giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!
- Ντουμπρόβνικ: Η τρελή πεζοπορία και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
- Σπλιτ: Παραλιακή Riva και λόφος Marjan!
- Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
- Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
- Εθνικό Πάρκο Plitvice!
- Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
- Ζάγκρεμπ – part1
- Ζάγκρεμπ – part2
- Αναχώρηση: Δυο πτήσεις και negative test result for COVID-19!
Εθνικό Πάρκο Plitvice!
Χαράματα, λίγο μετά τις 6:00 αποχωρούμε από την αγαπημένη μας σοφίτα. Περπατήσαμε κατά μήκος του λιμανιού του Σπλιτ για τελευταία φορά και φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων. Η ώρα αναχώρησης του λεωφορείου για τις λίμνες Plitvice ήταν στις 7:00, τα εισιτήρια τα είχα κλείσει λίγες μέρες πριν με κόστος 22€ το άτομο και τα είχα αποθηκευμένα στο κινητό μου. Πριν επιβιβαστούμε ο οδηγός μας ενημέρωσε πως το λεωφορείο έχει τελικό προορισμό τη Ζαντάρ και πως θα πρέπει να αλλάξουμε λεωφορείο. Η αλλαγή λεωφορείου ήταν πολύ πιο απλή απ’ όσο περίμενα. Λίγο πριν τη Ζανταρ, το λεωφορείο σταμάτησε στην άκρη του δρόμου πάνω στην εθνική, μπροστά από το λεωφορείο της Flix bus που μας περίμενε για το δρομολόγιο μέχρι τις λίμνες. Ο εξυπηρετικός οδηγός μετέφερε ο ίδιος τις αποσκευές μας στο άλλο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό. Μετά από συνολικά 3:30 ώρες διαδρομής, φτάσαμε στις 10:30 στην είσοδο 1 του Εθνικού Πάρκου. https://np-plitvicka-jezera.hr/en/
Το πρώτο πράγμα που κάναμε όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο, ήταν να ξεφορτωθούμε τις χειραποσκευές μας. Από το τουριστικό γραφείο στην είσοδο, μας έδωσαν το κλειδί για να φυλάξουμε τις αποσκευές μας σε ένα ξύλινο σπιτάκι λίγα μέτρα πιο πέρα και μετά επιστρέψαμε το κλειδί. Τα εισιτήρια εισόδου για το εθνικό πάρκο Plitvice πρέπει να αγοραστούν ηλεκτρονικά εκ των προτέρων τουλάχιστον δύο ημέρες πριν την άφιξη. Μόλις επιτευχθεί το ημερήσιο όριο επισκεπτών ανά ώρα, οι επισκέπτες χωρίς προπληρωμένα εισιτήρια θα πρέπει να περιμένουν ενδεχομένως για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό βέβαια φαντάζομαι ίσχυε για τις φυσιολογικές εποχές πριν τη φετινή κρίση. Αυτός ο σύνδεσμος http://oa.rao.hr:8051/#/dashboard δείχνει τα εισιτήρια που είναι ακόμα διαθέσιμα για αγορά σε κάθε είσοδο. Τα γραφεία πωλήσεων εισιτηρίων βρίσκονται στην είσοδο 1 Rastovača και την είσοδο 2 Hladovina.
Αγορά εισιτηρίων από την επίσημη ιστοσελίδα
https://ticketing.np-plitvicka-jezera.hr/index.aspx?l=EN
Τα εισιτήρια πρέπει να αποθηκεύονται στο κινητό ή να εκτυπώνονται και να επικυρώνονται στην είσοδο που επιλέχθηκε κατά την αγορά, εντός της χρονικής περιόδου για την οποία αγοράστηκαν. Απ’ ότι έψαξα, αν φτάσεις μετά την ώρα άφιξης που αναγράφει το εισιτήριο, δεν μπορείς να αλλάξεις την ώρα και δεν επιτρέπεται η είσοδος! Αλλαγές και ακυρώσεις εισιτηρίων είναι δυνατές μόνο μέχρι δύο ημέρες πριν την άφιξη. Το κόστος διαφέρει ανάλογα την εποχή και την ώρα αφού μετά τις 4:00 το μεσημέρι το εισιτήριο είναι πιο οικονομικό. Η υψηλή περίοδος είναι από 1η Ιουνίου έως 31η Αυγούστου και το κόστος είναι
200,00 Kn (26€) ενώ μετά τις 16:00 είναι 150,00 Kn (19,80€).
Τα πεζοπορικά προγράμματα είναι οκτώ, και δεν έχει σημασία ποια διαδρομή θα επιλέξεις, αρκεί να την ακολουθείς πιστά και να μη ξεφεύγεις από τα μονοπάτια σου. Όχι γιατί δεν επιτρέπεται, αλλά γιατί θα χάσεις τον μπούσουλα. Οι διαδρομές στο εθνικό πάρκο είναι όλες σηματοδοτημένες με πινακίδες ανάμεσα στα μονοπάτια και δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδευτείς. Ανάμεσα στα προγράμματα A, B, C, E, F, H, K1, K2, αφού τα μελέτησα καλά επέλεξα να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα C. Η εκκίνηση είναι από την βόρεια είσοδο 1, διαρκεί 4 με 6 ώρες και το συνολικό μήκος πεζοπορίας της διαδρομής είναι περίπου 8.000 μέτρα! Το C είναι το πιο δημοφιλές πρόγραμμα μαζί με το Η που περιλαμβάνει σχεδόν την ίδια διαδρομή αλλά ξεκινάει από την είσοδο 2 οπότε η πορεία είναι αντίθετη. Η τιμή εισιτηρίου περιλαμβάνει, το ηλεκτρικό σκάφος κατά μήκος της μεγάλης λίμνης και το λεωφορειο-τρενάκι στα τελευταία μέτρα της διαδρομής.
Πατώντας το WEB APP, κάνεις περιήγηση σε κάθε πρόγραμμα ξεχωριστά και βλέπεις τις διαδρομές στο εθνικό πάρκο. Με βοήθησε πολύ στο να επιλέξω το πρόγραμμα που μας εξυπηρετεί καλύτερα και να κατανοήσω την πορεία της διαδρομής και όλα όσα περιλαμβάνει.
https://np-plitvicka-jezera.hr/en/plan-your-visit/activities/lake-tour-programmes/
Όπως καταλαβαίνετε το πάρκο έχει εξαιρετική οργάνωση κι εκτός από το χώρο φύλαξης αποσκευών, στην είσοδο 1 υπάρχουν πεντακάθαρες τουαλέτες, εστιατόρια, σνακ-μπαρ και όλα αυτά σε πανέμορφα ξύλινα κτίρια σαν σαλέ. Πριν μπούμε στο τεράστιο εθνικό πάρκο, φάγαμε ένα μέτριο κρύο σάντουιτς στο καφέ που βρίσκεται εκεί γιατί ξέραμε πως θα τρώγαμε ξανά μετά από πολλές ώρες! Περιττό να πω, πως απαραίτητο εφόδιο για την διαδρομή είναι να έχετε μαζί σας μπουκάλια νερό ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ.
Η δική μας είσοδος ήταν στις 11:00. Οργανωμένοι και απίστευτα ορεξάτοι, μπήκαμε στην είσοδο για το υπερθέαμα των λιμνών Plitvice! Το Nacionalni park Plitvička jezera, Εθνικό πάρκο λιμνών Πλίτβιτσε είναι το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της Κροατίας και από το 1979 μέρος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Η ομορφιά και η ιδιαιτερότητα του Εθνικού Πάρκου βρίσκεται στις δεκαέξι λίμνες του, που συνδέονται μεταξύ τους με μια σειρά από καταρράκτες και σπήλαια που βρίσκονται μέσα σε βαθιά δάση με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Είναι ένα ξεχωριστό γεωλογικά τοπίο, που αποτελείται από δολομίτες και ασβεστόλιθους από τα οποία έχει προέλθει o πολύ ξεχωριστός χαρακτήρας των λιμνών του. Το Εθνικό Πάρκο καλύπτει συνολική έκταση 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ οι λίμνες ενώνονται σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων.
Το ελάχιστο υψόμετρο του πάρκου είναι 367 μέτρα, ενώ το μέγιστο υψόμετρο είναι στα 1.279 μέτρα. Οι δεκαέξι λίμνες χωρίζονται σε ένα υψηλότερο και ένα χαμηλότερο σύμπλεγμα, που σχηματίζονται από την απορροή από τα βουνά, κατεβαίνοντας από ένα υψόμετρο 636 μέτρων στα 503 μέτρα, δηλαδή η συνολική διαφορά ύψους μεταξύ των ίδιων των λιμνών είναι μόνο 133μ. Τα δύο υδρολογικά συστήματα συνδέονται μεταξύ τους με υδάτινα ρεύματα, καταρράκτες και βάραθρα. Οι λίμνες χωρίζονται στις 12 Άνω Λίμνες (Gornja jezera) και τις τέσσερις Κάτω Λίμνες (Donja jezera). Τα λεκανοπέδια της πρώτης ομάδας είναι από δολομίτες ενώ της δεύτερης είναι από ηφαιστειογενή ασβεστόλιθο.
Η ώρα όμως πήγε 11 και ο μαραθώνιος πεζοπορίας άρχισε! Η έναρξή της διαδρομής ξεκίνησε άκρως εντυπωσιακά. Μπροστά μας απλώθηκε μια εκπληκτική θέα με τον μεγαλύτερο καταρράκτη του πάρκου και όλης της Κροατίας τον Veliki slap μήκους 78 μέτρων. Τα ‘’ουάου’’ ξεκίνησαν από πολύ νωρίς! Η φύση, σε όλο της το μεγαλείο!
Ήμασταν ενθουσιασμένοι με κάθε τι που βλέπαμε και είχαμε τρομερή ενέργεια να περπατήσουμε και να ανακαλύψουμε κάθε γωνιά της μεγάλης μαγικής διαδρομής. Η αλήθεια είναι πως είχα πάρει αψήφιστα τα 8χλμ. που θα ακολουθούσαμε και δεν το σκεφτόμουν καν. Πίστευα πως η δύναμη και η ομορφιά της φύσης δεν είναι ικανή να μας κουράσει! Εδώ να σημειώσω πως μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να επιλέξω ποιες φωτογραφίες θα σας δείξω από τις εκατοντάδες που βγάλαμε με δυο φωτογραφικές μηχανές. Επέλεξα τις καλύτερες, που δείχνουν τα πιο σημαντικά και πιο θεαματικά σημεία του τεράστιου πάρκου. Οπότε πιστέψετε με θα δείτε ένα πολύ μικρό μέρος από αυτά που θα σας αποκαλύψει το ίδιο το εθνικό πάρκο Plitvice σε όλη την έκταση του.
Η αρχή της διαδρομής περιλαμβάνει τις κάτω λίμνες. Κατεβαίνουμε το μονοπάτι και βρισκόμαστε στη Novakovica brod, τη μικρότερη λίμνη των κάτω λιμνών μέγιστου βάθους 4,5 μέτρων. Οι κρυστάλλινες λίμνες, τα ψαράκια που κολυμπούσαν, το άφθονο πράσινο και τα ξύλινα μονοπάτια πάνω από το νερό δημιουργούν ένα μαγικό μέρος που προσωπικά όμοιό του δεν είχα ξαναδεί.
Το μονοπάτι ανάμεσα στις λίμνες μέσα σε ένα απίστευτου κάλλους τοπίο, μας οδήγησε προς τον μεγάλο καταρράκτη Veliki. Το σημείο αυτό, ένα μεγάλο πλάτωμα μπροστά στον μεγαλύτερο καταρράκτη του πάρκου, τον 78 μέτρων Veliki slap, ήταν το μέρος που είδαμε τον περισσότερο κόσμο σε όλο το εθνικό πάρκο.
Στη μεγαλύτερη διάρκεια της διαδρομής σε πάρα πολλά σημεία ήμασταν ολομόναχοι και συναντούσαμε πολύ λίγα άτομα σε συγκεκριμένα μέρη. Αυτό σημαίνει πως η φετινή κρίση ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τους επισκέπτες, να απολαύσουν πολλά τουριστικά μέρη στην Κροατία χωρίς τον τρελό συνωστισμό που παρατηρείται κάθε καλοκαίρι στη χώρα. Η περιήγηση στις κάτω λίμνες συνεχίστηκε με χαλαρό ρυθμό στο μονοπάτι που διακλαδίζεται ανάμεσα σε χαμηλούς καταρράκτες και μας οδήγησε στο άνοιγμα της σπηλιάς Supljara.
Στο σημείο αυτό ξεφύγαμε λίγο της καθορισμένης μας πορείας για να ανακαλύψουμε τι υπάρχει πιο πέρα. Είναι ένα σημείο που είχε σήμανση, ότι έχουμε πλήρη ευθύνη για την είσοδο μας στο σπήλαιο! Ανεβήκαμε τις υγρές πέτρινες σκάλες και μπήκαμε πιο βαθιά στο σπήλαιο Supljara. Το σύστημα του σπηλαίου αποτελείται από τρεις αίθουσες και έναν διάδρομο. Το μονοπάτι οδηγεί πάνω από το φαράγγι των κάτω λιμνών.
Είδαμε το άνοιγμα του σπηλαίου Modra spilja αλλά δεν συνεχίσαμε το ανέβασμα των σκαλοπατιών που οδηγούν ακόμα πιο ψηλά στο φαράγγι, για να μη χάσουμε την αρχική διαδρομή C. Συνεχίσαμε κατά μήκος μια λίμνης με βάθος 10 μέτρα που περιβάλλεται από ψηλούς απότομους βράχους.
Λίγο μετά είναι η μεγαλύτερη λίμνη των κάτω λιμνών, η λίμνη Milanovac μέγιστου βάθους 18 μέτρων. To μονοπάτι μας έβγαλε στον 10 μέτρων καταρράκτη Milanovacki. Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο σε όλες τις λίμνες ήταν τα απίστευτα χρώματά τους, που ποικίλουν από γαλάζιο σε πράσινο, γκρίζο ή μπλε. Τα χρώματα αλλάζουν διαρκώς εξαρτώμενα από την ποσότητα των ορυκτών ή των οργανισμών στο νερό αλλά και τη γωνία του ηλιακού φωτός.
Μετά από σχεδόν 2 ώρες πεζοπορίας, φτάσαμε επιτέλους στη λίμνη Kozjak. Το σημείο αυτό είναι ένα φαρδύ λιβάδι κατά μήκος της όχθης της λίμνης και είναι ένα από τα μέρη που ενδείκνυται για ξεκούραση και χαλάρωση καθώς έχει κιόσκια, εστιατόρια και σκιά από τα δέντρα του δάσους. Εμείς όμως σαν φτάσαμε εκεί κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στη προβλήτα P3. Τα ηλεκτρικά σκάφη αναχωρούν ανά 30 λεπτά και η διαδρομή κατά μήκος της λίμνης μέχρι την άλλη πλευρά στην προβλήτα P2, διαρκεί 15-20 λεπτά. Το πλοιάριο δεν είχε πολύ κόσμο και λίγα λεπτά αφού ανεβήκαμε ξεκίνησε με βραδύ ρυθμό στη διαδρομή του.
Η λίμνη Kozjak είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη λίμνη της περιοχής Plitvice με μέγιστο βάθος τα 47 μέτρα και η μόνη λίμνη του εθνικού πάρκου που έχει ένα νησάκι που ονομάζεται Stefanijin otok. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και γαλήνια και η ανοιχτωσιά της μεγάλης λίμνης με χαλάρωσε. Ήταν 20 λεπτά ξεκούρασης πριν συνεχίσουμε στις άνω λίμνες Plitvice, για τα πολλά χιλιόμετρα που υπολείπονταν!
Η ώρα είναι 13:20 και αποβιβαζόμαστε στην προβλήτα P2, το σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας για τις άνω λίμνες. Από αυτό το σημείο όμως, νοιώσαμε πως η ενέργεια, η διάθεση και η έκπληξη μας για την ομορφιά της φύσης που βλέπαμε, άρχισε να πέφτει και τα πόδια να βαραίνουν. Ας μη γελιόμαστε, δεν είναι λίγα τα 8 χλμ., ειδικά αν έχουν προηγηθεί 5 πολύ γεμάτες κουραστικές μέρες. Όσο κι αν είναι συγκλονιστικά όμορφο το τοπίο, από ένα σημείο και μετά νοιώθεις χορτάτος από την πανέμορφη φύση και το μόνο που αναζητάς είναι η έξοδος και το τέλος της διαδρομής!
Η μέρα ήταν πολύ ζεστή αλλά το θετικό ήταν πως το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ευτυχώς έχει σκιά κι έτσι ξαποστάσαμε σε αρκετά σημεία στα ξύλινα παγκάκια που υπάρχουν σε όλη την πορεία. Η συνέχεια λοιπόν δεν ήταν το ίδιο ενθουσιώδης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θαυμάσαμε την εξαιρετική φύση και την απίστευτη ομορφιά που εμφανίζονταν μπροστά μας σε κάθε μας βήμα.
Η αρχή του δεύτερου σκέλους της διαδρομής από την αποβάθρα P2, ξεκίνησε με μια σειρά μικρών, ρηχών λιμνών που ονομάζονται Burgeti. Σε ένα σημείο παρεκκλίναμε λίγο της διαδρομής μας και ανεβήκαμε στο δάσος να δούμε από ψηλά τις λίμνες. Λίγο μετά επιστρέψαμε στο μονοπάτι μας που μας έβγαλε στη λίμνη Gradinsko με τα απίστευτα διαυγή λευκού χρώματος νερά της.
Στη συνέχεια συναντήσαμε τους καταρράκτες Mali prstavac και Veliki prstavac που ονομάζονται επίσης και prstavki δηλαδή ψεκαστήρες στα Κροατικά! Είναι από τους πιο όμορφους καταρράκτες που συναντήσαμε και που καθώς περάσαμε από μπροστά τους, το ψέκασμά τους μας αναζωογόνησε και μας δρόσισε.
Λίγο μετά ακόμα ένας καταρράκτης των άνω λιμνών ο Galovacki buk, 28 μέτρων που όμως δεν το πετύχαμε με μεγάλη ροή νερού. Στο ξύλινο μονοπάτι μπροστά από τον καταρράκτη κάποιοι είχαν βγάλει τα παπούτσια τους και δρόσιζαν τα πόδια τους στην κρυστάλλινη λίμνη.
Το κολύμπι στις λίμνες απαγορεύεται αυστηρά όμως είναι κρίμα να περπατάς στη ζέστη, να είσαι δίπλα σε κρυστάλλινες πεντακάθαρες λίμνες και να μη μπορείς να κολυμπήσεις. Πιστεύω πως η εμπειρία της περιήγησης στο εθνικό πάρκο θα ολοκληρωνόταν με βουτιές στα διαυγή νερά τους. Έστω μια λίμνη θα μπορούσαν να τη διαθέσουν στους επισκέπτες, αλλά με αυστηρούς κανόνες που θα εναρμονίζονταν με τη φυσική πολιτιστική κληρονομιά του πάρκου και πάντα με σεβασμό στη φύση. Γι’αυτό και μετάνιωσα που δεν πήγαμε στο εθνικό πάρκο Krka κοντά στο Σπλιτ, γιατί εκεί συνδυάζεις πεζοπορία αλλά και κολύμπι στους καταρράκτες του πάρκου.
Περπατούσαμε πάνω από 3 ώρες και πλέον η διαδρομή μας φαινόταν ατελείωτη. Μάλιστα είχαμε πιεί το νερό μας και αυτό ζόρισε ακόμα περισσότερο την πεζοπορία μας. Ανυπομονούσαμε να φτάσουμε στο σταθμό St3, πρώτον για να αγοράσουμε νερό και δεύτερον για να πάρουμε το πανοραμικό τρενάκι που διανύει τα τελευταία μέτρα της διαδρομής. Φτάσαμε στη μεγάλη λίμνη Galovac η οποία διαθέτει μια σειρά από μικρούς καταρράκτες. Συνεχίσαμε στο μονοπάτι κατά μήκος της λίμνης, κάτω από τις πλαγιές και ξαποστάσαμε στην πλούσια σκιά των δέντρων βλέποντας μια εντυπωσιακή θέα πετρωμάτων δολομίτη.
Ήμασταν στα τελευταία μέτρα της διαδρομής και σχεδόν σερνόμασταν! Περπατήσαμε ένα δροσερό σκιερό μέρος με ρυάκια και λίγο μετά φτάσαμε στην περιοχή Labudovacka barijera στο οροπέδιο Labudovac που περιλαμβάνει χώρο ανάπαυσης, αναψυκτήριο και είναι η αφετηρία St3 για το πανοραμικό τρενάκι.
Το Labudovac είναι ένας προσεγμένος χώρος ξεκούρασης μέσα στα δέντρα με ξύλινα παγκάκια και τραπέζια. Πήραμε νερά και αναψυκτικά από το αναψυκτήριο και την αράξαμε μαζί με τους υπόλοιπους ταλαίπωρους επισκέπτες. Για να καταλάβετε πόσο αυστηροί είναι οι κανόνες στο πάρκο, κάποιοι νεαροί που μπήκαν μέχρι τα γόνατα στο ρυάκι που ρέει εκεί δίπλα, τους επέπληξε μια υπάλληλος και τους υπενθύμισε πως απαγορεύεται κάτι τέτοιο.
Αφού ξεκουραστήκαμε και πήραμε δυνάμεις, μπήκαμε στο λεωφορειο-τρενάκι για το τελευταίο μέρος της διαδρομής. Δεν ξέρω γιατί το λένε πανοραμικό τρενάκι αλλά δεν είχε καμία σχέση με αυτό που πίστευα. Περνάει από ασφαλτοστρωμένο μονοπάτι μέσα στο δάσος και σε κανένα σημείο δεν φαίνεται κάποια πανοραμική θέα. Το τρενάκι πέρασε από το σταθμό St2 που βρίσκεται στην είσοδο 2 του πάρκου όπου έκανε στάση, και συνεχίσαμε μέχρι το τέλος της διαδρομής στο σταθμό St1 στις κάτω λίμνες όπου και κατεβήκαμε. Η συνολική διαδρομή με το τρενάκι ήταν περίπου 25 λεπτά.
Το τελευταίο χιλιόμετρο πεζοπορίας στο μονοπάτι, μέχρι την έξοδο από το ίδιο σημείο που μπήκαμε το πρωί, συνεχίζεται κατά μήκος της κορυφής του φαραγγιού με ορισμένα viewpoint με εξαιρετική πανοραμική θέα προς τις λίμνες και τους καταρράκτες στο φαράγγι αλλά και προς το σπήλαιο Supljara που είχαμε δει από κοντά λίγες ώρες πριν.
Παρ’ όλη την κούραση, ήμουν πολύ γεμάτος και χαρούμενος που ζήσαμε την εμπειρία του εκπληκτικού πάρκου Plitvice που αποτελούσε για χρόνια διακαή μου πόθο. Να που το έζησα λοιπόν και αυτό και μάλιστα με τις καλύτερες συνθήκες. Με θαυμάσιο ηλιόλουστο καιρό, καλοκαίρι και χωρίς πολύ κόσμο. Ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι φανταζόμουν αν και τα 8 χλμ. απαιτούν αντοχές. Πήραμε τις χειραποσκευές μας από το χώρο φύλαξης και αποχωρήσαμε.
Το λεωφορείο μας για το Ζάγκρεμπ θα περνούσε στις 17:15 από τη στάση που βρίσκεται απέναντι από την είσοδο 1, στον κεντρικό δρόμο D1. Είχαμε λίγο χρόνο στη διάθεσή μας και πεινούσαμε, όμως δεν θέλαμε να φάμε πάλι μέτρια κρύα σάντουιτς από την καφετέρια. Ρωτήσαμε την υπάλληλο στο τουριστικό γραφείο που μπορούμε να φάμε κάπου καλά, και μας είπε πως η επιλογή είναι μια συγκεκριμένη αλλά πολύ καλή. Το εστιατόριο Lička kuća απέναντι, δίπλα στο μεγάλο πάρκινγκ της περιοχής. Είχαμε λιγότερα από 45 λεπτά στη διάθεση μας, αλλά η στάση είναι ένα βήμα από το εστιατόριο οπότε δεν θα τρέχαμε.
Το εστιατόριο έχει τοπική κουζίνα κυρίως, με προσεγμένα πιάτα και δεν έχει τσεβάπια και fast food! Πριν παραγγείλουμε ενημερώσαμε τον σερβιτόρο πως διαθέτουμε λίγο χρόνο γύρω στα 40 λεπτά και ρωτήσαμε αν τα φαγητά θα προλάβουν να έρθουν πριν φύγουμε! Ο εξυπηρετικότατος σερβιτόρος μας είπε πως τα πιάτα που θα έρθουν μέσα στο χρόνο που έχουμε είναι τα ζυμαρικά, κι έτσι χωρίς σκέψη παραγγείλαμε και οι δυο ραβιόλια. Η παραγγελία μας όντως ήρθε σχετικά γρήγορα και τα ραβιόλια με τον πουρέ γλυκοπατάτας ήταν θεϊκά! Μικρή μερίδα αλλά με γεμάτη γεύση που μας χόρτασε και ικανοποίησε εξαιρετικά τον ουρανίσκο μας! Μαζί με τις μπύρες πληρώσαμε συνολικά 180kn, γύρω στα 24 ευρώ.
Τα εισιτήρια για το Ζάγκρεμπ τα έκλεισα και αυτά από την https://getbybus.com/en/ και κόστισαν 11€ το άτομο με την Flix bus. Το λεωφορείο ερχόταν από το Σπλιτ, και έφτασε στη στάση με καθυστέρηση 20 λεπτών, λίγο μετά τις 17:30.
Ζάγκρεμπ σου ερχόμαστε!
Χαράματα, λίγο μετά τις 6:00 αποχωρούμε από την αγαπημένη μας σοφίτα. Περπατήσαμε κατά μήκος του λιμανιού του Σπλιτ για τελευταία φορά και φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων. Η ώρα αναχώρησης του λεωφορείου για τις λίμνες Plitvice ήταν στις 7:00, τα εισιτήρια τα είχα κλείσει λίγες μέρες πριν με κόστος 22€ το άτομο και τα είχα αποθηκευμένα στο κινητό μου. Πριν επιβιβαστούμε ο οδηγός μας ενημέρωσε πως το λεωφορείο έχει τελικό προορισμό τη Ζαντάρ και πως θα πρέπει να αλλάξουμε λεωφορείο. Η αλλαγή λεωφορείου ήταν πολύ πιο απλή απ’ όσο περίμενα. Λίγο πριν τη Ζανταρ, το λεωφορείο σταμάτησε στην άκρη του δρόμου πάνω στην εθνική, μπροστά από το λεωφορείο της Flix bus που μας περίμενε για το δρομολόγιο μέχρι τις λίμνες. Ο εξυπηρετικός οδηγός μετέφερε ο ίδιος τις αποσκευές μας στο άλλο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό. Μετά από συνολικά 3:30 ώρες διαδρομής, φτάσαμε στις 10:30 στην είσοδο 1 του Εθνικού Πάρκου. https://np-plitvicka-jezera.hr/en/
Το πρώτο πράγμα που κάναμε όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο, ήταν να ξεφορτωθούμε τις χειραποσκευές μας. Από το τουριστικό γραφείο στην είσοδο, μας έδωσαν το κλειδί για να φυλάξουμε τις αποσκευές μας σε ένα ξύλινο σπιτάκι λίγα μέτρα πιο πέρα και μετά επιστρέψαμε το κλειδί. Τα εισιτήρια εισόδου για το εθνικό πάρκο Plitvice πρέπει να αγοραστούν ηλεκτρονικά εκ των προτέρων τουλάχιστον δύο ημέρες πριν την άφιξη. Μόλις επιτευχθεί το ημερήσιο όριο επισκεπτών ανά ώρα, οι επισκέπτες χωρίς προπληρωμένα εισιτήρια θα πρέπει να περιμένουν ενδεχομένως για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό βέβαια φαντάζομαι ίσχυε για τις φυσιολογικές εποχές πριν τη φετινή κρίση. Αυτός ο σύνδεσμος http://oa.rao.hr:8051/#/dashboard δείχνει τα εισιτήρια που είναι ακόμα διαθέσιμα για αγορά σε κάθε είσοδο. Τα γραφεία πωλήσεων εισιτηρίων βρίσκονται στην είσοδο 1 Rastovača και την είσοδο 2 Hladovina.
Αγορά εισιτηρίων από την επίσημη ιστοσελίδα
https://ticketing.np-plitvicka-jezera.hr/index.aspx?l=EN
Τα εισιτήρια πρέπει να αποθηκεύονται στο κινητό ή να εκτυπώνονται και να επικυρώνονται στην είσοδο που επιλέχθηκε κατά την αγορά, εντός της χρονικής περιόδου για την οποία αγοράστηκαν. Απ’ ότι έψαξα, αν φτάσεις μετά την ώρα άφιξης που αναγράφει το εισιτήριο, δεν μπορείς να αλλάξεις την ώρα και δεν επιτρέπεται η είσοδος! Αλλαγές και ακυρώσεις εισιτηρίων είναι δυνατές μόνο μέχρι δύο ημέρες πριν την άφιξη. Το κόστος διαφέρει ανάλογα την εποχή και την ώρα αφού μετά τις 4:00 το μεσημέρι το εισιτήριο είναι πιο οικονομικό. Η υψηλή περίοδος είναι από 1η Ιουνίου έως 31η Αυγούστου και το κόστος είναι
200,00 Kn (26€) ενώ μετά τις 16:00 είναι 150,00 Kn (19,80€).
Τα πεζοπορικά προγράμματα είναι οκτώ, και δεν έχει σημασία ποια διαδρομή θα επιλέξεις, αρκεί να την ακολουθείς πιστά και να μη ξεφεύγεις από τα μονοπάτια σου. Όχι γιατί δεν επιτρέπεται, αλλά γιατί θα χάσεις τον μπούσουλα. Οι διαδρομές στο εθνικό πάρκο είναι όλες σηματοδοτημένες με πινακίδες ανάμεσα στα μονοπάτια και δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδευτείς. Ανάμεσα στα προγράμματα A, B, C, E, F, H, K1, K2, αφού τα μελέτησα καλά επέλεξα να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα C. Η εκκίνηση είναι από την βόρεια είσοδο 1, διαρκεί 4 με 6 ώρες και το συνολικό μήκος πεζοπορίας της διαδρομής είναι περίπου 8.000 μέτρα! Το C είναι το πιο δημοφιλές πρόγραμμα μαζί με το Η που περιλαμβάνει σχεδόν την ίδια διαδρομή αλλά ξεκινάει από την είσοδο 2 οπότε η πορεία είναι αντίθετη. Η τιμή εισιτηρίου περιλαμβάνει, το ηλεκτρικό σκάφος κατά μήκος της μεγάλης λίμνης και το λεωφορειο-τρενάκι στα τελευταία μέτρα της διαδρομής.
Πατώντας το WEB APP, κάνεις περιήγηση σε κάθε πρόγραμμα ξεχωριστά και βλέπεις τις διαδρομές στο εθνικό πάρκο. Με βοήθησε πολύ στο να επιλέξω το πρόγραμμα που μας εξυπηρετεί καλύτερα και να κατανοήσω την πορεία της διαδρομής και όλα όσα περιλαμβάνει.
https://np-plitvicka-jezera.hr/en/plan-your-visit/activities/lake-tour-programmes/
Όπως καταλαβαίνετε το πάρκο έχει εξαιρετική οργάνωση κι εκτός από το χώρο φύλαξης αποσκευών, στην είσοδο 1 υπάρχουν πεντακάθαρες τουαλέτες, εστιατόρια, σνακ-μπαρ και όλα αυτά σε πανέμορφα ξύλινα κτίρια σαν σαλέ. Πριν μπούμε στο τεράστιο εθνικό πάρκο, φάγαμε ένα μέτριο κρύο σάντουιτς στο καφέ που βρίσκεται εκεί γιατί ξέραμε πως θα τρώγαμε ξανά μετά από πολλές ώρες! Περιττό να πω, πως απαραίτητο εφόδιο για την διαδρομή είναι να έχετε μαζί σας μπουκάλια νερό ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ.
Η δική μας είσοδος ήταν στις 11:00. Οργανωμένοι και απίστευτα ορεξάτοι, μπήκαμε στην είσοδο για το υπερθέαμα των λιμνών Plitvice! Το Nacionalni park Plitvička jezera, Εθνικό πάρκο λιμνών Πλίτβιτσε είναι το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της Κροατίας και από το 1979 μέρος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Η ομορφιά και η ιδιαιτερότητα του Εθνικού Πάρκου βρίσκεται στις δεκαέξι λίμνες του, που συνδέονται μεταξύ τους με μια σειρά από καταρράκτες και σπήλαια που βρίσκονται μέσα σε βαθιά δάση με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Είναι ένα ξεχωριστό γεωλογικά τοπίο, που αποτελείται από δολομίτες και ασβεστόλιθους από τα οποία έχει προέλθει o πολύ ξεχωριστός χαρακτήρας των λιμνών του. Το Εθνικό Πάρκο καλύπτει συνολική έκταση 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ οι λίμνες ενώνονται σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων.
Το ελάχιστο υψόμετρο του πάρκου είναι 367 μέτρα, ενώ το μέγιστο υψόμετρο είναι στα 1.279 μέτρα. Οι δεκαέξι λίμνες χωρίζονται σε ένα υψηλότερο και ένα χαμηλότερο σύμπλεγμα, που σχηματίζονται από την απορροή από τα βουνά, κατεβαίνοντας από ένα υψόμετρο 636 μέτρων στα 503 μέτρα, δηλαδή η συνολική διαφορά ύψους μεταξύ των ίδιων των λιμνών είναι μόνο 133μ. Τα δύο υδρολογικά συστήματα συνδέονται μεταξύ τους με υδάτινα ρεύματα, καταρράκτες και βάραθρα. Οι λίμνες χωρίζονται στις 12 Άνω Λίμνες (Gornja jezera) και τις τέσσερις Κάτω Λίμνες (Donja jezera). Τα λεκανοπέδια της πρώτης ομάδας είναι από δολομίτες ενώ της δεύτερης είναι από ηφαιστειογενή ασβεστόλιθο.
Η ώρα όμως πήγε 11 και ο μαραθώνιος πεζοπορίας άρχισε! Η έναρξή της διαδρομής ξεκίνησε άκρως εντυπωσιακά. Μπροστά μας απλώθηκε μια εκπληκτική θέα με τον μεγαλύτερο καταρράκτη του πάρκου και όλης της Κροατίας τον Veliki slap μήκους 78 μέτρων. Τα ‘’ουάου’’ ξεκίνησαν από πολύ νωρίς! Η φύση, σε όλο της το μεγαλείο!
Ήμασταν ενθουσιασμένοι με κάθε τι που βλέπαμε και είχαμε τρομερή ενέργεια να περπατήσουμε και να ανακαλύψουμε κάθε γωνιά της μεγάλης μαγικής διαδρομής. Η αλήθεια είναι πως είχα πάρει αψήφιστα τα 8χλμ. που θα ακολουθούσαμε και δεν το σκεφτόμουν καν. Πίστευα πως η δύναμη και η ομορφιά της φύσης δεν είναι ικανή να μας κουράσει! Εδώ να σημειώσω πως μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να επιλέξω ποιες φωτογραφίες θα σας δείξω από τις εκατοντάδες που βγάλαμε με δυο φωτογραφικές μηχανές. Επέλεξα τις καλύτερες, που δείχνουν τα πιο σημαντικά και πιο θεαματικά σημεία του τεράστιου πάρκου. Οπότε πιστέψετε με θα δείτε ένα πολύ μικρό μέρος από αυτά που θα σας αποκαλύψει το ίδιο το εθνικό πάρκο Plitvice σε όλη την έκταση του.
Η αρχή της διαδρομής περιλαμβάνει τις κάτω λίμνες. Κατεβαίνουμε το μονοπάτι και βρισκόμαστε στη Novakovica brod, τη μικρότερη λίμνη των κάτω λιμνών μέγιστου βάθους 4,5 μέτρων. Οι κρυστάλλινες λίμνες, τα ψαράκια που κολυμπούσαν, το άφθονο πράσινο και τα ξύλινα μονοπάτια πάνω από το νερό δημιουργούν ένα μαγικό μέρος που προσωπικά όμοιό του δεν είχα ξαναδεί.
Το μονοπάτι ανάμεσα στις λίμνες μέσα σε ένα απίστευτου κάλλους τοπίο, μας οδήγησε προς τον μεγάλο καταρράκτη Veliki. Το σημείο αυτό, ένα μεγάλο πλάτωμα μπροστά στον μεγαλύτερο καταρράκτη του πάρκου, τον 78 μέτρων Veliki slap, ήταν το μέρος που είδαμε τον περισσότερο κόσμο σε όλο το εθνικό πάρκο.
Στη μεγαλύτερη διάρκεια της διαδρομής σε πάρα πολλά σημεία ήμασταν ολομόναχοι και συναντούσαμε πολύ λίγα άτομα σε συγκεκριμένα μέρη. Αυτό σημαίνει πως η φετινή κρίση ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τους επισκέπτες, να απολαύσουν πολλά τουριστικά μέρη στην Κροατία χωρίς τον τρελό συνωστισμό που παρατηρείται κάθε καλοκαίρι στη χώρα. Η περιήγηση στις κάτω λίμνες συνεχίστηκε με χαλαρό ρυθμό στο μονοπάτι που διακλαδίζεται ανάμεσα σε χαμηλούς καταρράκτες και μας οδήγησε στο άνοιγμα της σπηλιάς Supljara.
Στο σημείο αυτό ξεφύγαμε λίγο της καθορισμένης μας πορείας για να ανακαλύψουμε τι υπάρχει πιο πέρα. Είναι ένα σημείο που είχε σήμανση, ότι έχουμε πλήρη ευθύνη για την είσοδο μας στο σπήλαιο! Ανεβήκαμε τις υγρές πέτρινες σκάλες και μπήκαμε πιο βαθιά στο σπήλαιο Supljara. Το σύστημα του σπηλαίου αποτελείται από τρεις αίθουσες και έναν διάδρομο. Το μονοπάτι οδηγεί πάνω από το φαράγγι των κάτω λιμνών.
Είδαμε το άνοιγμα του σπηλαίου Modra spilja αλλά δεν συνεχίσαμε το ανέβασμα των σκαλοπατιών που οδηγούν ακόμα πιο ψηλά στο φαράγγι, για να μη χάσουμε την αρχική διαδρομή C. Συνεχίσαμε κατά μήκος μια λίμνης με βάθος 10 μέτρα που περιβάλλεται από ψηλούς απότομους βράχους.
Λίγο μετά είναι η μεγαλύτερη λίμνη των κάτω λιμνών, η λίμνη Milanovac μέγιστου βάθους 18 μέτρων. To μονοπάτι μας έβγαλε στον 10 μέτρων καταρράκτη Milanovacki. Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο σε όλες τις λίμνες ήταν τα απίστευτα χρώματά τους, που ποικίλουν από γαλάζιο σε πράσινο, γκρίζο ή μπλε. Τα χρώματα αλλάζουν διαρκώς εξαρτώμενα από την ποσότητα των ορυκτών ή των οργανισμών στο νερό αλλά και τη γωνία του ηλιακού φωτός.
Μετά από σχεδόν 2 ώρες πεζοπορίας, φτάσαμε επιτέλους στη λίμνη Kozjak. Το σημείο αυτό είναι ένα φαρδύ λιβάδι κατά μήκος της όχθης της λίμνης και είναι ένα από τα μέρη που ενδείκνυται για ξεκούραση και χαλάρωση καθώς έχει κιόσκια, εστιατόρια και σκιά από τα δέντρα του δάσους. Εμείς όμως σαν φτάσαμε εκεί κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στη προβλήτα P3. Τα ηλεκτρικά σκάφη αναχωρούν ανά 30 λεπτά και η διαδρομή κατά μήκος της λίμνης μέχρι την άλλη πλευρά στην προβλήτα P2, διαρκεί 15-20 λεπτά. Το πλοιάριο δεν είχε πολύ κόσμο και λίγα λεπτά αφού ανεβήκαμε ξεκίνησε με βραδύ ρυθμό στη διαδρομή του.
Η λίμνη Kozjak είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη λίμνη της περιοχής Plitvice με μέγιστο βάθος τα 47 μέτρα και η μόνη λίμνη του εθνικού πάρκου που έχει ένα νησάκι που ονομάζεται Stefanijin otok. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και γαλήνια και η ανοιχτωσιά της μεγάλης λίμνης με χαλάρωσε. Ήταν 20 λεπτά ξεκούρασης πριν συνεχίσουμε στις άνω λίμνες Plitvice, για τα πολλά χιλιόμετρα που υπολείπονταν!
Η ώρα είναι 13:20 και αποβιβαζόμαστε στην προβλήτα P2, το σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας για τις άνω λίμνες. Από αυτό το σημείο όμως, νοιώσαμε πως η ενέργεια, η διάθεση και η έκπληξη μας για την ομορφιά της φύσης που βλέπαμε, άρχισε να πέφτει και τα πόδια να βαραίνουν. Ας μη γελιόμαστε, δεν είναι λίγα τα 8 χλμ., ειδικά αν έχουν προηγηθεί 5 πολύ γεμάτες κουραστικές μέρες. Όσο κι αν είναι συγκλονιστικά όμορφο το τοπίο, από ένα σημείο και μετά νοιώθεις χορτάτος από την πανέμορφη φύση και το μόνο που αναζητάς είναι η έξοδος και το τέλος της διαδρομής!
Η μέρα ήταν πολύ ζεστή αλλά το θετικό ήταν πως το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ευτυχώς έχει σκιά κι έτσι ξαποστάσαμε σε αρκετά σημεία στα ξύλινα παγκάκια που υπάρχουν σε όλη την πορεία. Η συνέχεια λοιπόν δεν ήταν το ίδιο ενθουσιώδης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θαυμάσαμε την εξαιρετική φύση και την απίστευτη ομορφιά που εμφανίζονταν μπροστά μας σε κάθε μας βήμα.
Η αρχή του δεύτερου σκέλους της διαδρομής από την αποβάθρα P2, ξεκίνησε με μια σειρά μικρών, ρηχών λιμνών που ονομάζονται Burgeti. Σε ένα σημείο παρεκκλίναμε λίγο της διαδρομής μας και ανεβήκαμε στο δάσος να δούμε από ψηλά τις λίμνες. Λίγο μετά επιστρέψαμε στο μονοπάτι μας που μας έβγαλε στη λίμνη Gradinsko με τα απίστευτα διαυγή λευκού χρώματος νερά της.
Στη συνέχεια συναντήσαμε τους καταρράκτες Mali prstavac και Veliki prstavac που ονομάζονται επίσης και prstavki δηλαδή ψεκαστήρες στα Κροατικά! Είναι από τους πιο όμορφους καταρράκτες που συναντήσαμε και που καθώς περάσαμε από μπροστά τους, το ψέκασμά τους μας αναζωογόνησε και μας δρόσισε.
Λίγο μετά ακόμα ένας καταρράκτης των άνω λιμνών ο Galovacki buk, 28 μέτρων που όμως δεν το πετύχαμε με μεγάλη ροή νερού. Στο ξύλινο μονοπάτι μπροστά από τον καταρράκτη κάποιοι είχαν βγάλει τα παπούτσια τους και δρόσιζαν τα πόδια τους στην κρυστάλλινη λίμνη.
Το κολύμπι στις λίμνες απαγορεύεται αυστηρά όμως είναι κρίμα να περπατάς στη ζέστη, να είσαι δίπλα σε κρυστάλλινες πεντακάθαρες λίμνες και να μη μπορείς να κολυμπήσεις. Πιστεύω πως η εμπειρία της περιήγησης στο εθνικό πάρκο θα ολοκληρωνόταν με βουτιές στα διαυγή νερά τους. Έστω μια λίμνη θα μπορούσαν να τη διαθέσουν στους επισκέπτες, αλλά με αυστηρούς κανόνες που θα εναρμονίζονταν με τη φυσική πολιτιστική κληρονομιά του πάρκου και πάντα με σεβασμό στη φύση. Γι’αυτό και μετάνιωσα που δεν πήγαμε στο εθνικό πάρκο Krka κοντά στο Σπλιτ, γιατί εκεί συνδυάζεις πεζοπορία αλλά και κολύμπι στους καταρράκτες του πάρκου.
Περπατούσαμε πάνω από 3 ώρες και πλέον η διαδρομή μας φαινόταν ατελείωτη. Μάλιστα είχαμε πιεί το νερό μας και αυτό ζόρισε ακόμα περισσότερο την πεζοπορία μας. Ανυπομονούσαμε να φτάσουμε στο σταθμό St3, πρώτον για να αγοράσουμε νερό και δεύτερον για να πάρουμε το πανοραμικό τρενάκι που διανύει τα τελευταία μέτρα της διαδρομής. Φτάσαμε στη μεγάλη λίμνη Galovac η οποία διαθέτει μια σειρά από μικρούς καταρράκτες. Συνεχίσαμε στο μονοπάτι κατά μήκος της λίμνης, κάτω από τις πλαγιές και ξαποστάσαμε στην πλούσια σκιά των δέντρων βλέποντας μια εντυπωσιακή θέα πετρωμάτων δολομίτη.
Ήμασταν στα τελευταία μέτρα της διαδρομής και σχεδόν σερνόμασταν! Περπατήσαμε ένα δροσερό σκιερό μέρος με ρυάκια και λίγο μετά φτάσαμε στην περιοχή Labudovacka barijera στο οροπέδιο Labudovac που περιλαμβάνει χώρο ανάπαυσης, αναψυκτήριο και είναι η αφετηρία St3 για το πανοραμικό τρενάκι.
Το Labudovac είναι ένας προσεγμένος χώρος ξεκούρασης μέσα στα δέντρα με ξύλινα παγκάκια και τραπέζια. Πήραμε νερά και αναψυκτικά από το αναψυκτήριο και την αράξαμε μαζί με τους υπόλοιπους ταλαίπωρους επισκέπτες. Για να καταλάβετε πόσο αυστηροί είναι οι κανόνες στο πάρκο, κάποιοι νεαροί που μπήκαν μέχρι τα γόνατα στο ρυάκι που ρέει εκεί δίπλα, τους επέπληξε μια υπάλληλος και τους υπενθύμισε πως απαγορεύεται κάτι τέτοιο.
Αφού ξεκουραστήκαμε και πήραμε δυνάμεις, μπήκαμε στο λεωφορειο-τρενάκι για το τελευταίο μέρος της διαδρομής. Δεν ξέρω γιατί το λένε πανοραμικό τρενάκι αλλά δεν είχε καμία σχέση με αυτό που πίστευα. Περνάει από ασφαλτοστρωμένο μονοπάτι μέσα στο δάσος και σε κανένα σημείο δεν φαίνεται κάποια πανοραμική θέα. Το τρενάκι πέρασε από το σταθμό St2 που βρίσκεται στην είσοδο 2 του πάρκου όπου έκανε στάση, και συνεχίσαμε μέχρι το τέλος της διαδρομής στο σταθμό St1 στις κάτω λίμνες όπου και κατεβήκαμε. Η συνολική διαδρομή με το τρενάκι ήταν περίπου 25 λεπτά.
Το τελευταίο χιλιόμετρο πεζοπορίας στο μονοπάτι, μέχρι την έξοδο από το ίδιο σημείο που μπήκαμε το πρωί, συνεχίζεται κατά μήκος της κορυφής του φαραγγιού με ορισμένα viewpoint με εξαιρετική πανοραμική θέα προς τις λίμνες και τους καταρράκτες στο φαράγγι αλλά και προς το σπήλαιο Supljara που είχαμε δει από κοντά λίγες ώρες πριν.
Παρ’ όλη την κούραση, ήμουν πολύ γεμάτος και χαρούμενος που ζήσαμε την εμπειρία του εκπληκτικού πάρκου Plitvice που αποτελούσε για χρόνια διακαή μου πόθο. Να που το έζησα λοιπόν και αυτό και μάλιστα με τις καλύτερες συνθήκες. Με θαυμάσιο ηλιόλουστο καιρό, καλοκαίρι και χωρίς πολύ κόσμο. Ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι φανταζόμουν αν και τα 8 χλμ. απαιτούν αντοχές. Πήραμε τις χειραποσκευές μας από το χώρο φύλαξης και αποχωρήσαμε.
Το λεωφορείο μας για το Ζάγκρεμπ θα περνούσε στις 17:15 από τη στάση που βρίσκεται απέναντι από την είσοδο 1, στον κεντρικό δρόμο D1. Είχαμε λίγο χρόνο στη διάθεσή μας και πεινούσαμε, όμως δεν θέλαμε να φάμε πάλι μέτρια κρύα σάντουιτς από την καφετέρια. Ρωτήσαμε την υπάλληλο στο τουριστικό γραφείο που μπορούμε να φάμε κάπου καλά, και μας είπε πως η επιλογή είναι μια συγκεκριμένη αλλά πολύ καλή. Το εστιατόριο Lička kuća απέναντι, δίπλα στο μεγάλο πάρκινγκ της περιοχής. Είχαμε λιγότερα από 45 λεπτά στη διάθεση μας, αλλά η στάση είναι ένα βήμα από το εστιατόριο οπότε δεν θα τρέχαμε.
Το εστιατόριο έχει τοπική κουζίνα κυρίως, με προσεγμένα πιάτα και δεν έχει τσεβάπια και fast food! Πριν παραγγείλουμε ενημερώσαμε τον σερβιτόρο πως διαθέτουμε λίγο χρόνο γύρω στα 40 λεπτά και ρωτήσαμε αν τα φαγητά θα προλάβουν να έρθουν πριν φύγουμε! Ο εξυπηρετικότατος σερβιτόρος μας είπε πως τα πιάτα που θα έρθουν μέσα στο χρόνο που έχουμε είναι τα ζυμαρικά, κι έτσι χωρίς σκέψη παραγγείλαμε και οι δυο ραβιόλια. Η παραγγελία μας όντως ήρθε σχετικά γρήγορα και τα ραβιόλια με τον πουρέ γλυκοπατάτας ήταν θεϊκά! Μικρή μερίδα αλλά με γεμάτη γεύση που μας χόρτασε και ικανοποίησε εξαιρετικά τον ουρανίσκο μας! Μαζί με τις μπύρες πληρώσαμε συνολικά 180kn, γύρω στα 24 ευρώ.
Τα εισιτήρια για το Ζάγκρεμπ τα έκλεισα και αυτά από την https://getbybus.com/en/ και κόστισαν 11€ το άτομο με την Flix bus. Το λεωφορείο ερχόταν από το Σπλιτ, και έφτασε στη στάση με καθυστέρηση 20 λεπτών, λίγο μετά τις 17:30.
Ζάγκρεμπ σου ερχόμαστε!
Last edited:
Αρκετά μεταλλάχτηκε το φόρουμ, πρέπει σιγά σιγά να ξαναγίνει ταξιδιωτικό. Αλήθεια ήταν το πρώτο σου ταξίδι? Εγώ πάντα είχα την Κροατία ταξιδιωτικό στόχο και φέτος δεν μου γλίτωσε. Και μάλλον ήταν η καλύτερη περίοδος που την επισκέφτηκα. Έχει ζουμί η ιστορία.
