evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.572
- Likes
- 12.779
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Η μέρα ξεκίνησε με ζέστη. Φάγαμε το ωραίο πρωινό που μας ετοίμασε η οικοδέσποινα, ψιλοτυποποιημένο είναι όλοι πάνω κάτω τα ίδια φτιάχνουν-δεν έχουν και καμιά τρελή ποικιλία οι άνθρωποι με όσα βρίσκουν και πάλι πολλά ήταν. Φάγαμε πάλι και τα φρέσκια μας αυγουλάκια και η χοληστερίνη πρέπει να χτύπησε 3.000 με τόσα αυγά που φάγαμε εκεί....
και ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς να πάμε στο ραντεβού με τον αλογατάρη μας . Τη δραστηριότητα με τα άλογα την είχα κλείσει από το airbnb με 14 ευρώ το άτομο μόνο, για 4 ολόκληρες ώρες !!! καθ΄ υπόδειξη του @kostas19821 που την είχε δοκιμάσει και αυτός και ήταν όντως εξαιρετική επιλογή.
Βρήκαμε τον άνθρωπο και ξεκινήσαμε περπατώντας ως το σημείο που βρίσκονταν τα άλογα.
Βρήκαμε τα αλογατάκια και μας βοήθησαν να τα καβαλήσουμε.
'Ηταν η πρώτη φορά για μένα και στην αρχή ομολογώ ότι ήμουν λίγο επιφυλακτική να το πω....χ.....νη να το πω, το πιάσατε το νόημα!
Μη φοβάσαι μου λέει ο κάουμπόις είναι semi automatic
Mόλις είδα ότι είναι φρόνιμο και δεν παίρνει αυθαίρετες πρωτοβουλίες άρχισα να χαλαρώνω και να απολαμβάνω τη βόλτα.
Σε λίγο ξεψάρωσα αρκετά και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες τους άλλους και το περιβάλλον
Φτάσαμε και στις φυτείες του καπνού.
Αφού μας έκαναν το σχετικό σεμινάριο πως φτιάχνουν τα ξακουστά πούρα Cohiba από τα πάνω πάνω μέρη του φυτού, τα Montechristo από τα πιο κάτω , τα Romeo and Juliet πιο κάτω και μας έδειξαν όλη τη διαδικασία, στη συνέχεια μας έδειξαν πως παρασκευάζεται χειροποίητα ένα πούρο.
Εκεί γίνεται λοιπόν η παραγωγή των καπνών και είναι αναγκασμένοι να παραδίνουν στην κυβέρνηση το 90% της παραγωγής του ενώ κρατούν το υπόλοιπο 10 για ιδία χρήση ή για να τα διαθέτουν στους τουρίστες προκειμένου να βοηθούν το εισόδημά τους.
Ρώτησα και γω λοιπόν αυθόρμητα....καλά δεν έχετε τρόπο να ...κρύβετε κάποια ώστε να κρατάτε περισσότερα για εσάς;;
Το βλέμμα του όταν άκουσε την ερώτηση.....σα να μην πίστευε αυτό που τον ρώτησα
Δεν απάντησε βέβαια
ψωνίσαμε και κάτι πούρα από κει και συνεχίσαμε το δρόμο.
Στη συνέχεια μας πήγαν στις φυτείες του καφέ.
Ξανά μανά μας έδωσαν πληροφορίες, είδαμε τα φυτά, είδαμε τον καφέ σε όλα του τα στάδια και μας πήγαν σ ένα σημείο το οποίο έχουν διαμορφώσει σαν σημείο ξεκούρασης και προσφέρουν καφέ ή ποτάκι για να δροσιστείς.
Αυτός ο κακομοίρης που βλέπετε στη φωτό ήρθε μετά να μας ρωτήσει αν θέλουμε ένα καφεδάκι.
Εμ μετά τόσες ώρες πάνω στα άλογα και τη ζέστη, θέλαμε δε θέλαμε;
'Ελα που ήρθε πρώτα σε μένα και με ρωτάει τι καφέ θέλω και τι λέτε μπορεί να τον ρώτησα εγώ;;;
Μπα δε θα το βρείτε....
Λέω λοιπόν....ντεκαφεινέ.... έχετε;;;
Παύση να συνειδητοποιήσει τι τον ρωτάω.
Οι δικοί μου είχαν ήδη πέσει κάτω από τα γέλια...
Γελούσε κι αυτός και λέει ο άνθρωπος είσαι σε φυτεία καφέ και ζητάς ντεκαφεινέ; είναι σα να πας σε εργοστάσιο που φτιάχνουν τσιγάρα και να ζητάς χωρίς νικοτίνη!
Δίκιο είχε, τι να πω αλλά εγώ η δόλια κάνω ομοιοπαθητική και απαγορεύεται η καφεΐνη
Πιστεύω πάντως ότι έχω μείνει αξέχαστη και θα με αναφέρουν συχνά όταν μιλάνε για τους τουρίστες....ήρθε μια από την Ελλάδα και ζήτησε ντεκαφεινέ
Αφού λοιπόν καφέ δε θα έπινα παρήγγειλα και γω το παραδοσιακό του canchanchara (ρούμι με μέλι) και άναψα και την πουράκλα μου
Ε ρε ζωάρα
Ρούμι και πούρα Κούβας εποχές ΠΑΣΟΚ λέμε ζήσαμε...
Εν τω μεταξύ έχω κόψει το κάπνισμα εδώ και 4,5 χρόνια και ήταν η πρώτη φορά που ξαναέβαλα στο στόμα μου κάτι που να έχει σχέση με καπνό...Μου είπαν πως η νικοτίνη σε αυτά τα πούρα είναι περίπου ανύπαρκτη και....Κούβα είσαι, δε θα δοκιμάσεις πούρο; Το οποίο ήταν γευστικότατο και με υπέροχο άρωμα.
Ο χώρος ήταν πανέμορφος
Αφού δροσιστήκαμε, γελάσανε μαζί μου οι άλλοι μέχρι και το γουρουνάκι της προηγούμενης φωτό ήρθε προς τα εμάς και κατατρόμαξε κι άρχισε να σκούζει όταν κατά λάθος το ακούμπησα με το σακιδιάκι μου....
πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Λίγο πριν φτάσουμε είχαμε αποκτήσει πλέον μια σχετική άνεση. Δοκίμασα να το τρέξω και λιγάκι το αλογατάκι , καλπάσαμε για λίγο και κατάλαβα ότι μάλλον πρέπει να είσαι πολύ γυμνασμένος για να αντέχεις να στέκεσαι ψιλοόρθιος όσο τρέχει το άλογο αλλιώς πονάει όλο το κορμί!
Η εκδρομή τελείωσε το μεσημεράκι και συμφωνήσαμε όλοι ότι παρότι κουραστήκαμε αρκετά , ήταν φανταστική η εμπειρία και είχαμε περάσει πολύ όμορφα.
Στη συνέχεια είχαμε ραντεβού με τον οδηγό μας για να μας πάει στην σπηλιά του Ινδιάνου
Cueva del Indio
Το περιβάλλον ήταν ξανά καταπράσινο
Δώσαμε από 200 πέσο για την είσοδο στη σπηλιά, δηλαδή κάπου 2,8 ευρώ με την ισοτιμία που είχαμε αλλάξει.
Αρχικά μπαίνεις στη σπηλιά πεζός
Και μετά έμπαινες σε βάρκα για το υπόλοιπο
Ωραίο ήταν κι αυτό αλλά η ώρα είχε περάσει και είχαμε ξελιγωθεί.
Είχαμε σταμπάρει ένα εστιατόριο/μπαρ στο κέντρο του χωριού που ήταν σε ευρωπαϊκό στυλ και είπαμε να το δοκιμάσουμε.
'Οχι πως μας είχε λείψει η Ευρώπη αλλά όπου πηγαίναμε ναι μεν κατά βάση τρώγαμε καλά πλην όμως το μενού ήταν επαναλαμβανόμενο. Η που θα έπαιρνες κάποιο πιάτο με αστακό ή το δικό τους ropa vieja ή κάτι με χοιρινό. Αυτά πάνω κάτω.
Εγώ που με τα θαλασσινά είμαι μαλωμένη (μη βαράτε) είχα ακόμη λιγότερες επιλογές.
Νομίζω έφαγα ,μακαρονάδα τελικά εκείνη τη μέρα, κάπως καλύτερα.
Γυρίσαμε σπίτι για ανασυγκρότηση και ξεκούραση, ήταν και μία από τις πιο ζεστές ημέρες.
Το βραδάκι ανακαλύψαμε ένα μπαράκι αποκάλυψη!
Σαν beach bar έμοιαζε και το ντεκόρ μας έφτιαξε πολύ τη διάθεση
1,40 ευρώ παρακαλώ το μοχίτο και μόλις ζητήσαμε να είναι κάπως πιο δυνατό μας έφερε τη μπουκάλα με το Havana Club και την άφησε πάνω στο τραπέζι να προσθέσουμε όσο θέλαμε!!
Ρέει το ρούμι στο νησί....
Μ αυτά και μ αυτά γίναμε όλοι ζάντα και πρώτη και καλύτερη εγώ που οι αντοχές μου φτάνουν με το ζόρι στο 2ο ποτό. Ωστόσο έκλεινε ιδανικά μια υπέροχη μέρα.
'Εφυγα νιώθοντας το πάτωμα να κινείται και όλα τα γύρω μου να γυρίζουν....
Την επόμενη είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα, 7.30 θα έπρεπε να είμαστε στο δρόμο και χωρίς πρωινό αφού η απόσταση μέχρι το Τρινιδάδ είναι 7-8 ώρες δρόμος και ο στόχος ήταν να φτάσουμε πριν νυχτώσει.
και ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς να πάμε στο ραντεβού με τον αλογατάρη μας . Τη δραστηριότητα με τα άλογα την είχα κλείσει από το airbnb με 14 ευρώ το άτομο μόνο, για 4 ολόκληρες ώρες !!! καθ΄ υπόδειξη του @kostas19821 που την είχε δοκιμάσει και αυτός και ήταν όντως εξαιρετική επιλογή.
Βρήκαμε τον άνθρωπο και ξεκινήσαμε περπατώντας ως το σημείο που βρίσκονταν τα άλογα.
Βρήκαμε τα αλογατάκια και μας βοήθησαν να τα καβαλήσουμε.
'Ηταν η πρώτη φορά για μένα και στην αρχή ομολογώ ότι ήμουν λίγο επιφυλακτική να το πω....χ.....νη να το πω, το πιάσατε το νόημα!
Μη φοβάσαι μου λέει ο κάουμπόις είναι semi automatic
Mόλις είδα ότι είναι φρόνιμο και δεν παίρνει αυθαίρετες πρωτοβουλίες άρχισα να χαλαρώνω και να απολαμβάνω τη βόλτα.
Σε λίγο ξεψάρωσα αρκετά και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες τους άλλους και το περιβάλλον
Φτάσαμε και στις φυτείες του καπνού.
Αφού μας έκαναν το σχετικό σεμινάριο πως φτιάχνουν τα ξακουστά πούρα Cohiba από τα πάνω πάνω μέρη του φυτού, τα Montechristo από τα πιο κάτω , τα Romeo and Juliet πιο κάτω και μας έδειξαν όλη τη διαδικασία, στη συνέχεια μας έδειξαν πως παρασκευάζεται χειροποίητα ένα πούρο.
Εκεί γίνεται λοιπόν η παραγωγή των καπνών και είναι αναγκασμένοι να παραδίνουν στην κυβέρνηση το 90% της παραγωγής του ενώ κρατούν το υπόλοιπο 10 για ιδία χρήση ή για να τα διαθέτουν στους τουρίστες προκειμένου να βοηθούν το εισόδημά τους.
Ρώτησα και γω λοιπόν αυθόρμητα....καλά δεν έχετε τρόπο να ...κρύβετε κάποια ώστε να κρατάτε περισσότερα για εσάς;;
Το βλέμμα του όταν άκουσε την ερώτηση.....σα να μην πίστευε αυτό που τον ρώτησα
Δεν απάντησε βέβαια
ψωνίσαμε και κάτι πούρα από κει και συνεχίσαμε το δρόμο.Στη συνέχεια μας πήγαν στις φυτείες του καφέ.
Ξανά μανά μας έδωσαν πληροφορίες, είδαμε τα φυτά, είδαμε τον καφέ σε όλα του τα στάδια και μας πήγαν σ ένα σημείο το οποίο έχουν διαμορφώσει σαν σημείο ξεκούρασης και προσφέρουν καφέ ή ποτάκι για να δροσιστείς.
Αυτός ο κακομοίρης που βλέπετε στη φωτό ήρθε μετά να μας ρωτήσει αν θέλουμε ένα καφεδάκι.
Εμ μετά τόσες ώρες πάνω στα άλογα και τη ζέστη, θέλαμε δε θέλαμε;
'Ελα που ήρθε πρώτα σε μένα και με ρωτάει τι καφέ θέλω και τι λέτε μπορεί να τον ρώτησα εγώ;;;
Μπα δε θα το βρείτε....
Λέω λοιπόν....ντεκαφεινέ.... έχετε;;;
Παύση να συνειδητοποιήσει τι τον ρωτάω.
Οι δικοί μου είχαν ήδη πέσει κάτω από τα γέλια...
Γελούσε κι αυτός και λέει ο άνθρωπος είσαι σε φυτεία καφέ και ζητάς ντεκαφεινέ; είναι σα να πας σε εργοστάσιο που φτιάχνουν τσιγάρα και να ζητάς χωρίς νικοτίνη!
Δίκιο είχε, τι να πω αλλά εγώ η δόλια κάνω ομοιοπαθητική και απαγορεύεται η καφεΐνη
Πιστεύω πάντως ότι έχω μείνει αξέχαστη και θα με αναφέρουν συχνά όταν μιλάνε για τους τουρίστες....ήρθε μια από την Ελλάδα και ζήτησε ντεκαφεινέ
Αφού λοιπόν καφέ δε θα έπινα παρήγγειλα και γω το παραδοσιακό του canchanchara (ρούμι με μέλι) και άναψα και την πουράκλα μου
Ε ρε ζωάρα
Ρούμι και πούρα Κούβας εποχές ΠΑΣΟΚ λέμε ζήσαμε...Εν τω μεταξύ έχω κόψει το κάπνισμα εδώ και 4,5 χρόνια και ήταν η πρώτη φορά που ξαναέβαλα στο στόμα μου κάτι που να έχει σχέση με καπνό...Μου είπαν πως η νικοτίνη σε αυτά τα πούρα είναι περίπου ανύπαρκτη και....Κούβα είσαι, δε θα δοκιμάσεις πούρο; Το οποίο ήταν γευστικότατο και με υπέροχο άρωμα.
Ο χώρος ήταν πανέμορφος
Αφού δροσιστήκαμε, γελάσανε μαζί μου οι άλλοι μέχρι και το γουρουνάκι της προηγούμενης φωτό ήρθε προς τα εμάς και κατατρόμαξε κι άρχισε να σκούζει όταν κατά λάθος το ακούμπησα με το σακιδιάκι μου....
πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Λίγο πριν φτάσουμε είχαμε αποκτήσει πλέον μια σχετική άνεση. Δοκίμασα να το τρέξω και λιγάκι το αλογατάκι , καλπάσαμε για λίγο και κατάλαβα ότι μάλλον πρέπει να είσαι πολύ γυμνασμένος για να αντέχεις να στέκεσαι ψιλοόρθιος όσο τρέχει το άλογο αλλιώς πονάει όλο το κορμί!
Η εκδρομή τελείωσε το μεσημεράκι και συμφωνήσαμε όλοι ότι παρότι κουραστήκαμε αρκετά , ήταν φανταστική η εμπειρία και είχαμε περάσει πολύ όμορφα.
Στη συνέχεια είχαμε ραντεβού με τον οδηγό μας για να μας πάει στην σπηλιά του Ινδιάνου
Cueva del Indio
Το περιβάλλον ήταν ξανά καταπράσινο
Δώσαμε από 200 πέσο για την είσοδο στη σπηλιά, δηλαδή κάπου 2,8 ευρώ με την ισοτιμία που είχαμε αλλάξει.
Αρχικά μπαίνεις στη σπηλιά πεζός
Και μετά έμπαινες σε βάρκα για το υπόλοιπο
Ωραίο ήταν κι αυτό αλλά η ώρα είχε περάσει και είχαμε ξελιγωθεί.
Είχαμε σταμπάρει ένα εστιατόριο/μπαρ στο κέντρο του χωριού που ήταν σε ευρωπαϊκό στυλ και είπαμε να το δοκιμάσουμε.
'Οχι πως μας είχε λείψει η Ευρώπη αλλά όπου πηγαίναμε ναι μεν κατά βάση τρώγαμε καλά πλην όμως το μενού ήταν επαναλαμβανόμενο. Η που θα έπαιρνες κάποιο πιάτο με αστακό ή το δικό τους ropa vieja ή κάτι με χοιρινό. Αυτά πάνω κάτω.
Εγώ που με τα θαλασσινά είμαι μαλωμένη (μη βαράτε) είχα ακόμη λιγότερες επιλογές.
Νομίζω έφαγα ,μακαρονάδα τελικά εκείνη τη μέρα, κάπως καλύτερα.
Γυρίσαμε σπίτι για ανασυγκρότηση και ξεκούραση, ήταν και μία από τις πιο ζεστές ημέρες.
Το βραδάκι ανακαλύψαμε ένα μπαράκι αποκάλυψη!
Σαν beach bar έμοιαζε και το ντεκόρ μας έφτιαξε πολύ τη διάθεση
1,40 ευρώ παρακαλώ το μοχίτο και μόλις ζητήσαμε να είναι κάπως πιο δυνατό μας έφερε τη μπουκάλα με το Havana Club και την άφησε πάνω στο τραπέζι να προσθέσουμε όσο θέλαμε!!
Ρέει το ρούμι στο νησί....
Μ αυτά και μ αυτά γίναμε όλοι ζάντα και πρώτη και καλύτερη εγώ που οι αντοχές μου φτάνουν με το ζόρι στο 2ο ποτό. Ωστόσο έκλεινε ιδανικά μια υπέροχη μέρα.
'Εφυγα νιώθοντας το πάτωμα να κινείται και όλα τα γύρω μου να γυρίζουν....
Την επόμενη είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα, 7.30 θα έπρεπε να είμαστε στο δρόμο και χωρίς πρωινό αφού η απόσταση μέχρι το Τρινιδάδ είναι 7-8 ώρες δρόμος και ο στόχος ήταν να φτάσουμε πριν νυχτώσει.
Last edited:
