giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!
- Ντουμπρόβνικ: Η τρελή πεζοπορία και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
- Σπλιτ: Παραλιακή Riva και λόφος Marjan!
- Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
- Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
- Εθνικό Πάρκο Plitvice!
- Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
- Ζάγκρεμπ – part1
- Ζάγκρεμπ – part2
- Αναχώρηση: Δυο πτήσεις και negative test result for COVID-19!
Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
Λίγο πριν βραδιάσει, στις 8 παρά φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Ζάγκρεμπ. Αγοράσαμε ένα εισιτήριο των 30 λεπτών με 4 Kuna (0,50€) και πήγαμε στη στάση Autobusni kol. ακριβώς απέναντι από τον σταθμό.
Πήραμε το τραμ 2 από τον σταθμό λεωφορείων και κατεβήκαμε στη στάση Adžijina. Από εκεί σε 3 λεπτά φτάσαμε στο Sia Downtown Apartments στην οδό Ul. Vjekoslava Klaica 32 πολύ κοντά στο Εθνικό Θέατρο του Ζάγκρεμπ, γύρω στα 18 λεπτά περπάτημα για την κεντρική πλατεία Ban Josip Jelačić. Το κατάλυμα του Ζάγκρεμπ ήταν το μοναδικό που είχα κλείσει από τη Hotels, για να εξαργυρώσω μια διανυκτέρευση που είχα στο πρόγραμμα Rewards. Έτσι οι δυο διανυκτερεύεις κόστισαν συνολικά μόνο 38€. https://el.hotels.com/ho1545658976/?display=description
Όσο ήμασταν καθ' οδόν για το Ζάγκρεμπ, μιλήσαμε με την οικοδέσποινα του καταλύματος μας ή οποία με τρελό κέφι, μπρίο και φιλικότητα μας είπε να την πάρουμε τηλέφωνο όταν φτάσουμε στο διαμέρισμα για να μας εξηγήσει τηλεφωνικά πως θα βρούμε το κλειδί και πως θα ανοίξουμε! Και μου έλειψαν αυτές οι συνεννοήσεις! Για άλλη μια φορά ο Rose ανέλαβε αυτόν το ρόλο και την πήρε τηλέφωνο. Η κεντρική πόρτα του κτιρίου στην οδό Ul. Vjekoslava Klaica 32 ήταν ανοιχτή και ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο χωρίς πρόβλημα. Στη συνέχεια όμως υπήρξε θέμα στις οδηγίες που μας έδινε γιατί δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που είναι το περιβόητο κουτί που μας περιγράφει και η κοπέλα απορούσε γιατί δυσκολευόμαστε. Βέβαια η Σία μια χαρά μας τα περιέγραφε, εμείς είχαμε το θέμα. Γιατί πολύ απλά το διαμέρισμα δεν ήταν στον πρώτο όροφο που ψάχναμε εμείς αλλά στον δεύτερο! Ανεβήκαμε λοιπόν στον δεύτερο όροφο κι εκεί βρήκαμε εύκολα το μαύρο κουτί και με τις οδηγίες της εύκολα το ανοίξαμε και πήραμε το κλειδί. Την οικοδέσποινα μας δεν την είδαμε ποτέ αλλά μας είπε για ότι χρειαστούμε να την πάρουμε τηλέφωνο όποτε θέλουμε. Άλλωστε ήταν εξοφλημένο εδώ και μήνες. Το διαμέρισμα ήταν πιο απλό σε σχέση με του Ντουμπρόβνικ και του Σπλιτ, αλλά καθαρό, καινούριο με κουζίνα και ωραίο μπάνιο.
Παρ’ όλο που είχαμε συσσωρευμένη κούραση από την μεγάλη πεζοπορία στις λίμνες και όλων των προηγούμενων ημερών, η άφιξη στο Ζάγκρεμπ μας βρήκε ανανεωμένους και ορεξάτους να γνωρίσουμε την κροατική πρωτεύουσα. Το Ζάγκρεμπ διαφέρει από τις φωτογενείς πόλεις των δαλματικών ακτών και νοιώθαμε πως το ταξίδι ξεκινάει από την αρχή. Όταν ένα ταξίδι περιλαμβάνει πολλούς προορισμούς είναι το καλύτερό μου, ειδικά όταν τα μέρη είναι διαφορετικά μεταξύ τους και προσφέρουν διαφορετικές εικόνες και ξεχωριστά συναισθήματα. Μετά τις ομολογουμένως εντυπωσιακές δαλματικές ακτές και το εκπληκτικό πάρκο Plitvice, το Ζάγκρεμπ θα μας πρόσφερε μια διαφορετική εμπειρία και θα μας θύμιζε πως βρισκόμαστε στα αγαπημένα Βαλκάνια! Για την πρωτεύουσα της Κροατίας δεν είχα ψάξει πολλά πράγματα γιατί το κύριο μέρος του ταξιδιού και αυτό που με ενδιέφερε πραγματικά ήταν οι περιοχές της Δαλματίας. Το Ζάγκρεμπ πιο πολύ το είχα σαν τον τελευταίο σταθμό πριν την επιστροφή, οπότε αυτή η πόλη θα είχε το στοιχείο της έκπληξης. Και όπως μου έχει διδάξει το παρελθόν, τις περισσότερες φορές που δεν είχα προσδοκίες από ένα μέρος και δεν γνώριζα πολλά γι’αυτό, πάντα με εξέπληττε ευχάριστα.
Ξεκινήσαμε από την οδό μας Vjekoslava Klaica και λίγα λεπτά μετά ήμασταν στην πλατεία Republike Hrvatske, με το Κροατικό Εθνικό Θέατρο. Ένα από τα ομορφότερα και αριστοκρατικά ιστορικά κτίριο του Ζάγκρεμπ που περιβάλλεται από όμορφα πάρκα και που μου θύμισε λίγο την όπερα του Παρισιού.
Καθώς πλησιάζαμε στο κέντρο περάσαμε από πεζόδρομους και πλατείες με πολλά καφέ και εστιατόρια με ζωντάνια αλλά και ηρεμία ταυτόχρονα. Ήμαστε στην καρδιά της νυχτερινής ζωής του σύγχρονου Ζάγκρεμπ. Περάσαμε με τη σειρά τον πεζόδρομο Preradovićeva που οδηγεί στην πλατεία Petra Preradovića, από εκεί στον δημοφιλή πεζόδρομο της οδού Bogovićeva, στον πεζόδρομο Ul. Frane Petrića που μας έβγαλε στην κεντρική οδό Ilica και την μεγαλύτερη πλατεία του Ζάγκρεμπ, Trg bana Josipa Jelačića.
Μνημείο του Nikola Tesla στον πεζόδρομο της ul. Preradovićeva
Trg Petra Preradovića
Ο ζωντανός πεζόδρομος στην οδό Bogovićeva
Κεντρική οδός Ilica
Η Trg Jelačić, είναι η κεντρική πλατεία της πόλης του Ζάγκρεμπ. Είναι το κέντρο της ‘’Κάτω πόλης’’ Donji grad ή του centar όπως συνηθίζουν να τη λένε οι κάτοικοι. Είναι μια πολύ μεγάλη πλατεία, μέρος της πεζοδρομημένης ζώνης του κέντρου, που δεν είναι προσβάσιμη για τα αυτοκίνητα, αλλά είναι ο κύριος κόμβος για πολλές γραμμές τραμ. Η πλατεία κινούνταν σε χαλαρούς ρυθμούς αλλά ως κέντρο της πόλης είχε την κίνησή του. Το Ζάγκρεμπ σίγουρα δεν είναι η πιο δημοφιλής πόλη της Κροατίας και ειδικά αυτή την περίοδο είναι μάλλον σπάνιο να συναντήσεις κάποιον τουρίστα. Οπότε νοιώθαμε πως είμαστε οι μοναδικοί ξένοι επισκέπτες ανάμεσα στους κατοίκους και αυτό ήταν κάτι που μας άρεσε πάρα πολύ και μας έδεσε με την πόλη.
Η ιστορική κρήνη και πηγή Manduševac, ανατολικά της πλατείας παρείχε πόσιμο νερό στους κατοίκους της πόλης μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, το Ζάγκρεμπ πήρε το όνομά του από αυτή την πηγή!
Το γλυπτό, ''Το Ζάγκρεμπ σε καλωσορίζει''!
Δεν είχα κάποιο πρόγραμμα στο μυαλό μου. Άλλωστε ήταν μια αναγνωριστική βόλτα για να εξοικειωθούμε με τις γειτονιές του Ζάγκρεμπ και να συνηθίσουμε την ιδιαίτερη ρυμοτομία του. Συνεχίσαμε στη μικρή ανηφόρα που μας έβγαλε στην πλατεία του καθεδρικού ναού Kaptol. Το Κάπτολ είναι κομμάτι της Άνω πόλης Gornji Grad. Η πλατεία με τον επιβλητικό καθεδρικό, με τις οχυρώσεις, τους πύργους και τη στήλη με το Μνημείο της Κοίμησης της Θεοτόκου στο κέντρο της, ήταν έρημη και μυστήρια! Η πλατεία είναι όμορφη αλλά ενδείκνυται μόνο για ένα πέρασμα οπότε σταθήκαμε για λίγα λεπτά και συνεχίσαμε.
Πάνω από τα σκαλιά της αγοράς Dolac είναι μια μικρή πλατεία, σαν ένα μεγάλο μπαλκόνι στην οδό Opatovina με χαλαρές μπυραρίες και κόσμο αραχτό σε μαξιλάρες.
Κάθετα στην οδό Opatovina είναι η δημοφιλής ul. Skalinska
Και φτάνουμε στο πιο ζωντανό μέρος του Ζάγκρεμπ, τον πεζόδρομο Ivana Tkalčića ή απλώς Tkalca όπως τον λένε οι ντόπιοι. Ένας πεζόδρομος περίπου 800 μέτρων που ξεκινά από την κεντρική πλατεία Jelačić, με καφετέριες, εστιατόρια και μικρά καταστήματα και στις δύο πλευρές του δρόμου που στεγάζονται σε μικρά ιστορικά κουκλίστικα σπίτια διαφορετικών χρωμάτων.
Ελληνικό σουβλατζίδικο, EL GRECO
Η ώρα ήταν λίγο πριν τις 11 και ο κόσμος είχε αραιώσει από τον πεζόδρομο. Ένα από τα μαγαζιά που είχα σημειωμένα ήταν η δημοφιλής μπυραρία Mali Medo στον αριθμό 36. Ήταν από τα μαγαζιά που ακόμα είχαν κόσμο και κίνηση. Ο σερβιτόρος ήταν πολύ φιλικός και έδειξε ιδιαίτερη χαρά που είμαστε ξένοι. Αν και μας δελέασαν τα τσεβάπια και άλλοι μεζέδες που είχε ο κατάλογος, πήραμε τελικά την εξαιρετική πίτσα Mali Medo και ήπιαμε τις μπύρες μας πληρώνοντας συνολικά μόνο 85kn δηλαδή 11€.
Η νύχτα έκλεισε με ένα παγωτό στο χέρι στην πλατεία Jelačić. Κατά την επιστροφή μας στο δωμάτιο καθώς πλησιάζαμε στο Εθνικό Θέατρο, ένας κύριος μας σταμάτησε και χαμηλόφωνα μας είπε ευγενικά να περιμένουμε λίγα λεπτά γιατί γινόταν ένα γύρισμα μιας ταινίας. Υπήρχε ένα μεγάλο επιτελείο και βανάκια με κάμερες και εξοπλισμό και στο βάθος είδαμε τους ηθοποιούς που γύριζαν μια σκηνή. Είναι πίσω από το θάμνο
Καθώς μιλούσαμε με τον υπεύθυνο που σταματούσε τον κόσμο για τις ανάγκες των γυρισμάτων, στη συζήτηση μπήκε και ένας κάτοικος του Ζάγκρεμπ. Ένας κύριος γύρω στα 50 με μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία που θα μπορούσε να είναι καλλιτέχνης ή ακόμα και άστεγος! Όταν λίγα λεπτά μετά ο υπεύθυνος μας έδωσε το οκ να περάσουμε την πλατεία, ο κύριος αυτός σαν να ήταν φίλος μας, μας ακολούθησε! Ήταν ένας πολύ πρόσχαρος και φιλικός άνθρωπος που ενθουσιάστηκε που μιλούσε με δυο ξένους. Με τα σπαστά αγγλικά του , μας έπιασε συζήτηση και άρχισε να μας λέει για την πόλη του Ζάγκρεμπ, για την ιστορία κάποιων κτιρίων και έδειξε πολύ όρεξη να μας μιλήσει και να μας ξεναγήσει. Εκτίμησα πολύ τη φιλικότητα του αλλά από την άλλη δεν το λες το πιο φυσιολογικό πράγμα να ακολουθείς δυο αγνώστους και να τους μιλάς ακατάπαυστα. Χαμηλόφωνα και διακριτικά το σχολιάσαμε με τον Rose και απορούσαμε τι συμβαίνει και γιατί μας ακολουθεί.
Ήμασταν στην τελική ευθεία για το κατάλυμα μας στη οδό Vjekoslava Klaica και ο άγνωστος φίλος μας, συνέχισε να είναι μαζί μας και να μας αναλύει την ιστορία κάποιων κτιρίων, όπως την Κλινική για παιδιά Klinika za dječje bolesti από την οποία περάσαμε και βρίσκεται λίγα μέτρα πριν το κατάλυμά μας. Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές γίνομαι καχύποπτος με ανθρώπους που δεν ξέρω και σίγουρα μου φάνηκε περίεργο που ένας άγνωστος άνθρωπος σε μια ξένη χώρα μας ακολουθεί, γι’αυτό και δεν ήθελα να δει που μένουμε. Όμως πότε δεν μπορείς να ξέρεις πόση μοναξιά μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και για ποιο λόγο έχει την ανάγκη να μιλήσει και να γνωρίσει στο δρόμο ανθρώπους. Όταν φτάσαμε έξω από την κεντρική πόρτα του καταλύματός μας τον καληνυχτίσαμε. Μας χαιρέτισε θερμά, μας ευχήθηκε να περάσουμε όμορφα στην πόλη του και να πιούμε πολλές μπύρες!
Πάντως για τους Κροάτες, σε όλες τις πόλεις που πήγαμε μόνο τα καλύτερα έχω να πω. Εξαιρετικοί όλοι τους, εξωστρεφείς, φιλικοί και χαρούμενοι. Από όλους τους βαλκάνιους, οι Κροάτες είναι αυτοί που μου θύμισαν περισσότερο το ταπεραμέντο των Ελλήνων! Σίγουρα είναι από τους πιο συμπαθητικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει στα ταξίδια μου και μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Έτσι ιδιαίτερα, τελείωσε η νύχτα μας στην κροατική πρωτεύουσα.
Από τη βόλτα μας στο κέντρο της κάτω πόλης, το Ζάγκρεμπ μου φάνηκε πολλά υποσχόμενο και δεν είχαμε δει καν το ομορφότερο μέρος της, την Άνω πόλη Gornji Grad. Αύριο τα καλύτερα!
Λίγο πριν βραδιάσει, στις 8 παρά φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Ζάγκρεμπ. Αγοράσαμε ένα εισιτήριο των 30 λεπτών με 4 Kuna (0,50€) και πήγαμε στη στάση Autobusni kol. ακριβώς απέναντι από τον σταθμό.
Πήραμε το τραμ 2 από τον σταθμό λεωφορείων και κατεβήκαμε στη στάση Adžijina. Από εκεί σε 3 λεπτά φτάσαμε στο Sia Downtown Apartments στην οδό Ul. Vjekoslava Klaica 32 πολύ κοντά στο Εθνικό Θέατρο του Ζάγκρεμπ, γύρω στα 18 λεπτά περπάτημα για την κεντρική πλατεία Ban Josip Jelačić. Το κατάλυμα του Ζάγκρεμπ ήταν το μοναδικό που είχα κλείσει από τη Hotels, για να εξαργυρώσω μια διανυκτέρευση που είχα στο πρόγραμμα Rewards. Έτσι οι δυο διανυκτερεύεις κόστισαν συνολικά μόνο 38€. https://el.hotels.com/ho1545658976/?display=description
Όσο ήμασταν καθ' οδόν για το Ζάγκρεμπ, μιλήσαμε με την οικοδέσποινα του καταλύματος μας ή οποία με τρελό κέφι, μπρίο και φιλικότητα μας είπε να την πάρουμε τηλέφωνο όταν φτάσουμε στο διαμέρισμα για να μας εξηγήσει τηλεφωνικά πως θα βρούμε το κλειδί και πως θα ανοίξουμε! Και μου έλειψαν αυτές οι συνεννοήσεις! Για άλλη μια φορά ο Rose ανέλαβε αυτόν το ρόλο και την πήρε τηλέφωνο. Η κεντρική πόρτα του κτιρίου στην οδό Ul. Vjekoslava Klaica 32 ήταν ανοιχτή και ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο χωρίς πρόβλημα. Στη συνέχεια όμως υπήρξε θέμα στις οδηγίες που μας έδινε γιατί δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που είναι το περιβόητο κουτί που μας περιγράφει και η κοπέλα απορούσε γιατί δυσκολευόμαστε. Βέβαια η Σία μια χαρά μας τα περιέγραφε, εμείς είχαμε το θέμα. Γιατί πολύ απλά το διαμέρισμα δεν ήταν στον πρώτο όροφο που ψάχναμε εμείς αλλά στον δεύτερο! Ανεβήκαμε λοιπόν στον δεύτερο όροφο κι εκεί βρήκαμε εύκολα το μαύρο κουτί και με τις οδηγίες της εύκολα το ανοίξαμε και πήραμε το κλειδί. Την οικοδέσποινα μας δεν την είδαμε ποτέ αλλά μας είπε για ότι χρειαστούμε να την πάρουμε τηλέφωνο όποτε θέλουμε. Άλλωστε ήταν εξοφλημένο εδώ και μήνες. Το διαμέρισμα ήταν πιο απλό σε σχέση με του Ντουμπρόβνικ και του Σπλιτ, αλλά καθαρό, καινούριο με κουζίνα και ωραίο μπάνιο.
Παρ’ όλο που είχαμε συσσωρευμένη κούραση από την μεγάλη πεζοπορία στις λίμνες και όλων των προηγούμενων ημερών, η άφιξη στο Ζάγκρεμπ μας βρήκε ανανεωμένους και ορεξάτους να γνωρίσουμε την κροατική πρωτεύουσα. Το Ζάγκρεμπ διαφέρει από τις φωτογενείς πόλεις των δαλματικών ακτών και νοιώθαμε πως το ταξίδι ξεκινάει από την αρχή. Όταν ένα ταξίδι περιλαμβάνει πολλούς προορισμούς είναι το καλύτερό μου, ειδικά όταν τα μέρη είναι διαφορετικά μεταξύ τους και προσφέρουν διαφορετικές εικόνες και ξεχωριστά συναισθήματα. Μετά τις ομολογουμένως εντυπωσιακές δαλματικές ακτές και το εκπληκτικό πάρκο Plitvice, το Ζάγκρεμπ θα μας πρόσφερε μια διαφορετική εμπειρία και θα μας θύμιζε πως βρισκόμαστε στα αγαπημένα Βαλκάνια! Για την πρωτεύουσα της Κροατίας δεν είχα ψάξει πολλά πράγματα γιατί το κύριο μέρος του ταξιδιού και αυτό που με ενδιέφερε πραγματικά ήταν οι περιοχές της Δαλματίας. Το Ζάγκρεμπ πιο πολύ το είχα σαν τον τελευταίο σταθμό πριν την επιστροφή, οπότε αυτή η πόλη θα είχε το στοιχείο της έκπληξης. Και όπως μου έχει διδάξει το παρελθόν, τις περισσότερες φορές που δεν είχα προσδοκίες από ένα μέρος και δεν γνώριζα πολλά γι’αυτό, πάντα με εξέπληττε ευχάριστα.
Ξεκινήσαμε από την οδό μας Vjekoslava Klaica και λίγα λεπτά μετά ήμασταν στην πλατεία Republike Hrvatske, με το Κροατικό Εθνικό Θέατρο. Ένα από τα ομορφότερα και αριστοκρατικά ιστορικά κτίριο του Ζάγκρεμπ που περιβάλλεται από όμορφα πάρκα και που μου θύμισε λίγο την όπερα του Παρισιού.
Καθώς πλησιάζαμε στο κέντρο περάσαμε από πεζόδρομους και πλατείες με πολλά καφέ και εστιατόρια με ζωντάνια αλλά και ηρεμία ταυτόχρονα. Ήμαστε στην καρδιά της νυχτερινής ζωής του σύγχρονου Ζάγκρεμπ. Περάσαμε με τη σειρά τον πεζόδρομο Preradovićeva που οδηγεί στην πλατεία Petra Preradovića, από εκεί στον δημοφιλή πεζόδρομο της οδού Bogovićeva, στον πεζόδρομο Ul. Frane Petrića που μας έβγαλε στην κεντρική οδό Ilica και την μεγαλύτερη πλατεία του Ζάγκρεμπ, Trg bana Josipa Jelačića.
Μνημείο του Nikola Tesla στον πεζόδρομο της ul. Preradovićeva
Trg Petra Preradovića
Ο ζωντανός πεζόδρομος στην οδό Bogovićeva
Κεντρική οδός Ilica
Η Trg Jelačić, είναι η κεντρική πλατεία της πόλης του Ζάγκρεμπ. Είναι το κέντρο της ‘’Κάτω πόλης’’ Donji grad ή του centar όπως συνηθίζουν να τη λένε οι κάτοικοι. Είναι μια πολύ μεγάλη πλατεία, μέρος της πεζοδρομημένης ζώνης του κέντρου, που δεν είναι προσβάσιμη για τα αυτοκίνητα, αλλά είναι ο κύριος κόμβος για πολλές γραμμές τραμ. Η πλατεία κινούνταν σε χαλαρούς ρυθμούς αλλά ως κέντρο της πόλης είχε την κίνησή του. Το Ζάγκρεμπ σίγουρα δεν είναι η πιο δημοφιλής πόλη της Κροατίας και ειδικά αυτή την περίοδο είναι μάλλον σπάνιο να συναντήσεις κάποιον τουρίστα. Οπότε νοιώθαμε πως είμαστε οι μοναδικοί ξένοι επισκέπτες ανάμεσα στους κατοίκους και αυτό ήταν κάτι που μας άρεσε πάρα πολύ και μας έδεσε με την πόλη.
Η ιστορική κρήνη και πηγή Manduševac, ανατολικά της πλατείας παρείχε πόσιμο νερό στους κατοίκους της πόλης μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, το Ζάγκρεμπ πήρε το όνομά του από αυτή την πηγή!
Το γλυπτό, ''Το Ζάγκρεμπ σε καλωσορίζει''!
Δεν είχα κάποιο πρόγραμμα στο μυαλό μου. Άλλωστε ήταν μια αναγνωριστική βόλτα για να εξοικειωθούμε με τις γειτονιές του Ζάγκρεμπ και να συνηθίσουμε την ιδιαίτερη ρυμοτομία του. Συνεχίσαμε στη μικρή ανηφόρα που μας έβγαλε στην πλατεία του καθεδρικού ναού Kaptol. Το Κάπτολ είναι κομμάτι της Άνω πόλης Gornji Grad. Η πλατεία με τον επιβλητικό καθεδρικό, με τις οχυρώσεις, τους πύργους και τη στήλη με το Μνημείο της Κοίμησης της Θεοτόκου στο κέντρο της, ήταν έρημη και μυστήρια! Η πλατεία είναι όμορφη αλλά ενδείκνυται μόνο για ένα πέρασμα οπότε σταθήκαμε για λίγα λεπτά και συνεχίσαμε.
Πάνω από τα σκαλιά της αγοράς Dolac είναι μια μικρή πλατεία, σαν ένα μεγάλο μπαλκόνι στην οδό Opatovina με χαλαρές μπυραρίες και κόσμο αραχτό σε μαξιλάρες.
Κάθετα στην οδό Opatovina είναι η δημοφιλής ul. Skalinska
Και φτάνουμε στο πιο ζωντανό μέρος του Ζάγκρεμπ, τον πεζόδρομο Ivana Tkalčića ή απλώς Tkalca όπως τον λένε οι ντόπιοι. Ένας πεζόδρομος περίπου 800 μέτρων που ξεκινά από την κεντρική πλατεία Jelačić, με καφετέριες, εστιατόρια και μικρά καταστήματα και στις δύο πλευρές του δρόμου που στεγάζονται σε μικρά ιστορικά κουκλίστικα σπίτια διαφορετικών χρωμάτων.
Ελληνικό σουβλατζίδικο, EL GRECO
Η ώρα ήταν λίγο πριν τις 11 και ο κόσμος είχε αραιώσει από τον πεζόδρομο. Ένα από τα μαγαζιά που είχα σημειωμένα ήταν η δημοφιλής μπυραρία Mali Medo στον αριθμό 36. Ήταν από τα μαγαζιά που ακόμα είχαν κόσμο και κίνηση. Ο σερβιτόρος ήταν πολύ φιλικός και έδειξε ιδιαίτερη χαρά που είμαστε ξένοι. Αν και μας δελέασαν τα τσεβάπια και άλλοι μεζέδες που είχε ο κατάλογος, πήραμε τελικά την εξαιρετική πίτσα Mali Medo και ήπιαμε τις μπύρες μας πληρώνοντας συνολικά μόνο 85kn δηλαδή 11€.
Η νύχτα έκλεισε με ένα παγωτό στο χέρι στην πλατεία Jelačić. Κατά την επιστροφή μας στο δωμάτιο καθώς πλησιάζαμε στο Εθνικό Θέατρο, ένας κύριος μας σταμάτησε και χαμηλόφωνα μας είπε ευγενικά να περιμένουμε λίγα λεπτά γιατί γινόταν ένα γύρισμα μιας ταινίας. Υπήρχε ένα μεγάλο επιτελείο και βανάκια με κάμερες και εξοπλισμό και στο βάθος είδαμε τους ηθοποιούς που γύριζαν μια σκηνή. Είναι πίσω από το θάμνο
Καθώς μιλούσαμε με τον υπεύθυνο που σταματούσε τον κόσμο για τις ανάγκες των γυρισμάτων, στη συζήτηση μπήκε και ένας κάτοικος του Ζάγκρεμπ. Ένας κύριος γύρω στα 50 με μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία που θα μπορούσε να είναι καλλιτέχνης ή ακόμα και άστεγος! Όταν λίγα λεπτά μετά ο υπεύθυνος μας έδωσε το οκ να περάσουμε την πλατεία, ο κύριος αυτός σαν να ήταν φίλος μας, μας ακολούθησε! Ήταν ένας πολύ πρόσχαρος και φιλικός άνθρωπος που ενθουσιάστηκε που μιλούσε με δυο ξένους. Με τα σπαστά αγγλικά του , μας έπιασε συζήτηση και άρχισε να μας λέει για την πόλη του Ζάγκρεμπ, για την ιστορία κάποιων κτιρίων και έδειξε πολύ όρεξη να μας μιλήσει και να μας ξεναγήσει. Εκτίμησα πολύ τη φιλικότητα του αλλά από την άλλη δεν το λες το πιο φυσιολογικό πράγμα να ακολουθείς δυο αγνώστους και να τους μιλάς ακατάπαυστα. Χαμηλόφωνα και διακριτικά το σχολιάσαμε με τον Rose και απορούσαμε τι συμβαίνει και γιατί μας ακολουθεί.
Ήμασταν στην τελική ευθεία για το κατάλυμα μας στη οδό Vjekoslava Klaica και ο άγνωστος φίλος μας, συνέχισε να είναι μαζί μας και να μας αναλύει την ιστορία κάποιων κτιρίων, όπως την Κλινική για παιδιά Klinika za dječje bolesti από την οποία περάσαμε και βρίσκεται λίγα μέτρα πριν το κατάλυμά μας. Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές γίνομαι καχύποπτος με ανθρώπους που δεν ξέρω και σίγουρα μου φάνηκε περίεργο που ένας άγνωστος άνθρωπος σε μια ξένη χώρα μας ακολουθεί, γι’αυτό και δεν ήθελα να δει που μένουμε. Όμως πότε δεν μπορείς να ξέρεις πόση μοναξιά μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και για ποιο λόγο έχει την ανάγκη να μιλήσει και να γνωρίσει στο δρόμο ανθρώπους. Όταν φτάσαμε έξω από την κεντρική πόρτα του καταλύματός μας τον καληνυχτίσαμε. Μας χαιρέτισε θερμά, μας ευχήθηκε να περάσουμε όμορφα στην πόλη του και να πιούμε πολλές μπύρες!
Πάντως για τους Κροάτες, σε όλες τις πόλεις που πήγαμε μόνο τα καλύτερα έχω να πω. Εξαιρετικοί όλοι τους, εξωστρεφείς, φιλικοί και χαρούμενοι. Από όλους τους βαλκάνιους, οι Κροάτες είναι αυτοί που μου θύμισαν περισσότερο το ταπεραμέντο των Ελλήνων! Σίγουρα είναι από τους πιο συμπαθητικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει στα ταξίδια μου και μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Έτσι ιδιαίτερα, τελείωσε η νύχτα μας στην κροατική πρωτεύουσα.
Από τη βόλτα μας στο κέντρο της κάτω πόλης, το Ζάγκρεμπ μου φάνηκε πολλά υποσχόμενο και δεν είχαμε δει καν το ομορφότερο μέρος της, την Άνω πόλη Gornji Grad. Αύριο τα καλύτερα!
Last edited:
