soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.651
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κρήτη- Βενετία
- Ηράκλειο - Βενετία και η Κάρα του Αγ. Τίτου
- Φωτογραφίες 1/4][URL="http://img697.imageshack.us/i/carnivaldestiny.jpg/"][attach=full]27542[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 2/4][URL="http://img168.imageshack.us/i/atlantes.jpg/"][attach=full]27545[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 3/4][URL="http://img718.imageshack.us/i/89869010.jpg/"][attach=full]27549[/attach][/URL
- Φωτογραφίες 4/4][URL="http://img22.imageshack.us/i/canalettoreturnofthebuc.jpg/"][attach=full]27553[/attach][/URL
Είμαστε πάνω στο τελευταίο τοξοτό γεφυράκι του καναλιού που βρίσκεται η Γέφυρα των Στεναγμών. Είναι κλειστή γέφυρα και ενώνει το Παλάτι των Δόγηδων με τις φυλακές των πολιτικών κρατουμένων. Απ΄ εδώ ακούγονταν οι στεναγμοί τους όταν μετά τα βασανιστήρια τους πήγαιναν μέσω της γέφυρας στις φυλακές.
Δίπλα μας είναι το παλάτι των Δόγηδων. Τον 14ο αιώνα η λαμπρά διακόσμιση των γοτθικών εκκλησιών που μας εντυπωσιάζουν σήμερα , άρχιζε να εφαρμόζεται και στα δημόσια κτίρια, παλάτια, γέφυρες, πύλες, που έδειχναν την ευμάρεια της πόλης και των αρχόντων. Στην Ιταλία επειδή οι ευγενείς έμεναν στις πόλεις κι όχι στα κάστρα όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι πόλεις της ήταν οι πρώτες που το εφάρμοσαν. Το λαμπρό παλάτι που βλέπουμε μπροστά μας και που άρχιζε να κτίζεται τον 14ο αιώνα είναι ένδειξη πλούτου και δύναμης, και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μετάβασης της αρχιτεκτονικής από τους ναούς στα δημόσια κτίρια.[1]
Το εσωτερικό του συναγωνίζεται σε πλούτο και ομορφιά την εξωτερική του εμφάνιση, με το πλήθος των έργων των ενετών καλλιτεχνών που βρίσκονται στους πίνακες και στις οροφές των τεράστιων αιθουσών. Σπουδαιότερο γνωστό έργο εδώ είναι ο «Παράδεισος» , «Βάκχος και Αριάδνη», του Τιντορέτο, και σε κάποια οροφή η «Αποθέωση» του Βερονέζε. Περνάμε μέσα από την κλειστή γέφυρα των στεναγμών και φτάνουμε στις φυλακές. Από το παράδεισο στη κόλαση. Το πάχος των τοίχων είναι πάνω από ένα μέτρο, χοντρές αλυσίδες και κρίκοι, σκοτάδι και θάνατος λίγα μέτρα από τη ελευθερία, το φως, την ευτυχία.
Στην εκκλησία του Αγ. Μάρκου που άρχισε να κτίζεται το 829 και τέλειωσε το 1100, μπαίνουμε εύκολα εκτός από τους μήνες του καλοκαιριού που υπάρχει μεγάλη τουριστική κίνηση. Το προσεκτικό για εκκλησίες ντύσιμο είναι απαραίτητο.
Εκκλησία Βυζαντινής αρχιτεκτονικής έχει δεχθεί εξωτερικά επιρροές από πολλούς ρυθμούς, Γοτθικό, Αναγεννησιακό, λόγω των πολλών ανακαινίσεων και επισκευών. Το 829 δύο έμποροι έκλεψαν το λείψανο του Ευαγγελιστή Μάρκου από την Αλεξάνδρεια και το μετέφεραν στην Βενετία. Τότε άρχισε να κτίζεται ο ναός στα πρότυπα των αγίων Αποστόλων της Κωνσταντινούπολης. Εδώ τοποθετήθηκε το λείψανο το οποίο βρίσκεται ακόμη, και έγινε ο μητροπολιτικός ναός της πόλης σε αντικατάσταση του Αγ. Θεόδωρου.
Βυζαντινοί τεχνίτες δημιούργησαν τα ψηφιδωτά των εικόνων και των τοιχογραφιών καθώς και τα θαυμάσια μωσαϊκά. Οι οικείες σε μας βυζαντινές ψηφιδωτές εικόνες πριν μπούμε στο Α. Μάρκο, μαζί με αυτές στον πρόναο με τα ελληνικά γράμματα, και ο βυζαντινός ρυθμός του, μας προϊδεάζουν ότι αυτός ο ναός διαφέρει από τους άλλους καθολικούς, και πλησιάζει στα πρότυπα της ορθοδοξίας. Ψηλά στην πρόσοψη υπάρχουν τέσσερα χάλκινα και επιχρυσωμένα άλογα αντίγραφα των αφαιρεθέντων από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.
Στον πρόναο επίσης βλέπουμε πολύτιμα εκθέματα, χρυσά ευαγγέλια, σταυρούς, άμφια, καντήλια, και άλλα εκκλησιαστικά αντικείμενα από τη Κωνσταντινούπολη. Στον κύριο ναό το δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις. Απερίγραπτη πολυτέλεια αποτέλεσμα του πλούτου και της δύναμης της Βενετίας. Εντύπωση μας κάνουν οι φορητές βυζαντινές εικόνες, κι’ αυτές με ελληνική ονομασία που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε γνωστό σου χώρο.
Με ένα μικρό αντίτιμο ανεβαίνουμε μια στενή σκάλα και φτάνουμε στους πέντε τρούλους του ναού οι οποίοι σχηματίζουν σταυρό με τον μεγαλύτερο τρούλο στο κέντρο. Μέσα σε κλειστό χώρο βρίσκονται τα τέσσερα γνήσια χάλκινα άλογα των οποίων η παλαιότητα τους είναι ευδιάκριτη, καθώς και μερικά χτυπήματα που υπέστησαν από την μεταφορά τους. Κι εδώ βρίσκεται ένα μικρό μουσείο γεμάτο με εκκλησιαστικά αντικείμενα από χρυσό, ασήμι και διακοσμημένα με πολύτιμες πέτρες. Ξεχωρίζει μια αργυρή λειψανοθήκη του 14-15ου αιώνα από την Τραπεζούντα που αποτελεί αληθινό κομψοτέχνημα.
Κάποιο βραδάκι, ευπρεπώς ντυμένοι και στολισμένοι, θα πάμε στο Café Florian. Η σοβαρότητα του χώρου, οι πίνακες, οι καθρέπτες, το φινιρισμένο ξύλο, η άψογη εξυπηρέτηση των γκαρσονιών, απαιτεί το ανάλογο σεβασμό εκ μέρους μας. Είναι μια βραδιά ανοιξιάτικη, η ατμόσφαιρα που αναδίδει ο χώρος δεν προσβάλλεται από τους κουρασμένους τουρίστες του καλοκαιριού που θα καθίσουν εδώ κρατώντας την κάμερα. Μετά την περιήγηση μας στον εσωτερικό του χώρο που μας γυρίζει στο 1720, και που σε κάποια γωνιά θα δούμε νοερά τον Ενετό Γκολντόνι, το Βέρντι και το Βάγκνερ, θα καθίσουμε έξω όπου η ορχήστρα με την υποβλητική μουσική της θα μας πάει πίσω στους ρομαντικούς αιώνες της Αρχόντισσας
Αν ερχόμασταν για πρώτη φορά στη Βενετία και είχαμε ελάχιστο χρόνο στη διάθεση μας, ή αν ήμασταν βιαστικοί περαστικοί, τότε στο πρόγραμμα δεν θα έλειπε το μουσείο Correr…[2]
[1] Τ. Αλμπάνη, Μαρ. Κασιμάτη Η Ιστορία των τεχνών στην Ευρώπη τομ. Α ΕΛΠ τομ. Α’
[2] Προσωπική επιλογή
Δίπλα μας είναι το παλάτι των Δόγηδων. Τον 14ο αιώνα η λαμπρά διακόσμιση των γοτθικών εκκλησιών που μας εντυπωσιάζουν σήμερα , άρχιζε να εφαρμόζεται και στα δημόσια κτίρια, παλάτια, γέφυρες, πύλες, που έδειχναν την ευμάρεια της πόλης και των αρχόντων. Στην Ιταλία επειδή οι ευγενείς έμεναν στις πόλεις κι όχι στα κάστρα όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι πόλεις της ήταν οι πρώτες που το εφάρμοσαν. Το λαμπρό παλάτι που βλέπουμε μπροστά μας και που άρχιζε να κτίζεται τον 14ο αιώνα είναι ένδειξη πλούτου και δύναμης, και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μετάβασης της αρχιτεκτονικής από τους ναούς στα δημόσια κτίρια.[1]
Το εσωτερικό του συναγωνίζεται σε πλούτο και ομορφιά την εξωτερική του εμφάνιση, με το πλήθος των έργων των ενετών καλλιτεχνών που βρίσκονται στους πίνακες και στις οροφές των τεράστιων αιθουσών. Σπουδαιότερο γνωστό έργο εδώ είναι ο «Παράδεισος» , «Βάκχος και Αριάδνη», του Τιντορέτο, και σε κάποια οροφή η «Αποθέωση» του Βερονέζε. Περνάμε μέσα από την κλειστή γέφυρα των στεναγμών και φτάνουμε στις φυλακές. Από το παράδεισο στη κόλαση. Το πάχος των τοίχων είναι πάνω από ένα μέτρο, χοντρές αλυσίδες και κρίκοι, σκοτάδι και θάνατος λίγα μέτρα από τη ελευθερία, το φως, την ευτυχία.
Στην εκκλησία του Αγ. Μάρκου που άρχισε να κτίζεται το 829 και τέλειωσε το 1100, μπαίνουμε εύκολα εκτός από τους μήνες του καλοκαιριού που υπάρχει μεγάλη τουριστική κίνηση. Το προσεκτικό για εκκλησίες ντύσιμο είναι απαραίτητο.
Εκκλησία Βυζαντινής αρχιτεκτονικής έχει δεχθεί εξωτερικά επιρροές από πολλούς ρυθμούς, Γοτθικό, Αναγεννησιακό, λόγω των πολλών ανακαινίσεων και επισκευών. Το 829 δύο έμποροι έκλεψαν το λείψανο του Ευαγγελιστή Μάρκου από την Αλεξάνδρεια και το μετέφεραν στην Βενετία. Τότε άρχισε να κτίζεται ο ναός στα πρότυπα των αγίων Αποστόλων της Κωνσταντινούπολης. Εδώ τοποθετήθηκε το λείψανο το οποίο βρίσκεται ακόμη, και έγινε ο μητροπολιτικός ναός της πόλης σε αντικατάσταση του Αγ. Θεόδωρου.
Βυζαντινοί τεχνίτες δημιούργησαν τα ψηφιδωτά των εικόνων και των τοιχογραφιών καθώς και τα θαυμάσια μωσαϊκά. Οι οικείες σε μας βυζαντινές ψηφιδωτές εικόνες πριν μπούμε στο Α. Μάρκο, μαζί με αυτές στον πρόναο με τα ελληνικά γράμματα, και ο βυζαντινός ρυθμός του, μας προϊδεάζουν ότι αυτός ο ναός διαφέρει από τους άλλους καθολικούς, και πλησιάζει στα πρότυπα της ορθοδοξίας. Ψηλά στην πρόσοψη υπάρχουν τέσσερα χάλκινα και επιχρυσωμένα άλογα αντίγραφα των αφαιρεθέντων από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.
Στον πρόναο επίσης βλέπουμε πολύτιμα εκθέματα, χρυσά ευαγγέλια, σταυρούς, άμφια, καντήλια, και άλλα εκκλησιαστικά αντικείμενα από τη Κωνσταντινούπολη. Στον κύριο ναό το δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις. Απερίγραπτη πολυτέλεια αποτέλεσμα του πλούτου και της δύναμης της Βενετίας. Εντύπωση μας κάνουν οι φορητές βυζαντινές εικόνες, κι’ αυτές με ελληνική ονομασία που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε γνωστό σου χώρο.
Με ένα μικρό αντίτιμο ανεβαίνουμε μια στενή σκάλα και φτάνουμε στους πέντε τρούλους του ναού οι οποίοι σχηματίζουν σταυρό με τον μεγαλύτερο τρούλο στο κέντρο. Μέσα σε κλειστό χώρο βρίσκονται τα τέσσερα γνήσια χάλκινα άλογα των οποίων η παλαιότητα τους είναι ευδιάκριτη, καθώς και μερικά χτυπήματα που υπέστησαν από την μεταφορά τους. Κι εδώ βρίσκεται ένα μικρό μουσείο γεμάτο με εκκλησιαστικά αντικείμενα από χρυσό, ασήμι και διακοσμημένα με πολύτιμες πέτρες. Ξεχωρίζει μια αργυρή λειψανοθήκη του 14-15ου αιώνα από την Τραπεζούντα που αποτελεί αληθινό κομψοτέχνημα.
Κάποιο βραδάκι, ευπρεπώς ντυμένοι και στολισμένοι, θα πάμε στο Café Florian. Η σοβαρότητα του χώρου, οι πίνακες, οι καθρέπτες, το φινιρισμένο ξύλο, η άψογη εξυπηρέτηση των γκαρσονιών, απαιτεί το ανάλογο σεβασμό εκ μέρους μας. Είναι μια βραδιά ανοιξιάτικη, η ατμόσφαιρα που αναδίδει ο χώρος δεν προσβάλλεται από τους κουρασμένους τουρίστες του καλοκαιριού που θα καθίσουν εδώ κρατώντας την κάμερα. Μετά την περιήγηση μας στον εσωτερικό του χώρο που μας γυρίζει στο 1720, και που σε κάποια γωνιά θα δούμε νοερά τον Ενετό Γκολντόνι, το Βέρντι και το Βάγκνερ, θα καθίσουμε έξω όπου η ορχήστρα με την υποβλητική μουσική της θα μας πάει πίσω στους ρομαντικούς αιώνες της Αρχόντισσας
Αν ερχόμασταν για πρώτη φορά στη Βενετία και είχαμε ελάχιστο χρόνο στη διάθεση μας, ή αν ήμασταν βιαστικοί περαστικοί, τότε στο πρόγραμμα δεν θα έλειπε το μουσείο Correr…[2]
[1] Τ. Αλμπάνη, Μαρ. Κασιμάτη Η Ιστορία των τεχνών στην Ευρώπη τομ. Α ΕΛΠ τομ. Α’
[2] Προσωπική επιλογή
