psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός εκδρομών
- 1a. Επιστροφή στα Βαλκάνια
- 1b. Στις ομορφιές της Σλοβενίας
- 1c. Βαλκανικές γεύσεις, κάστρα & μπύρες
- 1d. Ljubljana κιόλας τέλος
- 1e. Επιστροφή στο Ζάγκρεμπ
- 2a. Φύγαμε για Χαϊδελβέργη!
- 2b. Στο κάστρο και τις ομορφιές της πόλης
- 2c. Απ’ το δρόμο των φιλοσόφων ως τα μπαρ
- 2d. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη
- 2e. Στο Κάστρο και την παλιά πόλη
- 2f. Wurst και πίσω στη Σαλονίκη
- Συμπεράσματα & αποτίμηση
2c. Απ’ το δρόμο των φιλοσόφων ως τα μπαρ
Ώρα σχεδόν πέντε το απόγευμα που δεν ήταν για πολλά με τον ήλιο στα ύψη. Σηκωθήκαμε από την μπυραρία με σκοπό να δούμε και να περπατήσουμε επιτέλους τη γέφυρα Alte Brücke , και την πύλη Stadttor που είχα βρει κλειστή την προηγούμενη:
Θα μπορούσα να πω ότι βρήκα μια ομοιότητα με τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα, πιο πολύ λόγω δομής αλλά και των αγαλμάτων που υπήρχαν στη γέφυρα:
Φτάσαμε ως τη μέση φωτογραφίζοντας το κάστρο που βρισκόμασταν λίγη ώρα πριν, αλλά και το ποτάμι στο οποίο τα εκδρομικά πλοία πηγαινοέρχονταν συνεχώς:
Κάπου εκεί χαιρέτησα τα κορίτσια που θα επέστρεφαν στην Φρανκφούρτη και συνέχισα μόνος απ’ τα στενάκια ως την Muttergottesbrunnen προκειμένου να τσιμπήσω και κάτι:
Ένας πολύ καλός φίλος μου είχε στείλει την πληροφορία για το Drugstore bar και τα θαυμάσια βαρέλια του, οπότε έπρεπε να κάνω μια στάση. Για χάρη του, όχι για μένα:
Ήπια τη μπύρα μου και ξαναβγήκα στους δρόμους βολτάροντας, κρίνοντας παράλληλα ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ακόμη ευνοϊκές γι’ αυτό που είχα στο μυαλό μου:
Έτσι μοιραία κινήθηκα προς την αναζήτηση κάποιου ακόμη μπαρ, καταλήγοντας στην καλύτερη δυνατή επιλογή, αυτή του Musikkneipe Eckstein :
Με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι μια μπάντα έπαιζε Live εκείνη την ώρα, οπότε έπιασα αμέσως ένα σκαμπό στο μπαρ και παρήγγειλα μια μπύρα βλέποντας απέναντι μου τον τραγουδιστή με το σημαδιακό μπλουζάκι από τη Νέα Ορλεάνη:
Η ώρα ήταν περίπου 7 το απόγευμα, με τον ήλιο να έχει αρχίσει επιτέλους να δύει κάνοντας το έργο μου κάπως ευκολότερο. Προσπέρασα ταχέως τη γέφυρα,
και μπήκα στο απότομο και δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι. Δεν άργησα να διαπιστώσω από πού προέρχονταν η μυρωδιά που θύμιζε αρκετά το χωριό μου:
Το τέλος της διαδρομής ήρθε με ανακούφιση αλλά και εντύπωση, βλέποντας τις εκπληκτικές πανοραμικές απόψεις της πόλης απέναντι μου:
Βρισκόμουν επιτέλους στον περίφημο δρόμο των φιλοσόφων «Philosophenweg», έναν δρόμο δύο περίπου χιλιομέτρων στην περιοχή Neuenheim. Στον διάσημο αυτό δρόμο φιλοξενούνται κτήρια του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και συνεχείς παραπομπές προς τους διάσημους ανθρώπους των επιστημών και της φιλοσοφίας που πέρασαν από εκεί τους τελευταίους αιώνες:
Αφού απόλαυσα τη βόλτα και ξεκουράστηκα σε ένα από τα παγκάκια που υπήρχαν κατά μήκος του δρόμου, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και κατέβηκα ξανά προς το ποτάμι και το ιστορικό κέντρο:
Ήθελα μερικές παγωμένες μπυρίτσες είναι η αλήθεια σ’ ένα σκοτεινό μπαρ για να συνέλθω, κάτι που έγινε στο Sonder Bar όπως το προηγούμενο απόγευμα, βγαίνοντας και πάλι γύρω στις δέκα με το σούρουπο επιτέλους να ‘χει έρθει:
Να μη δώσω το παρών και στην Ιρλανδική άλλη μια φορά; Θα ήταν ανεπίτρεπτο αν δε το έκανα…
Αφού έφαγα το παραδοσιακό Γερμανικό ντονέρ μου λίγη ώρα μετά, ξεχύθηκα για το αγαπημένο χόμπι των νυχτερινών φωτογραφιών σε μια πόλη που είχε σχεδόν αδειάσει, με τη διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη μέρα να ναι εμφανέστατη:
Το κάστρο, η γέφυρα και ο ποταμός Neckar που πέρασα πολλές φορές αυτές τις δύο ημέρες σε νυχτερινή απεικόνιση:
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν πήρα το δρόμο της επιστροφής μετά από 12 ώρες σε κίνηση, όντας πολύ ευχαριστημένος απ’ όσα είχα καταφέρει να δω και να κάνω.
Για μια ακόμη φορά, ακολουθούσε ταξίδι…
Ώρα σχεδόν πέντε το απόγευμα που δεν ήταν για πολλά με τον ήλιο στα ύψη. Σηκωθήκαμε από την μπυραρία με σκοπό να δούμε και να περπατήσουμε επιτέλους τη γέφυρα Alte Brücke , και την πύλη Stadttor που είχα βρει κλειστή την προηγούμενη:
Θα μπορούσα να πω ότι βρήκα μια ομοιότητα με τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα, πιο πολύ λόγω δομής αλλά και των αγαλμάτων που υπήρχαν στη γέφυρα:
Φτάσαμε ως τη μέση φωτογραφίζοντας το κάστρο που βρισκόμασταν λίγη ώρα πριν, αλλά και το ποτάμι στο οποίο τα εκδρομικά πλοία πηγαινοέρχονταν συνεχώς:
Κάπου εκεί χαιρέτησα τα κορίτσια που θα επέστρεφαν στην Φρανκφούρτη και συνέχισα μόνος απ’ τα στενάκια ως την Muttergottesbrunnen προκειμένου να τσιμπήσω και κάτι:
Ένας πολύ καλός φίλος μου είχε στείλει την πληροφορία για το Drugstore bar και τα θαυμάσια βαρέλια του, οπότε έπρεπε να κάνω μια στάση. Για χάρη του, όχι για μένα:
Ήπια τη μπύρα μου και ξαναβγήκα στους δρόμους βολτάροντας, κρίνοντας παράλληλα ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ακόμη ευνοϊκές γι’ αυτό που είχα στο μυαλό μου:
Έτσι μοιραία κινήθηκα προς την αναζήτηση κάποιου ακόμη μπαρ, καταλήγοντας στην καλύτερη δυνατή επιλογή, αυτή του Musikkneipe Eckstein :
Με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι μια μπάντα έπαιζε Live εκείνη την ώρα, οπότε έπιασα αμέσως ένα σκαμπό στο μπαρ και παρήγγειλα μια μπύρα βλέποντας απέναντι μου τον τραγουδιστή με το σημαδιακό μπλουζάκι από τη Νέα Ορλεάνη:
Η ώρα ήταν περίπου 7 το απόγευμα, με τον ήλιο να έχει αρχίσει επιτέλους να δύει κάνοντας το έργο μου κάπως ευκολότερο. Προσπέρασα ταχέως τη γέφυρα,
και μπήκα στο απότομο και δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι. Δεν άργησα να διαπιστώσω από πού προέρχονταν η μυρωδιά που θύμιζε αρκετά το χωριό μου:
Το τέλος της διαδρομής ήρθε με ανακούφιση αλλά και εντύπωση, βλέποντας τις εκπληκτικές πανοραμικές απόψεις της πόλης απέναντι μου:
Βρισκόμουν επιτέλους στον περίφημο δρόμο των φιλοσόφων «Philosophenweg», έναν δρόμο δύο περίπου χιλιομέτρων στην περιοχή Neuenheim. Στον διάσημο αυτό δρόμο φιλοξενούνται κτήρια του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και συνεχείς παραπομπές προς τους διάσημους ανθρώπους των επιστημών και της φιλοσοφίας που πέρασαν από εκεί τους τελευταίους αιώνες:
Αφού απόλαυσα τη βόλτα και ξεκουράστηκα σε ένα από τα παγκάκια που υπήρχαν κατά μήκος του δρόμου, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και κατέβηκα ξανά προς το ποτάμι και το ιστορικό κέντρο:
Ήθελα μερικές παγωμένες μπυρίτσες είναι η αλήθεια σ’ ένα σκοτεινό μπαρ για να συνέλθω, κάτι που έγινε στο Sonder Bar όπως το προηγούμενο απόγευμα, βγαίνοντας και πάλι γύρω στις δέκα με το σούρουπο επιτέλους να ‘χει έρθει:
Να μη δώσω το παρών και στην Ιρλανδική άλλη μια φορά; Θα ήταν ανεπίτρεπτο αν δε το έκανα…
Αφού έφαγα το παραδοσιακό Γερμανικό ντονέρ μου λίγη ώρα μετά, ξεχύθηκα για το αγαπημένο χόμπι των νυχτερινών φωτογραφιών σε μια πόλη που είχε σχεδόν αδειάσει, με τη διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη μέρα να ναι εμφανέστατη:
Το κάστρο, η γέφυρα και ο ποταμός Neckar που πέρασα πολλές φορές αυτές τις δύο ημέρες σε νυχτερινή απεικόνιση:
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν πήρα το δρόμο της επιστροφής μετά από 12 ώρες σε κίνηση, όντας πολύ ευχαριστημένος απ’ όσα είχα καταφέρει να δω και να κάνω.
Για μια ακόμη φορά, ακολουθούσε ταξίδι…
