echo2011
Member
- Μηνύματα
- 2.398
- Likes
- 3.572
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- ΠΣΚ πριν το ταξίδι
- Άφιξη στο Αμπου Νταμπι
- Άξιοθέατα στο Αμπου Νταμπι
- Σαφάρι Στην Έρημο
- Σαφάρι - Φωτογραφίες
- Σαφάρι - Φωτογραφίες B'
- Οι Βεδουίνοι
- Sheikh Zayed Grand Mosque
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Ντουμπάι
- Τα πυροτεχνήματα
- H άφιξη στην Σρι Λάνκα
- Το πρώτο βράδυ στην Σρι Λάνκα
- Sigiriya Rock Fortress
- Dambulla Golden Temple
- Κάντυ
- Κάντυ, στο ξενοδοχείο
- Φυτείες Τσαγιού
- Nuwara Eliya
- Haputalle - Lipton's seat
- Εργοστάσιο τσαγιού και ξενοδοχείο στην Godakawela
- Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων
- Tangalle και Matara
- Mirissa
- Unawatuna part 1
- Μπάνιο στην Unawatuna
- Galle
- Κολόμπο
- Nτουμπάι
Nτουμπάι
Φτάσαμε στο Dubai γύρω στις 8.30 και πήγαμε στο ξενοδοχείο μας με το μετρό. Αυτή τη φορά μείναμε πιο κεντρικά και με τα πόδια από το ξενοδοχείο υπήρχε ένα εμπορικό κέντρο (Burjuman Shopping Center) και πολλά φαγάδικα (κυρίως φαστ φουντ).
Μείναμε στο Βelvedere Court και ήταν πολύ ωραίο ξενοδοχείο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Το δωμάτιο επίσης πολύ καλό (με κουζινούλα,πλυντήριο κτλ)..
Από την ρεσεψιόν έβλεπες περιμετρικά όλους τους ορόφους
Τα μαγαζιά έκλειναν αργά οπότε προλάβαμε μια σύντομη βόλτα στο διπλανό mall, και παρατηρήσαμε ότι είχε πολύ καλύτερες τιμές από το Dubai mall (και απ'το mall of the Emirates που πήγαμε την επόμενη). Πήραμε μερικά δώρα και φύγαμε για να βρούμε κάπου να φάμε. Δε θέλαμε φαστφουντάδικο οπότε το μόνο που βρήκαμε ήταν ένα "κοτοπουλάδικο", είχαν μόνο κοτόπουλο και το έφτιαχναν όπως ήθελες, αλλά την ώρα που πήγαμε μας είπε η σερβιτόρα ότι δίνουν μόνο πακέτο.. Εκεί δίπλα υπήρχε και ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ οπότε είπαμε να πάρουμε από εκεί να φάμε και με την ευκαιρία να δούμε πως είναι και τα σούπερ μάρκετ τους. Ήταν τεράστιο και είχε τα πάντα, οι τιμές ήταν αντίστοιχες με τα δικά μας..
Το επόμενο πρωί είχαμε πρόγευμα στο ξενοδοχείο, και μετά ξεκινήσαμε από νωρίς την μέρα μας για να δούμε κάποια βασικά αξιοθέατα στο Ντουμπάι. Η πτήση μας ήταν 2 το βράδυ από Άμπου ντάμπι οπότε θα φεύγαμε γύρω στις 8 με πούλμαν από Ντουμπάι για να μαστε γύρω στις 11 στο αεροδρόμιο. Άρα είχαμε όλη τη μέρα μπροστά μας για να εξερευνήσουμε το Dubai.
Πήραμε το μετρό και πήγαμε στο mall of the Emirates. Το μετρό τους είναι υπέργειο και έτσι βλέπεις την πόλη στην διαδρομή. Έχει ξεχωριστά βαγόνια για τις γυναίκες και εγώ που έμπαινα στα μεικτά ήμουν συνήθως η μόνη γυναίκα μέσα. Οι Άραβες όμως ευγενέστατοι, και τις δύο φορές που έτυχε να μην έχω θέση κάποιος σηκώθηκε αμέσως και επέμενε να καθήσω.
Στο βάθος ξεχωρίζει το Burj al Arab
To mall οf the Emirates είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στο Ντουμπάι και έχει πάνω από 700 μαγαζιά, εστιατόρια, κινηματογραφικές αίθουσες και βέβαια το γνωστό Ski Dubai, το κλειστό χιονοδρομικό κέντρο.
Χαζέψαμε σε κάποια μαγαζιά, φάγαμε σε ένα shake shack (καμία σχέση τα μπέργκερς με αυτά της Νέας Υόρκης) και βγάλαμε φώτος το ski Dubai (είχε θέμα την παιδική ταινία Frozen).
Οι φωτογραφίες είναι μπροστά από τζαμαρία οπότε δεν φαίνονται καλά..
Φεύγοντας απ'το mall πήραμε ταξί για να πάμε στo Souk Madinat, μια ανοιχτή αγορά που έχει παραδοσιακό στυλ και βρίσκεται κοντά στην παραλία της Jumeirah και το Βurj al Arab. Στον περιβάλλοντα χώρο υπερισχύει το υδάτινο στοιχείο, με τεχνητά κανάλια, και υπάρχουν πολλές καφετέριες και εστιατόρια.
Souk madinat
Mετά από εκεί πήγαμε με τα πόδια στην είσοδο του 7στερου ξενοδοχείου Burj al Arab, για να το δούμε από κοντά, και στην δημόσια παραλία δίπλα που δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο..
Περιμέναμε πολύ ώρα στον κεντρικό δρόμο για να βρούμε ταξί αλλά περνούσαν ελάχιστα και όσα περνούσαν δεν σταματούσαν. Μετά από κανένα μισάωρο που κάποιος σταμάτησε μας είπε πως ήταν ώρα αλλαγής βάρδιας και γι'αυτό πολλοί δεν παίρνουν πελάτες. Επόμενη στάση μας το Dubai mall για να το δούμε χωρίς τον χαμό της Πρωτοχρονιάς, αλλά κυρίως για να δούμε τα συντριβάνια που χορεύουν σε ανατολίτικους ρυθμούς (ήταν κλειστά την Πρωτοχρονιά).
Η βόλτα στα μαγαζιά ήταν πολύ πιο άνετη αυτή τη φορά. Σε κάποια φάση ένας Άραβας στέκεται κοντά μου και με βγάζει φωτογραφία!
- Σε ξέρει; Είσαι σταρ εδώ; μου είπε ο άντρας μου και γελάγαμε.. Μου φάνηκε λίγο creepy να έχει κάποιος ξένος φωτογραφία μου, αλλά μετά σκέφτηκα, δε βαριέσαι, ποιος ξέρει σε πόσες και πόσες φωτογραφίες τουριστών είμαστε μέσα και δε το ξέρουμε..
Το σόου στα συντριβάνια ξεκινάει στις 6 (και έχει κάθε μισή ώρα αν θυμάμαι καλά). Είχε μαζευτεί πολλής κόσμος για να τα θαυμάσει. Το θέαμα ήταν πολύ εντυπωσιακό, και τα συντριβάνια εκτίνασαν το νερό πολλά μέτρα.
Κόσμος αρχίζει και συγκεντρώνεται για να δει τα συντριβάνια
Ο Burj Khalifa πίσω απ'τα συντριβάνια
Γιγαντοοθόνες με διαφημίσεις δίπλα στα συντριβάνια
Το σόου ξεκινά..
Όσοι στέκονται μπροστά δέχονται μια ψυχρολουσία!
Όταν το σόου τελείωσε φύγαμε απ'το mall για να επιστέψουμε στο ξενοδοχείο και να πάρουμε τα πράγματά μας. Μετά πήραμε το μετρό και πήγαμε στην αφετηρία των λεωφορίων για να πάμε στο Άμπου ντάμπι.
Στο λόμπι του ξενοδοχείου
Στο αρχικό μας πλάνο είχαμε κλεισει ξενοδοχείο στο Άμπου ντάμπι για αυτή την τελευταία μέρα (παρόλο που δε θα κοιμόμασταν επειδή η πτήση μας ήταν 2 το βράδυ) αλλά θα πηγαίναμε απ'το πρωί και έπρεπε να χουμε κάπου να αφήσουμε τις βαλίτσες μας και να ξεκουραστούμε. Όμως τελικά το ακυρώσαμε και αποφασίσαμε να πάμε απευθείας από Ντουμπάι στο αεροδρόμιο του Άμπου ντάμπι, για να περάσουμε την μέρα μας στο Ντουμπάι που είχαμε πολύ περισσότερα πράγματα να κάνουμε. Ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα οπότε δε το μετανιώσαμε που μείναμε εκεί (και γλιτώσαμε και τα χρήματα του ξενοδοχείου). Το μόνο πρόβλημα ήταν πως ήταν αγχωτικό που από Ντουμπάι έπρεπε να πάμε με πούλμαν στο κέντρο του Άμπου ντάμπι και από εκεί με ταξί στο αεροδρόμιο γιατί δεν είχαμε άπλετο χρόνο και αν κάτι πήγαινε στραβά θα χάναμε την πτήση.
Φτάσαμε στην αφετηρία λεωφορείων γύρω στις 7.30μ.μ., βγάλαμε εισιτήρια και πήγαμε στην ουρά για το πούλμαν. Ουσιαστικά υπήρχαν δύο ουρές, μία τεράστια μόνο για άντρες και μια μικρή που ήταν μόνο για γυναίκες και οικογένειες. Εμείς ως ζευγάρι σταθήκαμε στην ουρά των γυναικών/οικογενειών και νιώσαμε τυχεροί γιατί αν έπρεπε να μπούμε στην άλλη μπορεί να μη χωράγαμε στο επόμενο πούλμαν.
Μετά από κανένα μισάωρο το λεωφορείο ήρθε και ο υπεύθυνος που ήταν εκεί έλεγε ποιοι να μπουν δίνοντας προτεραιότητα στις γυναίκες/οικογένειες. Μόλις έφτασε η σειρά μας μας σταμάτησε και έδωσε προτεραιότητα στους άλλους. Λίγο πριν γεμίσει (και ενώ είχε μπει όλη η ουρά των αντρών) έστειλε και εμάς τους δύο να μπούμε. Μέσα στο πούλμαν είχε χωριστά θέσεις για άντρες και γυναίκες, και υπήρχε μόνο μία θέση στων αντρών (που έκατσε ο άντρας μου) και μια μπροστά στων γυναικών, που πήγα να κάτσω εγώ. Με το που πάω να καθίσω άρχισαν όλες οι γύρω μαντιλοφόρες να αλλαλάζουν!! Ούτε κατάλαβα τι τις έπιασε αλλά δε με άφηναν να κάτσω στην τελευταία θέση! Μου έκαναν νοήματα και με έδιωχναν.. Μία από αυτές μιλούσε σπαστά αγγλικά και μου είπε πως η θέση είναι πιασμένη και θα κάτσει ο γιος της που περιμένει απέξω στην ουρά.
-Μα είναι η τελευταία θέση, δε θα μπουν άλλοι, και η θέση είναι για γυναίκες..
Τίποτα αυτή, δε με άφηνε να κάτσω.. Μα καλά αν όντως ήταν ο γιος της έξω γιατί δε περίμενε μαζί τους να μπουν ως οικογένεια και πήγε στην ουρά των αντρών;
Το λεωφορείο ήταν έτοιμο να ξεκινήσει και πάω στον υπεύθυνο να λύσει το θέμα. Ο οδηγός ήταν εκνευρισμένος και βιαζόταν να φύγει. Ο υπευθυνος μου είπε να κατέβω και να μπω στο επόμενο! Αφού είμαστε τα τελευταία δύο άτομα και ο άντρας μου έχει κάτσει ήδη, του λέω εγώ..
Το σκέφτεται λίγο και λέει να κάτσω τότε, αλλά η γυναίκα άρχισε πάλι τις φωνές.. Φώναξε τον άντρα σου να κατέβει και αυτός και θα πάρετε και οι δύο το επόμενο.
Έχουμε πτήση του εξηγώ και έχουμε κλείσει εισιτήριο για αυτό το δρομολόγιο, είμαστε πολύ ώρα εδώ και μπήκαν όλοι όσοι ήταν στην ουρά ακόμα και άτομα που ήρθαν μετά από εμάς.
Μην ανησυχείτε μου λέει, το επόμενο θα έρθει σε 15 λεπτά και θα είστε οι πρώτοι που θα μπείτε. Τι να κάνουμε λοιπόν, δεν είχαμε επιλογή οπότε κατεβήκαμε (δεν είδα να ανεβαίνει κανείς στην θέση μας) και μπήκαμε μπροστά στην ουρά που είχε αρχίσει να ξαναδημιουργείται για το επόμενο. Τσουπ έρχονται και δύο Αφροαμερικανίδες τουρίστριες και κάθονται μπροστά μας, έτσι για σπάσιμο.
Η ώρα περνάει, περνάει, πουθενά το πούλμαν.. Και ο υπεύθυνος είχε φύγει.. Μόλις πέρασε μισή ώρα είπα στον άντρα μου να πάει στα εκδοτήρια να τον βρει. Μπορεί να είχαμε και πρόβλημα που τα εισιτήριά μας ήταν για το προηγούμενο δρομολόγιο. Όντως τον βρήκε, πήγαν μαζί στα εκδοτήρια και έσβησε κάτι ο υπάλληλος στα εισιτήρια, και όταν ήρθαν ακόμα δεν είχε εμφανιστεί το επόμενο.
-Μας είπες για 15 λεπτά και πέρασαν ήδη 45..
-Θα έχει κίνηση, όπου να'ναι θα έρθει, απάντησε.
Τελικά το είδαμε να ξεπροβάλει μια ώρα μετά απο αυτό που μας κατέβασαν και εμείς είχαμε πολύ άγχος για το πόση ώρα θα κάνει, πόσο εύκολα θα βρούμε ταξί μετά (είχαμε κακή εμπειρία με αυτό ως τότε), και πόση ώρα θα κάνουμε να πάμε στο αεροδρόμιο..
Όσο περιμέναμε έξω παρατηρήσαμε έναν νεαρό που μόλις είδε την μεγάλη ουρά πήγε και άρχισε να κολλάει σε αυτές που μας έκλεψαν την σειρά. Ήταν συμπατριώτης τους και τους έκανε τα γλυκά μάτια και τις έπεισε να πουν ότι ταξιδεύουν μαζί, οπότε ήρθε κι αυτός μπροστά μας..
Ύστερα από 2 ώρες αναμονής επιτέλους μπήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για Άμπου ντάμπι. Τουλάχιστον βρήκαμε να κάτσουμε μαζί πίσω και γλίτωσα τις θέσεις των ακατάδεκτων γυναικών.
Ευτυχώς η διαδρομή δε κράτησε πάνω από 2 ώρες και βρήκαμε ταξί γρήγορα οπότε είμασταν στο αεροδρόμιο δύο ώρες και κάτι, πριν την πτήση.
Ταξιδέψαμε με aegean και σε σχέση με την πτήση με Εtihad (όταν πηγαίναμε) ήταν αρκετά κουραστικά. Καταρχάς κράτησε 5μιση ώρες, και οι θέσεις αν και γενικά είναι άνετες, για πτήση τέτοιας διάρκειας και μάλιστα νυχτερινής ήταν άβολες. Δε καταφέραμε να κοιμηθούμε, και δεν είχαμε και την επιλογή του IFE για να περάσει η ώρα.
Έτσι με λίγη ταλαιπωρία ολοκληρώθηκε αυτό το ωραίο ταξίδι αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια μπροστά στις όμορφες εικόνες και εμπειρίες που μας χάρισε!
Και εις άλλα με υγεία!
Φτάσαμε στο Dubai γύρω στις 8.30 και πήγαμε στο ξενοδοχείο μας με το μετρό. Αυτή τη φορά μείναμε πιο κεντρικά και με τα πόδια από το ξενοδοχείο υπήρχε ένα εμπορικό κέντρο (Burjuman Shopping Center) και πολλά φαγάδικα (κυρίως φαστ φουντ).
Μείναμε στο Βelvedere Court και ήταν πολύ ωραίο ξενοδοχείο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Το δωμάτιο επίσης πολύ καλό (με κουζινούλα,πλυντήριο κτλ)..
Από την ρεσεψιόν έβλεπες περιμετρικά όλους τους ορόφους
Τα μαγαζιά έκλειναν αργά οπότε προλάβαμε μια σύντομη βόλτα στο διπλανό mall, και παρατηρήσαμε ότι είχε πολύ καλύτερες τιμές από το Dubai mall (και απ'το mall of the Emirates που πήγαμε την επόμενη). Πήραμε μερικά δώρα και φύγαμε για να βρούμε κάπου να φάμε. Δε θέλαμε φαστφουντάδικο οπότε το μόνο που βρήκαμε ήταν ένα "κοτοπουλάδικο", είχαν μόνο κοτόπουλο και το έφτιαχναν όπως ήθελες, αλλά την ώρα που πήγαμε μας είπε η σερβιτόρα ότι δίνουν μόνο πακέτο.. Εκεί δίπλα υπήρχε και ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ οπότε είπαμε να πάρουμε από εκεί να φάμε και με την ευκαιρία να δούμε πως είναι και τα σούπερ μάρκετ τους. Ήταν τεράστιο και είχε τα πάντα, οι τιμές ήταν αντίστοιχες με τα δικά μας..
Το επόμενο πρωί είχαμε πρόγευμα στο ξενοδοχείο, και μετά ξεκινήσαμε από νωρίς την μέρα μας για να δούμε κάποια βασικά αξιοθέατα στο Ντουμπάι. Η πτήση μας ήταν 2 το βράδυ από Άμπου ντάμπι οπότε θα φεύγαμε γύρω στις 8 με πούλμαν από Ντουμπάι για να μαστε γύρω στις 11 στο αεροδρόμιο. Άρα είχαμε όλη τη μέρα μπροστά μας για να εξερευνήσουμε το Dubai.
Πήραμε το μετρό και πήγαμε στο mall of the Emirates. Το μετρό τους είναι υπέργειο και έτσι βλέπεις την πόλη στην διαδρομή. Έχει ξεχωριστά βαγόνια για τις γυναίκες και εγώ που έμπαινα στα μεικτά ήμουν συνήθως η μόνη γυναίκα μέσα. Οι Άραβες όμως ευγενέστατοι, και τις δύο φορές που έτυχε να μην έχω θέση κάποιος σηκώθηκε αμέσως και επέμενε να καθήσω.
Στο βάθος ξεχωρίζει το Burj al Arab
To mall οf the Emirates είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στο Ντουμπάι και έχει πάνω από 700 μαγαζιά, εστιατόρια, κινηματογραφικές αίθουσες και βέβαια το γνωστό Ski Dubai, το κλειστό χιονοδρομικό κέντρο.
Χαζέψαμε σε κάποια μαγαζιά, φάγαμε σε ένα shake shack (καμία σχέση τα μπέργκερς με αυτά της Νέας Υόρκης) και βγάλαμε φώτος το ski Dubai (είχε θέμα την παιδική ταινία Frozen).
Οι φωτογραφίες είναι μπροστά από τζαμαρία οπότε δεν φαίνονται καλά..
Φεύγοντας απ'το mall πήραμε ταξί για να πάμε στo Souk Madinat, μια ανοιχτή αγορά που έχει παραδοσιακό στυλ και βρίσκεται κοντά στην παραλία της Jumeirah και το Βurj al Arab. Στον περιβάλλοντα χώρο υπερισχύει το υδάτινο στοιχείο, με τεχνητά κανάλια, και υπάρχουν πολλές καφετέριες και εστιατόρια.
Souk madinat
Mετά από εκεί πήγαμε με τα πόδια στην είσοδο του 7στερου ξενοδοχείου Burj al Arab, για να το δούμε από κοντά, και στην δημόσια παραλία δίπλα που δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο..
Περιμέναμε πολύ ώρα στον κεντρικό δρόμο για να βρούμε ταξί αλλά περνούσαν ελάχιστα και όσα περνούσαν δεν σταματούσαν. Μετά από κανένα μισάωρο που κάποιος σταμάτησε μας είπε πως ήταν ώρα αλλαγής βάρδιας και γι'αυτό πολλοί δεν παίρνουν πελάτες. Επόμενη στάση μας το Dubai mall για να το δούμε χωρίς τον χαμό της Πρωτοχρονιάς, αλλά κυρίως για να δούμε τα συντριβάνια που χορεύουν σε ανατολίτικους ρυθμούς (ήταν κλειστά την Πρωτοχρονιά).
Η βόλτα στα μαγαζιά ήταν πολύ πιο άνετη αυτή τη φορά. Σε κάποια φάση ένας Άραβας στέκεται κοντά μου και με βγάζει φωτογραφία!
- Σε ξέρει; Είσαι σταρ εδώ; μου είπε ο άντρας μου και γελάγαμε.. Μου φάνηκε λίγο creepy να έχει κάποιος ξένος φωτογραφία μου, αλλά μετά σκέφτηκα, δε βαριέσαι, ποιος ξέρει σε πόσες και πόσες φωτογραφίες τουριστών είμαστε μέσα και δε το ξέρουμε..
Το σόου στα συντριβάνια ξεκινάει στις 6 (και έχει κάθε μισή ώρα αν θυμάμαι καλά). Είχε μαζευτεί πολλής κόσμος για να τα θαυμάσει. Το θέαμα ήταν πολύ εντυπωσιακό, και τα συντριβάνια εκτίνασαν το νερό πολλά μέτρα.
Κόσμος αρχίζει και συγκεντρώνεται για να δει τα συντριβάνια
Ο Burj Khalifa πίσω απ'τα συντριβάνια
Γιγαντοοθόνες με διαφημίσεις δίπλα στα συντριβάνια
Το σόου ξεκινά..
Όσοι στέκονται μπροστά δέχονται μια ψυχρολουσία!
Όταν το σόου τελείωσε φύγαμε απ'το mall για να επιστέψουμε στο ξενοδοχείο και να πάρουμε τα πράγματά μας. Μετά πήραμε το μετρό και πήγαμε στην αφετηρία των λεωφορίων για να πάμε στο Άμπου ντάμπι.
Στο λόμπι του ξενοδοχείου
Στο αρχικό μας πλάνο είχαμε κλεισει ξενοδοχείο στο Άμπου ντάμπι για αυτή την τελευταία μέρα (παρόλο που δε θα κοιμόμασταν επειδή η πτήση μας ήταν 2 το βράδυ) αλλά θα πηγαίναμε απ'το πρωί και έπρεπε να χουμε κάπου να αφήσουμε τις βαλίτσες μας και να ξεκουραστούμε. Όμως τελικά το ακυρώσαμε και αποφασίσαμε να πάμε απευθείας από Ντουμπάι στο αεροδρόμιο του Άμπου ντάμπι, για να περάσουμε την μέρα μας στο Ντουμπάι που είχαμε πολύ περισσότερα πράγματα να κάνουμε. Ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα οπότε δε το μετανιώσαμε που μείναμε εκεί (και γλιτώσαμε και τα χρήματα του ξενοδοχείου). Το μόνο πρόβλημα ήταν πως ήταν αγχωτικό που από Ντουμπάι έπρεπε να πάμε με πούλμαν στο κέντρο του Άμπου ντάμπι και από εκεί με ταξί στο αεροδρόμιο γιατί δεν είχαμε άπλετο χρόνο και αν κάτι πήγαινε στραβά θα χάναμε την πτήση.
Φτάσαμε στην αφετηρία λεωφορείων γύρω στις 7.30μ.μ., βγάλαμε εισιτήρια και πήγαμε στην ουρά για το πούλμαν. Ουσιαστικά υπήρχαν δύο ουρές, μία τεράστια μόνο για άντρες και μια μικρή που ήταν μόνο για γυναίκες και οικογένειες. Εμείς ως ζευγάρι σταθήκαμε στην ουρά των γυναικών/οικογενειών και νιώσαμε τυχεροί γιατί αν έπρεπε να μπούμε στην άλλη μπορεί να μη χωράγαμε στο επόμενο πούλμαν.
Μετά από κανένα μισάωρο το λεωφορείο ήρθε και ο υπεύθυνος που ήταν εκεί έλεγε ποιοι να μπουν δίνοντας προτεραιότητα στις γυναίκες/οικογένειες. Μόλις έφτασε η σειρά μας μας σταμάτησε και έδωσε προτεραιότητα στους άλλους. Λίγο πριν γεμίσει (και ενώ είχε μπει όλη η ουρά των αντρών) έστειλε και εμάς τους δύο να μπούμε. Μέσα στο πούλμαν είχε χωριστά θέσεις για άντρες και γυναίκες, και υπήρχε μόνο μία θέση στων αντρών (που έκατσε ο άντρας μου) και μια μπροστά στων γυναικών, που πήγα να κάτσω εγώ. Με το που πάω να καθίσω άρχισαν όλες οι γύρω μαντιλοφόρες να αλλαλάζουν!! Ούτε κατάλαβα τι τις έπιασε αλλά δε με άφηναν να κάτσω στην τελευταία θέση! Μου έκαναν νοήματα και με έδιωχναν.. Μία από αυτές μιλούσε σπαστά αγγλικά και μου είπε πως η θέση είναι πιασμένη και θα κάτσει ο γιος της που περιμένει απέξω στην ουρά.
-Μα είναι η τελευταία θέση, δε θα μπουν άλλοι, και η θέση είναι για γυναίκες..
Τίποτα αυτή, δε με άφηνε να κάτσω.. Μα καλά αν όντως ήταν ο γιος της έξω γιατί δε περίμενε μαζί τους να μπουν ως οικογένεια και πήγε στην ουρά των αντρών;
Το λεωφορείο ήταν έτοιμο να ξεκινήσει και πάω στον υπεύθυνο να λύσει το θέμα. Ο οδηγός ήταν εκνευρισμένος και βιαζόταν να φύγει. Ο υπευθυνος μου είπε να κατέβω και να μπω στο επόμενο! Αφού είμαστε τα τελευταία δύο άτομα και ο άντρας μου έχει κάτσει ήδη, του λέω εγώ..
Το σκέφτεται λίγο και λέει να κάτσω τότε, αλλά η γυναίκα άρχισε πάλι τις φωνές.. Φώναξε τον άντρα σου να κατέβει και αυτός και θα πάρετε και οι δύο το επόμενο.
Έχουμε πτήση του εξηγώ και έχουμε κλείσει εισιτήριο για αυτό το δρομολόγιο, είμαστε πολύ ώρα εδώ και μπήκαν όλοι όσοι ήταν στην ουρά ακόμα και άτομα που ήρθαν μετά από εμάς.
Μην ανησυχείτε μου λέει, το επόμενο θα έρθει σε 15 λεπτά και θα είστε οι πρώτοι που θα μπείτε. Τι να κάνουμε λοιπόν, δεν είχαμε επιλογή οπότε κατεβήκαμε (δεν είδα να ανεβαίνει κανείς στην θέση μας) και μπήκαμε μπροστά στην ουρά που είχε αρχίσει να ξαναδημιουργείται για το επόμενο. Τσουπ έρχονται και δύο Αφροαμερικανίδες τουρίστριες και κάθονται μπροστά μας, έτσι για σπάσιμο.
Η ώρα περνάει, περνάει, πουθενά το πούλμαν.. Και ο υπεύθυνος είχε φύγει.. Μόλις πέρασε μισή ώρα είπα στον άντρα μου να πάει στα εκδοτήρια να τον βρει. Μπορεί να είχαμε και πρόβλημα που τα εισιτήριά μας ήταν για το προηγούμενο δρομολόγιο. Όντως τον βρήκε, πήγαν μαζί στα εκδοτήρια και έσβησε κάτι ο υπάλληλος στα εισιτήρια, και όταν ήρθαν ακόμα δεν είχε εμφανιστεί το επόμενο.
-Μας είπες για 15 λεπτά και πέρασαν ήδη 45..
-Θα έχει κίνηση, όπου να'ναι θα έρθει, απάντησε.
Τελικά το είδαμε να ξεπροβάλει μια ώρα μετά απο αυτό που μας κατέβασαν και εμείς είχαμε πολύ άγχος για το πόση ώρα θα κάνει, πόσο εύκολα θα βρούμε ταξί μετά (είχαμε κακή εμπειρία με αυτό ως τότε), και πόση ώρα θα κάνουμε να πάμε στο αεροδρόμιο..
Όσο περιμέναμε έξω παρατηρήσαμε έναν νεαρό που μόλις είδε την μεγάλη ουρά πήγε και άρχισε να κολλάει σε αυτές που μας έκλεψαν την σειρά. Ήταν συμπατριώτης τους και τους έκανε τα γλυκά μάτια και τις έπεισε να πουν ότι ταξιδεύουν μαζί, οπότε ήρθε κι αυτός μπροστά μας..
Ύστερα από 2 ώρες αναμονής επιτέλους μπήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για Άμπου ντάμπι. Τουλάχιστον βρήκαμε να κάτσουμε μαζί πίσω και γλίτωσα τις θέσεις των ακατάδεκτων γυναικών.
Ευτυχώς η διαδρομή δε κράτησε πάνω από 2 ώρες και βρήκαμε ταξί γρήγορα οπότε είμασταν στο αεροδρόμιο δύο ώρες και κάτι, πριν την πτήση.
Ταξιδέψαμε με aegean και σε σχέση με την πτήση με Εtihad (όταν πηγαίναμε) ήταν αρκετά κουραστικά. Καταρχάς κράτησε 5μιση ώρες, και οι θέσεις αν και γενικά είναι άνετες, για πτήση τέτοιας διάρκειας και μάλιστα νυχτερινής ήταν άβολες. Δε καταφέραμε να κοιμηθούμε, και δεν είχαμε και την επιλογή του IFE για να περάσει η ώρα.
Έτσι με λίγη ταλαιπωρία ολοκληρώθηκε αυτό το ωραίο ταξίδι αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια μπροστά στις όμορφες εικόνες και εμπειρίες που μας χάρισε!
Και εις άλλα με υγεία!
Last edited:
