psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.057
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός εκδρομών
- 1a. Επιστροφή στα Βαλκάνια
- 1b. Στις ομορφιές της Σλοβενίας
- 1c. Βαλκανικές γεύσεις, κάστρα & μπύρες
- 1d. Ljubljana κιόλας τέλος
- 1e. Επιστροφή στο Ζάγκρεμπ
- 2a. Φύγαμε για Χαϊδελβέργη!
- 2b. Στο κάστρο και τις ομορφιές της πόλης
- 2c. Απ’ το δρόμο των φιλοσόφων ως τα μπαρ
- 2d. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη
- 2e. Στο Κάστρο και την παλιά πόλη
- 2f. Wurst και πίσω στη Σαλονίκη
- Συμπεράσματα & αποτίμηση
1e. Επιστροφή στο Ζάγκρεμπ
Να ‘μαστε ξανά σε μια πόλη που είχα πρόσφατη και γνώριζα καλά.
Διανύσαμε τα 2 χιλιόμετρα από τον σταθμό με τα πόδια, περνώντας εκτός των άλλων από το θέατρο και τα όμορφα πάρκα της, μέχρι να βρεθούμε στο δωμάτιο που ‘χαμε κλείσει, το οποίο παραλάβαμε με μικρή καθυστέρηση:
Χρόνος για χάσιμο δεν υπήρχε. Ο Κώστας δεν είχε επισκεφτεί ξανά το Ζάγκρεμπ, οπότε εκτός των άλλων θέλαμε να κάνουμε κι ένα μικρό τουρ. Δυστυχώς το μπαρ Old pharmacy που χα στο μυαλό μου και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να επισκεφτώ ήταν κλειστό την ημέρα εκείνη. Μηδέν στα δύο, με την εκκρεμότητα να παραμένει…
Η κεντρική πλατεία Josipa Jelačića της πόλης ήταν σχεδόν δίπλα μας ξεκινώντας από κει την περιήγηση μας:
Πήραμε την ανηφόρα προς τον καθεδρικό που είδα ότι παραμένει ακόμα υπό αναστήλωση, κάνοντας και στάση στα διπλανά τουριστικά μαγαζάκια για μερικά ψώνια ακόμη:
Ας κάνουμε στάση για μια μπύρα, ακόμα ήλιο έχει, τι βιαζόμαστε; Και κάναμε, καθισμένοι για ένα μισάωρο στην αυλή της Harat's pub μπροστά από το άγαλμα του Petrica Kerempuh, στην οποία είχα τιμήσει τις μπύρες της και στο πρόσφατο παρελθόν
Δροσιστήκαμε και συνεχίσαμε προς την άνω πόλη, αρχής γενομένης από την stone gate και τον υπαίθριο ναό που φιλοξενείται στο άνοιγμα της:
Η ελπίδα μου να δω το ναό του Αγίου Μάρκου επιτέλους χωρίς κιγκλιδώματα εξανεμίστηκε γρήγορα, βλέποντας τον τυλιγμένο με υφάσματα και σκαλωσιές… Κρίμα:
Η βόλτα ήταν πιο σύντομη απ’ όσο υπολόγιζα μιας και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά, πιθανώς λόγω πρωτομαγιάς. Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας προς τον πύργος Lotrscak βλέποντας και τη θέα στην πόλη. Η ανοικτή αγορά που χα συναντήσει το Γενάρη του 22 δεν υπήρχε, προφανώς ήταν στημένη στα πλαίσια των εορτών:
Μέσω της Pavla Radića επιστρέφαμε προς το κέντρο, όπου για καλή μας τύχη βρήκαμε μια μπυραρία με το όνομα Valhalla beer bar και ωραίες μέταλ μουσικές στην οποία δε γινόταν να μη κάνουμε μια στάση δροσιάς. Εντυπωσιακά βαρέλια και ψυγεία, ωραία ατμόσφαιρα, τσιγάρο φυσικά παντού και καλές τιμές, μιας και ακόμα ήταν παράλληλες σε δύο νομίσματα και δεν είχαν ξεφύγει προς τα πάνω λόγω ευρώ, όπως κάπου αλλού…
Ήπιαμε από μία και συνεχίσαμε (πάλι) για φαγητό, με τη σύγκριση δυστυχώς με το εστιατόριο της προηγούμενης να είναι αναπόφευκτη. Τίμιο αλλά σίγουρα υποδεέστερο το Ćevapi, δε το συζητώ:
Η χωνευτική βόλτα ήταν πολύ καλή, κυριότερα στον πεζόδρομο Ivana Tkalčića όπου αρκετός κόσμος έπινε το ποτό του στις καλές καιρικές συνθήκες:
Ήταν ώρα για μια επανάληψη που τη χρειαζόμασταν καθώς ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από τα δρομολόγια. Harat’s, Valhalla, με πολλές γεύσεις και δοκιμές σε αρκετά καλό κόστος επαναλαμβάνω:
Με μια Pizza peperone στο χέρι κατηφορίζουμε προς το δωμάτιο γύρω στις 12 το βράδυ, μέχρι που λίγα μέτρα πριν με τραβάει ο Κώστας για άλλη μια φορά απ’ το μανίκι αλλάζοντας μου κατεύθυνση.
Αργήσαμε να σερβιριστούμε γιατί ο μπάρμαν με τον Dj έπαιζαν σκάκι (!) μες τα σκοτάδια, ωστόσο η όλη φάση ήταν πολύ ωραία για να κλείσει η νύχτα μας και κατ’ επέκτασιν η εκδρομή:
Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι η πτήση της Ryan αναχωρούσε νωρίς το μεσημεράκι και όχι το χάραμα όπως την άλλη φορά έχοντας αρκετό χρόνο για να πιούμε τον καφέ μας και να φάμε ένα ωραιότατο σάντουιτς για πρωινό απέναντι απ’ το δωμάτιο, συνολικού κόστους 6€ και για τους δύο.
Το uber μας παρέλαβε γύρω στις δέκα το πρωί, αφήνοντας την πόλη και πάλι με ψιλόβροχο, μέσω του κεντρικού δρόμου μπροστά απ’ το εθνικό θέατρο:
Το αεροδρόμιο είχε ελάχιστο κόσμο με τις διαδικασίες να είναι τάχιστες, δίνοντας μας την ευκαιρία για έναν ακόμη καφέ και μερικά ψώνια. Δε μπορούσα να φύγω φυσικά από την Κροατία χωρίς ένα – δυο μπουκάλια τοπικού οίνου.
Μπήκαμε στο αεροπλάνο απόλυτα ικανοποιημένοι απ’ όσα καταφέραμε να κάνουμε στην εκδρομή, ανανεώνοντας ελπίζω άμεσα το ραντεβού μας με την ευρύτερη περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που είναι δεδομένο ότι έχει πάρα πολλά να δώσει.
Καλή μας επιστροφή στα Βαλκάνια!
Να ‘μαστε ξανά σε μια πόλη που είχα πρόσφατη και γνώριζα καλά.
Διανύσαμε τα 2 χιλιόμετρα από τον σταθμό με τα πόδια, περνώντας εκτός των άλλων από το θέατρο και τα όμορφα πάρκα της, μέχρι να βρεθούμε στο δωμάτιο που ‘χαμε κλείσει, το οποίο παραλάβαμε με μικρή καθυστέρηση:
Χρόνος για χάσιμο δεν υπήρχε. Ο Κώστας δεν είχε επισκεφτεί ξανά το Ζάγκρεμπ, οπότε εκτός των άλλων θέλαμε να κάνουμε κι ένα μικρό τουρ. Δυστυχώς το μπαρ Old pharmacy που χα στο μυαλό μου και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να επισκεφτώ ήταν κλειστό την ημέρα εκείνη. Μηδέν στα δύο, με την εκκρεμότητα να παραμένει…
Η κεντρική πλατεία Josipa Jelačića της πόλης ήταν σχεδόν δίπλα μας ξεκινώντας από κει την περιήγηση μας:
Πήραμε την ανηφόρα προς τον καθεδρικό που είδα ότι παραμένει ακόμα υπό αναστήλωση, κάνοντας και στάση στα διπλανά τουριστικά μαγαζάκια για μερικά ψώνια ακόμη:
Ας κάνουμε στάση για μια μπύρα, ακόμα ήλιο έχει, τι βιαζόμαστε; Και κάναμε, καθισμένοι για ένα μισάωρο στην αυλή της Harat's pub μπροστά από το άγαλμα του Petrica Kerempuh, στην οποία είχα τιμήσει τις μπύρες της και στο πρόσφατο παρελθόν
Δροσιστήκαμε και συνεχίσαμε προς την άνω πόλη, αρχής γενομένης από την stone gate και τον υπαίθριο ναό που φιλοξενείται στο άνοιγμα της:
Η ελπίδα μου να δω το ναό του Αγίου Μάρκου επιτέλους χωρίς κιγκλιδώματα εξανεμίστηκε γρήγορα, βλέποντας τον τυλιγμένο με υφάσματα και σκαλωσιές… Κρίμα:
Η βόλτα ήταν πιο σύντομη απ’ όσο υπολόγιζα μιας και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά, πιθανώς λόγω πρωτομαγιάς. Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας προς τον πύργος Lotrscak βλέποντας και τη θέα στην πόλη. Η ανοικτή αγορά που χα συναντήσει το Γενάρη του 22 δεν υπήρχε, προφανώς ήταν στημένη στα πλαίσια των εορτών:
Μέσω της Pavla Radića επιστρέφαμε προς το κέντρο, όπου για καλή μας τύχη βρήκαμε μια μπυραρία με το όνομα Valhalla beer bar και ωραίες μέταλ μουσικές στην οποία δε γινόταν να μη κάνουμε μια στάση δροσιάς. Εντυπωσιακά βαρέλια και ψυγεία, ωραία ατμόσφαιρα, τσιγάρο φυσικά παντού και καλές τιμές, μιας και ακόμα ήταν παράλληλες σε δύο νομίσματα και δεν είχαν ξεφύγει προς τα πάνω λόγω ευρώ, όπως κάπου αλλού…
Ήπιαμε από μία και συνεχίσαμε (πάλι) για φαγητό, με τη σύγκριση δυστυχώς με το εστιατόριο της προηγούμενης να είναι αναπόφευκτη. Τίμιο αλλά σίγουρα υποδεέστερο το Ćevapi, δε το συζητώ:
Η χωνευτική βόλτα ήταν πολύ καλή, κυριότερα στον πεζόδρομο Ivana Tkalčića όπου αρκετός κόσμος έπινε το ποτό του στις καλές καιρικές συνθήκες:
Ήταν ώρα για μια επανάληψη που τη χρειαζόμασταν καθώς ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από τα δρομολόγια. Harat’s, Valhalla, με πολλές γεύσεις και δοκιμές σε αρκετά καλό κόστος επαναλαμβάνω:
Με μια Pizza peperone στο χέρι κατηφορίζουμε προς το δωμάτιο γύρω στις 12 το βράδυ, μέχρι που λίγα μέτρα πριν με τραβάει ο Κώστας για άλλη μια φορά απ’ το μανίκι αλλάζοντας μου κατεύθυνση.
- Τι έγινε;
- Καλά δε την ακούς τη βαβούρα; Φύγαμε!
Αργήσαμε να σερβιριστούμε γιατί ο μπάρμαν με τον Dj έπαιζαν σκάκι (!) μες τα σκοτάδια, ωστόσο η όλη φάση ήταν πολύ ωραία για να κλείσει η νύχτα μας και κατ’ επέκτασιν η εκδρομή:
Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι η πτήση της Ryan αναχωρούσε νωρίς το μεσημεράκι και όχι το χάραμα όπως την άλλη φορά έχοντας αρκετό χρόνο για να πιούμε τον καφέ μας και να φάμε ένα ωραιότατο σάντουιτς για πρωινό απέναντι απ’ το δωμάτιο, συνολικού κόστους 6€ και για τους δύο.
Το uber μας παρέλαβε γύρω στις δέκα το πρωί, αφήνοντας την πόλη και πάλι με ψιλόβροχο, μέσω του κεντρικού δρόμου μπροστά απ’ το εθνικό θέατρο:
Το αεροδρόμιο είχε ελάχιστο κόσμο με τις διαδικασίες να είναι τάχιστες, δίνοντας μας την ευκαιρία για έναν ακόμη καφέ και μερικά ψώνια. Δε μπορούσα να φύγω φυσικά από την Κροατία χωρίς ένα – δυο μπουκάλια τοπικού οίνου.
Μπήκαμε στο αεροπλάνο απόλυτα ικανοποιημένοι απ’ όσα καταφέραμε να κάνουμε στην εκδρομή, ανανεώνοντας ελπίζω άμεσα το ραντεβού μας με την ευρύτερη περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που είναι δεδομένο ότι έχει πάρα πολλά να δώσει.
Καλή μας επιστροφή στα Βαλκάνια!
Last edited:
