psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός εκδρομών
- 1a. Επιστροφή στα Βαλκάνια
- 1b. Στις ομορφιές της Σλοβενίας
- 1c. Βαλκανικές γεύσεις, κάστρα & μπύρες
- 1d. Ljubljana κιόλας τέλος
- 1e. Επιστροφή στο Ζάγκρεμπ
- 2a. Φύγαμε για Χαϊδελβέργη!
- 2b. Στο κάστρο και τις ομορφιές της πόλης
- 2c. Απ’ το δρόμο των φιλοσόφων ως τα μπαρ
- 2d. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη
- 2e. Στο Κάστρο και την παλιά πόλη
- 2f. Wurst και πίσω στη Σαλονίκη
- Συμπεράσματα & αποτίμηση
2d. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη
Ξύπνησα γύρω στις 8 προκειμένου να μαζέψω τα πράγματα και ν’ αναχωρήσω. Χαιρέτησα κι ευχαρίστησα τη σπιτονοικοκυρά, ήπια τον καφέ που με κέρασε και πήρα το δρόμο για τη στάση του Flixbus βλέποντας τις τελευταίες εικόνες της πανέμορφης αυτής πόλης:
Η απίστευτα βαρετή τρίωρη διαδρομή με το μισογεμάτο λεωφορείο πέρασε στο διαβάζοντας, κάνοντας μάλιστα κι ένα δεκάλεπτο διάλειμμα κάπου στη μέση. Τρεις ώρες μετά βρισκόμουν και πάλι στη στην πόλη της Νυρεμβέργης:
Το ξενοδοχείο βρισκόταν σε ιδανικό σημείο απ’ ότι κατάλαβα αμέσως, δίπλα στον κεντρικό σταθμό. Τσέκαρα, έκανα μια ντουζάρα, ξεκουράστηκα λίγο και βγήκα το μεσημεράκι για την πρώτη μου περιήγηση, ξεκινώντας από τον διπλανό πύργο Frauentorturm, χαρακτηριστικό σύμβολο των τειχών της πόλης:
Ήθελα απεγνωσμένα έναν καφέ, οπότε χώθηκα αμέσως στην πολύ όμορφη διπλανή περιοχή του Handwerkerhof, με τα καφέ και τα καταστήματα εστίασης που προφανώς και είχαν Χριστουγεννιάτικο ύφος, όπως άλλωστε και όλη η Νυρεμβέργη:
Ήπια ένα γρήγορο εσπρέσο, κατέβηκα και μέχρι τον σταθμό για να τσιμπήσω κάτι και προχώρησα προς το κέντρο παράλληλα με τα τείχη, βλέποντας τα πρώτα αξιοθέατα, αρχής γνεομένης από τον ναό St. Elisabeth:
Ο δρόμος Brunnengasse με οδήγησε στον λευκό πύργο (Weißer Turm) μέσω του εθνικού μουσείου καταλήγοντας στην πλατεία Jakobsplatz:
Είχα σκοπό να εξερευνήσω και την εκεί περιοχή της παλιάς πόλης, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι η οδός Ludwigstraße θύμιζε περισσότερο Τουρκική γειτονιά παρά Γερμανία, διαπιστώνοντας μετά λύπης ότι η Pub δίπλα στα τείχη ήταν κλειστή:
Μετά από μια μικρή βόλτα επέστρεψα ξανά στην πλατεία, με σκοπό πλέον να κινηθώ κεντρικότερα, βλέποντας και το ναό του St. Jakob:
Για κάποιο περίεργο λόγο τα σιντριβάνια της περιοχής όπως το Ehekarussell αλλά και το Knöpflesbrunnen συγκέντρωναν αρκετό κόσμο, πιθανώς λόγω της -ακόμα μιας- αρκετά ζεστής ημέρας:
Περπατούσα ήδη στον πολυσύχναστο πεζόδρομο της Karolinenstraße,
έχοντας μπροστά μου ακόμα μια διασημότητα της Νυρεμβέργης, την Ευαγγελική εκκλησία της Lorenzkirche:
Προσπέρασα τα αμέτρητα υπαίθρια καταστήματα με αποξηραμένα φρούτα που μάλλον θα λατρεύουν οι Γερμανοί κι έκανα δεξιά στην Königstraße
Επιτέλους βρισκόμουν στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στη γεφυρούλα Museumsbrücke που περνάει πάνω απ’ τον ποταμό Pegnitz. Οι εικόνες προς το νησάκι και τα κτήρια που θα βρείτε ως Heilig-Geist-Spital μου ήταν ιδιαίτερα οικείες οφείλω να πω:
Αν όμως έχω μια μεγάλη αδυναμία στη Γερμανία ως φυσιολάτρης είναι τα Gardens και πιο συγκεκριμένα τα Beer Gardens. Όχι τίποτε άλλο, ήμουν τόσες ώρες στην πόλη χωρίς να βρέξω το λαρύγγι μου…
Κάθισα σ’ ένα από τα πολύ ωραία τραπεζάκια της Biergarten O’Sheas και ξεκίνησα να δοκιμάζω τα εκλεκτά τοπικά προϊόντα:
Αγνόησα βέβαια τον καιρό που μεταβάλλεται τάχιστα στην Γερμανία, πληρώνοντας έως και δέκα μέρες μετά με πόνο το δροσερό αεράκι πάνω στο ιδρωμένο απ’ τη ζέστη μπλουζάκι μου. Έμεινα μέχρι να πιώ τις μπύρες μου, πλήρωσα με μετρητά (κάτι που αποτελούσε κανόνα στη Νυρεμβέργη) κι αναχώρησα.
Σκοπός μου ήταν να κάνω μερικά ψώνια και να φάω κάτι, έτσι γύρισα από τον πιο κοντινό δρόμο που περνούσε από τον ναό και την πλατεία Teufelsbrünnlein, προσέχοντας αυτή τη φορά το Γοτθικό πύργο «Nassauer Haus» φτιαγμένο από κόκκινο ψαμμίτη:
Εκεί βρίσκεται και η περίφημη κρήνη της Αρετής (Tugendbrunnen) που ολοκληρώθηκε το 1589 και τροφοδοτούσε με νερό τους κατοίκους του κέντρου, με σαφή αναφορά στις αρετές του Πλάτωνα:
Φωτογράφισα ξανά την εντυπωσιακή κι επιβλητική εκκλησία Lorenzkirche, που ολοκληρώθηκε τον 15ο αιώνα και υπέστη αρκετές καταστροφές κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και αξίζει σίγουρα κάποιος να μάθει περισσότερα για την ιστορία της:
Η περιοχή ήταν γεμάτη καντίνες με ως επί το πλείστον Αράβικο φαγητό το οποίο απαρνήθηκα, προτιμώντας ξανά το πατροπαράδοτο Γερμανικό ντονέρ λίγο πιο κάτω το οποίο πήρα πακέτο:
Πρώτα όμως βγήκα από την πύλη Frauentor περνώντας στον κεντρικό σταθμό απέναντι στου οποίου το υπόγειο βρίσκεται ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, προκειμένου να κάνω μερικά ψώνια που ήθελα:
Γύρισα στο ξενοδοχείο, έφαγα, ετοιμάστηκα με την ησυχία μου και νωρίς το βραδάκι βγήκα να βολτάρω στις παμπ της πόλης:
Αφού έκανα την έρευνα μου ξεκίνησα με την Ιρλανδική (τι περίεργο) Finnegan's Harp όπου με νευρίασε γιατί και εκεί όπως και στις διπλανές δεχόταν πληρωμή με κάρτα μόνο από ένα ποσό και πάνω κι εγώ είχα αρχίσει να στερεύω από μετρητά..
Όχι αγαπητοί Γερμανοί. Δε θέλω να πιώ 5 μπύρες σε μία παμπ για να μπορώ να πληρώσω με κάρτα. Θέλω να πιώ από μία σε πέντε παμπ. Πραγματικά δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό, ισχύει ή δεν ισχύει η ηλεκτρονική πληρωμή;
Έκανα μια βόλτα διαπιστώνοντας ότι παντού ισχύει αυτή η πολιτική, κόντεψα να μπλέξω και σ’ ένα «περίεργο» μπαρ λίγο πιο δίπλα και αφού είδα κι απόειδα κατέληξα για μια τελευταία στο συμπαθέστατο Balkon δίπλα στην πύλη του σταθμού του μετρό, πληρώνοντας και εκεί με μετρητά αποκλειστικά.
Έστω κι έτσι η πολύ ωραία μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Ξύπνησα γύρω στις 8 προκειμένου να μαζέψω τα πράγματα και ν’ αναχωρήσω. Χαιρέτησα κι ευχαρίστησα τη σπιτονοικοκυρά, ήπια τον καφέ που με κέρασε και πήρα το δρόμο για τη στάση του Flixbus βλέποντας τις τελευταίες εικόνες της πανέμορφης αυτής πόλης:
Η απίστευτα βαρετή τρίωρη διαδρομή με το μισογεμάτο λεωφορείο πέρασε στο διαβάζοντας, κάνοντας μάλιστα κι ένα δεκάλεπτο διάλειμμα κάπου στη μέση. Τρεις ώρες μετά βρισκόμουν και πάλι στη στην πόλη της Νυρεμβέργης:
Το ξενοδοχείο βρισκόταν σε ιδανικό σημείο απ’ ότι κατάλαβα αμέσως, δίπλα στον κεντρικό σταθμό. Τσέκαρα, έκανα μια ντουζάρα, ξεκουράστηκα λίγο και βγήκα το μεσημεράκι για την πρώτη μου περιήγηση, ξεκινώντας από τον διπλανό πύργο Frauentorturm, χαρακτηριστικό σύμβολο των τειχών της πόλης:
Ήθελα απεγνωσμένα έναν καφέ, οπότε χώθηκα αμέσως στην πολύ όμορφη διπλανή περιοχή του Handwerkerhof, με τα καφέ και τα καταστήματα εστίασης που προφανώς και είχαν Χριστουγεννιάτικο ύφος, όπως άλλωστε και όλη η Νυρεμβέργη:
Ήπια ένα γρήγορο εσπρέσο, κατέβηκα και μέχρι τον σταθμό για να τσιμπήσω κάτι και προχώρησα προς το κέντρο παράλληλα με τα τείχη, βλέποντας τα πρώτα αξιοθέατα, αρχής γνεομένης από τον ναό St. Elisabeth:
Ο δρόμος Brunnengasse με οδήγησε στον λευκό πύργο (Weißer Turm) μέσω του εθνικού μουσείου καταλήγοντας στην πλατεία Jakobsplatz:
Είχα σκοπό να εξερευνήσω και την εκεί περιοχή της παλιάς πόλης, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι η οδός Ludwigstraße θύμιζε περισσότερο Τουρκική γειτονιά παρά Γερμανία, διαπιστώνοντας μετά λύπης ότι η Pub δίπλα στα τείχη ήταν κλειστή:
Μετά από μια μικρή βόλτα επέστρεψα ξανά στην πλατεία, με σκοπό πλέον να κινηθώ κεντρικότερα, βλέποντας και το ναό του St. Jakob:
Για κάποιο περίεργο λόγο τα σιντριβάνια της περιοχής όπως το Ehekarussell αλλά και το Knöpflesbrunnen συγκέντρωναν αρκετό κόσμο, πιθανώς λόγω της -ακόμα μιας- αρκετά ζεστής ημέρας:
Περπατούσα ήδη στον πολυσύχναστο πεζόδρομο της Karolinenstraße,
έχοντας μπροστά μου ακόμα μια διασημότητα της Νυρεμβέργης, την Ευαγγελική εκκλησία της Lorenzkirche:
Προσπέρασα τα αμέτρητα υπαίθρια καταστήματα με αποξηραμένα φρούτα που μάλλον θα λατρεύουν οι Γερμανοί κι έκανα δεξιά στην Königstraße
Επιτέλους βρισκόμουν στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στη γεφυρούλα Museumsbrücke που περνάει πάνω απ’ τον ποταμό Pegnitz. Οι εικόνες προς το νησάκι και τα κτήρια που θα βρείτε ως Heilig-Geist-Spital μου ήταν ιδιαίτερα οικείες οφείλω να πω:
Αν όμως έχω μια μεγάλη αδυναμία στη Γερμανία ως φυσιολάτρης είναι τα Gardens και πιο συγκεκριμένα τα Beer Gardens. Όχι τίποτε άλλο, ήμουν τόσες ώρες στην πόλη χωρίς να βρέξω το λαρύγγι μου…
Κάθισα σ’ ένα από τα πολύ ωραία τραπεζάκια της Biergarten O’Sheas και ξεκίνησα να δοκιμάζω τα εκλεκτά τοπικά προϊόντα:
Αγνόησα βέβαια τον καιρό που μεταβάλλεται τάχιστα στην Γερμανία, πληρώνοντας έως και δέκα μέρες μετά με πόνο το δροσερό αεράκι πάνω στο ιδρωμένο απ’ τη ζέστη μπλουζάκι μου. Έμεινα μέχρι να πιώ τις μπύρες μου, πλήρωσα με μετρητά (κάτι που αποτελούσε κανόνα στη Νυρεμβέργη) κι αναχώρησα.
Σκοπός μου ήταν να κάνω μερικά ψώνια και να φάω κάτι, έτσι γύρισα από τον πιο κοντινό δρόμο που περνούσε από τον ναό και την πλατεία Teufelsbrünnlein, προσέχοντας αυτή τη φορά το Γοτθικό πύργο «Nassauer Haus» φτιαγμένο από κόκκινο ψαμμίτη:
Εκεί βρίσκεται και η περίφημη κρήνη της Αρετής (Tugendbrunnen) που ολοκληρώθηκε το 1589 και τροφοδοτούσε με νερό τους κατοίκους του κέντρου, με σαφή αναφορά στις αρετές του Πλάτωνα:
Φωτογράφισα ξανά την εντυπωσιακή κι επιβλητική εκκλησία Lorenzkirche, που ολοκληρώθηκε τον 15ο αιώνα και υπέστη αρκετές καταστροφές κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και αξίζει σίγουρα κάποιος να μάθει περισσότερα για την ιστορία της:
Η περιοχή ήταν γεμάτη καντίνες με ως επί το πλείστον Αράβικο φαγητό το οποίο απαρνήθηκα, προτιμώντας ξανά το πατροπαράδοτο Γερμανικό ντονέρ λίγο πιο κάτω το οποίο πήρα πακέτο:
Πρώτα όμως βγήκα από την πύλη Frauentor περνώντας στον κεντρικό σταθμό απέναντι στου οποίου το υπόγειο βρίσκεται ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, προκειμένου να κάνω μερικά ψώνια που ήθελα:
Γύρισα στο ξενοδοχείο, έφαγα, ετοιμάστηκα με την ησυχία μου και νωρίς το βραδάκι βγήκα να βολτάρω στις παμπ της πόλης:
Αφού έκανα την έρευνα μου ξεκίνησα με την Ιρλανδική (τι περίεργο) Finnegan's Harp όπου με νευρίασε γιατί και εκεί όπως και στις διπλανές δεχόταν πληρωμή με κάρτα μόνο από ένα ποσό και πάνω κι εγώ είχα αρχίσει να στερεύω από μετρητά..
Όχι αγαπητοί Γερμανοί. Δε θέλω να πιώ 5 μπύρες σε μία παμπ για να μπορώ να πληρώσω με κάρτα. Θέλω να πιώ από μία σε πέντε παμπ. Πραγματικά δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό, ισχύει ή δεν ισχύει η ηλεκτρονική πληρωμή;
Έκανα μια βόλτα διαπιστώνοντας ότι παντού ισχύει αυτή η πολιτική, κόντεψα να μπλέξω και σ’ ένα «περίεργο» μπαρ λίγο πιο δίπλα και αφού είδα κι απόειδα κατέληξα για μια τελευταία στο συμπαθέστατο Balkon δίπλα στην πύλη του σταθμού του μετρό, πληρώνοντας και εκεί με μετρητά αποκλειστικά.
Έστω κι έτσι η πολύ ωραία μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
