soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.698
- Likes
- 6.299
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Αμέσως μετά, διακρίνουμε τη γέφυρα των στεναγμών, και δίπλα το παλάτι με το μικρό μπαλκόνι, από όπου ο Δούκας αποχαιρετούσε το στόλο όταν αναχωρούσε για να κατακτήσει τον κόσμο και να φέρει τους θησαυρούς στη Γαληνότατη.
Εν συνεχεία η πλατεία του Αγ. Μάρκου με τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης. Τους καλοκαιρινούς μήνες είναι κατάμεστη από κόσμο. Οι κάμερες των επιβατών μας, προσπαθούν τα τραβήξουν όσο περισσότερα γίνεται μέσα στα λίγα λεπτά που περνάμε από κοντά τους αλλά και οι επισκέπτες από όλο τον κόσμο που βρίσκονται στη στεριά απαντούν με τον ίδιο τρόπο. Στη αναχώρηση του πλοίου όταν είναι βράδυ, δεκάδες φλας αναβοσβήνουν προς το μέρος μας. Γινόμαστε κι’ εμείς ένα αξιοθέατο γι ‘ αυτούς. Το λευκό όμορφο πλοίο μας θα μπει μαζί με τα μνημεία σε άλμπουμ, με τον τίτλο «Βενετία».
Η αρχή του Μεγάλου Καναλιού εδώ γεμάτη με πλοιάρια και γόνδολες. Το όμορφο θέαμα των μνημείων συμπληρώνεται με την λευκή και μεγαλοπρεπή Santa Maria della Salute, και την ακμή του τριγώνου του νησιού Dorsoduro με το παλιό τελωνείο, έργο του Benoni το 1677, με τη χρυσή μπάλα να την κρατούν δύο μπρούτζινοι Άτλαντες, και στην κορυφή ο ανεμοδείκτης. Έργο εντυπωσιακό που μοιάζει με τον Έρωτα να σημαδεύει τους επισκέπτες με τα βέλη του.
Πλευρίζαμε στην περιοχή Punto Franco, σε προβλήτα μόνιμα νοικιασμένη από την εταιρεία του πλοίου. Δύο μεγάλες αίθουσες επιβατών υπάρχουν σε κοντινή απόσταση με café, snack και μαγαζάκια με τουριστικά είδη.
Από το σταθμό των βαπορέτων που είναι σ’ αυτή την περιοχή σε δέκα λεπτά μπορούσες να πας στον Αγ. Μάρκο. Πως όμως μπορούσες να χάσεις τις εικόνες και τις εκπλήξεις αυτής της μυστηριώδους πόλης που σου προσφέρει το περπάτημα ;
Ο τουρίστας που είναι βιαστικός θα πάρει την Fontamenta delle Zattere, παράλληλα με το κανάλι Giudecca στα δεξιά του, και μόλις περάσει την εκκλησία St. Gesuati θα δει πινακίδες για την Αccademia. Aυτός όμως που δεν βιάζεται θα μπει σε κάποιο στενό από τα πολλά που θα δει μπροστά του, θα συναντήσει γεφυράκια, κανάλια, θα χάσει τον προσανατολισμό του, θα μπερδευτεί στα στενά και ερημικά από τουρίστες σοκάκια, ο ήλιος θα εξαφανιστεί, θα αισθανθεί μοναξιά, φόβο, θα πανικοβληθεί (το ίδιο κι΄ εγώ τις πρώτες μέρες που παραλίγο να χάσω το πλοίο), αλλά κάποια στιγμή θα βγει από την εμπειρία του λαβύρινθου που έζησε, έχοντας όμως «γευθεί» την Βενετία. Χωρίς τουριστικό ενδιαφέρον η περιοχή, κατοικημένη από τους λίγους ντόπιους που απέμειναν στην πόλη, θα γνωρίσει την καθημερινή ζωή τους, θα περάσει κάτω από τις απλωμένες μπουγάδες που στεγνώνουν πάνω σε σχοινιά που ενώνουν το ένα μπαλκόνι τους με αυτό που βρίσκεται απέναντι. Θα δει τα μικρομάγαζα που εξυπηρετούν τις καθημερινές τους ανάγκες, τα σκουπίδια τους, τα κουτσομπολιά τους στους δρόμους και στα απέναντι μπαλκόνια.
Πρέπει όμως να ξαναγυρίσουμε στο σημείο που τώρα βρισκόμαστε, στην αποβάθρα κοντά στον Άγιο Μάρκο και να συνεχίσουμε την περιήγηση μας.
Όμως κοιτάζοντας προς το βάθος του κόλπου, διακρίνω κάτι που μου φέρνει κατάθλιψη αλλά και συγκεχυμένα συναισθήματα. Ας πάμε όμως να καθίσουμε σ’ εκείνο το café από όπου μπορούμε να βλέπουμε τη θάλασσα για να μην χαθούν οι εικόνες.
Εν συνεχεία η πλατεία του Αγ. Μάρκου με τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης. Τους καλοκαιρινούς μήνες είναι κατάμεστη από κόσμο. Οι κάμερες των επιβατών μας, προσπαθούν τα τραβήξουν όσο περισσότερα γίνεται μέσα στα λίγα λεπτά που περνάμε από κοντά τους αλλά και οι επισκέπτες από όλο τον κόσμο που βρίσκονται στη στεριά απαντούν με τον ίδιο τρόπο. Στη αναχώρηση του πλοίου όταν είναι βράδυ, δεκάδες φλας αναβοσβήνουν προς το μέρος μας. Γινόμαστε κι’ εμείς ένα αξιοθέατο γι ‘ αυτούς. Το λευκό όμορφο πλοίο μας θα μπει μαζί με τα μνημεία σε άλμπουμ, με τον τίτλο «Βενετία».
Η αρχή του Μεγάλου Καναλιού εδώ γεμάτη με πλοιάρια και γόνδολες. Το όμορφο θέαμα των μνημείων συμπληρώνεται με την λευκή και μεγαλοπρεπή Santa Maria della Salute, και την ακμή του τριγώνου του νησιού Dorsoduro με το παλιό τελωνείο, έργο του Benoni το 1677, με τη χρυσή μπάλα να την κρατούν δύο μπρούτζινοι Άτλαντες, και στην κορυφή ο ανεμοδείκτης. Έργο εντυπωσιακό που μοιάζει με τον Έρωτα να σημαδεύει τους επισκέπτες με τα βέλη του.
Πλευρίζαμε στην περιοχή Punto Franco, σε προβλήτα μόνιμα νοικιασμένη από την εταιρεία του πλοίου. Δύο μεγάλες αίθουσες επιβατών υπάρχουν σε κοντινή απόσταση με café, snack και μαγαζάκια με τουριστικά είδη.
Από το σταθμό των βαπορέτων που είναι σ’ αυτή την περιοχή σε δέκα λεπτά μπορούσες να πας στον Αγ. Μάρκο. Πως όμως μπορούσες να χάσεις τις εικόνες και τις εκπλήξεις αυτής της μυστηριώδους πόλης που σου προσφέρει το περπάτημα ;
Ο τουρίστας που είναι βιαστικός θα πάρει την Fontamenta delle Zattere, παράλληλα με το κανάλι Giudecca στα δεξιά του, και μόλις περάσει την εκκλησία St. Gesuati θα δει πινακίδες για την Αccademia. Aυτός όμως που δεν βιάζεται θα μπει σε κάποιο στενό από τα πολλά που θα δει μπροστά του, θα συναντήσει γεφυράκια, κανάλια, θα χάσει τον προσανατολισμό του, θα μπερδευτεί στα στενά και ερημικά από τουρίστες σοκάκια, ο ήλιος θα εξαφανιστεί, θα αισθανθεί μοναξιά, φόβο, θα πανικοβληθεί (το ίδιο κι΄ εγώ τις πρώτες μέρες που παραλίγο να χάσω το πλοίο), αλλά κάποια στιγμή θα βγει από την εμπειρία του λαβύρινθου που έζησε, έχοντας όμως «γευθεί» την Βενετία. Χωρίς τουριστικό ενδιαφέρον η περιοχή, κατοικημένη από τους λίγους ντόπιους που απέμειναν στην πόλη, θα γνωρίσει την καθημερινή ζωή τους, θα περάσει κάτω από τις απλωμένες μπουγάδες που στεγνώνουν πάνω σε σχοινιά που ενώνουν το ένα μπαλκόνι τους με αυτό που βρίσκεται απέναντι. Θα δει τα μικρομάγαζα που εξυπηρετούν τις καθημερινές τους ανάγκες, τα σκουπίδια τους, τα κουτσομπολιά τους στους δρόμους και στα απέναντι μπαλκόνια.
Πρέπει όμως να ξαναγυρίσουμε στο σημείο που τώρα βρισκόμαστε, στην αποβάθρα κοντά στον Άγιο Μάρκο και να συνεχίσουμε την περιήγηση μας.
Όμως κοιτάζοντας προς το βάθος του κόλπου, διακρίνω κάτι που μου φέρνει κατάθλιψη αλλά και συγκεχυμένα συναισθήματα. Ας πάμε όμως να καθίσουμε σ’ εκείνο το café από όπου μπορούμε να βλέπουμε τη θάλασσα για να μην χαθούν οι εικόνες.
