evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.673
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αξίζει να πας στην Κούβα τέτοιες εποχές, με περιορισμούς, με ταλαιπωρία, με, με ,με; Με ρωτούν φίλοι και γνωστοί μετά το ταξίδι μου.
Την απάντηση την δίνει ο καθένας μόνος του ανάλογα με το χαρακτήρα του και τα ρίσκα που είναι διατεθειμένος να πάρει.
Η δική μου απάντηση είναι πως την Κουβα ΠΡΕΠΕΙ να τη δεις. Το δυνατόν συντομότερα.
Κανένας ταξιδευτής δεν περνάει αδιάφορα από κει, θα σε συγκινήσει, θα σε αγγίξει θα σου δώσει τροφή για σκέψη, με το που θα βρεθείς εκεί ,θα σε ταξιδέψει από μόνη της χωρίς να χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.
Η μουσική ακόμα κι αν δεν υπάρχει στους δρόμους όπως άλλοτε, υπάρχει παντού στην ατμόσφαιρα.
Ακούγεται μέσα από κάθε σπίτι, από τα λίγα ανοιχτά μαγαζιά από τον κάθε άνθρωπο της χώρας. Το παρουσιαστικό τους, τα κορμιά τους, η κίνησή τους όλη είναι η ίδια η μουσική...Χορεύουν με τη φυσικότητα που εμείς περπατάμε. Ο τρόπος που σπάει το κορμί δε διδάσκεται, είναι απλά έμφυτος.
Γι αυτό και όταν χορεύουν απλά τους παρατηρείς και χάνεσαι στη μαγεία και τον υπνωτισμό του λικνίσματος.
Τι λόγια υπάρχουν και τι να πεις για να περιγράψεις ένα λαό που ανεξάρτητα από την τόση ταλαιπωρία που υπομένει, είναι τόσο πρόσχαρος, φιλικός ακόμα και φιλότιμος θα τολμούσα να πω σαν τη δική μας ράτσα .
Ακόμα και με τους όσους ψιλοαπατεωνάκους, κομπιναδόρους, μαέστρους της πατέντας και έξυπνους σα το διάολο! Σε κοροϊδεύουν με ευγένεια, χαμόγελο και τόση μαλαγανιά που σχεδόν το απολαμβάνεις
Και πόσες όμως περιπτώσεις που απλά σε αφήνουν άφωνο!
'Οπως όταν μείναμε λίγο εκτός κέντρου και νύχτωσε, η κίνηση ήταν ανύπαρκτη και δεν βρίσκαμε ταξί.
Σταμάτησε ένα παλικαράκι που έβγαζε το σκύλο του βόλτα, πήρε χαμπάρι ότι ψάχναμε μέσο και είπε θα σας βρω εγώ...Τον βλέπαμε να χτυπάει πόρτες απέναντι, να ρωτάει, να φεύγει να ψάχνει στην επόμενη και σε λιγότερο από 5 λεπτά μας έφερε άνθρωπο να μας πάει σπίτι σε προσυμφωνημένη τιμή....κι όταν βγάλαμε να του δώσουμε ένα ψιλό για τον κόπο του, το αρνήθηκε! και μας χαιρετούσε όλο χαρά που μπόρεσε να μας βοηθήσει
Ναι υπάρχουν και αυτά...
Εμείς τους αγαπήσαμε. 'Ολους. Δεν μας έτυχε ούτε ένας μπαγλαμάς, ούτε μία άσχημη ανάμνηση.
Σε πόσες χώρες του κόσμου νιώθεις άνετα να κυκλοφορείς χωρίς να νιώθεις ότι πρέπει να έχεις το νου σου στα νώτα σου;
Πως δε θα σου βγάλουν μαχαίρι , δε θα κινδυνέψεις σοβαρά;
Δεν ξέρω αν εγώ το ένιωσα τόσο παιδική χαρά , πάντως φόβο δεν ένιωσα ούτε....μισή στιγμή!
Και όλο αυτό το συναίσθημα πολλαπλασιάζεται όταν αναλογιστείς το τι ακριβώς πέρασε αυτός ο λαός , όταν διαβάσεις, μάθεις, μιλήσεις και αναλογιστείς το τι έχει συμβεί στην ιστορία και το πως το συγκεκριμένο σήμερα τους οδηγεί σ ένα ακόμα πιο αβέβαιο αύριο..
Από την εποχή της Ισπανικής αποικιοκρατίας μέχρι τη δικτατορία του Μπατίστα , την απόλυτη διαφθορά και την επέλαση της Μαφίας από τη χώρα, μέχρι την ίδια την επανάσταση του Κάστρο και την επικράτηση των εμβληματικών Τσε Γκεβάρα και Φιδέλ Κάστρο στη συνείδηση του κόσμου.
Από το 1959 που ανέλαβε ο Φιδέλ έχουν ήδη μεγαλώσει 3 γενιές ανθρώπων χωρίς να έχουν ποτέ γνωρίσει τίποτα άλλο...Δεν υπάρχει μακροβιότερη διακυβέρνηση ενός μόνο ηγέτη ανά τον κόσμο!
Είναι πλέον αδύνατο για ένα Κουβανό που δεν έχει φύγει ούτε μέρα από τον τόπο του να διατηρεί την ικανότητα να κρίνει αμερόληπτα δίχως συναισθηματική φόρτιση και με πόσο καθαρό μυαλό; 'Οταν η προπαγάνδα είναι διαρκής και ανελέητη....
'Ολος ο κόσμος μιλάει για το νησί της Επανάστασης όμως τελικά κι αυτή η ίδια η Επανάσταση, του λαού όπως ισχυρίζεται το διακύβευμά της...είναι κι αυτή ένας μύθος.
Ο Φιδέλ Κάστρο ήταν ένας εξαιρετικός λαοπλάνος, άψογος χειριστής των μέσων προβολής της εποχής του. Κατάφερε να πείσει πως ερχόταν στην Αβάνα με αναρίθμητο στρατό, ώθησε τον Μπατίστα να εγκαταλείψει το.... πλοίο μόνος του (αν και προφανώς ήταν και οι άλλες συνθήκες ώριμες) και τελικά ο δρόμος προς την πρωτεύουσα και τη διακυβέρνηση στρώθηκε ορθάνοιχτος χωρίς να ανοίξει ούτε μύτη!
Ακόμα κι ο κομμουνισμός....στην πορεία τους βρήκε! Ο Κάστρο αρχικά ουδεμία πρόθεση δεν είχε αλλά λίγο τα γεγονότα της εποχής, λίγο η επιρροή του Τσε, συγκυριακά τους ήρθε κι αυτό.
Ο ίδιος ο Τσε παρέμεινε ο μεγάλος θεωρητικός, ονειρευόταν διακαώς έναν ιδεατό κομμουνισμό που επί του πρακτέου δεν εφαρμόστηκε ποτέ και πουθενά και ήδη είχε αρχίσει να αντιτίθεται στις πρακτικές των σοβιέτ, ωστόσο ο πρόωρος θάνατός του τον μετέτρεψε σε ιδανικό και άφθαρτο σύμβολο της αιώνιας επανάστασης των λαών...
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα συνέβαινε αν ζούσε, αν θα κατάφερνε να εφαρμόσει αυτός το μοντέλο στο οποίο πίστευε ή αν τελικά τον κατάπινε και αυτόν το colpo grosso των μεγάλων συμφερόντων.
Κάποιοι λίγο μεγαλύτεροι στο φόρουμ ήταν ήδη ζωντανοί κατά την κρίση στον κόλπο των Χοίρων το 1961 και κανείς από μας δεν θα ζούσε πλέον αν δεν επικρατούσε η λογική εκείνα τα ελάχιστα λεπτά πριν γεμίσουν οι ουρανοί πυρηνικά όπλα και αφανιστούν τα πάντα.
ΤΟΣΟ σημαντική ήταν γεωγραφικά και όχι μόνο η θέση της χώρας.
'Ερμαιο στις ορέξεις των υπερδυνάμεων.
Οι οποίες τόσες δεκαετίες βγάζουν τα απωθημένα τους στις πλάτες ενός ολόκληρου έθνους. Κι ενός ευλογημένου τόπου που αν αφήνονταν σε μια συνετή δημοκρατική διακυβέρνηση, σε μια ελεύθερη χωρίς όρια και εμπάργκο αγορά να αναδείξει το τουριστικό της προϊόν όπως και τα διεθνώς αναγνωρισμένα και λαοφιλή πούρα θα μπορούσε όχι μόνο να καλυτερέψει αισθητά τη ζωή του λαού αλλά ακόμα και να διαπρέψει εμπορικά σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Κεντρικής Αμερικής και όχι μόνο..
Αντίθετα ο λαός υποφέρει καθημερινά, στερούμενος βασικών αγαθών και ελευθεριών, τα στόματα είναι κλειστά όπως μας έλεγαν όσοι είχαν διάθεση να μιλήσουν για το καθεστώς, γιατί αν ανοίξουν οι συνέπειες είναι ολέθριες. Ζουν περίπλοκα σε ένα κρατικοδίαιτο και αστυνομοκρατούμενο καθεστώς που χρησιμοποιεί ότι έσοδο υπάρχει από τον τουρισμό για να καταφέρει να συντηρηθεί.
Με μέσο μισθό 25-30 δολάρια το μήνα ο λαός απλά πεινάει....Η μαύρη αγορά κυριαρχεί και διακριτικά αφήνεται από το κράτος ώστε να αποφεύγεται η εξαθλίωση και ενδεχομένως η εξέγερση που θα ακολουθούσε, ενώ το μόνο που τους επιτρέπουν είναι να έχουν κάποια έσοδα από την τουριστική πίτα μέσω των ενοικίων από τα casa particulares.
Κι από όσα ακούγαμε, αρκετοί την...έκαναν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι έχουν έναν αδερφό, έναν ξάδερφο που στέλνει πολύτιμα δολάρια, ρούχα και εξοπλισμό.
Παρηγοριά στον άρρωστο...
Το αύριο εξίσου αμφίβολο....Ωστόσο κάτι αλλάζει. 'Εστω βασανιστικά.
'Ηδη υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στο ιντερνέτ. 'Οσοι επισκέφτηκαν τη χώρα προ κόβιντ γράφουν παραστατικά στις ιστορίες τους πως έμπαιναν για λίγα λεπτά της μέρας με τα ξυστό από δημόσιους χώρους.
Αναρωτιέμαι μήπως αυτή η εξέλιξη είναι μια αρχή ενός τέλους. Η πρόσβαση θα δώσει την ευκαιρία στον κόσμο να ενημερωθεί....να διαβάσει, να επικοινωνήσει, να ανοίξει τα μάτια του. Πιθανώς και να οργανωθεί; ή μήπως όχι; αναρωτιέμαι....θα συμβαδίσει ίσως η νέα γενιά με την τεχνολογία;
Οι συνθήκες στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη διακυβέρνηση του Τραμπ χαλαρώνουν και πάλι. Η ανοικοδόμηση των ξενοδοχειακών μονάδων στο νησί είναι πυρετώδης.
'Ισως το αύριο να ξημερώνει και να φέρνει μαζί του μια Κούβα διαφορετική.
Συζητήσαμε άπειρες φορές τις μέρες που μείναμε εκεί....για το πως θα μπορούσε να μοιάζει το αύριο αυτό.
Οι αρχιτέκτονες της παρέας ονειρεύτηκαν πως θα έμοιαζαν όλα αυτά τα εξαιρετικά κτίσματα αφού έχουν συντηρηθεί και βαφεί με περιποιημένους τους κήπους τους!
θα ήταν η πιο όμορφη πρωτεύουσα στον κόσμο έλεγαν!
Εγώ έχοντας στο αίμα μου το σαράκι των οικονομικών σκεφτόμουν πως θα μετέτρεπε το νησί μια μετάβαση στην ελεύθερη αγορά....Θα γινόταν άραγε το πλιάτσικο όπως με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου είδαμε απότομη άνοδο της μαφίας και ακολουθως της εγκληματικότητας καθώς και άπληστη στροφή του στερημένου κόσμου σε μια ακόρεστη καταναλωτική μανία;
Θα εξαφανιστούν οι αντίκες; Θα υπάρχουν μόνο ρέπλικες για τους τουρίστες και σύγχρονα αυτοκίνητα για το λαό;
Θα καταπιεί τη γοητεία της πόλης μια ομοιογενής παγκοσμιοποίηση όπως υπάρχει παντού.
Δύσκολες οι απαντήσεις.
Το μόνο που αισθάνομαι βέβαιη να ισχυριστώ είναι πως θα φύγει ένα κομμάτι της αυθεντικότητας, του αυθορμητισμού, του κουβανικού αέρα που αναπνέεις και νιώθεις πως είναι ένας και μοναδικός και δεν θα τον μυρίσεις πουθενά αλλού σ ολόκληρη τη γη.
Γι αυτό ΝΑ ΠΑΣ στην Κούβα...ΤΩΡΑ. Γιατί ίσως αυτή να είναι η μόνη σου ευκαιρία. Και μεις η τελευταία γενιά που θα προλάβει το πριν. Από το αμφίβολο μετά.
Ζητώ μια εκ των υστέρων συγνώμη για την-έστω και μέσες άκρες πολιτική ανάλυση. Δηλώνω παντελώς άσχετη να κάνω κάτι τέτοιο και αυτά είναι ξεκάθαρα προσωπικά μου συμπεράσματα μέσα από τη δική μου και μόνο οπτική από όσα διάβασα, είδα και κουβέντιασα, προσπαθώντας να τηρήσω ίσες αποστάσεις από κομματικές και άλλες πεποιθήσεις και εστιασμένη κυρίως στον άνθρωπο.
Δεκτές οι διαφωνίες -αν υπάρχουν με τα ανάλογα επιχειρήματα.
Κόστος Ταξιδίου
Να επισημάνω πως στην Κούβα κάποια πράγματα υποχρεωτικά πληρώνονται σε Ευρώ (όπως τα σπίτια) και άλλα σε πέσο ή ευρώ αναλόγως την περίπτωση.
Οτιδήποτε είναι σε πέσο προφανώς λόγω ασταθούς ισοτιμίας και πληθωρισμού εμείς ενδεχομένως το πληρώσαμε ακριβότερα από ότι ισχύει τώρα.
-Το αεροπορικό εισιτήριο ήταν με ΑirFrance Ρώμη-Παρίσι-Αβάνα και επιστροφή και στοίχησε
399,00 ευρώ.
Η τιμή περιλάμβανε χειραποσκευή 10 κιλών και μια μικρή τσάντα ή σακίδιο σύνολο μέχρι 12 κιλά τα δύο. Στην πράξη κανείς δεν μέτρησε ή ζύγισε τίποτα παρότι δεν υπερέβηκα τα 13 κιλά.
-Χρειάστηκε άλλο ένα εισιτήριο με Ryanair Θεσσαλονίκη-Ρώμη με προσθήκη 2 χειραποσκευών και στοίχισε 64 ευρώ.
-Βίζα για Κούβα. Βγαίνει πανεύκολα σε 1 μέρα από εξουσιοδοτημένο τουριστικό πρακτορείο και
κοστίζει 35 ευρώ
- Ασφάλεια. Μετά από αρκετό κόπο διότι οι περισσότεροι δεν καλύπτουν παρά μόνο την
περίπτωση νοσηλείας από κόβιντ, βρήκα τη Heymondo (με τη βοήθεια του @psilos3 ) η οποία συνεργάζεται με την AXA και ήταν η μόνη που έδινε αποζημίωση για καραντίνα λόγω θετικού αποτελέσματος (ημερήσια αποζημίωση) χωρίς νοσηλεία, αλλά δεν κάλυπτε χαμένα αεροπορικά εισιτήρια αυτά όμως πλέον είναι flex oπότε θα είχα μόνο να πληρώσω τη διαφορά σε αυτή την περίπτωση. Κόστος 61 ευρώ το άτομο για 14 ημέρες ασφάλισης.
-Casa Particulares Κλείσαμε κάποια μέσω aibnb και τα υπόλοιπα μέσω του Γιώργου. Οι τιμές καταβάλλονται σε ευρώ και οι τιμές είναι πολύ λογικές, εμείς για ολόκληρο σπίτι δίναμε από 40-80 ευρώ τη βραδιά ανάλογα με την περιοχή και την κατηγορία.
