Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Ας μιλήσουμε για ξενοδοχεία. Τι ζητά ο καθένας από ένα ξενοδοχείο? Πάνω από όλα καθαριότητα. Ας αναλύσουμε λοιπόν το εν λόγω θέμα. Καθαριότητα δεν σημαίνει καθαρά σεντόνια? Φυσικά. Καθαρά πατώματα? τοίχοι? μινι μπαρ? μπάνιο? Βεβαίως!
Ας δούμε λοιπόν τι αντίκρυσαν οι φίλοι μας. Οταν ανοίγουν την πόρτα αντικρύζουν ένα πορτρέτο του Γουίνι του αρκούδου, δίπλα από μια ξύλινη μάσκα κάποιας ανιμιστικής λατρείας Πολύ ταιριαστός και καλαίσθητος συνδυασμός, που καλύπτει και όλες τις ηλικίες. Πάμε παρακάτω. Το πάτωμα? ασχολίαστο. Το κρεβάττι δεν ήταν ακριβώς κρεβάτι, αλλά χτισμένο, κολλημένο στον τοίχο και επενδεδυμένο με αδιάφορα πλακάκια μπάνιου, αισθητικής, αλλά και καθαριότητας δημόσιου ουρητηρίου. Τα σεντόνια? Μπλέ χρώματος, τσαλακωμένα, με τρίχες πάνω. Στον τοίχο πάνω από τα μαξιλάρια έκοβε βόλτες μια μικρή σαύρα. Το μίνι μπάρ κάποτε ήταν λευκό, τώρα καφέ από την σκουριά. Η ντουλάπα , καλά τι να σχολιάσεις? Βάζωντας πάνω σε μια σανίδα την τσάντα τους, αυτή καταρρέει και συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες. Ας περάσουμε στο σοβαρό θέμα ασφάλεια. Βγαίνουν από το δωμάτιο από τις τζαμένιες συρόμενες πόρτες που είχε στην βεράντα. Για την θέα θα μιλήσουμε μετά. Για να μην είμαστε και ισοπεδωτικοί. Ανακαλύπτουν ότι τα 3 διπλανα δωμάτια (νοικιασμένα) μοιράζονται την βεράντα τους. Αυτό δεν είναι και σπουδαίο βέβαια. Το σπουδαίο έγκειται στο ότι οι πόρτες που οδηγούν σε αυτή από το δωμάτιο πολύ απλά δεν κλειδώνουν από μέσα!! Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνετε! Δηλαδή το όλο πράγμα λειτουργεί ως κοινόβιο. "Ε.. γείτονα.. δανείστικα τις σαγιονάρες σου πριν, όταν εσύ έλειπες.. αααα! σου σούφρωσα και κάτι μπύρες που είχες στο ψυγειάκι". Θες δεν θες, θα γνωρίσεις την γειτόνισσα ή τον γείτονα που θα βγαίνει με τα σώβρακα στο μπαλκόνι, θα αναπτύξετε σχέσεις, θα δημιουργηθούν φιλίες. Δεν είναι κακό...Ισως μετά από την διαμονή να σκεφθούν και τα Μάταλα ως πιθανό προορισμό διακοπών. Σημειωτέον ότι οι κουρτίνες του δωματίου ήταν διάφανες.Συνεπώς είτε μέσα είσαι, είτε στο μπαλκόνι, είτε στην πλατεία Ομονοίας, είναι ένα και το αυτό. Αν θέλει κάποιος να σε δει, δεν τον εμποδίζει τίποτα.Ολα στο φως. Τι πάει να πει ατομικότητα? Ο Ελβετός την συλλογικότητα έχει για σημαία και έτσι λειτουργεί.Αν τελικά μείνουν σε αυτό το κοινόβιο μόνο πλεονεκτήματα θα έχουν. Αφήστε και το γεγονός που θα τριγυρίζουν στο νησί με χίπικα ρούχα,λαχούρια, μπαντάνες, αξύριστοι, με σανδάλια, βρώμικοι και ελεινοί. Μια χαρά! Και θα αποκομίσουν και εμπειρίες του στυλ εγώ και το σανδάλι μου, η θεία μου η χίπισα, Μάταλα και ξερό ψωμί. Αμ το άλλο? Θα βλέπουν την μουσική και θα ακούνε τα χρώματα!Λίγο το έχετε? Ααα αυτά είναι εμπειρίες που τις ζεις μόνο μια φορά στην ζωή σου! Μεγάλη ευκαιρία. Ο μεγάλος τους καημός και μαράζι που ήταν η απουσία τους από το Woodstock -γιατί δεν είχαν γεννηθεί ακόμα-, με κάποιο παράξενο παιχίδι της μοίρας, τώρα εκπληρώνεται! Ποιός ξέρει? Μπορεί να βιώσουν και καμμιά παράξενη εμπειρία αναβίωσης των Doors. Είπαμε. Το κοινόβιο έχει δυνατότητες. Και αν κρίνουμε και από την μυρωδιά χόρτου που έρχεται από το διπλανό δωμάτιο, θα τις χαρακτηρίζαμε απεριόριστες.
Τι θέα όμως! αυτή είναι το μόνο που άξιζε. Ολη η θάλασσα στα πόδια σου, με φοίνικες δεξιά και αριστερά, γλάρους στον ουρανό, ο οποίος είχε απίστευτα χρώματα, μεγαλοπρεπή βράχια που έσκαγε πάνω τους το νερό, ήταν για φωτογραφία, αν βέβαια δεν σου είχε "δανειστεί" την φωτογραφική μηχανή ο γείτονας.. Αλλα ένας κούκος δεν φέρνει την Ανοιξη. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε για το κλείδωμα, ότι οι τζαμαρίες χάρις σε μια μεγαλειώδη έμπνευση της στιγμής του κατασκευαστή είχαν την ιδιαιτερότητα να μην κλειδώνουν βέβαια όπως είπαμε από μέσα, αλλά από την έξω μεριά. , απο το μπαλκόνι!!. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, 1ον μπαίνεις στο δωμάτιό σου 2ον βγαίνεις στο μπαλκόνι και κλειδώνεις 3ον μπουκάρεις στο δωμάτιο του διπλανού σου (μπες μην ντρέπεσαι, ξεκλείδωτα είναι), 4ον αφού ζητάς συγγνώμη από τον ένοικο που τον διέκοψες την ώρα που γδυνόταν, βγαίνεις από το δωμάτιό του και τρέχεις και κλειδώνεις και την δική σου πόρτα απ'έξω. Απλά πράγματα και καταστάσεις γεμάτες προνόμια, όπως το να πάρεις μάτι τον γείτονά σου, να βουτήξεις και κάτι να πιείς από το ψυγείο του, να σχολιάσεις την γυναίκα του ποικιλοτρόπως, να του κάνεις τράκα -χωρίς να ρωτήσεις βέβαια, μια οικογένεια είστε- κανένα τσιγάρο, άπειρες δυνατότητες.Τέτοια δωμάτια βοηθάν την σύσφιξη σχέσεων των λαών και δημιουργούν μια κοινωνία πρότυπο.Μην ξεχάσουμε να υπενθυμίσουμε και το αντίστροφο, όταν δηλαδή θες να μπεις στο δωμάτιο σου επιστρέφοντας, το κάνεις πάλι από τον γείτονα. Αν σου ανοίξει βέβαια την πόρτα.Διαφορετικά δεν θα έχεις πρόσβαση στο μπαλκόνι.
Ας μιλήσουμε τώρα και για ανέσεις του τύπου "τουαλέτα". Την επισκέπτονται και αυτή. Θέλουν να έχουν ολοκληρωμένη εικόνα και σφαιρική άποψη για τον επερχόμενο σχολιασμό όταν με το καλό (και αν) επιστρέψουν στην Ελλάδα στο trip advisor. Προς Θεού! με καμμία εκδικητική μανία όπως φαντάζεστε.Πάντως αν μπείτε στο συγκεκριμένο site κάποτε και διαβάβάσετε τις κριτικές, την χειρότερη θα την έχει κερδίσει με το σπαθί του το συγκεκριμένο hotel. Μπαίνουν λοιπόν και σε αυτήν. Ενας-ένας βέβαια γιατί και οι δύο μαζί δεν χώραγαν και ελόχευε ο κίνδυνος φρακαρίσματος. Ενας μόνο και αυτός με μεγάλη δυσκολία. Μυρμύγκια. Πολλά Μυρμύγκια. Παρα πολλά μυρμύγκια. Μιλάμε για μιλούνια. Η επέλαση του μυρμυγκιού. Μυρμύγκια στις πετσέτες, μυρμύγκια στον νιπτήρα, μυρμύγκια στην λεκάνη, μυρμύγκια στο πάτωμα, μυρμύγκια στο χαρτί, φτάνει!!!! Οχι άλλο μυρμήγκι!!!, βρίσκονται παντού και στα πιο απίθανα σημεία. Αφου λοιπόν διαπιστώνεται με επιτόπιο έλεγχο από ειδικό πραγματογνώμονα, καταρτισμένο και με επιστημονικές γνώσεις και η απαράμιλλη καθαριότητα του μπάνιου, αλλά και η παλαιότητα των (σπασμένων) ειδών υγιεινής, βγαίνουν γρήγορα γρήγορα και κλείνουν βιαστικά και τρομαγμένα την πόρτα, γιατί τα αδηφάγα αυτά πλάσματα αρχίζουν και σκαρφαλώνουν πάνω τους. Στέκονται στο μπαλκόνι ένα βήμα πριν την καταρρευση ή ακόμα και την αυτοκτονία .Αν θυμάστε καλά το εν λόγω κοινόβιο είναι ήδη πληρωμένο, όπως επίσης και το "αδελφάκι" του στην Πατάγια. Τι να κάνουν? Ο Γκιούλιβερ προτείνει να μείνουν. Να πληρώνουν 3 ξεν. ταυτόχρονα πάει πολύ. Η Dim ούτε να το ακούσει δεν θέλει. Αποστομωτικα και χωρίς να δώσει περιθώρια του λέει "αν θες εσύ να μείνεις στο Καραγκιόζ μπερτέ, ελεύθερα!! Εγώ φεύγω και σου εύχομαι καλή διαμονή". Και αποφασιστικά βουτάει την τσάντα της και βγαίνει με ταχύτητα πυραύλου εδάφους-αέρος από το δωμάτιο.........Αχ βρε Dim ...... Αχ βρε Dim...... ποτέ σου δεν θα καταλάβεις την ουμανιστική, ανθρώπινη και κοινωνική αναβάθμιση που σου προσφέρουν τα κοινόβια.....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.