Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Η πρώτη τους επιλογή ήταν ένα μπαράκι κοντά στο εργοτάξιο. Ουτως ή άλλως όπου και να πας στην πόλη, όλο και κάποιο θα βρείς εκεί κοντά που προσφέρει τα απαραίτητα, μπύρες, κορίτσια και συνήθως μπιλιάρδο ή τν. Είναι παρατηρημένο ότι στα διάφορα μπαρ ολης της Ταυλάνδης, είναι συνηθισμένο φαινόμενο η γραφή. Κάθε μπύρα που παραγγέλνεις
συνοδεύεται από 3 περίπου χαρτάκια. Η κοπέλα ή οι κοπέλες πίσω από το μπαρ πρέπει να είναι ταυτόχρονα και ορκωτοί λογιστές. Συνεχώς γράφουν, σημειώνουν κλπ. Για μια μπύρα "κόβονται" από 3 χαρτάκια. Αρα για 10 περίπου έχουμε σύνολο 30! Και μετά μιλάμε για την αποψίλωση των δασών. Πολύς κόσμος, πολύ φασαρία και έτσι αφού πίνουν μόλις 3 τελάρα
μπύρα, αποφασίζουν να πάνε πιο δίπλα σε ένα πιο ήσυχο μπαράκι.
Εκεί επικρατεί ηρεμία και διαθέτει clean food όπως διατείνονται οι 45 ταμπέλες έξω από το μαγαζί. Μπαίνουν μέσα, κάθονται στο μπαρ, και αμέσως παρατηρούν ότι η μπάρα έχει μετατραπεί σε λεωφόρο διπλής
κατεύθυνσης για τις φίλες μας τις κατσαρίδες. Προσέχουν λοιπόν και όταν τυχαίνει -πολύ συχνά- να περνάν αυτά τα αγαπητά ζουζούνια, να σηκώνουν το μπουκάλι για να μην υπάρξει κυκλοφοριακή συμφόρηση και η μετακίνηση των πλυθυσμών να επιτυγχάνεται χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα και απρόσκοπτα.
Επίσης παρατηρούν στην γωνία ένα μεγάλο ενυδρείο, γεμάτο νερό και
χωρίς ψάρια βέβαια μέσα, με μια σανίδα να το διατρέχει στην μέση στο πάνω του μέρος.
Από πάνω κρέμεται μια ταμπέλα που αναγράφει "βύθισε την κυρία". Παράξενο. Από αυτό όμως το ενυδρείο , πηρανε ένα μάθημα περί αξιοπρέπειας των ανθρώπων και περί αλλοτρίωσης των ντόπιων εξαιτίας του τουρισμού σε ένα κράτος.Το παρακάτω περιστατικό αναφέρεται με ένα μικρό σχολιασμό και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Σε λίγη ώρα καταφθάνει μια γυναίκα, φανερά ταλαιπωρημένη, μεσήλικας, ντυμένη με παραδοσιακή στολή , βαμένη με το πιο έντονο κόκκινο κραγιόν που υπάρχει, γεμάτη ρυτίδες που δεν την διευκολύνουν στο να εργαστεί ως εκδιδόμενη. Για αυτό έχει βρεί άλλον τρόπο να βγάλει τα προς το ζειν. Οι θαμώνες την χειροκροτούν και αυτή χαμογελά με νάζι αφήνωντας να αποκαλυφθεί ή έλλειψη οδοντιατρικής φροντίδας.Με σκέρτσο , αλλά και με
δυσκολία ανεβαίνει και κάθεται σαν βασίλισσα στην σανίδα πάνω από το ενυδρείο.Μια κοπέλα αρχίζει και μοιράζει καλαθάκια στους θαμώνες που περιέχουν 5-6 μπαλάκια το καθένα, έναντι αμοιβής φυσικά.
Η "βύθιση" της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε τιμή ευκαιρία, μόνο 50 μπάτ το καλαθάκι, δηλαδή 1 ευρώ περίπου. Σκοπός της ιδιότυπης αυτής σκοποβολής είναι να σημαδεύσουν οι "πολιτισμένοι" δυτικοί , ένα σημείο της σανίδας, η οποία είναι κατασκευασμένη με τέτοιο τρόπο που αν χτυπηθεί από τα μπαλάκια να "ανοίξει" στην μέση και να πέσει η γυναίκα στο νερό. Κάτω από χειροκροτήματα το πλήθος και το εκλεπτισμένο σε θεάματα κοινό, σημαδεύει την γυναίκα γελώντας και κοροιδεύοντας. Κάποιοι τα
καταφέρνουν και κάτι Αγγλοι θαμώνες με ιδιοσυγκρασία κακομαθημένου αποικιοκράτη βαυκαλίζονται για το ποιός έχει το καλύτερο σημάδι. Η γυναίκα βρεγμένη παλεύει να βγεί από το νερό, αλλά συνεχίζει και έχει αυτό το χαμόγελο στα χείλη, πλαστικό και αναγκαίο. Τα μάτια της όμως δεν το επιβεβαιώνουν. Απλά θλιβερό ως θέαμα, ως αισθητική, ως ιδέα.
Τα συμπεράσματα για τον καθένα ξεχωριστά. Οι φίλοι μας αηδιασμένοι πληρώνουν και φεύγουν. Γι αυτούς η αξιοπρέπεια δεν κοστίζει 1 ευρώ. Γραμμή για εργοτάξιο γιατί έχουν ήδη κλείσει εκδρομή για την επομένη σε βουνά και σε λαγκάδια. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει πεζοπορία στα δάση, επαφή με κάποιες φυλές, μπάνιο σε ένα κατταράκτη, βαρκάδα πάνω σε αυτοσχέδιες βάρκες μπαμπού και φυσικά ελέφαντες.
Πρωινό ξύπνημα συνοδεία τρυπανιού, ντύσιμο, καφές, τσιγάρο και βανάκι για εξερεύνηση των δασών. Πρώτη στάση μετά από 1.30 ώρα οδήγημα βολτούλα με ελέφαντες. Συνεπιβάτες 3 Αγγλοι 20 χρονών, 1 ζευγάρι Ισπανών, 1 ζευγάρι Γάλλων και 1 ζευγάρι Ελλήνων (αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι πιο ζωηροί).
Ο ελέφαντας από την φύση του είναι ένα ήρεμο ζώο.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι εύκολα μπορεί κάποιος να το εκπαιδεύσει, χωρίς να χρησιμοποιήσει και λίγη βία. Τα αυτιά των ελεφάντων είναι γδαρμένα και σε πολλά σημεία κομμένα και ματωμένα από το ξύλο του εκπαιδευτή του το οποίο επιπροσθέτως στην άκρη του έχει μια κοφτερή ακίδα. Συμπέρασμα. Δεν κάνουμε ποτέ μα ποτέ βόλτες με ελέφαντες.
Οποιος αγαπάει το ζώο, ας αρκεστεί να του δώσει μπανάνες για τις οποίες τρελαίνονται και αυτό είναι όλο. Στην Ταυλάνδη οι ελέφαντες υποτίθεται ότι συνταξιοδοτούνται στα 60 χρόνια τους και από το άγραφο νόμο πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι στα δάση όταν φθάσουν σε αυτήν την ηλικία. Θεωρείται ηθικά παράνομο να δουλεύει ένα τέτοιο ζώο πέραν των 60
χρόνων. Κάτι που πολλοί δεν σέβονται.
Πάμε παρακάτω. Φυλές. Το μεγάλο ερώτημα. Τους πήγαν σε ένα χωριό των Ακα, φυλή από την νότια Κίνα και η πολυπληθέστερη. Δυο καλύβια
πασσαλόπηχτα με κάτι κότες και κάτι γουρούνια, έναν αργαλειό, κάτι πιτσιρίκια τρισχαριτωμένα που πούλαγαν βραχιολάκια και έναν πάγκο με υφαντά προς πώληση.
Συμπέρασμα. Καλό το χωριό, αλλά τίποτα ιδιαίτερο.Υπάρχουν και καλύτερα στην περιοχή του χρυσού τριγώνου.
Επόμενος προορισμός. Πεζοπορία στο δάσος. Ωραίο τοπίο, αλλά χωρίς και εδώ κάτι αξιοσημείωτο.
Ακολουθούν καταρράκτες. Εδω έχουμε θεματάκι. Δεν μιλάμε φυσικά για τον Νιαγάρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Το τοπίο κόβει ανάσα,
βράχια εκεί που σκαν τα νερά, άμμος στα πλαινά και φυσικό υδρομασάζ. Γδύσιμο και μπλούμ μέσα. Συμπέρασμα. must, αλλά πολύ προσοχή, γιατί δεν λέει να συνοδευτείς από γύψο τις επόμενες 20 ημέρες.
Και ερχόμαστε στο μεγαλύτερο και διασκεδαστικότερο σημείο της εκδρομής. Αυτή η εμπειρία δεν πρέπει να λείπει από κανένα εκδρομέα στην Β. Ταυλάνδη. Αυτοσχέδια πλεούμενα που κατασκευάζονται επιτόπου από καλάμια μπαμπού που δένονται μεταξύ τους και 2 καλάμια για κουπιά. Η φύση στα καλύτερά της, είχε πιάσει και βροχή, το ποτάμι ρηχό, γαλαζοπράσινο και ορμητικό, αλλά όχι τόσο για να φωνάξουμε
την Πάμελα Αντερσον για διάσωση. Ας βολευτείτε μόνοι σας. Γέλια, βροχή, ισορροπία, φίδια κρεμάμενα από κλαδιά και στο τέλος θέλεις να το επαναλάβεις. Από το γραφείο που κλείστηκε η εκδρομή τους είχαν πει να φέρουν και στεγνά ρούχα μαζί τους για να αλλάξουν τα βρεγμένα. Ο Γκιούλιβερ το έπραξε. Η Dim όμως σκεπτόμενη την βαβούρα όχι.
Οταν φθάσανε στο τέλος της εκδρομής, όλοι στάζαν και έτρεξαν σε κάτι παραπήγματα για να αλλάξουν. Αυτή στεκόταν στην ακρούλα και τους κοίταζε με ζήλια , ανάκατη με φθόνο.
Ηταν μούσκεμα και τώρα είχε να αντιμετωπίσει τον γυρισμό της μιάμισης ώρας μέσα στο βανάκι, το οποίο επιπροσθέτως είχε κλιματισμό.Αρα, όπως καταλαβαίνεται, η επιστροφή ήταν για αυτήν ταυτόσημη με βροχοπνευμονία, ψύξη και άλλες ασθένειες που συνοδεύουν
την όλη κατάσταση.​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.