Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Σε αυτό το σημείο πριν συνεχιστεί η ιστορία θα πρέπει να παρατεθούν κάποιες πληροφορίες Το δεύτερο κομμάτι του ταξιδιού, δεν έχει καμμία σχέση με το πρώτο. Από καμμία άποψη. Η μόνη ομοιότητα ίσως είναι η καλοτυχία που τους δέρνει και η τάση τους στο να μπλέκουν σε καταστάσεις εεε.. ας πούμε ιδιαίτερες. Πληθώρα πληροφοριών χρηστικών και μη για την χώρα, δεν θα έχουμε γιατί δεν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, όπως κύλησαν τα πράγματα. Παρόλα αυτά σε όποιον αρέσουν οι δραματικές ταινίες της Βούρτση και οι κωμωδίες του Λουί ντε Φινές, λέμε με σιγουρία ότι η συνέχεια θα τους ενθουσιάσει. Είναι μίξη και των
δύο. Αν είμασταν υποχρεωμένοι να δώσουμε τίτλο στην συνέχεια της ιστορίας, αυτός θα ήταν αδιαμφισβήτητα ο εξής "Οταν η τραγωδία του Αισχύλου συναντά την κωμωδία του Αριστοφάνη". Σουρεάλ, δραματικές και κωμικοτραγικές καταστάσεις... απολαύστε τες.....


Τα δυτικα κρέατα στην καρότσα

Μετά από 1 εβδομάδα λοιπόν στον απίστευτο Βορρά της Ταυλάνδης, οι φίλοι μας πέρνουν το αεροπλάνο (ξανά Low cost εταιρεία) με τα διαβατήρια όχι στο χέρι όπως έχουμε πει, αλλά στο στόμα (είναι αυτό που λέμε θα το ρίξω δαγκωτό), για να πάνε να δουν την άλλη πλευρά
της χώρας.Εξηγώντας αυτήν την επιλογή της φθηνής εταιρείας να παραθέσουμε το γεγονός ότι η πτήση ήταν μικρή, δεν ενδιαφέρονται για πλαστικό φαγητό, και δεν συνηθίζουν να στρώνουν κουρελούδες κάτω από τα αεροσκάφη και να ξαπλώνουν πανω τους για να ελέγξουν τα λάδια, τα φρένα, τον ρεγουλατόρο ή τις τσιμούχες. Ενα προνόμιο άλλωστε που δεν σου προσφέρουν ούτε οι μεγάλες εταιρείες. Το θέμα ασφάλεια απλά το θεωρούν δεδομένο, ασχέτως αν κάνουν πλάκα.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Μπανγκοκ, τους συνάντησε ο οδηγός από το γραφείο που είχαν κλείσει αυτοκίνητο προς μετάβασή τους στην
"ονειρεμένη" Πατάγια. Στο site του πρακτορείου ενοικίασης, έγραφε ρητά ότι ήταν όλοι οι οδηγοί έμπειροι και μιλούν άπταιστα αγγλικά. Επίσης έγραφε ότι θα γνωρίζουν εκ των προτέρων το ξενοδοχείο που θα κατέλυε ο πελάτης (ή που θα "κατέληγε" ο πελάτης πιο σωστά) χωρίς να χαθεί χρόνος για ψάξιμο. Ψέματα. Ψέματα. Ψέματα. Ο οδηγός αναμφίβολα
δεν είχε ουτε καν δίπλωμα, δεδομένου ότι δεν πρέπει να ήταν πάνω από 12 χρονών. Φορούσε ένα τσαλακωμένο σακάκι πάνω από τζιν και μακό φανελλάκι να προσδώσει μια σοβαρότητα προφανώς, αλλά η ηλικία δεν κρυβόταν (σκάλιζε και την μύτη του ο αχρείος). Για πείρα, ούτε συζήτηση. Η πείρα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και στο Τετρις δεν μετράει. Οσο για τα
αγγλικά....... μια θεία της Dim 103 χρονών μουγκή , κουφή -και με μούσια η αλήθεια- σίγουρα τα μιλάει καλύτερα! Τα μόνα που ήξερε ήταν Yes, No, I don't Khow. Το θέμα βέβαια ανεύρεσης του εν λόγω ξενοδοχείου ήταν γολγοθάς. Και τώρα λίγα για το ξενοδοχείο. Κλεισμένο από τον Γκιούλιβερ αυτήν την φορά, αλλά εντοπισμένο από την Dim. Το περισσότερες φορές βραβευμένο στο Trip advisor , το καλύτερο στην πόλη, Νούμερο ένα
σε θετικά σχόλια πελατών και με όλες τις προυποθέσεις για να πιστεύουν ότι βρήκαν την χαμένη Εδέμ. Πράγμα που φυσικά ίσχυε. Το πρόβλημά του όμως ήταν ότι βρισκόταν πάνω στην παραλία και η πρόσβαση δεν επιτρεπόταν κάποιες ΄ώρες από τον δρόμο προς διευκόλυνση των λουομένων, (είχε και κάποιο άλλο "θεματάκι" βέβαια, αλλά τότε δεν το
γνώριζαν). Είχαν λοιπόν άγχος να προλάβουν ανοιχτό τον δρόμο πριν γίνει η απαγόρευση και αναγκαστούν μέσα στην ζέστη να πανε με τα πόδια φορτωμένοι με βαλίτσες. Λογικά προσφερόταν αυτοκινητάκι του γκόλφ για τους πελάτες , αλλά δεν ήξεραν πως να ειδοποιήσουν την ρεσεψιόν. Φυσικά έπεσαν σε κίνηση, ο Υπουργός Μεταφορών, είχε αποφασίσει να φτιάξει μια γέφυρα μετατρέπωντας τις 2 λωρίδες σε μία και αυτό 1ον για να διευκολύνει στο μέλλον την διέλευση των αυτοκινήτων και 2ον να επιχειρήσει τον εξαναγκασμό των φίλων μας να περπατάν μέσα στην ζέστη φορτωμένοι σαν τα μουλάρια του έπους του 40.Αρχικά όταν αντίκρυσαν την πόλη δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία δεδομένου ότι είχαν άλλα στο μυαλό τους. Ανακάλυψαν πως ο οδηγός δεν είχε ιδέα που βρισκόταν το ξενοδοχείο. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Σε ερώτησή τους πώς θα μπορέσουν να το βρουν απάντησε με μια από τις 3 λέξεις που περιλάμβανε το πλούσιο λεξιλόγιό του I don't khow!Μπράβο στην επιλογή γραφείου ενοικίασης αυτοκινήτου. Σοβαρός οδηγός και λαλίστατος. Σίγουρα βέβαια θα βοηθούσε το γεγονός αν σταμάταγε να σκαλίζει την μύτη
του και ανοίξει κάποιον χάρτη ή τελός πάντων να δείξει κάποιον ζήλο, πράγμα που δεν έπρατε. Σε κάποια στιγμή κάνει στην ΄'ακρη και ανοίγει το κινητό του. Ωραία σκέφτονται οι φίλοι μας. Τώρα θα πάρει τηλέφωνο κάποιον επαϊοντα και θα βρεθεί το απολεσθέν.Μπα!! Την κοπέλα του πήρε τηλέφωνο και άρχισε τα γλυκόλογα. Οι πελάτες έπονται, δεν προηγούνται. Αποφεύγοντας να τον ρωτήσουν την ερώτηση που έχει σκαλώσει στα χείλη τους (απο ανεργία πως πάει η Ταυλάνδη?), κάνουν υπομονή , φυσαν και ξεφυσάν. Προκλητικά και εμφανώς βέβαια, για να τους ακούσει και φιλοτιμηθεί να κλείσει το ρημάδι, να αφήσει την ερωτική εξομολόγηση και να ριχθεί στο κυνήγι. Και ο συμφοριασμένος έχει σταματήσει το αυτοκίνητο κάτω από το λιοπύρι. -Ψιτ φίλε, καιγόμαστε, έχουμε αρχίσει και
βγάζουμε καπνούς. Τι λες να το κλείσεις και να μας πας εκεί που πρέπει πριν σε στείλουμε εμείς εκεί που δεν πρέπει? τον ρωτάν. Αλλά αυτός πουυυυ! Χα χα και χου χου χου.
Το σωτήριον έτος 2034 εδέησε και θυμήθηκε ότι είχε και κάτι ψόφια κρέατα στην καρότσα. Με ένα σαχλό χαμόγελο στα χείλη αρχίζει και ρωτάει περαστικούς γαι την διεύθυνση. Αλλοι δεν ξέραν, αλλοι ξέραν και του λέγανε είναι κλειστό τώρα και υπήρξαν και μερικοί που τον
κοιτάγαν σαν να τους ζήταγε να του δείξουν τα σώβρακά τους, αν και αυτό το τελευταίο βρίσκει μάλλον την εξήγησή του στο ηλίθιο χαμόγελο που είχε στην μουτσούνα του (ή στην μαστούρα τους). Τελικά βρήκε το τηλέφωνο του ξενοδοχείου, δώθηκαν οι κατάλληλες οδηγίες και τους πήγε από κάτι στενά οδηγώντας τους πίσω απ΄την κουζίνα του
εστιατορίου(!!!). Εχουμε λοιπόν εντυπωσιακή είσοδο μέσα από κατσαρόλες, χύτρες και πετρογκαζ! Η αλήθεια είναι ότι δεν αρχίζει καλά το όλο πράγμα. Αλλά αισιόδοξοι πάντα και χαρούμενοι που το βρήκαν (αυτό θα τους φαει στο τέλος) δίνουν τόπο στην οργή και κατευθύνονται στην ρεσεψιόν. Ιδιοκτήτρια μια Αμερικανίδα παντρεμένη με έναν φουκαρά
Ταυλανδό. Οι χώροι άψογοι. Σκιουράκια στα δέντρα, δίπλα από την παραλία, δίπατα σπιτάκια μέσα στο πράσινο, εκπληκτιική αρχιτεκτονική, μεγάλες βεράντες, καταπληκτικό μπάνιο, ήσυχο, παραδεισένιο. Ολα καλά μέχρι εδώ. Ρητή εντολή από την διεύθυνση ότι τα πάντα στο δωμάτιο είναι ακριβές αντίκες και συλλεκτικά αντικείμενα και αν κάτι λείψει ή καταστραφεί θα πληρωθεί το ανάλογο τίμημα. Ορχιδέες πάνω στο κρεβάτι, μπύρες στο μινι μπαρ, ζεστό νερό στο πεντακάθαρο πέτρινο μπάνιο, όλα βαίνουν καλώς. Την πόλη δεν την έχουν δει ακόμα (οχι ότι χάνουν και τίποτα). Εκεί που ετοιμάζονται να βγουν για να συναντήσουν τους φίλους τους που είχαν δώσει ραντεβού, κάνουν την εμφάνιση τους τα
πρώτα σημάδια ότι τα πράγματα δεν θα ήταν ούτε ιδανικά, ούτε ονειρεμένα. Κάκα τα ψέματα! Οι θεοί δεν ξεγελιούνται τόσο εύκολα. Εχουν βάλει στο ματι το ζευγάρι από την Ελλάδα και αποφασίζουν να κάνουν επίδειξη δύναμης.Και το τηλέφωνο χτυπάει .........

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.