echo2011
Member
- Μηνύματα
- 2.398
- Likes
- 3.572
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- ΠΣΚ πριν το ταξίδι
- Άφιξη στο Αμπου Νταμπι
- Άξιοθέατα στο Αμπου Νταμπι
- Σαφάρι Στην Έρημο
- Σαφάρι - Φωτογραφίες
- Σαφάρι - Φωτογραφίες B'
- Οι Βεδουίνοι
- Sheikh Zayed Grand Mosque
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Ντουμπάι
- Τα πυροτεχνήματα
- H άφιξη στην Σρι Λάνκα
- Το πρώτο βράδυ στην Σρι Λάνκα
- Sigiriya Rock Fortress
- Dambulla Golden Temple
- Κάντυ
- Κάντυ, στο ξενοδοχείο
- Φυτείες Τσαγιού
- Nuwara Eliya
- Haputalle - Lipton's seat
- Εργοστάσιο τσαγιού και ξενοδοχείο στην Godakawela
- Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων
- Tangalle και Matara
- Mirissa
- Unawatuna part 1
- Μπάνιο στην Unawatuna
- Galle
- Κολόμπο
- Nτουμπάι
H άφιξη στην Σρι Λάνκα
Ευτυχώς τα φάρμακα με έπιασαν γρήγορα και όταν άρχισε η επιβίβαση ήμουν καλύτερα. Ανυπομονούσα να κάτσω στην θέση μου και να κοιμηθώ! Το αεροσκάφος της Emirates είχε θέσεις σε διάταξη 2-4-2 και είχαμε διαλέξει μια δυάδα οπότε είμασταν μόνοι μας. Καθόμουν διάδρομο και στην διπλανή τετράδα, ακριβώς δίπλα μου δηλαδή, καθόταν ένας μπαμπάς που είχε αγκαλιά το μωράκι του. Αρχικά σκέφτηκα πως θα κλαίει όλη την ώρα και παρόλη την ταλαιπωρία μου δε θα κοιμηθώ, αλλά καμία σχέση, ήταν πολύ ήσυχο. Το είχα προσέξει από όταν περιμέναμε στην πύλη αυτό το μωρό-κοριτσάκι, γιατί μου έκανε εντύπωση που είχε ενωμένα φρύδια, σαν ένα μεγάλο φρύδι δηλαδή. Το είχα δει αυτό και σε αρκετές γυναίκες στα Εμιράτα αλλά όχι σε μωρό. Πάντως ήταν γλυκούλι και πολύ ναζιάρικο (καμία σχέση με το μονόφρυδο μωρό στους "simpsons" αν έχετε δει
), όλο με κοίταζε και μου έκανε γελάκια.
Όταν μας σέρβιραν το φαγητό, άκουσα μία αεροσυνοδό που μιλούσε στους μπροστινούς και η προφορά της μου φάνηκε "ελληνική".. Το λέω στον άντρα μου, και όταν η κοπέλα μας πλησίασε για να της πούμε τι επιλέξαμε από το μενού, είδε το καρτελάκι της που είχε ελληνικό όνομα και τη ρώτησε αν είναι Ελληνίδα. Βέβαια και ήταν (δε με ξεγελάει το αυτί μου) και χάρηκε πολύ που πέτυχε Έλληνες στην πτήση! Και εμείς χαρήκαμε γιατί ήταν μια γλυκύτατη και ευγενέστατη κοπέλα.
Μιλήσαμε για λίγο και της είπαμε για την ταλαιπωρία μας την προηγούμενη μέρα στο Ντουμπάι.
Το φαγητό φαινόταν πολύ καλό αλλά όπως καταλαβαίνετε έφαγα ελάχιστα και πολύ επιλεκτικά (λίγο πουρέ, το ψωμάκι) και κοιμήθηκα. Η Emirates έχει άνετες θέσεις και πολύ καλό IFE με αμέτρητες ταινίες, αλλά το τίμησα μόνο στην πτήση της επιστροφής. Αυτή η πτήση είχε διάρκεια 4μιση ώρες, τις 3μιση κοιμόμουν σίγουρα. Σε κάποια φάση άκουσα θόρυβο από σακούλα και ξύπνησα, ήταν η συμπαθέστατη αεροσυνοδός που ήθελε να μας περιποιηθεί και μας έφερε μια σακούλα γεμάτη ποτάκια, σοκολατάκια και άλλα amenities.. "Κοιμήσου, κοιμήσου" μου λέει, "σας άφησα μερικά εφόδια για το ταξίδι σας".. Τι καλή!
Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο Bandaranaike. Μικρό αλλά σχετικά σύγχρονο, δε μας έκανε κάτι αρνητική εντύπωση. Πριν περάσουμε από έλεγχο διαβατηρίων έπρεπε να συμπληρώσουμε ένα έγγραφο με τα στοιχεία μας, και διάφορες ερωτήσεις (π.χ. που θα μείνουμε, και βάλαμε την διεύθυνση του πρώτου ξενοδοχείου). Όποιος πάει καλό είναι να κρατάει ένα στυλό γιατί δεν δίνουν πουθενά. Εμείς ευτυχώς βρήκαμε στυλό μέσα στις προμήθειες που μας χάρισε η αεροσυνοδός.
Δε θυμάμαι αν το ανέφερα στην προετοιμασία του ταξιδιού αλλά για να ταξιδέψεις στην Σρι λάνκα χρειάζεσαι βίζα. Την βγάζεις ηλεκτρονικά από την επίσημη ιστοσελίδα και κοστίζει 30 δολάρια. Αφού περάσαμε τον έλεγχο και πήραμε τις βαλίτσες μας βγήκαμε έξω και είχα ένα άγχος για το αν θα είναι εκεί ο οδηγός. Ήταν εκεί και κρατούσε ένα χαρτί με το όνομά μου. Ήταν ένας πολύ ευγενικός κύριος, γύρω στα 45, Σριλανκέζος με το όνομα Τίσσα. Πριν ξεκινήσουμε τον ρωτήσαμε που μπορούμε να βρούμε ντόπια κάρτα sim για το κινητό καθώς και ATM για να σηκώσουμε χρήματα.
Μας πήγε στα ATM και υπήρχαν δύο μηχανήματα τα οποία ήταν συμβατά με cirrus και maestro. Δοκίμασα και στα δύο με την εθνοcash μου και μου έλεγαν ότι η συναλλαγή δεν είναι δυνατή. Ο Τίσσα με καθησύχασε ότι θα πάμε και σε άλλα ΑΤΜ στην πόλη, αλλά ευτυχώς το ένα από τα δύο μηχανήματα δέχτηκε την αντίστοιχη κάρτα του άντρα μου οπότε είχαμε τουλάχιστον χρήματα για τα ξενοδοχεία και τα πρώτα έξοδα. Ο Τίσσα μας είπε ότι υπάρχει όριο ημερήσιας συναλλαγής 40000-45000 LKR οπότε δε δοκιμάσαμε για περισσότερα, αλλά δε νομίζω ότι ισχύει γιατί άλλη μέρα σηκώσαμε τα διπλά. Όποιος βρεθεί στο αεροδρόμιο και θέλει να κινηθεί με χρήματα από ΑΤΜ καλό είναι να σηκώσει αρκετά γιατί δυστυχώς δεν μπορείς να ξέρεις σε ποια πόλη θα ξαναβρείς συμβατό ΑΤΜ. Εμείς είχαμε θέμα στην πορεία του ταξιδιού. Η δική μου χρεωστική κάρτα δεν έγινε πουθενά δεκτή..
Μετά από εκεί πήγαμε στα stands από τις εταιρίες καρτοκινητής. Αγοράσαμε μία sim της Dialog (η μεγαλύτερη εταιρία τους) που κόστιζε γύρω στα 10 ευρώ και μας έδινε 2 ώρες σε ντόπιους αριθμούς, 2 giga internet και 20 λεπτά για κλήσεις στην Ελλάδα. Είναι απαραίτητη για την επικοινωνία με τον οδηγό αλλά και αν θες να μιλήσεις έστω για λίγο με Ελλάδα. Η χρέωση με τις ελληνικές συνδέσεις είναι 7+ ευρώ το λεπτό! Και η χρέωση αυτή βέβαια ίσχυε είτε παίρναμε τηλ. προς Ελλάδα είτε πέρναμε τον οδηγό. Οι άλλες χρεώσεις ήταν 12 ευρώ/ΜΒ και 50κάτι λεπτά το γραπτό μήνυμα (στα Εμιράτα κόστιζε 3 ευρώ/λεπτό ομιλίας). Οπότε η ντόπια sim ήταν μονόδρομος. Ο υπάλληλος της dialog άλλαξε τις ρυθμίσεις του τηλεφώνου μας για να λειτουργεί η sim και φύγαμε για να πάμε στο αυτοκίνητο.
Με το που βγήκαμε έξω νιώσαμε αμέσως την διαφορά! Ζέστη, πάνω από 30 βαθμοί, και υγρασία.. Κοίταζα γύρω μας την βλάστηση και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικό είναι αυτό το αεροδρόμιο από όσα έχω δει.
Ο Τίσσα μας είπε να περιμένουμε και πήγε να φέρει το αμάξι από το πάρκινγκ. Ήταν ένα καλοδιατηρημένο Nissan 10ετίας με μεγάλο πορτ μπαγκάζ και air condition. Υπάρχουν γραφεία που προσφέρουν αυτοκίνητα χωρίς κλιματισμό σε χαμηλότερη τιμή, μη το σκεφτείτε καν..
Μόλις μπήκαμε μέσα μας ρώτησε από που είμαστε. Του είπαμε "from Greece" και δεν κατάλαβε..
-"We are greek"
- Aaaa! You are from Greek! Greek very good country!
Του εξήγησα πως η χώρα λέγεται "Greece" και όποιος κατάγεται από εκεί λέγεται "greek".. Το κατάλαβε αλλά κάπως απογοητεύτηκε. Του άρεσε το Greek για όνομα χώρας.. Οπότε δε του το χάλασα άλλο, όσες φορές μας ρωτούσε για την Ελλάδα, συνέχισε να τη λέει Greek όπως το είχε συνηθίσει.. Είχε μελετήσει στο παρελθόν την μεσογειακή διατροφή και ήξερε πολλά προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα. Επίσης είχε ενδιαφέρον για την ιστορία και ήξερε για τους αρχαίους Έλληνες, την δημοκρατία.. Του εξηγούσαμε πόσες λέξεις που χρησιμοποιεί προέρχονται από τα ελληνικά και είχε ενθουσιαστεί! Οι περισσότεροι Σριλανκέζοι μιλούν αγγλικά (με την χαρακτηριστική "ινδική" προφορά βέβαια) γιατί τα διδάσκονται στο σχολείο.
Ο Τίσσα ήξερε το πρόγραμμα που είχα κανονίσει με το γραφείο στο "πολύ περίπου" αλλά είχα εκτυπωμένο το έγγραφο που μου έστειλαν με email από το γραφείο με την διαδρομή αναλυτικά. Ήξερε πως αυτή τη μέρα απλά θα πηγαίναμε στην Sigiriya και θα διανυκτερεύαμε εκεί. Του ζητήσαμε να σταματήσουμε κάπου για να πάρουμε εμφιαλωμένο νερό και σε κάποιο φαρμακείο για να πάρουμε αντικουνουπικό spray.
Όταν μπήκαμε σε ένα χωριό σταμάτησε σε ένα παρακμιακό μαγαζάκι το οποίο είχε τα νερά εκτος ψυγείου στη βιτρίνα. Κατέβηκε ο άντρας μου για να πάρει και δε πρόλαβα να του πω να μη πάρει αν δεν έχουν άλλα πέρα από αυτά της βιτρίνας. Τελικά έφερε 2 ή 3 μεγάλα μπουκάλια από την βιτρίνα τα οποία τα βάραγε ο ήλιος όλη μέρα. Δεν είχε άλλα μου είπε.. Εντάξει απαντώ, αυτά τα "ληγμένα" νερά θα πάνε για πλύσιμο δοντιών και για βράσιμο θα πάρουμε άλλα για να πιούμε. Μου περιέγραψε την αντίδραση του ιδιοκτήτη όταν τον ρώτησε πόσο κάνουν.. Δεν ήξερε τι να του πει, το σκεφτόταν και τελικά του ζήτησε μια "εξωφρενική", για τα δεδομένα της χώρας, τιμή (κοντά 2 ευρώ το μπουκάλι).
Με το που μπήκε στο αυτοκίνητο είχαμε και το πρώτο τετ α τετ με σριλανκέζικο κουνούπι! Θα μας φάει εδώ μέσα ακόμα δε φτάσαμε! Το εξολοθρεύσαμε και θυμίσαμε στον οδηγό πως θέλουμε να αγοράσουμε αντικουνουπικό.. Ευτυχώς είχαμε συνέχεια κλειστά τα παράθυρα και δε μπήκαν άλλα. Επίσης να σας πω πως η παράνοια της κουνουποφοβίας είχε αρχίσει και παρόλο τον καύσωνα από την πτήση κιόλας φορούσαμε μακρυμάνικα και τζιν. Είπαμε, "ο στόχος", ούτε ένα τσίμπημα..
Η κίνηση στον δρόμο ήταν ανυπόφορη, η οδήγηση όλων ήταν θεότρελη, και γενικά επικρατούσε ένας χαμός. Θαυμάζαμε τον οδηγό μας για το πως ελισσόταν και πως απέφευγε όλους όσους ερχόταν κατά πάνω μας. Τουκ τουκ (τα τρίκυκλα ταξί της χώρας), λεωφορεία, ποδήλατα, μηχανάκια, πεζοί, αγελάδες, άλλα αυτοκίνητα και αγροτικά δημιουργούσαν κυκλοφοριακό χάος. Οι προσπεράσεις έχουν άλλη έννοια από αυτή που ξέρουμε, αν χωράς ανάμεσα από δύο αυτοκίνητα, έστω και στον πόντο, προσπερνάς, και φυσικά μιλάμε για στενό δρόμο που ήταν παντού με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση.
Δείτε π.χ. την παρακάτω φώτο που έβγαλα σε κάποια φάση. Μέσα σε μία φώτο απ'τον δρόμο φαινεται το δικό μας αυτοκίνητο, δύο βανάκια, ένα τουκ τουκ, και ένα λεωφορείο!
Κοιτούσαμε δεξιά και αριστερά τα τριτοκοσμικά μαγαζάκια του χωριού και τους ντόπιους που έκαναν τις βόλτες τους. Οι γυναίκες ήταν συνήθως κάτω από μία ομπρέλα. Ο οδηγός σταμάτησε έξω από ένα φαρμακείο και κατέβηκα και γω αυτή τη φορά για να βρούμε ένα καλό αντικουνουπικό. Το φαρμακείο ήταν κάπου 9τμ. και είχε 3 υπαλλήλους. Η θερμοκρασία εκεί μέσα ήταν σάουνας και όλα τα φάρμακα ήταν πάνω σε πενταβρώμικα ράφια. Φανταστείτε μια βρώμικη, αποπνικτική αποθήκη που παίζει το ρόλο του φαρμακείου. Σίγουρα τα μισά θα ήταν αλλοιωμένα.. Χάρηκα που είχα προνοήσει και είχαμε αγοράσει όλα τα φάρμακα μας από Ελλάδα και Εμιράτα.. Περιμέναμε (γιατί είχε και ουρά από ντόπιους που μας κοίταζαν περίεργα) αλλά όταν ρωτήσαμε μας είπαν πως δεν έχουν κάτι για τα κουνούπια.. Επιστρέψαμε στο αμάξι, το είπαμε στον Τίσσα και μας καθησύχασε πως ξέρει το κατάλληλο μέρος για να βρούμε.
Σε όλη την διαδρομή δύο ήταν οι αφίσες που έβλεπες παντού! Η μία έδειχνε εναν κύριο με παχύ μουστάκι που φορούσε λευκό ρούχο και κόκκινο κασκόλ, και η άλλη ήταν μια διαφήμιση από τα κρακεράκια munchee (πολύ μάρκετινγκ τα munchee). Ρώτησα τον Τίσσα ποιος είναι αυτός ο κύριος με την μουστάκα και το κασκόλ που βλέπουμε παντού και μου είπε πως είναι ο πρωθυπουργός και εν όψη των εκλογών την επόμενη βδομάδα κάνει την προεκλογική του καμπάνια. Είχε γεμίσει τον τόπο αφίσες, και ολόσωμα σταντς 2-3 μέτρων.. Μια από τις επόμενες μέρες είχαμε μεγάλη συζήτηση με τον Τίσσα για τον (πρώην) πρωθυπουργό τους και για την πολιτική και οικονομική κατάσταση στην χώρα.. Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ρωτήσω λεπτομέρειες για τέτοια θέματα.
Συνεχίσαμε και λίγο παρακάτω είχε ένα "food city". Πρόκειται για αλυσίδα σούπερ μάρκετ που χρησιμοποιήσαμε αρκετά και τις υπόλοιπες μέρες, και είναι η όαση του ταξιδιώτη για είδη πρώτης ανάγκης. Βρήκαμε ένα αντικουνουπικό που είχα διαβάσει πως είναι ισχυρό (mino mosquito repellant) και πήραμε 2 μπουκάλια. Επίσης όσο ψάχναμε στους διαδρόμους είδαμε στους χυμούς ελληνικά γράμματα. Και ναι η Κύπρος κάνει εξαγωγές χυμών στην μακρινή Σρι Λάνκα, Fontana, εγγύηση! Πήραμε δυο μπουκάλια, γιατί χυμούς στα ξενοδοχεία (με τον κίνδυνο να έχουν νερό μέσα) δε θα πείναμε. Βρήκαμε και τα πολυδιαφημισμένα munchee crackers και αν και είχαμε και τα δικά μας, πήραμε και από αυτά γιατί με το στομάχι που είχα θα αργούσα να φάω κανονικά.. Βέβαια αγοράσαμε και νερά (στο 1/4 της τιμής από τα ηλιοκαμένα).
Kυπριακός χυμός fontana
Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο και είπαμε στον Τίσσα πως αυτό το μαγαζί είχε ότι χρειαζόμασταν. Μας εξήγησε πως αυτή η αλυσίδα έχει πολλά σούπερ μάρκετ που σίγουρα μοιάζουν με αυτά που έχουμε στην χώρα μας, αλλά δεν απευθύνονται στον μέσο Σριλανκέζο. Μόνο οι πλούσιοι και οι τουρίστες ψωνίζουν από αυτά..
Η διαδρομή μέχρι την Sigiriya αν και 150χλμ θα κρατούσε πάνω από 4 ώρες λόγω κίνησης αλλά και επειδή κάποιοι δρόμοι είχαν έργα αποκατάστασης από τις καταιγίδες των προηγούμενων ημερών.
Οι εκτιμήσεις του google και του rome2rio είναι υπεραισιόδοξες για τις διαδρομές στην Σρι λάνκα..
Όσο ήταν ακόμα μέρα, ο Τίσσα σταματούσε κάθε λίγο και μας έδειχνε διάφορα δέντρα και φυτά και μας εξηγούσε τι παράγουν στην Σρι λάνκα. Τα πυκνά φοινικοδάση ήταν πρωτόγνωρη εικόνα για μας..
Aνανιές
Σε κάποια φάση τον ρώτησα και για τα φίδια.. Μας είπε πως έχουν πάρα πολλά φίδια (πολλά από αυτά δηλητηριώδη) όπως και ένα μεγάλο, αντίστοιχο με το anaconda.. Μη φοβάστε όμως, μας είπε. Βλέπετε όλα αυτά τα σπιτάκια που είναι μέσα στην ζούγκλα; Είναι χαμηλά σπίτια και τα φίδια άνετα θα μπορούσαν να μπουν μέσα, όμως δε το κάνουν. " The "devils" are afraid of people, when they smell us they leave. Very rarely they bite." Χρησιμοποιούσε συχνά την λέξη "devils" για τα φίδια, τους κροκόδειλους και γενικά τα επικίνδυνα ζώα.. Μας είπε επίσης ότι η φύση τους έχει πολλά ζώα που σκοτώνουν τα φίδια για να υπάρχει ισορροπία..
Βέβαια όταν κάποια άλλη φορά του είπα πως διάβασα ότι η χώρα τους είναι η πρώτη σε όλο τον κόσμο από δάγκωμα φιδιού, μου είπε "yes maybe this is true.."
Όταν άρχισε να σκοτεινιάζει αποκοιμήθηκα για λίγο (οι 3μιση ώρες στο αεροπλάνο δεν ήταν αρκετές) και όταν ξύπνησα και κοίταξα έξω σάστισα λίγο. Ήταν κατασκότεινα φυσικά, πουθενά δεν υπήρχε φωτισμός στον δρόμο και όσα σπίτια, πανδοχεία, μαγαζάκια συναντούσαμε είχαν όλα αυτό το λευκό, μίζερο φως από τις λάμπες οικονομίας που ίσα ίσα φωτιζε αχνά.. Ήταν κάπως τρομακτικά.. Δεξιά και αριστερά παντού ζούγκλα και διάσπαρτα μίζερα φωτάκια εδώ κι εκεί.. Ο Τίσσα μου ζήτησε το τηλέφωνο του ξενοδοχείου για να ρωτήσει που ακριβώς είναι. Πήρε αλλά πριν προλάβει να του πει πως να πάμε έκλεισε το κινητό του ξενοδόχου από μπαταρία. Τον πετύχαμε σε ένα δεύτερο τηλέφωνο που είχαμε και συνεννοήθηκαν.
Όταν πλησιάζαμε κοιτάζαμε στα αριστερά μας μήπως και μέσα στο σκοτάδι διακρίνουμε την ταμπέλα του ξενοδοχείου για να στρίψουμε. Ο Τίσσα άναψε τα μεγάλα φώτα για δούμε την ταμπέλα. Και ξαφνικά μέσα στην απόλυτη ερημιά ξεπροβάλει ένας αστυνομικός και μας κάνει σήμα να σταματήσουμε.. Καλά αρχίσαμε, σκέφτομαι..
Ευτυχώς τα φάρμακα με έπιασαν γρήγορα και όταν άρχισε η επιβίβαση ήμουν καλύτερα. Ανυπομονούσα να κάτσω στην θέση μου και να κοιμηθώ! Το αεροσκάφος της Emirates είχε θέσεις σε διάταξη 2-4-2 και είχαμε διαλέξει μια δυάδα οπότε είμασταν μόνοι μας. Καθόμουν διάδρομο και στην διπλανή τετράδα, ακριβώς δίπλα μου δηλαδή, καθόταν ένας μπαμπάς που είχε αγκαλιά το μωράκι του. Αρχικά σκέφτηκα πως θα κλαίει όλη την ώρα και παρόλη την ταλαιπωρία μου δε θα κοιμηθώ, αλλά καμία σχέση, ήταν πολύ ήσυχο. Το είχα προσέξει από όταν περιμέναμε στην πύλη αυτό το μωρό-κοριτσάκι, γιατί μου έκανε εντύπωση που είχε ενωμένα φρύδια, σαν ένα μεγάλο φρύδι δηλαδή. Το είχα δει αυτό και σε αρκετές γυναίκες στα Εμιράτα αλλά όχι σε μωρό. Πάντως ήταν γλυκούλι και πολύ ναζιάρικο (καμία σχέση με το μονόφρυδο μωρό στους "simpsons" αν έχετε δει
), όλο με κοίταζε και μου έκανε γελάκια.Όταν μας σέρβιραν το φαγητό, άκουσα μία αεροσυνοδό που μιλούσε στους μπροστινούς και η προφορά της μου φάνηκε "ελληνική".. Το λέω στον άντρα μου, και όταν η κοπέλα μας πλησίασε για να της πούμε τι επιλέξαμε από το μενού, είδε το καρτελάκι της που είχε ελληνικό όνομα και τη ρώτησε αν είναι Ελληνίδα. Βέβαια και ήταν (δε με ξεγελάει το αυτί μου) και χάρηκε πολύ που πέτυχε Έλληνες στην πτήση! Και εμείς χαρήκαμε γιατί ήταν μια γλυκύτατη και ευγενέστατη κοπέλα.
Μιλήσαμε για λίγο και της είπαμε για την ταλαιπωρία μας την προηγούμενη μέρα στο Ντουμπάι.
Το φαγητό φαινόταν πολύ καλό αλλά όπως καταλαβαίνετε έφαγα ελάχιστα και πολύ επιλεκτικά (λίγο πουρέ, το ψωμάκι) και κοιμήθηκα. Η Emirates έχει άνετες θέσεις και πολύ καλό IFE με αμέτρητες ταινίες, αλλά το τίμησα μόνο στην πτήση της επιστροφής. Αυτή η πτήση είχε διάρκεια 4μιση ώρες, τις 3μιση κοιμόμουν σίγουρα. Σε κάποια φάση άκουσα θόρυβο από σακούλα και ξύπνησα, ήταν η συμπαθέστατη αεροσυνοδός που ήθελε να μας περιποιηθεί και μας έφερε μια σακούλα γεμάτη ποτάκια, σοκολατάκια και άλλα amenities.. "Κοιμήσου, κοιμήσου" μου λέει, "σας άφησα μερικά εφόδια για το ταξίδι σας"..
Τι καλή!Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο Bandaranaike. Μικρό αλλά σχετικά σύγχρονο, δε μας έκανε κάτι αρνητική εντύπωση. Πριν περάσουμε από έλεγχο διαβατηρίων έπρεπε να συμπληρώσουμε ένα έγγραφο με τα στοιχεία μας, και διάφορες ερωτήσεις (π.χ. που θα μείνουμε, και βάλαμε την διεύθυνση του πρώτου ξενοδοχείου). Όποιος πάει καλό είναι να κρατάει ένα στυλό γιατί δεν δίνουν πουθενά. Εμείς ευτυχώς βρήκαμε στυλό μέσα στις προμήθειες που μας χάρισε η αεροσυνοδός.
Δε θυμάμαι αν το ανέφερα στην προετοιμασία του ταξιδιού αλλά για να ταξιδέψεις στην Σρι λάνκα χρειάζεσαι βίζα. Την βγάζεις ηλεκτρονικά από την επίσημη ιστοσελίδα και κοστίζει 30 δολάρια. Αφού περάσαμε τον έλεγχο και πήραμε τις βαλίτσες μας βγήκαμε έξω και είχα ένα άγχος για το αν θα είναι εκεί ο οδηγός. Ήταν εκεί και κρατούσε ένα χαρτί με το όνομά μου. Ήταν ένας πολύ ευγενικός κύριος, γύρω στα 45, Σριλανκέζος με το όνομα Τίσσα. Πριν ξεκινήσουμε τον ρωτήσαμε που μπορούμε να βρούμε ντόπια κάρτα sim για το κινητό καθώς και ATM για να σηκώσουμε χρήματα.
Μας πήγε στα ATM και υπήρχαν δύο μηχανήματα τα οποία ήταν συμβατά με cirrus και maestro. Δοκίμασα και στα δύο με την εθνοcash μου και μου έλεγαν ότι η συναλλαγή δεν είναι δυνατή. Ο Τίσσα με καθησύχασε ότι θα πάμε και σε άλλα ΑΤΜ στην πόλη, αλλά ευτυχώς το ένα από τα δύο μηχανήματα δέχτηκε την αντίστοιχη κάρτα του άντρα μου οπότε είχαμε τουλάχιστον χρήματα για τα ξενοδοχεία και τα πρώτα έξοδα. Ο Τίσσα μας είπε ότι υπάρχει όριο ημερήσιας συναλλαγής 40000-45000 LKR οπότε δε δοκιμάσαμε για περισσότερα, αλλά δε νομίζω ότι ισχύει γιατί άλλη μέρα σηκώσαμε τα διπλά. Όποιος βρεθεί στο αεροδρόμιο και θέλει να κινηθεί με χρήματα από ΑΤΜ καλό είναι να σηκώσει αρκετά γιατί δυστυχώς δεν μπορείς να ξέρεις σε ποια πόλη θα ξαναβρείς συμβατό ΑΤΜ. Εμείς είχαμε θέμα στην πορεία του ταξιδιού. Η δική μου χρεωστική κάρτα δεν έγινε πουθενά δεκτή..
Μετά από εκεί πήγαμε στα stands από τις εταιρίες καρτοκινητής. Αγοράσαμε μία sim της Dialog (η μεγαλύτερη εταιρία τους) που κόστιζε γύρω στα 10 ευρώ και μας έδινε 2 ώρες σε ντόπιους αριθμούς, 2 giga internet και 20 λεπτά για κλήσεις στην Ελλάδα. Είναι απαραίτητη για την επικοινωνία με τον οδηγό αλλά και αν θες να μιλήσεις έστω για λίγο με Ελλάδα. Η χρέωση με τις ελληνικές συνδέσεις είναι 7+ ευρώ το λεπτό! Και η χρέωση αυτή βέβαια ίσχυε είτε παίρναμε τηλ. προς Ελλάδα είτε πέρναμε τον οδηγό. Οι άλλες χρεώσεις ήταν 12 ευρώ/ΜΒ και 50κάτι λεπτά το γραπτό μήνυμα (στα Εμιράτα κόστιζε 3 ευρώ/λεπτό ομιλίας). Οπότε η ντόπια sim ήταν μονόδρομος. Ο υπάλληλος της dialog άλλαξε τις ρυθμίσεις του τηλεφώνου μας για να λειτουργεί η sim και φύγαμε για να πάμε στο αυτοκίνητο.
Με το που βγήκαμε έξω νιώσαμε αμέσως την διαφορά! Ζέστη, πάνω από 30 βαθμοί, και υγρασία.. Κοίταζα γύρω μας την βλάστηση και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικό είναι αυτό το αεροδρόμιο από όσα έχω δει.
Ο Τίσσα μας είπε να περιμένουμε και πήγε να φέρει το αμάξι από το πάρκινγκ. Ήταν ένα καλοδιατηρημένο Nissan 10ετίας με μεγάλο πορτ μπαγκάζ και air condition. Υπάρχουν γραφεία που προσφέρουν αυτοκίνητα χωρίς κλιματισμό σε χαμηλότερη τιμή, μη το σκεφτείτε καν..
Μόλις μπήκαμε μέσα μας ρώτησε από που είμαστε. Του είπαμε "from Greece" και δεν κατάλαβε..
-"We are greek"
- Aaaa! You are from Greek! Greek very good country!
Του εξήγησα πως η χώρα λέγεται "Greece" και όποιος κατάγεται από εκεί λέγεται "greek".. Το κατάλαβε αλλά κάπως απογοητεύτηκε. Του άρεσε το Greek για όνομα χώρας.. Οπότε δε του το χάλασα άλλο, όσες φορές μας ρωτούσε για την Ελλάδα, συνέχισε να τη λέει Greek όπως το είχε συνηθίσει.. Είχε μελετήσει στο παρελθόν την μεσογειακή διατροφή και ήξερε πολλά προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα. Επίσης είχε ενδιαφέρον για την ιστορία και ήξερε για τους αρχαίους Έλληνες, την δημοκρατία.. Του εξηγούσαμε πόσες λέξεις που χρησιμοποιεί προέρχονται από τα ελληνικά και είχε ενθουσιαστεί! Οι περισσότεροι Σριλανκέζοι μιλούν αγγλικά (με την χαρακτηριστική "ινδική" προφορά βέβαια) γιατί τα διδάσκονται στο σχολείο.
Ο Τίσσα ήξερε το πρόγραμμα που είχα κανονίσει με το γραφείο στο "πολύ περίπου" αλλά είχα εκτυπωμένο το έγγραφο που μου έστειλαν με email από το γραφείο με την διαδρομή αναλυτικά. Ήξερε πως αυτή τη μέρα απλά θα πηγαίναμε στην Sigiriya και θα διανυκτερεύαμε εκεί. Του ζητήσαμε να σταματήσουμε κάπου για να πάρουμε εμφιαλωμένο νερό και σε κάποιο φαρμακείο για να πάρουμε αντικουνουπικό spray.
Όταν μπήκαμε σε ένα χωριό σταμάτησε σε ένα παρακμιακό μαγαζάκι το οποίο είχε τα νερά εκτος ψυγείου στη βιτρίνα. Κατέβηκε ο άντρας μου για να πάρει και δε πρόλαβα να του πω να μη πάρει αν δεν έχουν άλλα πέρα από αυτά της βιτρίνας. Τελικά έφερε 2 ή 3 μεγάλα μπουκάλια από την βιτρίνα τα οποία τα βάραγε ο ήλιος όλη μέρα. Δεν είχε άλλα μου είπε.. Εντάξει απαντώ, αυτά τα "ληγμένα" νερά θα πάνε για πλύσιμο δοντιών και για βράσιμο θα πάρουμε άλλα για να πιούμε. Μου περιέγραψε την αντίδραση του ιδιοκτήτη όταν τον ρώτησε πόσο κάνουν.. Δεν ήξερε τι να του πει, το σκεφτόταν και τελικά του ζήτησε μια "εξωφρενική", για τα δεδομένα της χώρας, τιμή (κοντά 2 ευρώ το μπουκάλι).
Με το που μπήκε στο αυτοκίνητο είχαμε και το πρώτο τετ α τετ με σριλανκέζικο κουνούπι! Θα μας φάει εδώ μέσα ακόμα δε φτάσαμε! Το εξολοθρεύσαμε και θυμίσαμε στον οδηγό πως θέλουμε να αγοράσουμε αντικουνουπικό.. Ευτυχώς είχαμε συνέχεια κλειστά τα παράθυρα και δε μπήκαν άλλα. Επίσης να σας πω πως η παράνοια της κουνουποφοβίας είχε αρχίσει και παρόλο τον καύσωνα από την πτήση κιόλας φορούσαμε μακρυμάνικα και τζιν. Είπαμε, "ο στόχος", ούτε ένα τσίμπημα..
Η κίνηση στον δρόμο ήταν ανυπόφορη, η οδήγηση όλων ήταν θεότρελη, και γενικά επικρατούσε ένας χαμός. Θαυμάζαμε τον οδηγό μας για το πως ελισσόταν και πως απέφευγε όλους όσους ερχόταν κατά πάνω μας. Τουκ τουκ (τα τρίκυκλα ταξί της χώρας), λεωφορεία, ποδήλατα, μηχανάκια, πεζοί, αγελάδες, άλλα αυτοκίνητα και αγροτικά δημιουργούσαν κυκλοφοριακό χάος. Οι προσπεράσεις έχουν άλλη έννοια από αυτή που ξέρουμε, αν χωράς ανάμεσα από δύο αυτοκίνητα, έστω και στον πόντο, προσπερνάς, και φυσικά μιλάμε για στενό δρόμο που ήταν παντού με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση.
Δείτε π.χ. την παρακάτω φώτο που έβγαλα σε κάποια φάση. Μέσα σε μία φώτο απ'τον δρόμο φαινεται το δικό μας αυτοκίνητο, δύο βανάκια, ένα τουκ τουκ, και ένα λεωφορείο!
Κοιτούσαμε δεξιά και αριστερά τα τριτοκοσμικά μαγαζάκια του χωριού και τους ντόπιους που έκαναν τις βόλτες τους. Οι γυναίκες ήταν συνήθως κάτω από μία ομπρέλα. Ο οδηγός σταμάτησε έξω από ένα φαρμακείο και κατέβηκα και γω αυτή τη φορά για να βρούμε ένα καλό αντικουνουπικό. Το φαρμακείο ήταν κάπου 9τμ. και είχε 3 υπαλλήλους. Η θερμοκρασία εκεί μέσα ήταν σάουνας και όλα τα φάρμακα ήταν πάνω σε πενταβρώμικα ράφια. Φανταστείτε μια βρώμικη, αποπνικτική αποθήκη που παίζει το ρόλο του φαρμακείου. Σίγουρα τα μισά θα ήταν αλλοιωμένα.. Χάρηκα που είχα προνοήσει και είχαμε αγοράσει όλα τα φάρμακα μας από Ελλάδα και Εμιράτα.. Περιμέναμε (γιατί είχε και ουρά από ντόπιους που μας κοίταζαν περίεργα) αλλά όταν ρωτήσαμε μας είπαν πως δεν έχουν κάτι για τα κουνούπια.. Επιστρέψαμε στο αμάξι, το είπαμε στον Τίσσα και μας καθησύχασε πως ξέρει το κατάλληλο μέρος για να βρούμε.
Σε όλη την διαδρομή δύο ήταν οι αφίσες που έβλεπες παντού! Η μία έδειχνε εναν κύριο με παχύ μουστάκι που φορούσε λευκό ρούχο και κόκκινο κασκόλ, και η άλλη ήταν μια διαφήμιση από τα κρακεράκια munchee (πολύ μάρκετινγκ τα munchee). Ρώτησα τον Τίσσα ποιος είναι αυτός ο κύριος με την μουστάκα και το κασκόλ που βλέπουμε παντού και μου είπε πως είναι ο πρωθυπουργός και εν όψη των εκλογών την επόμενη βδομάδα κάνει την προεκλογική του καμπάνια. Είχε γεμίσει τον τόπο αφίσες, και ολόσωμα σταντς 2-3 μέτρων.. Μια από τις επόμενες μέρες είχαμε μεγάλη συζήτηση με τον Τίσσα για τον (πρώην) πρωθυπουργό τους και για την πολιτική και οικονομική κατάσταση στην χώρα.. Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ρωτήσω λεπτομέρειες για τέτοια θέματα.
Συνεχίσαμε και λίγο παρακάτω είχε ένα "food city". Πρόκειται για αλυσίδα σούπερ μάρκετ που χρησιμοποιήσαμε αρκετά και τις υπόλοιπες μέρες, και είναι η όαση του ταξιδιώτη για είδη πρώτης ανάγκης. Βρήκαμε ένα αντικουνουπικό που είχα διαβάσει πως είναι ισχυρό (mino mosquito repellant) και πήραμε 2 μπουκάλια. Επίσης όσο ψάχναμε στους διαδρόμους είδαμε στους χυμούς ελληνικά γράμματα. Και ναι η Κύπρος κάνει εξαγωγές χυμών στην μακρινή Σρι Λάνκα, Fontana, εγγύηση! Πήραμε δυο μπουκάλια, γιατί χυμούς στα ξενοδοχεία (με τον κίνδυνο να έχουν νερό μέσα) δε θα πείναμε. Βρήκαμε και τα πολυδιαφημισμένα munchee crackers και αν και είχαμε και τα δικά μας, πήραμε και από αυτά γιατί με το στομάχι που είχα θα αργούσα να φάω κανονικά.. Βέβαια αγοράσαμε και νερά (στο 1/4 της τιμής από τα ηλιοκαμένα).
Kυπριακός χυμός fontana
Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο και είπαμε στον Τίσσα πως αυτό το μαγαζί είχε ότι χρειαζόμασταν. Μας εξήγησε πως αυτή η αλυσίδα έχει πολλά σούπερ μάρκετ που σίγουρα μοιάζουν με αυτά που έχουμε στην χώρα μας, αλλά δεν απευθύνονται στον μέσο Σριλανκέζο. Μόνο οι πλούσιοι και οι τουρίστες ψωνίζουν από αυτά..
Η διαδρομή μέχρι την Sigiriya αν και 150χλμ θα κρατούσε πάνω από 4 ώρες λόγω κίνησης αλλά και επειδή κάποιοι δρόμοι είχαν έργα αποκατάστασης από τις καταιγίδες των προηγούμενων ημερών.
Οι εκτιμήσεις του google και του rome2rio είναι υπεραισιόδοξες για τις διαδρομές στην Σρι λάνκα..
Όσο ήταν ακόμα μέρα, ο Τίσσα σταματούσε κάθε λίγο και μας έδειχνε διάφορα δέντρα και φυτά και μας εξηγούσε τι παράγουν στην Σρι λάνκα. Τα πυκνά φοινικοδάση ήταν πρωτόγνωρη εικόνα για μας..
Aνανιές
Σε κάποια φάση τον ρώτησα και για τα φίδια.. Μας είπε πως έχουν πάρα πολλά φίδια (πολλά από αυτά δηλητηριώδη) όπως και ένα μεγάλο, αντίστοιχο με το anaconda.. Μη φοβάστε όμως, μας είπε. Βλέπετε όλα αυτά τα σπιτάκια που είναι μέσα στην ζούγκλα; Είναι χαμηλά σπίτια και τα φίδια άνετα θα μπορούσαν να μπουν μέσα, όμως δε το κάνουν. " The "devils" are afraid of people, when they smell us they leave. Very rarely they bite." Χρησιμοποιούσε συχνά την λέξη "devils" για τα φίδια, τους κροκόδειλους και γενικά τα επικίνδυνα ζώα.. Μας είπε επίσης ότι η φύση τους έχει πολλά ζώα που σκοτώνουν τα φίδια για να υπάρχει ισορροπία..
Βέβαια όταν κάποια άλλη φορά του είπα πως διάβασα ότι η χώρα τους είναι η πρώτη σε όλο τον κόσμο από δάγκωμα φιδιού, μου είπε "yes maybe this is true.."
Όταν άρχισε να σκοτεινιάζει αποκοιμήθηκα για λίγο (οι 3μιση ώρες στο αεροπλάνο δεν ήταν αρκετές) και όταν ξύπνησα και κοίταξα έξω σάστισα λίγο. Ήταν κατασκότεινα φυσικά, πουθενά δεν υπήρχε φωτισμός στον δρόμο και όσα σπίτια, πανδοχεία, μαγαζάκια συναντούσαμε είχαν όλα αυτό το λευκό, μίζερο φως από τις λάμπες οικονομίας που ίσα ίσα φωτιζε αχνά.. Ήταν κάπως τρομακτικά.. Δεξιά και αριστερά παντού ζούγκλα και διάσπαρτα μίζερα φωτάκια εδώ κι εκεί.. Ο Τίσσα μου ζήτησε το τηλέφωνο του ξενοδοχείου για να ρωτήσει που ακριβώς είναι. Πήρε αλλά πριν προλάβει να του πει πως να πάμε έκλεισε το κινητό του ξενοδόχου από μπαταρία. Τον πετύχαμε σε ένα δεύτερο τηλέφωνο που είχαμε και συνεννοήθηκαν.
Όταν πλησιάζαμε κοιτάζαμε στα αριστερά μας μήπως και μέσα στο σκοτάδι διακρίνουμε την ταμπέλα του ξενοδοχείου για να στρίψουμε. Ο Τίσσα άναψε τα μεγάλα φώτα για δούμε την ταμπέλα. Και ξαφνικά μέσα στην απόλυτη ερημιά ξεπροβάλει ένας αστυνομικός και μας κάνει σήμα να σταματήσουμε.. Καλά αρχίσαμε, σκέφτομαι..
Last edited:
