evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.572
- Likes
- 12.779
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
H πρώτη μέρα ξεκίνησε συννεφιασμένη Κυριακή αλλά μετά την βρόχα της προηγούμενης βραδιάς αυτά ήταν πταίσματα.
Η Μάρτα ήρθε στην ώρα της και μας ετοίμασε αυτά....
'Οταν έκοβε τον ανανά μοσχοβόλησε όλο το σπίτι! Τα δε αυγά και η ντομάτα μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια , είχαν γεύση και άρωμα καμία σχέση με τα μεταλλαγμένα που τρώμε πλέον.
Αντίθετα η παπάγια και η γκουάβα δεν με ενθουσίασαν.
Το πρώτο πράγματα που κάναμε ήταν μια βόλτα από την Cubacel για να λειτουργήσουμε τα κινητά μας.
Σημειώνω πως ήταν Κυριακή πρωί γύρω στις 10 και υπήρχαν τουλάχιστον 5 διαθέσιμοι υπάλληλοι (!) και καθόλου κόσμος!! Σε 15 λεπτά και με περίπου 1000 πέσος είχαμε γραμμή και 3 giga ιντερνέτ, αρκετά για τις 12 μέρες που θα μέναμε στο νησί.
Και ναι πλέον η Κούβα έχει ιντερνέτ! Ξεχάστε τα ξυστό που θυμάστε οι παλιοί, υπάρχει ικανοποιητική κάλυψη πλέον παντού και αρκετά καλές ταχύτητες.
Το πόσο θα επηρεάσει από δω και πέρα η ελεύθερη πρόσβαση του κόσμου στο τι συμβαίνει αλλού...μένει να φανεί!
Το δε νόμισμα από πέρισυ το καλοκαίρι που καταργήθηκε το cuc ,είναι πλέον ένα και ενιαίο, το κουβανικό πέσο το οποίο στην επίσημη αγορά ισοδυναμεί με 1 ευρώ προς 30 περίπου πέσο αλλά στη μαύρη γίνεται το έλα να δεις...Εμείς αλλάξαμε με 1 προς 70 και σε μερικές μέρες υπήρξε κι άλλη διολίσθηση και άλλαζαν με 1 προς 80 και 90!
Επομένως και όλες οι τιμές ήταν σχετικές...
Αφού επικοινωνήσαμε λοιπόν με τον έξω κόσμο....και για να είμαι ειλικρινής μου πέρασε από το μυαλό να το πάω όπως παλιά...χωρίς ιντερνέτ, έτσι για να ξενοιάσω, να το ζήσω πιο αγνά και ήδη οι 24 ώρες που ήμουν οφλάιν με ξεκούρασαν.
Από την άλλη το ρημάδι είναι απαραίτητο, είχα να φιάξω τα Plf της επιστροφής, τα τσεκαρίσματα στις πτήσεις ,να βρω πληροφορίες, εστιατόρια , να , να , να.....
Η πρώτη βόλτα θα ήταν προς την Πλατεία της Επανάστασης που απείχε κάπου 2 χιλ. από το σπίτι.
Το Βεδάδο είναι αρχοντικό, ευρύχωρο, κλασάτο!
Οι δύο αρχιτέκτονες που είχαμε στην παρέα μας κυριολεκτικά έχασαν τα μυαλά τους βλέποντας τα υπέροχα και εμφανώς παραμελημένα στην πλειοψηφία τους σπίτια.
Ξεκίνησαν κάτι βλακώδεις συζητήσεις τύπου τι φανταστικό εστιατόριο/μπαράκι θα γινόταν αν υπήρχε ένα τέτοιο οίκημα στο κέντρο της πόλης μας, ή πως μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα τέτοιο μισοπαρατημένο κτίσμα στην Αβάνα αν δεν είναι Κουβανός προκειμένου να το αξιοποιήσει αργότερα που θα υπάρξουν ενδεχομένως καλύτερες συνθήκες.
Κουβέντα που συνεχίστηκε αρκετές ημέρες και εντέλει ρώτησα το Γιώργο που έλυσε ταχύτατα τις απορίες των ενδιαφερόμενων αρχιτεκτόνων....
Παίρνετε λέει διαζύγιο μεταξύ σας, παντρεύεστε τον Κουβανό/Κουβανή που είναι ιδιοκτήτης του ακίνητου, αποκτάτε δικαιώματα στην Κούβα μετά από συνέντευξη με το κόμμα και ταυτόχρονα ο κουβανός μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό! (όπου πιθανότατα θα μείνει και μόνιμα δηλαδή)
Απλούστατο! Win win situation λέμε...
Λίγο πριν φτάσουμε στην Πλατεία φτάσαμε εδώ...
'Ηταν και η πρώτη φωτογραφία που δημοσιοποίησα και έπαθαν όλοι ένα μικρό σοκ αφού λόγω των συνθηκών με τον κόβιντ και την αβεβαιότητα του ταξιδιού δεν το γνώριζαν παρά μόνο ελάχιστοι...στην ίδια μου τη μάνα το είπα μόλις 4 μέρες πριν φύγω!
Και λίγο παρακάτω και παντελώς έρημη η αχανής πλατεία με το μνημείο του εθνικού ήρωα Jose Marti και απέναντι τις διάσημες προσωπογραφίες των εμβληματικών Ernesto Che Gevara & Camilo CIenfuegos
!.000.000 κόσμος μαζευόταν σ αυτή την πλατεία όταν μιλούσε ο Φιδέλ και εμείς την πετύχαμε με 0!
Φωτογραφηθήκαμε, μιλήσαμε για την ιστορία και σιγά σιγά άρχισαν να σκάνε μύτη κάποιοι ξεχασμένοι τουρίστες σαν εμάς.
Κανονικά αυτές οι αντίκες νοικιάζονται με την ώρα για να κάνεις βόλτες στην πόλη πράγμα που είχαμε ήδη κανονισμένο για την μεθεπόμενη μέρα, όμως αυτή την εποχή λόγω αναδουλειάς κάνουν τα πάντα.
'Ετσι αυτό το ροζάκι αριστερά μας φόρτωσε για να μας πάει κέντρο με 10 ευρουλάκια. Ωραία φάση!!!
Πήγαινε και αργά και προλάβαινες μερικές λήψεις
Εντάξει η Αβάνα είναι η χαρά του φωτογράφου. Μέχρι και γω που είμαι άσχετη κάτι καλύτερο κατάφερα...
Η αντίκα μας κατέβασε μπροστά από το Καπιτώλειο.
και ξεκίνησε η βόλτα στη Ciudad Vieja.
Τα λάτρεψα μιλάμε όλα αυτά τα σαράβαλα! Φωτογράφισα όσα μπόρεσα περισσότερα και μου άρεσαν κυρίως τα εντελώς αυθεντικά , αυτά που οδηγούν οι ντόπιοι ιδιωτικά και όχι αυτά που προορίζονται για τους τουρίστες και είναι κάπως πιο σουλουπωμένα.
Πανοραμική της Plaza Vieja που θεωρώ την πιο όμορφη πλατεία της Αβάνας.
Δεν περιγράφω άλλο!!
Μετά ανεβήκαμε προς το Floridita (εκεί που τα κοπάναγε ο Χέμινγουέι) και ήπιαμε το ξακουστό του ντακίρι το οποίο μας άρεσε πολύ και το επαναλάβαμε. Εγώ που με το 1 ποτό συνήθως είμαι γκολ....το να πίνω 2 ποτά πριν το μεσημεριανό τι με κάνει; αλκοολική;
Βοηθούσε βέβαια κι η μπάντα που μας έβαλε για τα καλά σε ρυθμούς Κούβας.
'Οταν στάθηκα λίγο στα πόδια μου συνεχίσαμε τα βόλτα
Να κι η πιτσιρικαρία που παίζει! εννοείται πως ζητούσαν λεφτά που κάθισαν να τους φωτογραφίσω οι σατανάδες !
Βγήκαμε και λίγο πιο έξω από τα πολύ τουριστικά και η εικόνα άρχισε να αλλάζει
Αριστερά και δεξιά τα κτίρια ήταν παντελώς εγκαταλειμμένα, γκρέμνια....ενώ οι ουρές για ψωμί, κοτόπουλο, αλεύρι ή δεν ξέρω και γω τι ήταν σε κάθε γωνιά! Ντράπηκα να φωτογραφίσω την αθλιότητα του κόσμου....ήταν η πρώτη επαφή και ένιωσα κάπως...
Τις επόμενες ημέρες που συνήθισα το θέαμα και διαπίστωσα και το πόσο προσιτοί και άνετοι είναι, έβγαλα μερικές φωτογραφίες και θα τις ανεβάσω στην ώρα τους.
Προχωρήσαμε ως την Malecon και την κλειστή αγορά του Almacenes San Jose όπου πήραμε κάτι μπλουζάκια και μαγνητάκια και στη συνέχεια φάγαμε στο Habana 61 στην παλιά πόλη το οποίο και ξανατιμήσαμε σε επόμενη μέρα μια και είχε πεντανόστιμο φαγητό και νορμάλ τιμές.
Εγώ με τον ένα Αντώνη (είχαμε 2 Αντώνηδες στην παρέα) αποφασίσαμε να περπατήσουμε ως το στενό Hamel που μου είχε πει ο Γιώργος ότι γίνονται παρτάκια τις Κυριακές...
Πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή πάλι μέσα από κατοικημένες περιοχές, βλέπαμε μέσα από τα κάγκελα τα ...σαλόνια τους, 5,6,7,8 άτομα να κάθονται όλοι μαζί σε ένα χώρο 3Χ3 και να βλέπουν τηλεόραση, να ακούν μουσική, να πίνουν , να καπνίζουν , πόρτες παράθυρα όλα ανοιχτά, η μιζέρια σε κοινή θέα....
Φτάσαμε στο Camino Hamel Πλην όμως πάρτυ....λάστ γήαρ! Πλέον λόγω πανδημίας όλα κομμένα!
Δεν πήγε όμως άδικα το περπάτημα είχε ένα σωρό καλλιτεχνίες το στενάκι και αν και σκοτάδι κάτι μπόρεσα να τραβήξω και έχω και περισσότερα με το φως της ημέρας όταν ξαναπήγα τις τελευταίες μέρες
Γυρίσαμε στο σπίτι και ένιωθα εντελώς καταβεβλημένη από το τζετ λαγκ και την κούραση της ημέρας.
Οι υπόλοιποι είχαν όρεξη για νάιτ κλάμπιγκ και ο γκέι φίλος έχοντας τα "κονέ" του στο νησί πρότεινε ένα γκέυ κλαμπ με truck show? drug show? κάπως έτσι αλλά μία φορά έχω βρεθεί σε τέτοιο χώρο εδώ στην Ελλάδα και καμία όρεξη δεν είχα να δω πως είναι και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού συν την εξάντληση που ένιωθα...
Πήγαμε για ένα χαλαρό ποτάκι σ ένα φανταστικό μπαράκι δύο βήματα από το σπίτι και μετά εγώ απλά ξεράθηκα....ενώ οι άλλοι ετοιμάζονταν για ξενύχτι!
Ντιπ ξενέρωτη όμως!
Η Μάρτα ήρθε στην ώρα της και μας ετοίμασε αυτά....
'Οταν έκοβε τον ανανά μοσχοβόλησε όλο το σπίτι! Τα δε αυγά και η ντομάτα μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια , είχαν γεύση και άρωμα καμία σχέση με τα μεταλλαγμένα που τρώμε πλέον.
Αντίθετα η παπάγια και η γκουάβα δεν με ενθουσίασαν.
Το πρώτο πράγματα που κάναμε ήταν μια βόλτα από την Cubacel για να λειτουργήσουμε τα κινητά μας.
Σημειώνω πως ήταν Κυριακή πρωί γύρω στις 10 και υπήρχαν τουλάχιστον 5 διαθέσιμοι υπάλληλοι (!) και καθόλου κόσμος!! Σε 15 λεπτά και με περίπου 1000 πέσος είχαμε γραμμή και 3 giga ιντερνέτ, αρκετά για τις 12 μέρες που θα μέναμε στο νησί.
Και ναι πλέον η Κούβα έχει ιντερνέτ! Ξεχάστε τα ξυστό που θυμάστε οι παλιοί, υπάρχει ικανοποιητική κάλυψη πλέον παντού και αρκετά καλές ταχύτητες.
Το πόσο θα επηρεάσει από δω και πέρα η ελεύθερη πρόσβαση του κόσμου στο τι συμβαίνει αλλού...μένει να φανεί!
Το δε νόμισμα από πέρισυ το καλοκαίρι που καταργήθηκε το cuc ,είναι πλέον ένα και ενιαίο, το κουβανικό πέσο το οποίο στην επίσημη αγορά ισοδυναμεί με 1 ευρώ προς 30 περίπου πέσο αλλά στη μαύρη γίνεται το έλα να δεις...Εμείς αλλάξαμε με 1 προς 70 και σε μερικές μέρες υπήρξε κι άλλη διολίσθηση και άλλαζαν με 1 προς 80 και 90!
Επομένως και όλες οι τιμές ήταν σχετικές...
Αφού επικοινωνήσαμε λοιπόν με τον έξω κόσμο....και για να είμαι ειλικρινής μου πέρασε από το μυαλό να το πάω όπως παλιά...χωρίς ιντερνέτ, έτσι για να ξενοιάσω, να το ζήσω πιο αγνά και ήδη οι 24 ώρες που ήμουν οφλάιν με ξεκούρασαν.
Από την άλλη το ρημάδι είναι απαραίτητο, είχα να φιάξω τα Plf της επιστροφής, τα τσεκαρίσματα στις πτήσεις ,να βρω πληροφορίες, εστιατόρια , να , να , να.....
Η πρώτη βόλτα θα ήταν προς την Πλατεία της Επανάστασης που απείχε κάπου 2 χιλ. από το σπίτι.
Το Βεδάδο είναι αρχοντικό, ευρύχωρο, κλασάτο!
Οι δύο αρχιτέκτονες που είχαμε στην παρέα μας κυριολεκτικά έχασαν τα μυαλά τους βλέποντας τα υπέροχα και εμφανώς παραμελημένα στην πλειοψηφία τους σπίτια.
Ξεκίνησαν κάτι βλακώδεις συζητήσεις τύπου τι φανταστικό εστιατόριο/μπαράκι θα γινόταν αν υπήρχε ένα τέτοιο οίκημα στο κέντρο της πόλης μας, ή πως μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα τέτοιο μισοπαρατημένο κτίσμα στην Αβάνα αν δεν είναι Κουβανός προκειμένου να το αξιοποιήσει αργότερα που θα υπάρξουν ενδεχομένως καλύτερες συνθήκες.
Κουβέντα που συνεχίστηκε αρκετές ημέρες και εντέλει ρώτησα το Γιώργο που έλυσε ταχύτατα τις απορίες των ενδιαφερόμενων αρχιτεκτόνων....
Παίρνετε λέει διαζύγιο μεταξύ σας, παντρεύεστε τον Κουβανό/Κουβανή που είναι ιδιοκτήτης του ακίνητου, αποκτάτε δικαιώματα στην Κούβα μετά από συνέντευξη με το κόμμα και ταυτόχρονα ο κουβανός μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό! (όπου πιθανότατα θα μείνει και μόνιμα δηλαδή)
Απλούστατο! Win win situation λέμε...
Λίγο πριν φτάσουμε στην Πλατεία φτάσαμε εδώ...
'Ηταν και η πρώτη φωτογραφία που δημοσιοποίησα και έπαθαν όλοι ένα μικρό σοκ αφού λόγω των συνθηκών με τον κόβιντ και την αβεβαιότητα του ταξιδιού δεν το γνώριζαν παρά μόνο ελάχιστοι...στην ίδια μου τη μάνα το είπα μόλις 4 μέρες πριν φύγω!
Και λίγο παρακάτω και παντελώς έρημη η αχανής πλατεία με το μνημείο του εθνικού ήρωα Jose Marti και απέναντι τις διάσημες προσωπογραφίες των εμβληματικών Ernesto Che Gevara & Camilo CIenfuegos
!.000.000 κόσμος μαζευόταν σ αυτή την πλατεία όταν μιλούσε ο Φιδέλ και εμείς την πετύχαμε με 0!
Φωτογραφηθήκαμε, μιλήσαμε για την ιστορία και σιγά σιγά άρχισαν να σκάνε μύτη κάποιοι ξεχασμένοι τουρίστες σαν εμάς.
Κανονικά αυτές οι αντίκες νοικιάζονται με την ώρα για να κάνεις βόλτες στην πόλη πράγμα που είχαμε ήδη κανονισμένο για την μεθεπόμενη μέρα, όμως αυτή την εποχή λόγω αναδουλειάς κάνουν τα πάντα.
'Ετσι αυτό το ροζάκι αριστερά μας φόρτωσε για να μας πάει κέντρο με 10 ευρουλάκια. Ωραία φάση!!!
Πήγαινε και αργά και προλάβαινες μερικές λήψεις
Εντάξει η Αβάνα είναι η χαρά του φωτογράφου. Μέχρι και γω που είμαι άσχετη κάτι καλύτερο κατάφερα...
Η αντίκα μας κατέβασε μπροστά από το Καπιτώλειο.
και ξεκίνησε η βόλτα στη Ciudad Vieja.
Τα λάτρεψα μιλάμε όλα αυτά τα σαράβαλα! Φωτογράφισα όσα μπόρεσα περισσότερα και μου άρεσαν κυρίως τα εντελώς αυθεντικά , αυτά που οδηγούν οι ντόπιοι ιδιωτικά και όχι αυτά που προορίζονται για τους τουρίστες και είναι κάπως πιο σουλουπωμένα.
Πανοραμική της Plaza Vieja που θεωρώ την πιο όμορφη πλατεία της Αβάνας.
Δεν περιγράφω άλλο!!
Μετά ανεβήκαμε προς το Floridita (εκεί που τα κοπάναγε ο Χέμινγουέι) και ήπιαμε το ξακουστό του ντακίρι το οποίο μας άρεσε πολύ και το επαναλάβαμε. Εγώ που με το 1 ποτό συνήθως είμαι γκολ....το να πίνω 2 ποτά πριν το μεσημεριανό τι με κάνει; αλκοολική;
Βοηθούσε βέβαια κι η μπάντα που μας έβαλε για τα καλά σε ρυθμούς Κούβας.
'Οταν στάθηκα λίγο στα πόδια μου συνεχίσαμε τα βόλτα
Να κι η πιτσιρικαρία που παίζει! εννοείται πως ζητούσαν λεφτά που κάθισαν να τους φωτογραφίσω οι σατανάδες !
Βγήκαμε και λίγο πιο έξω από τα πολύ τουριστικά και η εικόνα άρχισε να αλλάζει
Αριστερά και δεξιά τα κτίρια ήταν παντελώς εγκαταλειμμένα, γκρέμνια....ενώ οι ουρές για ψωμί, κοτόπουλο, αλεύρι ή δεν ξέρω και γω τι ήταν σε κάθε γωνιά! Ντράπηκα να φωτογραφίσω την αθλιότητα του κόσμου....ήταν η πρώτη επαφή και ένιωσα κάπως...
Τις επόμενες ημέρες που συνήθισα το θέαμα και διαπίστωσα και το πόσο προσιτοί και άνετοι είναι, έβγαλα μερικές φωτογραφίες και θα τις ανεβάσω στην ώρα τους.
Προχωρήσαμε ως την Malecon και την κλειστή αγορά του Almacenes San Jose όπου πήραμε κάτι μπλουζάκια και μαγνητάκια και στη συνέχεια φάγαμε στο Habana 61 στην παλιά πόλη το οποίο και ξανατιμήσαμε σε επόμενη μέρα μια και είχε πεντανόστιμο φαγητό και νορμάλ τιμές.
Εγώ με τον ένα Αντώνη (είχαμε 2 Αντώνηδες στην παρέα) αποφασίσαμε να περπατήσουμε ως το στενό Hamel που μου είχε πει ο Γιώργος ότι γίνονται παρτάκια τις Κυριακές...
Πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή πάλι μέσα από κατοικημένες περιοχές, βλέπαμε μέσα από τα κάγκελα τα ...σαλόνια τους, 5,6,7,8 άτομα να κάθονται όλοι μαζί σε ένα χώρο 3Χ3 και να βλέπουν τηλεόραση, να ακούν μουσική, να πίνουν , να καπνίζουν , πόρτες παράθυρα όλα ανοιχτά, η μιζέρια σε κοινή θέα....
Φτάσαμε στο Camino Hamel Πλην όμως πάρτυ....λάστ γήαρ! Πλέον λόγω πανδημίας όλα κομμένα!
Δεν πήγε όμως άδικα το περπάτημα είχε ένα σωρό καλλιτεχνίες το στενάκι και αν και σκοτάδι κάτι μπόρεσα να τραβήξω και έχω και περισσότερα με το φως της ημέρας όταν ξαναπήγα τις τελευταίες μέρες
Γυρίσαμε στο σπίτι και ένιωθα εντελώς καταβεβλημένη από το τζετ λαγκ και την κούραση της ημέρας.
Οι υπόλοιποι είχαν όρεξη για νάιτ κλάμπιγκ και ο γκέι φίλος έχοντας τα "κονέ" του στο νησί πρότεινε ένα γκέυ κλαμπ με truck show? drug show? κάπως έτσι αλλά μία φορά έχω βρεθεί σε τέτοιο χώρο εδώ στην Ελλάδα και καμία όρεξη δεν είχα να δω πως είναι και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού συν την εξάντληση που ένιωθα...
Πήγαμε για ένα χαλαρό ποτάκι σ ένα φανταστικό μπαράκι δύο βήματα από το σπίτι και μετά εγώ απλά ξεράθηκα....ενώ οι άλλοι ετοιμάζονταν για ξενύχτι!
Ντιπ ξενέρωτη όμως!
Last edited:
