soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.320
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Κοιτάζοντας τον χάρτη της πόλης, εντόπισα μια εκκλησία η οποία ήταν πολύ κοντά στην προκυμαία του San Basilio, εκεί που πλεύριζαν τα επιβατηγά πλοία, απ’ όπου εκατοντάδες φορές είχα περάσει. Ήταν ο San Sebastiano τον οποίο έκρυβαν τα κτίρια που η μια τους πλευρά έβλεπε το κανάλι Giudeccα. Έκανα μια μικρή παράκαμψη από τον παραλιακό, παράλληλα σε ένα κανάλι, πέρασα τη γέφυρα που κατέληγε στο περιποιημένο εξωτερικό χώρο της εκκλησίας.
Στον προθάλαμο, ένα άτομο δίνοντας μου ένα μονοσέλιδο έντυπο με καλωσόρισε με ένα φιλικό και ευγενικό χαμόγελο και μου έδωσε την εντύπωση ότι του έκανα τιμή που σπατάλησα τον χρόνο μου και έφτασα μέχρι εδώ. Αλλά αυτό το χαμόγελο σήμαινε κάτι που κείνη τη στιγμή το αγνοούσα.
Στο μισοσκόταδο του ναού υπήρχαν μόνο δυο τρεις προσκυνητές. Δεν είχε τη λαμπρότητα ή τα θεματικά περιεχόμενα των άλλων που εξ’ αιτίας τους έχουν μετατραπεί από τα πλήθη των τουριστών σε μουσεία, και δεκάδες ζευγάρια μάτια να το κοιτάζουν μαζί σου. Ήταν μια καθολική εκκλησία, χωρίς τη δυνατή θρησκευτικότητα που μεταδίδει ένας κατανυκτικός ναός των βυζαντινών μοναστηριών. Παρόλα αυτά εδώ σύμβαινε κάτι άλλο.
Καθισμένος στο κέντρο της εκκλησία; περίμενα να συνηθίσουν τα μάτια μου στο σκοτάδι. Στο κέντρο της οροφής ξεχώριζε με λαμπερά χρώματα μια μεγάλη τοιχογραφία με θέμα από την Παλαιά Διαθήκη. Υπήρχαν επίσης μικρότερες ψηλά στις γωνίες με το ίδιο θέμα.
Αυτό όμως που εντυπωσίαζε ήταν η φαντασμαγορική τοιχογραφία που κάλυπτε όλο τον υπόλοιπο γυμνό από εικόνες χώρο από την οροφή μέχρι το έδαφος. Παραστάσεις από κλαδιά δένδρων στο χρώμα του μωβ με φόντο το απαλό χρώμα του γαλάζιου, κίτρινα, ροζ, και λευκά μικρά ανθρακιά σκορπισμένα πάνω τους. Ο πλούσιος διάκοσμος έκανε το ναό να μοιάζει με στολισμένο επιτάφιο. Μια γλυκιά ήρεμη ομορφιά ξεχυνόταν από κάθε γωνιά και διέγειρε τις αισθήσεις μου. Οι εικόνες με το θρησκευτικό περιεχόμενο, το γαλάζιο του ουρανού στολισμένο με άνθη, που κυμάτιζε σαν πέπλο ομορφιάς, μεταμορφωνόταν σε μουσική αρμονία, εισχωρούσε μέσα μου, με γέμιζε με ένα παραδείσιο αίσθημα, έχανα τόπο και χρόνο, γινόμουν πνεύμα. Ήταν τότε που είπα τη προαναφερθείσα φράση καθώς και: -Τόσον καιρό εδώ, και μόνο τώρα τον ανακαλύπτω;
Έριξα για λίγο το βλέμμα μου χαμηλά στα μαύρα στασίδια να ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μου, από τη λάμψη του «Δαντικού παραδείσου», να προσδιορίσω από πού προέρχεται αυτή η συναισθηματική έντονη φόρτιση την οποία ποτέ μέχρι τώρα δεν αισθάνθηκα σε καθολικό ναό. Ρίχνω μια ματιά στο ενημερωτικό χαρτάκι που μου έδωσε ο αινιγματικός κύριος στην είσοδο, και η λέξη που διάβασα ανάμεσα στις άλλες, μου έλυσαν τις απορίες: Βερονέζε… (1528-88)
Βρισκόμουν χωρίς να το γνωρίζω, σ΄ ένα χώρο γεμάτος από την τέχνη του Βερονέζε. Τα φαντασμαγορικά έργα του στην οροφή είναι οι «Εικόνες
από τη ζωή της Εσθήρ», και είναι αυτά ακριβώς, που τον κατέταξαν δίπλα στον Τιτιάνο και τον Τιντορέττο, οι οποίοι αποτέλεσαν τους τρεις κορυφαίους της βενετσιάνικης τέχνης. Είναι αυτός που είχε προτίμηση τη διακόσμηση των εκκλησιών με πολύπλοκα στολίδια, και δημιούργησε την υπόλοιπη μοναδική τοιχογραφία που βρίσκεται γύρω μου. Όλος ο εσωτερικός χώρος του San Sebastiano ο οποίος κτίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα είναι δικό του δημιούργημα, κι΄ εδώ μέσα βρίσκεται και ο τάφος του.
Υπάρχουν κι άλλοι βενετσιάνοι καλλιτέχνες που μαζί με τους προαναφερθέντες μεγαλούργησαν στην εποχή της «ακμής της Αναγέννησης», και το έργο τους πλούτισε την παγκόσμια τέχνη. Θα δούμε έργα των Τζιορτζόνε, Βερόκιο, Καλανέτο (με θέματα από την πόλη και τα κανάλια της), Γκουάρντι (μαθητής του), Τιέπολο (αρχή του μπαρόκ), Βιβάλντι (μουσική), αλλά και αυτοί που μαθήτευσαν στα εδώ εργαστήρια όπως ο El Greco.
Όμως η περιγραφή της βενετσιάνικης τέχνης της εποχής εκείνης είναι ατέλειωτη. Εδώ κυρίως εστίασα την περιγραφή μου πολύ συνοπτικά, στο «ελληνικό» το οποίο μπορεί να βρεθεί μπροστά μας σε μια επίσκεψη μας στην πόλη, και που ίσως το προσπεράσουμε αδιάφοροι.-
Soudianos…
Στον προθάλαμο, ένα άτομο δίνοντας μου ένα μονοσέλιδο έντυπο με καλωσόρισε με ένα φιλικό και ευγενικό χαμόγελο και μου έδωσε την εντύπωση ότι του έκανα τιμή που σπατάλησα τον χρόνο μου και έφτασα μέχρι εδώ. Αλλά αυτό το χαμόγελο σήμαινε κάτι που κείνη τη στιγμή το αγνοούσα.
Στο μισοσκόταδο του ναού υπήρχαν μόνο δυο τρεις προσκυνητές. Δεν είχε τη λαμπρότητα ή τα θεματικά περιεχόμενα των άλλων που εξ’ αιτίας τους έχουν μετατραπεί από τα πλήθη των τουριστών σε μουσεία, και δεκάδες ζευγάρια μάτια να το κοιτάζουν μαζί σου. Ήταν μια καθολική εκκλησία, χωρίς τη δυνατή θρησκευτικότητα που μεταδίδει ένας κατανυκτικός ναός των βυζαντινών μοναστηριών. Παρόλα αυτά εδώ σύμβαινε κάτι άλλο.
Καθισμένος στο κέντρο της εκκλησία; περίμενα να συνηθίσουν τα μάτια μου στο σκοτάδι. Στο κέντρο της οροφής ξεχώριζε με λαμπερά χρώματα μια μεγάλη τοιχογραφία με θέμα από την Παλαιά Διαθήκη. Υπήρχαν επίσης μικρότερες ψηλά στις γωνίες με το ίδιο θέμα.
Αυτό όμως που εντυπωσίαζε ήταν η φαντασμαγορική τοιχογραφία που κάλυπτε όλο τον υπόλοιπο γυμνό από εικόνες χώρο από την οροφή μέχρι το έδαφος. Παραστάσεις από κλαδιά δένδρων στο χρώμα του μωβ με φόντο το απαλό χρώμα του γαλάζιου, κίτρινα, ροζ, και λευκά μικρά ανθρακιά σκορπισμένα πάνω τους. Ο πλούσιος διάκοσμος έκανε το ναό να μοιάζει με στολισμένο επιτάφιο. Μια γλυκιά ήρεμη ομορφιά ξεχυνόταν από κάθε γωνιά και διέγειρε τις αισθήσεις μου. Οι εικόνες με το θρησκευτικό περιεχόμενο, το γαλάζιο του ουρανού στολισμένο με άνθη, που κυμάτιζε σαν πέπλο ομορφιάς, μεταμορφωνόταν σε μουσική αρμονία, εισχωρούσε μέσα μου, με γέμιζε με ένα παραδείσιο αίσθημα, έχανα τόπο και χρόνο, γινόμουν πνεύμα. Ήταν τότε που είπα τη προαναφερθείσα φράση καθώς και: -Τόσον καιρό εδώ, και μόνο τώρα τον ανακαλύπτω;
Έριξα για λίγο το βλέμμα μου χαμηλά στα μαύρα στασίδια να ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μου, από τη λάμψη του «Δαντικού παραδείσου», να προσδιορίσω από πού προέρχεται αυτή η συναισθηματική έντονη φόρτιση την οποία ποτέ μέχρι τώρα δεν αισθάνθηκα σε καθολικό ναό. Ρίχνω μια ματιά στο ενημερωτικό χαρτάκι που μου έδωσε ο αινιγματικός κύριος στην είσοδο, και η λέξη που διάβασα ανάμεσα στις άλλες, μου έλυσαν τις απορίες: Βερονέζε… (1528-88)
Βρισκόμουν χωρίς να το γνωρίζω, σ΄ ένα χώρο γεμάτος από την τέχνη του Βερονέζε. Τα φαντασμαγορικά έργα του στην οροφή είναι οι «Εικόνες
από τη ζωή της Εσθήρ», και είναι αυτά ακριβώς, που τον κατέταξαν δίπλα στον Τιτιάνο και τον Τιντορέττο, οι οποίοι αποτέλεσαν τους τρεις κορυφαίους της βενετσιάνικης τέχνης. Είναι αυτός που είχε προτίμηση τη διακόσμηση των εκκλησιών με πολύπλοκα στολίδια, και δημιούργησε την υπόλοιπη μοναδική τοιχογραφία που βρίσκεται γύρω μου. Όλος ο εσωτερικός χώρος του San Sebastiano ο οποίος κτίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα είναι δικό του δημιούργημα, κι΄ εδώ μέσα βρίσκεται και ο τάφος του.
Υπάρχουν κι άλλοι βενετσιάνοι καλλιτέχνες που μαζί με τους προαναφερθέντες μεγαλούργησαν στην εποχή της «ακμής της Αναγέννησης», και το έργο τους πλούτισε την παγκόσμια τέχνη. Θα δούμε έργα των Τζιορτζόνε, Βερόκιο, Καλανέτο (με θέματα από την πόλη και τα κανάλια της), Γκουάρντι (μαθητής του), Τιέπολο (αρχή του μπαρόκ), Βιβάλντι (μουσική), αλλά και αυτοί που μαθήτευσαν στα εδώ εργαστήρια όπως ο El Greco.
Όμως η περιγραφή της βενετσιάνικης τέχνης της εποχής εκείνης είναι ατέλειωτη. Εδώ κυρίως εστίασα την περιγραφή μου πολύ συνοπτικά, στο «ελληνικό» το οποίο μπορεί να βρεθεί μπροστά μας σε μια επίσκεψη μας στην πόλη, και που ίσως το προσπεράσουμε αδιάφοροι.-
Soudianos…
