evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.572
- Likes
- 12.779
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Αβάνα
Η επιστροφή στην Αβάνα συνοδεύτηκε από άλλη μία δυσάρεστη έκπληξη. Ο έξτρα χρόνος ήταν ιδανικός για να δούμε χαλαρά μερικά μουσεία, το εθνικό θέατρο κλπ πλην όμως ενώ επισήμως τίποτα δεν ήταν κλειστό, στην πράξη βρήκαν ευκαιρία με τον κόβιντ να σταματήσουν τα πάντα και να προβούν σε συντηρήσεις και ανακαινίσεις.
Ξεκινώντας από το Μουσείο της Επανάστασης το μόνο που είδαμε ήταν το Granma κι αυτό απέξω, το εκθέτουν σ ένα κλειστό γυάλινο κτίριο και φαίνεται αρκετά καλά.
Από κει πήγαμε στο θέατρο για να πάρουμε την ίδια απάντηση...Κλειστό λόγω ανακαίνισης. Φάτε μάτια ψάρια...απέξω!
Συνεχίσαμε να περιφερόμαστε στο κέντρο συζητώντας για το πως θα μπορούσαμε να περάσουμε τις επόμενες μέρες χωρίς ανοιχτά αξιοθέατα , χωρίς γλέντια και χωρίς τη βοήθεια του καιρού που εξακολουθούσε να είναι δροσερός μετά την ....ψυχρή εισβολή
και πάντως όχι τόσο ζεστός ώστε να θέλεις να πας σε κάποια από τις κοντινές παραλίες και να χαρείς τη θάλασσα.
Καταλήξαμε στο Bondeguita del Medio το διάσημο μπαράκι που παρασκεύασε το πρώτο μοχίτο και επίσης τα έπιναν εκεί ο Χέμινγουει ο Νερούδα κλπ.
Γράψαμε και μεις τα ονόματά μας στον τοίχο, μαζί με τον Λευκό τον Πύργο μας (μην τυχόν μας περάσουν για Αθηνέζους)
Ωραίο το μοχίτο τους δε λέω αλλά τόσες μέρες είτε θα έπινες μοχίτο ή ντακίρι άλλες επιλογές δεν είχες εκτός κι αν είσαι θεριακλής και αντέχεις το ρούμι σκέτο.
Φυσικά έχεις και την επιλογή να μην πίνεις τίποτα αλλά θέλαμε και λίγο να το γλεντήσουμε.
Αποφασίσαμε να βγούμε από τα τουριστικά τείχη της παλιάς πόλης και να πάρουμε λίγο μυρωδιά από την αληθινή Αβάνα και τη ζωή των ντόπιων.
Αποσπασματικά λίγο πολύ τα βλέπαμε, όμως όταν αποφασίζεις να πάψεις να το παίζεις χαζοτουρίστας και να δεις πως και που ακριβώς ζουν οι άνθρωποι σου κόβεται το χαμόγελο.
Το σκηνικό αλλάζει.
Η φτώχεια φτώχεια και τα νύχια νύχια!! Ανάμεσα σε χαλάσματα και σκαλωσιές....Και ήθελαν να τις βγάλω φωτογραφία και όπως βλέπετε οι μάσκες ΚΑΝΟΝΙΚΑ!
Και τα μαλλιά μαλλιά !
Και από την άλλη οι ουρές , ουρές!
Λίγο παρακάτω μας πλεύρισαν για ψωνίσουμε πούρα. Οι φίλοι μου ήθελαν να αγοράσουν και κάποια ακόμη για δώρα και έτσι τσίμπησαν....
Ο τύπος που μας πλεύρισε μας προειδοποίησε πως το σπίτι του ήταν πολύ φτωχικό..
Μπερντές έξω από την πόρτα!
Ο Τσε πανταχού παρών
Μόνος του με προέτρεψε να φωτογραφίσω το σπίτι, είδε που κοίταζα με βλέμμα άδειο....βγάλε, μου λέει, αυτή είναι η πραγματικότητα του εργάτη στην Κούβα. Ιδού λοιπόν....
Πόσα να δούμε ακόμη άραγε;
Περπατήσαμε ξανά προς το Camino Hammel να το δούμε και μέρα και να αλλάξουν λίγο οι δύσκολες εικόνες
Φουλ Καλλιτεχνία.
Εγώ κι ο ένας Αντώνης περπατήσαμε ως το Βεδάδο και το Coppelia που είχα διαβάσει πως έχει το καλύτερο παγωτό στην Αβάνα. Οι ουρές όμως και κει ήταν ατελείωτες και έτσι έμεινα με την ρεξη...
Γενικά με το παγωτό φοβήθηκα να δοκιμάσω διότι είχα διαβάσει από τη @maria_va και το θυμόμουν πως είχε πάθει γαστρεντερίτιδα εξαιτίας χαλασμένου παγωτού και γενικά είχαν μια τάση να πουλάν παγωτό χωρίς να το εκθέτουν. Μέσα από κλειστά ψυγεία το σέρβιραν δηλαδή και είπα όχι δεν θα πάρω...
Γαστρεντερίτιδα είπα;; Ποιός ήρθε;; χαχαχαχα
Φτηνά την είχαμε γλυτώσει ως εκείνη τη στιγμή! Μας τη φύλαγε για το τέλος.
Μέσα στη νύχτα άρχισε να πονάει η κοιλιά μου. Το πρωί που σηκώθηκα μου λέει η κολλητή μου όλη νύχτα τρέχω στην τουαλέτα και είχε και δέκατα.
Αυτό μας έλειπε....
Μέσα σ ένα δίωρο είχαμε καταντήσει ...προθάλαμος γηροκομείου. 5 στους 5 μας έπιασε ! Καθόμασταν όλοι στο καθιστικό κι όποιος πήγαινε τουαλέτα ρωτάγαμε όλο αγωνία τι απέγινε
Φυσικά και είχαμε μαζί ένα σκασμό Immodium αλλά είπαμε να τα αφήσουμε μόνο για το...απροχώρητο.
Δεδομένου ότι δεν είχαμε φάει τα ίδια φαγητά καταλήξαμε ότι πιθανώς το πάθαμε από τα παγάκια στα ποτά που προφανώς δεν ήταν από εμφιαλωμένο νερό.
Νερό είπα; Άλλο κακό κ αυτό...Το νερό νεράκι λέγαμε στην Αβάνα! 'Αφαντο από παντού! Παίρναμε μικρά μπουκαλάκια από όπου βρίσκαμε και πίναμε γουλιά γουλιά....για τον πρωινό καφέ αρκετές φορές βράσαμε το νερό της βρύσης όπως κάνουν κι οι ίδιοι οι Κουβανοί.
Στην επαρχία το βρίσκαμε πιο εύκολα πάντως δεν είχαμε θέμα.
Το πρωινό κύλησε μεταξύ μπάνιου και σαλονιού....ευτυχώς το σπίτι του Γιώργου έχει 4 μπάνια κι έτσι δεν είχαμε....,μποτιλιαρίσματα
Ωστόσο την επόμενη μέρα έπρεπε να κάνουμε το pcr της αναχώρησης. 'Αρχισαν τότε να με ζώνουν τα φίδια....τι γίνεται αν δεν είναι αρνητικό; Δυστυχώς ήξερα πολύ καλά τι γίνεται και δεν άντεχα ούτε να το σκεφτώ!
Οπωσδήποτε είχαμε φροντίσει να έχουμε ασφάλεια που κάλυπτε καραντίνες , έξοδα κλπ ωστόσο οι κουβανικές αρχές δεν αστειεύονται με αυτά. Πραγματικά δεν ήθελα ούτε να σκέφτομαι αυτή την περίπτωση. Από την άλλη η ιδέα μου είχε μπει κι έπαψα να απολαμβάνω τις στιγμές όσο θα έπρεπε. Ούτε καν η γαστρεντερίτιδα με απασχόλησε, σκεφτόμουν ας έχω ότι νάναι , θα το αντιμετωπίσω μόνο κόβιντ να μην είναι!
Κάπως έτσι βέβαια όλοι μας....
Αυτά παθαίνεις φυσικά όταν ταξιδεύεις τέτοιες εποχές από την άλλη λέγαμε και ξαναλέγαμε πόση ταλαιπωρία , ψυχικό και κυριολεκτικό κόστος στοιχίζουν στον ταξιδιώτη οι ηλίθιοι περιορισμοί για να μη μεταφέρεις έναν ιό που υπάρχει ήδη παντού.
Μεσημεράκι ανακαλύψαμε πως το μουσείο του Havana CLub περιέργως ήταν ανοιχτό και αποφασίσαμε να πάμε να το δούμε και να περάσει κάπως πιο ευχάριστα ο χρόνος μας...
Η επιστροφή στην Αβάνα συνοδεύτηκε από άλλη μία δυσάρεστη έκπληξη. Ο έξτρα χρόνος ήταν ιδανικός για να δούμε χαλαρά μερικά μουσεία, το εθνικό θέατρο κλπ πλην όμως ενώ επισήμως τίποτα δεν ήταν κλειστό, στην πράξη βρήκαν ευκαιρία με τον κόβιντ να σταματήσουν τα πάντα και να προβούν σε συντηρήσεις και ανακαινίσεις.
Ξεκινώντας από το Μουσείο της Επανάστασης το μόνο που είδαμε ήταν το Granma κι αυτό απέξω, το εκθέτουν σ ένα κλειστό γυάλινο κτίριο και φαίνεται αρκετά καλά.
Από κει πήγαμε στο θέατρο για να πάρουμε την ίδια απάντηση...Κλειστό λόγω ανακαίνισης. Φάτε μάτια ψάρια...απέξω!
Συνεχίσαμε να περιφερόμαστε στο κέντρο συζητώντας για το πως θα μπορούσαμε να περάσουμε τις επόμενες μέρες χωρίς ανοιχτά αξιοθέατα , χωρίς γλέντια και χωρίς τη βοήθεια του καιρού που εξακολουθούσε να είναι δροσερός μετά την ....ψυχρή εισβολή
και πάντως όχι τόσο ζεστός ώστε να θέλεις να πας σε κάποια από τις κοντινές παραλίες και να χαρείς τη θάλασσα.Καταλήξαμε στο Bondeguita del Medio το διάσημο μπαράκι που παρασκεύασε το πρώτο μοχίτο και επίσης τα έπιναν εκεί ο Χέμινγουει ο Νερούδα κλπ.
Γράψαμε και μεις τα ονόματά μας στον τοίχο, μαζί με τον Λευκό τον Πύργο μας (μην τυχόν μας περάσουν για Αθηνέζους)
Ωραίο το μοχίτο τους δε λέω αλλά τόσες μέρες είτε θα έπινες μοχίτο ή ντακίρι άλλες επιλογές δεν είχες εκτός κι αν είσαι θεριακλής και αντέχεις το ρούμι σκέτο.
Φυσικά έχεις και την επιλογή να μην πίνεις τίποτα αλλά θέλαμε και λίγο να το γλεντήσουμε.
Αποφασίσαμε να βγούμε από τα τουριστικά τείχη της παλιάς πόλης και να πάρουμε λίγο μυρωδιά από την αληθινή Αβάνα και τη ζωή των ντόπιων.
Αποσπασματικά λίγο πολύ τα βλέπαμε, όμως όταν αποφασίζεις να πάψεις να το παίζεις χαζοτουρίστας και να δεις πως και που ακριβώς ζουν οι άνθρωποι σου κόβεται το χαμόγελο.
Το σκηνικό αλλάζει.
Η φτώχεια φτώχεια και τα νύχια νύχια!! Ανάμεσα σε χαλάσματα και σκαλωσιές....Και ήθελαν να τις βγάλω φωτογραφία και όπως βλέπετε οι μάσκες ΚΑΝΟΝΙΚΑ!
Και τα μαλλιά μαλλιά !
Και από την άλλη οι ουρές , ουρές!
Λίγο παρακάτω μας πλεύρισαν για ψωνίσουμε πούρα. Οι φίλοι μου ήθελαν να αγοράσουν και κάποια ακόμη για δώρα και έτσι τσίμπησαν....
Ο τύπος που μας πλεύρισε μας προειδοποίησε πως το σπίτι του ήταν πολύ φτωχικό..
Μπερντές έξω από την πόρτα!
Ο Τσε πανταχού παρών
Μόνος του με προέτρεψε να φωτογραφίσω το σπίτι, είδε που κοίταζα με βλέμμα άδειο....βγάλε, μου λέει, αυτή είναι η πραγματικότητα του εργάτη στην Κούβα. Ιδού λοιπόν....
Πόσα να δούμε ακόμη άραγε;
Περπατήσαμε ξανά προς το Camino Hammel να το δούμε και μέρα και να αλλάξουν λίγο οι δύσκολες εικόνες
Φουλ Καλλιτεχνία.
Εγώ κι ο ένας Αντώνης περπατήσαμε ως το Βεδάδο και το Coppelia που είχα διαβάσει πως έχει το καλύτερο παγωτό στην Αβάνα. Οι ουρές όμως και κει ήταν ατελείωτες και έτσι έμεινα με την ρεξη...
Γενικά με το παγωτό φοβήθηκα να δοκιμάσω διότι είχα διαβάσει από τη @maria_va και το θυμόμουν πως είχε πάθει γαστρεντερίτιδα εξαιτίας χαλασμένου παγωτού και γενικά είχαν μια τάση να πουλάν παγωτό χωρίς να το εκθέτουν. Μέσα από κλειστά ψυγεία το σέρβιραν δηλαδή και είπα όχι δεν θα πάρω...
Γαστρεντερίτιδα είπα;; Ποιός ήρθε;; χαχαχαχα
Φτηνά την είχαμε γλυτώσει ως εκείνη τη στιγμή! Μας τη φύλαγε για το τέλος.
Μέσα στη νύχτα άρχισε να πονάει η κοιλιά μου. Το πρωί που σηκώθηκα μου λέει η κολλητή μου όλη νύχτα τρέχω στην τουαλέτα και είχε και δέκατα.
Αυτό μας έλειπε....
Μέσα σ ένα δίωρο είχαμε καταντήσει ...προθάλαμος γηροκομείου. 5 στους 5 μας έπιασε ! Καθόμασταν όλοι στο καθιστικό κι όποιος πήγαινε τουαλέτα ρωτάγαμε όλο αγωνία τι απέγινε
Φυσικά και είχαμε μαζί ένα σκασμό Immodium αλλά είπαμε να τα αφήσουμε μόνο για το...απροχώρητο.
Δεδομένου ότι δεν είχαμε φάει τα ίδια φαγητά καταλήξαμε ότι πιθανώς το πάθαμε από τα παγάκια στα ποτά που προφανώς δεν ήταν από εμφιαλωμένο νερό.
Νερό είπα; Άλλο κακό κ αυτό...Το νερό νεράκι λέγαμε στην Αβάνα! 'Αφαντο από παντού! Παίρναμε μικρά μπουκαλάκια από όπου βρίσκαμε και πίναμε γουλιά γουλιά....για τον πρωινό καφέ αρκετές φορές βράσαμε το νερό της βρύσης όπως κάνουν κι οι ίδιοι οι Κουβανοί.
Στην επαρχία το βρίσκαμε πιο εύκολα πάντως δεν είχαμε θέμα.
Το πρωινό κύλησε μεταξύ μπάνιου και σαλονιού....ευτυχώς το σπίτι του Γιώργου έχει 4 μπάνια κι έτσι δεν είχαμε....,μποτιλιαρίσματα
Ωστόσο την επόμενη μέρα έπρεπε να κάνουμε το pcr της αναχώρησης. 'Αρχισαν τότε να με ζώνουν τα φίδια....τι γίνεται αν δεν είναι αρνητικό; Δυστυχώς ήξερα πολύ καλά τι γίνεται και δεν άντεχα ούτε να το σκεφτώ!
Οπωσδήποτε είχαμε φροντίσει να έχουμε ασφάλεια που κάλυπτε καραντίνες , έξοδα κλπ ωστόσο οι κουβανικές αρχές δεν αστειεύονται με αυτά. Πραγματικά δεν ήθελα ούτε να σκέφτομαι αυτή την περίπτωση. Από την άλλη η ιδέα μου είχε μπει κι έπαψα να απολαμβάνω τις στιγμές όσο θα έπρεπε. Ούτε καν η γαστρεντερίτιδα με απασχόλησε, σκεφτόμουν ας έχω ότι νάναι , θα το αντιμετωπίσω μόνο κόβιντ να μην είναι!
Κάπως έτσι βέβαια όλοι μας....
Αυτά παθαίνεις φυσικά όταν ταξιδεύεις τέτοιες εποχές από την άλλη λέγαμε και ξαναλέγαμε πόση ταλαιπωρία , ψυχικό και κυριολεκτικό κόστος στοιχίζουν στον ταξιδιώτη οι ηλίθιοι περιορισμοί για να μη μεταφέρεις έναν ιό που υπάρχει ήδη παντού.
Μεσημεράκι ανακαλύψαμε πως το μουσείο του Havana CLub περιέργως ήταν ανοιχτό και αποφασίσαμε να πάμε να το δούμε και να περάσει κάπως πιο ευχάριστα ο χρόνος μας...
Last edited:
