soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.651
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Μετά το ταξίδι στον τεράστιο λαβύρινθο των σκοτεινών καναλιών, όπου χάνουμε τον προσανατολισμό μας, ξαναβγαίνουμε στο Μεγάλο Κανάλι. Από τη σκιά και την υγρασία βρισκόμαστε ξανά στο άπλετο φως που ο ήλιος ρίχνει στο κανάλι και στα παλάτια που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο στις όχθες του. Το φως της Βενετίας είναι αυτό που θα δώσει το χρώμα στα αθάνατα έργα των καλλιτεχνών της, οι οποίοι θα δημιουργήσουν τη βενετσιάνικη σχολή.
Το ταξίδι στις εικόνες του παρελθόντος που μας γέμισαν με το ρομαντισμό της παλιάς εποχής τελειώνει στο σταθμό των λέμβων της γέφυρας Accademia. Επιστρέφουμε στην πραγματικότητα από τα όνειρα και τις ψευδαισθήσεις.
Η ομώνυμος πινακοθήκη είναι εδώ, εμείς όμως θα ανεβούμε στη ξύλινη γέφυρα, θα σταματήσουμε στο μέσον της να απολαύσουμε την μοναδική θέα της περιοχής κοιτώντας προς την έξοδο του καναλιού. Κι’ εδώ αριστερά και δεξιά κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο βρίσκονται τα παλάτια των αρχοντικών οικογενειών, Cavalli Franchetti , Barbaro, Contarini, Leoni κ.α. και στο τέλος δεξιά φαίνονται οι επιβλητικοί τρούλοι της Santa Maria de Salute.
Περνάμε τη γέφυρα και ακολουθούμε την κίτρινη πινακίδα που γράφει…μα τι άλλο εκτός από «San Marco; Φτάνουμε στην ηλιόλουστη πλατεία του Φρ. Μοροσίνι με το άγαλμα του Manin (Βενετσιάνος πατριώτης στους ναπολεώντιους πολέμους) στο κέντρο της, και την εκκλησία St. Stefano. Τα στενά εδώ είναι φαρδύτερα και η κίνηση μεγαλύτερη όσο προχωρούμε στα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Καταστήματα δεξιά κι αριστερά, αρκετά είδη σοκολατοποιίας, ρουχισμού, υπόδησης, αλλά όλα αυτά μας αφήνουν αδιάφορους εκτός από τα παγωτά. Σε μια μικρή πλατεία βλέπουμε το θέατρο όπερας La Fenice. Κτισμένο το 1792 καταστράφηκε τελείως από πυρκαγιά το Ιανουάριο του 1996. Ήταν την εποχή που βρισκόμουν εκεί. Το είδα πριν και μετά την πυρκαγιά, το αποθανάτισα κατεστραμμένο. Πένθος για τους κατοίκους της Βενετίας αλλά και γενικός ξεσηκωμός. Άρχισαν εράνους, χορηγίες, δωρεές. Στους δρόμους, στις εκκλησίες, μουσεία, δημόσια κτίρια, σε μικρά και μεγάλα καταστήματα παντού υπήρχε ένα κουτί για δωρεά και η λέξη Fenice επάνω. Έτσι, το 2001 το όμορφο θέατρο ήταν πάλι έτοιμο και ίδιο όπως ήταν πριν.
Μετά την εκκλησία St. Moise, βλέπουμε ένα οικοδόμημα που στη βάση του σχηματίζονται στοές, περνάμε από κάτω και ξαφνικά αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε στην πλατεία του Αγ. Μάρκου. Πάνω από τις καμάρες είναι το μουσείο Correr, απέναντι μας στο βάθος ο Αγ. Μάρκος, αριστερά μας τουριστικά μαγαζιά, ο πύργος του ρολογιού με σκαλωσιές που ανακαινίζεται, δεξιά άλλα μαγαζιά, το café Florian, το καμπαναριό κι αυτό με σκαλωσιές στην κορυφή του, δίπλα του η βιβλιοθήκη Marciana, και στο βάθος δεξιά το παλάτι του Δούκα.
Η πλατεία γεμάτη περιστέρια που κάθονται στους ώμους και στα κεφάλια των τουριστών. Τα μάτια μας κοιτάζουν την εκκλησία που την πλησιάζουμε με αργό βήμα, με δέος και ερωτηματικό σαν να πρόκειται να αναμετρηθούμε. Σταματάμε για λίγο να την νοιώσουμε πρώτα από μακριά. Θαυμασμός, σκεπτικισμός, ερωτηματικά. Πλησιάζουμε πιο κοντά βλέπουμε βυζαντινές εικόνες, το μυαλό θολώνει, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για τέτοιες αισθηματικές συγκρούσεις. Θα έχουμε πολλές μέρες μπροστά μας για να τη μελετήσουμε. Θέλει πολύ λεπτό χειρισμό αυτή η καλλονή αυτή η ομορφιά. Το δείχνει μόνη της, δεν σηκώνει εδώ χοντροκοπιές.
Για να καθαρίσει το μυαλό μας πάμε λίγο προς την κοντινή αποβάθρα να κοιτάξουμε την ανοιχτή θάλασσα, να ηρεμήσουμε, και να ετοιμαστούμε να φερθούμε με ευγένεια και λεπτότητα όπως ευγενική και αρχοντική είναι η θωριά της...
Το ταξίδι στις εικόνες του παρελθόντος που μας γέμισαν με το ρομαντισμό της παλιάς εποχής τελειώνει στο σταθμό των λέμβων της γέφυρας Accademia. Επιστρέφουμε στην πραγματικότητα από τα όνειρα και τις ψευδαισθήσεις.
Η ομώνυμος πινακοθήκη είναι εδώ, εμείς όμως θα ανεβούμε στη ξύλινη γέφυρα, θα σταματήσουμε στο μέσον της να απολαύσουμε την μοναδική θέα της περιοχής κοιτώντας προς την έξοδο του καναλιού. Κι’ εδώ αριστερά και δεξιά κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο βρίσκονται τα παλάτια των αρχοντικών οικογενειών, Cavalli Franchetti , Barbaro, Contarini, Leoni κ.α. και στο τέλος δεξιά φαίνονται οι επιβλητικοί τρούλοι της Santa Maria de Salute.
Περνάμε τη γέφυρα και ακολουθούμε την κίτρινη πινακίδα που γράφει…μα τι άλλο εκτός από «San Marco; Φτάνουμε στην ηλιόλουστη πλατεία του Φρ. Μοροσίνι με το άγαλμα του Manin (Βενετσιάνος πατριώτης στους ναπολεώντιους πολέμους) στο κέντρο της, και την εκκλησία St. Stefano. Τα στενά εδώ είναι φαρδύτερα και η κίνηση μεγαλύτερη όσο προχωρούμε στα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Καταστήματα δεξιά κι αριστερά, αρκετά είδη σοκολατοποιίας, ρουχισμού, υπόδησης, αλλά όλα αυτά μας αφήνουν αδιάφορους εκτός από τα παγωτά. Σε μια μικρή πλατεία βλέπουμε το θέατρο όπερας La Fenice. Κτισμένο το 1792 καταστράφηκε τελείως από πυρκαγιά το Ιανουάριο του 1996. Ήταν την εποχή που βρισκόμουν εκεί. Το είδα πριν και μετά την πυρκαγιά, το αποθανάτισα κατεστραμμένο. Πένθος για τους κατοίκους της Βενετίας αλλά και γενικός ξεσηκωμός. Άρχισαν εράνους, χορηγίες, δωρεές. Στους δρόμους, στις εκκλησίες, μουσεία, δημόσια κτίρια, σε μικρά και μεγάλα καταστήματα παντού υπήρχε ένα κουτί για δωρεά και η λέξη Fenice επάνω. Έτσι, το 2001 το όμορφο θέατρο ήταν πάλι έτοιμο και ίδιο όπως ήταν πριν.
Μετά την εκκλησία St. Moise, βλέπουμε ένα οικοδόμημα που στη βάση του σχηματίζονται στοές, περνάμε από κάτω και ξαφνικά αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε στην πλατεία του Αγ. Μάρκου. Πάνω από τις καμάρες είναι το μουσείο Correr, απέναντι μας στο βάθος ο Αγ. Μάρκος, αριστερά μας τουριστικά μαγαζιά, ο πύργος του ρολογιού με σκαλωσιές που ανακαινίζεται, δεξιά άλλα μαγαζιά, το café Florian, το καμπαναριό κι αυτό με σκαλωσιές στην κορυφή του, δίπλα του η βιβλιοθήκη Marciana, και στο βάθος δεξιά το παλάτι του Δούκα.
Η πλατεία γεμάτη περιστέρια που κάθονται στους ώμους και στα κεφάλια των τουριστών. Τα μάτια μας κοιτάζουν την εκκλησία που την πλησιάζουμε με αργό βήμα, με δέος και ερωτηματικό σαν να πρόκειται να αναμετρηθούμε. Σταματάμε για λίγο να την νοιώσουμε πρώτα από μακριά. Θαυμασμός, σκεπτικισμός, ερωτηματικά. Πλησιάζουμε πιο κοντά βλέπουμε βυζαντινές εικόνες, το μυαλό θολώνει, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για τέτοιες αισθηματικές συγκρούσεις. Θα έχουμε πολλές μέρες μπροστά μας για να τη μελετήσουμε. Θέλει πολύ λεπτό χειρισμό αυτή η καλλονή αυτή η ομορφιά. Το δείχνει μόνη της, δεν σηκώνει εδώ χοντροκοπιές.
Για να καθαρίσει το μυαλό μας πάμε λίγο προς την κοντινή αποβάθρα να κοιτάξουμε την ανοιχτή θάλασσα, να ηρεμήσουμε, και να ετοιμαστούμε να φερθούμε με ευγένεια και λεπτότητα όπως ευγενική και αρχοντική είναι η θωριά της...
