go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.966
- Likes
- 9.374
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Boca chica
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Σάντο Ντομίνγκο
- Vamos a la playa?
- Νότια ακτογράμμη
- Κεφάλαιο 10ο
- Punta Cana
- Bayahibe
- Κεφάλαιο 13ο
- Bayahibe
- Bayahibe
- Isla Saona
- Isla Saona
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Λας Γκαλέρας
- Ελ Ρινκόν
- Ελ Ρινκόν-στον παράδεισο
- Ελ Ρινκόν
- Λοs Κακάοs
- Isla Bacardi
- Σαμάνα
- Πλάγια ελ Βάγιε
- Ελ Ρινκόν
- Salto de Limon
- Salto de Limon
- Λας Τερένας
- Loma Cercada hotel
- Amber coast
- Amber coast
- Πουέρτο Πλάτα-Σαντιάγο
- Δομηνικανές Άλπεις-Jarabacoa
- Κεφάλαιο 38ο (Επίλογος)
Γεμιζω τα σεικερ με 42 παγακια το καθενα , φιαχνω δυο σουπερ φραπεδες και βγαινω να συναντησω τον Mr.
Kαθισμενος στο παγκακι στην αυλη του ξενοδοχειου μελεταει το χαρτη που δεν εχει ξαναδει ποτε και ρωταει που θα παμε.Του δειχνω το τελευταιο ακρο του νησιου , τερμα δεξια στην κοστα ντελ κοκο και γελαει.Ευτυχως που δεν επεκτεινεται κι αλλο το νησι μου λεει. Επεκτεινεται προς τα βορεια του λεω , αλλα στο φυλαω για μεθαυριο.
Το κοκκινο Honda μας υποδεχεται στη δροσερη απο το ac καμπινα του και μοιαζει χλιδατο μπροστα στο χθεσινο μας οχημα.Πρωτη κινηση να πιασω σταθμο στο ραδιο.
Αφηνουμε πισω μας την Boca chica και οδηγουμε τη νοτια ακτη προς τα ανατολικα και τη La Romana την πολη της ζαχαρης.Το ονομα προερχεται απο τη Ρωμαικη ζυγαρια “balanza romana” με την οποια ζυγιζαν καποτε τη ζαχαρη.Σημερα ειναι η πρωτευουσα της επαρχιας και απο τις σημαντικοτερες περιοχες που παραγουν ζαχαροκαλαμα παγκοσμιως.Η κινηση εδω πυκνωνε αρκετα αναμεσα στα πολυχρωμα παστελ σπιτια που συνοστιζονταν τσιμα -τσιμα πανω στην Avenida Libertad.Τα αυτοκινητα των ντοπιων εχουν μπαλωματα απο ολα τα χρωματα που υπαρχουν.Καταλαβαινω γιατι...ξαφνικα ξεπαρκαρουν και μπαινουν μπροστα σου χωρις φλας , χωρις καμια προειδοποιηση..
Εξω απο την πολη , ο δρομος διασχιζει μια πεδιαδα με φυτειες ζαχαροκαλαμου να λικνιζονται στο χαδι του αερα και αγελαδες να βοσκουν βαριεστημενα δημιουργωντας εναν πινακα σαν αυτους που ηταν παραταγμενοι στα πεζοδρομια της Boca chica.
Το ραδιο παιζει ευθυμη μουσικη , ο εκφωνητης ουτε που ξερω τι λεει , αλλα η φωνη του και η μελωδικη προφορα του , μου ζωγραφιζουν ενα μονιμο χαμογελο στα χειλη. Περναμε διπλα απο καταφυτες πλαγιες , πανω απο δεκαδες γεφυρες μικρες και μεγαλες αφου καθε χωριο ειναι χτισμενο διπλα-πανω απο καποιο ποταμι που ακολουθει πορεια νοτια προς τις ακτες της καραιβικης.
Και φυσικα καθε χωριο που σεβεται τον εαυτο του διαθετει απο ενα στρογγυλο υπαιθριο , ξυλινο χτισμα που εχει στη μεση του την αρενα για τις κοκορομαχιες . Γιατι το μεγαλο παθος των Δομηνικανων ειναι το Baseball , αλλα το κρυφο τους ειναι οι κοκορομαχιες . Καθε Σαββατοκυριακο , ο αερας γεμιζει ενθουσιασμο , και τα στοιχηματα πεφτουν βροχη..
Εκει κοντα βρισκεται το Αλτος ντε Τσαβον , μια απομιμηση ιταλικου χωριου του 16ου αιωνα με ενα αμφιθεατρο χωρητικοτητας 3000 ατομων που εγκαινιασε ο Φρανκ Σινατρα το 1982 με μια συναυλια του.Το χωριο μπορει να επισκεφτει οποιος θελει και διαθετει πλακοστρωτα καλντεριμια , εστιατορια , γκαλερι και ενα εντυπωσιακο αρχαιολογικο μουσειο με καλλιτεχνηματα , αντικειμενα , ειδωλα και οικιακα σκευη των ιθαγενων Ταινο. Οι τιμες ειναι αρκετα τσιμπημενες ειδικα για τα δεδομενα του Δομηνικου.
Περασαμε εξω απο το πολυτελες συγκροτημα Casa de Campo – το σπιτι στην εξοχη – που ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα της καραιβικης με 15 πισινες , 17 γηπεδα τενις , 4 γηπεδα γκολφ , 150 αλογα για ιππασια , πολο κλπ... Μια σειρα απο ιδιωτικες παραλιες και δικο του αεροδρομιο οπου υποδεχεται τους πλουσιους επισκεπτες .Οι 950 βιλες-παλατια και οι μικροτερες αλλα εξισου πολυτελεις casitas φερουν ολες την διακοσμητικη υπογραφη του διασημου Δομηνικανου Οσκαρ ντε λα Ρεντα. ο οποιος εχει τη δικη του σουιτα εδω , διπλα στον Χουλιο Ιγκλεσιας και τη Σαρον Στοουν.
Kαθισμενος στο παγκακι στην αυλη του ξενοδοχειου μελεταει το χαρτη που δεν εχει ξαναδει ποτε και ρωταει που θα παμε.Του δειχνω το τελευταιο ακρο του νησιου , τερμα δεξια στην κοστα ντελ κοκο και γελαει.Ευτυχως που δεν επεκτεινεται κι αλλο το νησι μου λεει. Επεκτεινεται προς τα βορεια του λεω , αλλα στο φυλαω για μεθαυριο.
Το κοκκινο Honda μας υποδεχεται στη δροσερη απο το ac καμπινα του και μοιαζει χλιδατο μπροστα στο χθεσινο μας οχημα.Πρωτη κινηση να πιασω σταθμο στο ραδιο.
Αφηνουμε πισω μας την Boca chica και οδηγουμε τη νοτια ακτη προς τα ανατολικα και τη La Romana την πολη της ζαχαρης.Το ονομα προερχεται απο τη Ρωμαικη ζυγαρια “balanza romana” με την οποια ζυγιζαν καποτε τη ζαχαρη.Σημερα ειναι η πρωτευουσα της επαρχιας και απο τις σημαντικοτερες περιοχες που παραγουν ζαχαροκαλαμα παγκοσμιως.Η κινηση εδω πυκνωνε αρκετα αναμεσα στα πολυχρωμα παστελ σπιτια που συνοστιζονταν τσιμα -τσιμα πανω στην Avenida Libertad.Τα αυτοκινητα των ντοπιων εχουν μπαλωματα απο ολα τα χρωματα που υπαρχουν.Καταλαβαινω γιατι...ξαφνικα ξεπαρκαρουν και μπαινουν μπροστα σου χωρις φλας , χωρις καμια προειδοποιηση..
Εξω απο την πολη , ο δρομος διασχιζει μια πεδιαδα με φυτειες ζαχαροκαλαμου να λικνιζονται στο χαδι του αερα και αγελαδες να βοσκουν βαριεστημενα δημιουργωντας εναν πινακα σαν αυτους που ηταν παραταγμενοι στα πεζοδρομια της Boca chica.
Το ραδιο παιζει ευθυμη μουσικη , ο εκφωνητης ουτε που ξερω τι λεει , αλλα η φωνη του και η μελωδικη προφορα του , μου ζωγραφιζουν ενα μονιμο χαμογελο στα χειλη. Περναμε διπλα απο καταφυτες πλαγιες , πανω απο δεκαδες γεφυρες μικρες και μεγαλες αφου καθε χωριο ειναι χτισμενο διπλα-πανω απο καποιο ποταμι που ακολουθει πορεια νοτια προς τις ακτες της καραιβικης.
Και φυσικα καθε χωριο που σεβεται τον εαυτο του διαθετει απο ενα στρογγυλο υπαιθριο , ξυλινο χτισμα που εχει στη μεση του την αρενα για τις κοκορομαχιες . Γιατι το μεγαλο παθος των Δομηνικανων ειναι το Baseball , αλλα το κρυφο τους ειναι οι κοκορομαχιες . Καθε Σαββατοκυριακο , ο αερας γεμιζει ενθουσιασμο , και τα στοιχηματα πεφτουν βροχη..
Εκει κοντα βρισκεται το Αλτος ντε Τσαβον , μια απομιμηση ιταλικου χωριου του 16ου αιωνα με ενα αμφιθεατρο χωρητικοτητας 3000 ατομων που εγκαινιασε ο Φρανκ Σινατρα το 1982 με μια συναυλια του.Το χωριο μπορει να επισκεφτει οποιος θελει και διαθετει πλακοστρωτα καλντεριμια , εστιατορια , γκαλερι και ενα εντυπωσιακο αρχαιολογικο μουσειο με καλλιτεχνηματα , αντικειμενα , ειδωλα και οικιακα σκευη των ιθαγενων Ταινο. Οι τιμες ειναι αρκετα τσιμπημενες ειδικα για τα δεδομενα του Δομηνικου.
Περασαμε εξω απο το πολυτελες συγκροτημα Casa de Campo – το σπιτι στην εξοχη – που ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα της καραιβικης με 15 πισινες , 17 γηπεδα τενις , 4 γηπεδα γκολφ , 150 αλογα για ιππασια , πολο κλπ... Μια σειρα απο ιδιωτικες παραλιες και δικο του αεροδρομιο οπου υποδεχεται τους πλουσιους επισκεπτες .Οι 950 βιλες-παλατια και οι μικροτερες αλλα εξισου πολυτελεις casitas φερουν ολες την διακοσμητικη υπογραφη του διασημου Δομηνικανου Οσκαρ ντε λα Ρεντα. ο οποιος εχει τη δικη του σουιτα εδω , διπλα στον Χουλιο Ιγκλεσιας και τη Σαρον Στοουν.
Last edited:
