giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.829
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!
- Ντουμπρόβνικ: Η τρελή πεζοπορία και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
- Σπλιτ: Παραλιακή Riva και λόφος Marjan!
- Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
- Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
- Εθνικό Πάρκο Plitvice!
- Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
- Ζάγκρεμπ – part1
- Ζάγκρεμπ – part2
- Αναχώρηση: Δυο πτήσεις και negative test result for COVID-19!
Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
Έλα να πάμε στο νησί η μάνα σου εγώ κι εσύ. Μάλλον όχι, χωρίς τη μάνα σου! Ελλάδα και Κροατία είναι δυο χώρες που μπορούν να καυχιούνται για τα νησιά τους, και το υπέροχο μεσογειακό κλίμα, την απεραντοσύνη της θάλασσας, και τις βυζαντινές, ρωμαϊκές, ενετικές και οθωμανικές επιρροές. Πολλοί θεωρούν την Κροατία, τη νέα Ελλάδα με την αξιοσημείωτη αύξηση του τουρισμού της μέσα στα χρόνια. Αν και εμείς έχουμε με το μέρος μας τους αριθμούς, αφού η Ελλάδα έχει 6 χιλιάδες νησιά, με τα 225 από αυτά να είναι κατοικημένα, σε αντίθεση με την Κροατία, η οποία μετρά 1000 νησιά, με λιγότερα από 50 κατοικημένα, τα οποία όμως έχουν το προνόμιο να είναι κοντά το ένα στο άλλο και πιο κοντά στο ηπειρωτικό κομμάτι της χώρας, που σημαίνει ότι σε 1-2 περίπου ώρες φτάνεις στο επόμενο λιμάνι, χωρίς… μελτέμια.
Σύμφωνα με την ταξιδιωτική συντάκτρια, Jane Foster τα νησιά της Κροατίας υπερτερούν σε σχέση με τα Ελληνικά στον τομέα οργάνωση, η οποία στα νησιά της Κροατίας είναι πιο εμφανής, γι’ αυτό άλλωστε το νησί Vis κέρδισε το συμβόλαιο για το Mamma Mia 2! Σύμφωνα με την ίδια, η Ελλάδα επαναπαύτηκε για αιώνες στη συνταγή ''θάλασσα, άμμος και λιακάδα'', ενώ η Κροατία έπρεπε να επινοήσει εναλλακτικές για τους επισκέπτες της, όπως δραστηριότητες σε προσεγμένες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν από ιστιοπλοΐα, μέχρι ποδηλατικά ταξίδια για γευσιγνωσία λαδιού και κρασιού, καγιάκ θάλασσας και πολλά άλλα. Παρατήρηση δελφινιών στο Losinj, ελεύθερη κατάδυση στο Krk, παραδοσιακές ταβέρνες με αυθεντικό, ντόπιο φαγητό σε όλα τα νησιά, πιο ελαφρύ και πιο ποιοτικό από το ελληνικό. Όλα αυτά αποτελούν πλεονεκτήματα των κροατικών νησιών σύμφωνα με την Foster. Συν τοις άλλοις, θεωρεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υπερ-εμπορευματοποιηθεί, με αποτέλεσμα την ακρίβεια. Η ίδια θεωρεί πως η έλλειψη των αμμουδιών στην Κροατία έχει κατά κάποιο τρόπο ''σώσει'' τα νησιά από την υπερ-ανάπτυξη κι έτσι εκεί τα ξενοδοχεία είναι πιο ποιοτικά.
Αυτά τα λέει η Jane Foster, όχι εγώ! Μεταξύ μας, πιστεύω πως τα ελληνικά νησιά είναι ανώτερα και με τεράστια ποικιλία. Έχω την αίσθηση όμως, πως αυτή την τόσο δύσκολη χρονιά για τον τουρισμό, η Κροατία θα είναι ο φετινός νικητής! Πολλές οι επιλογές νησιών λοιπόν στην Κροατία και μακάρι να είχαμε βδομάδες ολόκληρες να γνωρίσουμε τα υπέροχα νησιά της Αδριατικής. Επιλέξαμε όμως το νησί Hvar, το πιο γκλάμουρ όπως λέγεται, νησί της Κροατίας με την αριστοκρατική ενετική αισθητική του και την εκπληκτική θέα από το φρούριο πάνω στο λόφο, το οποίο μάλιστα αγαπούν η Beyonce και ο Jay-Z, όπως επίσης και ο Sean Connery, o Roger Moore, o Daniel Craig και πολλές ακόμα διασημότητες! Είναι σίγουρα ένα από τα πιο τρέντι και ακριβά νησιά της χώρας και η κοντινή του απόσταση από το Σπλιτ το καθιστά την ιδανική ημερήσια εξόρμηση.
Οι δυο κύριες εταιρείες που εκτελούν το δρομολόγιο Spit-Hvar, είναι η Jadrolinija και η Krilo (KL) https://www.jadrolinija.hr/en/ferry-croatia
https://www.krilo.hr/en/
Επέλεξα την Krilo (KL) επειδή έχει πιο πυκνά σε πιο βολικές ώρες και το κόστος μονής διαδρομής είναι 100,00 kn (13,20€). Τα εισιτήρια τα έκλεισα από το site τους μια μέρα πριν, μου ήρθαν τα pdf στο email μου κι έτσι δεν χρειαζόταν να περάσουμε από το εκδοτήριο στο λιμάνι. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ζεστή και το πρωινιάτικο Σπλιτ και πάλι πανέμορφο!
Το ferry της Krilo μας περιμένει για αναχώρηση
Το ferry γέμισε με κόσμο και αναχώρησε στις 09:00. Προς απογοήτευση όλων των επιβατών οι σκάλες που οδηγούν στο κατάστρωμα είχαν απαγορευτικό. Σκέφτηκα πως είναι ακόμα ένα μέτρο ασφάλειας ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός κι έτσι ξενερωμένοι καθίσαμε στις θέσεις αεροπορικού τύπου με τις μάσκες μας. Λίγα λεπτά όμως μετά την αναχώρηση, το διαχωριστικό έφυγε και σχεδόν όλοι οι επιβάτες μέσα στην τρελή χαρά ανεβήκαμε στο κατάστρωμα. Διότι πλοίο χωρίς κατάστρωμα, ήλιο, πιτσίλισμα από τα κύματα δεν γίνεται!
Το Σπλιτ απομακρύνονταν σιγά σιγά και μπαίναμε όλο και πιο βαθιά στην υπέροχη θαλασσινή αύρα της Αδριατικής και των δαλματικών ακτών που έλαμπαν κάτω από τον ήλιο! Σε όλη την διαδρομή ήμασταν όρθιοι και απολαύσαμε τις εικόνες που απλώνονταν μπροστά μας.
Περάσαμε από νησίδες και δίπλα από μεγάλα νησιά όπως το Μπρατς και σε λιγότερη από μια ώρα προσεγγίζαμε το νησί Hvar και εμφανίστηκε η πανέμορφη πρωτεύουσα του νησιού με το ίδιο όνομα!
Το Χβαρ (η νήσος Φάρος των αρχαίων Ελλήνων), είναι το τέταρτο μεγαλύτερο νησί της Αδριατικής και το εικοστό έβδομο μεγαλύτερο της Μεσογείου. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη Χβαρ με περίπου 4.200 κατοίκους. Το νησί Χβαρ δεν είναι φυσικά μόνο η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα του. Έχει την πόλη Stari Grad την αρχαιότερη πόλη στην Κροατία που συνδέεται με λίγα δρομολόγια της Jadrolinija με το Σπλιτ, έχει παραδεισένιες παραλίες, ήσυχους απομονωμένους κόλπους και οικισμούς όπως την ‘’μικρή Βενετία’’ Vrboska, διαθέτει όμορφους λόφους, αμπέλια, ελαιώνες και πεύκα και φυσικά τα ‘’δαντελωτά’’ νησιά Pakleni. Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν να μείνεις κάποιες μέρες στο Χβαρ ώστε να εξερευνήσεις το νησί. Εμείς αρκεστήκαμε στο να γνωρίσουμε και να απολαύσουμε μόνο την πρωτεύουσα του νησιού που όμως ήταν αρκετή να μας προσφέρει μια εξαιρετική ημερήσια νησιωτική απόδραση.
Το ferry έδεσε στο λιμάνι του Χβαρ λίγο μετά τις 10:00. Ξεχυθήκαμε στο πανέμορφο νησί, ορεξάτοι να το ανακαλύψουμε, πανέτοιμοι για πολύ περπάτημα αλλά και για βουτιές! Αυτό που σε μαγεύει στο Χβαρ δεν είναι μόνο η αρχιτεκτονική του, τα πέτρινα σοκάκια του και η παραλιακή του αλλά το φυσικό τοπίο με τους γύρω λόφους και τα βουνά που αγαλλιάζουν την πόλη. Η παραλιακή γεμάτη με φοίνικες έχει φόντο τείχη επτά αιώνων, που εκτείνονται από το λόφο προς τα κάτω μέχρι την πόλη.
Η παραλιακή μας έβγαλε στην κεντρική πλατεία Trg Svetog Stjepana δίπλα στην μικρή κλειστή μαρίνα Mandrać. Η μεγάλη πλατεία της πόλης, γνωστή στους ντόπιους ως Pjaca (πιάκα), είναι η μεγαλύτερη πλατεία στην περιοχή της Δαλματίας με κύριο χαρακτηριστικό τον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου. Στο άλλο άκρο της πλατείας, η Loggia, είναι ένα κτίριο με πολλές βενετσιάνικες επιρροές στην αρχιτεκτονική του, και μαζί με τον πύργο του ρολογιού είναι το μόνο που απομένει από το πρώην παλάτι του Κυβερνήτη. Είναι μια πραγματικά πολύ όμορφη πλατεία που εκείνη την ώρα είχε μια ωραία χαλαρή κίνηση χωρίς να γίνεται χαμός από κόσμο.
Το άλλο χαρακτηριστικό κτίριο στην πλατεία Svetog Stjepana είναι το Hvar Arsenal. Είχε χτιστεί αρχικά το 1292 ως ναυπηγείο συντήρησης για το μαγειρείο. Το πιο αξιοσημείωτο είναι το ιστορικό θέατρο (Hvarsko Kazalište), το πρώτο δημόσιο θέατρο στην Ευρώπη, που χτίστηκε το 1612 ως μέρος του πρώτου ορόφου με μια μεγάλη βεράντα πάνω από αυτό που ονομάζεται Belvedere. Από τη βεράντα η θέα στην κεντρική πλατεία και τη γύρω περιοχή ήταν εξαιρετική!
Είχα πολλά πράγματα στο μυαλό μου να δούμε και να γεμίσουμε τη μέρα μας στο Χβαρ. Το πιο τρελό που είχα σκεφτεί είναι να ανέβουμε στο βουνό που φαίνονταν στο βάθος, στην κορυφή του οποίου είναι το φρούριο του Ναπολέοντα ή Γαλλικό φρούριο με την πιο συγκλονιστική θέα σε όλο το νησί. Αυτό βέβαια απαιτεί μια τρελή πεζοπορία και ανάβαση στο λόφο που σίγουρα θα ήταν χρονοβόρα και δύσκολη. Πριν πω το οτιδήποτε, με κοιτάει ο Rose και μου λέει ‘’μη μου πεις θέλεις να ανέβουμε εκεί πάνω? ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ’’! Που να τολμήσω ο καημένος να πω το οτιδήποτε. Μετά την ανάβαση στο λόφο του Ντουμπρόβνικ θα ήταν παράλογο να επιχειρήσουμε μια ακόμα πιο δύσκολη πεζοπορία, μέσα στον καύσωνα μάλιστα. Έκανα τον άνετο και του είπα ‘’όχι ούτε που το σκέφτηκα, αλλά θα κάνουμε κάτι πολύ πιο εύκολο, θα ανέβουμε στο Ισπανικό Φρούριο. Σιγά, παιχνιδάκι θα είναι για μας’’! Είπαμε είμαι τρελός, αλλά τα θέλω τα πόδια μου! Άλλωστε και από το ισπανικό φρούριο η θέα είναι καταπληκτική.
Πριν ανηφορίσουμε κάναμε μια βόλτα κατά μήκος της ακτής μέχρι το Hvar Park
Στα αριστερά το Ισπανικό φρούριο και δεξιά στον πιο ψηλό λόφο το Γαλλικό!
Hvar Park
Από ένα στενό, ανηφορίσαμε τα σκαλιά και περιπλανηθήκαμε σε πανέμορφα γραφικά σημεία της πόλης με κατεύθυνση το φρούριο Fortica ή αλλιώς φρούριο Spanjola.
Η διαδρομή προς το φρούριο δεν ήταν καθόλου κουραστική γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ήταν δίπλα από πέτρινες κατοικίες και λουλούδια, μέσα από σκιερά στενά δρομάκια και σκάλες της παλιάς συνοικίας της πόλης, που μας οδήγησαν στα τείχη του φρουρίου και στο τελικό ανηφορικό μονοπάτι.
Όσο ανεβαίναμε, άρχισε να εμφανίζεται η μπλε θάλασσα με τα νησάκια της και η πανοραμική άποψη της πόλης…
Η τελική ευθεία ήταν λιγάκι ζόρικη, περισσότερο γιατί είχε πολύ ζέστη αλλά ήταν πολύ βατή για μας που έχουμε γίνει πια εξπέρ στις πεζοπορικές αναβάσεις λόφων!
Η συνολικός χρόνος με ελάχιστες στάσεις και αργό ρυθμό περπατήματος ήταν γύρω στα 15 λεπτά. Όταν φτάσαμε έξω από το κάστρο, ήδη είχε απλωθεί μπροστά μας η εξαιρετική θέα, και αρκετοί δεν μπήκαν μέσα στο κάστρο. Το ίδιο έκανε και ο Rose που αποφάσισε να την αράξει σε ένα παγκάκι στη σκιά να ατενίσει από εκεί την θέα και να ξεκουραστεί.
Έτσι ανηφόρισα μόνος μου για το φρούριο, ώστε να δω από ψηλότερα την εκπληκτική πανοραμική θέα προς την πόλη και την θάλασσα με τα νησάκια της. Πλήρωσα 40kn (5€) στο εκδοτήριο και μπήκα στο μεγάλο φρούριο. Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος και δεν είχε πολύ κόσμο, κι έτσι απόλαυσα για αρκετή ώρα από πολλά σημεία την μαγική θέα.
Το φρούριο του Hvar υψώνεται πάνω από το βόρειο παλιό τμήμα της πόλης, σε έναν λόφο ύψους περίπου 100 μέτρων. Η οικοδόμηση του Φρουρίου της Πόλης ξεκίνησε μετά το 1278 όταν το Χβάρ ανήκε στην Ενετική κυριαρχία. Το φρούριο με τα τείχη της πόλης αντιπροσωπεύει ένα μοναδικό αμυντικό σύστημα. Το 1551 χτίστηκε ένα νέο φρούριο στη θέση του παλιού για την προστασία του πληθυσμού που είχε καταφύγει εκεί κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1571. Η έκρηξη της αποθήκης πυρίτιδας που προκλήθηκε από βροντές κατέστρεψε σημαντικά το φρούριο το 1579. Στις αρχές του 17ου αιώνα το φρούριο επισκευάστηκε ξανά με την οικοδόμηση των μπαρόκ αμυντικών προμαχώνων. Αν και η εμφάνισή του λοιπόν διαμορφώθηκε κυρίως τον 16ο αιώνα, τον χρυσό αιώνα της αρχιτεκτονικής στο Hvar, το φρούριο είναι ένα πολύ πιο αρχαίο και πολυεπίπεδο πολιτιστικό και ιστορικό μνημείο. Οι κάτοικοι του Χβάρ το ονομάζουν παραδοσιακά Fortica και από τον 16ο αιώνα Španjola δηλαδή Ισπανικό φρούριο. Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, Ισπανοί στρατιωτικοί μηχανικοί εργάστηκαν στο φρούριο, κάτι που ίσως ήταν ο λόγος για τον οποίο το φρούριο ονομάστηκε αργότερα Ισπανικό.
Δεν θα πω άλλα ιστορικά γιατί κι εγώ τα βαριέμαι. Άλλωστε είναι γεγονός πως έφτασα ως εδώ, όχι για να μελετήσω τους πύργους του φρουρίου και τους προμαχώνες του αλλά για να θαυμάσω την εντυπωσιακή θέα του Χβαρ και της καταγάλανης θάλασσας με τα νησιά Paklinski ή Pakleni που σαν ψεύτικες κουκίδες κοσμούν την Αδριατική!
Ένοιωσα πολύ χαρούμενος και ελεύθερος εκεί πάνω! Αγνάντεψα τη θάλασσα, κοντοστάθηκα σε αρκετά σημεία του κάστρου και απόλαυσα αυτές τις στιγμές κι αυτές τις εικόνες με όλη μου την ψυχή. Έφυγα γεμάτος από το κάστρο και συνάντησα και πάλι τον Rose. Κατηφορίσαμε από άλλα μονοπάτια και άλλα σκαλιά προς το κέντρο της πόλης βλέποντας κι άλλες υπέροχες γωνιές της παλιάς γειτονιάς του Χβαρ. Βγαίνοντας από την Κεντρική Πύλη (Porta Maestra) βρεθήκαμε ξανά στην πλατεία Svetog Stjepana.
Για να πάρουμε δυνάμεις φάγαμε ολόφρεσκα μπουρέκια από έναν φούρνο, και οργανώσαμε το πρόγραμμά μας. Η αλήθεια είναι πως οι εκδρομές που γίνονται με τα μικρά εκδρομικά σκάφη προς τα νησιά Pakleni και κάποιες σπηλιές με δελέασαν αρκετά αλλά αποφασίσαμε να μείνουμε στο Χβαρ και να κολυμπήσουμε σε μια από τις παραλίες του. Εξ αρχής η παραλία που μου έκανε κλικ από αυτές που είχα δει στο google ήταν η Pokonji dol. Την έδειχνε σχετικά κοντά και υπέθεσα πως θα ήταν μια εύκολη διαδρομή. Όμως το κακό με μένα, είναι πως προτιμώ πάντα τα πιο δύσκολα και μειώνω τους χρόνους των αποστάσεων! Αυτό βέβαια το κάνω περισσότερο για να μη τρομάξω τον Rose γιατί κατά βάθος ξέρω πως η διαδρομή θα είναι μεγαλύτερη!
Ξεκινήσαμε από το λιμάνι και συνεχίσαμε περιμετρικά της ακτής. Στη διαδρομή περάσαμε αρκετά σημεία από τα οποία μπορείς να βουτήξεις στα κρυστάλλινα νερά καθώς και από την παραλία Lučica δίπλα στη Μονή Φραγκισκανών. Ο Rose άρχισε να δυσανασχετεί που περπατάμε στον ήλιο και με ρώτησε ''γιατί να μη κάνουμε μπάνιο σ’αυτή την παραλία που είναι τόσο κοντά στο κέντρο?'' Κι εγώ του απάντησα, ''Έλα μωρέ πολύ απλή είναι αυτή η παραλία, η άλλη που θα πάμε είναι πολύ καλύτερη και δεν είναι πολύ μακριά!'' Για να τον καλμάρω του πήρα ένα παγωτό και από ένα σούπερ μάρκετ εφοδιαστήκαμε με δυο μεγάλα μπουκάλια νερό γιατί είχαμε κορακιάσει!
Περπατάμε, περπατάμε, απομακρυνόμαστε από το κέντρο, περνάμε από ήσυχες γειτονιές, ανηφορίζουμε κεντρικούς δρόμους αλλά και σκαλιά σε αυλές και εντοπίζουμε επιτέλους την είσοδο για την παραλία Pokonji dol. Στο χάρτη μπορεί να φαινόταν κοντά, μόνο που αυτή η διαδρομή μέχρι την παραλία ήταν ένας άθλιος κατηφορικός χωματόδρομος ισάξιος με το λόφο του Ντουμπρόβνικ αλλά σε σμίκρυνση. Ευτυχώς δηλαδή! Ο Rose να με αγριοκοιτάζει κι εμένα να με έχει πιάσει νευρικό γέλιο για τα κατσάβραχα που πάλι μας έφερα! Συνολικά πάντως κάναμε γύρω στα 20-25 λεπτά από το κέντρο μέχρι να φτάσουμε.
Η παραλία δεν είναι πολύ μεγάλη και όπως ήταν φυσικό είχε πολύ κόσμο. Το καλό είναι πως έχει πολλά σημεία να την αράξεις στα βράχια ή στο πευκοδάσος. Βρήκαμε μια γωνίτσα κι εμείς ακριβώς μπροστά στη θάλασσα ανάμεσα στα βράχια, όμως δίπλα σε μια τρελοπαρέα 20αρηδων Κροατών που μας πήραν τα αυτιά. Ε μη τα θέλουμε και όλα δικά μας. Ευτυχώς αποχώρησαν λίγη ώρα μετά. Η θάλασσα ήταν κρύσταλλο αλλά και πάλι παγωμένη που όμως δεν μας εμπόδισε να κολυμπήσουμε και να απολαύσουμε το μπάνιο μας. Η παραλία βρίσκεται σε ένα μικρό καταπράσινο κόλπο με φόντο μια μικρή νησίδα με έναν φάρο.
Σκεφτόμουν, μα καλά όλοι αυτοί οι λουόμενοι κατέβηκαν στην παραλία από τα κατσάβραχα? Όπως διαπίστωσα μετά, φυσικά και όχι. Δίπλα στον κόλπο υπάρχει ένα πάρκινγκ και τα αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν από έναν δρόμο κατά μήκος της ακτής. Μείναμε τρεις ώρες περίπου στην παραλία και αποχωρήσαμε ανηφορίζοντας από το ίδιο κακοτράχαλο μονοπάτι. Ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή και βρεθήκαμε ξανά στην παραλία Lučica και στη Μονή Φραγκισκανών του 15ου αιώνα στην οποία κάναμε μια στάση.
Η συνέχεια είχε χαλαρές βόλτες στα στενά σοκάκια, στο τμήμα της πόλης πίσω από το λιμάνι και δροσιστική λεμονάδα σε ένα όμορφο καφέ σε ένα ήσυχο γραφικό στενό.
Η ώρα πέρασε και ήταν πια απόγευμα. Την τελευταία ώρα πριν σαλπάρει το πλοίο της επιστροφής βολτάραμε ξανά και ξανά στην προβλήτα, στην παραλία, στην κεντρική πλατεία με ένα παγωτό στο χέρι απολαμβάνοντας τις τελευταίες εικόνες του Χβαρ!
Η ώρα αναχώρησης με το ferry της Krilo ήταν στις 07:50. Το πλοίο δεν αναχωρούσε απευθείας από το Χβαρ αλλά θα έκανε στάση στο λιμάνι του Χβαρ ερχόμενο από το Ντουμπρόβνικ με ενδιάμεσες στάσεις και σε άλλα νησιά με τελικό προορισμό το λιμάνι του Σπλιτ. Με καθυστέρηση περίπου 20 λεπτά, το πλοίο ήρθε και αναχωρήσαμε την ώρα που είχε δύσει ο ήλιος. Αποχαιρετήσαμε το Χβαρ και απολαύσαμε τα υπέροχα χρώματα του δειλινού στην Αδριατική.
Το πλοίο αφού έκανε στάση στο λιμάνι του Brač, έφτασε στο Σπλιτ λίγο μετά τις 21:00. Η παραλιακή Riva και πάλι έσφυζε από ζωή. Ήμουν πολύ χαρούμενος που γνώρισα και έζησα το Σπλιτ τρεις μέρες αλλά και λίγο στεναχωρημένος που ήταν η τελευταία βραδιά. Το Σπλιτ το αγάπησα και η αυριανή μέρα θα σήμανε το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού.
Καλά χρυσά τα τσεβάπια αλλά είπαμε το αποψινό βράδυ να φάμε κάτι διαφορετικό. 8 Αυγούστου και γιορτάζει ο Rose οπότε βρήκαμε αφορμή να φάμε κάπου καλύτερα το τελευταίο μας βράδυ στο Σπλιτ. Στην παλιά πόλη, στην οδό Domaldova ul. 8, είναι το μοντέρνο Bokeria kitchen & wine bar, ένα φινετσάτο μπαρ από τα πιο πολυσύχναστα στην παλιά πόλη γι’αυτό και προνοήσαμε να κάνουμε κράτηση την προηγούμενη ημέρα από το ίντερνετ. Το προσωπικό ήταν άψογο όπως και το περιβάλλον. Το μενού του έχει ευφάνταστα πιάτα με πρωταγωνιστή τα θαλασσινά και οι τιμές είναι φυσιολογικά τσιμπημένες! Το ποτήρι κρασί έχει γύρω στα 5-6 ευρώ ενώ στα κυρίως πιάτα οι τιμές κυμαίνονταν από 14 έως 28 ευρώ! Μαζί με το κρασί μας, πήραμε ένα μαύρο ριζότο με σουπιά και χειροποίητα ραβιόλια. Εξαιρετικά και τα δυο. Ο λογαριασμός συνολικά ήταν στα 340kn δηλαδή 45€.
Το φαγητό και το κρασί ήταν υπέροχα, και ήταν το καλύτερο κλείσιμο του ταξιδιού μας στο Σπλιτ.
Το ταξίδι όμως συνεχίζεται και έχουμε άλλες δυο γεμάτες ημέρες στην φανταστική Κροατία!
Έλα να πάμε στο νησί η μάνα σου εγώ κι εσύ. Μάλλον όχι, χωρίς τη μάνα σου! Ελλάδα και Κροατία είναι δυο χώρες που μπορούν να καυχιούνται για τα νησιά τους, και το υπέροχο μεσογειακό κλίμα, την απεραντοσύνη της θάλασσας, και τις βυζαντινές, ρωμαϊκές, ενετικές και οθωμανικές επιρροές. Πολλοί θεωρούν την Κροατία, τη νέα Ελλάδα με την αξιοσημείωτη αύξηση του τουρισμού της μέσα στα χρόνια. Αν και εμείς έχουμε με το μέρος μας τους αριθμούς, αφού η Ελλάδα έχει 6 χιλιάδες νησιά, με τα 225 από αυτά να είναι κατοικημένα, σε αντίθεση με την Κροατία, η οποία μετρά 1000 νησιά, με λιγότερα από 50 κατοικημένα, τα οποία όμως έχουν το προνόμιο να είναι κοντά το ένα στο άλλο και πιο κοντά στο ηπειρωτικό κομμάτι της χώρας, που σημαίνει ότι σε 1-2 περίπου ώρες φτάνεις στο επόμενο λιμάνι, χωρίς… μελτέμια.
Σύμφωνα με την ταξιδιωτική συντάκτρια, Jane Foster τα νησιά της Κροατίας υπερτερούν σε σχέση με τα Ελληνικά στον τομέα οργάνωση, η οποία στα νησιά της Κροατίας είναι πιο εμφανής, γι’ αυτό άλλωστε το νησί Vis κέρδισε το συμβόλαιο για το Mamma Mia 2! Σύμφωνα με την ίδια, η Ελλάδα επαναπαύτηκε για αιώνες στη συνταγή ''θάλασσα, άμμος και λιακάδα'', ενώ η Κροατία έπρεπε να επινοήσει εναλλακτικές για τους επισκέπτες της, όπως δραστηριότητες σε προσεγμένες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν από ιστιοπλοΐα, μέχρι ποδηλατικά ταξίδια για γευσιγνωσία λαδιού και κρασιού, καγιάκ θάλασσας και πολλά άλλα. Παρατήρηση δελφινιών στο Losinj, ελεύθερη κατάδυση στο Krk, παραδοσιακές ταβέρνες με αυθεντικό, ντόπιο φαγητό σε όλα τα νησιά, πιο ελαφρύ και πιο ποιοτικό από το ελληνικό. Όλα αυτά αποτελούν πλεονεκτήματα των κροατικών νησιών σύμφωνα με την Foster. Συν τοις άλλοις, θεωρεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υπερ-εμπορευματοποιηθεί, με αποτέλεσμα την ακρίβεια. Η ίδια θεωρεί πως η έλλειψη των αμμουδιών στην Κροατία έχει κατά κάποιο τρόπο ''σώσει'' τα νησιά από την υπερ-ανάπτυξη κι έτσι εκεί τα ξενοδοχεία είναι πιο ποιοτικά.
Αυτά τα λέει η Jane Foster, όχι εγώ! Μεταξύ μας, πιστεύω πως τα ελληνικά νησιά είναι ανώτερα και με τεράστια ποικιλία. Έχω την αίσθηση όμως, πως αυτή την τόσο δύσκολη χρονιά για τον τουρισμό, η Κροατία θα είναι ο φετινός νικητής! Πολλές οι επιλογές νησιών λοιπόν στην Κροατία και μακάρι να είχαμε βδομάδες ολόκληρες να γνωρίσουμε τα υπέροχα νησιά της Αδριατικής. Επιλέξαμε όμως το νησί Hvar, το πιο γκλάμουρ όπως λέγεται, νησί της Κροατίας με την αριστοκρατική ενετική αισθητική του και την εκπληκτική θέα από το φρούριο πάνω στο λόφο, το οποίο μάλιστα αγαπούν η Beyonce και ο Jay-Z, όπως επίσης και ο Sean Connery, o Roger Moore, o Daniel Craig και πολλές ακόμα διασημότητες! Είναι σίγουρα ένα από τα πιο τρέντι και ακριβά νησιά της χώρας και η κοντινή του απόσταση από το Σπλιτ το καθιστά την ιδανική ημερήσια εξόρμηση.
Οι δυο κύριες εταιρείες που εκτελούν το δρομολόγιο Spit-Hvar, είναι η Jadrolinija και η Krilo (KL) https://www.jadrolinija.hr/en/ferry-croatia
https://www.krilo.hr/en/
Επέλεξα την Krilo (KL) επειδή έχει πιο πυκνά σε πιο βολικές ώρες και το κόστος μονής διαδρομής είναι 100,00 kn (13,20€). Τα εισιτήρια τα έκλεισα από το site τους μια μέρα πριν, μου ήρθαν τα pdf στο email μου κι έτσι δεν χρειαζόταν να περάσουμε από το εκδοτήριο στο λιμάνι. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ζεστή και το πρωινιάτικο Σπλιτ και πάλι πανέμορφο!
Το ferry της Krilo μας περιμένει για αναχώρηση
Το ferry γέμισε με κόσμο και αναχώρησε στις 09:00. Προς απογοήτευση όλων των επιβατών οι σκάλες που οδηγούν στο κατάστρωμα είχαν απαγορευτικό. Σκέφτηκα πως είναι ακόμα ένα μέτρο ασφάλειας ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός κι έτσι ξενερωμένοι καθίσαμε στις θέσεις αεροπορικού τύπου με τις μάσκες μας. Λίγα λεπτά όμως μετά την αναχώρηση, το διαχωριστικό έφυγε και σχεδόν όλοι οι επιβάτες μέσα στην τρελή χαρά ανεβήκαμε στο κατάστρωμα. Διότι πλοίο χωρίς κατάστρωμα, ήλιο, πιτσίλισμα από τα κύματα δεν γίνεται!
Το Σπλιτ απομακρύνονταν σιγά σιγά και μπαίναμε όλο και πιο βαθιά στην υπέροχη θαλασσινή αύρα της Αδριατικής και των δαλματικών ακτών που έλαμπαν κάτω από τον ήλιο! Σε όλη την διαδρομή ήμασταν όρθιοι και απολαύσαμε τις εικόνες που απλώνονταν μπροστά μας.
Περάσαμε από νησίδες και δίπλα από μεγάλα νησιά όπως το Μπρατς και σε λιγότερη από μια ώρα προσεγγίζαμε το νησί Hvar και εμφανίστηκε η πανέμορφη πρωτεύουσα του νησιού με το ίδιο όνομα!
Το Χβαρ (η νήσος Φάρος των αρχαίων Ελλήνων), είναι το τέταρτο μεγαλύτερο νησί της Αδριατικής και το εικοστό έβδομο μεγαλύτερο της Μεσογείου. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη Χβαρ με περίπου 4.200 κατοίκους. Το νησί Χβαρ δεν είναι φυσικά μόνο η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα του. Έχει την πόλη Stari Grad την αρχαιότερη πόλη στην Κροατία που συνδέεται με λίγα δρομολόγια της Jadrolinija με το Σπλιτ, έχει παραδεισένιες παραλίες, ήσυχους απομονωμένους κόλπους και οικισμούς όπως την ‘’μικρή Βενετία’’ Vrboska, διαθέτει όμορφους λόφους, αμπέλια, ελαιώνες και πεύκα και φυσικά τα ‘’δαντελωτά’’ νησιά Pakleni. Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν να μείνεις κάποιες μέρες στο Χβαρ ώστε να εξερευνήσεις το νησί. Εμείς αρκεστήκαμε στο να γνωρίσουμε και να απολαύσουμε μόνο την πρωτεύουσα του νησιού που όμως ήταν αρκετή να μας προσφέρει μια εξαιρετική ημερήσια νησιωτική απόδραση.
Το ferry έδεσε στο λιμάνι του Χβαρ λίγο μετά τις 10:00. Ξεχυθήκαμε στο πανέμορφο νησί, ορεξάτοι να το ανακαλύψουμε, πανέτοιμοι για πολύ περπάτημα αλλά και για βουτιές! Αυτό που σε μαγεύει στο Χβαρ δεν είναι μόνο η αρχιτεκτονική του, τα πέτρινα σοκάκια του και η παραλιακή του αλλά το φυσικό τοπίο με τους γύρω λόφους και τα βουνά που αγαλλιάζουν την πόλη. Η παραλιακή γεμάτη με φοίνικες έχει φόντο τείχη επτά αιώνων, που εκτείνονται από το λόφο προς τα κάτω μέχρι την πόλη.
Η παραλιακή μας έβγαλε στην κεντρική πλατεία Trg Svetog Stjepana δίπλα στην μικρή κλειστή μαρίνα Mandrać. Η μεγάλη πλατεία της πόλης, γνωστή στους ντόπιους ως Pjaca (πιάκα), είναι η μεγαλύτερη πλατεία στην περιοχή της Δαλματίας με κύριο χαρακτηριστικό τον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου. Στο άλλο άκρο της πλατείας, η Loggia, είναι ένα κτίριο με πολλές βενετσιάνικες επιρροές στην αρχιτεκτονική του, και μαζί με τον πύργο του ρολογιού είναι το μόνο που απομένει από το πρώην παλάτι του Κυβερνήτη. Είναι μια πραγματικά πολύ όμορφη πλατεία που εκείνη την ώρα είχε μια ωραία χαλαρή κίνηση χωρίς να γίνεται χαμός από κόσμο.
Το άλλο χαρακτηριστικό κτίριο στην πλατεία Svetog Stjepana είναι το Hvar Arsenal. Είχε χτιστεί αρχικά το 1292 ως ναυπηγείο συντήρησης για το μαγειρείο. Το πιο αξιοσημείωτο είναι το ιστορικό θέατρο (Hvarsko Kazalište), το πρώτο δημόσιο θέατρο στην Ευρώπη, που χτίστηκε το 1612 ως μέρος του πρώτου ορόφου με μια μεγάλη βεράντα πάνω από αυτό που ονομάζεται Belvedere. Από τη βεράντα η θέα στην κεντρική πλατεία και τη γύρω περιοχή ήταν εξαιρετική!
Είχα πολλά πράγματα στο μυαλό μου να δούμε και να γεμίσουμε τη μέρα μας στο Χβαρ. Το πιο τρελό που είχα σκεφτεί είναι να ανέβουμε στο βουνό που φαίνονταν στο βάθος, στην κορυφή του οποίου είναι το φρούριο του Ναπολέοντα ή Γαλλικό φρούριο με την πιο συγκλονιστική θέα σε όλο το νησί. Αυτό βέβαια απαιτεί μια τρελή πεζοπορία και ανάβαση στο λόφο που σίγουρα θα ήταν χρονοβόρα και δύσκολη. Πριν πω το οτιδήποτε, με κοιτάει ο Rose και μου λέει ‘’μη μου πεις θέλεις να ανέβουμε εκεί πάνω? ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ’’! Που να τολμήσω ο καημένος να πω το οτιδήποτε. Μετά την ανάβαση στο λόφο του Ντουμπρόβνικ θα ήταν παράλογο να επιχειρήσουμε μια ακόμα πιο δύσκολη πεζοπορία, μέσα στον καύσωνα μάλιστα. Έκανα τον άνετο και του είπα ‘’όχι ούτε που το σκέφτηκα, αλλά θα κάνουμε κάτι πολύ πιο εύκολο, θα ανέβουμε στο Ισπανικό Φρούριο. Σιγά, παιχνιδάκι θα είναι για μας’’! Είπαμε είμαι τρελός, αλλά τα θέλω τα πόδια μου! Άλλωστε και από το ισπανικό φρούριο η θέα είναι καταπληκτική.
Πριν ανηφορίσουμε κάναμε μια βόλτα κατά μήκος της ακτής μέχρι το Hvar Park
Στα αριστερά το Ισπανικό φρούριο και δεξιά στον πιο ψηλό λόφο το Γαλλικό!
Hvar Park
Από ένα στενό, ανηφορίσαμε τα σκαλιά και περιπλανηθήκαμε σε πανέμορφα γραφικά σημεία της πόλης με κατεύθυνση το φρούριο Fortica ή αλλιώς φρούριο Spanjola.
Η διαδρομή προς το φρούριο δεν ήταν καθόλου κουραστική γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ήταν δίπλα από πέτρινες κατοικίες και λουλούδια, μέσα από σκιερά στενά δρομάκια και σκάλες της παλιάς συνοικίας της πόλης, που μας οδήγησαν στα τείχη του φρουρίου και στο τελικό ανηφορικό μονοπάτι.
Όσο ανεβαίναμε, άρχισε να εμφανίζεται η μπλε θάλασσα με τα νησάκια της και η πανοραμική άποψη της πόλης…
Η τελική ευθεία ήταν λιγάκι ζόρικη, περισσότερο γιατί είχε πολύ ζέστη αλλά ήταν πολύ βατή για μας που έχουμε γίνει πια εξπέρ στις πεζοπορικές αναβάσεις λόφων!
Η συνολικός χρόνος με ελάχιστες στάσεις και αργό ρυθμό περπατήματος ήταν γύρω στα 15 λεπτά. Όταν φτάσαμε έξω από το κάστρο, ήδη είχε απλωθεί μπροστά μας η εξαιρετική θέα, και αρκετοί δεν μπήκαν μέσα στο κάστρο. Το ίδιο έκανε και ο Rose που αποφάσισε να την αράξει σε ένα παγκάκι στη σκιά να ατενίσει από εκεί την θέα και να ξεκουραστεί.
Έτσι ανηφόρισα μόνος μου για το φρούριο, ώστε να δω από ψηλότερα την εκπληκτική πανοραμική θέα προς την πόλη και την θάλασσα με τα νησάκια της. Πλήρωσα 40kn (5€) στο εκδοτήριο και μπήκα στο μεγάλο φρούριο. Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος και δεν είχε πολύ κόσμο, κι έτσι απόλαυσα για αρκετή ώρα από πολλά σημεία την μαγική θέα.
Το φρούριο του Hvar υψώνεται πάνω από το βόρειο παλιό τμήμα της πόλης, σε έναν λόφο ύψους περίπου 100 μέτρων. Η οικοδόμηση του Φρουρίου της Πόλης ξεκίνησε μετά το 1278 όταν το Χβάρ ανήκε στην Ενετική κυριαρχία. Το φρούριο με τα τείχη της πόλης αντιπροσωπεύει ένα μοναδικό αμυντικό σύστημα. Το 1551 χτίστηκε ένα νέο φρούριο στη θέση του παλιού για την προστασία του πληθυσμού που είχε καταφύγει εκεί κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1571. Η έκρηξη της αποθήκης πυρίτιδας που προκλήθηκε από βροντές κατέστρεψε σημαντικά το φρούριο το 1579. Στις αρχές του 17ου αιώνα το φρούριο επισκευάστηκε ξανά με την οικοδόμηση των μπαρόκ αμυντικών προμαχώνων. Αν και η εμφάνισή του λοιπόν διαμορφώθηκε κυρίως τον 16ο αιώνα, τον χρυσό αιώνα της αρχιτεκτονικής στο Hvar, το φρούριο είναι ένα πολύ πιο αρχαίο και πολυεπίπεδο πολιτιστικό και ιστορικό μνημείο. Οι κάτοικοι του Χβάρ το ονομάζουν παραδοσιακά Fortica και από τον 16ο αιώνα Španjola δηλαδή Ισπανικό φρούριο. Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, Ισπανοί στρατιωτικοί μηχανικοί εργάστηκαν στο φρούριο, κάτι που ίσως ήταν ο λόγος για τον οποίο το φρούριο ονομάστηκε αργότερα Ισπανικό.
Δεν θα πω άλλα ιστορικά γιατί κι εγώ τα βαριέμαι. Άλλωστε είναι γεγονός πως έφτασα ως εδώ, όχι για να μελετήσω τους πύργους του φρουρίου και τους προμαχώνες του αλλά για να θαυμάσω την εντυπωσιακή θέα του Χβαρ και της καταγάλανης θάλασσας με τα νησιά Paklinski ή Pakleni που σαν ψεύτικες κουκίδες κοσμούν την Αδριατική!
Ένοιωσα πολύ χαρούμενος και ελεύθερος εκεί πάνω! Αγνάντεψα τη θάλασσα, κοντοστάθηκα σε αρκετά σημεία του κάστρου και απόλαυσα αυτές τις στιγμές κι αυτές τις εικόνες με όλη μου την ψυχή. Έφυγα γεμάτος από το κάστρο και συνάντησα και πάλι τον Rose. Κατηφορίσαμε από άλλα μονοπάτια και άλλα σκαλιά προς το κέντρο της πόλης βλέποντας κι άλλες υπέροχες γωνιές της παλιάς γειτονιάς του Χβαρ. Βγαίνοντας από την Κεντρική Πύλη (Porta Maestra) βρεθήκαμε ξανά στην πλατεία Svetog Stjepana.
Για να πάρουμε δυνάμεις φάγαμε ολόφρεσκα μπουρέκια από έναν φούρνο, και οργανώσαμε το πρόγραμμά μας. Η αλήθεια είναι πως οι εκδρομές που γίνονται με τα μικρά εκδρομικά σκάφη προς τα νησιά Pakleni και κάποιες σπηλιές με δελέασαν αρκετά αλλά αποφασίσαμε να μείνουμε στο Χβαρ και να κολυμπήσουμε σε μια από τις παραλίες του. Εξ αρχής η παραλία που μου έκανε κλικ από αυτές που είχα δει στο google ήταν η Pokonji dol. Την έδειχνε σχετικά κοντά και υπέθεσα πως θα ήταν μια εύκολη διαδρομή. Όμως το κακό με μένα, είναι πως προτιμώ πάντα τα πιο δύσκολα και μειώνω τους χρόνους των αποστάσεων! Αυτό βέβαια το κάνω περισσότερο για να μη τρομάξω τον Rose γιατί κατά βάθος ξέρω πως η διαδρομή θα είναι μεγαλύτερη!
Ξεκινήσαμε από το λιμάνι και συνεχίσαμε περιμετρικά της ακτής. Στη διαδρομή περάσαμε αρκετά σημεία από τα οποία μπορείς να βουτήξεις στα κρυστάλλινα νερά καθώς και από την παραλία Lučica δίπλα στη Μονή Φραγκισκανών. Ο Rose άρχισε να δυσανασχετεί που περπατάμε στον ήλιο και με ρώτησε ''γιατί να μη κάνουμε μπάνιο σ’αυτή την παραλία που είναι τόσο κοντά στο κέντρο?'' Κι εγώ του απάντησα, ''Έλα μωρέ πολύ απλή είναι αυτή η παραλία, η άλλη που θα πάμε είναι πολύ καλύτερη και δεν είναι πολύ μακριά!'' Για να τον καλμάρω του πήρα ένα παγωτό και από ένα σούπερ μάρκετ εφοδιαστήκαμε με δυο μεγάλα μπουκάλια νερό γιατί είχαμε κορακιάσει!
Περπατάμε, περπατάμε, απομακρυνόμαστε από το κέντρο, περνάμε από ήσυχες γειτονιές, ανηφορίζουμε κεντρικούς δρόμους αλλά και σκαλιά σε αυλές και εντοπίζουμε επιτέλους την είσοδο για την παραλία Pokonji dol. Στο χάρτη μπορεί να φαινόταν κοντά, μόνο που αυτή η διαδρομή μέχρι την παραλία ήταν ένας άθλιος κατηφορικός χωματόδρομος ισάξιος με το λόφο του Ντουμπρόβνικ αλλά σε σμίκρυνση. Ευτυχώς δηλαδή! Ο Rose να με αγριοκοιτάζει κι εμένα να με έχει πιάσει νευρικό γέλιο για τα κατσάβραχα που πάλι μας έφερα! Συνολικά πάντως κάναμε γύρω στα 20-25 λεπτά από το κέντρο μέχρι να φτάσουμε.
Η παραλία δεν είναι πολύ μεγάλη και όπως ήταν φυσικό είχε πολύ κόσμο. Το καλό είναι πως έχει πολλά σημεία να την αράξεις στα βράχια ή στο πευκοδάσος. Βρήκαμε μια γωνίτσα κι εμείς ακριβώς μπροστά στη θάλασσα ανάμεσα στα βράχια, όμως δίπλα σε μια τρελοπαρέα 20αρηδων Κροατών που μας πήραν τα αυτιά. Ε μη τα θέλουμε και όλα δικά μας. Ευτυχώς αποχώρησαν λίγη ώρα μετά. Η θάλασσα ήταν κρύσταλλο αλλά και πάλι παγωμένη που όμως δεν μας εμπόδισε να κολυμπήσουμε και να απολαύσουμε το μπάνιο μας. Η παραλία βρίσκεται σε ένα μικρό καταπράσινο κόλπο με φόντο μια μικρή νησίδα με έναν φάρο.
Σκεφτόμουν, μα καλά όλοι αυτοί οι λουόμενοι κατέβηκαν στην παραλία από τα κατσάβραχα? Όπως διαπίστωσα μετά, φυσικά και όχι. Δίπλα στον κόλπο υπάρχει ένα πάρκινγκ και τα αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν από έναν δρόμο κατά μήκος της ακτής. Μείναμε τρεις ώρες περίπου στην παραλία και αποχωρήσαμε ανηφορίζοντας από το ίδιο κακοτράχαλο μονοπάτι. Ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή και βρεθήκαμε ξανά στην παραλία Lučica και στη Μονή Φραγκισκανών του 15ου αιώνα στην οποία κάναμε μια στάση.
Η συνέχεια είχε χαλαρές βόλτες στα στενά σοκάκια, στο τμήμα της πόλης πίσω από το λιμάνι και δροσιστική λεμονάδα σε ένα όμορφο καφέ σε ένα ήσυχο γραφικό στενό.
Η ώρα πέρασε και ήταν πια απόγευμα. Την τελευταία ώρα πριν σαλπάρει το πλοίο της επιστροφής βολτάραμε ξανά και ξανά στην προβλήτα, στην παραλία, στην κεντρική πλατεία με ένα παγωτό στο χέρι απολαμβάνοντας τις τελευταίες εικόνες του Χβαρ!
Η ώρα αναχώρησης με το ferry της Krilo ήταν στις 07:50. Το πλοίο δεν αναχωρούσε απευθείας από το Χβαρ αλλά θα έκανε στάση στο λιμάνι του Χβαρ ερχόμενο από το Ντουμπρόβνικ με ενδιάμεσες στάσεις και σε άλλα νησιά με τελικό προορισμό το λιμάνι του Σπλιτ. Με καθυστέρηση περίπου 20 λεπτά, το πλοίο ήρθε και αναχωρήσαμε την ώρα που είχε δύσει ο ήλιος. Αποχαιρετήσαμε το Χβαρ και απολαύσαμε τα υπέροχα χρώματα του δειλινού στην Αδριατική.
Το πλοίο αφού έκανε στάση στο λιμάνι του Brač, έφτασε στο Σπλιτ λίγο μετά τις 21:00. Η παραλιακή Riva και πάλι έσφυζε από ζωή. Ήμουν πολύ χαρούμενος που γνώρισα και έζησα το Σπλιτ τρεις μέρες αλλά και λίγο στεναχωρημένος που ήταν η τελευταία βραδιά. Το Σπλιτ το αγάπησα και η αυριανή μέρα θα σήμανε το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού.
Καλά χρυσά τα τσεβάπια αλλά είπαμε το αποψινό βράδυ να φάμε κάτι διαφορετικό. 8 Αυγούστου και γιορτάζει ο Rose οπότε βρήκαμε αφορμή να φάμε κάπου καλύτερα το τελευταίο μας βράδυ στο Σπλιτ. Στην παλιά πόλη, στην οδό Domaldova ul. 8, είναι το μοντέρνο Bokeria kitchen & wine bar, ένα φινετσάτο μπαρ από τα πιο πολυσύχναστα στην παλιά πόλη γι’αυτό και προνοήσαμε να κάνουμε κράτηση την προηγούμενη ημέρα από το ίντερνετ. Το προσωπικό ήταν άψογο όπως και το περιβάλλον. Το μενού του έχει ευφάνταστα πιάτα με πρωταγωνιστή τα θαλασσινά και οι τιμές είναι φυσιολογικά τσιμπημένες! Το ποτήρι κρασί έχει γύρω στα 5-6 ευρώ ενώ στα κυρίως πιάτα οι τιμές κυμαίνονταν από 14 έως 28 ευρώ! Μαζί με το κρασί μας, πήραμε ένα μαύρο ριζότο με σουπιά και χειροποίητα ραβιόλια. Εξαιρετικά και τα δυο. Ο λογαριασμός συνολικά ήταν στα 340kn δηλαδή 45€.
Το φαγητό και το κρασί ήταν υπέροχα, και ήταν το καλύτερο κλείσιμο του ταξιδιού μας στο Σπλιτ.
Το ταξίδι όμως συνεχίζεται και έχουμε άλλες δυο γεμάτες ημέρες στην φανταστική Κροατία!
Last edited:
Αρκετά μεταλλάχτηκε το φόρουμ, πρέπει σιγά σιγά να ξαναγίνει ταξιδιωτικό. Αλήθεια ήταν το πρώτο σου ταξίδι? Εγώ πάντα είχα την Κροατία ταξιδιωτικό στόχο και φέτος δεν μου γλίτωσε. Και μάλλον ήταν η καλύτερη περίοδος που την επισκέφτηκα. Έχει ζουμί η ιστορία.
