soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.700
- Likes
- 6.314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Μια απλή σκάλα κάτω από τις στοές που βρίσκονται στη πλευρά του τετραγώνου της πλατείας απέναντι από τον Αγ. Μάρκο, μας οδηγεί στο πρώτο όροφο του μουσείου. Απ’ εδώ δυο τοξοειδείς μαρμάρινες μεγαλοπρεπείς σκάλες μας οδηγούν στην κύρια είσοδο. Ο πρώτος χώρος που μπαίνουμε είναι το σαλόνι του χορού.
Τα όμορφα ελαφρά χρώματα των ερωτικών παραστάσεων από τη ελληνική μυθολογία στην οροφή και στις γωνίες της οροφής, τα λευκά γυμνά αγάλματα κι΄ αυτά του ίδιου θέματος τοποθετημένα στο χώρο, η φωτεινότητα του και η ελαφριά επίπλωση δίνουν μια ευχάριστη και χαρούμενη νότα στον επισκέπτη. Ακόμα και αν δεν έχουμε βάλει το μουσείο στο πρόγραμμα μας, μια επίσκεψη στην αίθουσα αυτή αξίζει, η είσοδος είναι ελεύθερη.
Διασχίζουμε την αίθουσα, παίρνουμε το εισιτήριο και αρχίζουμε την επίσκεψη στο ιστορικό μουσείο. Τα πρώτα εκθέματα είναι όπλα της εποχής εκείνης, μεταλλικές στολές, πανοπλίες, χάρτες και νομίσματα. Εν συνεχεία κάθε αίθουσα αναφέρεται στα μέρη που είχαν κατακτηθεί. Βλέπουμε Βυζάντιο, Χαλκίδα, ονομαστικά τα νησιά του Αιγαίου, Κύπρο, Κρήτη κ.λπ.
Σε μια μικρή αίθουσα μας περιμένει μια έκπληξη. Βλέπουμε σ’ ένα τοίχο δύο υφασμάτινους πίνακες με όμοιο σχεδόν θέμα, κεντημένοι με πολύχρωμα μεταξωτά νήματα. Το θέμα είναι μια κάποια ναυμαχία. Ένα κάστρο στο βουνό, κάτω θάλασσα, δίπλα νησάκι με φρούριο, και μεταξύ αυτών δύο αρμάδες, στρατιώτες πάνω στα πλοία και οβίδες να ανταλλάσουν πυρά. Στην κεντημένη επιγραφή στο κάτω μέρος διαβάζω: «batilia.. armada..Turks..Εnetian..Κalami de Souda 1667(?). Ήταν απεικόνιση της ναυμαχίας για την κατάληψη του όρμου της Σούδας από τους Τούρκους που έγινε στη είσοδο του κόλπου που βλέπουμε σήμερα όταν μπαίνουμε στο λιμάνι, και που είχα αποτέλεσμα την ήττα των Ενετών και την αποβίβαση των τούρκικων στρατιών στην Κρήτη.
Να λοιπόν που κοντά στα μνημεία της παγκόσμιας τέχνης, ανάμεσα στο πλήθος των επισκεπτών του μουσείου που περνούν συνήθως κουρασμένοι κι αδιάφοροι, εγώ ο Έλληνας, διαβάζω το όνομα του τόπου που γεννήθηκα, βλέπω μια τοποθεσία που την έχω δει αμέτρητες φορές.
Τη βιβλιοθήκη του Αγ. Μάρκου την έκτισε ο Φλωρεντινός αρχιτέκτονας Jacopo Sansovino to 1536. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αναγεννησιακού ρυθμού της Βενετίας. Η Βενετία καθυστέρησε να δεχθεί αυτό το ρυθμό εν συγκρίσει με τις άλλες πόλεις της Ιταλίας με την αναμφισβήτητη υπεροχή της Φλωρεντίας. Ο λόγος ήταν η επικοινωνία της πόλης με την ανατολή. Όταν όμως ήλθε ο ρυθμός αυτός εμπλουτίστηκε με την λεπτότητα και την καλαισθησία που οι Ενετοί συνάντησαν στους αρχαίους ναούς της Αλεξάνδρειας, της Αντιοχείας, και με το άπλετο φως της πόλης. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που αποτυπώνονται στη Μαρκιανή βιβλιοθήκη. Στο ισόγειο βλέπουμε κίονες Δωρικού κλασικού ρυθμού, και στον πρώτο όροφο σειρά από κίονες του Ιωνικού κλασικού. Οι αψίδες στηρίζονται κι΄ αυτές σε μια σειρά Ιωνικών μικρών κιόνων. Τα αρχαιοελληνικά αγάλματα στη κορυφή τα τοποθέτησε ο καλλιτέχνης για να δέσει τον χώρο με το απέναντι παλάτι του Δούκα. Στον εσωτερικό χώρου υπάρχουν πίνακες με έργα των Τιτσιάνο, Τιντορέτο και Βρονέζε.[1]
Στη Santa maria della Salute θα πάμε απ΄ εδώ με μια γόνδολα που παίρνει επιβάτες για τη διαδρομή αυτή. Ευκαιρία εδώ για άλλο ένα ταξίδι με γόνδολα που σε πέντε λεπτά με ένα μικρό αντίτιμο σε πηγαίνει στην απέναντι όχθη του Dorsoduro.
Η εκκλησία πήρε το όνομα από την εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντήτισσας που οι Βενετοί την μετέφεραν εδώ, από τον Αγ. Τίτο του Χάνδακα που ήταν τότε καθολική εκκλησία, μαζί με την κάρα του αγίου Τίτου,[2] και άλλα εκκλησιαστικά σκεύη όταν εγκατέλειπαν την πόλη το 1669. Είναι εικόνα του 12ου αιώνα θαυματουργός για ντόπιους και κατακτητές. Ονομάστηκε έτσι γιατί γιορταζόταν στον Χάνδακα μεταξύ των Φώτων και της Υπαπαντής συγκεκριμένα στις 15 Ιανουαρίου. Την ίδια μέρα γιορτάζεται και τώρα στην εποχή μας, μόνο στο Ηράκλειο, και την πανηγυρίζει ο Αγ. Τίτος, μεγάλη εκκλησία με ενετικά στοιχεία και βρίσκεται πίσω από την Λότζια που σήμερα φιλοξενεί το δημαρχείο.
Έχοντας αυτές τις πληροφορίες και με μεγάλη περιέργεια μπαίνουμε στην λευκή μεγαλοπρεπή και ορατή από κάθε σημείο της εδώ περιοχής εκκλησία, με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε που βρίσκεται αυτή η ιστορική βυζαντινή εικόνα. Στο εσωτερικό της εκκλησίας βλέπουμε μεταξύ των άλλων Τιντορέτο, Τισιάνο αλλά και αρκετές βυζαντινές φορητές εικόνες. Η προσεκτική μας παρατήρηση δεν φέρνει αποτελέσματα. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα επισκεπτών μπροστά στο χώρο του ιερού. Πλησιάζουμε και πίσω από το κιγκλίδωμα πάνω σε βάθρο στο κέντρο του ιερού, βλέπουμε μια φορητή εικόνα της Παναγίας που στο αριστερό της χέρι κρατά το βρέφος. Η κορνίζα είναι χρυσή, περιδέραια και αφιερώματα τη στολίζουν. Κάτω σε μια μικρή μεταλλική πλάκα, γράφει στα Ιταλικά «Παναγία η Μεσοπαντήτισσα, η οποία έχει μεταφερθεί από Cantia de Creta έτος 1669».
Εδώ έχουμε λοιπόν, μια απλή βυζαντινή εικόνα διαστάσεων 45x30 περίπου, ανάμεσα στα μεγαλεία της Κοσμοκράτειρας. Στην Βενετία γιορτάζεται στα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου, σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Μια γέφυρα από γόνδολες μεταφέρει τότε τους προσκυνητές από την περιοχή της πλατείας του Αγ. Μαρκου στο Dorsoduro, έμποροι με γλύκα και εκκλησιαστικά είδη καταλαμβάνουν την έξω της εκκλησίας περιοχή.
Αριστερά από το ιερό βρίσκεται ένα μικρός χώρος όπου μπαίνουμε με εισιτήριο. Απ’ εδώ αγοράζουμε αντίγραφα της εικόνας, αλλά υπάρχουν και τοιχογραφίες οροφής και βλέπουμε να μας σκεπάζουν μοναδικά έργα του Τιτσιάνο όπως «Δαβίδ και Γολιάθ», «Αβραάμ και Ισαάκ», «Κάιν και Άβελ» και του Τιντορέτο «Ο Γάμος της Κανά».
[1] E.H. Gombrich «Το χρονικό της τέχνης»
[2] Τα τελευταία χρόνια την επέστρεψαν πίσω στην εκκλησία του Αγ. Τίτου
Τα όμορφα ελαφρά χρώματα των ερωτικών παραστάσεων από τη ελληνική μυθολογία στην οροφή και στις γωνίες της οροφής, τα λευκά γυμνά αγάλματα κι΄ αυτά του ίδιου θέματος τοποθετημένα στο χώρο, η φωτεινότητα του και η ελαφριά επίπλωση δίνουν μια ευχάριστη και χαρούμενη νότα στον επισκέπτη. Ακόμα και αν δεν έχουμε βάλει το μουσείο στο πρόγραμμα μας, μια επίσκεψη στην αίθουσα αυτή αξίζει, η είσοδος είναι ελεύθερη.
Διασχίζουμε την αίθουσα, παίρνουμε το εισιτήριο και αρχίζουμε την επίσκεψη στο ιστορικό μουσείο. Τα πρώτα εκθέματα είναι όπλα της εποχής εκείνης, μεταλλικές στολές, πανοπλίες, χάρτες και νομίσματα. Εν συνεχεία κάθε αίθουσα αναφέρεται στα μέρη που είχαν κατακτηθεί. Βλέπουμε Βυζάντιο, Χαλκίδα, ονομαστικά τα νησιά του Αιγαίου, Κύπρο, Κρήτη κ.λπ.
Σε μια μικρή αίθουσα μας περιμένει μια έκπληξη. Βλέπουμε σ’ ένα τοίχο δύο υφασμάτινους πίνακες με όμοιο σχεδόν θέμα, κεντημένοι με πολύχρωμα μεταξωτά νήματα. Το θέμα είναι μια κάποια ναυμαχία. Ένα κάστρο στο βουνό, κάτω θάλασσα, δίπλα νησάκι με φρούριο, και μεταξύ αυτών δύο αρμάδες, στρατιώτες πάνω στα πλοία και οβίδες να ανταλλάσουν πυρά. Στην κεντημένη επιγραφή στο κάτω μέρος διαβάζω: «batilia.. armada..Turks..Εnetian..Κalami de Souda 1667(?). Ήταν απεικόνιση της ναυμαχίας για την κατάληψη του όρμου της Σούδας από τους Τούρκους που έγινε στη είσοδο του κόλπου που βλέπουμε σήμερα όταν μπαίνουμε στο λιμάνι, και που είχα αποτέλεσμα την ήττα των Ενετών και την αποβίβαση των τούρκικων στρατιών στην Κρήτη.
Να λοιπόν που κοντά στα μνημεία της παγκόσμιας τέχνης, ανάμεσα στο πλήθος των επισκεπτών του μουσείου που περνούν συνήθως κουρασμένοι κι αδιάφοροι, εγώ ο Έλληνας, διαβάζω το όνομα του τόπου που γεννήθηκα, βλέπω μια τοποθεσία που την έχω δει αμέτρητες φορές.
Τη βιβλιοθήκη του Αγ. Μάρκου την έκτισε ο Φλωρεντινός αρχιτέκτονας Jacopo Sansovino to 1536. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αναγεννησιακού ρυθμού της Βενετίας. Η Βενετία καθυστέρησε να δεχθεί αυτό το ρυθμό εν συγκρίσει με τις άλλες πόλεις της Ιταλίας με την αναμφισβήτητη υπεροχή της Φλωρεντίας. Ο λόγος ήταν η επικοινωνία της πόλης με την ανατολή. Όταν όμως ήλθε ο ρυθμός αυτός εμπλουτίστηκε με την λεπτότητα και την καλαισθησία που οι Ενετοί συνάντησαν στους αρχαίους ναούς της Αλεξάνδρειας, της Αντιοχείας, και με το άπλετο φως της πόλης. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που αποτυπώνονται στη Μαρκιανή βιβλιοθήκη. Στο ισόγειο βλέπουμε κίονες Δωρικού κλασικού ρυθμού, και στον πρώτο όροφο σειρά από κίονες του Ιωνικού κλασικού. Οι αψίδες στηρίζονται κι΄ αυτές σε μια σειρά Ιωνικών μικρών κιόνων. Τα αρχαιοελληνικά αγάλματα στη κορυφή τα τοποθέτησε ο καλλιτέχνης για να δέσει τον χώρο με το απέναντι παλάτι του Δούκα. Στον εσωτερικό χώρου υπάρχουν πίνακες με έργα των Τιτσιάνο, Τιντορέτο και Βρονέζε.[1]
Στη Santa maria della Salute θα πάμε απ΄ εδώ με μια γόνδολα που παίρνει επιβάτες για τη διαδρομή αυτή. Ευκαιρία εδώ για άλλο ένα ταξίδι με γόνδολα που σε πέντε λεπτά με ένα μικρό αντίτιμο σε πηγαίνει στην απέναντι όχθη του Dorsoduro.
Η εκκλησία πήρε το όνομα από την εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντήτισσας που οι Βενετοί την μετέφεραν εδώ, από τον Αγ. Τίτο του Χάνδακα που ήταν τότε καθολική εκκλησία, μαζί με την κάρα του αγίου Τίτου,[2] και άλλα εκκλησιαστικά σκεύη όταν εγκατέλειπαν την πόλη το 1669. Είναι εικόνα του 12ου αιώνα θαυματουργός για ντόπιους και κατακτητές. Ονομάστηκε έτσι γιατί γιορταζόταν στον Χάνδακα μεταξύ των Φώτων και της Υπαπαντής συγκεκριμένα στις 15 Ιανουαρίου. Την ίδια μέρα γιορτάζεται και τώρα στην εποχή μας, μόνο στο Ηράκλειο, και την πανηγυρίζει ο Αγ. Τίτος, μεγάλη εκκλησία με ενετικά στοιχεία και βρίσκεται πίσω από την Λότζια που σήμερα φιλοξενεί το δημαρχείο.
Έχοντας αυτές τις πληροφορίες και με μεγάλη περιέργεια μπαίνουμε στην λευκή μεγαλοπρεπή και ορατή από κάθε σημείο της εδώ περιοχής εκκλησία, με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε που βρίσκεται αυτή η ιστορική βυζαντινή εικόνα. Στο εσωτερικό της εκκλησίας βλέπουμε μεταξύ των άλλων Τιντορέτο, Τισιάνο αλλά και αρκετές βυζαντινές φορητές εικόνες. Η προσεκτική μας παρατήρηση δεν φέρνει αποτελέσματα. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα επισκεπτών μπροστά στο χώρο του ιερού. Πλησιάζουμε και πίσω από το κιγκλίδωμα πάνω σε βάθρο στο κέντρο του ιερού, βλέπουμε μια φορητή εικόνα της Παναγίας που στο αριστερό της χέρι κρατά το βρέφος. Η κορνίζα είναι χρυσή, περιδέραια και αφιερώματα τη στολίζουν. Κάτω σε μια μικρή μεταλλική πλάκα, γράφει στα Ιταλικά «Παναγία η Μεσοπαντήτισσα, η οποία έχει μεταφερθεί από Cantia de Creta έτος 1669».
Εδώ έχουμε λοιπόν, μια απλή βυζαντινή εικόνα διαστάσεων 45x30 περίπου, ανάμεσα στα μεγαλεία της Κοσμοκράτειρας. Στην Βενετία γιορτάζεται στα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου, σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Μια γέφυρα από γόνδολες μεταφέρει τότε τους προσκυνητές από την περιοχή της πλατείας του Αγ. Μαρκου στο Dorsoduro, έμποροι με γλύκα και εκκλησιαστικά είδη καταλαμβάνουν την έξω της εκκλησίας περιοχή.
Αριστερά από το ιερό βρίσκεται ένα μικρός χώρος όπου μπαίνουμε με εισιτήριο. Απ’ εδώ αγοράζουμε αντίγραφα της εικόνας, αλλά υπάρχουν και τοιχογραφίες οροφής και βλέπουμε να μας σκεπάζουν μοναδικά έργα του Τιτσιάνο όπως «Δαβίδ και Γολιάθ», «Αβραάμ και Ισαάκ», «Κάιν και Άβελ» και του Τιντορέτο «Ο Γάμος της Κανά».
[1] E.H. Gombrich «Το χρονικό της τέχνης»
[2] Τα τελευταία χρόνια την επέστρεψαν πίσω στην εκκλησία του Αγ. Τίτου
