Το ξυπνητήρι χτύπησε ακριβώς στις 9. Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν στο Buenos Aires! Η πιο όμορφη σκέψη: να ξυπνάς το πρωί και να βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά του πλανήτη, σε μια πόλη που σε περιμένει να την εξερευνήσεις! Αυτό αποφάσισα κι εγώ κι έτσι γρήγορα ετοιμάστηκα και ύστερα περίπου από μια ώρα, μαζί με όλα τα παιδιά φύγαμε για τη Feria de Mataderos , ένα πανηγύρι, μια γιορτή που γίνεται κάθε Κυριακή σε προάστιο της πόλης. Στη Feria μπορείς να βρεις φαγητό, χορό, υπέροχα χειροποίητα δώρα και πολλούς ιθαγενείς. Άλλωστε αυτοί είναι οι διοργανωτές της γιορτής. Ερυθρόδερμοι ιθαγενείς, με μακρυά μαλλιά, ψηλά ζυγωματικά, με βαριές κάπες στους ώμους τους και πλατύγυρα καπέλα άπλωναν τις πραμάτειες τους σε ειδικούς πάγκους μέσα στο κρύο που δεν τους ενοχλούσε, χορεύοντας τα παραδοσιακά τους τραγούδια. Εκεί, πάνω σε μια εξέδρα, είχε στηθεί μια ορχήστρα και όλη την ημέρα έπαιζε παραδοσιακή αργεντίνικη μουσική. Από κάτω πολλά ζευγάρια κρατώντας μαντήλια στο χέρι χόρευαν παραδοσιακούς χορούς. Εκεί έμαθα μάλιστα πως το tango χορεύεται μόνο στην πρωτεύουσα και η υπόλοιπη χώρα έχει τα δικά της ακούσματα. Στη Feria de Mataderos αγόρασα και ένα ξύλινο βραχιόλι με χαραγμένο το όνομά μου πάνω!
Κατά το μεσημεράκι αφού είχαμε αγοράσει όλη την παταγονική τέχνη, είπαμε να αλλάξουμε λίγο κλίμα και να πάμε στο San Telmo, την μποέμ περιοχή του Buenos Aires. Το San Telmo μου θύμισε λιγάκι τη Montmartre του Παρισιού. Καλλιτέχνες ζωγράφοι, μουσικοί, χορευτές γιόρταζαν με το δικό τους τρόπο απλώνοντας το ταλέντο τους στα πλακόστρωτα σοκάκια του San Telmo. Εκείνο το μεσημέρι επιλέξαμε για το φαγητό μας, ένα εστιατόριο που έφτιαχνε empanadas. Οι empanadas μοιάζουν με τυροπιτάκι και έχουν γέμιση συνήθως μοσχαρίσιο κιμά, αλλά υπάρχουν ατελείωτοι άλλοι συνδυασμοί, για όλα τα γούστα. Εμείς θεωρήσαμε σωστό να δοκιμάσουμε απ’ όλα!
Η καλύτερή μου ανάμνηση από το San Telmo και ίσως μια από τις καλύτερες ολόκληρου του ταξιδιού ήταν τη στιγμή που φεύγαμε για το ξενοδοχείο. Έκανε κρύο και εμείς περιμέναμε τους υπόλοιπους για να γυρίσουμε όλοι μαζί. Έτσι μπήκαμε σε ένα κτίριο που, ανεβαίνοντας μια μαρμάρινη σκάλα, οδηγούσε σε μια ταράτσα με σκέπαστρο και με δεκάδες τουριστικά μαγαζάκια γύρω γύρω για κάρτες και σουβενίρ. Τα μαγαζιά εκείνη την ώρα είχαν κλείσει και επικρατούσε ησυχία. Από μακρυά ακουγόταν μια μελωδία από κάποια υπαίθρια orcestra. Εκεί χορέψαμε το πρώτο tango στο Buenos Aires!
