psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός εκδρομών
- 1a. Επιστροφή στα Βαλκάνια
- 1b. Στις ομορφιές της Σλοβενίας
- 1c. Βαλκανικές γεύσεις, κάστρα & μπύρες
- 1d. Ljubljana κιόλας τέλος
- 1e. Επιστροφή στο Ζάγκρεμπ
- 2a. Φύγαμε για Χαϊδελβέργη!
- 2b. Στο κάστρο και τις ομορφιές της πόλης
- 2c. Απ’ το δρόμο των φιλοσόφων ως τα μπαρ
- 2d. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη
- 2e. Στο Κάστρο και την παλιά πόλη
- 2f. Wurst και πίσω στη Σαλονίκη
- Συμπεράσματα & αποτίμηση
1b. Στις ομορφιές της Σλοβενίας
Ξυπνήσαμε πριν τις δέκα με σκοπό να κινητοποιηθούμε άμεσα προς τον μεγάλο στόχο της εκδρομής, που δεν ήταν άλλος από την περίφημη λίμνη Bled, ένα από τα σημαντικότερα ίσως αξιοθέατα της χώρας που είχαμε σκοπό να του αφιερώσουμε 6-8 ώρες. Περάσαμε γρήγορα από την άδεια γειτονιά μας με κατεύθυνση τη γέφυρα των δράκων:
Οι ομορφιές της Λιουμπλιάνας ήταν πλέον εμφανείς υπό το φως της ημέρας:
Κατευθυνθήκαμε βόρεια προς τον σταθμό των τρένων, απ’ τον ίδιο δρόμο που ‘χαμε φτάσει τη προηγούμενη νύχτα, βλέποντας και την περίεργη κάποιες φορές αρχιτεκτονική της πόλης:
Τα σχέδια μας δε πήγαν όμως και τόσο καλά, μιας και τα εισιτήρια των 11:00 για το λεωφορείο είχαν γίνει ήδη καπνός, οπότε αναπροσαρμόσαμε το πρόγραμμα για αναχώρηση στις 13:00 και πεταχτήκαμε απέναντι για να πάρουμε καφέ που τόσο είχαμε ανάγκη, συνοδείας βαλκανικού μπουρέκ με τυρί:
Ο χρόνος ήταν αρκετός για να προλάβουμε να δούμε ορισμένα σημεία της πόλης που είχα τσεκάρει στον ηλεκτρονικό μου χάρτη όπως πάντα, ξεκινώντας από την περιοχή της Metelkova:
Το παλιό στρατόπεδο που βρισκόταν στη συνοικία αυτή έχει μετατραπεί πλέον σε αυτόνομο κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο, το οποίο είχε δοθεί σε ομάδες και οργανισμούς αρχικά υπό την αιγίδα του δήμου, κάτι το οποίο αναιρέθηκε, με την περιοχή να μεταβάλλεται στη συνέχεια σε κέντρο προστασίας μειονοτήτων, χώρους καταλήψεων αλλά και υπαίθριο χώρο τέχνης και δημιουργίας:
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα διαπιστώνοντας παράλληλα ότι αρκετά αυτοσχέδια μπαράκια λειτουργούν από το απόγευμα και μετά,
συνεχίζοντας λίγο αργότερα προς το κέντρο της πόλης:
Η διαδρομή ως κάτω από το κάστρο αποδεικνύονταν εξαιρετική, δίνοντας μου πολλές φωτογραφικές αφορμές:
Δεν αργήσαμε να ξαναβρεθούμε στο ποτάμι
και την κεντρική πλατεία με τις τρεις γέφυρες, με τον κόσμο να είναι αισθητά πολύς
Με αρκετά μεγάλη δυσκολία τολμώ να πω απαρνηθήκαμε το υπαίθριο κατάστημα με τις κρεατολιχουδιές και τις αρκετά υψηλές τιμές, καταλήγοντας στην απέναντι μπυραρία για να δροσιστούμε μιας και είχε μεσημεριάσει:
Για την επιστροφή μας στον κεντρικό σταθμό επιλέξαμε διαφορετικό δρόμο αυτή τη φορά βλέποντας μερικές ακόμα από τις όμορφες πλατείες της Λιουμπλιάνας, μέχρι να φτάσουμε τελικά και να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο δίχως άλλη καθυστέρηση:
Η υπέροχη και καταπράσινη διαδρομή μας έφερε 45 λεπτά αργότερα εν μέσω πολυκοσμίας στο χωριό Bled, όπου κατεβαίνοντας ένα μικρό κατηφορικό δρόμο βρεθήκαμε επιτέλους μπροστά στη λίμνη. Νομίζω η εικόνα μιλάει από μόνη της, μιας και τα λόγια είναι κάπως δύσκολο να περιγράψουν τόση ομορφιά:
Τα πρώτα πράγματα που αντικρύζει κανείς στο τοπίο είναι το κάστρο του bled αλλά και η εκκλησία «Župnijska Cerkev sv. Martina», δεμένα αρμονικά θα έλεγα με το φυσικό περιβάλλον.
Από εκείνο το σημείο ξεκινάει κι ένας πεζόδρομος που περνάει περιμετρικά τη λίμνη, αποτελώντας ένα καταπληκτικό περίπατο με τον καιρό ευτυχώς να βοηθάει σ’ αυτό. Μπήκαμε για λίγο στο χωριό ψωνίζοντας μερικά αναμνηστικά και δύο παγωμένες μπυρίτσες και συνεχίσαμε το δρόμο μας:
Ένα μισάωρο μετά κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση ξαποσταίνοντας σ’ ένα παγκάκι πάνω από τις μικρές εξέδρες από τις οποίες ξεκινούν οι βαρκάδες στη λίμνη, κάτι που θα έκανα ευχαρίστως αν είχα την ευκαιρία:
Προχωρήσαμε στη συνέχεια για αρκετή ακόμα απόσταση φτάνοντας ως το πολυφωτογραφημένο νησάκι της λίμνης με την εκκλησία «Cerkev Marijinega Vnebovzetja» να αποτελεί φυσικά διάσημο αξιοθέατο:
Τόσο όσο ώστε να βγάλουμε κι εμείς τις απαραίτητες φωτογραφίες πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, έχοντας διανύσει περίπου τη μισή διαδρομή, λίγο πριν το κάμπινγκ της λίμνης:
Ήταν ώρα για διάλειμμα δροσιάς τιμώντας τα τοπικά προϊόντα της Σλοβενίας, καθισμένοι σ’ ένα τραπεζάκι με εκπληκτική θέα στην Pub Bled Troha που δεν είχε και πολύ κόσμο εκείνη την ώρα:
Περίπου στις 5 το απόγευμα επιστρέψαμε προς το χωριό, κρατώντας μερικά ακόμα στιγμιότυπα απ’ το υπέροχο αυτό μέρος στις κάμερες και τις καρδιές μας:
Εισιτήρια για την επιστροφή δεν εκδίδονται εκ των προτέρων, πας στη στάση κι -ευτυχώς- περιμένεις σε σειρά προτεραιότητας. Ήμασταν οι τελευταίοι δύο που μπήκαμε στο ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο, που μετά από μια ώρα και στάση στο αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνας μας έφερνε ξανά στο κέντρο της πόλης:
Ώρα για φαΐ!
Ξυπνήσαμε πριν τις δέκα με σκοπό να κινητοποιηθούμε άμεσα προς τον μεγάλο στόχο της εκδρομής, που δεν ήταν άλλος από την περίφημη λίμνη Bled, ένα από τα σημαντικότερα ίσως αξιοθέατα της χώρας που είχαμε σκοπό να του αφιερώσουμε 6-8 ώρες. Περάσαμε γρήγορα από την άδεια γειτονιά μας με κατεύθυνση τη γέφυρα των δράκων:
Οι ομορφιές της Λιουμπλιάνας ήταν πλέον εμφανείς υπό το φως της ημέρας:
Κατευθυνθήκαμε βόρεια προς τον σταθμό των τρένων, απ’ τον ίδιο δρόμο που ‘χαμε φτάσει τη προηγούμενη νύχτα, βλέποντας και την περίεργη κάποιες φορές αρχιτεκτονική της πόλης:
Τα σχέδια μας δε πήγαν όμως και τόσο καλά, μιας και τα εισιτήρια των 11:00 για το λεωφορείο είχαν γίνει ήδη καπνός, οπότε αναπροσαρμόσαμε το πρόγραμμα για αναχώρηση στις 13:00 και πεταχτήκαμε απέναντι για να πάρουμε καφέ που τόσο είχαμε ανάγκη, συνοδείας βαλκανικού μπουρέκ με τυρί:
Ο χρόνος ήταν αρκετός για να προλάβουμε να δούμε ορισμένα σημεία της πόλης που είχα τσεκάρει στον ηλεκτρονικό μου χάρτη όπως πάντα, ξεκινώντας από την περιοχή της Metelkova:
Το παλιό στρατόπεδο που βρισκόταν στη συνοικία αυτή έχει μετατραπεί πλέον σε αυτόνομο κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο, το οποίο είχε δοθεί σε ομάδες και οργανισμούς αρχικά υπό την αιγίδα του δήμου, κάτι το οποίο αναιρέθηκε, με την περιοχή να μεταβάλλεται στη συνέχεια σε κέντρο προστασίας μειονοτήτων, χώρους καταλήψεων αλλά και υπαίθριο χώρο τέχνης και δημιουργίας:
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα διαπιστώνοντας παράλληλα ότι αρκετά αυτοσχέδια μπαράκια λειτουργούν από το απόγευμα και μετά,
συνεχίζοντας λίγο αργότερα προς το κέντρο της πόλης:
Η διαδρομή ως κάτω από το κάστρο αποδεικνύονταν εξαιρετική, δίνοντας μου πολλές φωτογραφικές αφορμές:
Δεν αργήσαμε να ξαναβρεθούμε στο ποτάμι
και την κεντρική πλατεία με τις τρεις γέφυρες, με τον κόσμο να είναι αισθητά πολύς
Με αρκετά μεγάλη δυσκολία τολμώ να πω απαρνηθήκαμε το υπαίθριο κατάστημα με τις κρεατολιχουδιές και τις αρκετά υψηλές τιμές, καταλήγοντας στην απέναντι μπυραρία για να δροσιστούμε μιας και είχε μεσημεριάσει:
Για την επιστροφή μας στον κεντρικό σταθμό επιλέξαμε διαφορετικό δρόμο αυτή τη φορά βλέποντας μερικές ακόμα από τις όμορφες πλατείες της Λιουμπλιάνας, μέχρι να φτάσουμε τελικά και να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο δίχως άλλη καθυστέρηση:
Η υπέροχη και καταπράσινη διαδρομή μας έφερε 45 λεπτά αργότερα εν μέσω πολυκοσμίας στο χωριό Bled, όπου κατεβαίνοντας ένα μικρό κατηφορικό δρόμο βρεθήκαμε επιτέλους μπροστά στη λίμνη. Νομίζω η εικόνα μιλάει από μόνη της, μιας και τα λόγια είναι κάπως δύσκολο να περιγράψουν τόση ομορφιά:
Τα πρώτα πράγματα που αντικρύζει κανείς στο τοπίο είναι το κάστρο του bled αλλά και η εκκλησία «Župnijska Cerkev sv. Martina», δεμένα αρμονικά θα έλεγα με το φυσικό περιβάλλον.
Από εκείνο το σημείο ξεκινάει κι ένας πεζόδρομος που περνάει περιμετρικά τη λίμνη, αποτελώντας ένα καταπληκτικό περίπατο με τον καιρό ευτυχώς να βοηθάει σ’ αυτό. Μπήκαμε για λίγο στο χωριό ψωνίζοντας μερικά αναμνηστικά και δύο παγωμένες μπυρίτσες και συνεχίσαμε το δρόμο μας:
Ένα μισάωρο μετά κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση ξαποσταίνοντας σ’ ένα παγκάκι πάνω από τις μικρές εξέδρες από τις οποίες ξεκινούν οι βαρκάδες στη λίμνη, κάτι που θα έκανα ευχαρίστως αν είχα την ευκαιρία:
Προχωρήσαμε στη συνέχεια για αρκετή ακόμα απόσταση φτάνοντας ως το πολυφωτογραφημένο νησάκι της λίμνης με την εκκλησία «Cerkev Marijinega Vnebovzetja» να αποτελεί φυσικά διάσημο αξιοθέατο:
Τόσο όσο ώστε να βγάλουμε κι εμείς τις απαραίτητες φωτογραφίες πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, έχοντας διανύσει περίπου τη μισή διαδρομή, λίγο πριν το κάμπινγκ της λίμνης:
Ήταν ώρα για διάλειμμα δροσιάς τιμώντας τα τοπικά προϊόντα της Σλοβενίας, καθισμένοι σ’ ένα τραπεζάκι με εκπληκτική θέα στην Pub Bled Troha που δεν είχε και πολύ κόσμο εκείνη την ώρα:
Περίπου στις 5 το απόγευμα επιστρέψαμε προς το χωριό, κρατώντας μερικά ακόμα στιγμιότυπα απ’ το υπέροχο αυτό μέρος στις κάμερες και τις καρδιές μας:
Εισιτήρια για την επιστροφή δεν εκδίδονται εκ των προτέρων, πας στη στάση κι -ευτυχώς- περιμένεις σε σειρά προτεραιότητας. Ήμασταν οι τελευταίοι δύο που μπήκαμε στο ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο, που μετά από μια ώρα και στάση στο αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνας μας έφερνε ξανά στο κέντρο της πόλης:
Ώρα για φαΐ!
