Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Η Dim έχει μείνει και κοιτά εμβρόντητη σαν να είδε τον Λένιν αγκαζέ με τον Elvis. Αν έμενε λίγο ακόμα σε αυτήν την κατάσταση σίγουρα η ζημιά θα ήταν μόνιμη. Με την έγκυρη όμως παρέμβαση του Γκιούλιβερ συνέρχεται, του ρίχνει ματιά που στάζει δηλητήριο και του λέει ότι μόλις αποφάσισε να αλλάξουν ξενοδοχείο ΤΩΡΑ. Αντε, -του λέει-, χλαπάκιασε γρήγορα να βρούμε κάτι υγιεινό για τα κουφάρια μας. Δεν θα μένω εγώ
σε κοινόβια, με μυρμύγκια και σπασμένες πόρτες και κάποιοι άλλοι θα κόβουν βόλτες χεράκι-χεράκι στην παραλία σαν την Ναθαναήλ με τον Κομνηνό και θα μου τραγουδάν το "ένα πρωινό η Παναγιά μου". Αρκετά Υπάρχουν και όρια!!! Τρώνε και φεύγουν.
Καθώς αρχίζουν να ψάχνουν, -μικρή η παραλία ένας δρόμος όλος και όλος- πέφτουν πάνω στους φίλους τους. Αα και εσείς εδώ? τι κάνετε? πως είστε? πως τα περνάτε? που μένετε? Ε... που μένουνε? Τι να πουν τώρα? Αφού η υπόθεση δεν έχει ξεκαθαρίσει. Η πιο αρμόζουσα απάντηση ήταν "προς το παρόν στον δρόμο, μια χαρά άσφαλτο έχει, με σωστή αναλογία
χαλικιού πίσσας και άριστη διαγράμμιση, ευχαριστούμε, εσείς?" Αλλά δεν το λένε. Αντ'αυτού κάτι μισόλογα, κάτι ψελίσματα, κάτι αοριστίες βγαίνουν μετά βίας από το στόμα τους. Οι φίλοι τους τους εξομολογούνται ότι το δικό τους ξενοδοχείο δεν είναι τόσο καλό γιατί βρίθει ο τόπος από κατσαρίδες. Φτάσαν στο σημείο να βάζουν πανιά στο κάτω μέρος της πόρτας για να μην μπαίνουν!!! και εισπράτουν από την Dim ένα "Α!!! (ωστε έτσι πουλάκια μου εεε?) Τι κρίμα! Πολύ στενοχωρήθηκα! Μα να σας συμβεί κάτι τέτοιο? (Δικαιοσύνη το λένε), πω πω! ποιός ξέρει? Κάποιος θα σας γλωσσοτρώει" . Τους συμβουλεύουν να αγοράσουν κατσαριδοκτόνο και φεύγουν.
Tο χαμόγελο ηδονής που απλώθηκε πάνω στο πρόσωπο της Dim όταν άκουγε για τις κατσαρίδες στους φίλους τους δεν θα μπορούσε να το αφαιρέσει ούτε ο Φουστάνος με πλαστική εγχείρηση. Μην ξεχνάτε, αυτοί ήταν που τους έπεισαν για το "ιδανικό" της Πατάγια.
Το κατοικήσιμο μέρος του νησιού όπως έχουμε πει είναι μόνο στα παράλια και στην ουσία μόνο ένας δρόμος. Το υπόλοιπο νησί καλύπτεται από ζούγκλα. Εξ ου και η απόρριψη σειρά ξενοδοχείων από την μία πλευρά του δρόμου από τον φόβο για μαμούνια, σκορπιούς κλπ αφού ήταν από την
πλευρά της χλωρίδας.Ηταν κουτό να προτιμήσουν το ανακόντα από το μυρμύγκι. Σε 4-5 λεπτά μπορείς να γυρίσεις όλη την παραλία με τα πόδια.Τελικά καταλήγουν στο διπλανό από το μυρμυγκοχοτέλι που ήταν αξιοπρεπές και καθαρό. Βρώμαγε λίγο (ως πολύ) βέβαια υγρασία και ήταν και σκοτεινό, αλλά δεν τους πείραζε καθόλου. Είχε και ένα υπέροχο
εστιατόριο που έσκαγε το κύμα στα πόδια σου.
Οταν ρωτήθηκαν αν θέλουν πρωινό με το δωμάτιο, αυτοί με απόλυτη φυσικότητα απάντησαν -όχι ευχαριστούμε, θα πάμε στο δίπλα ξενοδοχείο να πάρουμε πρωινό, που πληρώνουμε και δωμάτιο. Εδώ έναν ύπνο και ένα
μπάνιο θέλουμε, άλλωστε ουτε πράγματα πολλά έχουμε γιατί τα έχουμε αφήσει σε ένα άλλο στην Πατάγια που το πληρώνουμε και χρυσάφι και ας μην μένουμε!!! Η κοπέλα φυσικά δεν κατάλαβε την ειρωνία ή αν θέλετε την σοβαρότητα ή το τραγικό της κατάστασης, τους δίνει το κλειδί και τους χαμογελά αμήχανα.Προφανώς ήταν η όψη τους που την τρόμαζε. Σκονισμένοι, ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι , με μια αγριάδα στο βλέμμα........
Η τιμή για αυτό το γλυκούτσικο δωμάτιο ήταν 16 ευρώ την βραδυά. Τώρα βέβαια άμα τολμήσει και κάνει κάνεις την άθροιση των ξενοδοχείων που πλήρωναν (3 το αριθμό) την βραδιά ή έπρεπε να διακτινιστούν και να κοιμούνται και στα 3 ταυτόχρονα για να βγάλουν τα σπασμένα, ή με τα ίδια χρήματα να παν να κοιμηθούν στο Μπουρζ αλ Αράμπ (σουίτα φυσικά).Πάνε δίπλα να πάρουνε τα πράγματά τους από την σπασμένη ντουλάπα -κρίμα η
άμοιρη να τραβά τόση ταλαιπωρία- και για κακή τους τύχη- πέφτουν πάνω στον σάτυρο Ελβετό. Τους χαμογελά και τους ρωτά τι κάνουν? Ααα μια χαρά!του απαντούν, στα πούπουλα μας έχεις, στα πούπουλα! μόνο που με τόση περιποίηση αρχίζουν και ντρέπονται.Πως θα βγάλουν την υποχρέωση? Αυτός χαμογελά αυτάρεσκα μη αντιλαμβανόμενος την ειρωνεία και τον σαρκασμό και για να αποδείξει την μεγαλοψυχία του , αλλά και τα κομφόρ του ξενοδοχείου, τους προτείνει να πάνε στην πισίνα για να δροσιστούν. Είχαν τραβήξει πολλά και αυτή η προοπτική τους τρόμαξε.Οχι του λένε δεν πειράζει. Αυτός ανένδοτος. Τουλάχιστον να σας δείξω που είναι μήπως θέλετε να κολυμπήσετε αύριο (ναι ναι δείξε μας, γιατί θα είμαστε εδώ και αύριο). Τους κάνει νόημα να τον ακολουθήσουν (το κατέχει αυτό το γκαγκστερικό Follow me please) και φτάνουν στην λίμνη των κύκνων. Τρόπος του λέγειν εννοείται γιατί κύκνοι δεν υπήρχαν (για τον
Τσαικόφσκι ούτε κουβέντα να γίνεται) , υπήρχε όμως όλο το βιωτικό υπόβαθρο για να υπάρξουν, μαζί με έναν σεβαστό αριθμό βιοποικιλότητας αμφίβιων και μη. Μόνο οι καλαμιές και τα βούρλα έλειπαν. Ενα "ωχ μανούλα μου!!!" ξέφυγε από το στόμα της Dim, αλλά ευτυχώς ο Ελβετός το εξέλαβε ως ένδειξη άκρατου θαυμασμού εκ μέρους της και κορδώθηκε ακόμα περισσότερο και με το δίκιο του. Δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι
σταυροφόρος της εκστρατείας για την διάσωση απειλούμενων και σπάνιων θαλλάσιων ειδών! Τον ευχαριστούν για την περιήγηση στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, τον συγχαίρουν και για την οικολογική του αφύπνηση και φυσικά τις οικολογικές του ανησυχίες σε όλους τους τομείς (ορα μυρμύγκια, σαύρες) και την συνεισφορά του στο περιβάλλον (σίγουρα ψηφίζει οικολόγους) και του λένε ευγενικά ότι τώρα πρέπει να ξεκουβαλήσουν για να παν να πάρουν τα πράγματα από το δωμάτιο και να βολευτούν στο δίπλανο ξενοδοχείο έστω και αν δεν είναι τόσο αφυπνισμένο οικολογικά, αλλά απλά γιατί διαθέτει καθαρά σεντόνια.Λεπτομέρεια βέβαια, ας μην το πάρει και προσωπικά.
Αλλωστε ποιός νοήμων άνθρωπος δίνει σημασία σε καθαρά σεντόνια? Ολα αυτά σε Ελληνική γλώσσα φυσικά μη τυχόν και θυμώσει. Από έμφυτη ευγένεια και σεβασμό στην φιλοξενία που τους παρείχε δεν του λένε για να μην τον κακοκαρδίσουν ότι άλλο η λίμνη Δοιράνη και άλλο η πισίνα. Ας το βρεί μόνος του.Εν ανάγκη ας ρίξει μια ματιά και στην Πάπυρους Λαρούς Μπριτάνικα. Δεν είναι κακό.Θα διευρήνει και τις γνώσεις του.
Φεύγοντας του εύχονται από καρδιάς να πάρει υπό την προστασία του και την Καρέτα Καρέτα ή έστω την Μονάχους Μονάχους γιατί με τέτοιον μάχιμο υποστηριχτή οι φώκιες και οι απανταχού χελώνες θα μπορούν να κοιμούνται ήσυχες, και το διαβεβαιώνουν ότι σε περίπτωση που θελήσουν να κολλήσουν 564 μολυσμτικές, -κυρίως δερματικές- ασθένεις όπως πχ ψωρίαση και να βγάλουν φλύκταινες και ίσως ακόμα και λέπια σε όλο τους το σώμα θα έρθουν για μια βουτιά. Γιατί δηλαδή? Ο Γάγγης πιό βρώμικος είναι?Αναμφίβολα όχι!
Βγάλανε και 2 φωτογραφίες στο δωμάτιο για να έχουν να θυμούνται και να λένε κάποτε στα εγγόνια τους και φεύγουν φορτωμένοι τρέχοντας κρυμμένοι και σκυμμένοι πίσω από κάτι θάμνους κρυφά σαν κομάντος-παραλλαγή, μην τους πάρει το μάτι του Οικολόγου σάτυρου και τους ζητήσει εξηγήσεις.Κάτι που έγινε μετά από 2 ημέρες.
Ευτυχώς το θέμα λύθηκε αναίμακτα και η χαρά επιστρέφει. Η νύχτα έχει αρχίσει και πέφτει και το μέλλον προμηνύεται λαμπρό......(νομίζαν)

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 17 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.