echo2011
Member
- Μηνύματα
- 2.398
- Likes
- 3.572
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- ΠΣΚ πριν το ταξίδι
- Άφιξη στο Αμπου Νταμπι
- Άξιοθέατα στο Αμπου Νταμπι
- Σαφάρι Στην Έρημο
- Σαφάρι - Φωτογραφίες
- Σαφάρι - Φωτογραφίες B'
- Οι Βεδουίνοι
- Sheikh Zayed Grand Mosque
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Ντουμπάι
- Τα πυροτεχνήματα
- H άφιξη στην Σρι Λάνκα
- Το πρώτο βράδυ στην Σρι Λάνκα
- Sigiriya Rock Fortress
- Dambulla Golden Temple
- Κάντυ
- Κάντυ, στο ξενοδοχείο
- Φυτείες Τσαγιού
- Nuwara Eliya
- Haputalle - Lipton's seat
- Εργοστάσιο τσαγιού και ξενοδοχείο στην Godakawela
- Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων
- Tangalle και Matara
- Mirissa
- Unawatuna part 1
- Μπάνιο στην Unawatuna
- Galle
- Κολόμπο
- Nτουμπάι
Το πρώτο βράδυ στην Σρι Λάνκα
Ο αστυνομικός πλησιάζει στο παράθυρο του οδηγού (απ'τη δεξιά μεριά δηλαδή, στην Σρι λάνκα οδηγούν από την αριστερή πλευρά του δρόμου) και κοιτάζει μέσα στο αυτοκίνητο. Ο Τίσσα ανοίγει το παράθυρο και συνομιλούν στην γλώσσα τους (σιναλέζικα). Ο αστυνομικός κοιτάζει πίσω τους ξένους, αλλά δε μας ρωτάει τίποτα. Συνεχίζει να μιλάει σε έντονο ύφος στον Τίσσα. Ο Τίσσα έχει απολογητικό ύφος αλλά δε φαίνεται να βγάζουν άκρη. Του λέει κάτι με αυστηρό τρόπο, μάλλον να βγει έξω από το αμάξι.. Ο Τίσσα βγαίνει και ακολουθεί τον αστυνομικό. Προσπαθούμε να δουμε απ'τον καθρέφτη αλλά μέσα στα σκοτάδια είναι δύσκολο. Το μόνο που καταλάβαμε είναι πως απομακρύνθηκαν από το αμάξι και μιλούσαν αρκετά παραπέρα. Αρχίσαμε να ανησυχούμε.. Και αν συλλάβει τον Τίσσα; Θα μας παρατήσουν εκεί στην μαύρη ερημιά δίπλα στην ζούγκλα; Ή μήπως θα πρέπει να πάμε και μεις μαζί στο τμήμα; Και αν μας κατηγορήσουν και μας για κάτι;
Τα λεπτά περνάνε πολύ αργά.. Ο Τίσσα επιστρέφει μετά από 5-10 λεπτά και παίρνει από το αμάξι τα χαρτιά του (φαντάζομαι άδεια, δίπλωμα). Απομακρύνεται ξανά. Ακούμε ένταση και ανησυχούμε πιο πολύ. Μετά από άλλα 10 λεπτά επιστρέφει πάλι, ανοίγει το ντουλαπάκι και παίρνει λεφτά από μέσα. "everything ok?" τον ρωτάμε.. "ok, ok" μας λέει βιαστικά και ξανααπομακρύνεται. Εκεί κοιτιόμαστε και λέμε μάλλον γλιτώσαμε τα χειρότερα.. Επιτέλους επιστρέφει και βάζει μπροστά για να φύγουμε..
- Τίσσα τι έγινε, τι ήθελε ο αστυνομικός;
- Με ρωτούσε γιατί είχαμε αναμμένα τα μεγάλα φώτα ενώ απαγορεύεται. Και του εξηγούσα ότι ψάχνουμε το ξενοδοχείο και τα άναψα για λίγο για να δούμε την ταμπέλα..
- Και γιατί σου μιλούσε τόση ώρα; Γιατί του έδωσες χρήματα;
- Μου έκοψε κλήση επειδή είχα τα μεγάλα φώτα..
- Ξέρεις εμάς στην χώρα μας δε μπορεί η αστυνομία να πάρει επιτόπου τα χρήματα της κλήσης..
- Εδώ γίνεται..
Αυτός ήταν ο διάλογος μας και πολύ αμφιβάλλαμε ότι ήταν κλήση..
Μετά άλλαξε θέμα και μας ρωτούσε για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Όταν του είπα ότι σκοπεύαμε να δούμε την ίδια μέρα και τον βράχο της Sigiriya και τις Dambulla caves και να πάμε το απόγευμα στην πόλη Κάντυ, αφού περάσουμε πρώτα από το ορφανοτροφείο ελεφάντων, σάστισε, του φάνηκε πολύ απαιτητικό, σχεδόν ακατόρθωτο. Βέβαια όταν του είπα για την μεθεπόμενη μέρα την ξέχασε αυτή γιατί του φάνηκε ακόμα πιο δύσκολη.. Του εξήγησα ότι το πρόγραμμα το έβγαλα με το γραφείο και ότι μου πρότειναν τις συγκεκριμένες διαδρομές και μου είπε ότι θα μιλήσει μαζί τους και θα το βολέψουμε.
Σε κάποια φάση μας έκοψε τον δρόμο ένα αγριογούρουνο! Μας είπε πως η οδήγηση σε αυτή τη περιοχή την νύχτα δεν είναι και πολύ ασφαλής. Πολύ συχνά βγαίνουν άγριοι ελέφαντες στον δρόμο. Ακόμα και τα ξενοδοχεία συμβουλεύουν τους πελάτες να μην βγαίνουν έξω το βράδυ γιατί είναι επικίνδυνο.. Και όπως πηγαίνουμε μέσα στην ερημιά βλέπω την ταμπέλα του ξενοδοχείου. Αλλά ξενοδοχείο δεν βλέπω.. Το λέω στον Τίσσα και κάνει αναστροφή για να πάμε στο σημείο. Εγώ νόμιζα (με βάση τον χάρτη στο booking) ότι το ξενοδοχείο είναι στον κεντρικό δρόμο, αλλά που τέτοια τύχη! Ο Τίσσα μου είπε ότι συμφωνα με τις οδηγίες που του έδωσε ο ξενοδόχος στο τηλέφωνο, έπρεπε να μπούμε στον χωματόδρομο που ήταν η ταμπέλα και θα το δούμε.. Οπότε μπήκαμε κυριολεκτικά μέσα στην ζούγκλα! Αυτό δεν ήταν δρόμος, ήταν ένα σοκάκι, ίσα που χώραγε το αυτοκίνητο, και ήταν γεμάτο τεράστιες λακούβες ενώ δεξιά και αριστερά μας υπήρχε πολύ πυκνή βλάστηση.. Μα που πάμε;; Κοιτιόμασταν..
Πηγαίναμε αργά αργά και στο τέλος του "δρόμου" φαινόταν ο κλασσικός αχνός μίζερος φωτισμός.. Εκεί ήταν το "ξενοδοχείο".. Και αυτή ήταν η τελευταία φορά που κλείνω δωμάτιο από ξενοδοχείο που δεν έχει καθόλου σχόλια στην σελίδα κρατήσεων.. Στις φωτογραφίες φαινόταν μια χαρά, καινούριο και μάλιστα ανήκε σε τουριστικό πρακτορείο που είχε καταλύματα και σε άλλες πόλεις στην Σρι λάνκα. Ήταν λίγο πιο ακριβό από τα άλλα guesthouses της περιοχής ($45 με πρωινό) αλλά και πάλι η τιμή ήταν χαμηλή οπότε είχα ακυρώσει ένα άλλο που είχα κλείσει στην Dambulla και έκλεισα σε αυτό για να είμαστε πιο κοντά στον βράχο της Sigiriya.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο στην αυλή του σπιτιού και ο ιδιοκτήτης βγήκε για να μας υποδεχτεί. Ήταν ένας ευγενικός εξηντάρης που απ'ότι καταλάβαμε διατηρούσε τον ξενώνα μόνος του κάνοντας τα πάντα, καθάρισμα (γκουχ γκουχ), μαγείρεμα, ρεσεψιόν.. Πολλά ξενοδοχεία στην Σρι λάνκα δίνουν δωρεάν διαμονή στον οδηγό των επισκεπτών οπότε είχαμε συνεννοηθεί και θα έμενε εκεί και ο Τίσσα. Όσο ο άντρας μου και ο Τίσσα κατέβαζαν τις βαλίτσες ο ιδιοκτήτης με φώναξε μέσα για να μου δείξει τον χώρο. Μου είπε πως κράτησε το δωμάτιο που του είχα ζητήσει (τι κράτησε δηλαδη, που από τα 7 δωμάτια του ξενώνα και τα 7 ήταν άδεια) και μου έδειξε την πόρτα του δωματίου μας που ήταν στο ισόγειο.
Εκεί που μου μιλούσε το βλέμμα μου ξέφυγε και κοιτούσα ακριβώς πίσω του, πάνω από την πόρτα του δωματίου μας που μια τεράστια σαύρα περπατούσε στον τοίχο.. Εντωμεταξύ με φώναξε ο Τίσσα να με ρωτήσει τι ώρα να είναι έτοιμος την επόμενη για να ξεκινήσουμε. Συμφωνήσαμε για τις 8 το πρωί (δηλαδή περίπου στις 4.30 το πρωί ώρα Ελλάδας!). Ο άντρας μου του έδωσε ένα καλό φιλοδώρημα για τις υπηρεσίες του όλη τη μέρα, και ήρθε στον χώρο υποδοχής όπου μιλούσαμε με τον ιδιοκτήτη. Μετά την σαύρα είχα πολύ κακό προαίσθημα για το δωμάτιό μας και επαληθεύτηκα λίγα λεπτά μετά..
Ο ιδιοκτήτης με το που ανοίγει την πόρτα του δωματίου αρχίζει να φωνάζει! " Don't worry, don't worry! It's just an insect!" Και βγάζει την σαγιονάρα του και την πετάει με δύναμη! Εγώ νόμιζα πως είδε την σαύρα και πήγε να την σκοτώσει.. Αλλά δεν ήταν η σαύρα, ήταν μια τεράστια μεταλλαγμένη κατσαρίδα! Την πέτυχε αλλά δε ψόφαγε με τίποτα, τις έριξε άλλες 2-3 και την έβγαλε έξω.. Μετά άρχισε να δικαιολογείται.. "Είχα ανοιχτό όλη μέρα το παράθυρο και θα μπήκε, μη φοβάστε κοίταξα δεν έχει τίποτα άλλο". Γυρίζω και του λέω αν γίνεται να πάμε σε κάποιο άλλο δωμάτιο του πάνω ορόφου για να μην είμαστε στο ισόγειο που έχουν εύκολη πρόσβαση τα ζωύφια. Μου απάντησε πως δε γίνεται γιατί τα πάνω δεν πρόλαβε να τα καθαρίσει..
Δεν είχαμε και άλλη επιλογή, μια νύχτα ήταν θα περνούσε.. Ο ιδιοκτήτης μας ρώτησε πότε θέλαμε να μας ετοιμάσει το πρωινό. Του είπαμε στις 7.30 και άρχισε να μας λέει πως θα έχει και φρέσκο γάλα μιας και έχουν και αγελάδες (μη παστεριωμένο γάλα; δεν τρελάθηκα!). Βγήκε από το δωμάτιο και μας έπιασε νευρικό γέλιο! "Είδες πως κοπάναγε την κατσαρίδα"; Εντωμεταξύ εκεί μέσα δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε! Όλο το δωμάτιο βρωμοκοπούσε μούχλα και υγρασία! Παρόλο που δεν είχε κάποια φθορά στους τοίχους η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη! Ανοίξαμε αμέσως το air condition στο φουλ για να ανανεωθεί ο αέρας και να καλυφθεί η μυρωδιά. Το πάτωμα ήταν βρώμικο και το δωμάτιο ήταν γεμάτο κουνούπια. Αμέσως βάλαμε από το αντικουνουπικό που αγοράσαμε..
Τα μόνα θετικά του δωματίου ήταν ότι είχε air condition και ότι είχε μεγάλο κρεβάτι με οροφή που πάνω κρεμόταν κουνουπιέρα. Το μπάνιο φαινόταν καινούριο αλλά είχε βρώμικη λεκάνη, και ντουζιέρα. Ευτυχώς είχαμε μαζί τα πανάκια ντετόλ και περάσαμε όλες τις επιφάνειες. Πεινούσαμε και πριν φτάσουμε είχαμε την ελπίδα ότι θα τρώγαμε σαν άνθρωποι στο ξενοδοχείο μας.. Αλλά εγώ εκεί μέσα θα σιχαινόμουν να πιάσω και το πιρούνι. Οπότε βγάλαμε τα κράκερ και τα μπισκότα από την τσάντα και ξεγελάσαμε την πείνα μας με ξηρά τροφή. Πάλι καλά που είχαμε και αυτά.. Πήραμε και την αντιβίωση (εγώ κανονική δόση αφού την είχα ήδη πατήσει και ο άντρας μου χαμηλή δόση για πρόληψη).
Μετά από το ταξίδι, και τόσες ώρες δρόμου ένιωθα πολύ βρώμικη. Αλλά βλέποντας την ντουζιέρα δεν ήθελα με τίποτα να κάνω μπάνιο εκεί μέσα! Φοβόμουν πως θα ανοίξω τη βρύση και θα βγει βρωμόνερο γεμάτο μικρόβια και ιούς! Οπότε απ'το να βρωμίσω περισσότερο προτίμησα λίγο στεγνό καθάρισμα με μωρομάντηλα!
Το παράθυρο είχε σιδεριά και ήταν καλά σφραγισμένο, το κοιτούσα και σκεφτόμουν τι μπορεί να κρύβεται από πίσω.. Είμασταν στο ισόγειο και το ξενοδοχείο ήταν μέσα στο δάσος.. Μετά δηλώνω στον άντρα μου πως πρωινό σε αυτό το μέρος δε πρόκειται να φάμε!
-"Αλλά αυτός θα σηκωθεί πρωί πρωί να ετοιμάσει.. Οπότε θα βάλουμε ξυπνητήρι στις 7 και θα βγεις να του πεις ότι αρρωστήσαμε και να μην ετοιμάσει τίποτα. Κατά το ήμισυ αλήθεια είναι εξάλλου".
Πριν ξαπλώσουμε ελέγχω εξονυχιστικά την κουνουπιέρα! Είχε 5-6 τρύπες σε διάφορα σημεία από τις οποίες τα κουνούπια θα έμπαιναν και θα γλεντούσαν όλο το βράδυ! Έκατσα λοιπόν και έκανα κόμπους σε όποια τρύπα έβρισκα! Μετά μπήκαμε μέσα και χώσαμε την κουνουπιέρα, γύρω γύρω, κάτω από το στρώμα.. Πριν κλείσουμε το φως βλέπαμε τα κουνούπια που είχαν περικυκλώσει την κουνουπιέρα και έψαχναν να μπουν.. Κουκουλώθηκα με το σεντόνι μέχρι το κεφάλι και σκεφτόμουν, μια νύχτα είναι θα περάσει! Εντωμεταξύ η ηλεκτροδότηση στην περιοχή είναι άθλια και το ρεύμα έκανε συνεχώς διακοπές.. Ακούγαμε το air condition που ανοιγόκλεινε και προσπαθούσαμε να κοιμηθούμε..
Ο αστυνομικός πλησιάζει στο παράθυρο του οδηγού (απ'τη δεξιά μεριά δηλαδή, στην Σρι λάνκα οδηγούν από την αριστερή πλευρά του δρόμου) και κοιτάζει μέσα στο αυτοκίνητο. Ο Τίσσα ανοίγει το παράθυρο και συνομιλούν στην γλώσσα τους (σιναλέζικα). Ο αστυνομικός κοιτάζει πίσω τους ξένους, αλλά δε μας ρωτάει τίποτα. Συνεχίζει να μιλάει σε έντονο ύφος στον Τίσσα. Ο Τίσσα έχει απολογητικό ύφος αλλά δε φαίνεται να βγάζουν άκρη. Του λέει κάτι με αυστηρό τρόπο, μάλλον να βγει έξω από το αμάξι.. Ο Τίσσα βγαίνει και ακολουθεί τον αστυνομικό. Προσπαθούμε να δουμε απ'τον καθρέφτη αλλά μέσα στα σκοτάδια είναι δύσκολο. Το μόνο που καταλάβαμε είναι πως απομακρύνθηκαν από το αμάξι και μιλούσαν αρκετά παραπέρα. Αρχίσαμε να ανησυχούμε.. Και αν συλλάβει τον Τίσσα; Θα μας παρατήσουν εκεί στην μαύρη ερημιά δίπλα στην ζούγκλα; Ή μήπως θα πρέπει να πάμε και μεις μαζί στο τμήμα; Και αν μας κατηγορήσουν και μας για κάτι;
Τα λεπτά περνάνε πολύ αργά.. Ο Τίσσα επιστρέφει μετά από 5-10 λεπτά και παίρνει από το αμάξι τα χαρτιά του (φαντάζομαι άδεια, δίπλωμα). Απομακρύνεται ξανά. Ακούμε ένταση και ανησυχούμε πιο πολύ. Μετά από άλλα 10 λεπτά επιστρέφει πάλι, ανοίγει το ντουλαπάκι και παίρνει λεφτά από μέσα. "everything ok?" τον ρωτάμε.. "ok, ok" μας λέει βιαστικά και ξανααπομακρύνεται. Εκεί κοιτιόμαστε και λέμε μάλλον γλιτώσαμε τα χειρότερα.. Επιτέλους επιστρέφει και βάζει μπροστά για να φύγουμε..
- Τίσσα τι έγινε, τι ήθελε ο αστυνομικός;
- Με ρωτούσε γιατί είχαμε αναμμένα τα μεγάλα φώτα ενώ απαγορεύεται. Και του εξηγούσα ότι ψάχνουμε το ξενοδοχείο και τα άναψα για λίγο για να δούμε την ταμπέλα..
- Και γιατί σου μιλούσε τόση ώρα; Γιατί του έδωσες χρήματα;
- Μου έκοψε κλήση επειδή είχα τα μεγάλα φώτα..
- Ξέρεις εμάς στην χώρα μας δε μπορεί η αστυνομία να πάρει επιτόπου τα χρήματα της κλήσης..
- Εδώ γίνεται..
Αυτός ήταν ο διάλογος μας και πολύ αμφιβάλλαμε ότι ήταν κλήση..
Μετά άλλαξε θέμα και μας ρωτούσε για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Όταν του είπα ότι σκοπεύαμε να δούμε την ίδια μέρα και τον βράχο της Sigiriya και τις Dambulla caves και να πάμε το απόγευμα στην πόλη Κάντυ, αφού περάσουμε πρώτα από το ορφανοτροφείο ελεφάντων, σάστισε, του φάνηκε πολύ απαιτητικό, σχεδόν ακατόρθωτο. Βέβαια όταν του είπα για την μεθεπόμενη μέρα την ξέχασε αυτή γιατί του φάνηκε ακόμα πιο δύσκολη.. Του εξήγησα ότι το πρόγραμμα το έβγαλα με το γραφείο και ότι μου πρότειναν τις συγκεκριμένες διαδρομές και μου είπε ότι θα μιλήσει μαζί τους και θα το βολέψουμε.
Σε κάποια φάση μας έκοψε τον δρόμο ένα αγριογούρουνο! Μας είπε πως η οδήγηση σε αυτή τη περιοχή την νύχτα δεν είναι και πολύ ασφαλής. Πολύ συχνά βγαίνουν άγριοι ελέφαντες στον δρόμο. Ακόμα και τα ξενοδοχεία συμβουλεύουν τους πελάτες να μην βγαίνουν έξω το βράδυ γιατί είναι επικίνδυνο.. Και όπως πηγαίνουμε μέσα στην ερημιά βλέπω την ταμπέλα του ξενοδοχείου. Αλλά ξενοδοχείο δεν βλέπω.. Το λέω στον Τίσσα και κάνει αναστροφή για να πάμε στο σημείο. Εγώ νόμιζα (με βάση τον χάρτη στο booking) ότι το ξενοδοχείο είναι στον κεντρικό δρόμο, αλλά που τέτοια τύχη! Ο Τίσσα μου είπε ότι συμφωνα με τις οδηγίες που του έδωσε ο ξενοδόχος στο τηλέφωνο, έπρεπε να μπούμε στον χωματόδρομο που ήταν η ταμπέλα και θα το δούμε.. Οπότε μπήκαμε κυριολεκτικά μέσα στην ζούγκλα! Αυτό δεν ήταν δρόμος, ήταν ένα σοκάκι, ίσα που χώραγε το αυτοκίνητο, και ήταν γεμάτο τεράστιες λακούβες ενώ δεξιά και αριστερά μας υπήρχε πολύ πυκνή βλάστηση.. Μα που πάμε;; Κοιτιόμασταν..
Πηγαίναμε αργά αργά και στο τέλος του "δρόμου" φαινόταν ο κλασσικός αχνός μίζερος φωτισμός.. Εκεί ήταν το "ξενοδοχείο".. Και αυτή ήταν η τελευταία φορά που κλείνω δωμάτιο από ξενοδοχείο που δεν έχει καθόλου σχόλια στην σελίδα κρατήσεων.. Στις φωτογραφίες φαινόταν μια χαρά, καινούριο και μάλιστα ανήκε σε τουριστικό πρακτορείο που είχε καταλύματα και σε άλλες πόλεις στην Σρι λάνκα. Ήταν λίγο πιο ακριβό από τα άλλα guesthouses της περιοχής ($45 με πρωινό) αλλά και πάλι η τιμή ήταν χαμηλή οπότε είχα ακυρώσει ένα άλλο που είχα κλείσει στην Dambulla και έκλεισα σε αυτό για να είμαστε πιο κοντά στον βράχο της Sigiriya.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο στην αυλή του σπιτιού και ο ιδιοκτήτης βγήκε για να μας υποδεχτεί. Ήταν ένας ευγενικός εξηντάρης που απ'ότι καταλάβαμε διατηρούσε τον ξενώνα μόνος του κάνοντας τα πάντα, καθάρισμα (γκουχ γκουχ), μαγείρεμα, ρεσεψιόν.. Πολλά ξενοδοχεία στην Σρι λάνκα δίνουν δωρεάν διαμονή στον οδηγό των επισκεπτών οπότε είχαμε συνεννοηθεί και θα έμενε εκεί και ο Τίσσα. Όσο ο άντρας μου και ο Τίσσα κατέβαζαν τις βαλίτσες ο ιδιοκτήτης με φώναξε μέσα για να μου δείξει τον χώρο. Μου είπε πως κράτησε το δωμάτιο που του είχα ζητήσει (τι κράτησε δηλαδη, που από τα 7 δωμάτια του ξενώνα και τα 7 ήταν άδεια) και μου έδειξε την πόρτα του δωματίου μας που ήταν στο ισόγειο.
Εκεί που μου μιλούσε το βλέμμα μου ξέφυγε και κοιτούσα ακριβώς πίσω του, πάνω από την πόρτα του δωματίου μας που μια τεράστια σαύρα περπατούσε στον τοίχο.. Εντωμεταξύ με φώναξε ο Τίσσα να με ρωτήσει τι ώρα να είναι έτοιμος την επόμενη για να ξεκινήσουμε. Συμφωνήσαμε για τις 8 το πρωί (δηλαδή περίπου στις 4.30 το πρωί ώρα Ελλάδας!). Ο άντρας μου του έδωσε ένα καλό φιλοδώρημα για τις υπηρεσίες του όλη τη μέρα, και ήρθε στον χώρο υποδοχής όπου μιλούσαμε με τον ιδιοκτήτη. Μετά την σαύρα είχα πολύ κακό προαίσθημα για το δωμάτιό μας και επαληθεύτηκα λίγα λεπτά μετά..
Ο ιδιοκτήτης με το που ανοίγει την πόρτα του δωματίου αρχίζει να φωνάζει! " Don't worry, don't worry! It's just an insect!" Και βγάζει την σαγιονάρα του και την πετάει με δύναμη! Εγώ νόμιζα πως είδε την σαύρα και πήγε να την σκοτώσει.. Αλλά δεν ήταν η σαύρα, ήταν μια τεράστια μεταλλαγμένη κατσαρίδα! Την πέτυχε αλλά δε ψόφαγε με τίποτα, τις έριξε άλλες 2-3 και την έβγαλε έξω.. Μετά άρχισε να δικαιολογείται.. "Είχα ανοιχτό όλη μέρα το παράθυρο και θα μπήκε, μη φοβάστε κοίταξα δεν έχει τίποτα άλλο". Γυρίζω και του λέω αν γίνεται να πάμε σε κάποιο άλλο δωμάτιο του πάνω ορόφου για να μην είμαστε στο ισόγειο που έχουν εύκολη πρόσβαση τα ζωύφια. Μου απάντησε πως δε γίνεται γιατί τα πάνω δεν πρόλαβε να τα καθαρίσει..
Δεν είχαμε και άλλη επιλογή, μια νύχτα ήταν θα περνούσε.. Ο ιδιοκτήτης μας ρώτησε πότε θέλαμε να μας ετοιμάσει το πρωινό. Του είπαμε στις 7.30 και άρχισε να μας λέει πως θα έχει και φρέσκο γάλα μιας και έχουν και αγελάδες (μη παστεριωμένο γάλα; δεν τρελάθηκα!). Βγήκε από το δωμάτιο και μας έπιασε νευρικό γέλιο! "Είδες πως κοπάναγε την κατσαρίδα"; Εντωμεταξύ εκεί μέσα δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε! Όλο το δωμάτιο βρωμοκοπούσε μούχλα και υγρασία! Παρόλο που δεν είχε κάποια φθορά στους τοίχους η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη! Ανοίξαμε αμέσως το air condition στο φουλ για να ανανεωθεί ο αέρας και να καλυφθεί η μυρωδιά. Το πάτωμα ήταν βρώμικο και το δωμάτιο ήταν γεμάτο κουνούπια. Αμέσως βάλαμε από το αντικουνουπικό που αγοράσαμε..
Τα μόνα θετικά του δωματίου ήταν ότι είχε air condition και ότι είχε μεγάλο κρεβάτι με οροφή που πάνω κρεμόταν κουνουπιέρα. Το μπάνιο φαινόταν καινούριο αλλά είχε βρώμικη λεκάνη, και ντουζιέρα. Ευτυχώς είχαμε μαζί τα πανάκια ντετόλ και περάσαμε όλες τις επιφάνειες. Πεινούσαμε και πριν φτάσουμε είχαμε την ελπίδα ότι θα τρώγαμε σαν άνθρωποι στο ξενοδοχείο μας.. Αλλά εγώ εκεί μέσα θα σιχαινόμουν να πιάσω και το πιρούνι. Οπότε βγάλαμε τα κράκερ και τα μπισκότα από την τσάντα και ξεγελάσαμε την πείνα μας με ξηρά τροφή. Πάλι καλά που είχαμε και αυτά.. Πήραμε και την αντιβίωση (εγώ κανονική δόση αφού την είχα ήδη πατήσει και ο άντρας μου χαμηλή δόση για πρόληψη).
Μετά από το ταξίδι, και τόσες ώρες δρόμου ένιωθα πολύ βρώμικη. Αλλά βλέποντας την ντουζιέρα δεν ήθελα με τίποτα να κάνω μπάνιο εκεί μέσα! Φοβόμουν πως θα ανοίξω τη βρύση και θα βγει βρωμόνερο γεμάτο μικρόβια και ιούς! Οπότε απ'το να βρωμίσω περισσότερο προτίμησα λίγο στεγνό καθάρισμα με μωρομάντηλα!
Το παράθυρο είχε σιδεριά και ήταν καλά σφραγισμένο, το κοιτούσα και σκεφτόμουν τι μπορεί να κρύβεται από πίσω.. Είμασταν στο ισόγειο και το ξενοδοχείο ήταν μέσα στο δάσος.. Μετά δηλώνω στον άντρα μου πως πρωινό σε αυτό το μέρος δε πρόκειται να φάμε!
-"Αλλά αυτός θα σηκωθεί πρωί πρωί να ετοιμάσει.. Οπότε θα βάλουμε ξυπνητήρι στις 7 και θα βγεις να του πεις ότι αρρωστήσαμε και να μην ετοιμάσει τίποτα. Κατά το ήμισυ αλήθεια είναι εξάλλου".
Πριν ξαπλώσουμε ελέγχω εξονυχιστικά την κουνουπιέρα! Είχε 5-6 τρύπες σε διάφορα σημεία από τις οποίες τα κουνούπια θα έμπαιναν και θα γλεντούσαν όλο το βράδυ! Έκατσα λοιπόν και έκανα κόμπους σε όποια τρύπα έβρισκα! Μετά μπήκαμε μέσα και χώσαμε την κουνουπιέρα, γύρω γύρω, κάτω από το στρώμα.. Πριν κλείσουμε το φως βλέπαμε τα κουνούπια που είχαν περικυκλώσει την κουνουπιέρα και έψαχναν να μπουν.. Κουκουλώθηκα με το σεντόνι μέχρι το κεφάλι και σκεφτόμουν, μια νύχτα είναι θα περάσει! Εντωμεταξύ η ηλεκτροδότηση στην περιοχή είναι άθλια και το ρεύμα έκανε συνεχώς διακοπές.. Ακούγαμε το air condition που ανοιγόκλεινε και προσπαθούσαμε να κοιμηθούμε..
Last edited:
