Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Μετά από μια διαδρομή λίαν επιεικώς ανθυγιεινή, φτάσαν αργά στο εργοτάξιο. Η Dim πιασμένη παντού, έγερνε επικίνδυνα έμπροσθεν. Δείπνο στο ποτάμι και ύπνος γιατί την επομένη θα πηγαίναν στο περίφημο Χρυσό Τρίγωνο. Το τρίγωνο δηλαδή που σχηματίζεται από τις χώρες Ταυλάνδη, Λάος , Βιρμανία και όπου γίνεται εμπόριο οπίου μέσω του ποταμού
Μεγκόκ.
Πρωινό ξύπνημα -με σφυριά αυτήν την φορά, για να υπάρχει και ποικιλία- και φόρτωμα στο βανάκι μαζί με κάτι αγέλαστους Ιταλούς και ένα ζευγάρι από Ισπανία. Πρώτη στάση θα ήταν κάτι πηγές οι οποίες έβγαζαν ατμούς. Ετσι απροσδιόριστα είχε εξηγηθεί από το γραφείο. Οι λέξεις κλειδιά ήταν πηγή-ατμός-αυγά. Φτάνουν σε μια περιοχή και αφού τους περνάν μέσα από σουβενίρ και κακόγουστες καφετέριες, φθάνουν σε κάτι πηγάδια όπου πάνω στο στόμιο κρέμονταν κάτι ψάθινα καλάθια με αυγά μέσα τα οποία ψήνονταν από τους αναδιδόμενους ατμούς (?). Τωρα το γιατί αποτελεί τουριστική ατραξιόν ο ατμός, αγνοείται.
Πάντως κανείς δεν ενδιαφερόταν, όλοι την πέσανε για καφέ και δεν ρίξαν δεύτερη ματιά. Το μόνο σχόλιο που έγινε ανήκει στον Γκιούλιβερ ρωτώντας την φίλη του αν το Πάσχα χαζεύει -εντυπωσιασμένη από το θέαμα- τα αυγά που βράζουν για να βαφτούν μετά. Η απάντηση ήτο
αρνητική. Δεν τα χαζεύει!Αμέσως μετά το Τσιάνγκ Ραι. Ησυχη πόλη, συμπαθητική, με όμορφους ναούς, αλλά δεν είναι τυχαίο που ήταν, είναι και θα είναι στην σκιά του Τσιάνγκ Μαι.
Εχοντας ήδη μπει στην περιοχή του τριγώνου, το μενου περιλαμβάνει βόλτα στο ποταμό Μεκογκ με ταχύπλοο και πέρασμα σε ένα νησάκι που ανήκει στην επικράτεια του Λάος. Μπαίνοντας μέσα στο ταχύπλοο μαζί με τους Ιταλούς, βγάζουν -προτού ξεκινήσει ο οδηγός- τις φωτογραφικές μηχανές και την κάμερα. Μέγαλος κόκκινος ποταμός, εντυπωσιακός και φυσικά φωτογενής. Ω! δυστηχία, κανείς δεν τους προειδοποιεί για αυτό
που θα ακολουθήσει και ότι δεν πρέπει να αρχίζουν να το παίζουν φωτογράφοι! Ο εξοπλισμός δεν ήταν βέβαια πανάκριβος, αλλά ούτε και φθηνός. Γυρίζωντας πίσω η Dim βλέπει κάτι παράξενο. Ο οδηγός του ταχύπλου φορά κράνος μηχανής!!! Αναρωτιούνται γιατί, αλλά δεν έχουν αρκετό μυαλό για να μπορέσουν να ερμηνεύσουν το σημάδι.Εχουν
απορροφηθεί από το ζωωγόνο ποταμό και φωτογραφίζουν με μανία μαζί με τους Ιταλούς.
Ξαφνικά το ταχύπλοο γκαζώνει εκωφαντικά και φθάνει σε ταχύτητα αυτή του ήχου. Τόννοι νερού μπαίνουν στην βάρκα, μηχανές, κάμερες, φούστες, κορμιά βρέχονται, φωνές στριγγλίζουν και απελπισμένες κινήσεις γίνονται πρός αποφυγή απώλειας περισσοτέρων υλικών αγαθών. Το ταχύπλοο μετατρέπεται σε ενυδρείο, η κάμερα σε τσιπούρα, η δε μηχανή
σε κουτσομούρα, και όλοι μαζί σε σαλάχια. Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση.
Φθάνουν απέναντι στο νησί και το μόνο που έχει είναι μαγαζιά με σουβενίρ. Γυάλες με ουίσκι που μέσα του επιπλέουν φίδια, βατράχια και άλλα αξιαγάπητα ζωικά είδη, ξυλόγλυπτα, κάρτ-ποσταλ και γενικώς αυτές τις μπούρδες που αγοράζουν οι τουρίστες με ενθουσιασμό στην αρχή και που μετά καταλήγουν κρυμμένες και σκονισμένες μέσα σε ντουλάπες.
Αντισταθήκαν στον πειρασμό να αγοράσουν ένα ουίσκι με βατράχια μέσα, μόνο και μόνο από φόβο στην ιδέα μην τυχόν σπάσει μέσα στην βαλίτσα και πεταχθεί ο Κέρμιτ. Αγόρασαν όμως μια ξύλινη κρεμάστρα (πράγμα που αποδείχθηκε τραγικό λάθος, θα εξηγηθεί μετά), μια ξύλινη μάσκα (επίσης τραγικό λάθος που θα εξηγηθεί μετά) και μια μπλούζα λευκή με
το όνομα της χώρας LAOS γραμμένο με κόκκινο χρώμα πάνω , η οποία αγοράστηκε για τον Γκιούλιβερ αλλά αργότερα διαπιστώθηκε ότι το νούμερο XL που γραφόταν επάνω αφορούσε Χόμπιτς ή στρουμφ. Παρεπιπτόντως και άσχετο η μπλούζα φορέθηκε στην Ελλάδα από την
Dim σε προεκλογική περίοδο και απορούσε γιατί την κοιτάγαν συνέχεια όλοι με περιέργεια, Απορία που έλυσε η μαμά της ρωτώντας την Α! ψηφίζεις Καρατζαφέρη? Δεν το ήξερα!! Η εκδρομή συνεχίζεται με επίσκεψη στις φυλές. Εδω έχουμε μεγάλο θέμα από την άποψη του
αυθεντικού και του τουριστικού. Πόσο αυθεντικό δηλαδή μπορεί να είναι ένα μέρος στο οποίο κατοικούν διάφορες φυλές και έχει επισκεψιμότητα τουριστών ημερησίως πάνω από 1000 άτομα. Και εδώ η απάντηση είναι πολύπλοκη. Δεν αναιρείται έτσι εύκολα η εικόνα των γυναικών με ρούχα παραδοσιακά, χωριά χωμένα στα δάση, πιτσιρίκια που τρέχουν
ντυμένα με υφαντά από αργαλειούς με υπέροχα σχέδια κλπ. αλλά από την άλλη δίπλα από αυτά στέκεται ο Γερμανός υπερτραφής τουρίστας με κρεμασμένη την μηχανή από τον ώμο και κρατώντας αναψυκτικό γνωστής μάρκας, φορώντας ποικιλόχρωμη πουκαμίσα και γυαλιά ηλίου Ρειμπαν. Και ας μην γελιόμαστε. Φυσικά και δεν υπάρχουν φυλές τώρα πιά
στην περιοχή που δεν είναι ατραξιόν. Ολες μα όλες βασίζονται οικονομικά εν μέρει στην καλλιέργεια γης και στο εμπόριο με τους τουρίστες.Ακόμα και αν δεν πας ο ίδιος στα χωριά τους να τις δείς , σίγουρα θα σε βρουν αυτοί όταν θα σε προσεγγίσουν για να αγοράσεις από την πραμάτεια τους. Για να φθάσεις στο χωριό κατεβαίνεις πολλά πολλά σκαλιά μέσα στην
ζούγκλα και βλέπεις σπίτια ξύλινα και γυναίκες διάφορων φυλών απλά να κάθονται και να περιμένουν για να τις φωτογραφήσεις. Εντυπωσιακές αλήθεια. Υπάρχουν Χμονγκ, Ακα, Μιεν, Λισού, Κάρεν, Λαχού, όλες ορεισίβιες προερχόμενες από Κίνα, και Βιρμανία.
Εθνολογικά βέβαια δεν μπορούν όλες να ταυτιστούν. Ειναι πολλές και με ρίζες χωμένες πολύ βαθιά μέσα στον χρόνο. Κάθε φυλή έχει και το χαρακτηριστικό της. Υπάρχουν γυναίκες μακρύλαιμες με κρίκους περασμένους στον λαιμό και στα πόδια, άλλες που έχουν
υπερβολικά τρυπημένους τους λοβούς των αυτιών, μερικές που έχουν ας πούμε περίεργα δόντια και όλες χωρίς καμμία εξαίρεση εντυπωσιακές. Το περίεργο είναι ότι δεν ζητάν χρήματα για να φωτογραφηθούν μαζί σου. Αμα θες τους δίνεις ή αγοράζεις αυτά που πουλάν. Μαντήλια, αγαλματάκια, κοσμήματα , πορτοφόλια και άλλα. Τα σπίτια τους είναι
απλές ξύλινες παράγκες οι οποίες όμως δεν ακουμπάν στην γη, αλλά στηρίζονται σε πασσάλους. Οι άντρες ανύπαρκτοι. Τα παιδιά άφθονα και χαρούμενα. Τι και αν παίζουν μέσα σε λάσπες ξυπόλητα? Ζουν μέσα στην φύση, ελεύθερα και όπως οι τουρίστες χαζεύουν αυτά, έτσι και εκείνα με την σειρά τους χαζεύουν τους τουρίστες. Το όλο θέαμα είναι πολύ
τουριστικό βέβαια. Φλας αστράφτουν από παντού και κάτι πολύ περίεργο, επικρατεί ησυχία. Ολοι μένουν σιωπηλοί και παρατηρούν, εστιάζουν, προσέχουν αλλά δεν μιλούν και όσοι το κάνουν , το πράττουν χαμηλοφώνως. Ισως γιατί σε υποβάλλει το ίδιο το χωριό ή ίσως γιατί ο
σεβασμός στο διαφορετικό δεν έχει χαθεί για πάντα. Για το αν αξίζει ή οχι η επίσκεψη στα χωριά η απάντηση νομίζω εύκολη . Αξίζει. Απλά λίγη από την μαγεία έχει πια χαθεί. Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι πρέπει να αναφέρουμε ότι πολλά από τα έθιμα με την πάροδο των χρόνων είχαν αρχίσει να εκλείπτουν και τα αναβίωσε ο τουρισμός, όταν έγινε
παρατηρητέο το ότι οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για μια φωτογραφία πχ της μακρύλαιμης γυναίκας. Εντυπωσιασμένοι οι φίλοι μας από το "μεγάλο μυστικό θέαμα" αγόρασαν και ένα αγαλματάκι ξύλινο από μια γυναίκα, το οποίο όμως στην πορεία αποδείχτηκε από μελαμίνη και στην βάση του έγραφε made in china. Τι πιό φυσικό?
Φεύγοντας από εκεί πάνε στο Μαε Σαε, το οποίο βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα με την Βιρμανία και τις δυο χώρες τις χωρίζει ο ποταμός, στον οποίο πάρα πολλά παιδιά πνίγονται κάθε χρόνο στην προσπάθειά τους να
μεταφέρουν το όπιο.Η πόλη σαν πόλη δεν λέει και πολλά. Είναι όμως η πιο πλουρεαλιστική και πολύχρωμη από όλες! Φημίζεται για την φθηνή της αγορά -πράγμα που δεν επιβεβαιώθηκε- και την καθημερινή ανταλλαγή πλυθησμών. Τα σύνορα τα περνούν καθημερινώς Βιρμανοί και Ταυλανδοί για εμπορικούς σκοπούς. Από την πλευρά της Ταυλάνδης η πύλη είναι ακριβή και μεγαλοπρεπής. Από την πλευρά της πολυπαθούς Βιρμανίας, φτωχή και ταπεινή, όπως άλλωστε ο λαός της. Επίσκεψη -που αλλού?- σε
κατάστημα με ασημικά γιατί οι μίζες ποτέ δεν πεθαίνουν, καφές, τσιγάρο φωτογραφίες και γραμμή στο εργοτάξιο, πολύ αργά το βράδυ, μέσα από βουνά που πιο πράσινα δεν γίνεται, ποτάμια, οριζώνες, γραφικούς περαστικούς,κουκλίστικα χωριουδάκια, κατακλυσμιαία βροχή, στάση σε βενζινάδικο στην μέση του πουθενά για αδιευκρίνιστους ακόμα λόγους, και
όλα αυτά με ταχύτητα αστραπής γιατί ο οδηγός ή πίστευε ότι ήταν η Ταυλανδική Version του Σουμάχερ ή βιαζόταν να πάει σπίτι του γιατί σήμερα ήταν ο τελικός αγώνας του Tai Box. Ποίος ξέρει...? συνεχίζεται....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.