Γερμανία Κροατία Σλοβενία Τα τριήμερα των εκκρεμοτήτων: Ljubljana/Zagreb, Heidelberg/Nuremberg, πρωτομαγιάς & πνεύματος και σίγουρα οινοπνεύματος.

[psilos3]

1d. Ljubljana κιόλας τέλος



Δευτέρα πρώτη του Μάη και η Λιουμπλιάνα μας ξύπνησε με ελαφριά ψύχρα και συννεφιά. Αφήσαμε το κελί του hostel γύρω στις δέκα και κατηφορίσαμε προς το κέντρο:

Ένας ωραίος καφές πλάι στο ποτάμι ήταν στα προαπαιτούμενα της ημέρας, με τις χαμηλές τιμές να μας κάνουν εντύπωση και την πόλη να μη στερείται ομορφιάς ακόμα και με τέτοιο καιρό:

Η ανοικτή αγορά στο δρομάκι της Adamič-Lundrovo μας έδωσε την ευκαιρία για μερικά ακόμη ψώνια που θέλαμε να κάνουμε, σε συνδυασμό με τους πάγκους των πλανόδιων δίπλα στις τρεις γέφυρες:

Αρκετός κόσμος είχε καταφτάσει ήδη στην πόλη, γεμίζοντας την κεντρική πλατεία ξεκινώντας την ξενάγηση του:

Εμείς ωστόσο είχαμε συγκεκριμένα πράγματα να κάνουμε, έτσι αφού περιηγηθήκαμε λίγο βλέποντας και τη μακέτα city model,

καταλήξαμε στο ταχυφαγείο της πλατείας που δε μπορούσαμε να απαρνηθούμε για δεύτερη μέρα συνεχόμενη. Υπάρχει άλλωστε καλύτερο brunch απ’ αυτό; Δε νομίζω:

Ικανοποιήσαμε προς ώρας την πείνα μας και κινηθήκαμε προς το όμορφο Pop’s place burger bar προκειμένου να κάνουμε το ίδιο και με τη δίψα μας:

Το κατάστημα ήταν εξαιρετικό με πολύ μεγάλη ποικιλία σε βαρέλια αλλά και φαγητά για όσους το επιθυμούν, οι τιμές του όμως ήταν λίγο πιο τσιμπημένες για Λιουμπλιάνα:

Αποχωρήσαμε λίγο μετά τη μία με την όμορφη πόλη να μας αποχαιρετά με τις καλύτερες των εντυπώσεων:

Η βιτρίνα ενός τουριστικού πρακτορείου με αρκετούς προορισμούς στην Ελλάδα μας σκάλωσε προς στιγμήν, βλέποντας τις τιμές για το πολυσυζητημένο ερχόμενο καλοκαίρι:

Το καλύτερο όμως μας βρήκε στο παρά πέντε, στο στενάκι της ανεβαίνοντας το δρόμο προς τον κεντρικό σταθμό κι ο πάντα αχόρταγος που είχα παρέα με τράβηξε απ' το μανίκι για να πάμε ως εκεί. Ένα από τα καλύτερα καταστήματα burek της χώρας, το βραβευμένο Burek Olimpija, στο οποίο η κοσμοσυρροή φανέρωνε του λόγου το αληθές. Pizza burek για να μας πάει καλά το ταξίδι:

Ljubljana κιόλας τέλος λοιπόν, με τις εικόνες της Σλοβένικης φύσης να μας συνοδεύουν στη δίωρη, συντομότερη και χωρίς περιττές στάσεις τη φορά αυτή διαδρομή:

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[taxidiara]

Επιτέλους! Wait..."μικρή"? "συνοπτική"? Δυο σε ενα? Ααα μάλλον κάποιος βιάζεται να φύγει διακοπές

 

[psilos3]

Επιτέλους! Wait..."μικρή"? "συνοπτική"? Δυο σε ενα?

Ε συνοπτική τώρα και συ, με ξέρεις, πάλι με βλέπω να ξεφεύγω...

Ααα μάλλον κάποιος βιάζεται να φύγει διακοπές

Μπορεί να βιάζεται για να γράψει για επιπλέον νησιά της άγονης γραμμής, δε ξέρεις.

 

[paefstra]

Ανοιξα excelακι για τις μπυρες.

 

[psilos3]

Ανοιξα excelακι για τις μπυρες.

Φοβερή ιδέα αυτή, δε το 'χα σκεφτεί

 

[Eleni P]

Επιτέλους! Storytime!
Και για δύο πόλεις που πάντα είχα στο μάτι (ειδικά τη Λιουμπλιάνα!)
Ανυπομονούμε

 

[psilos3]

Επιτέλους! Storytime!

Ε καλά δεν άργησα και πολύ, ένας μήνας πέρασε.

Και για δύο πόλεις που πάντα είχα στο μάτι (ειδικά τη Λιουμπλιάνα!)

Εύκολες και οικονομικές εκδρομές και οι δύο για εμάς που φεύγουμε από Θεσσαλονίκη, θα εξηγήσω αναλυτικα!

 

[psilos3]

Σχεδιασμός εκδρομών



Στο κεφάλαιο αυτό θα καταλάβετε πιστεύω τι εννοώ περί κοινού μοτίβου και στις δύο εκδρομές.

Ας ξεκινήσω από το δεύτερο βασικότερο που είναι το αεροπορικό εισιτήριο. Λέω δεύτερο γιατί πλέον εντός Ευρώπης πρέπει πρώτα να κοιτάμε τιμή διαμονής και μετά να κλείνουμε αεροπορικό…

Η Ryan της καρδιάς μας ήταν και πάλι εδώ για να κάνει το θαύμα της, ακόμα και σε τέτοιους δύσκολους καιρούς με υπεραυξημένες τιμές. Αεροπορικό για Ζάγκρεμπ στην πρώτη περίπτωση με 66€ μετ’ επιστροφής και για Νυρεμβέργη στη δεύτερη σε κόστος 72€ μετ’ επιστροφής, τιμές αρκετά καλές σε σχέση με όσα άκουγα κι έβλεπα τον τελευταίο καιρό. Να πω εδώ ότι τα εισιτήρια (και οι εκδρομές γενικώς) κλείστηκαν ένα μήνα και κάτι πριν το ταξίδι και στις δύο περιπτώσεις.

Το άλλο που έπρεπε να ‘χω στο μυαλό μου σχεδιάζοντας ήταν οι μετακινήσεις, μελετώντας προσεκτικά όλα τα ενδεχόμενα. Ασύγκριτα καλύτερο σε θέμα τιμής και δρομολογίων αποδείχτηκε το αγαπημένο εδώ και καιρό Flixbus που ήρθε για να κάνει τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη. H διαδρομή Ζάγκρεμπ – Λιουμπλιάνα – Ζάγκρεμπ κόστισε περί τα 38€, ενώ αυτή από Νυρεμβέργη σε Χαϊδελβέργη και πίσω 32€ παρόλο που ήταν χρονικά μεγαλύτερη κατά μία ώρα.

Είχε προηγηθεί όπως αναφέρω η έρευνα για τη διαμονή στις τέσσερις πόλεις. Ξεκινώντας από τη Λιουμπλιάνα η οποία για κάποιο ανεξήγητο σε μένα λόγο έχει ακριβή διαμονή, επιλέξαμε το Hostel 24 στην τιμή των 65€/βράδυ, με μόνο κριτήριο την κεντρική του θέση, το οποίο αποδείχτηκε μέτρια προς κακή επιλογή. Στο Ζάγκρεμπ τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα με τις τιμές να ναι κάπως λογικότερες, επιλέγοντας το τίμιο Centar Guesthouse σε τιμή 52€/βράδυ. Και τα δύο βρέθηκαν στην πλατφόρμα της booking.



Στη Γερμανία τώρα τα πράγματα ήταν σαφώς πιο δύσκολα μιας και η διαμονή ήταν ατομική, αλλά και το Σαββατοκύριακο που μεσολαβούσε έπαιζε το ρόλο του στις τιμές. Το Airbnb έδωσε τη λύση στη Χαϊδελβέργη, επιλέγοντας το Room in a rental unit hosted by Nicolette σε δωμάτιο με δικό μου μπάνιο και τιμή 34€ τη βραδιά, έχοντας ως μόνο αρνητικό την απόσταση απ’ το κέντρο, κάτι που δε μ’ ενόχλησε ιδιαίτερα. Η επιστροφή στη Νυρεμβέργη Δευτέρα πρωί μου έδωσε λιγότερο από μισοτιμής το δωμάτιο στο ξενοδοχείο PrivatHotel Probst μέσω του hotels.com με τιμή 50€ για ένα βράδυ και την περιοχή να θεωρείται ιδανική.



Δεν υπήρχε ανάγκη να κλείσω εκ των προτέρων κάτι άλλο και στις δύο εκδρομές, θα έπραττα βλέποντας και κάνοντας, έχοντας σημειώσει και τα σημεία ενδιαφέροντος στον ηλεκτρονικό χάρτη όπως είδατε. Ήμουν αρκετά ευχαριστημένος με τις τιμές που τελικά πέτυχα ψάχνοντας ενδελεχώς, καθώς τα 200 περίπου ευρώ ανά εκδρομή για αεροπορικό εισιτήριο, μετακίνηση με λεωφορείο μεταξύ πόλεων και διαμονή, ήταν ένα αποδεκτό για μένα κόστος τηρουμένων αναλογιών.

Ας δούμε μαζί αν οι επιλογές αυτές με δικαίωσαν.

 

[MVSylvia]

@psilos3 στο χω ξαναπει, οι ιστοριες σου και ο τροπος που γραφεις με γεμιζουν αισιοδοξια, θετικοτητα και ορεξη!

 

[psilos3]

@psilos3 στο χω ξαναπει, οι ιστοριες σου και ο τροπος που γραφεις με γεμιζουν αισιοδοξια, θετικοτητα και ορεξη!

Δε ξέρω τι να σχολιάσω τώρα, με τιμάς, σ' ευχαριστώ πολύ!

 

[psilos3]

1a. Επιστροφή στα Βαλκάνια



Σάββατο μεσημέρι με καλούτσικο σχετικά καιρό στις 29 του Απρίλη. Πηγαίνω να πάρω τον Κ. προκειμένου ν’ αναχωρήσουμε γι’ αεροδρόμιο, παίρνουμε καφέ και με δυσκολία απαρνούμαστε γνωστό τσιπουράδικο της Χαριλάου που βρισκόταν στο διπλανό κατάστημα.

Δυο ώρες μετά φορτωνόμαστε στο αεροσκάφος της Lauda το οποίο αναχωρεί δίχως την παραμικρή καθυστέρηση:

Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά κι όλα έχουν αλλάξει...
Ανακαινισμένο αεροδρόμιο και μηδαμινός έλεγχος σε ταυτότητες/διαβατήρια, με αποτέλεσμα στο τέταρτο να έχουμε αγοράσει εισιτήρια και να περιμένουμε ήδη στην γνωστή στάση, το γνωστό λεωφορείο (290) για το κέντρο της πόλης:

Αχ και πως περνάνε 2 ώρες στο Ζάγκρεμπ; Πρόβλημα!

Όχι για μένα, που πήγα για άλλη μια φορά διψασμένος διαβασμένος. 30 μέτρα διανύσαμε απ’ τη στάση και μπήκαμε κατευθείαν στη μπυραρία Pivnica Budweiser με τον πολύ ωραίο χώρο και τα ποτήρια του λίτρου σε χαμηλή τιμή. Ωραία πράγματα:

Αγνοώντας το ψιλόβροχο περπατήσαμε το ενάμισι χιλιόμετρο που μας χώριζε από τον σταθμό των λεωφορείων της πόλης, αφού τσακίσαμε κι ένα μπουρέκ στη διαδρομή. Το άνετο Flixbus αναχώρησε στην ώρα του μ’ εμάς να μη μπορούμε να καταλάβουμε γιατί το σύστημα έδινε τη διαδρομή στις δύο ώρες και 30 λεπτά, απορία που μας λύθηκε στο πρώτο μισάωρο.

Μια πρώτη στάση για έλεγχο ταυτοτήτων από τους Σλοβένους συνοριοφύλακες, αλλά κυριότερα στάση μισής και παραπάνω ώρας σ’ ένα κλασσικό κατάστημα φαγητού/καφέ/τουαλέτας, πιθανώς για να φάνε και να κάνουν διάλειμμα οι οδηγοί, προερχόμενοι από μεγαλύτερο ταξίδι.

Λίγο πριν τις 11 το βράδυ είχαμε φτάσει στον κεντρικό σταθμό τρένων της Λιουμπλιάνας, μ’ εμάς να κατηφορίζουμε από το παρκάκι απέναντι για να πάμε προς το hostel. Η εικόνα ενός ταρίφα που πήγαινε με ανοικτή πόρτα προκειμένου να προλάβει να κατέβει ο σουρωμένος πιτσιρικάς πελάτης του, δεν άλλαξε καθόλου την ωραία εντύπωση που μας έκανε η πόλη από τις πρώτες κιόλας στιγμές:

Φτάσαμε στο Hostel, κάναμε μόνοι μας check in παραλαμβάνοντας το δωμάτιο με προδιαγραφές κελιού φυλακών Δομοκού όπου έπρεπε να περάσεις μέσα απ’ την τουαλέτα για να πας στον κυρίως χώρο (!), αλλάξαμε μια μπλούζα και ξεχυθήκαμε στους δρόμους. Η περίφημη γέφυρα «Zmajski» με τους δράκους – σύμβολο της πόλης ήταν όντως πάρα πολύ κοντά μας:

Εξίσου κοντά μας όμως ήταν και η Harat's pub στην οποία χωθήκαμε χωρίς να το πολυσυζητήσουμε:

Ωραίος κόσμος, κυρίως τουρίστες, με τις τιμές των βαρελιών να κυμαίνονται κατά 25% περίπου κάτω απ’ αυτές της Ελλάδος. Δοκιμάσαμε 2 και αναχωρήσαμε γι’ άλλα, στα όμορφα και σχεδόν ερημικά στενάκια του κέντρου:

Σταθήκαμε για νυχτερινές φωτογραφίες στο στενό της Stritarjeva που ‘χει φόντο το κάστρο της πόλης:

Αλλά και στην πλατεία «Prešernov» με τις διάσημες τρεις γέφυρες και την εκκλησία Frančiškanska cerkev Marijinega oznanjenja με το κοκκινωπό χρώμα να ξεχωρίζει:

Δεν ήταν πολύ αργά, ωστόσο στις περισσότερες pub που επιχειρήσαμε φάγαμε άκυρο μιας και είχαν ήδη μπει σε διαδικασία κλεισίματος, κάτι που μας κόστισε, ιδιαίτερα στην υπόγα της Patrick's. Ευτυχώς η Harat’s κρατούσε ακόμη, με δυνατή μέταλ μουσική εκτός των άλλων κάνοντας μας να το πάμε σχεδόν μέχρι κλείσιμο.

Η επόμενη μέρα θα μας επιφύλασσε τα καλύτερα.

 

[turms]

για να δούμε τι θα πεις για την Χαϊδελβέργη...μια από τις πρώην αγαπημένες μου πόλεις στα πέριξ