echo2011
Member
- Μηνύματα
- 2.398
- Likes
- 3.572
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- ΠΣΚ πριν το ταξίδι
- Άφιξη στο Αμπου Νταμπι
- Άξιοθέατα στο Αμπου Νταμπι
- Σαφάρι Στην Έρημο
- Σαφάρι - Φωτογραφίες
- Σαφάρι - Φωτογραφίες B'
- Οι Βεδουίνοι
- Sheikh Zayed Grand Mosque
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Ντουμπάι
- Τα πυροτεχνήματα
- H άφιξη στην Σρι Λάνκα
- Το πρώτο βράδυ στην Σρι Λάνκα
- Sigiriya Rock Fortress
- Dambulla Golden Temple
- Κάντυ
- Κάντυ, στο ξενοδοχείο
- Φυτείες Τσαγιού
- Nuwara Eliya
- Haputalle - Lipton's seat
- Εργοστάσιο τσαγιού και ξενοδοχείο στην Godakawela
- Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων
- Tangalle και Matara
- Mirissa
- Unawatuna part 1
- Μπάνιο στην Unawatuna
- Galle
- Κολόμπο
- Nτουμπάι
Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων
Δυο μέρες πριν ήταν να πάμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων στην Pinnawala αλλά επειδή δεν ήταν σίγουρο αν θα το προλαβαίναμε ανοιχτό ο Τίσσα μας πρότεινε να μας πάει σε ένα άλλο που θα ήταν στον δρόμο μας. Φύγαμε λοιπόν απ'το ξενοδοχείο την 4η μέρα το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς το ορφανοτροφείο του εθνικού πάρκου Udawalawe. Φτάσαμε γύρω στις 9.30 και είδαμε πως το ορφανοτροφείο άνοιγε μετά τις 11 που ήταν η ώρα ταϊσματος. Οπότε μιας και δε θα κάναμε σαφάρι ο Τίσσα μας πρότεινε να κάνουμε βόλτα με το αμάξι γύρω από το πάρκο, πλάι στη λίμνη, να δούμε τα τοπία και ίσως να έχουμε και μία εκπληξη. Εμείς βέβαια δεχτήκαμε!
Ξεκινήσαμε λοιπόν και ο Τίσσα μας προετοίμαζε ότι θα δούμε την έκπληξη μόνο αν είμαστε τυχεροί. Στην διαδρομή θαυμάζαμε τα ωραία τοπία, τις καλλιέργειες ρυζιού, τις αγελάδες που έκαναν τις βόλτες τους στον δρόμο.
Και όπως πηγαίναμε δίπλα στην λίμνη είδαμε στο βάθος του δρόμου ότι ήταν πολλής κόσμος μαζεμένος και αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Ο Τίσσα γέλασε και μας είπε "Lucky people! You are lucky people!" The man is there!"
Ποιος "man" αναρωτηθήκαμε, δεν είχαμε καταλάβει ακόμα.. Παρατηρήσαμε πως κατά μήκος του δρόμου υπήρχε ένα συρματόπλεγμα που χώριζε την λίμνη από τον δρόμο και ρωτήσαμε τον Τίσσα γιατί το έχουν βάλει. Μας απάντησε πως είναι ηλεκτροφόρο και το έβαλαν για τα άγρια ζώα, κυρίως για τους ελέφαντες, για να μην φεύγουν απ'το δάσος και βγαίνουν στον δρόμο. Όπως για παράδειγμα ο "man"... Πλέον τον βλέπαμε καθαρά...
Όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί για να δει τον γενναίο άγριο ελέφαντα. Ο Τίσσα μας είπε πως αυτός ο ελέφαντας είναι δεινός κολυμβητής. Το έσκαγε συχνά απ'το φυσικό του περιβάλλον, κολυμπούσε μια πολύ μεγάλη απόσταση και έβγαινε δίπλα στον δρόμο. Κάποιοι τον τάιζαν οπότε το έκανε σύστημα. Οπότε είχε όρεξη κολυμπούσε, ερχόταν να τον θαυμάσουν και να τον ταϊσουν οι ντόπιοι και οι τουρίστες και ξαναέφευγε. Και βέβαια κάποιοι ντόπιοι εκμεταλλεύονται την "ατραξιόν" και όταν τον δουν μαζεύονται με μπανάνες και μάνγκο και τα πουλούν για να ταϊσουν οι περαστικοί τον άγριο ελέφαντα. Ο Τίσσα επαναλάμβανε πως είμαστε πολλοί τυχεροί που τον πετύχαμε, είναι διάσημος στην περιοχή αλλά εμφανίζεται όποτε έχει κέφι!
Μας έλεγε συχνά πως είμαστε πολύ τυχεροί.. Οι τουρίστες που πήγαν στην Σρι λάνκα λίγες μέρες πριν από μας π.χ. ήταν άτυχοι. Ο καιρός ήταν χάλια, έβρεχε απ'το πρωί μέχρι το βράδυ, είχαν κλείσει κεντρικοί δρόμοι και δεν μπορούσαν να δουν τις ομορφιές της χώρας του όπως εμείς.
Βγήκαμε απ'το αμάξι και πλησιάσαμε τον ελεφαντάκο. Φαινόταν ήρεμος και μας χώριζε μόνο μισό μέτρο. Ο Τίσσα μας προειδοποίησε να μην πάμε πολύ κοντά γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Ο καημένος έβγαζε την προβοσκίδα του κάτω από τα ηλεκτροφόρα καλώδια και άρπαζε τα φρούτα που του πετούσαν. Ήταν σχετικά μικρόσωμος (έτσι είναι οι σριλανκέζικοι ελέφαντες) αλλά ήταν μεγάλος σε ηλικία. Είχε πασαλυφτεί με λάσπη για να προφυλακτεί από τον δυνατό ήλιο και στεκόταν στην άκρη της λίμνης. Φαινόταν να απολαμβάνει την δημοσιότητά του!
Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και δε μπορούσες να σταθείς για πολύ ώρα έξω από το κλιματιζόμενο αυτοκίνητο. Οπότε φύγαμε για να επιστρέψουμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων. Χαρήκαμε όμως που συναντήσαμε και έναν ελέφαντα που ζει στο φυσικό του περιβάλλον και δεν είναι "εξημερωμένος". Στον δρόμο είδαμε και μια ταμπέλα που μας έκανε να γελάσουμε..
"Do not feed this elephant!" Χαχαχα δηλαδή αν είναι άλλος δε πειράζει, αυτός είναι ο "επικηρυγμένος"
Όταν φτάσαμε στο ορφανοτροφείο είχαν μαζευτεί απέξω πολλοί επισκέπτες, κυρίως ντόπιοι με τα παιδάκια τους. Σε λίγα λεπτά άνοιξε και βγάλαμε εισιτήρια. Ο χώρος για τους επισκέπτες ήταν ανοιχτός και υπερυψωμένος με κάγκελα για να βλέπεις από ψηλά τους ελέφαντες. Υπήρχε και ένας κλειστός χώρος με μια μεγάλη οθόνη που έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ.
Στην αρχή πιάσαμε θέσεις και είδαμε λίγο από το ντοκυμαντέρ αλλά μας φάνηκε βαρετό οπότε βγήκαμε έξω για να βρούμε ένα καλό σημείο για να δούμε τους ελέφαντες. Με το που βγήκαμε άρχισε το τάισμα. Προτεραιότητα έχουν τα μωρά ελεφαντάκια στα οποία δίνουν γάλα και μετά τα κατευθύνουν σε ένα σημείο όπου έχει στρωμένα φύλλα για να φάνε.
Περιθάλπτουν όσα ορφανά ή τραυματισμένα ελεφαντάκια βρουν στο πάρκο, τα μεγαλώνουν και μετά τα ελευθερώνουν πάντα ως κοπάδι. Ήταν 3-4 πολύ μικρούλια και ένα αρκετά μεγαλύτερο. Λίγο μετά προσέξαμε ότι το μεγαλύτερο δεν είχε το ένα του ποδαράκι και του είχαν βάλει ένα μεταλλικό εξάρτημα. Ήταν όλα αγαπημένα μεταξύ τους, περίμεναν την σειρά τους για να πιούνε το γαλατάκι τους από το λάστιχο-μπιμπερό, και έπαιζαν χαρούμενα..
Το ελεφαντάκι με το τεχνητό ποδαράκι
Ο υπεύθυνος τα οδηγεί στα φύλλα για να φάνε
Αφού ο υπεύθυνος τα κατεύθυνε στα χόρτα και έφαγαν αρκετά, έδωσε εντολή για να έρθουν οι μεγάλοι ελέφαντες. Ήταν πολλοί, καμιά 30αριά, και τους είδαμε να καταφθάνουν από μακριά ο ένας πίσω από τον άλλο, πολύ πειθαρχημένα. Μόνο ένας είχε αλυσίδες, οι άλλοι ήταν τελείως ελεύθεροι.
Τους πήγαιναν στο φαγητό λίγους λίγους και βέβαια αυτοί που ήρθαν τελευταίοι δεν είχαν και πολλές επιλογές! Είχαν μείνει 3-4 κλαδιά εδώ και κει.. Ένας καημένος πήγε να φάει ένα τελευταίο κλαδάκι και ήρθε ο αλυσοδεμένος (μάλλον ήταν ο πιο άγριος γι'αυτό τον έδεναν) και του έκανε τσαμπουκάδες. Τσακώθηκαν και του το πήρε.. Κρίμα, έπρεπε να βάζουν περισσότερο φαγητό να φτάνει για όλους..
Μετά το φαγητό οι ελέφαντες αποχώρησαν, το ίδιο και εμείς.. Η διαδρομή μέχρι τον νότο (όπου βρίσκονται οι πιο ωραίες παραλίες του νησιού) είχε πολύ ενδιαφέρον.. Θα κάναμε στάση στην παραθαλάσσια πόλη Tangalle, στην παραλία Mirissa και θα καταλήγαμε στην Unawatuna όπου θα διανυκτερεύαμε. Μέχρι να φτάσουμε όμως στην Tangalle, και να αρχίσουμε να βλέπουμε θάλασσα, είδαμε άλλου είδους πανέμορφες εικόνες. Πυκνά τροπικά δάση, ορυζώνες, βάλτους..
Σε κάποιο σημείο ο Τίσσα σταμάτησε για να προσέξουμε κάποια δέντρα. Πάνω τους ήταν αμέτρητες νυχτερίδες που έπαιρναν τον υπνάκο τους!
Ο άντρας μου ρώτησε τον Τίσσα πως αποφάσισε να γίνει οδηγός. Μας είπε πως κάνει αυτή τη δουλειά 10 χρόνια αλλά προτιμά να γυρίσει κάποια στιγμή στην παλιά του δουλειά. Οι οδηγοί που δεν έχουν δικό τους αμάξι δεν έχουν καμιά προοπτική αλλά είναι αδύνατο να μαζέψεις τόσα χρήματα που χρειάζονται για να αγοράσεις αυτοκίνητο. Τα αυτοκίνητα εκεί είναι πανάκριβα! Ένα μεταχειρισμένο, μεσαίου-μεγάλου μεγέθους, δεκαετίας, μπορεί να κάνει και 20.000 δολάρια μας είπε. Ένα τουκ τουκ κάνει 4.000 δολάρια. Οπότε είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις για άλλους.. "Και τι δουλειά έκανες πριν", τον ρωτήσαμε. "Θα σας δείξω σε λίγο" αποκρίθηκε.
Περνούσαμε δίπλα από εκτάσεις που τις ετοίμαζαν για καλλιέργεια ρυζιού.
- "Να εδώ δούλευα, και είναι η πιο ωραία δουλειά.. Έχει ηρεμία, είσαι στην φύση, δεν έχεις άγχος.."
Πλησιάσαμε δύο πρώην συναδέλφους του που ήταν μέσα στη λάσπη και δούλευαν. Τους χαιρετήσαμε και χαμογελαστοί πήραν πόζα για να τους φωτογραφήσουμε.
Μετά από λίγο περάσαμε από την πόλη που κατάγεται ο πρωθυπουργός. Η πόλη αυτή ήταν διαφορετική από άλλες που είδαμε, είχε καλούς δρόμους, περιποιημένα σπιτάκια. Περάσαμε και έξω από το σπίτι του και απέναντι υπήρχε ένα μνημείο και ένα ομοίωμά του.. Δύο μέρες αφού επιστρέψαμε στην Ελλάδα έγιναν εκλογές εκεί και ο Τίσσα είχε δίκιο. Παρόλη την έντονη προεκλογική καμπάνια, τις εκδηλώσεις, τις διαδηλώσεις, την ευγνωμοσύνη που του έχουν επειδή σταμάτησε τον εμφύλιο, έχασε τελικά στις εκλογές..
Δυο μέρες πριν ήταν να πάμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων στην Pinnawala αλλά επειδή δεν ήταν σίγουρο αν θα το προλαβαίναμε ανοιχτό ο Τίσσα μας πρότεινε να μας πάει σε ένα άλλο που θα ήταν στον δρόμο μας. Φύγαμε λοιπόν απ'το ξενοδοχείο την 4η μέρα το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς το ορφανοτροφείο του εθνικού πάρκου Udawalawe. Φτάσαμε γύρω στις 9.30 και είδαμε πως το ορφανοτροφείο άνοιγε μετά τις 11 που ήταν η ώρα ταϊσματος. Οπότε μιας και δε θα κάναμε σαφάρι ο Τίσσα μας πρότεινε να κάνουμε βόλτα με το αμάξι γύρω από το πάρκο, πλάι στη λίμνη, να δούμε τα τοπία και ίσως να έχουμε και μία εκπληξη. Εμείς βέβαια δεχτήκαμε!
Ξεκινήσαμε λοιπόν και ο Τίσσα μας προετοίμαζε ότι θα δούμε την έκπληξη μόνο αν είμαστε τυχεροί. Στην διαδρομή θαυμάζαμε τα ωραία τοπία, τις καλλιέργειες ρυζιού, τις αγελάδες που έκαναν τις βόλτες τους στον δρόμο.
Και όπως πηγαίναμε δίπλα στην λίμνη είδαμε στο βάθος του δρόμου ότι ήταν πολλής κόσμος μαζεμένος και αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Ο Τίσσα γέλασε και μας είπε "Lucky people! You are lucky people!" The man is there!"
Ποιος "man" αναρωτηθήκαμε, δεν είχαμε καταλάβει ακόμα.. Παρατηρήσαμε πως κατά μήκος του δρόμου υπήρχε ένα συρματόπλεγμα που χώριζε την λίμνη από τον δρόμο και ρωτήσαμε τον Τίσσα γιατί το έχουν βάλει. Μας απάντησε πως είναι ηλεκτροφόρο και το έβαλαν για τα άγρια ζώα, κυρίως για τους ελέφαντες, για να μην φεύγουν απ'το δάσος και βγαίνουν στον δρόμο. Όπως για παράδειγμα ο "man"... Πλέον τον βλέπαμε καθαρά...
Όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί για να δει τον γενναίο άγριο ελέφαντα. Ο Τίσσα μας είπε πως αυτός ο ελέφαντας είναι δεινός κολυμβητής. Το έσκαγε συχνά απ'το φυσικό του περιβάλλον, κολυμπούσε μια πολύ μεγάλη απόσταση και έβγαινε δίπλα στον δρόμο. Κάποιοι τον τάιζαν οπότε το έκανε σύστημα. Οπότε είχε όρεξη κολυμπούσε, ερχόταν να τον θαυμάσουν και να τον ταϊσουν οι ντόπιοι και οι τουρίστες και ξαναέφευγε. Και βέβαια κάποιοι ντόπιοι εκμεταλλεύονται την "ατραξιόν" και όταν τον δουν μαζεύονται με μπανάνες και μάνγκο και τα πουλούν για να ταϊσουν οι περαστικοί τον άγριο ελέφαντα. Ο Τίσσα επαναλάμβανε πως είμαστε πολλοί τυχεροί που τον πετύχαμε, είναι διάσημος στην περιοχή αλλά εμφανίζεται όποτε έχει κέφι!
Μας έλεγε συχνά πως είμαστε πολύ τυχεροί.. Οι τουρίστες που πήγαν στην Σρι λάνκα λίγες μέρες πριν από μας π.χ. ήταν άτυχοι. Ο καιρός ήταν χάλια, έβρεχε απ'το πρωί μέχρι το βράδυ, είχαν κλείσει κεντρικοί δρόμοι και δεν μπορούσαν να δουν τις ομορφιές της χώρας του όπως εμείς.
Βγήκαμε απ'το αμάξι και πλησιάσαμε τον ελεφαντάκο. Φαινόταν ήρεμος και μας χώριζε μόνο μισό μέτρο. Ο Τίσσα μας προειδοποίησε να μην πάμε πολύ κοντά γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Ο καημένος έβγαζε την προβοσκίδα του κάτω από τα ηλεκτροφόρα καλώδια και άρπαζε τα φρούτα που του πετούσαν. Ήταν σχετικά μικρόσωμος (έτσι είναι οι σριλανκέζικοι ελέφαντες) αλλά ήταν μεγάλος σε ηλικία. Είχε πασαλυφτεί με λάσπη για να προφυλακτεί από τον δυνατό ήλιο και στεκόταν στην άκρη της λίμνης. Φαινόταν να απολαμβάνει την δημοσιότητά του!
Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και δε μπορούσες να σταθείς για πολύ ώρα έξω από το κλιματιζόμενο αυτοκίνητο. Οπότε φύγαμε για να επιστρέψουμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων. Χαρήκαμε όμως που συναντήσαμε και έναν ελέφαντα που ζει στο φυσικό του περιβάλλον και δεν είναι "εξημερωμένος". Στον δρόμο είδαμε και μια ταμπέλα που μας έκανε να γελάσουμε..
"Do not feed this elephant!" Χαχαχα δηλαδή αν είναι άλλος δε πειράζει, αυτός είναι ο "επικηρυγμένος"
Όταν φτάσαμε στο ορφανοτροφείο είχαν μαζευτεί απέξω πολλοί επισκέπτες, κυρίως ντόπιοι με τα παιδάκια τους. Σε λίγα λεπτά άνοιξε και βγάλαμε εισιτήρια. Ο χώρος για τους επισκέπτες ήταν ανοιχτός και υπερυψωμένος με κάγκελα για να βλέπεις από ψηλά τους ελέφαντες. Υπήρχε και ένας κλειστός χώρος με μια μεγάλη οθόνη που έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ.
Στην αρχή πιάσαμε θέσεις και είδαμε λίγο από το ντοκυμαντέρ αλλά μας φάνηκε βαρετό οπότε βγήκαμε έξω για να βρούμε ένα καλό σημείο για να δούμε τους ελέφαντες. Με το που βγήκαμε άρχισε το τάισμα. Προτεραιότητα έχουν τα μωρά ελεφαντάκια στα οποία δίνουν γάλα και μετά τα κατευθύνουν σε ένα σημείο όπου έχει στρωμένα φύλλα για να φάνε.
Περιθάλπτουν όσα ορφανά ή τραυματισμένα ελεφαντάκια βρουν στο πάρκο, τα μεγαλώνουν και μετά τα ελευθερώνουν πάντα ως κοπάδι. Ήταν 3-4 πολύ μικρούλια και ένα αρκετά μεγαλύτερο. Λίγο μετά προσέξαμε ότι το μεγαλύτερο δεν είχε το ένα του ποδαράκι και του είχαν βάλει ένα μεταλλικό εξάρτημα. Ήταν όλα αγαπημένα μεταξύ τους, περίμεναν την σειρά τους για να πιούνε το γαλατάκι τους από το λάστιχο-μπιμπερό, και έπαιζαν χαρούμενα..
Το ελεφαντάκι με το τεχνητό ποδαράκι
Ο υπεύθυνος τα οδηγεί στα φύλλα για να φάνε
Αφού ο υπεύθυνος τα κατεύθυνε στα χόρτα και έφαγαν αρκετά, έδωσε εντολή για να έρθουν οι μεγάλοι ελέφαντες. Ήταν πολλοί, καμιά 30αριά, και τους είδαμε να καταφθάνουν από μακριά ο ένας πίσω από τον άλλο, πολύ πειθαρχημένα. Μόνο ένας είχε αλυσίδες, οι άλλοι ήταν τελείως ελεύθεροι.
Τους πήγαιναν στο φαγητό λίγους λίγους και βέβαια αυτοί που ήρθαν τελευταίοι δεν είχαν και πολλές επιλογές! Είχαν μείνει 3-4 κλαδιά εδώ και κει.. Ένας καημένος πήγε να φάει ένα τελευταίο κλαδάκι και ήρθε ο αλυσοδεμένος (μάλλον ήταν ο πιο άγριος γι'αυτό τον έδεναν) και του έκανε τσαμπουκάδες. Τσακώθηκαν και του το πήρε.. Κρίμα, έπρεπε να βάζουν περισσότερο φαγητό να φτάνει για όλους..
Μετά το φαγητό οι ελέφαντες αποχώρησαν, το ίδιο και εμείς.. Η διαδρομή μέχρι τον νότο (όπου βρίσκονται οι πιο ωραίες παραλίες του νησιού) είχε πολύ ενδιαφέρον.. Θα κάναμε στάση στην παραθαλάσσια πόλη Tangalle, στην παραλία Mirissa και θα καταλήγαμε στην Unawatuna όπου θα διανυκτερεύαμε. Μέχρι να φτάσουμε όμως στην Tangalle, και να αρχίσουμε να βλέπουμε θάλασσα, είδαμε άλλου είδους πανέμορφες εικόνες. Πυκνά τροπικά δάση, ορυζώνες, βάλτους..
Σε κάποιο σημείο ο Τίσσα σταμάτησε για να προσέξουμε κάποια δέντρα. Πάνω τους ήταν αμέτρητες νυχτερίδες που έπαιρναν τον υπνάκο τους!
Ο άντρας μου ρώτησε τον Τίσσα πως αποφάσισε να γίνει οδηγός. Μας είπε πως κάνει αυτή τη δουλειά 10 χρόνια αλλά προτιμά να γυρίσει κάποια στιγμή στην παλιά του δουλειά. Οι οδηγοί που δεν έχουν δικό τους αμάξι δεν έχουν καμιά προοπτική αλλά είναι αδύνατο να μαζέψεις τόσα χρήματα που χρειάζονται για να αγοράσεις αυτοκίνητο. Τα αυτοκίνητα εκεί είναι πανάκριβα! Ένα μεταχειρισμένο, μεσαίου-μεγάλου μεγέθους, δεκαετίας, μπορεί να κάνει και 20.000 δολάρια μας είπε. Ένα τουκ τουκ κάνει 4.000 δολάρια. Οπότε είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις για άλλους.. "Και τι δουλειά έκανες πριν", τον ρωτήσαμε. "Θα σας δείξω σε λίγο" αποκρίθηκε.
Περνούσαμε δίπλα από εκτάσεις που τις ετοίμαζαν για καλλιέργεια ρυζιού.
- "Να εδώ δούλευα, και είναι η πιο ωραία δουλειά.. Έχει ηρεμία, είσαι στην φύση, δεν έχεις άγχος.."
Πλησιάσαμε δύο πρώην συναδέλφους του που ήταν μέσα στη λάσπη και δούλευαν. Τους χαιρετήσαμε και χαμογελαστοί πήραν πόζα για να τους φωτογραφήσουμε.
Μετά από λίγο περάσαμε από την πόλη που κατάγεται ο πρωθυπουργός. Η πόλη αυτή ήταν διαφορετική από άλλες που είδαμε, είχε καλούς δρόμους, περιποιημένα σπιτάκια. Περάσαμε και έξω από το σπίτι του και απέναντι υπήρχε ένα μνημείο και ένα ομοίωμά του.. Δύο μέρες αφού επιστρέψαμε στην Ελλάδα έγιναν εκλογές εκεί και ο Τίσσα είχε δίκιο. Παρόλη την έντονη προεκλογική καμπάνια, τις εκδηλώσεις, τις διαδηλώσεις, την ευγνωμοσύνη που του έχουν επειδή σταμάτησε τον εμφύλιο, έχασε τελικά στις εκλογές..
Last edited:
