giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!
- Ντουμπρόβνικ: Η τρελή πεζοπορία και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
- Σπλιτ: Παραλιακή Riva και λόφος Marjan!
- Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
- Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
- Εθνικό Πάρκο Plitvice!
- Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
- Ζάγκρεμπ – part1
- Ζάγκρεμπ – part2
- Αναχώρηση: Δυο πτήσεις και negative test result for COVID-19!
Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
7:00 το πρωί, μαζεύουμε τα πράγματα μας και αποχαιρετούμε το κατάλυμα μας και την υπέροχη αυλή του. Κατηφορίσαμε για τελευταία φορά τα σκαλοπάτια του Ντουμπρόβνικ και μετά από 5 λεπτά ήμασταν στη στάση OD Republike. Λίγο μετά ήρθε το αστικό νούμερο 8 που πηγαίνει στην περιοχή Gruž που βρίσκεται το λιμάνι και ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων. Η αναχώρησή μας για το Split ήταν στις 8:00 και η ώρα ήταν λίγο πριν τις 7:30. Ο σταθμός λεωφορείων ήταν σχεδόν έρημος.
Τα εισιτήρια τα έκλεισα λίγες μέρες πριν από εδώ https://www.buscroatia.com/ κι εδώ https://getbybus.com/en/ Η διαδρομή Ντουμπρόβνικ – Σπλιτ κόστισε 131 HRK (17€) το άτομο με την εταιρεία ARRIVA – AUTOTRANS και η προγραμματισμένη διάρκεια της διαδρομής ήταν 4 ώρες και 20 λεπτά. Οι λίγοι επιβάτες φορέσαμε τις μάσκες μας και το λεωφορείο ξεκίνησε στην ώρα του.
Περάσαμε την καλωδιωτή γέφυρα Franjo Tuđman που είναι τμήμα της εθνικής οδού D8, που περνάει πάνω από το λιμάνι και αφήσαμε πίσω μας το Ντουμπρόβνικ.
Μετά από περίπου 50 λεπτά φτάσαμε στα σύνορα με τη Βοσνία Ερζεγοβίνη στη Διασυνοριακή διέλευση Neum II. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε καν να κατέβουμε από το λεωφορείο γιατί ανέβηκε ο αστυνόμος να πάρει τις ταυτότητες μας. Δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση και η αναμονή κράτησε γύρω στα 25 λεπτά. Ο οδηγός μας μοίρασε τις ταυτότητες μας και αναχωρήσαμε. Περάσαμε από το Neum, την μόνη πόλη της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, με πρόσβαση στην Αδριατική Θάλασσα μια πόλη με αρκετά αναπτυγμένες τουριστικές υποδομές και φυσικά με τιμές πολύ πιο χαμηλές σε σχέση με αυτές της γειτονικής Κροατίας. Το πέρασμα μέσα στη Βοσνία είναι μικρό και διήρκησε μόλις 20 λεπτά. Στα σύνορα και πάλι ο αστυνομικός πήρε τις ταυτότητες μας να καταχωρήσει τα στοιχεία και τις παρέδωσε λίγη ώρα μετά στον οδηγό. Δεν μας ζήτησαν καμία έξτρα διατύπωση ή έγγραφο για τον covid , κι έτσι ξεμπερδέψαμε γρήγορα. Η συνολική καθυστέρηση στα σύνορα ήταν περίπου 40 λεπτά, και μπαίνουμε ξανά στο κροατικό έδαφος μια και καλή!
Η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν δίπλα στη θάλασσα και δεν ήταν καθόλου βαρετή. Περάσαμε από διάφορες μικρές όμορφες πόλεις όπως τις τουριστικές Makarska και Omiš, είδαμε από ψηλά πολλές παραλίες με λουόμενους, τα μεγάλα νησιά της Δαλματίας και η ώρα πέρασε σχετικά εύκολα. 5 ώρες μετά φτάσαμε επιτέλους στον κεντρικό σταθμό του Σπλιτ. Την απόσταση από τον σταθμό λεωφορείων που είναι στο λιμάνι, μέχρι το κατάλυμα μας την είχα υπολογίσει στα 18 λεπτά με τα πόδια. Από την πρώτη στιγμή νοιώσαμε πολύ οικεία με την πόλη του Σπλιτ η οποία μας φάνηκε πιο γήινη! Ίσως γιατί είναι η συμπρωτεύουσα της Κροατίας, ίσως γιατί έχει μια μεγάλη παραλιακή και αμέσως μας θύμισε κάπως τη Θεσσαλονίκη! Η αύρα της πόλης ήταν τελείως διαφορετική με αυτή του Ντουμπρόβνικ και το σκηνικό τελείως διαφορετικό.
Το κατάλυμα μας αν και είναι πολύ κοντά στην παλιά πόλη και στην πολύβουη παραλιακή, βρίσκεται στην ήσυχη μεσαιωνική γειτονιά Veli Varos, σε ένα ήσυχο στενό στην οδό Vinka Milića 18. To Apartments Magdalena https://www.booking.com/hotel/hr/magdalena-apartments.el.html?aid=304142;label=postbooking_confemail;dist=0&keep_landing=1&sb_price_type=total&type=total& το είχα κλείσει από την booking με συνολική τιμή για τρεις διανυκτερεύσεις 127€ ή μάλλον 117€ γιατί είχα 10 ευρώ επιβράβευση από την booking
! Η είσοδος στο κτίριο δεν μας γέμισε το μάτι και για άλλη μια φορά δεν γλιτώσαμε από τα σκαλοπάτια αφού το δωμάτιο μας ήταν στη σοφίτα και το κλειδί ήταν σε ένα φάκελο έξω από την πόρτα με το επίθετό μου. Η μεγάλη σοφίτα μας ήταν εξαιρετική και όλα μέσα ήταν καινούρια, ενώ από το παράθυρό της είχαμε άπλετη θέα στις στέγες του Σπλιτ.
Πήραμε τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη από τη συσκευή που μας είχε αφήσει στο δωμάτιο για τοπικές κλήσεις και 5 λεπτά μετά ήρθε. Μας παρουσίασε το δωμάτιο, μας έδωσε κάποιες πληροφορίες, συμπληρώσαμε μια φόρμα με τα στοιχεία μας και έφυγε. Ήμασταν πανέτοιμοι για την πρώτη εξόρμηση μας στο Σπλιτ. Ο καιρός δεν φαινόταν ιδιαίτερα φιλικός μιας και είχε βαριά συννεφιά και η πρόγνωση έλεγε καταιγίδες ανά διαστήματα! Δεν θα τ’αντέξω!
Μπορεί η αριστοκρατική παραλιακή Riva να μας φώναζε να τη σεργιανίσουμε, όμως δεν θα μπορούσαμε να μη ξεκινήσουμε τη γνωριμία μας με το Split από το Παλάτι του Διοκλητιανού. Η πόλη του Σπλιτ μπορεί να ιδρύθηκε αρχαιότερα ως Ελληνική αποικία με την ονομασία Ασπάλαθος, όμως η αρχή του Σπλιτ συνδέεται κυρίως με την κατασκευή του Παλατιού του Διοκλητιανού όταν μπήκε δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας. Οι εργασίες για το πελώριο ανάκτορο άρχισαν το 293 ενόψει της απόσυρσής του Ρωμαίου αυτοκράτορα από την πολιτική. Το ανάκτορο τέλειωσε το 305, και ο ιδιοκτήτης του ήταν ο πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας που οικειοθελώς εγκατέλειψε το αξίωμά του. Ο Διοκλητιανός που ήθελε να περάσει άνετα και ωραία τα γεράματά του μάλλον είχε ένστικτο διότι είναι ο μόνος αυτοκράτορας που πέθανε από φυσικά αίτια! Με το πέρασμα των χρόνων γύρω από το πλουσιότατο ανάκτορο εγκαταστάθηκαν άνθρωποι από γειτονικές περιοχές και έτσι σχηματίστηκε η πόλη του Σπλιτ στο κέντρο της οποίας υπάρχουν τμήματα του παλατιού που έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας. Ως ένα από τα πιο ολοκληρωμένα απομεινάρια ρωμαϊκού παλατιού στον κόσμο, κατέχει εξαιρετική θέση στη μεσογειακή, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κληρονομιά.
Κι εκεί που ήμασταν πάνω στη Riva, από την Μπρούτζινη Πύλη ή νότια πύλη, μπήκαμε στα άδυτα του ατμοσφαιρικού παλατιού, και στην απίστευτη παλιά πόλη του Σπλιτ. Ξαφνικά βρεθήκαμε στο ημίφως, σε έναν εντυπωσιακό λαβύρινθο από στοές και μαγαζάκια που πουλάνε σουβενίρ και χειροτεχνήματα. Κάτω από τα αυτοκρατορικά διαμερίσματα, τα κελάρια στο νότιο άκρο του παλατιού, είναι ένα σύνολο από υπόγειες αίθουσες που αντιπροσωπεύουν ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία συγκροτήματα του είδους τους στον κόσμο.
Ανεβήκαμε τα σκαλάκια, και από το ημίφως βρεθήκαμε στο φως! Στο περιστύλιο, τη μεγαλοπρεπή αυτοκρατορική κεντρική αυλή του παλατιού, όπου ο Διοκλητιανός δεχόταν τους προσκεκλημένους του. Μια μεγαλειώδης πλατεία με μια σειρά από κορινθιακούς κίονες που περιβάλλουν την περίμετρο της αυλής. Το Παλάτι ήταν διακοσμημένο με πολλές σφίγγες από γρανίτη 3500 ετών, όμως μόνο μια έχει απομείνει στο περιστύλιο που διατηρεί ακόμη το κεφάλι της - τις υπόλοιπες τις αποκεφάλισαν οι χριστιανοί όταν πήραν το πάνω χέρι! Στο περιστύλιο που είναι το επίκεντρο της παλιάς πόλης, είχαν συγκεντρωθεί οι περισσότεροι επισκέπτες όπου πολλοί από αυτούς φωτογραφίζονταν με δύο φρουρούς που ήταν ντυμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες ενώ άλλοι ξεκουράζονταν στα σκαλιά του διάσημου Cafe Luxor.
Η Ροτόντα με την τρύπα στην κορυφή, ήταν ο προθάλαμος στο Παλάτι του Διοκλητιανού. Χτίστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα, ως το πρώτο τμήμα του αυτοκρατορικού διαδρόμου που οδηγούσε από το Περιστύλιο στα αυτοκρατορικά διαμερίσματα του παλατιού.
Στα δεξιά του περιστυλίου υψώνεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Δομνίου. Ο καθεδρικός ναός του Σπλιτ είναι το σημαντικότερο οικοδόμημα σε ολόκληρο το Παλάτι και θεωρείται ο παλαιότερος καθολικός καθεδρικός ναός στον κόσμο που παραμένει σε χρήση στην αρχική του δομή, χωρίς να έχει υποστεί σχεδόν καμία ανακαίνιση (αν και το καμπαναριό χρονολογείται από τον 12ο αιώνα). Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Δόμνιου, που χτίστηκε το 305 μ.Χ. ως Μαυσωλείο του Διοκλητιανού, είναι η δεύτερη παλαιότερη κατασκευή που χρησιμοποιείται από οποιονδήποτε Χριστιανικό Καθεδρικό Ναό!
Αν και τα σχόλια που διάβασα στο ίντερνετ ήταν αποθαρρυντικά για την ανάβαση στο καμπαναριό, αφού τα περισσότερα τόνιζαν πως είναι δύσκολη και τα 185 σκαλιά απότομα, είπα να το τολμήσω και να μη χάσω την πανοραμική θέα του Σπλιτ. Ο Rose δεν με ακολούθησε και την άραξε στα σκαλιά του Cafe Luxor να πιεί μια μπύρα! Από το εκδοτήριο πήρα μεμονωμένο εισιτήριο μόνο για το καμπαναριό με τιμή 30 kuna (€ 4), όμως υπάρχουν και εισιτήρια combi για διάφορα μέρη του παλατιού όπως τα κελάρια. Τα πρώτα μαρμάρινα σκαλιά πράγματι ήταν λίγο απότομα και κάπως κλειστοφοβικά, στη συνέχεια όμως οι εξωτερικές σκάλες είναι σύγχρονες σιδερένιες που ακόμα κι εγώ ο υψοφοβικός δεν ένοιωσα καμία ανασφάλεια και τις ανέβηκα πολύ εύκολα.
Από την κορυφή του καμπαναριού στα 60 μέτρα, αντίκρισα μια πανέμορφη θέα σε ολόκληρη τη πόλη, το λιμάνι και τη θάλασσα, αλλά και το πάρκο στο λόφο Marjan. Στην κορυφή υπήρχε κινητικότητα από επισκέπτες αλλά είχε αρκετό χώρο και δεν υπήρχε συνωστισμός. Ο καιρός συνέχιζε συννεφιασμένος αλλά ευτυχώς δεν είχε ρίξει ούτε ψιχάλα!
Όταν κατέβηκα βρήκα αραχτό τον Rose να απολαμβάνει λάιβ μουσική από έναν φοιτητή που τραγουδούσε με την κιθάρα του σε μια γωνιά του περιστυλίου. Κάθισα κι εγώ στα σκαλιά του Cafe Luxor για μια δροσιστική λεμονάδα να ξεκουραστώ και να πάρω δυνάμεις για τη συνέχεια.
Η αυλή του περιστυλίου συνορεύει με την Poljana kraljice Jelene...
...που οδηγεί στην Ασημένια Πύλη ή Ανατολική πύλη του παλατιού
Έξω από την ασημένια πύλη απλώνεται η υπαίθρια αγορά ακριβώς δίπλα στα τείχη
Πίσω από τον καθεδρικό ναό, βρίσκεται μια ήσυχη πλατεία ανάμεσα σε παλιά σπίτια με ερείπια του παλατιού όπως το Triclinium, μια ενδιαφέρουσα οκταγωνική αίθουσα που πιστεύεται ότι στο παρελθόν ήταν η αυτοκρατορική τραπεζαρία. Η περιήγηση ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μας πρόσφερε ηρεμία αν και βρίσκεται πολύ κοντά στο πολύβουο περιστύλιο.
Δυτικά του Περιστυλίου, βρίσκεται χωμένος ο Ναός του Δία δίπλα στον στενότερο δρόμο του Σπλιτ που ονομάζεται, Pusti me da prodjem (Επιτρέψτε μου να περάσω)! Ο ναός χτίστηκε γύρω στον 3ο αι. και θεωρείται ένας από τους καλύτερα διατηρημένους ρωμαϊκούς ναούς στον κόσμο. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατά τα τέλη της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, ο Ναός μετατράπηκε σε βαπτιστήριο αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την προσθήκη µιας μεγάλης πηγής ως κολυμβήθρα, στην οποία οι επισκέπτες κάνουν µια ευχή πετώντας μέσα στο νερό της ένα κέρμα. Εμείς είδαμε τον ναό μόνο εξωτερικά και συνεχίσαμε στα ενδότερα της παλιάς πόλης.
Η παλιά πόλη του Σπλιτ ξεχωρίζει ανάμεσα στις αμέτρητες παλιές πόλεις που έχουμε επισκεφτεί, και την κατατάσσω στην πιο ιδιαίτερη και σε μια από τις πιο εντυπωσιακές. Όλα αυτά τα επιβλητικά αριστουργήματα της ρωμαϊκής εποχής, οι γοητευτικές γωνιές, τα μικροσκοπικά στενάκια, οι στοές και τα σκαλάκια συνθέτουν μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική παλιά πόλη που μας είχε ενθουσιάσει. Πανέμορφο και φωτογενές το Ντουμπρόβνικ αλλά το Σπλιτ σίγουρα μας είχε κερδίσει. Αν το Ντουμπρόβνικ είναι το μαργαριτάρι των Δαλματικών ακτών, τότε το Σπλιτ είναι το στέμμα του!
Η χρυσή πύλη ή βόρεια πύλη
Έξω από τη χρυσή πύλη είναι το τεράστιο άγαλμα του επισκόπου Grgur Ninski. Το τρίψιμο των δακτύλων του αγάλματος λέγεται ότι φέρνει τύχη… όχι εμείς δεν του τα τρίψαμε!
Από τα πιο γραφικά σημεία στην παλιά πόλη είναι η σιδερένια πύλη ή δυτική πύλη που συνδέει την οδό Ul. Ispod ure με την πλατεία Narodni. Είναι η τέταρτη από τις τέσσερις κύριες ρωμαϊκές πύλες, κι έτσι τις διαβήκαμε όλες!
Η πιο μεγάλη πλατεία στην παλιά πόλη είναι η Narodni trg, η πλατεία του Λαού γνωστή και ως Pjaca. Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα, η μεσαιωνική πόλη επεκτάθηκε πέρα από το Παλάτι του Διοκλητιανού στα δυτικά, γεγονός που απαιτούσε τη δημιουργία ενός νέου κέντρου της πόλης. Ονομαζόταν Lovre, και ήταν το πρώτο κατοικημένο τμήμα του Σπλιτ έξω από το Παλάτι. Για αιώνες, η Pjaca υπήρξε το κεντρικό μέρος της ζωής στην πόλη, με παλάτια που έχτισαν οι πλούσιοι ευγενείς και με το γοτθικό κτίριο του παλιού δημαρχείου. Το 1821, οι αρχές αποφάσισαν να κατεδαφίσουν ένα μεγάλο μέρος των γοτθικών κτιρίων του 15ου αιώνα, κάνοντας την πλατεία ‘’πιο ευάερη’’, όμως έχασε πολλά πολύτιμα κτίρια. Ωστόσο, τουλάχιστον το παλιό Δημαρχείο έχει διατηρηθεί, όμως εμείς δεν το είδαμε γιατί ήταν καλυμμένο με άθλιες σκαλωσιές. Το Ρολόι της Πόλης βρίσκεται στην κορυφή ενός πύργου που καταλήγει σε ένα γοτθικό καµπαναριό του 15ο αιώνα.
Στην πλατεία βρίσκονται αρκετά καλά ξενοδοχεία, το παλαιότερο βιβλιοπωλείο στο Σπλιτ που άνοιξε το 1861, καταστήματα, καφέ και εστιατόρια, και μια εξαιρετική Pekara δηλαδή φούρνος από τον οποίο πήραμε μια ποικιλία από τα γνωστά πεντανόστιμα βαλκανικά μπουρέκια που έχουμε τιμήσει και στις άλλες βαλκανικές χώρες και είναι μια πρώτης τάξεως πάμφθηνη λύση να ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Σε ένα στενό στην Domaldova ul. ανακαλύψαμε την μικρή Gelateria Emiliana από την οποία πήραμε ένα παγωτό Αμαρέτο, όνειρο!
Ακριβώς δίπλα, η Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος / Crkva sv. Duha
Ένα από τα πιο όμορφα σημεία της παλιάς πόλης, είναι η πλατεία Trg Braće Radić που είναι πιο γνωστή με την ανεπίσημη ονομασία της Voćni trg (Πλατεία φρούτων) που πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι κάποτε ήταν το μέρος μιας πολυσύχναστης και πολύχρωμης αγοράς όπου γυναίκες από τα γύρω χωριά ερχόντουσαν για να πουλήσουν τα φρούτα τους. Πρωταγωνιστής στην ατμοσφαιρική πλατεία είναι ο οκταγωνικός Ενετικός Πύργος, το κατάλοιπο ενός πρώην φρουρίου, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα για να υπερασπιστεί την τότε μικρή πόλη.
Ακριβώς δίπλα από την πλατεία φρούτων από ένα στενό πέρασμα,
μια μικρή πλατεία στην οδό Mihovilova širina
Η Marmontova ulica είναι από τους πιο ζωντανούς δρόμους του Σπλιτ. Κατά μήκος της υπάρχουν πολλά καταστήματα και πολλά δημοφιλή καφέ και εστιατόρια, μια μικρή αγορά ψαριών, κτίρια Art Nouveau, εκθεσιακοί χώροι, ο πρώτος κινηματογράφος στο Σπλιτ, και στο τέλος του δρόμου το Εθνικό θέατρο και η εκκλησία της Παναγίας της Υγείας.
Η Marmontova ulica μέσω μιας καμάρας, συνορεύει με την Trg Republike. Η Πλατεία Δημοκρατίας, είναι μια μεγάλη ανοιχτή πλατεία με θέα τη θάλασσα, χτισμένη τον 19ο αιώνα σε ένα ιδιαίτερο βενετσιάνικο στιλ με μια περίτεχνη κόκκινη νεοαναγεννησιακή δομή. Γι’αυτό οι ντόπιοι ονομάζουν την πλατεία Prururative και σπάνια με το πραγματικό της όνομα. Είναι ακόμα μια δημοφιλής πλατεία για φαγητό ή καφέ αν και τη βρήκα αρκετά υποτονική και άδεια σε σχέση με τις υπόλοιπες πλατείες στην ζωντανή παλιά πόλη.
Από την πλατεία βγήκαμε στην Riva. Μετά από μια ωραία γερή δόση ιστορίας μέσα στο παλάτι του Διοκλητιανού και την παλιά πόλη είχε έρθει η ώρα να περπατήσουμε, να αφουγκραστούμε, να απολαύσουμε την κοσμοπολίτικη, φινετσάτη, πολύβουη παραλιακή του Σπλιτ!
7:00 το πρωί, μαζεύουμε τα πράγματα μας και αποχαιρετούμε το κατάλυμα μας και την υπέροχη αυλή του. Κατηφορίσαμε για τελευταία φορά τα σκαλοπάτια του Ντουμπρόβνικ και μετά από 5 λεπτά ήμασταν στη στάση OD Republike. Λίγο μετά ήρθε το αστικό νούμερο 8 που πηγαίνει στην περιοχή Gruž που βρίσκεται το λιμάνι και ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων. Η αναχώρησή μας για το Split ήταν στις 8:00 και η ώρα ήταν λίγο πριν τις 7:30. Ο σταθμός λεωφορείων ήταν σχεδόν έρημος.
Τα εισιτήρια τα έκλεισα λίγες μέρες πριν από εδώ https://www.buscroatia.com/ κι εδώ https://getbybus.com/en/ Η διαδρομή Ντουμπρόβνικ – Σπλιτ κόστισε 131 HRK (17€) το άτομο με την εταιρεία ARRIVA – AUTOTRANS και η προγραμματισμένη διάρκεια της διαδρομής ήταν 4 ώρες και 20 λεπτά. Οι λίγοι επιβάτες φορέσαμε τις μάσκες μας και το λεωφορείο ξεκίνησε στην ώρα του.
Περάσαμε την καλωδιωτή γέφυρα Franjo Tuđman που είναι τμήμα της εθνικής οδού D8, που περνάει πάνω από το λιμάνι και αφήσαμε πίσω μας το Ντουμπρόβνικ.
Μετά από περίπου 50 λεπτά φτάσαμε στα σύνορα με τη Βοσνία Ερζεγοβίνη στη Διασυνοριακή διέλευση Neum II. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε καν να κατέβουμε από το λεωφορείο γιατί ανέβηκε ο αστυνόμος να πάρει τις ταυτότητες μας. Δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση και η αναμονή κράτησε γύρω στα 25 λεπτά. Ο οδηγός μας μοίρασε τις ταυτότητες μας και αναχωρήσαμε. Περάσαμε από το Neum, την μόνη πόλη της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, με πρόσβαση στην Αδριατική Θάλασσα μια πόλη με αρκετά αναπτυγμένες τουριστικές υποδομές και φυσικά με τιμές πολύ πιο χαμηλές σε σχέση με αυτές της γειτονικής Κροατίας. Το πέρασμα μέσα στη Βοσνία είναι μικρό και διήρκησε μόλις 20 λεπτά. Στα σύνορα και πάλι ο αστυνομικός πήρε τις ταυτότητες μας να καταχωρήσει τα στοιχεία και τις παρέδωσε λίγη ώρα μετά στον οδηγό. Δεν μας ζήτησαν καμία έξτρα διατύπωση ή έγγραφο για τον covid , κι έτσι ξεμπερδέψαμε γρήγορα. Η συνολική καθυστέρηση στα σύνορα ήταν περίπου 40 λεπτά, και μπαίνουμε ξανά στο κροατικό έδαφος μια και καλή!
Η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν δίπλα στη θάλασσα και δεν ήταν καθόλου βαρετή. Περάσαμε από διάφορες μικρές όμορφες πόλεις όπως τις τουριστικές Makarska και Omiš, είδαμε από ψηλά πολλές παραλίες με λουόμενους, τα μεγάλα νησιά της Δαλματίας και η ώρα πέρασε σχετικά εύκολα. 5 ώρες μετά φτάσαμε επιτέλους στον κεντρικό σταθμό του Σπλιτ. Την απόσταση από τον σταθμό λεωφορείων που είναι στο λιμάνι, μέχρι το κατάλυμα μας την είχα υπολογίσει στα 18 λεπτά με τα πόδια. Από την πρώτη στιγμή νοιώσαμε πολύ οικεία με την πόλη του Σπλιτ η οποία μας φάνηκε πιο γήινη! Ίσως γιατί είναι η συμπρωτεύουσα της Κροατίας, ίσως γιατί έχει μια μεγάλη παραλιακή και αμέσως μας θύμισε κάπως τη Θεσσαλονίκη! Η αύρα της πόλης ήταν τελείως διαφορετική με αυτή του Ντουμπρόβνικ και το σκηνικό τελείως διαφορετικό.
Το κατάλυμα μας αν και είναι πολύ κοντά στην παλιά πόλη και στην πολύβουη παραλιακή, βρίσκεται στην ήσυχη μεσαιωνική γειτονιά Veli Varos, σε ένα ήσυχο στενό στην οδό Vinka Milića 18. To Apartments Magdalena https://www.booking.com/hotel/hr/magdalena-apartments.el.html?aid=304142;label=postbooking_confemail;dist=0&keep_landing=1&sb_price_type=total&type=total& το είχα κλείσει από την booking με συνολική τιμή για τρεις διανυκτερεύσεις 127€ ή μάλλον 117€ γιατί είχα 10 ευρώ επιβράβευση από την booking
! Η είσοδος στο κτίριο δεν μας γέμισε το μάτι και για άλλη μια φορά δεν γλιτώσαμε από τα σκαλοπάτια αφού το δωμάτιο μας ήταν στη σοφίτα και το κλειδί ήταν σε ένα φάκελο έξω από την πόρτα με το επίθετό μου. Η μεγάλη σοφίτα μας ήταν εξαιρετική και όλα μέσα ήταν καινούρια, ενώ από το παράθυρό της είχαμε άπλετη θέα στις στέγες του Σπλιτ.
Πήραμε τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη από τη συσκευή που μας είχε αφήσει στο δωμάτιο για τοπικές κλήσεις και 5 λεπτά μετά ήρθε. Μας παρουσίασε το δωμάτιο, μας έδωσε κάποιες πληροφορίες, συμπληρώσαμε μια φόρμα με τα στοιχεία μας και έφυγε. Ήμασταν πανέτοιμοι για την πρώτη εξόρμηση μας στο Σπλιτ. Ο καιρός δεν φαινόταν ιδιαίτερα φιλικός μιας και είχε βαριά συννεφιά και η πρόγνωση έλεγε καταιγίδες ανά διαστήματα! Δεν θα τ’αντέξω!
Μπορεί η αριστοκρατική παραλιακή Riva να μας φώναζε να τη σεργιανίσουμε, όμως δεν θα μπορούσαμε να μη ξεκινήσουμε τη γνωριμία μας με το Split από το Παλάτι του Διοκλητιανού. Η πόλη του Σπλιτ μπορεί να ιδρύθηκε αρχαιότερα ως Ελληνική αποικία με την ονομασία Ασπάλαθος, όμως η αρχή του Σπλιτ συνδέεται κυρίως με την κατασκευή του Παλατιού του Διοκλητιανού όταν μπήκε δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας. Οι εργασίες για το πελώριο ανάκτορο άρχισαν το 293 ενόψει της απόσυρσής του Ρωμαίου αυτοκράτορα από την πολιτική. Το ανάκτορο τέλειωσε το 305, και ο ιδιοκτήτης του ήταν ο πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας που οικειοθελώς εγκατέλειψε το αξίωμά του. Ο Διοκλητιανός που ήθελε να περάσει άνετα και ωραία τα γεράματά του μάλλον είχε ένστικτο διότι είναι ο μόνος αυτοκράτορας που πέθανε από φυσικά αίτια! Με το πέρασμα των χρόνων γύρω από το πλουσιότατο ανάκτορο εγκαταστάθηκαν άνθρωποι από γειτονικές περιοχές και έτσι σχηματίστηκε η πόλη του Σπλιτ στο κέντρο της οποίας υπάρχουν τμήματα του παλατιού που έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας. Ως ένα από τα πιο ολοκληρωμένα απομεινάρια ρωμαϊκού παλατιού στον κόσμο, κατέχει εξαιρετική θέση στη μεσογειακή, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κληρονομιά.
Κι εκεί που ήμασταν πάνω στη Riva, από την Μπρούτζινη Πύλη ή νότια πύλη, μπήκαμε στα άδυτα του ατμοσφαιρικού παλατιού, και στην απίστευτη παλιά πόλη του Σπλιτ. Ξαφνικά βρεθήκαμε στο ημίφως, σε έναν εντυπωσιακό λαβύρινθο από στοές και μαγαζάκια που πουλάνε σουβενίρ και χειροτεχνήματα. Κάτω από τα αυτοκρατορικά διαμερίσματα, τα κελάρια στο νότιο άκρο του παλατιού, είναι ένα σύνολο από υπόγειες αίθουσες που αντιπροσωπεύουν ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία συγκροτήματα του είδους τους στον κόσμο.
Ανεβήκαμε τα σκαλάκια, και από το ημίφως βρεθήκαμε στο φως! Στο περιστύλιο, τη μεγαλοπρεπή αυτοκρατορική κεντρική αυλή του παλατιού, όπου ο Διοκλητιανός δεχόταν τους προσκεκλημένους του. Μια μεγαλειώδης πλατεία με μια σειρά από κορινθιακούς κίονες που περιβάλλουν την περίμετρο της αυλής. Το Παλάτι ήταν διακοσμημένο με πολλές σφίγγες από γρανίτη 3500 ετών, όμως μόνο μια έχει απομείνει στο περιστύλιο που διατηρεί ακόμη το κεφάλι της - τις υπόλοιπες τις αποκεφάλισαν οι χριστιανοί όταν πήραν το πάνω χέρι! Στο περιστύλιο που είναι το επίκεντρο της παλιάς πόλης, είχαν συγκεντρωθεί οι περισσότεροι επισκέπτες όπου πολλοί από αυτούς φωτογραφίζονταν με δύο φρουρούς που ήταν ντυμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες ενώ άλλοι ξεκουράζονταν στα σκαλιά του διάσημου Cafe Luxor.
Η Ροτόντα με την τρύπα στην κορυφή, ήταν ο προθάλαμος στο Παλάτι του Διοκλητιανού. Χτίστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα, ως το πρώτο τμήμα του αυτοκρατορικού διαδρόμου που οδηγούσε από το Περιστύλιο στα αυτοκρατορικά διαμερίσματα του παλατιού.
Στα δεξιά του περιστυλίου υψώνεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Δομνίου. Ο καθεδρικός ναός του Σπλιτ είναι το σημαντικότερο οικοδόμημα σε ολόκληρο το Παλάτι και θεωρείται ο παλαιότερος καθολικός καθεδρικός ναός στον κόσμο που παραμένει σε χρήση στην αρχική του δομή, χωρίς να έχει υποστεί σχεδόν καμία ανακαίνιση (αν και το καμπαναριό χρονολογείται από τον 12ο αιώνα). Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Δόμνιου, που χτίστηκε το 305 μ.Χ. ως Μαυσωλείο του Διοκλητιανού, είναι η δεύτερη παλαιότερη κατασκευή που χρησιμοποιείται από οποιονδήποτε Χριστιανικό Καθεδρικό Ναό!
Αν και τα σχόλια που διάβασα στο ίντερνετ ήταν αποθαρρυντικά για την ανάβαση στο καμπαναριό, αφού τα περισσότερα τόνιζαν πως είναι δύσκολη και τα 185 σκαλιά απότομα, είπα να το τολμήσω και να μη χάσω την πανοραμική θέα του Σπλιτ. Ο Rose δεν με ακολούθησε και την άραξε στα σκαλιά του Cafe Luxor να πιεί μια μπύρα! Από το εκδοτήριο πήρα μεμονωμένο εισιτήριο μόνο για το καμπαναριό με τιμή 30 kuna (€ 4), όμως υπάρχουν και εισιτήρια combi για διάφορα μέρη του παλατιού όπως τα κελάρια. Τα πρώτα μαρμάρινα σκαλιά πράγματι ήταν λίγο απότομα και κάπως κλειστοφοβικά, στη συνέχεια όμως οι εξωτερικές σκάλες είναι σύγχρονες σιδερένιες που ακόμα κι εγώ ο υψοφοβικός δεν ένοιωσα καμία ανασφάλεια και τις ανέβηκα πολύ εύκολα.
Από την κορυφή του καμπαναριού στα 60 μέτρα, αντίκρισα μια πανέμορφη θέα σε ολόκληρη τη πόλη, το λιμάνι και τη θάλασσα, αλλά και το πάρκο στο λόφο Marjan. Στην κορυφή υπήρχε κινητικότητα από επισκέπτες αλλά είχε αρκετό χώρο και δεν υπήρχε συνωστισμός. Ο καιρός συνέχιζε συννεφιασμένος αλλά ευτυχώς δεν είχε ρίξει ούτε ψιχάλα!
Όταν κατέβηκα βρήκα αραχτό τον Rose να απολαμβάνει λάιβ μουσική από έναν φοιτητή που τραγουδούσε με την κιθάρα του σε μια γωνιά του περιστυλίου. Κάθισα κι εγώ στα σκαλιά του Cafe Luxor για μια δροσιστική λεμονάδα να ξεκουραστώ και να πάρω δυνάμεις για τη συνέχεια.
Η αυλή του περιστυλίου συνορεύει με την Poljana kraljice Jelene...
...που οδηγεί στην Ασημένια Πύλη ή Ανατολική πύλη του παλατιού
Έξω από την ασημένια πύλη απλώνεται η υπαίθρια αγορά ακριβώς δίπλα στα τείχη
Πίσω από τον καθεδρικό ναό, βρίσκεται μια ήσυχη πλατεία ανάμεσα σε παλιά σπίτια με ερείπια του παλατιού όπως το Triclinium, μια ενδιαφέρουσα οκταγωνική αίθουσα που πιστεύεται ότι στο παρελθόν ήταν η αυτοκρατορική τραπεζαρία. Η περιήγηση ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μας πρόσφερε ηρεμία αν και βρίσκεται πολύ κοντά στο πολύβουο περιστύλιο.
Δυτικά του Περιστυλίου, βρίσκεται χωμένος ο Ναός του Δία δίπλα στον στενότερο δρόμο του Σπλιτ που ονομάζεται, Pusti me da prodjem (Επιτρέψτε μου να περάσω)! Ο ναός χτίστηκε γύρω στον 3ο αι. και θεωρείται ένας από τους καλύτερα διατηρημένους ρωμαϊκούς ναούς στον κόσμο. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατά τα τέλη της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, ο Ναός μετατράπηκε σε βαπτιστήριο αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την προσθήκη µιας μεγάλης πηγής ως κολυμβήθρα, στην οποία οι επισκέπτες κάνουν µια ευχή πετώντας μέσα στο νερό της ένα κέρμα. Εμείς είδαμε τον ναό μόνο εξωτερικά και συνεχίσαμε στα ενδότερα της παλιάς πόλης.
Η παλιά πόλη του Σπλιτ ξεχωρίζει ανάμεσα στις αμέτρητες παλιές πόλεις που έχουμε επισκεφτεί, και την κατατάσσω στην πιο ιδιαίτερη και σε μια από τις πιο εντυπωσιακές. Όλα αυτά τα επιβλητικά αριστουργήματα της ρωμαϊκής εποχής, οι γοητευτικές γωνιές, τα μικροσκοπικά στενάκια, οι στοές και τα σκαλάκια συνθέτουν μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική παλιά πόλη που μας είχε ενθουσιάσει. Πανέμορφο και φωτογενές το Ντουμπρόβνικ αλλά το Σπλιτ σίγουρα μας είχε κερδίσει. Αν το Ντουμπρόβνικ είναι το μαργαριτάρι των Δαλματικών ακτών, τότε το Σπλιτ είναι το στέμμα του!
Η χρυσή πύλη ή βόρεια πύλη
Έξω από τη χρυσή πύλη είναι το τεράστιο άγαλμα του επισκόπου Grgur Ninski. Το τρίψιμο των δακτύλων του αγάλματος λέγεται ότι φέρνει τύχη… όχι εμείς δεν του τα τρίψαμε!
Από τα πιο γραφικά σημεία στην παλιά πόλη είναι η σιδερένια πύλη ή δυτική πύλη που συνδέει την οδό Ul. Ispod ure με την πλατεία Narodni. Είναι η τέταρτη από τις τέσσερις κύριες ρωμαϊκές πύλες, κι έτσι τις διαβήκαμε όλες!
Η πιο μεγάλη πλατεία στην παλιά πόλη είναι η Narodni trg, η πλατεία του Λαού γνωστή και ως Pjaca. Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα, η μεσαιωνική πόλη επεκτάθηκε πέρα από το Παλάτι του Διοκλητιανού στα δυτικά, γεγονός που απαιτούσε τη δημιουργία ενός νέου κέντρου της πόλης. Ονομαζόταν Lovre, και ήταν το πρώτο κατοικημένο τμήμα του Σπλιτ έξω από το Παλάτι. Για αιώνες, η Pjaca υπήρξε το κεντρικό μέρος της ζωής στην πόλη, με παλάτια που έχτισαν οι πλούσιοι ευγενείς και με το γοτθικό κτίριο του παλιού δημαρχείου. Το 1821, οι αρχές αποφάσισαν να κατεδαφίσουν ένα μεγάλο μέρος των γοτθικών κτιρίων του 15ου αιώνα, κάνοντας την πλατεία ‘’πιο ευάερη’’, όμως έχασε πολλά πολύτιμα κτίρια. Ωστόσο, τουλάχιστον το παλιό Δημαρχείο έχει διατηρηθεί, όμως εμείς δεν το είδαμε γιατί ήταν καλυμμένο με άθλιες σκαλωσιές. Το Ρολόι της Πόλης βρίσκεται στην κορυφή ενός πύργου που καταλήγει σε ένα γοτθικό καµπαναριό του 15ο αιώνα.
Στην πλατεία βρίσκονται αρκετά καλά ξενοδοχεία, το παλαιότερο βιβλιοπωλείο στο Σπλιτ που άνοιξε το 1861, καταστήματα, καφέ και εστιατόρια, και μια εξαιρετική Pekara δηλαδή φούρνος από τον οποίο πήραμε μια ποικιλία από τα γνωστά πεντανόστιμα βαλκανικά μπουρέκια που έχουμε τιμήσει και στις άλλες βαλκανικές χώρες και είναι μια πρώτης τάξεως πάμφθηνη λύση να ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Σε ένα στενό στην Domaldova ul. ανακαλύψαμε την μικρή Gelateria Emiliana από την οποία πήραμε ένα παγωτό Αμαρέτο, όνειρο!
Ακριβώς δίπλα, η Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος / Crkva sv. Duha
Ένα από τα πιο όμορφα σημεία της παλιάς πόλης, είναι η πλατεία Trg Braće Radić που είναι πιο γνωστή με την ανεπίσημη ονομασία της Voćni trg (Πλατεία φρούτων) που πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι κάποτε ήταν το μέρος μιας πολυσύχναστης και πολύχρωμης αγοράς όπου γυναίκες από τα γύρω χωριά ερχόντουσαν για να πουλήσουν τα φρούτα τους. Πρωταγωνιστής στην ατμοσφαιρική πλατεία είναι ο οκταγωνικός Ενετικός Πύργος, το κατάλοιπο ενός πρώην φρουρίου, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα για να υπερασπιστεί την τότε μικρή πόλη.
Ακριβώς δίπλα από την πλατεία φρούτων από ένα στενό πέρασμα,
μια μικρή πλατεία στην οδό Mihovilova širina
Η Marmontova ulica είναι από τους πιο ζωντανούς δρόμους του Σπλιτ. Κατά μήκος της υπάρχουν πολλά καταστήματα και πολλά δημοφιλή καφέ και εστιατόρια, μια μικρή αγορά ψαριών, κτίρια Art Nouveau, εκθεσιακοί χώροι, ο πρώτος κινηματογράφος στο Σπλιτ, και στο τέλος του δρόμου το Εθνικό θέατρο και η εκκλησία της Παναγίας της Υγείας.
Η Marmontova ulica μέσω μιας καμάρας, συνορεύει με την Trg Republike. Η Πλατεία Δημοκρατίας, είναι μια μεγάλη ανοιχτή πλατεία με θέα τη θάλασσα, χτισμένη τον 19ο αιώνα σε ένα ιδιαίτερο βενετσιάνικο στιλ με μια περίτεχνη κόκκινη νεοαναγεννησιακή δομή. Γι’αυτό οι ντόπιοι ονομάζουν την πλατεία Prururative και σπάνια με το πραγματικό της όνομα. Είναι ακόμα μια δημοφιλής πλατεία για φαγητό ή καφέ αν και τη βρήκα αρκετά υποτονική και άδεια σε σχέση με τις υπόλοιπες πλατείες στην ζωντανή παλιά πόλη.
Από την πλατεία βγήκαμε στην Riva. Μετά από μια ωραία γερή δόση ιστορίας μέσα στο παλάτι του Διοκλητιανού και την παλιά πόλη είχε έρθει η ώρα να περπατήσουμε, να αφουγκραστούμε, να απολαύσουμε την κοσμοπολίτικη, φινετσάτη, πολύβουη παραλιακή του Σπλιτ!
Last edited:
Αρκετά μεταλλάχτηκε το φόρουμ, πρέπει σιγά σιγά να ξαναγίνει ταξιδιωτικό. Αλήθεια ήταν το πρώτο σου ταξίδι? Εγώ πάντα είχα την Κροατία ταξιδιωτικό στόχο και φέτος δεν μου γλίτωσε. Και μάλλον ήταν η καλύτερη περίοδος που την επισκέφτηκα. Έχει ζουμί η ιστορία.
