Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Βγαίνουν έξω και αφού τους πάει το αυτοκινητάκι του γκόλφ 500 μέτρα πιο πέρα, έρχονται σε επαφή με την πόλη. Ω!! δυστηχία. Ωστε για αυτό έφυγαν οι φίλοι τους άρον άρον. Είχε σουρουπώσει, αλλά σε συτήν την πόλη η νύχτα περισσότερα αποκαλύπτει παρά κρύβει. Η Πατάγια, υπήρξε κάποτε ένα ειδυλιακό χωριουδάκι ψαράδων που αναπτύχθηκε εν μια νυκτί, λόγω του πολέμου του Βιετνάμ. Οι φαντάροι παίρνωντας ολιγοήμερη άδεια, έρχονταν εδώ για τα κλασσικά, μπύρες και κορίτσια. Αυτό ανδρώθηκε και από το χωριό που ήταν κάποτε μεταμορφώθηκε σε ένα εκτρωματικό αρχιτεκτονικά και ηθικά συνοθύλευμα, το οποίο αποτελείτο από ομπρέλες στις θεοβρώμικες παραλίες, -όπως και ξαπλώστρες-, απίστευτα άσχημα κτίρια, βρωμεροί δρόμοι όλο σκουπίδια, χωρίς ρυμοτομικό σχέδιο και χωρίς να προβλεθεί η τόσο μεγάλη οικιστική ανάπτυξη με Παντελή (Βούλγαρη) έλλειψη υποδομών όπως συγκρότημα για την διαχείρηση των λυμάτων τα οποία καταλήγουν στις θάλλασες, απουσία πρασίνου, κακόγουστα μαγαζιά, πωλητές που αγενέστεροι δεν υπάρχουν, μεθυσμένοι, σχεδόν ανύπαρκτα πεζοδρόμια και τα λιγοστά που υπήρχαν σπασμένα και επικίνδυνα, ναρκωμανείς ξαπλωμένοι στον δρόμο, τραβεστί να είναι καθισμένοι στις γωνιές κρατώντας χαρτόνια ΄που γράφαν πάνω έχω ALDS βοηθείστε με, μηχανάκια, κόρνες, μόλυνση, σαπίλα και καταβαράθρωση κάθε τι καλαίσθητου και όμορφου. Με άλλα λόγια αυτή η πόλη πιθανόν θα έπρεπε να βομβαρδιστεί επιμελώς με πυρινικά ή έστω ναπάλμ και να χτιστεί από την αρχή. Επίσης να αναφερθεί και η αντιμετώπιση που έχουν οι τουρίστες στην συγκεκριμένη πόλη από τους ντόπιους. Με δεδομένο ότι η Πατάγια συντηρείται αποκλειστικά από τον σεξοτουρισμό, έχει αναπτυχθεί ένα είδος κεκαλυμένου μίσους ή έστω αντιπάθειας από τους ντόπιους προς τους τουρίστες, γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι η εκδιδόμενη κόρη του πχ σερβιτόρου "αγοράζεται" από τον χοντρό Ολλανδό που αυτός σέρβιρε το μεσημέρι κλπ. με αποτέλεσμα να βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα για τους πιο αγενείς Ταυλανδούς. Κάτι που αδικεί την χώρα, διότι σε ποσοστό 98% είναι όλοι τους αξιαγάπητοι, διακριτικοί και ευγενικοί. Αυτά είδαν τα ματάκια τους και με δεδομένο το ότι είχαν δει έναν άλλο νότο, όμορφο καταπράσινο και καθαρότερο παλιά, τους έπιασε ζαλάδα. Ειπαν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στην πόλη, μήπως είναι όμορφη και δεν το ανακάλυψαν ακόμα. Την ομορφιά βέβαια δεν την ανακαλύψαν, αλλά διαπίστωσαν χαμένοι σε κάτι στενά και αδιέξοδα δρομάκια ότι οι φίλοι μας οι Ρώσοι εξάγουν "προιόν" και στην Ταυλάνδη. Και φυσικά όταν λέμε "προιόν" δεν εννοούμε χαβιάρι. Απογοητευμένοι με την "μεγάλη εύκολη" (οχι την Ν. Ορλεάνη) σέρνονται μέχρι το ξενοδοχείο για να πιούν μέχρι να κάψουν τα συκώτια τους και να καταστούν ανίκανοι να σκέφτονται, να φάνε και να κοιμηθούν. Κάτι που όπως προβλεπόταν από τις συνθήκες θα γινόταν επί μία εβδομάδα συνεχώς......Σκεφτήκαν η αλήθεια και την λύση της λοβοτομής, αλλά δεν βρίσκαν πρόχειρο γιατρό. Ενας μόνο είχε μείνει και κούραρε κάποιον νεαρό απο υπερβολική δόση. Δυστηχώς για αυτούς είχαν προπληρώσει για μια εβδομάδα το ακριβό για τα δεδομένα της χώρας κατάλημα και δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Προσπαθήσαν βέβαια να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις πηδώντας από το μπαλκόνι και άλλα ωραία εγχειρήματα επίδειξης μη αυτοσυντήρησης, αλλά δεν ευδοκίμησαν. Εδώ , εδώ στο γήπεδο αυτό.... εδώ θα ψοφολογήσετε και δεν θα το γλεντήσετε. Οταν ο Ντοστογιέφσκι δημιουργούσε τον ήρωα Ρασκόλνικοφ στο Εγκλημα και τιμωρία φίλοι μου, προφανώς το ζεύγος είχε κατά νου ή έστω την ψυχολογία τους. Απόγνωση και απελπισία. Μόνο που εδώ μόνο το σκέλος Τιμωρία υφίσταται. Τα εγκλήματα τα διαπράτουν άλλοι. Επί δύο ημέρες γυρνάγαν σαν κατάρες, ψάχνωντας το ωραίο, το μεγάλο, το ιδανικό. Τελικά το μόνο που βρήκαν ήταν ένας υπόνομος που έχασκε γιατί κάποιος είχε ξεχάσει ανοιχτό το καπάκι. Δοξα τω Θεο! Το είδαν τελευταία στιγμή και δεν έπεσαν μέσα.
Παίρνουν ένα τουκ τουκ και πάνε στο κέντρο. Οιμε! Οσο πάει γίνεται και χειρότερο!Τι να αναλύσεις? Τι να πεις? Τι να σχολιάσεις? Τι να αποφύγεις? Τι να παρατηρήσεις? Και το κυριότερο όλων Που να ξεράσεις? Προφανώς οπουδήποτε. Δεν έχει σημασία. Οπως είναι όλοι εδώ, χαμπάρι δεν θα πάρουν. Παρεξήγηση δεν υπάρχει λοιπόν! Στην Πατάγια (tip) μπορείτε να ξεράσετε όπου θέλετε! Κανενα πρόβλημα. Μη πούμε ότι θα γουστάρουν κιόλας. Φεύγουν άρον άρον και ξαναγυρνάν στην παραλία τους την Jomtien.Αέρα αδέλφια αέρα. Πρέπει να συγκληθεί συμβούλιο για να παρθούν κάποιες αποφάσεις. Αλλά για να πάρεις σοβαρές αποφάσεις πρέπει να είσαι και γεμάτος από μπυρόνια. Και έτσι γίνεται. Ακολουθείται δηλαδή η μέθοδος του "το έκανα μεν, αλλα είχα απωλέσει συνείδηση". Κάτι που νομικά μπορεί να σταθεί και ως γραμμή υπεράσπισης στα δικαστήρια. Αντέξαν δύο ημέρες στα Σόδομα και τα Γόμορα Ηρθε η ώρα!.Το συμβούλιο λαμβανει χώρα σε ένα μαγαζάκι 10 η ώρα το πρωί, κλειστών των θυρών και με μη δυνατότητας ασκήσεως Βετο. Η απόφαση που θα παρθεί θα τιμηθεί δεόντως, θα τηρηθούν οι ίδιες διαδικασίες για την επικύρωσή της όπως στα εγκαίνεια των πλοίων αλλά αντί για σαμπάνια θα χρησιμοποιηθεί μπύρα, και θα γίνει δεκτή χωρίς δικαίωμα ένστασης και από τις δύο πλευρές. Δημοκρατικες διαδικασίες .Ως όργανο επιλογής επιλέγεται αυτός που θα πέσει δεύτερος, ξερός από τις μπύρες. Αρα όπως καταλαβαίνεται είναι θέμα συκωτιού και αντοχής αυτού. Μετά από άφθονη κατάποση μπύρας με επιτηρητές για την διαφανή και νομότυπη διαδικασία τον ΟΗΕ αλλά και τους κυανόκρανους (αυτός ο τρίτος αριστερά ήταν και καλό κομμάτι), και έχοντας επιτευχθεί ο στόχος "απώλεια συνειδήσεως" (βοήθησε βέβαια και ο ήλιος που τους χτύπαγε στο κεφάλι κατακούτελα) κατά τις 1 το μεσημέρι, βγαίνει η ριζοσπαστική απόφαση. Θα φύγουνε ... θα πάνε αλλού. Μην ρωτάτε σας παρακαλώ χαζά τύπου ποιός νίκησε? Η όλη υπόθεση ήταν απλά η πρόφαση, ο φερετζές πως να το πούμε να το καταλάβετε? να πιούν οι άνθρωποι και κάτι παραπάνω! Και οι δύο!!! Αυτή η πόλη τους φτάνει στα όριά τους. Αλλά μόνο έτσι την αντέχεις. Η νεκρός ή μεθυσμένος. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Βέβαια ελοχεύει και ο κίνδυνος αν καθίσουν λίγο ακόμα να μετατραπούν σε παθολογικά αλκοολικούς. Αποφασίζεται λοιπόν να ξεκουβαλήσουν. Δρόμοοοοοο....Τα κουβαδάκια τους και σε άλλη παραλία, για να κουνήσουν την γριά απέναντι.. Οι δύστηχοι... δεν ξέραν τότε ότι οδεύουν.... από την Σκύλλα στην Χάρυβδη....άμα το γνωρίζαν θα κάθονταν Πατάγια και δεν θα κουνάγαν ρούπι..... αλλά τι να τους κάνεις? Θέλανε βλέπετε μεγαλεία......
ΥΓ Δημιουργία ταμείου δια ψυχολογική στήριξη των παθόντων διατίθεται. Ελεήστε τους! το έχουν ανάγκη γιατί μετά από όσα επακολούθησαν μπαινοβγάνουν στα ψυχιατρεία....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.