soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.700
- Likes
- 6.314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Η ανακομιδή της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου
Αυτές τις μέρες πανηγυρίζει και πάλιν η Κρήτη το γεγονός της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου και ημείς «ώσπερ παίδες ευγνώμονες» αποδίδομε στον πνευματικό μας πατέρα και προστάτη την οφειλομένη τιμή. Ενωμένοι μαζί του διά της πίστεως, καλούμεθα να ζήσουμε «σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς», όπως συμβουλεύει στην προς Τίτον Επιστολή του ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος.
Η Κυριακή 15 Μαΐου 1966 υπήρξε ημέρα ιστορική για την Εκκλησία της Κρήτης. Αντιπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Ελλάδας, της ελληνικής κυβερνήσεως, της γραμματείας επί της χριστιανικής ενότητας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών, εκατοντάδες κληρικοί, μοναχοί, μοναχές, πλήθος λαού, υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα, με ευλάβεια και ιερές συγκινήσεις το τιμιότατο λείψανο του πρώτου Επισκόπου Κρήτης, Αγίου Αποστόλου Τίτου. Μαθήτριες των σχολείων της πόλεως Ηρακλείου έραιναν με ροδοπέταλα και άλλα λουλούδια της κρητικής γης την Τιμία Κάρα από το λιμάνι του Ηρακλείου μέχρι τον Ιερό Ναό του Αγίου Τίτου.
Οι καμπάνες, οι μουσικές του Δήμου και του Στρατού, οι σειρήνες των πλοίων ηχούσαν χαρμόσυνα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριάρχου της Βενετίας, Επίσκοπος Ιωάννης Ολιβότι, παραδίδοντας την Τιμίαν Κάραν στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο, στο λιμάνι του Ηρακλείου, με συγκίνηση έλεγε: «Αυτός ο λαμπρός εορτασμός του κρητικού λαού θα μετριάσει τη θλίψη των ενετών για τη στέρηση του τιμίου λειψάνου, το οποίο επί τρεις αιώνες ήτο αντικείμενο ευλαβούς αγάπης. Δε θα λησμονήσω ποτέ αυτές τις στιγμές της θριαμβευτικής επιστροφής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Τίτου, αγαπητού μαθητή του Αποστόλου Παύλου και πρώτου Επισκόπου Κρήτης». Και ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ευγένιος, στις πολλές προσπάθειες του οποίου οφείλεται η επιστροφή του ιερού λειψάνου στην Κρήτη, παραλαμβάνοντας την Τιμία Κάρα στο λιμάνι από τα χέρια του Ιωάννη Ολιβότι, είπε μεταξύ των άλλων: «Οποία χαρά σήμερον εν ουρανώ και επί γης. Οποία χαρά δια τας μακαρίας ψυχάς των αοιδίμων προκατόχων ημών, των άλλων αρχιερέων της Κρήτης και δι’ όλην την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν του Χριστού. Οποία χαρά και δι’ ημάς, οι οποίοι έχομεν το ιδιαίτερο προνόμιο και ευτύχημα να υποδεχώμεθα σήμερον το τιμιώτατον λείψανον του πρωτοθρόνου Επισκόπου ημών, επί παρουσία τόσων τιμίων εκπροσώπων των εκκλησιών ημών, ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών, και τοσαύτης συρροής κλήρου και λαού και να έχωμεν εις το εξής το τιμώτατο τούτο λείψανο εν μέσω ημών».
Ακόμη, με ιδιαίτερη συγκίνηση φέρει κανείς στη σκέψη του τους λόγους του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, όταν σε αληθινή πανήγυρη και ευλαβή συναγερμό των Αθηναίων υπεδέχετο τη σοφή και πνεύματος αγίου πλήρη Κάρα Τίτου του Περιφανούς Αποστόλου της πίστεως. Η Τιμία Κάρα από τη Βενετία έφτασε στην Αθήνα αεροπορικώς και προς τιμήν της εψάλη δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών.
Πράγματι, ο Άγιος Τίτος έζησε μία περιπέτεια που ξεκινά από την Αντιόχεια και φτάνει στην Έφεσο, τη Μακεδονία, την Κόρινθο, τη Δαλματία, τη Μεγαλόνησό μας. Γίνεται μαθητής του Μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, του Θείου Παύλου. Γίνεται συνοδός και συνοδοιπόρος του διδασκάλου του σε όλες τις ευαγγελικές περιοδείες και αποστολές. Στην Κόρινθο θαυμάζεται η τόλμη, η ευστροφία, το συμβιβαστικό πνεύμα, η ρητορική ικανότητα και ο φλογερός ζήλος του εναντίον των εχθρών της πίστεως. Η περιφανής επιτυχία του δίδει αφορμή στο διδάσκαλο να εγκωμιάσει τον μαθητή και γράφοντας προς τους Κορινθίους να τον καλέσει «κοινωνόν του και συνεργόν και απόστολον Χριστού και δόξαν των εκκλησιών».
Απ’ όλα αυτά διαφαίνεται η μεγίστη σημασία του γεγονότος της ανακτήσεως και πάλι της Τιμίας Κάρας του Αγίου μας και είναι το παλλάδιον της Εκκλησίας μας, «δοκιμώτερον υπέρ χρυσίον και τιμιώτερον λίθων πολυτελών». Για την Εκκλησία της Κρήτης δύο είναι οι μεγάλοι θησαυροί της. Η Τιμία Κάρα του Αγίου Τίτου και η Επιστολή του Παύλου προς Τίτον.
Εφ. "Νέα Κρήτη" 14-5-11
Το 1669 εγκαταλείποντας οι Βενετοί το Κάστρο στους Τούρκους, πήραν την Κάρα μαζί με άλλες εικόνες και σκεύη, μεταξύ τους και την εικόνα της Παναγίας της Μεσοποντίτισσας που βρίσκεται στην Santa Maria della Salute, όπως γράφω.
Αυτές τις μέρες πανηγυρίζει και πάλιν η Κρήτη το γεγονός της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου και ημείς «ώσπερ παίδες ευγνώμονες» αποδίδομε στον πνευματικό μας πατέρα και προστάτη την οφειλομένη τιμή. Ενωμένοι μαζί του διά της πίστεως, καλούμεθα να ζήσουμε «σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς», όπως συμβουλεύει στην προς Τίτον Επιστολή του ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος.
Η Κυριακή 15 Μαΐου 1966 υπήρξε ημέρα ιστορική για την Εκκλησία της Κρήτης. Αντιπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Ελλάδας, της ελληνικής κυβερνήσεως, της γραμματείας επί της χριστιανικής ενότητας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών, εκατοντάδες κληρικοί, μοναχοί, μοναχές, πλήθος λαού, υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα, με ευλάβεια και ιερές συγκινήσεις το τιμιότατο λείψανο του πρώτου Επισκόπου Κρήτης, Αγίου Αποστόλου Τίτου. Μαθήτριες των σχολείων της πόλεως Ηρακλείου έραιναν με ροδοπέταλα και άλλα λουλούδια της κρητικής γης την Τιμία Κάρα από το λιμάνι του Ηρακλείου μέχρι τον Ιερό Ναό του Αγίου Τίτου.
Οι καμπάνες, οι μουσικές του Δήμου και του Στρατού, οι σειρήνες των πλοίων ηχούσαν χαρμόσυνα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριάρχου της Βενετίας, Επίσκοπος Ιωάννης Ολιβότι, παραδίδοντας την Τιμίαν Κάραν στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο, στο λιμάνι του Ηρακλείου, με συγκίνηση έλεγε: «Αυτός ο λαμπρός εορτασμός του κρητικού λαού θα μετριάσει τη θλίψη των ενετών για τη στέρηση του τιμίου λειψάνου, το οποίο επί τρεις αιώνες ήτο αντικείμενο ευλαβούς αγάπης. Δε θα λησμονήσω ποτέ αυτές τις στιγμές της θριαμβευτικής επιστροφής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Τίτου, αγαπητού μαθητή του Αποστόλου Παύλου και πρώτου Επισκόπου Κρήτης». Και ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ευγένιος, στις πολλές προσπάθειες του οποίου οφείλεται η επιστροφή του ιερού λειψάνου στην Κρήτη, παραλαμβάνοντας την Τιμία Κάρα στο λιμάνι από τα χέρια του Ιωάννη Ολιβότι, είπε μεταξύ των άλλων: «Οποία χαρά σήμερον εν ουρανώ και επί γης. Οποία χαρά δια τας μακαρίας ψυχάς των αοιδίμων προκατόχων ημών, των άλλων αρχιερέων της Κρήτης και δι’ όλην την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν του Χριστού. Οποία χαρά και δι’ ημάς, οι οποίοι έχομεν το ιδιαίτερο προνόμιο και ευτύχημα να υποδεχώμεθα σήμερον το τιμιώτατον λείψανον του πρωτοθρόνου Επισκόπου ημών, επί παρουσία τόσων τιμίων εκπροσώπων των εκκλησιών ημών, ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών, και τοσαύτης συρροής κλήρου και λαού και να έχωμεν εις το εξής το τιμώτατο τούτο λείψανο εν μέσω ημών».
Ακόμη, με ιδιαίτερη συγκίνηση φέρει κανείς στη σκέψη του τους λόγους του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, όταν σε αληθινή πανήγυρη και ευλαβή συναγερμό των Αθηναίων υπεδέχετο τη σοφή και πνεύματος αγίου πλήρη Κάρα Τίτου του Περιφανούς Αποστόλου της πίστεως. Η Τιμία Κάρα από τη Βενετία έφτασε στην Αθήνα αεροπορικώς και προς τιμήν της εψάλη δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών.
Πράγματι, ο Άγιος Τίτος έζησε μία περιπέτεια που ξεκινά από την Αντιόχεια και φτάνει στην Έφεσο, τη Μακεδονία, την Κόρινθο, τη Δαλματία, τη Μεγαλόνησό μας. Γίνεται μαθητής του Μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, του Θείου Παύλου. Γίνεται συνοδός και συνοδοιπόρος του διδασκάλου του σε όλες τις ευαγγελικές περιοδείες και αποστολές. Στην Κόρινθο θαυμάζεται η τόλμη, η ευστροφία, το συμβιβαστικό πνεύμα, η ρητορική ικανότητα και ο φλογερός ζήλος του εναντίον των εχθρών της πίστεως. Η περιφανής επιτυχία του δίδει αφορμή στο διδάσκαλο να εγκωμιάσει τον μαθητή και γράφοντας προς τους Κορινθίους να τον καλέσει «κοινωνόν του και συνεργόν και απόστολον Χριστού και δόξαν των εκκλησιών».
Απ’ όλα αυτά διαφαίνεται η μεγίστη σημασία του γεγονότος της ανακτήσεως και πάλι της Τιμίας Κάρας του Αγίου μας και είναι το παλλάδιον της Εκκλησίας μας, «δοκιμώτερον υπέρ χρυσίον και τιμιώτερον λίθων πολυτελών». Για την Εκκλησία της Κρήτης δύο είναι οι μεγάλοι θησαυροί της. Η Τιμία Κάρα του Αγίου Τίτου και η Επιστολή του Παύλου προς Τίτον.
Εφ. "Νέα Κρήτη" 14-5-11
Το 1669 εγκαταλείποντας οι Βενετοί το Κάστρο στους Τούρκους, πήραν την Κάρα μαζί με άλλες εικόνες και σκεύη, μεταξύ τους και την εικόνα της Παναγίας της Μεσοποντίτισσας που βρίσκεται στην Santa Maria della Salute, όπως γράφω.