Το βράδυ συνεχίσαμε τον χορό στην πρώτη μας επίσημη ντόπια milonga. Milonga είναι είδος tango αλλά έτσι ονομάζονται και οι βραδιές tango. Η αλήθεια είναι πως δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα διότι ήταν ένας κρύος χώρος με ψάθινες καρέκλες και πλαστικά τραπεζομάντιλα πάνω σε μικρά άβολα τραπεζάκια. Οι ηλικίες δε, 50+ οι πιο νέοι!! Προφανώς είχα συνηθίσει εγώ στις milongas στη Σχολή που ο χώρος είναι πολυτελώς διαμορφωμένος σε στυλ belle epoque! Παρ΄ όλα αυτά χορέψαμε όλοι πολύ και ούτε που καταλάβαμε πώς είχαν περάσει 5 ολόκληρες ώρες και είχε έρθει η στιγμή να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο! Μια θαυμάσια ημέρα είχε φτάσει στο τέλος της…
Κατά το μεσημεράκι αφού είχαμε αγοράσει όλη την παταγονική τέχνη, είπαμε να αλλάξουμε λίγο κλίμα και να πάμε στο San Telmo, την μποέμ περιοχή του Buenos Aires. Το San Telmo μου θύμισε λιγάκι τη Montmartre του Παρισιού. Καλλιτέχνες ζωγράφοι, μουσικοί, χορευτές γιόρταζαν με το δικό τους τρόπο απλώνοντας το ταλέντο τους στα πλακόστρωτα σοκάκια του San Telmo. Εκείνο το μεσημέρι επιλέξαμε για το φαγητό μας, ένα εστιατόριο που έφτιαχνε empanadas. Οι empanadas μοιάζουν με τυροπιτάκι και έχουν γέμιση συνήθως μοσχαρίσιο κιμά, αλλά υπάρχουν ατελείωτοι άλλοι συνδυασμοί, για όλα τα γούστα. Εμείς θεωρήσαμε σωστό να δοκιμάσουμε απ’ όλα!
Η καλύτερή μου ανάμνηση από το San Telmo και ίσως μια από τις καλύτερες ολόκληρου του ταξιδιού ήταν τη στιγμή που φεύγαμε για το ξενοδοχείο. Έκανε κρύο και εμείς περιμέναμε τους υπόλοιπους για να γυρίσουμε όλοι μαζί. Έτσι μπήκαμε σε ένα κτίριο που, ανεβαίνοντας μια μαρμάρινη σκάλα, οδηγούσε σε μια ταράτσα με σκέπαστρο και με δεκάδες τουριστικά μαγαζάκια γύρω γύρω για κάρτες και σουβενίρ. Τα μαγαζιά εκείνη την ώρα είχαν κλείσει και επικρατούσε ησυχία. Από μακρυά ακουγόταν μια μελωδία από κάποια υπαίθρια orcestra. Εκεί χορέψαμε το πρώτο tango στο Buenos Aires!
Το βράδυ συνεχίσαμε τον χορό στην πρώτη μας επίσημη ντόπια milonga. Milonga είναι είδος tango αλλά έτσι ονομάζονται και οι βραδιές tango. Η αλήθεια είναι πως δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα διότι ήταν ένας κρύος χώρος με ψάθινες καρέκλες και πλαστικά τραπεζομάντιλα πάνω σε μικρά άβολα τραπεζάκια. Οι ηλικίες δε, 50+ οι πιο νέοι!! Προφανώς είχα συνηθίσει εγώ στις milongas στη Σχολή που ο χώρος είναι πολυτελώς διαμορφωμένος σε στυλ belle epoque! Παρ΄ όλα αυτά χορέψαμε όλοι πολύ και ούτε που καταλάβαμε πώς είχαν περάσει 5 ολόκληρες ώρες και είχε έρθει η στιγμή να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο! Μια θαυμάσια ημέρα είχε φτάσει στο τέλος της…
Επρεπε να μου περιγραψειs τον τρομο τηs πτησηs?
