giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!
- Ντουμπρόβνικ: Η τρελή πεζοπορία και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
- Σπλιτ: Παραλιακή Riva και λόφος Marjan!
- Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
- Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
- Εθνικό Πάρκο Plitvice!
- Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
- Ζάγκρεμπ – part1
- Ζάγκρεμπ – part2
- Αναχώρηση: Δυο πτήσεις και negative test result for COVID-19!
Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
Τη σημερινή, μέρα αμφιταλαντεύτηκα πάρα πολύ. Ήταν η μέρα που είχα στο πρόγραμμα να επισκεφτούμε το Εθνικό Πάρκο Krka όμως ήμουν προβληματισμένος. Ήμασταν ήδη καταπονημένοι και πολύ κουρασμένοι και η εξόρμηση στο εθνικό πάρκο θα ήταν ακόμα μια κουραστική μέρα. Θα περιλάμβανε πάνω από μια ώρα με λεωφορείο μέχρι την πόλη Skradin, από εκεί πλοιάριο μισή ώρα μέχρι το Skradinski buk στην είσοδο του Εθνικού πάρκου, περπάτημα στην γύρω περιοχή, άλλο πλοιάριο μέχρι το νησάκι Visovac σε μια διαδρομή 2 ωρών και μετά επιστροφή αργά το απόγευμα. Το συνολικό κόστος της εκδρομής σύμφωνα με τον δικό μου προγραμματισμό ήταν 60€ το άτομο. Για το εθνικό πάρκο Krka, το μεγαλύτερο δέλεαρ για μένα ήταν να κολυμπήσουμε στους καταρράκτες του. Όμως σκεπτόμενος πως θα επισκεφτούμε δυο μέρες μετά το πιο θεαματικό εθνικό πάρκο Plitvice, και πως χρειαζόμαστε ξεκούραση για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας, αποφάσισα με βαριά καρδιά να αφήσουμε έξω το εθνικό πάρκο Krka. Έτσι λοιπόν... ήλιος θάλασσα και φως, κέφια έχει ο θεός! Αυτή τη μέρα θα ξεκουραστούμε, θα αράξουμε, θα νοιώσουμε διακοπές και θα απολαύσουμε τον ήλιο και τα κρυστάλλινα νερά του Σπλιτ.
Μια καλημέρα στην πλατεία Voćni
Η μέρα ξεκίνησε από την παραλιακή Riva στην οποία αράξαμε να φάμε τα φρέσκα μπουρέκια μας που πήραμε από τον αγαπημένο μας φούρνο στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης. Η παραλία κατά μήκος της είχε ησυχία με λίγους ηλικιωμένους ντόπιους που βγήκαν για την πρωινή τους βόλτα, ενώ στα τουριστικά σκάφη υπήρχε μια κινητικότητα από νεαρούς τουρίστες που ετοιμάζονταν να επιβιβαστούν. Οι ημερήσιες εκδρομές που κάνουν οι εταιρείες και ξεκινούν από την παραλία του Σπλιτ είναι ενδιαφέρουσες και περιλαμβάνουν εξορμήσεις σε νησιά μικρά ή μεγάλα, διάσημες παραλίες και σπηλιές αλλά όπως ήταν αναμενόμενο ήταν σχετικά ακριβές. Προς στιγμήν σκέφτηκα να ψαχτούμε μήπως μας ταιριάξει κάποια από αυτές τις εκδρομές αλλά τελικά έμεινα στον αρχικό στόχο. Ξεκούραση και αραλίκι στις παραλίες του Σπλιτ.
Το Σπλιτ έχει πολλές παραλία σε μικρή απόσταση από το κέντρο που προσεγγίζονται εύκολα είτε με τα πόδια είτε με αστικό. Άλλο δίλλημα τώρα! Ποια πλευρά να επιλέξουμε… να πάμε στις πιο πολυσύχναστες μεγάλες παραλίες με τα πολλά beach bar ανατολικά της πόλης μετά το μεγάλο λιμάνι όπως οι παραλίες Bacvice, Firule Trstenik και Žnjan ή να πάμε στις πιο μικρές και ανοργάνωτες παραλίες που βρίσκονται δυτικά της πόλης? Τελικά επιλέξαμε τη δεύτερη επιλογή γιατί είμαστε free τύποι και γιατί αυτές οι παραλίες προσεγγίζονται πιο εύκολα με τα πόδια.
Ο καιρός ήταν εξαιρετικός, με υψηλή θερμοκρασία και χωρίς κανένα άγχος για βροχές! Η διαδρομή δεν ήταν μικρή, επειδή όμως ήταν κατά μήκος της παραλιακής ήταν πολύ ευχάριστη και έμοιαζε πιο σύντομη. Ξεκινήσαμε από τη Riva, περάσαμε το μικρό λιμανάκι Matejuška και μετά από την οδό Trumbićeva obala συνεχίσαμε στην νέα παραλία που όντως πρέπει να είναι νέα γιατί που φάνηκε πολύ πρόσφατα αναπλασμένη μέχρι τη μεγάλη ACI Marina Split.
Από ένα στενό προσεγγίσαμε τη θάλασσα και κάναμε μια διαδρομή κατά μήκος της ακτής περνώντας από μικρούς κόλπους και σκιερά πευκόφυτα μονοπάτια δίπλα στη θάλασσα. Η περιοχή έχει 3-4 μικρές παραλίες στη σειρά με κρυστάλλινα νερά.
Uvala Zvončac
Bay Ježinac
Kupaliste Jezinac
Μετά από 25 λεπτά περπάτημα, καταλήξαμε στην παραλία Obojena. Ήμασταν τυχεροί γιατί βρήκαμε μέρος να απλώσουμε τις πετσέτες μας κάνω από ένα μικρό δέντρο κι έτσι είχαμε μια μικρή σκιά διότι ο ήλιος έκαιγε εκείνη την ώρα αν και ήταν μόλις 10:30 το πρωί. Η παραλία είχε λίγο κόσμο όμως όσο περνούσε η ώρα είχε μεγαλύτερη κίνηση και στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα από πίσω, που σιγά σιγά γέμισαν την περιοχή. Ακούγαμε μόνο Κροατικά από τον κόσμο και έχω την εντύπωση πως ήμασταν οι μόνοι ξένοι στην παραλία! Η θάλασσα μας φώναζε να μας δροσίσει, αλλά με το που την ακουμπήσαμε δεν μας δρόσισε απλά αλλά μας πάγωσε! Τα νερά της ήταν πολύ πιο κρύα από αυτό που έχουμε συνηθίσει και από αυτό που μπορούμε να αντέξουμε. Έτσι έπρεπε να περάσουν πολλά λεπτά για να βρούμε το θάρρος επιτέλους να βουτήξουμε. Ήταν όμως αναζωογονητικό!
Αφού την αράξαμε για αρκετή ώρα και λιαστήκαμε, φύγαμε από το μέρος μας και πήγαμε στο τέλος της παραλίας, σε ένα απόμερο σημείο για να βουτήξουμε απευθείας από τα βράχια. Αν και πάλι μπήκαμε διστακτικά λόγω των παγωμένων νερών, απολαύσαμε το κολύμπι στα κρυστάλλινα νερά ολομόναχοι.
Πραγματικά ήταν στιγμές ξεκούρασης που είχαν ανάγκη να καταπονημένα μας πόδια τα οποία αν είχα στόμα θα ούρλιαζαν! Μετά από τις βουτιές και την ηλιοθεραπεία, ανηφορίσαμε το λόφο πάνω από την παραλία και από μια διαφορετική διαδρομή πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το κέντρο του Σπλιτ και το δωμάτιο μας.
Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το τελευταίο μας ταξίδι που επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας μεσημέρι για ολιγόωρη ξεκούραση! Νομίζω στο Βελιγράδι το 2013! Ήταν η μοναδική χαλαρή μέρα ακριβώς στη μέση του ταξιδιού, και αποδείχτηκε ιδιαίτερα απαραίτητη για τις υπόλοιπες τρείς γεμάτες μέρες που θα ακολουθούσαν. Μια ακόμα ματιά της θέας από τη σοφίτα μας, ξεκούραση και σε λίγο αναχώρηση για Τρογκίρ!
Στο Τραγούριον ή Τρογκίρ!
Ο σταθμός λεωφορείων που αναχωρούν τα αστικά για το Τρογκιρ είναι ο Sukoisanska που απέχει 1,5 χλμ. από το κέντρο της πόλης, και όχι ο κεντρικός σταθμός στο λιμάνι. Το αστικό 37 εκτελεί τη διαδρομή Σπλιτ-Αεροδρόμιο-Τρογκίρ, το εισιτήριο κοστίζει 21kn δηλαδή 2,80€, και έχει δρομολόγια ανά 20 λεπτά. Στο δρομολόγιο που πήραμε εμείς, πετύχαμε έναν οδηγό αμείλικτο και άκρως τυπικό με τα νεα μέτρα! Χρησιμοποίησε σχολαστικά το αντισηπτικό πριν ξεκινήσει, φορούσε μάσκα σε όλη τη διαδρομή, και έκανε παρατήρηση ενώ οδηγούσε σε όσους είχαν κατεβασμένες τις μάσκες τους! Η διαδρομή με το αστικό ήταν κάπως κουραστική, και κάναμε περίπου 50 λεπτά να φτάσουμε. 17:20 ήμασταν στο Τρογκίρ. Ο σταθμός λεωφορείων του Τρογκίρ είναι δίπλα στην παλιά πόλη.
Το Τρογκίρ βρίσκεται 27 χιλιόμετρα δυτικά του Σπλιτ και είναι μια μικρή πόλη με περίπου 14.000 κατοίκους. Η ιδιαιτερότητα του Τρογκιρ είναι ότι το ιστορικό τμήμα της πόλης βρίσκεται πάνω σε ένα μικροσκοπικό νησί, που ενώνεται με μια γεφυρούλα με το νησί Čiovo. Η άλλοτε ελληνική αποικία Τραγούριον, έχει συνεχή ιστορία 2.300 ετών, η οποία επηρεάστηκε πολιτισμικά από τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Βενετούς που άφησαν το στίγμα τους στον τόπο. Το Τρόγκιρ αποτελεί το καλύτερα σωζόμενο ρωμανο-γοτθικό συγκρότημα στην Αδριατική και σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη, ανακηρύχθηκε από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, οπότε ανυπομονούσα να το γνωρίσω από κοντά.
Βόρεια πύλη (Vrata Zemlje)
Στο λιθόστρωτο της πόλης απλώνονται πέτρινα σπίτια, πολλά ανάκτορα κι αρχοντικά του 13ου αιώνα, 10 εκκλησίες, οι δυο πύλες της πόλης του 17ου αιώνα και το εντυπωσιακό οχυρό Kamerlengo του 15ου αιώνα. Η ρυμοτομία του νησιωτικού οικισμού χρονολογείται από την Ελληνιστική περίοδο, ενώ οι ρωμανικές εκκλησίες συνυπάρχουν με εξαίρετα κτίρια αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής από τη βενετική περίοδο. Με λίγα λόγια το Trogir είναι μια πόλη-μουσείο.
Η Trg Ivana Pavla II (πλατεία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β), είναι το σημείο αναφοράς του ιστορικού κέντρου, με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Λαυρεντίου με την απίστευτης ομορφιάς Πύλη Ράντοβαν, με το παλάτι του πρύτανη (Knežev dvor) που στεγάζει το δημαρχείο και με το αρχοντικό Gradska loža του 13ου αιώνα με τις κορινθιακές στήλες και τον πύργο με το ρολόι.
Το Τρογκιρ είναι μικρό οπότε δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τον χάρτη του κινητού μου. Από ένα στενό τυχαία βρεθήκαμε σε μια πανέμορφη μικρή αυλή. Από τα πιο γραφικά σημεία της παλιάς πόλης.
Η νότια πύλη (Južna gradska vrata), μπροστά στο λιμάνι
Mala loža
Η γέφυρα Čiovski Most, που ενώνει το νησάκι της παλιάς πόλης με το νησί Čiovo. Τα αμέτρητα σκάφη στο λιμάνι, μου έκρυψαν την ομορφότερη θέα της παραλιακής και της νότιας πλευράς της παλιάς πόλης που προσφέρει η γέφυρα!
Το νησί Čiovo απέναντι από το Zudika park
Πάνω στην Ul. Blaža Jurjeva Trogiranina, η εκκλησία Sv. Sebastijan
Στο λιμάνι είχαν δέσει τεράστια σκάφη που μου χαλούσαν κάπως την εικόνα της όμορφης παραλιακής. Το Τρογκίρ γεμίζει κυρίως με κόσμο από ημερήσιες κρουαζιέρες οπότε αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Η φαρδιά παραλιακή Obala bana Berislavića, είναι καλαίσθητη και περιποιημένη με φοίνικες, με πολλά εντυπωσιακά κτίρια και φυσικά με αμέτρητα εστιατόρια και καφέ κατά μήκος της. Είναι τουριστική αλλά τόσο ωραία!
Αυτό το κτίριο δεν στεγάζει κάποιο παλάτι αλλά το δημοτικό σχολείο "Petar Berislavić"
Ακριβώς δίπλα, η Εκκλησία και το μοναστήρι του Αγίου Δομίνικου
Γραφικές γωνιές μέσα στην παλιά πόλη
Η ξύλινη γέφυρα (Drveni most) στην βόρεια πλευρά, που ενώνει το νησί της παλιάς πόλης με το χερσαίο τμήμα. Στο σημείο αυτό δημιουργείται ένα στενό κανάλι με παρκαρισμένες αμέτρητες βάρκες.
Συνεχίσαμε περιμετρικά κατά μήκος του καναλιού, και βρεθήκαμε στην άκρη του νησιού που βρίσκεται ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, ακριβώς δίπλα στο τείχος του κάστρου.
Ο πύργος του κάστρου Kamerlengo που φαίνεται από πολλά σημεία της πόλης, προσφέρει την ωραιότερη πανοραμική θέα του Τρογκιρ. Η ώρα ήταν 7 παρά, και παρόλο που είχα δει στο Google ότι ο πύργος κλείνει στις 9, ήταν ωραία ώρα ανέβω πάνω για τη θέα. Ο Rose αποφάσισε να μείνει κάτω στην παραλία κι εγώ μπήκα στην είσοδο του φρουρίου. Ευτυχώς με βοήθησε η τύχη, διότι όταν πήγα στο εκδοτήριο, η κοπέλα με ενημέρωσε πως ο πύργος κλείνει για τους επισκέπτες στις 7! Έτσι δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου. Ανέβηκα τα όχι και τόσο ασφαλή σκαλιά και έφτασα στην κορυφή.
Ήμουν ολομόναχος πάνω στον πύργο του 15ου αιώνα, το αεράκι μου τραγουδούσε στα αυτιά, κι απόλαυσα μια πραγματικά πολύ όμορφη θέα. Βυθίστηκα στο ρομαντισμό και στη γαλήνη που αποπνέει αυτή η πόλη!
Στο προαύλιο του κάστρου, ετοιμασίες για συναυλία
Το Τρογκίρ το είδαμε και η συνέχεια είχε παγωτό, street food θαλασσινών στην κεντρική πλατεία και βόλτες στην ζωηρή παραλιακή που όσο βράδιαζε, τόσο γέμιζε από κόσμο!
Κουκλίστικο το Τρογκίρ αλλά το Σπλίτ μας περίμενε. Καθώς είχε βραδιάσει πήραμε και πάλι το αστικό 37 για να επιστρέψουμε στην πόλη μας! Αυτή τη φορά ο οδηγός του αστικού ήταν το ακριβώς αντίθετο του αυστηρού οδηγού που είχαμε στο δρομολόγιο από το Σπλιτ. Δεν φορούσε μάσκα, και δεν έδωσε καμία σημασία στους επιβάτες που ανέβαιναν από τις στάσεις χαλαροί χωρίς καν μάσκα στο χέρι.
Φτάσαμε στο αγαπημένο Σπλιτ λίγο μετά τις 9 το βράδυ και πάλι η πόλη κινούνταν σε ζωηρούς ρυθμούς, με πολύ κόσμο στην παραλία και στις ιστορικές πλατείες της παλιάς πόλης με τις μουσικές να είναι διάχυτες παντού. Κοντά στην βόρεια Χρυσή πύλη της παλιάς πόλης, καθίσαμε σε μια ταβέρνα στην οδό Ul. kralja Tomislava με μοναστηριακά τραπέζια και πολύ κόσμο. Το προσωπικό ήταν απίστευτα φιλικό και ο σερβιτόρος ενθουσιασμένος μας είπε πως πρώτη φορά εξυπηρετεί Έλληνες! Φάγαμε και πάλι τα τσεβάπια μας αλλά ήταν υποδεέστερα σε σχέση με αυτά που φάγαμε στο FONTANA το προηγούμενο βράδυ.
Η βραδιά έκλεισε με μια μπύρα στο χέρι μαζί με τους ντόπιους, σε μια ροκ συναυλία στο πάρκο Revija Urbane Kulture. Στη σκηνή μπροστά αλλά και σε όλο το πάρκο είχε πολύ κόσμο, εξαιρετική ατμόσφαιρα και μια ωραία κανονικότητα που τίποτα δεν θύμιζε τον ακατανόμαστο!
Το στενό της Milićeva ul. λίγο πριν το κατάλυμά μας…
Αύριο σαλπάρουμε!
Τη σημερινή, μέρα αμφιταλαντεύτηκα πάρα πολύ. Ήταν η μέρα που είχα στο πρόγραμμα να επισκεφτούμε το Εθνικό Πάρκο Krka όμως ήμουν προβληματισμένος. Ήμασταν ήδη καταπονημένοι και πολύ κουρασμένοι και η εξόρμηση στο εθνικό πάρκο θα ήταν ακόμα μια κουραστική μέρα. Θα περιλάμβανε πάνω από μια ώρα με λεωφορείο μέχρι την πόλη Skradin, από εκεί πλοιάριο μισή ώρα μέχρι το Skradinski buk στην είσοδο του Εθνικού πάρκου, περπάτημα στην γύρω περιοχή, άλλο πλοιάριο μέχρι το νησάκι Visovac σε μια διαδρομή 2 ωρών και μετά επιστροφή αργά το απόγευμα. Το συνολικό κόστος της εκδρομής σύμφωνα με τον δικό μου προγραμματισμό ήταν 60€ το άτομο. Για το εθνικό πάρκο Krka, το μεγαλύτερο δέλεαρ για μένα ήταν να κολυμπήσουμε στους καταρράκτες του. Όμως σκεπτόμενος πως θα επισκεφτούμε δυο μέρες μετά το πιο θεαματικό εθνικό πάρκο Plitvice, και πως χρειαζόμαστε ξεκούραση για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας, αποφάσισα με βαριά καρδιά να αφήσουμε έξω το εθνικό πάρκο Krka. Έτσι λοιπόν... ήλιος θάλασσα και φως, κέφια έχει ο θεός! Αυτή τη μέρα θα ξεκουραστούμε, θα αράξουμε, θα νοιώσουμε διακοπές και θα απολαύσουμε τον ήλιο και τα κρυστάλλινα νερά του Σπλιτ.
Μια καλημέρα στην πλατεία Voćni
Η μέρα ξεκίνησε από την παραλιακή Riva στην οποία αράξαμε να φάμε τα φρέσκα μπουρέκια μας που πήραμε από τον αγαπημένο μας φούρνο στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης. Η παραλία κατά μήκος της είχε ησυχία με λίγους ηλικιωμένους ντόπιους που βγήκαν για την πρωινή τους βόλτα, ενώ στα τουριστικά σκάφη υπήρχε μια κινητικότητα από νεαρούς τουρίστες που ετοιμάζονταν να επιβιβαστούν. Οι ημερήσιες εκδρομές που κάνουν οι εταιρείες και ξεκινούν από την παραλία του Σπλιτ είναι ενδιαφέρουσες και περιλαμβάνουν εξορμήσεις σε νησιά μικρά ή μεγάλα, διάσημες παραλίες και σπηλιές αλλά όπως ήταν αναμενόμενο ήταν σχετικά ακριβές. Προς στιγμήν σκέφτηκα να ψαχτούμε μήπως μας ταιριάξει κάποια από αυτές τις εκδρομές αλλά τελικά έμεινα στον αρχικό στόχο. Ξεκούραση και αραλίκι στις παραλίες του Σπλιτ.
Το Σπλιτ έχει πολλές παραλία σε μικρή απόσταση από το κέντρο που προσεγγίζονται εύκολα είτε με τα πόδια είτε με αστικό. Άλλο δίλλημα τώρα! Ποια πλευρά να επιλέξουμε… να πάμε στις πιο πολυσύχναστες μεγάλες παραλίες με τα πολλά beach bar ανατολικά της πόλης μετά το μεγάλο λιμάνι όπως οι παραλίες Bacvice, Firule Trstenik και Žnjan ή να πάμε στις πιο μικρές και ανοργάνωτες παραλίες που βρίσκονται δυτικά της πόλης? Τελικά επιλέξαμε τη δεύτερη επιλογή γιατί είμαστε free τύποι και γιατί αυτές οι παραλίες προσεγγίζονται πιο εύκολα με τα πόδια.
Ο καιρός ήταν εξαιρετικός, με υψηλή θερμοκρασία και χωρίς κανένα άγχος για βροχές! Η διαδρομή δεν ήταν μικρή, επειδή όμως ήταν κατά μήκος της παραλιακής ήταν πολύ ευχάριστη και έμοιαζε πιο σύντομη. Ξεκινήσαμε από τη Riva, περάσαμε το μικρό λιμανάκι Matejuška και μετά από την οδό Trumbićeva obala συνεχίσαμε στην νέα παραλία που όντως πρέπει να είναι νέα γιατί που φάνηκε πολύ πρόσφατα αναπλασμένη μέχρι τη μεγάλη ACI Marina Split.
Από ένα στενό προσεγγίσαμε τη θάλασσα και κάναμε μια διαδρομή κατά μήκος της ακτής περνώντας από μικρούς κόλπους και σκιερά πευκόφυτα μονοπάτια δίπλα στη θάλασσα. Η περιοχή έχει 3-4 μικρές παραλίες στη σειρά με κρυστάλλινα νερά.
Uvala Zvončac
Bay Ježinac
Kupaliste Jezinac
Μετά από 25 λεπτά περπάτημα, καταλήξαμε στην παραλία Obojena. Ήμασταν τυχεροί γιατί βρήκαμε μέρος να απλώσουμε τις πετσέτες μας κάνω από ένα μικρό δέντρο κι έτσι είχαμε μια μικρή σκιά διότι ο ήλιος έκαιγε εκείνη την ώρα αν και ήταν μόλις 10:30 το πρωί. Η παραλία είχε λίγο κόσμο όμως όσο περνούσε η ώρα είχε μεγαλύτερη κίνηση και στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα από πίσω, που σιγά σιγά γέμισαν την περιοχή. Ακούγαμε μόνο Κροατικά από τον κόσμο και έχω την εντύπωση πως ήμασταν οι μόνοι ξένοι στην παραλία! Η θάλασσα μας φώναζε να μας δροσίσει, αλλά με το που την ακουμπήσαμε δεν μας δρόσισε απλά αλλά μας πάγωσε! Τα νερά της ήταν πολύ πιο κρύα από αυτό που έχουμε συνηθίσει και από αυτό που μπορούμε να αντέξουμε. Έτσι έπρεπε να περάσουν πολλά λεπτά για να βρούμε το θάρρος επιτέλους να βουτήξουμε. Ήταν όμως αναζωογονητικό!
Αφού την αράξαμε για αρκετή ώρα και λιαστήκαμε, φύγαμε από το μέρος μας και πήγαμε στο τέλος της παραλίας, σε ένα απόμερο σημείο για να βουτήξουμε απευθείας από τα βράχια. Αν και πάλι μπήκαμε διστακτικά λόγω των παγωμένων νερών, απολαύσαμε το κολύμπι στα κρυστάλλινα νερά ολομόναχοι.
Πραγματικά ήταν στιγμές ξεκούρασης που είχαν ανάγκη να καταπονημένα μας πόδια τα οποία αν είχα στόμα θα ούρλιαζαν! Μετά από τις βουτιές και την ηλιοθεραπεία, ανηφορίσαμε το λόφο πάνω από την παραλία και από μια διαφορετική διαδρομή πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το κέντρο του Σπλιτ και το δωμάτιο μας.
Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το τελευταίο μας ταξίδι που επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας μεσημέρι για ολιγόωρη ξεκούραση! Νομίζω στο Βελιγράδι το 2013! Ήταν η μοναδική χαλαρή μέρα ακριβώς στη μέση του ταξιδιού, και αποδείχτηκε ιδιαίτερα απαραίτητη για τις υπόλοιπες τρείς γεμάτες μέρες που θα ακολουθούσαν. Μια ακόμα ματιά της θέας από τη σοφίτα μας, ξεκούραση και σε λίγο αναχώρηση για Τρογκίρ!
Στο Τραγούριον ή Τρογκίρ!
Ο σταθμός λεωφορείων που αναχωρούν τα αστικά για το Τρογκιρ είναι ο Sukoisanska που απέχει 1,5 χλμ. από το κέντρο της πόλης, και όχι ο κεντρικός σταθμός στο λιμάνι. Το αστικό 37 εκτελεί τη διαδρομή Σπλιτ-Αεροδρόμιο-Τρογκίρ, το εισιτήριο κοστίζει 21kn δηλαδή 2,80€, και έχει δρομολόγια ανά 20 λεπτά. Στο δρομολόγιο που πήραμε εμείς, πετύχαμε έναν οδηγό αμείλικτο και άκρως τυπικό με τα νεα μέτρα! Χρησιμοποίησε σχολαστικά το αντισηπτικό πριν ξεκινήσει, φορούσε μάσκα σε όλη τη διαδρομή, και έκανε παρατήρηση ενώ οδηγούσε σε όσους είχαν κατεβασμένες τις μάσκες τους! Η διαδρομή με το αστικό ήταν κάπως κουραστική, και κάναμε περίπου 50 λεπτά να φτάσουμε. 17:20 ήμασταν στο Τρογκίρ. Ο σταθμός λεωφορείων του Τρογκίρ είναι δίπλα στην παλιά πόλη.
Το Τρογκίρ βρίσκεται 27 χιλιόμετρα δυτικά του Σπλιτ και είναι μια μικρή πόλη με περίπου 14.000 κατοίκους. Η ιδιαιτερότητα του Τρογκιρ είναι ότι το ιστορικό τμήμα της πόλης βρίσκεται πάνω σε ένα μικροσκοπικό νησί, που ενώνεται με μια γεφυρούλα με το νησί Čiovo. Η άλλοτε ελληνική αποικία Τραγούριον, έχει συνεχή ιστορία 2.300 ετών, η οποία επηρεάστηκε πολιτισμικά από τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Βενετούς που άφησαν το στίγμα τους στον τόπο. Το Τρόγκιρ αποτελεί το καλύτερα σωζόμενο ρωμανο-γοτθικό συγκρότημα στην Αδριατική και σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη, ανακηρύχθηκε από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, οπότε ανυπομονούσα να το γνωρίσω από κοντά.
Βόρεια πύλη (Vrata Zemlje)
Στο λιθόστρωτο της πόλης απλώνονται πέτρινα σπίτια, πολλά ανάκτορα κι αρχοντικά του 13ου αιώνα, 10 εκκλησίες, οι δυο πύλες της πόλης του 17ου αιώνα και το εντυπωσιακό οχυρό Kamerlengo του 15ου αιώνα. Η ρυμοτομία του νησιωτικού οικισμού χρονολογείται από την Ελληνιστική περίοδο, ενώ οι ρωμανικές εκκλησίες συνυπάρχουν με εξαίρετα κτίρια αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής από τη βενετική περίοδο. Με λίγα λόγια το Trogir είναι μια πόλη-μουσείο.
Η Trg Ivana Pavla II (πλατεία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β), είναι το σημείο αναφοράς του ιστορικού κέντρου, με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Λαυρεντίου με την απίστευτης ομορφιάς Πύλη Ράντοβαν, με το παλάτι του πρύτανη (Knežev dvor) που στεγάζει το δημαρχείο και με το αρχοντικό Gradska loža του 13ου αιώνα με τις κορινθιακές στήλες και τον πύργο με το ρολόι.
Το Τρογκιρ είναι μικρό οπότε δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τον χάρτη του κινητού μου. Από ένα στενό τυχαία βρεθήκαμε σε μια πανέμορφη μικρή αυλή. Από τα πιο γραφικά σημεία της παλιάς πόλης.
Η νότια πύλη (Južna gradska vrata), μπροστά στο λιμάνι
Mala loža
Η γέφυρα Čiovski Most, που ενώνει το νησάκι της παλιάς πόλης με το νησί Čiovo. Τα αμέτρητα σκάφη στο λιμάνι, μου έκρυψαν την ομορφότερη θέα της παραλιακής και της νότιας πλευράς της παλιάς πόλης που προσφέρει η γέφυρα!
Το νησί Čiovo απέναντι από το Zudika park
Πάνω στην Ul. Blaža Jurjeva Trogiranina, η εκκλησία Sv. Sebastijan
Στο λιμάνι είχαν δέσει τεράστια σκάφη που μου χαλούσαν κάπως την εικόνα της όμορφης παραλιακής. Το Τρογκίρ γεμίζει κυρίως με κόσμο από ημερήσιες κρουαζιέρες οπότε αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Η φαρδιά παραλιακή Obala bana Berislavića, είναι καλαίσθητη και περιποιημένη με φοίνικες, με πολλά εντυπωσιακά κτίρια και φυσικά με αμέτρητα εστιατόρια και καφέ κατά μήκος της. Είναι τουριστική αλλά τόσο ωραία!
Αυτό το κτίριο δεν στεγάζει κάποιο παλάτι αλλά το δημοτικό σχολείο "Petar Berislavić"
Ακριβώς δίπλα, η Εκκλησία και το μοναστήρι του Αγίου Δομίνικου
Γραφικές γωνιές μέσα στην παλιά πόλη
Η ξύλινη γέφυρα (Drveni most) στην βόρεια πλευρά, που ενώνει το νησί της παλιάς πόλης με το χερσαίο τμήμα. Στο σημείο αυτό δημιουργείται ένα στενό κανάλι με παρκαρισμένες αμέτρητες βάρκες.
Συνεχίσαμε περιμετρικά κατά μήκος του καναλιού, και βρεθήκαμε στην άκρη του νησιού που βρίσκεται ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, ακριβώς δίπλα στο τείχος του κάστρου.
Ο πύργος του κάστρου Kamerlengo που φαίνεται από πολλά σημεία της πόλης, προσφέρει την ωραιότερη πανοραμική θέα του Τρογκιρ. Η ώρα ήταν 7 παρά, και παρόλο που είχα δει στο Google ότι ο πύργος κλείνει στις 9, ήταν ωραία ώρα ανέβω πάνω για τη θέα. Ο Rose αποφάσισε να μείνει κάτω στην παραλία κι εγώ μπήκα στην είσοδο του φρουρίου. Ευτυχώς με βοήθησε η τύχη, διότι όταν πήγα στο εκδοτήριο, η κοπέλα με ενημέρωσε πως ο πύργος κλείνει για τους επισκέπτες στις 7! Έτσι δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου. Ανέβηκα τα όχι και τόσο ασφαλή σκαλιά και έφτασα στην κορυφή.
Ήμουν ολομόναχος πάνω στον πύργο του 15ου αιώνα, το αεράκι μου τραγουδούσε στα αυτιά, κι απόλαυσα μια πραγματικά πολύ όμορφη θέα. Βυθίστηκα στο ρομαντισμό και στη γαλήνη που αποπνέει αυτή η πόλη!
Στο προαύλιο του κάστρου, ετοιμασίες για συναυλία
Το Τρογκίρ το είδαμε και η συνέχεια είχε παγωτό, street food θαλασσινών στην κεντρική πλατεία και βόλτες στην ζωηρή παραλιακή που όσο βράδιαζε, τόσο γέμιζε από κόσμο!
Κουκλίστικο το Τρογκίρ αλλά το Σπλίτ μας περίμενε. Καθώς είχε βραδιάσει πήραμε και πάλι το αστικό 37 για να επιστρέψουμε στην πόλη μας! Αυτή τη φορά ο οδηγός του αστικού ήταν το ακριβώς αντίθετο του αυστηρού οδηγού που είχαμε στο δρομολόγιο από το Σπλιτ. Δεν φορούσε μάσκα, και δεν έδωσε καμία σημασία στους επιβάτες που ανέβαιναν από τις στάσεις χαλαροί χωρίς καν μάσκα στο χέρι.
Φτάσαμε στο αγαπημένο Σπλιτ λίγο μετά τις 9 το βράδυ και πάλι η πόλη κινούνταν σε ζωηρούς ρυθμούς, με πολύ κόσμο στην παραλία και στις ιστορικές πλατείες της παλιάς πόλης με τις μουσικές να είναι διάχυτες παντού. Κοντά στην βόρεια Χρυσή πύλη της παλιάς πόλης, καθίσαμε σε μια ταβέρνα στην οδό Ul. kralja Tomislava με μοναστηριακά τραπέζια και πολύ κόσμο. Το προσωπικό ήταν απίστευτα φιλικό και ο σερβιτόρος ενθουσιασμένος μας είπε πως πρώτη φορά εξυπηρετεί Έλληνες! Φάγαμε και πάλι τα τσεβάπια μας αλλά ήταν υποδεέστερα σε σχέση με αυτά που φάγαμε στο FONTANA το προηγούμενο βράδυ.
Η βραδιά έκλεισε με μια μπύρα στο χέρι μαζί με τους ντόπιους, σε μια ροκ συναυλία στο πάρκο Revija Urbane Kulture. Στη σκηνή μπροστά αλλά και σε όλο το πάρκο είχε πολύ κόσμο, εξαιρετική ατμόσφαιρα και μια ωραία κανονικότητα που τίποτα δεν θύμιζε τον ακατανόμαστο!
Το στενό της Milićeva ul. λίγο πριν το κατάλυμά μας…
Αύριο σαλπάρουμε!
Last edited:
Αρκετά μεταλλάχτηκε το φόρουμ, πρέπει σιγά σιγά να ξαναγίνει ταξιδιωτικό. Αλήθεια ήταν το πρώτο σου ταξίδι? Εγώ πάντα είχα την Κροατία ταξιδιωτικό στόχο και φέτος δεν μου γλίτωσε. Και μάλλον ήταν η καλύτερη περίοδος που την επισκέφτηκα. Έχει ζουμί η ιστορία.
