αυτό το συγκρότημα στεγάζεται και το μεγαλύτερο Μουσείο Γεωργίας στην Ευρώπη.
Το γοτθικό τμήμα του κάστρου
Το αναγεννησιακό τμήμα του κάστρου
Η βόλτα μας στην περιοχή τελειώνει με την επίσκεψή μας στο Μουσείο Καλών Τεχνών και στην προσωρινή έκθεση που είναι αφιερωμένη στους ζωγράφους της Ιταλικής Αναγέννησης. Δυστυχώς όμως δεν προλάβαμε παρά να δούμε ελάχιστα από τα εκθέματα των μόνιμων συλλογών του μουσείου μια και χρειαζόμασταν τουλάχιστον 3-4 ώρες ακόμα για να τα προλάβουμε όλα.
Στην είσοδο του μουσείου και κατά την αγορά των εισιτηρίων είχαμε και το μοναδικό «επεισόδιο» παρανόησης/κακής συνεννόησης που συναντήσαμε στο ταξίδι μας, λόγω της έλλειψης γνώσης αγγλικών των υπαλλήλων του μουσείου. Όταν ρώτησα αν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες μέσα στο μουσείο, η υπάλληλος που έβγαζε τα εισιτήρια μου είπε ότι μπορούσα, μόνο αν πλήρωνα ένα έξτρα (μικρό) ποσό. Την ώρα λοιπόν που της έδινα τα χρήματα τη ρώτησα αν αυτό το έξτρα εισιτήριο ισχύει και για τις μόνιμες συλλογές και για την προσωρινή έκθεση (που βασικά με ενδιέφερε περισσότερο) και μου είπε ότι ισχύει για όλο το μουσείο. Αυτά όλα βέβαια τα είπαμε με τα χίλια ζόρια… Στην πραγματικότητα εγώ ρωτούσα (πολλές φορές κάνοντας την ίδια ερώτηση 5-6 φορές χρησιμοποιώντας κάθε φορά διαφορετικές λέξεις, μπας και μπορέσουμε να συνεννοηθούμε) κι εκείνη απαντούσε με ένα «ναι».
Μπαίνουμε λοιπόν στην έκθεση και με μεγάλη άνεση και σιγουριά (μια και νόμιζα ότι επιτρεπόταν οι φωτογραφίες) σηκώνω τη μηχανή να φωτογραφίσω έναν πίνακα που μου είχε κάνει εντύπωση. Δεν πρόλαβα να πατήσω το κουμπάκι και πλακώνουν οι άνθρωποι του μουσείου φωνάζοντάς μου «No, no». Με αυτοπεποίθηση
τους δείχνω το «εισιτήριο» για τη φωτογραφική μηχανή, αλλά εκείνοι είναι ανένδοτοι…
Στο μεταξύ σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι του μουσείου μαζεύονται ολόγυρά μας και αρχίζουν να μιλούν μεταξύ τους. Σε λίγο ειδοποιούν και κάποιους άλλους και προσπαθούν (με κάποιες σκόρπιες λέξεις και χειρονομίες) να μας πουν ότι σε λίγο θα έρθει κάποιος που γνωρίζει αγγλικά να μας μιλήσει. Καταλαβαίνουμε, φυσικά, ότι το λάθος ήταν της κοπέλας στα εισιτήρια. Το ποσό που είχαμε πληρώσει για τη φωτογραφική ήταν πολύ μικρό και δεν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η φασαρία, αλλά… είχε λίγο πλάκα όλη αυτή η ιστορία κι έτσι περιμέναμε να δούμε τον υπεύθυνο.
Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι όλοι οι υπάλληλοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μας εξηγήσουν ότι φωτογραφίες επιτρέπονται μόνο στις μόνιμες συλλογές και όχι στις προσωρινές εκθέσεις και έδειχναν μάλλον στενοχωρημένοι για αυτήν την παρανόηση. Τέλος πάντων ύστερα από λίγα λεπτά ήρθε και ο υπάλληλος που γνώριζε κάτι λίγα αγγλικά και μας εξήγησε αυτό που ήδη είχαμε καταλάβει λέγοντάς μας ότι λυπάται πολύ για το λάθος.
Η σημερινή μας περιπλάνηση ξεκινάει από τη Hősök tere (Πλατεία Ηρώων) που άρχισε να κατασκευάζεται το 1896 με αφορμή τα 1000 χρόνια από τον ερχομό των Μαγυάρων στα ουγγρικά εδάφη και ολοκληρώθηκε το 1929. Την πλατεία κοσμεί το Μνημείο της Χιλιετίας, δυο ημικυκλικές κιονοστοιχίες με τα μπρούτζινα αγάλματα διαφόρων Ούγγρων βασιλιάδων και εθνικών ηρώων, ενώ στο κέντρο της πλατείας στέκει μια στήλη ύψους 36 μέτρων με το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ που κρατά το στέμμα του Αγίου Στεφάνου. Σύμφωνα με το θρύλο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε στον ύπνο του Ίστβαν Α΄ (μετέπειτα Αγίου Στεφάνου) το 1000 μ.Χ., προτείνοντάς του να στεφθεί βασιλιάς και να προχωρήσει στον εκχριστιανισμό της χώρας. Εκείνος ακολούθησε τις υποδείξεις του, στέφθηκε βασιλιάς και οργάνωσε το κράτος με βάση το ευρωπαϊκό φεουδαρχικό σύστημα, θέτοντας τα θεμέλια του σύγχρονου κράτους της Ουγγαρίας και μετατρέποντάς την σε ένα από τα σημαντικότερα Βασίλεια της Μεσαιωνικής Ευρώπης. Στη βάση της στήλης βρίσκεται το μνημείο των Ηρώων στη μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία της Ουγγαρίας.
Η Πλατεία Ηρώων
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατώντας το στέμμα του Αγίου Στεφάνου
Στ’ αριστερά της πλατείας ξεχωρίζει το Μουσείο Καλών Τεχνών ένα νεοκλασικό κτίριο με επιρροές από την ιταλική Αναγέννηση που φιλοξενεί έργα τέχνης από την Αρχαία Αίγυπτο, την Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη αλλά και πίνακες ζωγραφικής των Rafael, Giorgione, Tiziano, Brueghel, El Greco, Goya, Zurbarán, Rembrandt, Toulouse-Lautrec κά. Ένα μεγάλο μέρος της πρόσοψης του μουσείου είναι καλυμμένο με ένα «πανό» που πληροφορεί τους περαστικούς και τους επισκέπτες για το αφιέρωμα που κάνει το μουσείο στους ζωγράφους της ιταλικής Αναγέννησης. «Τέλεια!!!», αναφωνώ. «Δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσω αυτό!!!». Αποφασίζουμε λοιπόν να δούμε λίγο ακόμα την περιοχή (έτσι κι αλλιώς είναι ακόμα πολύ πρωί και έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας) και μετά να επισκεφθούμε το μουσείο.
Το Μουσείο Καλών Τεχνών
Στα δεξιά της πλατείας βλέπουμε το Μέγαρο Τέχνης, τον μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο της Ουγγαρίας, το οποίο φιλοξενεί κυρίως εκθέσεις σύγχρονης ζωγραφικής και γλυπτικής.
Το Μέγαρο Τέχνης
Αφού βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες προχωράμε προς την πίσω-αριστερή πλευρά της πλατείας, στο πάρκο Városliget. Παρόλο που είναι Κυριακή το πάρκο είναι ακόμα ψιλοέρημο και απολαμβάνουμε την ηρεμία της λιμνούλας και την ομορφιά της φθινοπωρινής φύσης. Η τεχνητή αυτή λίμνη με έκταση 12.000 m2, το χειμώνα μετατρέπεται στο μεγαλύτερο παγοδρόμιο της Ευρώπης.
Η τεχνητή λίμνη στο πάρκο Városliget
Όλα είναι έτοιμα για την υποδοχή των κυριακάτικων επισκεπτών του πάρκου
Μηχάνημα από το οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει φαγητό για τα παπάκια της λίμνης
Ακριβώς στην απέναντι πλευρά του δρόμου είναι η είσοδος του ζωολογικού κήπου
Περπατάμε γύρω από τη λιμνούλα και φτάνουμε ακριβώς πίσω από την Πλατεία Ηρώων στο σημείο που, από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, μετατρέπεται σε πίστα πατινάζ.
Πάρκο Városliget
Εδώ το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται σε ένα υπέροχο, παραμυθένιο κτίσμα που βρίσκεται ακριβώς στις «όχθες» της τεχνητής αυτής λίμνης. Το κάστρο Βάινταχουνιαντ (Vajdahunyad vára) μοιάζει να είναι το τέλειο σκηνικό για το παγοδρόμιο που λειτουργεί τους χειμωνιάτικους μήνες στο πάρκο και μας εντυπωσιάζει με τα διαφορετικά στυλ κατασκευής του. Κατασκευάστηκε από το 1896 έως το 1908 με αφορμή την επέτειο των 1000 χρόνων από την ίδρυση της Ουγγαρίας και συνδυάζει διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Σε ένα από τα κτίρια που αποτελούν αυτό το συγκρότημα στεγάζεται και το μεγαλύτερο Μουσείο Γεωργίας στην Ευρώπη.
Το γοτθικό τμήμα του κάστρου
Το αναγεννησιακό τμήμα του κάστρου
Η βόλτα μας στην περιοχή τελειώνει με την επίσκεψή μας στο Μουσείο Καλών Τεχνών και στην προσωρινή έκθεση που είναι αφιερωμένη στους ζωγράφους της Ιταλικής Αναγέννησης. Δυστυχώς όμως δεν προλάβαμε παρά να δούμε ελάχιστα από τα εκθέματα των μόνιμων συλλογών του μουσείου μια και χρειαζόμασταν τουλάχιστον 3-4 ώρες ακόμα για να τα προλάβουμε όλα.
Στην είσοδο του μουσείου και κατά την αγορά των εισιτηρίων είχαμε και το μοναδικό «επεισόδιο» παρανόησης/κακής συνεννόησης που συναντήσαμε στο ταξίδι μας, λόγω της έλλειψης γνώσης αγγλικών των υπαλλήλων του μουσείου. Όταν ρώτησα αν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες μέσα στο μουσείο, η υπάλληλος που έβγαζε τα εισιτήρια μου είπε ότι μπορούσα, μόνο αν πλήρωνα ένα έξτρα (μικρό) ποσό. Την ώρα λοιπόν που της έδινα τα χρήματα τη ρώτησα αν αυτό το έξτρα εισιτήριο ισχύει και για τις μόνιμες συλλογές και για την προσωρινή έκθεση (που βασικά με ενδιέφερε περισσότερο) και μου είπε ότι ισχύει για όλο το μουσείο. Αυτά όλα βέβαια τα είπαμε με τα χίλια ζόρια… Στην πραγματικότητα εγώ ρωτούσα (πολλές φορές κάνοντας την ίδια ερώτηση 5-6 φορές χρησιμοποιώντας κάθε φορά διαφορετικές λέξεις, μπας και μπορέσουμε να συνεννοηθούμε) κι εκείνη απαντούσε με ένα «ναι».
Μπαίνουμε λοιπόν στην έκθεση και με μεγάλη άνεση και σιγουριά (μια και νόμιζα ότι επιτρεπόταν οι φωτογραφίες) σηκώνω τη μηχανή να φωτογραφίσω έναν πίνακα που μου είχε κάνει εντύπωση. Δεν πρόλαβα να πατήσω το κουμπάκι και πλακώνουν οι άνθρωποι του μουσείου φωνάζοντάς μου «No, no». Με αυτοπεποίθηση
τους δείχνω το «εισιτήριο» για τη φωτογραφική μηχανή, αλλά εκείνοι είναι ανένδοτοι… Στο μεταξύ σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι του μουσείου μαζεύονται ολόγυρά μας και αρχίζουν να μιλούν μεταξύ τους. Σε λίγο ειδοποιούν και κάποιους άλλους και προσπαθούν (με κάποιες σκόρπιες λέξεις και χειρονομίες) να μας πουν ότι σε λίγο θα έρθει κάποιος που γνωρίζει αγγλικά να μας μιλήσει. Καταλαβαίνουμε, φυσικά, ότι το λάθος ήταν της κοπέλας στα εισιτήρια. Το ποσό που είχαμε πληρώσει για τη φωτογραφική ήταν πολύ μικρό και δεν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η φασαρία, αλλά… είχε λίγο πλάκα
όλη αυτή η ιστορία κι έτσι περιμέναμε να δούμε τον υπεύθυνο. Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι όλοι οι υπάλληλοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μας εξηγήσουν ότι φωτογραφίες επιτρέπονται μόνο στις μόνιμες συλλογές και όχι στις προσωρινές εκθέσεις και έδειχναν μάλλον στενοχωρημένοι για αυτήν την παρανόηση. Τέλος πάντων ύστερα από λίγα λεπτά ήρθε και ο υπάλληλος που γνώριζε κάτι λίγα αγγλικά και μας εξήγησε αυτό που ήδη είχαμε καταλάβει λέγοντάς μας ότι λυπάται πολύ για το λάθος.
Η Malev καλη;
