Κούβα Con Cuba no te metas (Με την Κούβα μην τα βάζεις)

[evaT]

Viñales

Το τουρ είχε σχεδιαστεί ως εξής

2 μέρες Viñales
2 μέρες Trinidad μέσω Cienfuegos
2 μέρες Varadero μέσω προσκυνήματος στο μαυσωλείο του Τσε στη Σάντα Κλάρα

και επιστροφή στην Αβάνα άλλες 2 μέρες πριν το ταξίδι της επιστροφής.
Τα πάντα όμως έμελλε να αλλάξουν λόγω των γνωστών απροόπτων που συμβαίνουν σε σχεδόν κάθε μεγαλεπήβολο ταξίδι.

Στις 8.30 το πρωί ξενύχτηδες και μη φορτωθήκαμε στο παλαιό πράσινο ασθενοφόρο και ξεκινήσαμε για το Βινιάλες το οποίο και συμφωνήσαμε πως ήταν και το Highlight του ταξιδιού. Από άποψη φυσικού κάλλους και ότι το διασκεδάσαμε πραγματικά με την ψυχή μας.

Για να φτάσουμε βέβαια εκεί έπρεπε να μπούμε στην Εθνική οδό της Κούβας. Η οποία σαν δρόμος δεν ήταν εξαιρετικά κακός...είχε κι ένα φυσικό διάζωμα στη μέση, είχε και τουλάχιστον 2 ρεύματα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, ο καημένος ο Μπατίστα πριν διαφθαρεί από το χρήμα και τη Μαφία κάτι καλό προσπάθησε να κάνει για το πολύπαθο νησί και τους κατοίκους του.
Το πρόβλημα ήταν πως οι κανόνες κυκλοφορίας ήταν ας πούμε ...home made. Η αριστερή λωρίδα διεθνώς ανήκει σε όσους το γκαζώνουν λίγο παραπάνω και θεωρητικά η πορεία τους οφείλει να είναι απρόσκοπτη.
Αυτά στην Κούβα ξεχάστε τα!
Στο δρόμο επάνω έβλεπες από αυτοκίνητα, κάρα, έως πεζούς, ωτοστοπατζήδες, παντός είδους μικροπωλητές, ακόμα και κάποιους που σταματούσαν το αυτοκίνητό τους όπου νάναι και βεβαίως χωρίς αλάρμ γιατί πολύ απλά μπορούσαν! Και έλεγχοι της ας πούμε τροχαίας κάθε λίγο και λιγάκι για λόγους που αγνοούνται!

Να και το δικό μας το μεταφορικό μέσο! Σας το έδειξα και νωρίτερα αλλά τι; το χορτάσατε;;

Ακόμα και για την Κούβα πρέπει να ήταν παράξενο γιατί όπου μας πετύχαιναν το έβγαζαν φωτογραφίες.
Και αν νομίζετε όπως το βλέπετε ότι είναι αργοκίνητο και πάει βάρκα γιαλό πέφτετε έξω....Το γκάζωνε απίστευτα και κάτι στροφές τις έπαιρνε με τόσο γκάζι που απορούσα προς διατηρούσε πρόσφυση...
Το μόνο κακό ήταν ο θόρυβος και το τράνταγμα κυρίως όσων καθόταν στις τελευταίες θέσεις όπου κουνούσε πιο πολύ.
Εγώ πάλι καθόμουν σταθερά πίσω από τον οδηγό για να κάνω και της συνεννοήσεις λόγω ελλείψεως αγγλικών.
Όχι ότι στα ισπανικά τα πήγαμε και πολύ καλύτερα δηλαδή. Εγώ μιλάω κάποιαααα ισπανικά by the book. Αυτός πάλι κάποια άλλα. Τα δύο αναμεταξύ τους δεν έχουν καμία σχέση.
Αλλά στις μέσες άκρες το βρίσκαμε.

Πρώτη μας στάση το Las Terrazas το οποίο είναι ένα προστατευόμενο δάσος τύπου Natura με έναν μικρό οικισμό και μια λιμνούλα, όμορφο αλλά για μισή ώρα.
Εγώ είχα διαβάσει ότι έχουν Zipline (Canopy) εκεί και ήθελα να δοκιμάσω.
Βρήκαμε τις εγκαταστάσεις αλλά ο υπεύθυνος είχε πάει να φέρει ένα γκρουπ και μας είπαν πως έπρεπε να περιμένουμε καμιά ώρα οπότε και μείναμε με την όρεξη.

Γύρω στο μεσημεράκι φτάσαμε στο πανέμορφο Βινιάλες. Οι πρώτες εικόνες από την κοιλάδα και το χωριό πραγματικά πανέμορφες...

Πραγματικά ζωγραφιά!

Σεξουάλα Κουβανή μαθήτρια. Αυτά το κόμμα όμως τα αφήνει ε;;;

Μαγευτήκαμε από την ομορφιά των εικόνων αν και τα καλύτερα μας περίμεναν την επόμενη μέρα που θα διασχίζαμε την κοιλάδα και το Εθνικό πάρκο πάνω σε άλογα! Πραγματικά ανυπομονούσα...

Την πρώτη μέρα την αφιερώσαμε σε χαλαρά πράγματα προκειμένου να πάρουμε μια ανάσα και γω επιτέλους βρήκα τις ώρες μου και άρχισα να κοιμάμαι και να ξυπνάω σε ώρες Κούβας.
Το σπίτι που μείναμε το είχα κλείσει μέσω Airbnb και αποδείχθηκε ουάου!
Casa Particular στο ισόγειο έμενε η πολύ συμπαθητική οικογένεια και μεις στο δεύτερο όροφο με ένα υπέροχο αίθριο και τις κλασσικές κουνιστές πολυθρόνες και με θέα σε όλη την κοιλάδα...
Η δε τιμή γελοία....όλο το σπίτι με 3 δωμάτια και 3 μπάνια 40 ευρώ η βραδιά...

Το βραδάκι βγήκαμε βόλτα στο σχεδόν έρημο χωριό-μάθαμε ότι συνήθως έχουν γύρω στους 5.000 τουρίστες ημερησίως αλλά τη δεδομένη στιγμή δν υπήρχαν ούτε 1.000 από τους οποίους εμείς είδαμε το πολύ καμιά 10ριά και κυρίως νεολαία.
Καθίσαμε σ ένα κεντρικό μπαράκι που είχε κάποιααα ζωή και επιτέλους είδαμε ντόπιους να χορεύουν. Πάλι όχι κάτι φοβερό αλλά τουλάχιστον ήταν αυθεντικό και όχι παράσταση για τουρίστες

Παοκτσής Κουβανός κάγκουρας

Κρατάω αυτό το κεφάλαιο μικρό και το κλείνω εδώ για να περιγράψω ξεχωριστά την δεύτερη και πιο όμορφη μέρα του ταξιδιού που περιηγηθήκαμε στις φυτείες του καπνού και του καφέ με τα άλογα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[fenia42]

Οι 8/10 είπαν την Κούβα ως προορισμό όνειρο. Οι άλλοι 2 είχαν ήδη πάει. Vamos chica.

 

[travelbreak]

Ακριβώς μια μέρα πριν την πτήση πήραμε στα χέρια μας το αρνητικό pcr και τότε μόνο ένιωσα τον ενθουσιασμό να φουντώνει μέσα μου. Επιτέλους μπορούσα να αφεθώ να πιστέψω ότι θα το ζήσω στην πραγματικότητα...

Το έχω νιώσει πρόσφατα αυτό το συναίσθημα και σε καταλαβαίνω απόλυτα!

 

[evaT]

21/01 πρωί πρωί πετάξαμε για Ρώμη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και τέλεια για βόλτες.

Τρίτη φορά για μένα στη Ρώμη αλλά η τελευταία ήταν ακριβώς δέκα χρόνια πριν οπότε είχε τρελή διάθεση να την περπατήσω ξανά.

Προσγειωθήκαμε στο Ciampino και εφόσον είμαστε 5 άτομα ψάξαμε για ταξί να μας πάει στο Termini για να κλειδώσουμε κάπου τις αποσκευές και να κάνουμε με άνεση τις βόλτες μας.

Ψάξαμε για ένα βανάκι να μας κατεβάσει στην πόλη μας είπε 50 ευρώ για όλους-μια χαρά αλλά έπρεπε πρώτα να φύγουν τα ταξί που περίμεναν μπροστά για να έρθει η σειρά μας. Εν τω μεταξύ κάποια στιγμή έφυγαν όσα ταξί ήταν να φύγουν, έφυγαν και τα λεωφορεία και εμείς μείναμε αμανάτι.

Λέει ο Ιταλός ταρίφας πως πλέον περιμένουμε να κατέβει η επόμενη πτήση…όποτε κι αν κατέβει αυτή και πως δεν μπορεί να παρακάμψει τη σειρά εκτός κι αν υπάρχει έκτακτη ανάγκη ας πούμε λέει αν κάποια είναι έγκυος μπορούμε να πούμε πως δε νιώθει καλά και πρέπει να πάει σύντομα στο γιατρό

Καθόλου δεν μου είχε περάσει τέτοια ιδέα από το μυαλό-φαινόμαστε σε αναπαραγωγική ηλικία; Αλλά είχα όρεξη για πλάκα και λέω στην κολλητή μου που είναι και νιόπαντρη , μόλις έμεινες έγκυος και δε νιώθεις καλά!

Ήρθε και ένας σεκιουριτάς να διαπιστώσει την κατάσταση κ εντέλει έδωσε προτεραιότητα στο βανάκι κ φύγαμε.

Και κει που νόμιζα ότι στις ψιλοαπάτες ήταν …μανούλες οι Ιταλοί και εμείς ακολουθούσαμε καταϊδρωμένοι, ξαφνικά μας πλευρίζει αμάξι με φάρο και μας πάει συνοδεία μέχρι το Termini! Εξηγεί ο ταρίφας πως είναι ασφάλεια και λογικά τους ειδοποίησαν επειδή παρακάμψαμε τη σειρά να διαπιστώσουν αν όντως πάμε στο γιατρό. Αν είναι δυνατόν!

Και όντως με το που φτάνουμε κατεβαίνουμε και περνάνε τον ταρίφα έλεγχο κόσκινο. Εμείς κάναμε πως δε μιλάμε αγγλικά, η φίλη μου έπιανε την κοιλιά της και μ αυτά και μ αυτά τη σκαπουλάραμε….

Αποφασίσαμε να κάνουμε την κλασσική βόλτα και περάσαμε από Fontana di trevi και μετά Piazza Navona για καφεδάκι και καταλήξαμε μετά από μια μεγάλη βόλτα στα στενά του Trastevere για φοβερή πίτσα και μακαρονάδα.

και σούρουπο ξεκινήσαμε για πίσω και ήταν μαγεία....

Γυρίσαμε στο Termini , μαζέψαμε τα πράγματα και με τον ίδιο ταρίφα που είχαμε ήδη δώσει ραντεβού από το πρωί πήγαμε στο ξενοδοχείο δίπλα στο Fiumicino διότι η πτήση μας έφευγε 6 το πρωί κ έπρεπε να σηκωθούμε από τις 3,30....

Είχα κλείσει το μεταμεσονύκτιο ταξί από το Booking και είχα ένα άγχος γιατί δεν είχα χρησιμοποιήσει ξανά τη συγκεκριμένη υπηρεσία και δεν είχα ιδέα πόσο αξιόπιστη είναι. Αφού έκανα συμφωνία με τον ξενοδόχο ότι θα τον ξυπνήσουμε να μας πάει αυτός σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά, ησύχασα και πήγα για ύπνο.
Τελικά αποδείχθηκαν λίρα εκατό! στην ώρα τους και ευγενέστατοι. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο σε μερικά λεπτά και τσεκάραμε όλες τις πτήσεις, η airfrance μάλιστα πήρε τις χειραποσκευές κανονικά κάτω στο αεροσκάφος και είμασταν πιο άνετοι στις μετακινήσεις μας.
Πρώτη πτήση Ρώμη Παρίσι. Στο Charles de Gaulle ένας χαμούλης και ατέλειωτο περπάτημα μέχρι να βρούμε το σωστό Terminal.
'Ελεγχοι σε κάθε σημείο, ξανά μανά πιστοποιητικά, Plf, τεστ, πραγματικά δεν κατάλαβα γιατί μέσα στο τράνζιτ πρέπει να τα βλέπουν ξανά και ξανά αφού ξέρουν ότι δε γίνεται να μπεις αν δεν ελεγχθείς.
Εντέλει βρήκαμε την πύλη και από τον κόσμο που περίμενε καταλάβαμε πως η πτήση θα ήταν γεμάτη.
'Ηδη γνώριζα από τον Γιώργο πως η Airfance ακύρωνε μία στις δύο πτήσεις προκειμένου να συμπτύξει τους επιβάτες, προφανώς λόγω των αυξημένων ακυρώσεων εξαιτίας της 'Ομικρον.

Αυτό θα μας πήγαινε στην Κούβα...

 

[evaT]

Στο διάστημα που οργάνωνα το ταξίδι αφού (εννοείται) πρώτα ξεσκόνισα το travelstories και διάβασα ότι πιο πρόσφατο υπήρχε για Κούβα με έμφαση στις ιστορίες του @psilos3 και της @maria_va που αντιλαμβάνομαι πως έχουμε παρόμοια γούστα, επίσης ξεσκόνισα και ότι υπήρχε σε ντοκιμαντέρ, κινηματογράφο κλπ.
Είδα το εκπληκτικό CubaLibre 8 επεισοδίων γύρω από την ιστορία της Κούβας από τις εποχές της Ισπανικής Κυριαρχίας και μέχρι το θάνατο του Φιδέλ, ένα πολύ ωραίο ντοκιμαντέρ του Νέτφλιξ Ο κάμεραν και η Κούβα και αρκετά αφιερώματα σε Κάστρο και Τσε Γκεβάρα. Αφού τελείωσαν αυτά έπιασα τις κινηματογραφικές συστάσεις του Γιώργου και είδα το ο Θάνατος ενός Γραφειοκράτη (Muerte de un Burocraca) το οποίο και καταευχαριστήθηκα, το αριστούργημα Μνήμες Υποανάπτυξης (Memorias de Subdesarollo) και το Soy Cuba.
Δεν έχω διαβάσει ποτέ τόσο πολύ για κανένα άλλο μέρος στο οποίο έχω ταξιδέψει. Αλλά πάλι κανένα άλλο μέρος δεν είναι σαν την Κούβα...
'Ηθελα να διαβάσω, να μορφωθώ, να μπω όσο γίνεται στο κλίμα, να καταλάβω...
Στο τέλος ένιωθα πως ξέρω περισσότερες λεπτομέρειες για τον τόπο αυτό από ότι για τη δική μου πατρίδα.

Η 10ωρη πτήση της Aifrance ήταν άψογη και παρότι δεν είχα ακούσει καλά λόγια για τη συγκεκριμένη αεροπορική εγώ έχω εντελώς αντίθετη άποψη.
Μου έκατσε και τυχερό θέση στο διάδρομο με άδεια την διπλανή (ομοίως και στην επιστροφή) οπότε ήμουν υπεράνετα. Σέρβιραν φαγητό κ ελεύθερο αλκοόλ....ήπια 2 κρασιά μπας και ξεραθώ και είδα και το No time to Die που το είχα χάσει...Πριν την άφιξη σέρβιραν και πάλι σάντουιτς και καφέ ή αναψυκτικό, ενώ κατά τη διάρκεια της πτήσης έπινες ότι γούσταρες ελεύθερα.

'Αφιξη στην Αβάνα στις 15.00 μεσημέρι και μετά από κανένα 20λεπτο χασομέρι όπου 20χρονοι κουβανοί τελωνειακοί καταγράφουν τα στοιχεία σου βγαίνεις και παθαίνεις το πρώτο σοκ...
Ζέστη, φοίνικες και αυτοκίνητα παλιά, παμπάλαια του 1950, άντε και κανά μεταγενέστερο Lada αυτές ήταν οι πρώτες εικόνες...

Σύντομα βρήκαμε το αμάξι με τον οδηγό που είχαμε κλείσει για να κάνει τις μεταφορές μας από το αεροδρόμιο και αργότερα μέσα στο νησί

Με αυτό θα μετακινούμασταν!

Η διαδρομή μέχρι το Vedado όπου θα μέναμε ήταν καθηλωτική. 'Οχι πως είχε κάποια ιδιαίτερη ομορφιά. Αλλά είχε όλο αυτό για το οποίο είχαμε προετοιμαστεί.
Αυτό που τόσο εμφατικά όλοι αναφέρουν σαν ταξίδι στο χρόνο.
Πίσω σε μια Ελλάδα ίσως του 50: μια εποχή μου εμείς δε ζήσαμε ποτέ.
Κτίρια παλιά, ασοβάντιστα, ταλαιπωρημένα , παρατημένα....Αυτοκίνητα όπως τα ανέφερα πριν...Και μια εντελώς ξεχασμένη εικόνα....Παντού παιδιά να παίζουν στο δρόμο! Οπως κάποτε εμείς. Μια από τις ομορφότερες εικόνες που είδα όλες τις μέρες μου εκεί. Μου έφερε μνήμες, συγκίνηση, σκέψεις...
Δώστα από ένα τάμπλετ και ένα videogame και θα φυτευτούν. Δεν τα έχουν και παίζουν. Μαλώνουν, τα βρίσκουν, χτυπιούνται, βρίζονται επικοινωνούν...Κρίμα που όλο αυτό γίνεται...the hard way...

Φτάσαμε στο σπίτι του Γιώργου που είχαμε κανονίσει και μας υποδέχθηκε η Mάρτα που φροντίζει το σπίτι. Ενθουσιασμένοι τακτοποιηθήκαμε στο ευρύχωρο διαμέρισμα που μας χώρεσε άνετα όλους , πάρτε και μια γεύση πόσο ομορφούλι είναι.

Κάναμε τα μπάνια μας και είπαμε να ξεκουραστούμε λίγο για να βγούμε για φαγητό. 'Ελα όμως που ο καιρός είχε τη δική του άποψη και κάπου εκεί άνοιξαν οι ουρανοί!
Μιλάμε για βροχή όμως...Ασταμάτητα. Δε νομίζω να έχω ξαναζήσει τόσο δυνατή μπόρα. Δεν ήταν μόνο η ένταση ήταν κυρίως ότι δεν έλεγε να σταματήσει.
Κάποια στιγμή απλά έπρεπε να βγούμε για φαγητό...το πρώτο ταξί μας το κάλεσε η Μάρτα μια και δεν είχαμε ακόμη πρόσβαση από τα κινητά μας.
Πήγαμε σ ένα από τα καλύτερα εστιατόρια που φάγαμε στην Αβάνα , το Cafe Laurent λίγο πιο μακριά και παραγγείλαμε από αστακούς και γαρίδες μέχρι ropa vieja που είναι το κλασσικό τους. Συνήθως με μοσχάρι, ρύζι και μαύρα φασόλια.

Δεν ήταν φθηνά τύπου τσάμπα...αλλά για το είδος του εστιατορίου και αυτά που παραγγείλαμε ήταν παραπάνω από καλά!
Επίσης εγώ δεν πλήρωσα τίποτα σ αυτό το τραπέζι διότι έκανα όλη την οργάνωση και ήθελαν να με ευχαριστήσουν....

Η βροχή βροχή αλλά ευτυχώς έκανε ζέστη. Λίγο παρακάτω είχα σημειώσει ένα από τα μπαρ που μου είχε πει ο Γιώργος. Κομμάτια είμασταν αλλά ένα ποτό το πρώτο βράδυ να μην το πίναμε;
Βγήκαμε έξω και γίναμε μούσκεμα. Φάγαμε και πόρτα από το μπαρ γιατί ήταν Σάββατο και ήταν γεμάτο και συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω που βρισκόταν το εμβληματικό ξενοδοχείο Nacional.
Εκεί φανήκαμε πιο τυχεροί....άδειο ήταν βασικά. Παραγγείλαμε το πρώτο Mojito του ταξιδιού και ...παραδώσαμε πνεύμα.
Με το ζόρι γυρίσαμε σπίτι και πέσαμε να ξεκουραστούμε. Η επόμενη μέρα είχε καλύτερη καιρική πρόβλεψη και είχαμε πολλααααά να δούμε

 

[travelbreak]

είδα και το No time to Die που το είχα χάσει

Μα όλες οι αεροπορικές το έχουν!!!! Εγώ δεν βλέπω Μποντ αλλά έτυχε να το βλέπει η διπλανή μου και μόλις είδα τον τύπο από το Robot, το γύρισα εκεί προς το τέλος!!!
Αν δεν είναι σπόιλερ, πόσο κόστισε η ενοικίαση αυτοκινήτου και οδηγού;

 

[evaT]

Αν δεν είναι σπόιλερ, πόσο κόστισε η ενοικίαση αυτοκινήτου και οδηγού;

θα τα γραψω στο τέλος τα οικονομικά σκέψου ακόμη δεν έχω ούτε εγώ την τελική εικόνα από κάρτες κλπ
Το αυτοκίνητο στοίχιζε 130 ευρώ την ημέρα τα πάντα μέσα, αλλά η κράτηση έγινε μέσω του ΓΙώργου.
Το καλο του να είσαι τόσα άτομα είναι ότι μοιράζονται αυτά τα έξοδα και συ το ξέρεις άλλωστε αφού ταξιδεύεις με παρέα.
Εϊχα κάνει έρευνα για ενοικίαση ενός πχ suv και ήταν λίγο φθηνότερο αλλά έπρεπε να οδηγήσουμε εμείς στους δρόμους της Κούβας και κανείς δεν είχε διάθεση...Θεωρήσαμε ότι είναι και εμπειρία να μετακινηθούμε με την αντίκα και σίγουρα μας γλύτωσε πολύ χρόνο διότι ήξερε τους δρόμους και το γκάζωνε το ρημάδι όσο δε φαντάζεσαι!

 

[travelbreak]

θα τα γραψω στο τέλος τα οικονομικά σκέψου ακόμη δεν έχω ούτε εγώ την τελική εικόνα από κάρτες κλπ
Το αυτοκίνητο στοίχιζε 130 ευρώ την ημέρα τα πάντα μέσα, αλλά η κράτηση έγινε μέσω του ΓΙώργου.
Το καλο του να είσαι τόσα άτομα είναι ότι μοιράζονται αυτά τα έξοδα και συ το ξέρεις άλλωστε αφού ταξιδεύεις με παρέα.
Εϊχα κάνει έρευνα για ενοικίαση ενός πχ suv και ήταν λίγο φθηνότερο αλλά έπρεπε να οδηγήσουμε εμείς στους δρόμους της Κούβας και κανείς δεν είχε διάθεση...Θεωρήσαμε ότι είναι και εμπειρία να μετακινηθούμε με την αντίκα και σίγουρα μας γλύτωσε πολύ χρόνο διότι ήξερε τους δρόμους και το γκάζωνε το ρημάδι όσο δε φαντάζεσαι!

Μια χαρά η τιμή. Όταν με το καλό πάμε, θα τον προτιμήσουμε τον Bucanero. Το όνομα μου θυμίζει και ένα φίλο μου από το γυμνάσιο, που τον λέγαμε μπουκανάρα.

 

[evaT]

με το καλό πάμε, θα τον προτιμήσουμε τον Bucanero

Bucanero είναι το όνομα της τοπικής μπύρας που όμως δε βρήκαμε πουθενά μάλλον έκλεισε το εργοστάσιο λόγω πανδημίας.
Ξεκίνα από τώρα να μαθαίνεις βασικά ισπανικά!

 

[psilos3]

Bucanero είναι το όνομα της τοπικής μπύρας που όμως δε βρήκαμε πουθενά μάλλον έκλεισε το εργοστάσιο λόγω πανδημίας.

ΘΛΙΨΙC

 

[travelbreak]

Bucanero είναι το όνομα της τοπικής μπύρας που όμως δε βρήκαμε πουθενά μάλλον έκλεισε το εργοστάσιο λόγω πανδημίας.
Ξεκίνα από τώρα να μαθαίνεις βασικά ισπανικά!

Αυτά δεν είναι βασικά ισπανικά. Είναι βασικά......μπυρικά!

 

[Yorgos]

Bucanero είναι το όνομα της τοπικής μπύρας που όμως δε βρήκαμε πουθενά μάλλον έκλεισε το εργοστάσιο λόγω πανδημίας.
Ξεκίνα από τώρα να μαθαίνεις βασικά ισπανικά!

Δεν υπάρχει χρήμα για αγορά βρώμης, χρωστάμε εις τους προμηθευτας. Πλέον εγχώρια μπύρα βρίσκεις πιο δύσκολα από εισαγόμενη.