Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Θελουμε να φύγουμε ρε!!! Ακούτεεεεεε????
[/B]
Αφού λοιπόν μπαίνουν στο αυτοκίνητο, ο οδηγός ξεκινάει. Το αεροδρόμιο στην Μπανγκόκ απέχει περίπου μιάμιση ώρα. Στα μισά περίπου της διαδρομής χτυπάει το τηλέφωνο του οδηγού, ο οποίος δεν μίλαγε αγγλικά. Απαντάει και κάποιος του λέει κάτι. Αγνωστο ακόμα
τι. Αυτός κοιτάει το ζευγάρι απο την Ελλάδα απο τον καθρέφτη του αυτοκινήτου και δίνει το τηλέφωνο στο Γκιούλιβερ λέγοντας του my boss (?). O Γκιούλιβερ το παίρνει με περιέργεια και ακούει αυτά που του λένε. Κάτι ψελίζει, κάτι απαντάει που αφορά χρόνο και "έχουμε μια πτήση να προλάβουμε", ενω παράλληλα έχει κιτρινίσει και αρχίζει και βγάζει καπνούς απο τα αυτιά. Δίνει το τηλέφωνο στον οδηγό, αυτός κάτι λέει με το αφεντικό του μετά κάνει στην άκρη στον δρόμο και σβήνει το αυτοκίνητο!!!!!!!
Η ωρα είναι εχθρός τους. Το αεροδρόμιο απέχει ακόμα 45 λεπτά και δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο χρόνου. Οι ώρες είχαν βγει οριακά. Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι ανακαλύφθηκε απο τον ιδιοκτήτη εταιρείας ενοικιάσεων ότι είχε κλεισθεί ταξί, και αντ' αυτού δόθηκε πολυτελές αυτοκίνητο το οποίο όμως ήταν "κλεισμένο" για άλλους πελάτες.
Ετσι είπε στον Γκιούλιβερ να κατέβουν απο το αυτοκίνητο (στην μέση της διαδρομής και κάτω απο το λιοπύρι με τα μπαγάζια) , να φύγει ο οδηγός να γυρίσει στην Πατάγια και απο εκεί θα ξεκινούσε ένα ταξί για να τους πάει στο αεροδρόμιο !!!! Ο Γκιούλιβερ είχε αντιπροτείνει να πληρωθεί η διαφορά στην τιμή, αλλά δυστηχώς αυτό δεν γινόταν , αφού
χρειαζόταν για άλλους πελάτες το αυτοκίνητο. Οταν το είπε στην καλή του, αυτή έβαλε τα γέλια, υστερικά χωρίς να μπορεί να σταματήσει. Γέλαγε ακόμα όταν ξαναχτύπησε το τηλέφωνο και απάντησε ο Γκιούλιβερ, ο οποίος είχε πλέον ξεφύγει απο αυτό που λέμε "ήρεμη αντιμετώπιση των καταστάσεων" και θύμιζε τον πράσινο Halk. Μίλαγε στο boss
με έντονο τόννο και αυτά που του έλεγε ήταν τα εξής, Στην χώρα σας κινδυνέψαμε ουκ ολίγες φορές, παραλίγο να σκυλοπνιγούμε, να φαγωθούμε αμάσητοι, να μας βγει το κακό το όνομα, να βαρέσουμε πτώχευση για πολλούς και διαφόρους λόγους, να κοιμηθούμε
στον δρόμο, να γίνουμε μπλε μαρέν απο επικείμενο ξύλο, να γυρνάμε αγκαζέ στα νησιά με τον Jim και τα υπόλοιπα μέλη απο τους Doors, να μας έρθει μια καρύδα στο κεφάλι, να σπάσουμε την μασέλα μας, να πέσουμε σε υπόνομο, να επιστρέψουμε -8 κιλά και τώρα το μόνο που θέλουμε είναι με όλο το δίκιο μας να γυρίσουμε Ελλάδα. Και έρχεσαι εσύ και μας λες ότι θα μας παρατήσεις έκθετους στην εθνική οδό, κάτω απο τους 39 βαθμούς με αποτέλεσμα εκτός της ηλίασης να χάσουμε και το αεροπλάνο? Ε! ποτέ!!! Η διπλανή του συνέχιζε τα νευρικά γέλια φωνάζωντας ταυτόχρονα "δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω ....", ενώ ο Γκιούλιβερ προσπαθούσε να πείσει τον ιδιοκτήτη... Μετά απο άπειρα τηλεφωνήματα, ο οδηγός (τους λυπήθηκε??) τους λέει ένα οκ. και ξεκινάει για το
αεροδρόμιο επιτέλους. Η πτήση προς Μπαχρέιν ήταν μέτρια και αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι κάναν βόλτες στον ουρανό 30 λεπτά περίπου μέχρι την προσγείωση, (έπρεπε να περιμένουν κάποιον VIP όπως τους ανακοινώθηκε) , σχετικά σύντομη. Φτάνουν στο πρώην Ηilton. Πηγαίνουν στο δωμάτιο.
Πρώτη τουβλιά. Το δωμάτιο ήταν twin. Δεύτερη τουβλιά. Ο διπλανός είχε μια μανία με τον Michael Jackson και συνέχεια ακούγονταν επιτυχίες στο τέρμα, συνοδευόμενες απο αποπειρες αντιγραφής του τραγουδιστή με αραβική προφορά. Τρίτη τουβλιά. Οταν πατήθηκε το καζανάκι το νερό δεν σταμάτησε να ανεβαίνει!!!! έσπευσαν με κάτι πετσέτες, με κάτι χαρτιά να σταματήσουν την διαρροή , αλλά που...... στο τέλος ο Γκιούλιβερ είχε πέσει στα πατώματα και έκανε τον υδραυλικό με την Dim να του
γκρινιάζει λέγοντάς του "έλα μωρε τώρα, που θα τους φτιάξουμε και τα καζανάκια!! πάμε κάτω να φάμε και βλέπουμε τι θα γίνει. Τελικά το έφτιαξε. Εφταιγε κάτι σε "φλοτέρ" (αν είναι σωστό).Τέταρτη τουβλιά. Κατσαρίδες έχουν κατακλύσει το μπάνιο και για 10 λεπτά περίπου τις κυνηγάνε. Πέμπτη τουβλιά. Το εστιατόριο του ξενοδοχείου διαθέτει για
φαγητό αμέτρητη ποικιλία όπως , πατάτες βραστές, πατάτες τηγανιτές, πατάτες στο φούρνο, πατάτες ογκραντέν, και ψωμάκια για να κατηγορηθεί πλήρως για την αποταμίευση ολόκληρης της ποσότητας αμύλου που υπάρχει στην Ασία. Εκτη τουβλιά. Ο δόλιος Γκιούλιβερ έχει γενέθλια και πάνε στο μπαρ (ο Θεος να το κάνει, εμείς στην
Ελλάδα αλλοιώς τα λέμε αυτά τα μαγαζιά) να πιουν μια μπύρα για να το γιορτάσουν. Μία πρόλαβαν μόνο να πιούν και μετά τους έδιωξαν για να γλεντήσουν οι σεντονάδες τα κορίτσια απο Ρωσία μεριά, με όλη τους την άνεση. Το βράδυ κοιμήθηκαν στο ένα μονό κρεβάτι , αν και έγιναν προσπάθεις ένωσης του έτερου που δεν ευδοκίμησαν γιατί έπρεπε
να κάνουν ολόκληρη μετακόμιση (κομοδίνα, μοκέτες κλπ). Το πρωί ξύπνησαν διπλωμένοι στα δυο σαν εφημερίδες. Το βανάκι έρχεται και τους παίρνει για το αεροδρόμιο..... δυστηχώς συνεχίζεται...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 19
• 20
• 21
• 22
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 21 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.