St.Adamantidou
Member
- Μηνύματα
- 245
- Likes
- 893
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Σκάφη και... σκαφίδια)
- Κεφάλαιο 3ο (Παπουανές τουαλέτες)
- Κεφάλαιο 4ο (Άνθρωποι πηλένιοι και το καρύκευμα του σάγκο)
- Κεφάλαιο 5ο (Μια νύχτα στο Καραγουάρι)
- Κεφάλαιο 6ο (Παπουασία, Εκεί που οι άνθρωποι μαγειρεύουν ανθρώπους)]Οι [B]κάτοικοι[/B
- Κεφάλαιο 7ο (Πρωινό με Μάγους και μαυροπίπερα)
- Κεφάλαιο 8ο («Πούνκτους», το χάραγμα του κροκόδειλου)
- Κεφάλαιο 9ο (Παπουανές πεοθήκες)
- Κεφάλαιο 10ο (Εμφύλιος)
- Κεφάλαιο 11ο (Της ζούγκλας οι εκπλήξεις)
- Κεφάλαιο 12ο (Οι άνθρωποι των χρωμάτων)
- Κεφάλαιο 13ο (Παπουανός Γαιοκτήμονας)
- Κεφάλαιο 14ο (Πού πάτε?)
- Κεφάλαιο 15ο (Στους λασπανθρώπους)
- Κεφάλαιο 16ο (Φεμινίστριες και προικοσύμφωνα)
- Κεφάλαιο 17ο (Τι ταξίδι κι αυτό!!)
της Παπουασίας, όπως λεγόταν παλιότερα, είναι ένα συνονθύλευμα φυλετικών ομάδων, κάτι παραπάνω από επτακόσιες, οι οποίες σήμερα αγωνίζονται να πλησιάσουν τον πολιτισμό από την μια μεριά, αλλά από την άλλη πασχίζουν να διατηρήσουν ανέπαφη την κληρονομιά τους. Αυτό λένε τα βιβλία.
Το σίγουρο είναι ότι εδώ ο επισκέπτης ξεχνάει τον 20ό αιώνα και γυρίζει πίσω στη λίθινη εποχή. Σκεφθείτε ότι ακόμα και σήμερα, στο εσωτερικό της περιοχής του ποταμού Σέπικ, όπου βρεθήκαμε κι εμείς, υπάρχουν φυλές που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στην πλαϊνή κοιλάδα, μιας και η επικοινωνία, λόγω πυκνής και δύσβατης ζούγκλας είναι αδύνατη. Δεν ξέρουν ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος εκτός από το χωριό τους. Στα 1973 «βρέθηκαν» για πρώτη φορά χαμένοι μέσα στο ανεξερεύνητο δάσος, άνθρωποι που ανήκαν στη φυλή Hewa. Δεν είχαν ποτέ ξανάρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους, λευκούς ή μέλη της ίδιας της φυλής τους!!!!
Το 1977, μια περίπολος έφερε από κάποια απομεμακρυσμένη περιοχή, μέλος μιας φυλής, να δικαστεί για θρησκευτικό…. καννιβαλισμό!!!
Το νησί είναι μωσαϊκό αντιθέσεων. ΄Ενας γονιός, που ακόμα πολεμάει τρεις φορές την εβδομάδα με τόξα και με βέλη τον γειτονικό καταυλισμό, που παίρνει μέρος σε ανιμιστικές –και καμμιά φορά και καννιβαλιστικές- τελετές, που τρέμει τη φονική εκδίκηση των πνευμάτων –αλλά όχι της αστυνομίας- μπορεί να έχει γιο οικονομολόγο, δικηγόρο, γιατρό....
Η γλώσσα ήταν ανέκαθεν ένα σοβαρό πρόβλημα για το νησί. Επειδή η προσέγγιση των φυλών ήταν πάντα πολύ δύσκολη και συχνά αδύνατη λόγω του δύσβατου του εδάφους, κατάντησε η κάθε φυλετική ομάδα να μιλά τη δική της διάλεκτο, η οποία, φυσικά, δεν ήταν κατανοητή από τις άλλες φυλές. Κι αυτή η ασυνεννοησία ίσως είναι και ο λόγος που οι Παπούα πολεμούν συνεχώς μεταξύ τους σαν λυσσασμένοι.
Το πρόβλημα το έλυσαν (!!!) οι ευρωπαίοι άποικοι.
΄Εφτιαξαν μια γλώσσα με βάση την αγγλική και με στοιχεία από τις πιο κοινές διαλέκτους του τόπου. Αυτό το μείγμα το βάφτισαν «πίτζιν» (Pidgin) και ακούγεται φοβερά παράξενα.
Ξέρετε πώς λένε στα πίτζιν το δικό μας «εις το επανειδείν»?
Ακούστε το.
«Λούκουλουμ γιούπλα μπιάιντ».....
Οι ανιμιστικές τελετές των Παπούα γίνονται μέσα στο Χάους Ταμπαράν, το «Σπίτι των Πνευμάτων». Είναι μια μεγάλη χορταρένια καλύβα που διαθέτει μονάχα μια πόρτα και κανένα παράθυρο. Το πάτωμα είναι από σκέτο χώμα και σύριζα στους τοίχους υπάρχουν μερικοί χαμηλοί κορμοί δέντρων που χρησιμοποιούνται αντί καθισμάτων. Στο Χάους Ταμπαράν έχουν δικαίωμα εισόδου μονάχα οι άντρες. Οι γυναίκες αποκλείονται με την απειλή θανάτου, που φέρνουν πάντα στους βέβηλους τα ....προσβεβλημένα πνεύματα.!!!
Οι γυναίκες έστω κι αν είναι παντρεμένες, μένουν σε ξεχωριστές από τους άντρες τους καλύβες –τα Σπίτια των Γυναικών- και δεν συναντιούνται μαζί τους παρά κάθε 2-3 χρόνια, όταν αποφασίζουν να αυγατίσουν τη φυλή, προσθέτοντάς της και ένα καινούριο μέλος. Και μόλις η διαδικασία της... προσθέσεως ή του πολλαπλασιασμού, όπως το προτιμάτε, συντελεστεί, ο σύζυγος ξαναγυρίζει στο Χάους Ταμπαράν και περιμένει εννέα μήνες να δει το αποτέλεσμα του... κόπου του!
Το παιδί μένει μαζί με τη μάνα στο «Σπίτι των Γυναικών» μέχρι τα δέκα του χρόνια, και κατόπιν το αναλαμβάνει ο πατέρας, να το κάνει άντρα.
Οι Παπούα είναι πολύγαμοι. Κάθε αρσενικός δικαιούται απεριορίστου αριθμού συζύγων. Ακούσαμε ακόμα και το νούμερο... σαράντα. ΄Ομως ένας άντρας για να γίνει πολύγαμος πρέπει να είναι πλούσιος, γιατί δίνει... προίκα.
Ο πολύγαμος δεν στεγάζει τις γυναίκες του όλες μαζί. Χτίζει για την κάθε μια ένα χωριστό καλύβι και τις προμηθεύει καθημερινά τα ... ξύλα για τη φωτιά της. Και ξεμπερδεύει!!! Ο ίδιος ζει στο Χάους Ταμπαράν ή στο Σπίτι των Αντρών, πάντα χώρια και μακρυά από θηλυκό.
Στα υψίπεδα του νησιού γεννιούνται, περιέργως, περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια. Σ΄ αυτές τις περιοχές η προίκα που δίνουν οι άντρες για να παντρευτούν είναι περίπου 1.000 Κίνα. Αντίθετα, στις περιοχές που περισσεύουν τα κορίτσια, η τιμή τους πέφτει στα 500 Κίνα. ΄Αρα εδώ εύκολα φτιάχνει ο Παπουανός χαρέμι και το φχαριστιέται...
Αλλά, για να πάρεις μια σύζυγο, πρέπει να την ακριβοπληρώσεις. Διάβασα ότι «στην Παπούα τα ακριβότερα πράγματα για τους ιθαγενείς είναι οι γυναίκες και τα γουρούνια».....
΄Ετσι, όταν κανείς αποφασίζει να παντρευτεί, ανάγκη πάσα να ψαχτεί για να βρει πόσα..... γουρούνια μπορεί να προσφέρει στον πεθερό, μια και το γουρούνι είναι ακόμα και σήμερα το σημαντικότερο μέσο συναλλαγής, εκτός από το Κίνα, το ντόπο νόμισμα. Οφείλω επίσης να πω, ότι εδώ δεν υπάρχουν άλογα, αγελάδες, ταύροι, πρόβατα, κατσίκες. Κατσίκες ωστόσο υπήρχαν παλιότερα, αλλά, επειδή αυτές έδιναν πολύ λίγο κρέας, τις ξεπαράτησαν και προτίμησαν τα γουρούνια, εφόσον, όταν αυτά τραφούν καλά και παχύνουν, εξασφαλίζουν για πολλές μέρες φαγητό στη φυλή.
Οι Παπούες έχουν παρατηρήσει ότι τα μικρά γουρουνάκια αναπτύσσονται γρηγορότερα και καλύτερα τρώγοντας γάλα, τροφή σπάνια ακόμα και για τους ίδιους. ΄Ελυσαν το πρόβλημα βάζοντας την κάθε μωρομάνα να θηλάζει, παράλληλα με το παιδί της, και ένα.... μωρό – γουρουνάκι. Γι΄ αυτό είναι πού συνηθισμένη η εικόνα μιας γυναίκας να γαλουχεί από τον ένα μαστό το μικρό της και από τον άλλο ένα χαριτωμένο γουρουνάκι...
Αυτή την εικόνα είχα την τύχη να την αντικρίσω. Προσπάθησα να φωτογραφήσω την παπουανή, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα...
Πολύτιμος, λοιπόν, ο χοίρος προσφέρεται για την απόκτηση της πολύτιμης γυναίκας. Και, όσο καλύτερη η φήμη του κοριτσιού, τόσο μεγαλύτερη και η τιμή του. Γι΄ αυτό οι μανάδες, γενικώς, είναι Κέρβεροι, όσον αφορά τη διαφύλαξη του «πολυτιμότερου» της πολύτιμης κόρης τους. Και το μαντεύετε? Τα εξώγαμα στους Παπούα είναι, λέει, σπάνια...
Τα νεκροταφεία των φυλών είναι σαν εκείνα των Τοράγιας, δηλαδή μέσα σε βράχους, σε σπήλαια, σε κρύπτες πέτρινες εν γένει. Η κηδεία –αν δηλαδή περισσέψει νεκρός να ταφεί- είναι κι αυτή περίεργη. Από τις άκρες ενός οριζόντιου δοκαριού, που το φέρουν στους ώμους τους δυο άνθρωποι, κρέμεται το πτώμα, δεμένο με σκοινιά πάνω σε πλατφόρμα, καμωμένη από ενωμένους μεταξύ τους κορμούς μπαμπού. Για να μη πιάνει πολύ κόπο ο μεταστάς, του έχουν λυγίσει τα ποδάρια. Τέσσερα, λοιπόν, σκοινιά είναι αρκετά να τον συγκρατήσουν πάνω στην πλατφόρμα, κι έτσι κρεμασμένον τον μεταφέρουν στο νεκροταφείο. Αλλά ούτε κι εκεί μπορεί κανείς σίγουρα να πει πως ο νεκρός θα... φτουρίσει. Συνήθως γίνεται της... αναλήψεως και όλοι, την άλλη μέρα ψάχνονται να ανακαλύψουν πού τάχατες να πήγε ο πεθαμένος!! Οι υποκριτές!!!
Και μην νομίσετε ότι είναι υπερβολή
΄Ενας ταξιδευτής, ο Dmytro Chub, μιλώντας για τον καννιβαλισμό στη χώρα, αναφέρει το εξής περιστατικό, στο τέλος της δεκαετίας του ’70, να σας χαρώ.
Σ΄ ένα χωριό, κοντά στο Πορτ Μόρεσμπι την πρωτεύουσα της Παπούα, πέθανε κάποιος. Πριν οι δικοί του προφτάσουν να κανονίσουν τα της κηδείας του, ιθαγενείς γειτονικού χωριού, -πάλι κοντά στην πρωτεύουσα- έκλεψαν τη νύχτα το πτώμα και το κατεβρόχθισαν....
Βεβαίως οι Παπούα είναι και Κυνηγοί Κεφαλών, αφού ένας άντρας, για να έχει το δικαίωμα να μπει άξια στην κοινωνία των ομοφύλων του, πρέπει να αποκεφαλίσει έναν τουλάχιστον εχθρό, και το κεφάλι του να το κρεμάσει στην πόρτα του Χάους Ταμπαράν του χωριού του.....
Πω πω τι διαβάζω νυχτιάτικα!!!!
Πάω για ύπνο, γιατί αύριο αρχίζουν τα δύσκολα
Λούκουλουμ γιούπλα μπιάιντ.....
Το σίγουρο είναι ότι εδώ ο επισκέπτης ξεχνάει τον 20ό αιώνα και γυρίζει πίσω στη λίθινη εποχή. Σκεφθείτε ότι ακόμα και σήμερα, στο εσωτερικό της περιοχής του ποταμού Σέπικ, όπου βρεθήκαμε κι εμείς, υπάρχουν φυλές που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στην πλαϊνή κοιλάδα, μιας και η επικοινωνία, λόγω πυκνής και δύσβατης ζούγκλας είναι αδύνατη. Δεν ξέρουν ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος εκτός από το χωριό τους. Στα 1973 «βρέθηκαν» για πρώτη φορά χαμένοι μέσα στο ανεξερεύνητο δάσος, άνθρωποι που ανήκαν στη φυλή Hewa. Δεν είχαν ποτέ ξανάρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους, λευκούς ή μέλη της ίδιας της φυλής τους!!!!
Το 1977, μια περίπολος έφερε από κάποια απομεμακρυσμένη περιοχή, μέλος μιας φυλής, να δικαστεί για θρησκευτικό…. καννιβαλισμό!!!
Το νησί είναι μωσαϊκό αντιθέσεων. ΄Ενας γονιός, που ακόμα πολεμάει τρεις φορές την εβδομάδα με τόξα και με βέλη τον γειτονικό καταυλισμό, που παίρνει μέρος σε ανιμιστικές –και καμμιά φορά και καννιβαλιστικές- τελετές, που τρέμει τη φονική εκδίκηση των πνευμάτων –αλλά όχι της αστυνομίας- μπορεί να έχει γιο οικονομολόγο, δικηγόρο, γιατρό....
Η γλώσσα ήταν ανέκαθεν ένα σοβαρό πρόβλημα για το νησί. Επειδή η προσέγγιση των φυλών ήταν πάντα πολύ δύσκολη και συχνά αδύνατη λόγω του δύσβατου του εδάφους, κατάντησε η κάθε φυλετική ομάδα να μιλά τη δική της διάλεκτο, η οποία, φυσικά, δεν ήταν κατανοητή από τις άλλες φυλές. Κι αυτή η ασυνεννοησία ίσως είναι και ο λόγος που οι Παπούα πολεμούν συνεχώς μεταξύ τους σαν λυσσασμένοι.
Το πρόβλημα το έλυσαν (!!!) οι ευρωπαίοι άποικοι.
΄Εφτιαξαν μια γλώσσα με βάση την αγγλική και με στοιχεία από τις πιο κοινές διαλέκτους του τόπου. Αυτό το μείγμα το βάφτισαν «πίτζιν» (Pidgin) και ακούγεται φοβερά παράξενα.
Ξέρετε πώς λένε στα πίτζιν το δικό μας «εις το επανειδείν»?
Ακούστε το.
«Λούκουλουμ γιούπλα μπιάιντ».....
Οι ανιμιστικές τελετές των Παπούα γίνονται μέσα στο Χάους Ταμπαράν, το «Σπίτι των Πνευμάτων». Είναι μια μεγάλη χορταρένια καλύβα που διαθέτει μονάχα μια πόρτα και κανένα παράθυρο. Το πάτωμα είναι από σκέτο χώμα και σύριζα στους τοίχους υπάρχουν μερικοί χαμηλοί κορμοί δέντρων που χρησιμοποιούνται αντί καθισμάτων. Στο Χάους Ταμπαράν έχουν δικαίωμα εισόδου μονάχα οι άντρες. Οι γυναίκες αποκλείονται με την απειλή θανάτου, που φέρνουν πάντα στους βέβηλους τα ....προσβεβλημένα πνεύματα.!!!
Οι γυναίκες έστω κι αν είναι παντρεμένες, μένουν σε ξεχωριστές από τους άντρες τους καλύβες –τα Σπίτια των Γυναικών- και δεν συναντιούνται μαζί τους παρά κάθε 2-3 χρόνια, όταν αποφασίζουν να αυγατίσουν τη φυλή, προσθέτοντάς της και ένα καινούριο μέλος. Και μόλις η διαδικασία της... προσθέσεως ή του πολλαπλασιασμού, όπως το προτιμάτε, συντελεστεί, ο σύζυγος ξαναγυρίζει στο Χάους Ταμπαράν και περιμένει εννέα μήνες να δει το αποτέλεσμα του... κόπου του!
Το παιδί μένει μαζί με τη μάνα στο «Σπίτι των Γυναικών» μέχρι τα δέκα του χρόνια, και κατόπιν το αναλαμβάνει ο πατέρας, να το κάνει άντρα.
Οι Παπούα είναι πολύγαμοι. Κάθε αρσενικός δικαιούται απεριορίστου αριθμού συζύγων. Ακούσαμε ακόμα και το νούμερο... σαράντα. ΄Ομως ένας άντρας για να γίνει πολύγαμος πρέπει να είναι πλούσιος, γιατί δίνει... προίκα.
Ο πολύγαμος δεν στεγάζει τις γυναίκες του όλες μαζί. Χτίζει για την κάθε μια ένα χωριστό καλύβι και τις προμηθεύει καθημερινά τα ... ξύλα για τη φωτιά της. Και ξεμπερδεύει!!! Ο ίδιος ζει στο Χάους Ταμπαράν ή στο Σπίτι των Αντρών, πάντα χώρια και μακρυά από θηλυκό.
Στα υψίπεδα του νησιού γεννιούνται, περιέργως, περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια. Σ΄ αυτές τις περιοχές η προίκα που δίνουν οι άντρες για να παντρευτούν είναι περίπου 1.000 Κίνα. Αντίθετα, στις περιοχές που περισσεύουν τα κορίτσια, η τιμή τους πέφτει στα 500 Κίνα. ΄Αρα εδώ εύκολα φτιάχνει ο Παπουανός χαρέμι και το φχαριστιέται...
Αλλά, για να πάρεις μια σύζυγο, πρέπει να την ακριβοπληρώσεις. Διάβασα ότι «στην Παπούα τα ακριβότερα πράγματα για τους ιθαγενείς είναι οι γυναίκες και τα γουρούνια».....
΄Ετσι, όταν κανείς αποφασίζει να παντρευτεί, ανάγκη πάσα να ψαχτεί για να βρει πόσα..... γουρούνια μπορεί να προσφέρει στον πεθερό, μια και το γουρούνι είναι ακόμα και σήμερα το σημαντικότερο μέσο συναλλαγής, εκτός από το Κίνα, το ντόπο νόμισμα. Οφείλω επίσης να πω, ότι εδώ δεν υπάρχουν άλογα, αγελάδες, ταύροι, πρόβατα, κατσίκες. Κατσίκες ωστόσο υπήρχαν παλιότερα, αλλά, επειδή αυτές έδιναν πολύ λίγο κρέας, τις ξεπαράτησαν και προτίμησαν τα γουρούνια, εφόσον, όταν αυτά τραφούν καλά και παχύνουν, εξασφαλίζουν για πολλές μέρες φαγητό στη φυλή.
Οι Παπούες έχουν παρατηρήσει ότι τα μικρά γουρουνάκια αναπτύσσονται γρηγορότερα και καλύτερα τρώγοντας γάλα, τροφή σπάνια ακόμα και για τους ίδιους. ΄Ελυσαν το πρόβλημα βάζοντας την κάθε μωρομάνα να θηλάζει, παράλληλα με το παιδί της, και ένα.... μωρό – γουρουνάκι. Γι΄ αυτό είναι πού συνηθισμένη η εικόνα μιας γυναίκας να γαλουχεί από τον ένα μαστό το μικρό της και από τον άλλο ένα χαριτωμένο γουρουνάκι...
Αυτή την εικόνα είχα την τύχη να την αντικρίσω. Προσπάθησα να φωτογραφήσω την παπουανή, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα...
Πολύτιμος, λοιπόν, ο χοίρος προσφέρεται για την απόκτηση της πολύτιμης γυναίκας. Και, όσο καλύτερη η φήμη του κοριτσιού, τόσο μεγαλύτερη και η τιμή του. Γι΄ αυτό οι μανάδες, γενικώς, είναι Κέρβεροι, όσον αφορά τη διαφύλαξη του «πολυτιμότερου» της πολύτιμης κόρης τους. Και το μαντεύετε? Τα εξώγαμα στους Παπούα είναι, λέει, σπάνια...
Τα νεκροταφεία των φυλών είναι σαν εκείνα των Τοράγιας, δηλαδή μέσα σε βράχους, σε σπήλαια, σε κρύπτες πέτρινες εν γένει. Η κηδεία –αν δηλαδή περισσέψει νεκρός να ταφεί- είναι κι αυτή περίεργη. Από τις άκρες ενός οριζόντιου δοκαριού, που το φέρουν στους ώμους τους δυο άνθρωποι, κρέμεται το πτώμα, δεμένο με σκοινιά πάνω σε πλατφόρμα, καμωμένη από ενωμένους μεταξύ τους κορμούς μπαμπού. Για να μη πιάνει πολύ κόπο ο μεταστάς, του έχουν λυγίσει τα ποδάρια. Τέσσερα, λοιπόν, σκοινιά είναι αρκετά να τον συγκρατήσουν πάνω στην πλατφόρμα, κι έτσι κρεμασμένον τον μεταφέρουν στο νεκροταφείο. Αλλά ούτε κι εκεί μπορεί κανείς σίγουρα να πει πως ο νεκρός θα... φτουρίσει. Συνήθως γίνεται της... αναλήψεως και όλοι, την άλλη μέρα ψάχνονται να ανακαλύψουν πού τάχατες να πήγε ο πεθαμένος!! Οι υποκριτές!!!
Και μην νομίσετε ότι είναι υπερβολή
΄Ενας ταξιδευτής, ο Dmytro Chub, μιλώντας για τον καννιβαλισμό στη χώρα, αναφέρει το εξής περιστατικό, στο τέλος της δεκαετίας του ’70, να σας χαρώ.
Σ΄ ένα χωριό, κοντά στο Πορτ Μόρεσμπι την πρωτεύουσα της Παπούα, πέθανε κάποιος. Πριν οι δικοί του προφτάσουν να κανονίσουν τα της κηδείας του, ιθαγενείς γειτονικού χωριού, -πάλι κοντά στην πρωτεύουσα- έκλεψαν τη νύχτα το πτώμα και το κατεβρόχθισαν....
Βεβαίως οι Παπούα είναι και Κυνηγοί Κεφαλών, αφού ένας άντρας, για να έχει το δικαίωμα να μπει άξια στην κοινωνία των ομοφύλων του, πρέπει να αποκεφαλίσει έναν τουλάχιστον εχθρό, και το κεφάλι του να το κρεμάσει στην πόρτα του Χάους Ταμπαράν του χωριού του.....
Πω πω τι διαβάζω νυχτιάτικα!!!!
Πάω για ύπνο, γιατί αύριο αρχίζουν τα δύσκολα
Λούκουλουμ γιούπλα μπιάιντ.....
Attachments
-
161,5 KB Προβολές: 656