-Φαγητό-ποτά. Το φαγητό το βρήκαμε κάπως...τσιμπημένο αλλά τρώγαμε σε σχετικά καλά εστιατόρια. 'Οχι πως έχει και τρομερή ποικιλία αυτή την εποχή. Κάποια κακής ποιότητας ταχυφαγεία μόνο και εστιατόρια στα οποία με την ισοτιμία που αλλάξαμε οι τιμές ήταν τις περισσότερες φορές όπως εδώ. Τα ποτά είναι σε τιμές αστείες. Από 1 ευρώ το φθηνότερο έως 3,5-4 το ακριβότερο. (σε πέσο πληρώναμε) . Οι φίλοι μου άνοιξαν μπουκάλι ρούμι σε μαγαζί με 5 ευρώ. Οπότε @travelbreak μου, όχι δεν ήταν τα μοχίτο που μας ξόδεψαν
- Μετακινήσεις και μουσεία. Το αυτοκίνητο ίσως είναι το μεγαλύτερο έξοδο στην Κούβα. Εμείς είχαμε νοικιάσει με οδηγό, διότι είμασταν 5 άτομα και συνέφερε. Μπορείς να βρεις σχετικά καλές τιμές για ενοικίαση αλλά η οδήγηση στους δρόμους τους και χωρίς αξιόπιστη οδική βοήθεια σε περίπτωση στραβής είναι μια πρόκληση. Πιστεύω πως θα χρησιμοποιούσα τα shared taxis σε άλλη περίπτωση, ειδικά αυτή την εποχή δεν έχουν δουλειά κ έχουν πολύ καλές τιμές.
Τα όσα λίγα μουσεία βρήκαμε ανοιχτά είχαν λογικότατες τιμές, από τσάμπα (του Κάστρο) έως 200 πέσο. (λιγότερα από 3 ευρώ)
Τα ταξί πάλι, ανάλογα την περίπτωση....Τα νόμιμα κυβερνητικά χρεώνουν 500 πέσο για μια μέτρια διαδρομή αλλά έχουμε πληρώσει και το διπλάσιο όταν μας έπαιρναν μαζί και τους πέντε. 1000 πέσο ως το αεροδρόμιο.
- Πούρα. Εάν θέλετε να φέρετε σφραγισμένο κουτί αγοράζετε όπως τα φωνάζει ξανά κ ξανά ο Γιώργος, ΜΟΝΟ από το επίσημο κυβερνητικό κατάστημα στο ξενοδοχείο που βρίσκεται απέναντι από το Coppelia στο Βεδάδο. Η από το αεροδρόμιο. Ωστόσο χύμα πούρα μπορείτε να έχετε από οπουδήποτε μέσα στις αποσκευές δεν τους ενδιαφέρει. Σύνολο μέχρι 50 πούρα ανά άτομο. Εμείς από όλα όσα δοκιμάσαμε αυτά που μας άρεσαν περισσότερο σαν γεύση και άρωμα ήταν αυτά που πήραμε από τους παραγωγούς στο Βινιάλες. Δεν έχουν ούτε σφραγίδα ούτε κουτί , αυτά τα πήραμε κάποια για δική μας χρήση ή για δωράκια.
Τιμές μόνο σε ευρώ και από το κατάστημα ΜΟΝΟ με πιστωτική κάρτα. Τιμές σχετικά υψηλές από 10 ευρώ το κομμάτι ξεκινάνε και φτάνουν ως το....Θεό! Εγώ από Βινιάλες ψώνισα μερικά με 10 ευρώ το ένα (ποικιλία Montechristo)
-Pcr test . 30 ευρώ στοίχισε στην Κούβα κλινική Camilo de Cienfuegos (δεν υπάρχει άλλη δομή από όσο γνωρίζω)
- Φάρμακα. Δεν υπάρχει πουθενά τίποτε. Στα φαρμακεία τους έχουν μόνο ματζούνια.'Αρα παίρνουμε μαζί μας παυσίπονα, αντιεμετικά, αντισταμινικά, οτιδήποτε μπορούμε. Πριν φύγουμε τα άφησα όλα στην γλυκύτατη Μάρτα που μας φρόντιζε και μόνο τα χέρια που δε μου φίλησε...τόση ανάγκη έχουν. Μονάχα τα Immodium κρατήσαμε και ξηλωθήκαμε όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι μια γιαγιά στη γειτονιά μου είπε θα βολέψει που έψαχνε αντιβιωτικά και δεν έβρισκε και γω είχα ένα κουτί μαζί (καλού κακού)
Νομίζω χοντρικά τα ανέφερα όλα...Αν κάτι ξεχνάω ρωτήστε με να το συμπληρώσω.
Συνολικά το ταξίδι μου στοίχισε 1.600 ευρώ , όμως είχα 2 διανυκτερεύσεις Ιταλία μαζί με μεταφορές από και προς τα εκεί αεροδρόμια , γεύματα κλπ. 'Αρα ναι μπορεί να βγει και φθηνότερα.
Επίσης σημαντικό. Χρειάστηκαν Plf για Ιταλία, Υπεύθυνη δήλωση Υγείας για Γαλλία (που δεν μας ζητήθηκε όμως) , documento de Viajeros για Κούβα, ομοίως ξαναμανά plf για Ιταλία στην επιστροφή και Plf για Ελλάδα, όρεξη να έχεις να συμπληρώνεις έγγραφα! καλά ξεμπερδέματα...
Ευχαριστώ και εύχομαι υγεία και καλά μας ταξίδια, δεν σταματάμε πάμε για άλλα τώρα...
Αξίζει να πας στην Κούβα τέτοιες εποχές, με περιορισμούς, με ταλαιπωρία, με, με ,με; Με ρωτούν φίλοι και γνωστοί μετά το ταξίδι μου.
Την απάντηση την δίνει ο καθένας μόνος του ανάλογα με το χαρακτήρα του και τα ρίσκα που είναι διατεθειμένος να πάρει.
Η δική μου απάντηση είναι πως την Κουβα ΠΡΕΠΕΙ να τη δεις. Το δυνατόν συντομότερα.
Κανένας ταξιδευτής δεν περνάει αδιάφορα από κει, θα σε συγκινήσει, θα σε αγγίξει θα σου δώσει τροφή για σκέψη, με το που θα βρεθείς εκεί ,θα σε ταξιδέψει από μόνη της χωρίς να χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.
Η μουσική ακόμα κι αν δεν υπάρχει στους δρόμους όπως άλλοτε, υπάρχει παντού στην ατμόσφαιρα.
Ακούγεται μέσα από κάθε σπίτι, από τα λίγα ανοιχτά μαγαζιά από τον κάθε άνθρωπο της χώρας. Το παρουσιαστικό τους, τα κορμιά τους, η κίνησή τους όλη είναι η ίδια η μουσική...Χορεύουν με τη φυσικότητα που εμείς περπατάμε. Ο τρόπος που σπάει το κορμί δε διδάσκεται, είναι απλά έμφυτος.
Γι αυτό και όταν χορεύουν απλά τους παρατηρείς και χάνεσαι στη μαγεία και τον υπνωτισμό του λικνίσματος.
Τι λόγια υπάρχουν και τι να πεις για να περιγράψεις ένα λαό που ανεξάρτητα από την τόση ταλαιπωρία που υπομένει, είναι τόσο πρόσχαρος, φιλικός ακόμα και φιλότιμος θα τολμούσα να πω σαν τη δική μας ράτσα .
Ακόμα και με τους όσους ψιλοαπατεωνάκους, κομπιναδόρους, μαέστρους της πατέντας και έξυπνους σα το διάολο! Σε κοροϊδεύουν με ευγένεια, χαμόγελο και τόση μαλαγανιά που σχεδόν το απολαμβάνεις
Και πόσες όμως περιπτώσεις που απλά σε αφήνουν άφωνο!
'Οπως όταν μείναμε λίγο εκτός κέντρου και νύχτωσε, η κίνηση ήταν ανύπαρκτη και δεν βρίσκαμε ταξί.
Σταμάτησε ένα παλικαράκι που έβγαζε το σκύλο του βόλτα, πήρε χαμπάρι ότι ψάχναμε μέσο και είπε θα σας βρω εγώ...Τον βλέπαμε να χτυπάει πόρτες απέναντι, να ρωτάει, να φεύγει να ψάχνει στην επόμενη και σε λιγότερο από 5 λεπτά μας έφερε άνθρωπο να μας πάει σπίτι σε προσυμφωνημένη τιμή....κι όταν βγάλαμε να του δώσουμε ένα ψιλό για τον κόπο του, το αρνήθηκε! και μας χαιρετούσε όλο χαρά που μπόρεσε να μας βοηθήσει
Ναι υπάρχουν και αυτά...Εμείς τους αγαπήσαμε. 'Ολους. Δεν μας έτυχε ούτε ένας μπαγλαμάς, ούτε μία άσχημη ανάμνηση.
Σε πόσες χώρες του κόσμου νιώθεις άνετα να κυκλοφορείς χωρίς να νιώθεις ότι πρέπει να έχεις το νου σου στα νώτα σου;
Πως δε θα σου βγάλουν μαχαίρι , δε θα κινδυνέψεις σοβαρά;
Δεν ξέρω αν εγώ το ένιωσα τόσο παιδική χαρά , πάντως φόβο δεν ένιωσα ούτε....μισή στιγμή!
Και όλο αυτό το συναίσθημα πολλαπλασιάζεται όταν αναλογιστείς το τι ακριβώς πέρασε αυτός ο λαός , όταν διαβάσεις, μάθεις, μιλήσεις και αναλογιστείς το τι έχει συμβεί στην ιστορία και το πως το συγκεκριμένο σήμερα τους οδηγεί σ ένα ακόμα πιο αβέβαιο αύριο..
Από την εποχή της Ισπανικής αποικιοκρατίας μέχρι τη δικτατορία του Μπατίστα , την απόλυτη διαφθορά και την επέλαση της Μαφίας από τη χώρα, μέχρι την ίδια την επανάσταση του Κάστρο και την επικράτηση των εμβληματικών Τσε Γκεβάρα και Φιδέλ Κάστρο στη συνείδηση του κόσμου.
Από το 1959 που ανέλαβε ο Φιδέλ έχουν ήδη μεγαλώσει 3 γενιές ανθρώπων χωρίς να έχουν ποτέ γνωρίσει τίποτα άλλο...Δεν υπάρχει μακροβιότερη διακυβέρνηση ενός μόνο ηγέτη ανά τον κόσμο!
Είναι πλέον αδύνατο για ένα Κουβανό που δεν έχει φύγει ούτε μέρα από τον τόπο του να διατηρεί την ικανότητα να κρίνει αμερόληπτα δίχως συναισθηματική φόρτιση και με πόσο καθαρό μυαλό; 'Οταν η προπαγάνδα είναι διαρκής και ανελέητη....
'Ολος ο κόσμος μιλάει για το νησί της Επανάστασης όμως τελικά κι αυτή η ίδια η Επανάσταση, του λαού όπως ισχυρίζεται το διακύβευμά της...είναι κι αυτή ένας μύθος.
Ο Φιδέλ Κάστρο ήταν ένας εξαιρετικός λαοπλάνος, άψογος χειριστής των μέσων προβολής της εποχής του. Κατάφερε να πείσει πως ερχόταν στην Αβάνα με αναρίθμητο στρατό, ώθησε τον Μπατίστα να εγκαταλείψει το.... πλοίο μόνος του (αν και προφανώς ήταν και οι άλλες συνθήκες ώριμες) και τελικά ο δρόμος προς την πρωτεύουσα και τη διακυβέρνηση στρώθηκε ορθάνοιχτος χωρίς να ανοίξει ούτε μύτη!
Ακόμα κι ο κομμουνισμός....στην πορεία τους βρήκε! Ο Κάστρο αρχικά ουδεμία πρόθεση δεν είχε αλλά λίγο τα γεγονότα της εποχής, λίγο η επιρροή του Τσε, συγκυριακά τους ήρθε κι αυτό.
Ο ίδιος ο Τσε παρέμεινε ο μεγάλος θεωρητικός, ονειρευόταν διακαώς έναν ιδεατό κομμουνισμό που επί του πρακτέου δεν εφαρμόστηκε ποτέ και πουθενά και ήδη είχε αρχίσει να αντιτίθεται στις πρακτικές των σοβιέτ, ωστόσο ο πρόωρος θάνατός του τον μετέτρεψε σε ιδανικό και άφθαρτο σύμβολο της αιώνιας επανάστασης των λαών...
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα συνέβαινε αν ζούσε, αν θα κατάφερνε να εφαρμόσει αυτός το μοντέλο στο οποίο πίστευε ή αν τελικά τον κατάπινε και αυτόν το colpo grosso των μεγάλων συμφερόντων.
Κάποιοι λίγο μεγαλύτεροι στο φόρουμ ήταν ήδη ζωντανοί κατά την κρίση στον κόλπο των Χοίρων το 1961 και κανείς από μας δεν θα ζούσε πλέον αν δεν επικρατούσε η λογική εκείνα τα ελάχιστα λεπτά πριν γεμίσουν οι ουρανοί πυρηνικά όπλα και αφανιστούν τα πάντα.
ΤΟΣΟ σημαντική ήταν γεωγραφικά και όχι μόνο η θέση της χώρας.
'Ερμαιο στις ορέξεις των υπερδυνάμεων.
Οι οποίες τόσες δεκαετίες βγάζουν τα απωθημένα τους στις πλάτες ενός ολόκληρου έθνους. Κι ενός ευλογημένου τόπου που αν αφήνονταν σε μια συνετή δημοκρατική διακυβέρνηση, σε μια ελεύθερη χωρίς όρια και εμπάργκο αγορά να αναδείξει το τουριστικό της προϊόν όπως και τα διεθνώς αναγνωρισμένα και λαοφιλή πούρα θα μπορούσε όχι μόνο να καλυτερέψει αισθητά τη ζωή του λαού αλλά ακόμα και να διαπρέψει εμπορικά σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Κεντρικής Αμερικής και όχι μόνο..
Αντίθετα ο λαός υποφέρει καθημερινά, στερούμενος βασικών αγαθών και ελευθεριών, τα στόματα είναι κλειστά όπως μας έλεγαν όσοι είχαν διάθεση να μιλήσουν για το καθεστώς, γιατί αν ανοίξουν οι συνέπειες είναι ολέθριες. Ζουν περίπλοκα σε ένα κρατικοδίαιτο και αστυνομοκρατούμενο καθεστώς που χρησιμοποιεί ότι έσοδο υπάρχει από τον τουρισμό για να καταφέρει να συντηρηθεί.
Με μέσο μισθό 25-30 δολάρια το μήνα ο λαός απλά πεινάει....Η μαύρη αγορά κυριαρχεί και διακριτικά αφήνεται από το κράτος ώστε να αποφεύγεται η εξαθλίωση και ενδεχομένως η εξέγερση που θα ακολουθούσε, ενώ το μόνο που τους επιτρέπουν είναι να έχουν κάποια έσοδα από την τουριστική πίτα μέσω των ενοικίων από τα casa particulares.
Κι από όσα ακούγαμε, αρκετοί την...έκαναν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι έχουν έναν αδερφό, έναν ξάδερφο που στέλνει πολύτιμα δολάρια, ρούχα και εξοπλισμό.
Παρηγοριά στον άρρωστο...
Το αύριο εξίσου αμφίβολο....Ωστόσο κάτι αλλάζει. 'Εστω βασανιστικά.
'Ηδη υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στο ιντερνέτ. 'Οσοι επισκέφτηκαν τη χώρα προ κόβιντ γράφουν παραστατικά στις ιστορίες τους πως έμπαιναν για λίγα λεπτά της μέρας με τα ξυστό από δημόσιους χώρους.
Αναρωτιέμαι μήπως αυτή η εξέλιξη είναι μια αρχή ενός τέλους. Η πρόσβαση θα δώσει την ευκαιρία στον κόσμο να ενημερωθεί....να διαβάσει, να επικοινωνήσει, να ανοίξει τα μάτια του. Πιθανώς και να οργανωθεί; ή μήπως όχι; αναρωτιέμαι....θα συμβαδίσει ίσως η νέα γενιά με την τεχνολογία;
Οι συνθήκες στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη διακυβέρνηση του Τραμπ χαλαρώνουν και πάλι. Η ανοικοδόμηση των ξενοδοχειακών μονάδων στο νησί είναι πυρετώδης.
'Ισως το αύριο να ξημερώνει και να φέρνει μαζί του μια Κούβα διαφορετική.
Συζητήσαμε άπειρες φορές τις μέρες που μείναμε εκεί....για το πως θα μπορούσε να μοιάζει το αύριο αυτό.
Οι αρχιτέκτονες της παρέας ονειρεύτηκαν πως θα έμοιαζαν όλα αυτά τα εξαιρετικά κτίσματα αφού έχουν συντηρηθεί και βαφεί με περιποιημένους τους κήπους τους!
θα ήταν η πιο όμορφη πρωτεύουσα στον κόσμο έλεγαν!
Εγώ έχοντας στο αίμα μου το σαράκι των οικονομικών σκεφτόμουν πως θα μετέτρεπε το νησί μια μετάβαση στην ελεύθερη αγορά....Θα γινόταν άραγε το πλιάτσικο όπως με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου είδαμε απότομη άνοδο της μαφίας και ακολουθως της εγκληματικότητας καθώς και άπληστη στροφή του στερημένου κόσμου σε μια ακόρεστη καταναλωτική μανία;
Θα εξαφανιστούν οι αντίκες; Θα υπάρχουν μόνο ρέπλικες για τους τουρίστες και σύγχρονα αυτοκίνητα για το λαό;
Θα καταπιεί τη γοητεία της πόλης μια ομοιογενής παγκοσμιοποίηση όπως υπάρχει παντού.
Δύσκολες οι απαντήσεις.
Το μόνο που αισθάνομαι βέβαιη να ισχυριστώ είναι πως θα φύγει ένα κομμάτι της αυθεντικότητας, του αυθορμητισμού, του κουβανικού αέρα που αναπνέεις και νιώθεις πως είναι ένας και μοναδικός και δεν θα τον μυρίσεις πουθενά αλλού σ ολόκληρη τη γη.
Γι αυτό ΝΑ ΠΑΣ στην Κούβα...ΤΩΡΑ. Γιατί ίσως αυτή να είναι η μόνη σου ευκαιρία. Και μεις η τελευταία γενιά που θα προλάβει το πριν. Από το αμφίβολο μετά.
Ζητώ μια εκ των υστέρων συγνώμη για την-έστω και μέσες άκρες πολιτική ανάλυση. Δηλώνω παντελώς άσχετη να κάνω κάτι τέτοιο και αυτά είναι ξεκάθαρα προσωπικά μου συμπεράσματα μέσα από τη δική μου και μόνο οπτική από όσα διάβασα, είδα και κουβέντιασα, προσπαθώντας να τηρήσω ίσες αποστάσεις από κομματικές και άλλες πεποιθήσεις και εστιασμένη κυρίως στον άνθρωπο.
Δεκτές οι διαφωνίες -αν υπάρχουν με τα ανάλογα επιχειρήματα.
Κόστος Ταξιδίου
Να επισημάνω πως στην Κούβα κάποια πράγματα υποχρεωτικά πληρώνονται σε Ευρώ (όπως τα σπίτια) και άλλα σε πέσο ή ευρώ αναλόγως την περίπτωση.
Οτιδήποτε είναι σε πέσο προφανώς λόγω ασταθούς ισοτιμίας και πληθωρισμού εμείς ενδεχομένως το πληρώσαμε ακριβότερα από ότι ισχύει τώρα.
-Το αεροπορικό εισιτήριο ήταν με ΑirFrance Ρώμη-Παρίσι-Αβάνα και επιστροφή και στοίχησε
399,00 ευρώ.
Η τιμή περιλάμβανε χειραποσκευή 10 κιλών και μια μικρή τσάντα ή σακίδιο σύνολο μέχρι 12 κιλά τα δύο. Στην πράξη κανείς δεν μέτρησε ή ζύγισε τίποτα παρότι δεν υπερέβηκα τα 13 κιλά.
-Χρειάστηκε άλλο ένα εισιτήριο με Ryanair Θεσσαλονίκη-Ρώμη με προσθήκη 2 χειραποσκευών και στοίχισε 64 ευρώ.
-Βίζα για Κούβα. Βγαίνει πανεύκολα σε 1 μέρα από εξουσιοδοτημένο τουριστικό πρακτορείο και
κοστίζει 35 ευρώ
- Ασφάλεια. Μετά από αρκετό κόπο διότι οι περισσότεροι δεν καλύπτουν παρά μόνο την
περίπτωση νοσηλείας από κόβιντ, βρήκα τη Heymondo (με τη βοήθεια του @psilos3 ) η οποία συνεργάζεται με την AXA και ήταν η μόνη που έδινε αποζημίωση για καραντίνα λόγω θετικού αποτελέσματος (ημερήσια αποζημίωση) χωρίς νοσηλεία, αλλά δεν κάλυπτε χαμένα αεροπορικά εισιτήρια αυτά όμως πλέον είναι flex oπότε θα είχα μόνο να πληρώσω τη διαφορά σε αυτή την περίπτωση. Κόστος 61 ευρώ το άτομο για 14 ημέρες ασφάλισης.
-Casa Particulares Κλείσαμε κάποια μέσω aibnb και τα υπόλοιπα μέσω του Γιώργου. Οι τιμές καταβάλλονται σε ευρώ και οι τιμές είναι πολύ λογικές, εμείς για ολόκληρο σπίτι δίναμε από 40-80 ευρώ τη βραδιά ανάλογα με την περιοχή και την κατηγορία.
-Φαγητό-ποτά. Το φαγητό το βρήκαμε κάπως...τσιμπημένο αλλά τρώγαμε σε σχετικά καλά εστιατόρια. 'Οχι πως έχει και τρομερή ποικιλία αυτή την εποχή. Κάποια κακής ποιότητας ταχυφαγεία μόνο και εστιατόρια στα οποία με την ισοτιμία που αλλάξαμε οι τιμές ήταν τις περισσότερες φορές όπως εδώ. Τα ποτά είναι σε τιμές αστείες. Από 1 ευρώ το φθηνότερο έως 3,5-4 το ακριβότερο. (σε πέσο πληρώναμε) . Οι φίλοι μου άνοιξαν μπουκάλι ρούμι σε μαγαζί με 5 ευρώ. Οπότε @travelbreak μου, όχι δεν ήταν τα μοχίτο που μας ξόδεψαν
- Μετακινήσεις και μουσεία. Το αυτοκίνητο ίσως είναι το μεγαλύτερο έξοδο στην Κούβα. Εμείς είχαμε νοικιάσει με οδηγό, διότι είμασταν 5 άτομα και συνέφερε. Μπορείς να βρεις σχετικά καλές τιμές για ενοικίαση αλλά η οδήγηση στους δρόμους τους και χωρίς αξιόπιστη οδική βοήθεια σε περίπτωση στραβής είναι μια πρόκληση. Πιστεύω πως θα χρησιμοποιούσα τα shared taxis σε άλλη περίπτωση, ειδικά αυτή την εποχή δεν έχουν δουλειά κ έχουν πολύ καλές τιμές.
Τα όσα λίγα μουσεία βρήκαμε ανοιχτά είχαν λογικότατες τιμές, από τσάμπα (του Κάστρο) έως 200 πέσο. (λιγότερα από 3 ευρώ)
Τα ταξί πάλι, ανάλογα την περίπτωση....Τα νόμιμα κυβερνητικά χρεώνουν 500 πέσο για μια μέτρια διαδρομή αλλά έχουμε πληρώσει και το διπλάσιο όταν μας έπαιρναν μαζί και τους πέντε. 1000 πέσο ως το αεροδρόμιο.
- Πούρα. Εάν θέλετε να φέρετε σφραγισμένο κουτί αγοράζετε όπως τα φωνάζει ξανά κ ξανά ο Γιώργος, ΜΟΝΟ από το επίσημο κυβερνητικό κατάστημα στο ξενοδοχείο που βρίσκεται απέναντι από το Coppelia στο Βεδάδο. Η από το αεροδρόμιο. Ωστόσο χύμα πούρα μπορείτε να έχετε από οπουδήποτε μέσα στις αποσκευές δεν τους ενδιαφέρει. Σύνολο μέχρι 50 πούρα ανά άτομο. Εμείς από όλα όσα δοκιμάσαμε αυτά που μας άρεσαν περισσότερο σαν γεύση και άρωμα ήταν αυτά που πήραμε από τους παραγωγούς στο Βινιάλες. Δεν έχουν ούτε σφραγίδα ούτε κουτί , αυτά τα πήραμε κάποια για δική μας χρήση ή για δωράκια.
Τιμές μόνο σε ευρώ και από το κατάστημα ΜΟΝΟ με πιστωτική κάρτα. Τιμές σχετικά υψηλές από 10 ευρώ το κομμάτι ξεκινάνε και φτάνουν ως το....Θεό! Εγώ από Βινιάλες ψώνισα μερικά με 10 ευρώ το ένα (ποικιλία Montechristo)
-Pcr test . 30 ευρώ στοίχισε στην Κούβα κλινική Camilo de Cienfuegos (δεν υπάρχει άλλη δομή από όσο γνωρίζω)
- Φάρμακα. Δεν υπάρχει πουθενά τίποτε. Στα φαρμακεία τους έχουν μόνο ματζούνια.'Αρα παίρνουμε μαζί μας παυσίπονα, αντιεμετικά, αντισταμινικά, οτιδήποτε μπορούμε. Πριν φύγουμε τα άφησα όλα στην γλυκύτατη Μάρτα που μας φρόντιζε και μόνο τα χέρια που δε μου φίλησε...τόση ανάγκη έχουν. Μονάχα τα Immodium κρατήσαμε και ξηλωθήκαμε όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι μια γιαγιά στη γειτονιά μου είπε θα βολέψει που έψαχνε αντιβιωτικά και δεν έβρισκε και γω είχα ένα κουτί μαζί (καλού κακού)
Νομίζω χοντρικά τα ανέφερα όλα...Αν κάτι ξεχνάω ρωτήστε με να το συμπληρώσω.
Συνολικά το ταξίδι μου στοίχισε 1.600 ευρώ , όμως είχα 2 διανυκτερεύσεις Ιταλία μαζί με μεταφορές από και προς τα εκεί αεροδρόμια , γεύματα κλπ. 'Αρα ναι μπορεί να βγει και φθηνότερα.
Επίσης σημαντικό. Χρειάστηκαν Plf για Ιταλία, Υπεύθυνη δήλωση Υγείας για Γαλλία (που δεν μας ζητήθηκε όμως) , documento de Viajeros για Κούβα, ομοίως ξαναμανά plf για Ιταλία στην επιστροφή και Plf για Ελλάδα, όρεξη να έχεις να συμπληρώνεις έγγραφα! καλά ξεμπερδέματα...
Ευχαριστώ και εύχομαι υγεία και καλά μας ταξίδια, δεν σταματάμε πάμε για άλλα τώρα...
Last edited:
