giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.727
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!
- Ντουμπρόβνικ: Η τρελή πεζοπορία και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- Σπλιτ: Το στέμμα των Δαλματικών ακτών!
- Σπλιτ: Παραλιακή Riva και λόφος Marjan!
- Ήλιος, θάλασσα και... Τρογκίρ!
- Hvar: Το γκλάμουρ νησί της Αδριατικής!
- Εθνικό Πάρκο Plitvice!
- Άφιξη στο Ζάγκρεμπ!
- Ζάγκρεμπ – part1
- Ζάγκρεμπ – part2
- Αναχώρηση: Δυο πτήσεις και negative test result for COVID-19!
Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ
Το πρωί μας βρήκε στεγνωμένους και ήρεμους. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγω στο μπαλκόνι να δω τον καιρό. Η βαριά συννεφιά και η ψύχρα δεν μου αναπτέρωσαν καθόλου το ηθικό όμως καλημέρισα το Ντουμπρόβνικ και μύρισα τη μυρωδιά της βροχής! Τα παπούτσια μας δεν είχαν στεγνώσει και το σεσουάρ πήρε φωτιά για να βοηθήσει την κατάσταση. Σίγουρα η όλη ατμόσφαιρα δεν θύμιζε και πολύ καλοκαίρι αλλά φθινόπωρο, αλλά το ζητούμενο ήταν τουλάχιστον να μη βρέξει.
5 Αυγούστου επίσημη αργία για τους Κροάτες, Ημέρα Ευχαριστιών Νίκης και Πατρίδας και Ημέρα Βετεράνων της Κροατίας, ή απλά "Ημέρα Νίκης". Για την ιστορία στις 5 Αυγούστου 1995 ο κροατικός στρατός στην επιχείρηση ‘’καταιγίδα’’ απελευθέρωσε την κατεχόμενη πόλη Knin. Να πω την αλήθεια αν δεν ήξερα ότι είναι αργία δεν νομίζω να το είχα καταλάβει. Σίγουρα η γειτονιά μας ήταν έρημη και στους κεντρικούς δρόμους δεν είχε καθόλου κίνηση. Κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη κάνοντας την ίδια διαδρομή με το προηγούμενο βράδυ, κατεβαίνοντας τα σκαλιά της Ul. Pera Budmani και Ul. Između vrta, που μας έβγαλε μπροστά στα τείχη της παλιάς πόλης και στην κεντρική Pile Gate. Μια εξαιρετική διαδρομή στα στενά σκαλοπάτια της πόλης.
Εκεί έγινε η πρώτη γνωριμία μας με τις εκπληκτικές και πανέμορφες γάτες της Κροατίας. Τις αγάπησα και τις φωτογράφισα ενώ άλλες φορές απλά τις χάιδεψα. Δεν έχω δει πιο νωχελικές και φιλικές γάτες. Η πύλη Pile αν αναρωτιέστε πήρε το όνομά της από την ελληνική λέξη Πύλη!
Το ‘’Μαργαριτάρι της Αδριατικής’’ κατά το μεσαίωνα ονομαζόταν Ραγούζα, αυτοκυβερνιόταν σαν ελεύθερο κράτος και για αιώνες ήταν μετά τη Βενετία, το σημαντικότερο λιμάνι των Βενετών στην Αδριατική. Η Δημοκρατία έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή της τον 15ο και 16ο αιώνα, όταν η θαλασσοκρατορία της ανταγωνιζόταν εκείνη της Δημοκρατίας της Βενετίας και άλλων Ιταλικών ναυτικών δημοκρατιών. ΚΑΙ το Ντουμπρόβνικ όπως πολλές ακόμα πόλεις στην Ευρώπη είναι γνωστή ως μια από τις καλύτερες και πιο τέλεια διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Κροατικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας του 1991 το Ντουμπρόβνικ μετά από πολιορκία 7 μηνών του Σερβικού στρατού είχε ζημιές στο 56% της παλιάς πόλης οι οποίες αποκαταστάθηκαν αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Από το 1979 η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Διαβήκαμε την κεντρική πύλη και μπήκαμε στην Stradun, τον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης ο οποίος επίσημα ονομάζεται Placa αν και κανείς δεν χρησιμοποιεί αυτό το όνομα! Η παλιά πόλη είναι μια κούκλα. Είχε λίγο κόσμο που έκανε την πρωινή του βόλτα στον κεντρικό δρόμο και τίποτα δεν θύμιζε τη χθεσινοβραδινή πλημμύρα!
Στα δεξιά είναι η υπέροχη μεγάλη κρήνη του Ονοφρίου (Velika Onofrijeva fontana) του 1438! Η πολυγωνική κρήνη έχει 16 μορφές που βγάζουν ωραιότατο πόσιμο νερό το οποίο μας ξεδίψασε πολλές φορές αφού κάθε φορά που περνούσαμε από μπροστά του γεμίζαμε τα μπουκαλάκια μας.
Δίπλα στην πύλη ο Ναός του Σωτήρος (Crkva sv. Spasa)
Η πρώτη γνωριμία μας με την πόλη έγινε με τον καλύτερο τρόπο αφού ξεκινήσαμε τη μέρα μας με την περιήγηση στο πιο διάσημο αξιοθέατο του Ντουμπρόβνικ, την διάσημη κυκλική διαδρομή πάνω στα τείχη. Το εισιτήριο από το εκδοτήριο κόστισε 200kn το άτομο δηλαδή 26€ ενώ αν το κλείσεις από το official site κοστίζει 35€ γιατί παρακάμπτεις την ουρά. Αλλά στην παρούσα φάση ήμουν σίγουρος πως δεν θα συναντήσουμε ούτε ουρές ούτε συνωστισμό. Τα τεράστια τείχη χτίστηκαν από τον 12ο αιώνα και ολοκληρώθηκαν στα τέλη του 17ου αιώνα μετά τον μεγάλο σεισμό το 1667, για να προστατεύσουν την πρώην ανεξάρτητη δημοκρατία από πειρατές και άλλους ανεπιθύμητους εισβολείς. Τα τείχη που περικλείουν το ιστορικό κέντρο του Ντουμπρόβνικ, είναι περίπου 2 χιλιομέτρων και περιλαμβάνουν 16 μικρούς και μεγάλους πύργους. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και όμορφες δομές του είδους της μεσαιωνικής Ευρώπης και όχι μόνο.
Η διαδρομή πάνω στα τείχη είναι υπερπαραγωγή. Πύργοι/φρούρια, Μπαρόκ εκκλησίες, μοναστήρια και παλάτια. Αναγεννησιακά σιντριβάνια, λαμπερές πλακόστρωτες μαρμάρινες πλατείες, απότομα σκαλοπάτια και σπίτια, τα οποία έχουν παραμείνει αμετάβλητα για αιώνες και όλα αυτά με θέα στη θάλασσα.
Η κρήνη του Ονοφρίου (Velika Onofrijeva fontana) από τα τείχη
Η Stradun πανοραμικά
Αριστερά ο πύργος Bokar και δεξιά πάνω στο βράχο το φρούριο Lovrijenac
Συνεχίζουμε κατά μήκος των τειχών... στο βάθος δεξιά το νησάκι Lokrum
Τα πανοράματα ήταν αμέτρητα και οι εικόνες προς κάθε κατεύθυνση μοναδικά όμορφες. Ο συννεφιασμένος καιρός ήταν σύμμαχος μας με ένα τέλειο αεράκι που έδινε μια άγρια ομορφιά στο τοπίο. Είχε πολύ λίγο κόσμο και απολαύσαμε στο μέγιστο την εξαιρετική κυκλική διαδρομή χωρίς συνωστισμό και πολυκοσμία. Σε πάρα πολλά σημεία ήμασταν ολομόναχοι και η εμπειρία ήταν ακόμα πιο ιδανική. Το Ντουμπρόβνικ είναι πανέμορφο και άκρως ατμοσφαιρικό και η θέα προς κάθε κατεύθυνση θυμίζει σκηνικό ταινίας!
Η συνέχεια της διαδρομής, ήταν πάνω από την προβλήτα Porporela και το παλιό λιμάνι
Συνεχίζουμε προς το φρούριο Minčeta, λίγο πριν ολοκληρώσουμε τον κύκλο...
Και από αυτή την πλευρά των τειχών τα πανοράματα είναι εντυπωσιακά...
Το σχεδόν άφθαρτο αμυντικό Φρούριο Minceta του 1464 είναι ένα από τα τέσσερα φρούρια των τειχών του Ντουμπρόβνικ, και προσφέρει την ωραιότερη θέα!
Όπως είπα το Ντουμπρόβνικ είναι η πόλη των σκαλοπατιών, και από τα 5000 σκαλοπάτια σε όλη την πόλη, 1080 είναι ο συνολικός αριθμός των σκαλοπατιών κατά μήκος των τειχών της πόλης. Η διαδρομή κράτησε γύρω στις 2 ώρες αλλά δεν μας κούρασε καθόλου. Άλλωστε ήμασταν μόνο στην αρχή και δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα να λιώσουνε τα πόδια μας! Θα μπορούσαμε να το κάνουμε και πιο γρήγορα όμως θέλαμε να αφιερώσουμε χρόνο στο να θαυμάσουμε τις απόψεις από πάρα πολλά viewpoint κατά μήκος των τειχών. Είδατε ένα πολύ μικρό δείγμα από τις φωτογραφίες που έβγαλα από τα αμέτρητα πανοράματα που προσφέρει η διαδρομή πάνω στα τείχη.
Μετά την τέλεια διαδρομή πάνω στα τείχη, βγήκαμε από την παλιά πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το φρούριο Lovrijenac. Πρώτα κάναμε μια στάση στο μεγάλο μπαλκόνι εκεί που βρίσκεται και το διάσημο καφέ-εστιατόριο Dubravka 1836, δίπλα στην πύλη Pile για να θαυμάσουμε τα κύματα στους βράχους στο μικρό δυτικό λιμανάκι.
Αυτό το μικρό λιμανάκι ανάμεσα στα φρούρια Bokar και Lovrijenac είναι ένα από τα μέρη του Ντουμπρόβνικ που γυρίστηκαν σκηνές του Games of Thrones. Βασικά αυτή η σειρά μου είναι παγερά αδιάφορη και δεν έχω ιδέα αλλά είπα να το επισημάνω για τους φανς της σειράς! Περάσαμε το γραφικό λιμάνι στον μικρό κόλπο Kolorina και μέσω ενός στενού και απόκρημνου δασώδους μονοπατιού, ανηφορήσαμε τα σκαλοπάτια προς το φρούριο Lovrijenac.
Η είσοδος στον πύργο Lovrijenac, περιλαμβάνεται στο εισιτήριο των 200kn για τα τείχη που πληρώσαμε νωρίτερα, οπότε να το έχετε υπόψιν για να μη πετάξετε το εισιτήριο γιατί θα πληρώσετε τα 50kn (7€) για την είσοδο στον πύργο. Το φρούριο Lovrijenac, χτίστηκε από τους κατοίκους της τότε Δημοκρατίας της Ραγούζα πάνω σε έναν μεγάλο βράχο τον 11ο αιώνα, για να προλάβουν τους Ενετούς που κι αυτοί ήθελαν να χτίσουν στο ίδιο στρατηγικό σημείο τον πύργο τους για να εισβάλουν στο Ντουμπρόβνικ. Οι Βενετοί εισβολείς αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω όταν έφτασαν με πλοία γεμάτα με οικοδομικό υλικό και εργάτες βλέποντας το φρούριο που έχτισαν γρηγορότερα οι πολίτες της Ραγούζα.
Το φρούριο έχει τρεις βεράντες που υψώνονται 37 μέτρα πάνω από την Αδριατική, και η θέα προς τη θάλασσα και την παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ είναι καταπληκτική. Εννοείται ανεβήκαμε όλες τις βεράντες του φρουρίου και απολαύσαμε το εξαιρετικό πανόραμα. Ο καιρός κάπως σαν να άνοιξε κι αυτό μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια και όρεξη για τη συνέχεια.
Πηγαίνοντας ξανά στην παλιά πόλη, στην πύλη Pile και την κεντρική οδό Stradun είχε εμφανώς πολύ περισσότερο κόσμο και ζωντάνια. Ο ήλιος έκανε δειλά την εμφάνιση του και η θερμοκρασία ανέβηκε μαζί με τη διάθεσή μας. Η αλήθεια είναι πως μέσα στην τρελή κατάσταση που ζούμε ήθελα να δω κόσμο, να δω μια ζωηρή Κροατία να ζήσουμε μια κανονικότητα που θα μας θυμίσει τις ανέμελες εποχές. Ήθελα να δω τουρισμό και δεν είχα ανάγκη την ηρεμία και την ερημιά που ζητάνε πολλοί στα τουριστικά μέρη που σφύζουν από ζωή. Το Ντουμπρόβνικ είχε κόσμο, προφανώς λιγότερο από άλλες χρονιές όμως βλέποντας χαρούμενους ανθρώπους, ξένοιαστους χωρίς μάσκες (η συντριπτική πλειοψηφία) να απολαμβάνουν ανέμελα τις στιγμές τους, χάρηκα υπερβολικά και ένοιωσα πως μόνο αν ταξιδέψεις μπορείς να καταλάβεις πως η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται!
Η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ δεν είναι άλλη μια παλιά πόλη φάντασμα μόνο για τους τουρίστες. Είναι μια ζωντανή πόλη, με ντόπιους των οποίων τα σπίτια ευθυγραμμίζονται με τα στενά δρομάκια και τις υπέροχες πλατείες. Και μπορεί η μεγαλοπρεπής Stradun να είναι η βιτρίνα της παλιάς πόλης, τα κάθετα στενά δρομάκια με τα γραφικά σκαλοπάτια με τα κρυμμένα καφέ και εστιατόρια, τις εκκλησίες και τις μικρές πλατείες είναι όλη η ομορφιά και η μαγεία του Ντουμπρόβνικ. Εκεί σκέφτηκα πως δεν έχει σημασία να ακολουθώ το gps και τα στίγματα στο χάρτη αλλά να χαθώ, να αφεθώ και να γνωρίσω με το ένστικτο τις κρυμμένες γωνιές αυτής της διαφορετικής και τόσο όμορφης πόλης!
Πραγματικά δεν χόρταινα να ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια, να ανακαλύπτω γραφικές γωνιές, ατμοσφαιρικά στενά και να χαϊδεύω πανέμορφες αραχτές γάτες!
Στο ανατολικό άκρο του Stradun βρίσκεται το πιο πολυσύχναστο σημείο της παλιάς πόλης η πλατεία Luža με πολλά από τα πιο σημαντικά κτίρια στο Ντουμπρόβνικ.
Το καμπαναριό του Ντουμπρόβνικ (Gradski zvonik). Ο αρχικός πύργος ρολογιού του 1444 καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1667, κι έτσι το 1929 ο νέος πύργος της πόλης χτίστηκε σύμφωνα με τα παλιά σχέδια.
Η μπαρόκ Εκκλησία svetoga Vlaha. Η διάσημη στήλη του Ορλάντο (Orlandov Stup) ακριβώς μπροστά από την Εκκλησία ήταν δυστυχώς καλυμμένη για εργασίες συντήρησης.
Το Sponza Palace του 16ου αιώνα
Το γοτθικό Παλάτι του Ρέκτορα (Knežev dvor)
Ο Καθεδρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου
Η παλιά πόλη βρίθει από καταστήματα με είδη δώρων, ατμοσφαιρικά εστιατόρια, καφέ-μπαρ, και πολλά παγωτατζίδικα. Πριν συνεχίσουμε το ‘’χάσιμο’’ μας στα δρομάκια του Ντουμπρόβνικ πήγαμε σε ένα διάσημο street food της παλιάς πόλης το Barba στην οδό Boškovićeva ul. 5. Ένα πολύ μικρό μαγαζί με ψαροσάντουιτς σε αρκετά καλές τιμές για Ντουμπρόβνικ. Πήραμε μπέργκερ χταπόδι, και μπέργκερ αντζούγιας αρκετά μεγάλα και τα δυο τα οποία κόστισαν γύρω στα 100kn δηλαδή περίπου 12€. Όχι άσχημα!
Η μικρή αγορά τροφίμων στην όμορφη πλατεία Gunduliceva Poljana
Ακριβώς ευθεία από την πλατεία στην οδό Ul. Josipa Jurja Strossmayera, βρίσκεται ένα διάσημο και αγαπημένο μέρος για τους φαν του Game of Thrones, οι ιστορικές μπαρόκ σκάλες του Ντουμπρόβνικ που θυμίζουν έντονα τα γνωστά Ισπανικά Σκαλιά στη Ρώμη.
Ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια και βρεθήκαμε στην Εκκλησία Ιησουιτών του Αγίου Ιγνατίου,
σε ακόμα μια πολύ όμορφη μικρή πλατεία
Δεν περπατούσαμε και λίγες ώρες και οι ενοχλήσεις στα πόδια ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Και είμαστε στην πρώτη μέρα του ταξιδιού και λίγες ώρες μετά είχαμε ακραία πεζοπορία! Ακριβώς απέναντι στέκει επιβλητικός ο 412 μέτρων λόφος Srd, η σκιά του οποίου σκεπάζει την πόλη του Ντουμπρόβνικ. Τον κοιτούσα και σκεφτόμουν αν είναι εφικτό να τον ανέβουμε με τα πόδια κι αν είναι στα μέτρα μας αυτή η πεζοπορία! Το πετούσα που και που να το ακούει ο Rose για να τον προετοιμάσω, αλλά που να ήξερε ο καημένος όπως κι εγώ τι θα ακολουθούσε!
Προς το παρόν όμως είναι νωρίς, το πρόγραμμα βγαίνει άνετα οπότε είχε έρθει η ώρα για χαλάρωση. Πολύ κοντά από την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου εντοπίσαμε ένα από τα διάσημα καφέ πάνω στα βράχια με θέα την απέραντη Αδριατική θάλασσα, το Buža Bar. Ήπιαμε τις πρώτες μπύρες μας στη βεράντα πάνω στα βράχια ατενίζοντας την υπέροχη θάλασσα και το νησάκι Λόκρουμ ακριβώς απέναντι.
Στη συνέχεια χαθήκαμε και μπλεχτήκαμε στα στενά της νότιας πλευράς της παλιάς πόλης η οποία δεν είναι τόσο πολυσύχναστη και αποτελεί το κομμάτι που μένουν οι κάτοικοι. Και πάλι εξαιρετικές εικόνες, θέα, γραφικά σημεία, σκαλάκια και υπέροχες κατοικίες.
Η Ορθόδοξη εκκλησία του Ευαγγελισμού (Crkva Svetog Navještenja)
Το εσωτερικό της παλιάς πόλης το είδαμε το χορτάσαμε και το απολαύσαμε.
Η συνέχεια είχε θάλασσα και... βουτιές!
Το πρωί μας βρήκε στεγνωμένους και ήρεμους. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγω στο μπαλκόνι να δω τον καιρό. Η βαριά συννεφιά και η ψύχρα δεν μου αναπτέρωσαν καθόλου το ηθικό όμως καλημέρισα το Ντουμπρόβνικ και μύρισα τη μυρωδιά της βροχής! Τα παπούτσια μας δεν είχαν στεγνώσει και το σεσουάρ πήρε φωτιά για να βοηθήσει την κατάσταση. Σίγουρα η όλη ατμόσφαιρα δεν θύμιζε και πολύ καλοκαίρι αλλά φθινόπωρο, αλλά το ζητούμενο ήταν τουλάχιστον να μη βρέξει.
5 Αυγούστου επίσημη αργία για τους Κροάτες, Ημέρα Ευχαριστιών Νίκης και Πατρίδας και Ημέρα Βετεράνων της Κροατίας, ή απλά "Ημέρα Νίκης". Για την ιστορία στις 5 Αυγούστου 1995 ο κροατικός στρατός στην επιχείρηση ‘’καταιγίδα’’ απελευθέρωσε την κατεχόμενη πόλη Knin. Να πω την αλήθεια αν δεν ήξερα ότι είναι αργία δεν νομίζω να το είχα καταλάβει. Σίγουρα η γειτονιά μας ήταν έρημη και στους κεντρικούς δρόμους δεν είχε καθόλου κίνηση. Κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη κάνοντας την ίδια διαδρομή με το προηγούμενο βράδυ, κατεβαίνοντας τα σκαλιά της Ul. Pera Budmani και Ul. Između vrta, που μας έβγαλε μπροστά στα τείχη της παλιάς πόλης και στην κεντρική Pile Gate. Μια εξαιρετική διαδρομή στα στενά σκαλοπάτια της πόλης.
Εκεί έγινε η πρώτη γνωριμία μας με τις εκπληκτικές και πανέμορφες γάτες της Κροατίας. Τις αγάπησα και τις φωτογράφισα ενώ άλλες φορές απλά τις χάιδεψα. Δεν έχω δει πιο νωχελικές και φιλικές γάτες. Η πύλη Pile αν αναρωτιέστε πήρε το όνομά της από την ελληνική λέξη Πύλη!
Το ‘’Μαργαριτάρι της Αδριατικής’’ κατά το μεσαίωνα ονομαζόταν Ραγούζα, αυτοκυβερνιόταν σαν ελεύθερο κράτος και για αιώνες ήταν μετά τη Βενετία, το σημαντικότερο λιμάνι των Βενετών στην Αδριατική. Η Δημοκρατία έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή της τον 15ο και 16ο αιώνα, όταν η θαλασσοκρατορία της ανταγωνιζόταν εκείνη της Δημοκρατίας της Βενετίας και άλλων Ιταλικών ναυτικών δημοκρατιών. ΚΑΙ το Ντουμπρόβνικ όπως πολλές ακόμα πόλεις στην Ευρώπη είναι γνωστή ως μια από τις καλύτερες και πιο τέλεια διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Κροατικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας του 1991 το Ντουμπρόβνικ μετά από πολιορκία 7 μηνών του Σερβικού στρατού είχε ζημιές στο 56% της παλιάς πόλης οι οποίες αποκαταστάθηκαν αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Από το 1979 η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Διαβήκαμε την κεντρική πύλη και μπήκαμε στην Stradun, τον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης ο οποίος επίσημα ονομάζεται Placa αν και κανείς δεν χρησιμοποιεί αυτό το όνομα! Η παλιά πόλη είναι μια κούκλα. Είχε λίγο κόσμο που έκανε την πρωινή του βόλτα στον κεντρικό δρόμο και τίποτα δεν θύμιζε τη χθεσινοβραδινή πλημμύρα!
Στα δεξιά είναι η υπέροχη μεγάλη κρήνη του Ονοφρίου (Velika Onofrijeva fontana) του 1438! Η πολυγωνική κρήνη έχει 16 μορφές που βγάζουν ωραιότατο πόσιμο νερό το οποίο μας ξεδίψασε πολλές φορές αφού κάθε φορά που περνούσαμε από μπροστά του γεμίζαμε τα μπουκαλάκια μας.
Δίπλα στην πύλη ο Ναός του Σωτήρος (Crkva sv. Spasa)
Η πρώτη γνωριμία μας με την πόλη έγινε με τον καλύτερο τρόπο αφού ξεκινήσαμε τη μέρα μας με την περιήγηση στο πιο διάσημο αξιοθέατο του Ντουμπρόβνικ, την διάσημη κυκλική διαδρομή πάνω στα τείχη. Το εισιτήριο από το εκδοτήριο κόστισε 200kn το άτομο δηλαδή 26€ ενώ αν το κλείσεις από το official site κοστίζει 35€ γιατί παρακάμπτεις την ουρά. Αλλά στην παρούσα φάση ήμουν σίγουρος πως δεν θα συναντήσουμε ούτε ουρές ούτε συνωστισμό. Τα τεράστια τείχη χτίστηκαν από τον 12ο αιώνα και ολοκληρώθηκαν στα τέλη του 17ου αιώνα μετά τον μεγάλο σεισμό το 1667, για να προστατεύσουν την πρώην ανεξάρτητη δημοκρατία από πειρατές και άλλους ανεπιθύμητους εισβολείς. Τα τείχη που περικλείουν το ιστορικό κέντρο του Ντουμπρόβνικ, είναι περίπου 2 χιλιομέτρων και περιλαμβάνουν 16 μικρούς και μεγάλους πύργους. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και όμορφες δομές του είδους της μεσαιωνικής Ευρώπης και όχι μόνο.
Η διαδρομή πάνω στα τείχη είναι υπερπαραγωγή. Πύργοι/φρούρια, Μπαρόκ εκκλησίες, μοναστήρια και παλάτια. Αναγεννησιακά σιντριβάνια, λαμπερές πλακόστρωτες μαρμάρινες πλατείες, απότομα σκαλοπάτια και σπίτια, τα οποία έχουν παραμείνει αμετάβλητα για αιώνες και όλα αυτά με θέα στη θάλασσα.
Η κρήνη του Ονοφρίου (Velika Onofrijeva fontana) από τα τείχη
Η Stradun πανοραμικά
Αριστερά ο πύργος Bokar και δεξιά πάνω στο βράχο το φρούριο Lovrijenac
Συνεχίζουμε κατά μήκος των τειχών... στο βάθος δεξιά το νησάκι Lokrum
Τα πανοράματα ήταν αμέτρητα και οι εικόνες προς κάθε κατεύθυνση μοναδικά όμορφες. Ο συννεφιασμένος καιρός ήταν σύμμαχος μας με ένα τέλειο αεράκι που έδινε μια άγρια ομορφιά στο τοπίο. Είχε πολύ λίγο κόσμο και απολαύσαμε στο μέγιστο την εξαιρετική κυκλική διαδρομή χωρίς συνωστισμό και πολυκοσμία. Σε πάρα πολλά σημεία ήμασταν ολομόναχοι και η εμπειρία ήταν ακόμα πιο ιδανική. Το Ντουμπρόβνικ είναι πανέμορφο και άκρως ατμοσφαιρικό και η θέα προς κάθε κατεύθυνση θυμίζει σκηνικό ταινίας!
Η συνέχεια της διαδρομής, ήταν πάνω από την προβλήτα Porporela και το παλιό λιμάνι
Συνεχίζουμε προς το φρούριο Minčeta, λίγο πριν ολοκληρώσουμε τον κύκλο...
Και από αυτή την πλευρά των τειχών τα πανοράματα είναι εντυπωσιακά...
Το σχεδόν άφθαρτο αμυντικό Φρούριο Minceta του 1464 είναι ένα από τα τέσσερα φρούρια των τειχών του Ντουμπρόβνικ, και προσφέρει την ωραιότερη θέα!
Όπως είπα το Ντουμπρόβνικ είναι η πόλη των σκαλοπατιών, και από τα 5000 σκαλοπάτια σε όλη την πόλη, 1080 είναι ο συνολικός αριθμός των σκαλοπατιών κατά μήκος των τειχών της πόλης. Η διαδρομή κράτησε γύρω στις 2 ώρες αλλά δεν μας κούρασε καθόλου. Άλλωστε ήμασταν μόνο στην αρχή και δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα να λιώσουνε τα πόδια μας! Θα μπορούσαμε να το κάνουμε και πιο γρήγορα όμως θέλαμε να αφιερώσουμε χρόνο στο να θαυμάσουμε τις απόψεις από πάρα πολλά viewpoint κατά μήκος των τειχών. Είδατε ένα πολύ μικρό δείγμα από τις φωτογραφίες που έβγαλα από τα αμέτρητα πανοράματα που προσφέρει η διαδρομή πάνω στα τείχη.
Μετά την τέλεια διαδρομή πάνω στα τείχη, βγήκαμε από την παλιά πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το φρούριο Lovrijenac. Πρώτα κάναμε μια στάση στο μεγάλο μπαλκόνι εκεί που βρίσκεται και το διάσημο καφέ-εστιατόριο Dubravka 1836, δίπλα στην πύλη Pile για να θαυμάσουμε τα κύματα στους βράχους στο μικρό δυτικό λιμανάκι.
Αυτό το μικρό λιμανάκι ανάμεσα στα φρούρια Bokar και Lovrijenac είναι ένα από τα μέρη του Ντουμπρόβνικ που γυρίστηκαν σκηνές του Games of Thrones. Βασικά αυτή η σειρά μου είναι παγερά αδιάφορη και δεν έχω ιδέα αλλά είπα να το επισημάνω για τους φανς της σειράς! Περάσαμε το γραφικό λιμάνι στον μικρό κόλπο Kolorina και μέσω ενός στενού και απόκρημνου δασώδους μονοπατιού, ανηφορήσαμε τα σκαλοπάτια προς το φρούριο Lovrijenac.
Η είσοδος στον πύργο Lovrijenac, περιλαμβάνεται στο εισιτήριο των 200kn για τα τείχη που πληρώσαμε νωρίτερα, οπότε να το έχετε υπόψιν για να μη πετάξετε το εισιτήριο γιατί θα πληρώσετε τα 50kn (7€) για την είσοδο στον πύργο. Το φρούριο Lovrijenac, χτίστηκε από τους κατοίκους της τότε Δημοκρατίας της Ραγούζα πάνω σε έναν μεγάλο βράχο τον 11ο αιώνα, για να προλάβουν τους Ενετούς που κι αυτοί ήθελαν να χτίσουν στο ίδιο στρατηγικό σημείο τον πύργο τους για να εισβάλουν στο Ντουμπρόβνικ. Οι Βενετοί εισβολείς αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω όταν έφτασαν με πλοία γεμάτα με οικοδομικό υλικό και εργάτες βλέποντας το φρούριο που έχτισαν γρηγορότερα οι πολίτες της Ραγούζα.
Το φρούριο έχει τρεις βεράντες που υψώνονται 37 μέτρα πάνω από την Αδριατική, και η θέα προς τη θάλασσα και την παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ είναι καταπληκτική. Εννοείται ανεβήκαμε όλες τις βεράντες του φρουρίου και απολαύσαμε το εξαιρετικό πανόραμα. Ο καιρός κάπως σαν να άνοιξε κι αυτό μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια και όρεξη για τη συνέχεια.
Πηγαίνοντας ξανά στην παλιά πόλη, στην πύλη Pile και την κεντρική οδό Stradun είχε εμφανώς πολύ περισσότερο κόσμο και ζωντάνια. Ο ήλιος έκανε δειλά την εμφάνιση του και η θερμοκρασία ανέβηκε μαζί με τη διάθεσή μας. Η αλήθεια είναι πως μέσα στην τρελή κατάσταση που ζούμε ήθελα να δω κόσμο, να δω μια ζωηρή Κροατία να ζήσουμε μια κανονικότητα που θα μας θυμίσει τις ανέμελες εποχές. Ήθελα να δω τουρισμό και δεν είχα ανάγκη την ηρεμία και την ερημιά που ζητάνε πολλοί στα τουριστικά μέρη που σφύζουν από ζωή. Το Ντουμπρόβνικ είχε κόσμο, προφανώς λιγότερο από άλλες χρονιές όμως βλέποντας χαρούμενους ανθρώπους, ξένοιαστους χωρίς μάσκες (η συντριπτική πλειοψηφία) να απολαμβάνουν ανέμελα τις στιγμές τους, χάρηκα υπερβολικά και ένοιωσα πως μόνο αν ταξιδέψεις μπορείς να καταλάβεις πως η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται!
Η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ δεν είναι άλλη μια παλιά πόλη φάντασμα μόνο για τους τουρίστες. Είναι μια ζωντανή πόλη, με ντόπιους των οποίων τα σπίτια ευθυγραμμίζονται με τα στενά δρομάκια και τις υπέροχες πλατείες. Και μπορεί η μεγαλοπρεπής Stradun να είναι η βιτρίνα της παλιάς πόλης, τα κάθετα στενά δρομάκια με τα γραφικά σκαλοπάτια με τα κρυμμένα καφέ και εστιατόρια, τις εκκλησίες και τις μικρές πλατείες είναι όλη η ομορφιά και η μαγεία του Ντουμπρόβνικ. Εκεί σκέφτηκα πως δεν έχει σημασία να ακολουθώ το gps και τα στίγματα στο χάρτη αλλά να χαθώ, να αφεθώ και να γνωρίσω με το ένστικτο τις κρυμμένες γωνιές αυτής της διαφορετικής και τόσο όμορφης πόλης!
Πραγματικά δεν χόρταινα να ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια, να ανακαλύπτω γραφικές γωνιές, ατμοσφαιρικά στενά και να χαϊδεύω πανέμορφες αραχτές γάτες!
Στο ανατολικό άκρο του Stradun βρίσκεται το πιο πολυσύχναστο σημείο της παλιάς πόλης η πλατεία Luža με πολλά από τα πιο σημαντικά κτίρια στο Ντουμπρόβνικ.
Το καμπαναριό του Ντουμπρόβνικ (Gradski zvonik). Ο αρχικός πύργος ρολογιού του 1444 καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1667, κι έτσι το 1929 ο νέος πύργος της πόλης χτίστηκε σύμφωνα με τα παλιά σχέδια.
Η μπαρόκ Εκκλησία svetoga Vlaha. Η διάσημη στήλη του Ορλάντο (Orlandov Stup) ακριβώς μπροστά από την Εκκλησία ήταν δυστυχώς καλυμμένη για εργασίες συντήρησης.
Το Sponza Palace του 16ου αιώνα
Το γοτθικό Παλάτι του Ρέκτορα (Knežev dvor)
Ο Καθεδρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου
Η παλιά πόλη βρίθει από καταστήματα με είδη δώρων, ατμοσφαιρικά εστιατόρια, καφέ-μπαρ, και πολλά παγωτατζίδικα. Πριν συνεχίσουμε το ‘’χάσιμο’’ μας στα δρομάκια του Ντουμπρόβνικ πήγαμε σε ένα διάσημο street food της παλιάς πόλης το Barba στην οδό Boškovićeva ul. 5. Ένα πολύ μικρό μαγαζί με ψαροσάντουιτς σε αρκετά καλές τιμές για Ντουμπρόβνικ. Πήραμε μπέργκερ χταπόδι, και μπέργκερ αντζούγιας αρκετά μεγάλα και τα δυο τα οποία κόστισαν γύρω στα 100kn δηλαδή περίπου 12€. Όχι άσχημα!
Η μικρή αγορά τροφίμων στην όμορφη πλατεία Gunduliceva Poljana
Ακριβώς ευθεία από την πλατεία στην οδό Ul. Josipa Jurja Strossmayera, βρίσκεται ένα διάσημο και αγαπημένο μέρος για τους φαν του Game of Thrones, οι ιστορικές μπαρόκ σκάλες του Ντουμπρόβνικ που θυμίζουν έντονα τα γνωστά Ισπανικά Σκαλιά στη Ρώμη.
Ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια και βρεθήκαμε στην Εκκλησία Ιησουιτών του Αγίου Ιγνατίου,
σε ακόμα μια πολύ όμορφη μικρή πλατεία
Δεν περπατούσαμε και λίγες ώρες και οι ενοχλήσεις στα πόδια ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Και είμαστε στην πρώτη μέρα του ταξιδιού και λίγες ώρες μετά είχαμε ακραία πεζοπορία! Ακριβώς απέναντι στέκει επιβλητικός ο 412 μέτρων λόφος Srd, η σκιά του οποίου σκεπάζει την πόλη του Ντουμπρόβνικ. Τον κοιτούσα και σκεφτόμουν αν είναι εφικτό να τον ανέβουμε με τα πόδια κι αν είναι στα μέτρα μας αυτή η πεζοπορία! Το πετούσα που και που να το ακούει ο Rose για να τον προετοιμάσω, αλλά που να ήξερε ο καημένος όπως κι εγώ τι θα ακολουθούσε!
Προς το παρόν όμως είναι νωρίς, το πρόγραμμα βγαίνει άνετα οπότε είχε έρθει η ώρα για χαλάρωση. Πολύ κοντά από την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου εντοπίσαμε ένα από τα διάσημα καφέ πάνω στα βράχια με θέα την απέραντη Αδριατική θάλασσα, το Buža Bar. Ήπιαμε τις πρώτες μπύρες μας στη βεράντα πάνω στα βράχια ατενίζοντας την υπέροχη θάλασσα και το νησάκι Λόκρουμ ακριβώς απέναντι.
Στη συνέχεια χαθήκαμε και μπλεχτήκαμε στα στενά της νότιας πλευράς της παλιάς πόλης η οποία δεν είναι τόσο πολυσύχναστη και αποτελεί το κομμάτι που μένουν οι κάτοικοι. Και πάλι εξαιρετικές εικόνες, θέα, γραφικά σημεία, σκαλάκια και υπέροχες κατοικίες.
Η Ορθόδοξη εκκλησία του Ευαγγελισμού (Crkva Svetog Navještenja)
Το εσωτερικό της παλιάς πόλης το είδαμε το χορτάσαμε και το απολαύσαμε.
Η συνέχεια είχε θάλασσα και... βουτιές!
Last edited:
Αρκετά μεταλλάχτηκε το φόρουμ, πρέπει σιγά σιγά να ξαναγίνει ταξιδιωτικό. Αλήθεια ήταν το πρώτο σου ταξίδι? Εγώ πάντα είχα την Κροατία ταξιδιωτικό στόχο και φέτος δεν μου γλίτωσε. Και μάλλον ήταν η καλύτερη περίοδος που την επισκέφτηκα. Έχει ζουμί η ιστορία.
