giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Βαρσοβία: Κέντρο… ανάμεσα στους Ουρανοξύστες!
- Βαρσοβία: Central και…Łazienki Park!
- Βαρσοβία: Εβραϊκή συνοικία και Βασιλική διαδρομή!
- Βαρσοβία: Παλιά πόλη… νέα πόλη και Warsaw by night!
- Βαρσοβία: Φθινοπωρινές τσάρκες και … το Wilanów
- Βαρσοβία: Μουσείο Εξέγερσης Βαρσοβίας!
- Βαρσοβία: Praga… στην απέναντι όχθη!
- Βαρσοβία: Παραποτάμια λεωφόρος και… Pałac Kultury!
- Κρακοβία: Άφιξη στην παλιά πόλη!
- Κρακοβία: Stare Miasto (Παλιά πόλη) I
- Κρακοβία: Stare Miasto (Παλιά πόλη) II
- Κρακοβία: Κάστρο Wawel και παραποτάμια διαδρομή!
- Κρακοβία: Καζιμιέρζ, η Εβραϊκή συνοικία!
- Κρακοβία: Η Εβραϊκή συνοικία Podgórze
- Άουσβιτς-Μπιρκενάου: Οδοιπορικό στον τόπο της κόλασης!
- Κρακοβία: Αλατωρυχεία… και επίλογος!
Βαρσοβία: Παραποτάμια λεωφόρος και… Pałac Kultury!
Βγαίνοντας από τον σταθμό μετρό Centrum Nauki Kopernik, αντικρίσαμε τη δεύτερη δημοφιλέστερη γοργόνα της Βαρσοβίας Warszawska Syrenka, ακριβώς δίπλα στον ποταμό που δημιουργήθηκε το 1939. Η γοργόνα κολυμπούσε στον ποταμό Βιστουλα και σταμάτησε στη Βαρσοβία για να ξεκουραστεί η κοπέλα! Ε αυτό ήταν! Όταν βγήκε από το νερό, ερωτεύτηκε αυτή την πόλη και αποφάσισε να την υπερασπιστεί και έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολά της!
Ήταν η πιο ζεστή μέρα απ’ όλες με 22 βαθμούς. Τι καλύτερο για περπάτημα δίπλα στον ποταμό στην εξαιρετική Bulwary nad Wisłą, τη λεωφόρο του Βίστουλα έναν παραλιακό χώρο περιπάτου πολλών χιλιομέτρων! Η παραλιακή της Βαρσοβίας είναι σίγουρα από τις ωραιότερες παραποτάμιες παραλίες που έχουμε δει η οποία ανακατασκευάστηκε από το 2013 μέχρι το 2019. Η αριστερή όχθη είναι μια αναμορφωμένη παραλιακή με εξαιρετικό σχεδιασμό και κατά μήκος της έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος όπως μουσεία με σύγχρονη αρχιτεκτονική, πάρκα, αξιοθέατα όπως το σιντριβάνι πολυμέσων, σημεία αναψυχής και γίνονται συχνά πολλές εκδηλώσεις ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η δεξιά πλευρά του ποταμού είναι περιοχή του Natura 2000. Ο Βίστουλας έχει και παραλίες. Το National Geographic και η Guardian έχουν αναγνωρίσει τις παραλίες της Βαρσοβίας ως μερικές από τις ομορφότερες αστικές παραλίες στον κόσμο! Με λίγα λόγια ο ποταμός έχει ζωή και αναζωογονεί την πόλη της Βαρσοβίας. Έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της πόλης και προσφέρει αμέτρητες επιλογές.
Απέναντι, το εθνικό στάδιο της Βαρσοβίας, το πιο σύγχρονο και μεγαλύτερο στο είδος του στην Πολωνία, που χτίστηκε για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 2012.
Η καλωδιωτή γέφυρα Świętokrzyski
Το Πλανητάριο, στην πίσω πλευρά του Επιστημονικού Κέντρου Κοπέρνικος
Το Muzeum nad Wisłą, Μουσείο του Βίστουλα είναι ένας εκθεσιακός χώρος αφιερωμένος στις τελευταίες τάσεις της σύγχρονης τέχνης με δωρεάν είσοδο.
Πήγαμε από την οδό Wybrzeże Kościuszkowskie, στην κεντρική είσοδο του Επιστημονικού Κέντρου Κοπέρνικος. Είχα περιέργεια και ήθελα πραγματικά να δω αυτό το διαδραστικό κέντρο που είναι ένας παράδεισος για τους λάτρεις της επιστήμης, και για τα παιδιά!
Και το διαπίστωσα καλά μπαίνοντας μέσα! Καμιά 30αρια παιδάκια αφηνιασμένα έτρεχαν στο χώρο. Εφιάλτης. Γενικά επικρατούσε χαμός από κόσμο.
Θα σας φανεί υπερβολικό αλλά ήταν ο λόγος που τελικά δεν μπήκαμε στο μουσείο. Μήπως τελικά δεν είχα μεγάλη επιθυμία να το δω? Είναι γεγονός όμως πως δεν είναι το καλύτερο μου να περιτριγυρίζομαι από παιδάκια που φωνάζουν και σκούζουν, το ίδιο και ο Rose οπότε συμφωνήσαμε. Ο χώρος πριν τις μπάρες εισόδου έχει ένα εστιατόριο με μπουφέ σελφ σέρβις. Επειδή είμαστε φαν των μπουφέδων και επειδή πεινούσαμε σκεφτήκαμε πως ήταν καλή ιδέα! Τρελή αποτυχία τελικά. Κατ’αρχην δεν είχε μεγάλη ποικιλία και κατά δεύτερον για την μικρή ποσότητα που βάλαμε στα πιάτα μου φάνηκαν πολλά τα 53 ζλότι όταν το προηγούμενο βράδυ στο εμπορικό Złote Tarasy φάγαμε εξαιρετικά από τον μπουφέ με 40 ζλότι. Αλλά το θέμα δεν ήταν τα 12 ευρώ. Το φαγητό ήταν κάτω του μετρίου και το χειρότερο δεν προλάβαμε να το φάμε. Διότι ήρθε μια ξινή υπάλληλος και μας είπε ότι τα τραπέζια είναι ρεζερβε! Ρεζερβέ σε μουσείο! Και γιατί δεν μας το είπε η άλλη στο μπουφέ? Που ακριβώς θα τρώγαμε, στο πάτωμα? Δεν της δώσαμε και πολύ σημασία και της είπαμε πως δεν θα αργήσουμε. Όμως ένα λεπτό μετά κατέφθασε ένα τρελό γκρουπ πάνω από το κεφάλι μας που ήθελε να καθίσει. Οπότε φύγαμε μέσα στα νεύρα. Και γι’αυτό το λόγο δεν μετάνιωσα καθόλου που δεν μπήκαμε στο μουσείο.
Η συνέχεια όμως είχε κάτι πολύ ωραίο. Κάτι που να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να έχει αναφέρει κάποιος. Επειδή όμως εγώ κυνηγώ τα μέρη με πανοραμική θέα δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξέφευγε. Αναφέρομαι στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Βαρσοβίας Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, η οποία είναι πολύ κοντά με το Επιστημονικό Κέντρο Κοπέρνικος.
Η κεντρική είσοδος
Η βιβλιοθήκη είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κτίρια στην Βαρσοβία. Ο συνδυασμός του ακατέργαστου σκυροδέματος, του πράσινου γυαλιού και της πλούσιας βλάστησης που αναπτύσσεται στην πρόσοψη της βιβλιοθήκης προκαλούν μεγάλη εντύπωση. Στο εσωτερικό της υπάρχει όχι μόνο μια τεράστια συλλογή από βιβλία και περιοδικά από όλο τον κόσμο, αλλά και πολλά καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια. Είναι μια σύγχρονη βιβλιοθήκη, που σέβεται τον ποταμό Βίστουλα και μοιάζει αναπόσπαστο κομμάτι του. Έχει τη γοητεία της ανάμειξης του πολιτισμού και της φύσης, που εκφράζεται σε ένα κτίριο εκπληκτικής ποικιλομορφίας.
Το μεγαλύτερο αξιοθέατο όμως της βιβλιοθήκης, είναι ο εντυπωσιακός κήπος που βρίσκεται στην οροφή της βιβλιοθήκης, ένας από τους μεγαλύτερους και ομορφότερους κήπους οροφής στην Ευρώπη. Το κατάστρωμα παρατήρησης είναι ανοιχτό από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Ευτυχώς τον προλάβαμε.
Ο κάτω κήπος
Οι χώροι στον κήπο οροφής συνδέονται με διάδρομους, μονοπάτια, γέφυρες και πέργκολες, στις οποίες αναπτύσσονται ιαπωνικά αμπέλια. Εκτός από το εξαιρετικό πανόραμα της Βαρσοβίας, και τους ιδιαίτερους κήπους με μια πληθώρα φυτών, έχει ενδιαφέρον που μέσω ειδικών παραθύρων ή της γυάλινης οροφής βλέπεις το εσωτερικό της βιβλιοθήκης.
Από το μπαλκόνι παρατήρησης, ο ποταμός, το Επιστημονικό κέντρο Κοπέρνικος
και στο βάθος το Εθνικό Στάδιο.
Φεύγοντας από την οδό Dobra, μας τράβηξε την προσοχή η πρόσοψη της Βιβλιοθήκης. Είναι μια μνημειώδης πρόσοψη με οκτώ πίνακες που συμβολίζουν σελίδες βιβλίων, και παρουσιάζουν αποσπάσματα ιστορικών κειμένων. Ένα από αυτά είναι στα Ελληνικά! Είναι ένα Ελληνικό κείμενο που περιέχει ένα κομμάτι του διαλόγου Φαίδρος από το φιλοσοφικό έργο του Πλάτωνα.
Από τη στάση Biblioteka Uniwersytecka στην οδό Dobra, με χαρά διαπιστώσαμε ότι περνάει το αστικό 127 που πάει μέχρι το Παλάτι Κουλτούρας στο κέντρο. Τέλεια. Πριν συνεχίσουμε πήγαμε μια βόλτα στο φημισμένο καφέ-ζαχαροπλαστείο Chocolate Cafe E.Wedel, στην οδό Szpitalna 8.
Η E. Wedel, είναι μια πολωνική εταιρεία ζαχαροπλαστικής, που παράγει πολλές ποικιλίες σοκολάτας, καθώς επίσης είναι μια καλά αναγνωρισμένη μάρκα καραμελών στην Πολωνία, που θεωρείται ως η ‘’πολωνική εθνική μάρκα σοκολάτας’’ στην αγορά και η κορυφαία μάρκα καραμελών. Γι’αυτό και στο καφέ μπορείς να αγοράσεις προϊόντα που παράγει το εργοστάσιο Wedel. Εσωτερικά είναι ένα κομψό φινετσάτο καφέ που παραπέμπει στα ιστορικά καφέ του Παρισιού, της Βιέννης και άλλων πόλεων. Ο κατάλογος έχει τεράστια ποικιλία σε κρύες και ζεστές σοκολάτες και λιγότερες επιλογές στα γλυκά. Οι σοκολάτες που πήραμε ήταν τέλειες όπως και οι κρέπες με γέμιση κρέμα βανίλια και φρούτα του δάσους από πάνω!
Μεγάλη γκάμα προϊόντων στη μια αίθουσα
Μετά από αυτό το ωραίο διάλειμμα κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο…
και πλησιάζουμε το Παλάτι κουλτούρας!
Όλες τις μέρες καμαρώναμε και βλέπαμε από κάθε γωνιά τον πύργο του Στάλιν ή αν προτιμάτε το Παλάτι Κουλτούρας και Επιστημών. Το κτίριο που όλοι επισκέπτονται και όλοι θαυμάζουν στη Βαρσοβία. Έχει αποτελέσει αγκάθι διαμάχης για πενήντα χρόνια και εξακολουθεί να προκαλεί ακραίες συγκινήσεις. Έχει 42 ορόφους, καταναλώνει ενέργεια όσο μια πόλη των 30.000 κατοίκων και παραμένει ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Πολωνία. Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε και να μην ανέβουμε στο σύμβολο της Βαρσοβίας. Πριν από αυτό όμως θέλω να σας διηγηθώ την αμφιλεγόμενη ιστορία του παλατιού του Στάλιν στη Βαρσοβία. Είμαι σίγουρος πως θέλετε να μάθετε!
Ο Στάλιν είχε μια ιδέα! Μέσα στους αιώνες πολλοί μονάρχες, πρίγκιπες και μεγιστάνες είχαν ανταλλάξει πολύτιμα δώρα μεταξύ τους... αλλά ένα δώρο που δόθηκε από το λαό ενός έθνους στον λαό άλλου έθνους; Αυτό είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο! Με αυτόν τον τρόπο τα μέσα ενημέρωσης του κυβερνώντος Πολωνικού Κόμματος Εργατών της Πολωνίας ανακοίνωσαν την ιδέα του Ιωσήφ Στάλιν να χτίσει έναν ουρανοξύστη πάνω από 200 μέτρα ύψος στη μέση των μεταπολεμικών ερειπίων της Βαρσοβίας. Οι οδηγίες του Στάλιν και τον συνεργατών του προς τον αρχιτέκτονα Józef Sigalin, ήταν σαφείς! Ο βοηθός του Στάλιν τελείως ''αυθόρμητα'', ρώτησε τον αρχιτέκτονα ''Πώς θα θέλατε ένα ψηλό κτίριο στη Βαρσοβία, που να είναι ίδιο με ένα δικό μας?'' και η απάντηση του αρχιτέκτονα ήταν ‘’Ναι, γιατί όχι’’! Έτσι αποφάσισε να κατασκευάσει έναν κολοσσό 42 επιπέδων στη μέση της πόλης.
Στον αρχιτέκτονα Józef Sigalin δόθηκαν οδηγίες από τον Πρωθυπουργό να επεξεργαστεί σχέδια και συστάσεις από τους σοβιετικούς αρχιτέκτονες που θα πραγματοποιούσαν όλη τη διαδικασία.
Τίποτα όμως δεν ήταν ξεκάθαρο για το τι σκοπεύουν να χτίσουν οι Σοβιετικοί. Υπήρχαν φήμες ότι πρόκειται να κατασκευαστεί ένα ακριβές αντίγραφο του Πανεπιστημίου της Μόσχας, αλλά οι Πολωνοί αρχιτέκτονες δεν γνώριζαν. Όταν η πολωνική αντιπροσωπεία αρχιτεκτόνων πήγε στη Μόσχα λίγες εβδομάδες αργότερα, ανακάλυψε ότι σχεδόν όλα είχαν ήδη αποφασιστεί: Το κτίριο επρόκειτο να χτιστεί στο σταλινικό γοτθικό ύφος, ο Lev Rudnev ο αρχιτέκτονας του Πανεπιστημίου της Μόσχας, έπρεπε να είναι ο σχεδιαστής του, η κατασκευή επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί και να πραγματοποιηθεί από την ΕΣΣΔ, επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ως επί το πλείστον υλικά από την ΕΣΣΔ και να προσληφθούν σοβιετικοί οικοδόμοι. Η πολωνική κυβέρνηση για το μόνο που έπρεπε να αποφασίσει ήταν για το ακριβές σημείο στη Βαρσοβία, όπου επρόκειτο να χτιστεί, καθώς και για το πώς θα χρησιμοποιηθεί το κτίριο μετέπειτα.
Η κατασκευή ξεκίνησε στα μέσα του 1952 και προοριζόταν να διαρκέσει 2,5 έως 3 χρόνια. Οι αρχιτέκτονες αποφάσισαν ότι το νέο τεράστιο κτίριο θα βρίσκονταν στη μέση μιας τεράστιας πλατείας στο κέντρο της πόλης. Παρόλο που η Βαρσοβία τότε ήταν ισοπεδωμένη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η απόφαση αυτή σήμαινε την καταστροφή όλων των ερειπίων των κατοικιών του 19ου αιώνα, αφήνοντάς τα χωρίς πιθανότητα μελλοντικής ανασυγκρότησης. Το παλάτι δόθηκε στους Πολωνούς ως ένδειξη σοβιετικής-πολωνικής φιλίας, έπρεπε να είναι ορατό από κάθε μέρος της πόλης και ο πύργος του πάνω από τα υπόλοιπα Βαρσοβιανά κτίρια. Μέχρι τη στιγμή που αποφασίστηκε πόσο μεγάλο θα ήταν, δεν υπήρχε ακόμα ακριβής ιδέα για την προοριζόμενη χρήση του. Σπάνια κατασκευάζεται ένας μεγάλος χώρος χωρίς πρακτικό σκοπό. Πίσω από την κατασκευή αυτού του θηρίου υπόβοσκε μια προπαγάνδα. Το ζητούμενο ήταν η σοβιετική κυριαρχία! Σχεδόν κάθε τμήμα του κτιρίου ολοκληρωνόταν νωρίτερα από ο,τι είχε προγραμματιστεί, απλώς και μόνο για να φανεί πόσο αποδοτικοί ήταν οι σοβιετικοί εργάτες!
Ο Πολωνικός κινηματογράφος πλήρως υποταγμένος στο Κομμουνιστικό Κόμμα, κινηματογραφούσε επεισόδια που παρουσίαζαν την κατασκευή ως μια άψογη διαδικασία άριστης συνεργασίας μεταξύ Σοβιετικών και Πολωνών, ως μια ονειρική ευκαιρία για τους Πολωνούς να αξιοποιήσουν την εμπειρία των σοβιετικών μηχανικών και ως ένα τελευταίο βήμα για να αποφευχθεί τελικά η ''ιμπεριαλιστική απειλή'' - μια προπαγανδιστική έκφραση που χρησιμοποιείται για κάθε είδους δραστηριότητα του δυτικού πολιτισμού στην Ανατολική Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, η συνεχής βιασύνη ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες που προκάλεσαν τους θανάτους 16 σοβιετικών εργαζομένων και πολλά άλλα μη θανατηφόρα ατυχήματα.
Η θετική πλευρά είναι ότι το παλάτι χτίστηκε εκπληκτικά γρήγορα και εξακολουθεί να παραμένει σε πολύ καλή κατάσταση σήμερα. Πράγματι, χτίστηκε κυρίως από 3.600 σοβιετικούς και πολωνούς εργάτες που εποπτεύονταν και εκπαιδεύονταν από σοβιετικούς μηχανικούς. Επιπλέον, ορισμένες από τις τεχνικές ιδέες που χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή ήταν πραγματικά καινοτόμες και χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια κατά την κατασκευή άλλων κτιρίων μεγάλης κλίμακας στην Πολωνία. Επειδή η κατασκευή του ανακτόρου έλαβε χώρα εξ ολοκλήρου κατά τη διάρκεια της σταλινικής εποχής, μιας περιόδου που χαρακτηρίστηκε από τη σοβαρότερη τρομοκρατία και την καταστολή των πολιτικών εχθρών των κομμουνιστών, οι φωνές μέτριου ενθουσιασμού και δυσαρέσκειας παρέμειναν σιωπηλές. Επίσημα, οι Πολωνοί ήταν ευχαριστημένοι με το δώρο και ανυπομονούσαν μέχρι να τελειώσει.
Στις 21 Ιουλίου 1955, ο πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης και ο πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας υπέγραψαν τη πράξη μεταβίβασης και η κατασκευή του παλατιού του πολιτισμού και της επιστήμης του Στάλιν (Pałac Kultury i Nauki im Józefa Stalina) τελείωσε. Την επόμενη μέρα το παλάτι άνοιξε για το κοινό. Η άχαρη αναντιστοιχία του παλατιού με την αρχιτεκτονική της Βαρσοβίας και η συντριπτική κυριαρχία του στο αστικό τοπίο της αναστηλωμένης πόλης, το κατέστησαν το πιο αμφιλεγόμενο κτίριο στην ιστορία της Βαρσοβίας. Λίγο μετά το θάνατο του Στάλιν έγιναν ακούσιες φωνές κριτικής. Κάποιοι το αντιλαμβάνονται σαν σημάδι της σοβιετικής κατοχής και όχι για γενναιόδωρο δώρο του σοβιετικού λαού. Άλλοι ήταν πεπεισμένοι ότι οι πόροι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης Βαρσοβίας.
Παρά τις πολλές ομάδες που ήθελαν να απομακρυνθεί ή να κατεδαφιστεί, εξακολουθεί να είναι ορατό από τα περισσότερα σημεία της πόλης, είναι το σύμβολο της Βαρσοβίας και παραμένει ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Πολωνία. Το 2007, το παλάτι μπήκε στο μητρώο πολιτιστικής κληρονομιάς στην Πολωνία, κι έτσι έγινε αποδεκτό από το πολωνικό κράτος ως μέρος της πολιτιστικής ιστορίας του. Αυτά τα ολίγα! Το Ανάκτορο είναι ένα πολυλειτουργικό κτίριο με εσωτερικό κινηματογράφο, αίθουσα συναυλιών χωρητικότητας 3000, πανεπιστήμιο, δύο μουσεία, τέσσερα θέατρα, λίγα κλαμπ και μια τεράστια πισίνα. Η βεράντα στον 30ο όροφο είναι το πιο επισκέψιμο μέρος του Ανακτόρου. Και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο θα το επισκεφτούμε!
Πριν μπούμε από την κεντρική είσοδο
Πληρώσαμε στο εκδοτήριο 20 ζλότι το άτομο, και με το ασανσέρ ανεβήκαμε στον 30ο όροφο στα 114 μέτρα. Το κατάστρωμα παρατήρησης είναι ανοιχτό που σημαίνει πως το χειμώνα το κρύο θα ξυρίζει εκεί έξω. Εμείς το απολαύσαμε στην καλύτερη ώρα που έδυε ο ήλιος και ήμουν με κοντομάνικο! Η θέα που προσφέρει το κατάστρωμα είναι προς κάθε κατεύθυνση γιατί το μπαλκόνι είναι περιμετρικό. Η θέα ήταν εξαιρετική. Από ψηλά όλα φαίνονται αλλιώτικα. Από ψηλά δεν βλέπεις την ομορφότερη πόλη που έχεις δει ποτέ. Βλέπεις μια Βαρσοβία που είναι μια σύγχρονη μητρόπολη, μια πόλη που έχει και Σοβιετικές πολυκατοικίες, μια πόλη διαφορετική, μια καινούρια πόλη!
Στο βάθος το Εθνικό Στάδιο
Centrum
Ο μαύρος ουρανοξύστης απέναντι είναι το Warsaw Marriott Hotel, που επισκεφτήκαμε το απόγευμα της προηγούμενης μέρας και ανεβήκαμε στο Panorama Sky Bar
Το Świętokrzyski Park και η πρώην εβραϊκή συνοικία
Στη μέση της φωτό, αχνοφαίνεται η παλιά πόλη!
Η συνοικία της Wola με τους ουρανοξύστες που συνεχώς πληθαίνουν
Αυτό ήταν! Είδα από τη Βαρσοβία ότι ήθελα να δω και την απόλαυσα απ’ άκρη σ’άκρη. Ήταν όμως ακόμα απόγευμα και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε ώρες από την πόλη. Τι έμεινε να δούμε βραδιάτικα? Κάτι που είδαμε λίγο νωρίτερα. Βραδινή άποψη της πόλης από το κήπο οροφής της βιβλιοθήκης και να κάνουμε έναν βραδινό περίπατο στην παραλιακή του Βίστουλα. Έπρεπε όμως να βιαστούμε γιατί ο κήπος της βιβλιοθήκης κλείνει για το κοινό στις 18:00 και ήταν ήδη 17:20. Οπότε πήγαμε γρήγορα στη στάση (τρόπος του λέγειν γρήγορα με το μπέρδεμα με την υπόγεια διάβαση), πήραμε το αστικό 127 και κατεβήκαμε Biblioteka Uniwersytecka.
Με γοργό βήμα μπήκαμε και πάλι στο εσωτερικό του κτιρίου, βγήκαμε από την πίσω μεριά και ανηφορίσαμε για τον κήπο. Αν και οριακά πριν το κλείσιμο είχε αρκετό κόσμο. Όχι που μόνο εμείς οι Έλληνες έχουμε τη φήμη ότι είμαστε της τελευταίας στιγμής! Πόσο διαφορετικός ο κήπος και η θέα από την οροφή το σούρουπο σε σύγκριση με τον λαμπερό ήλιο λίγες ώρες πριν. Τα φώτα άρχισαν να ανάβουν, οι ουρανοξύστες φώτισαν όπως και η παλιά πόλη και η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη!
Εξαντλήσαμε και το τελευταίο λεπτό και στις 18:00 αποχωρήσαμε. Βγήκαμε στη παραλιακή του Βίστουλα και κάναμε μια εξαιρετική βραδινή βόλτα από το μουσείο τέχνης μέχρι τη γοργόνα. Οι φωτισμένες γέφυρες, τα κτίρια, οι δέσμες φωτός στην παραλιακή και γύρω από τη γοργόνα, ο κόσμος που καθόταν στα σκαλιά και απολάμβανε αυτή τη ζεστή φθινοπωρινή μέρα, ήταν το καλύτερο κλείσιμο αυτού του ταξιδιού.
Γέφυρα Śląsko-Dąbrowski
Museum of Modern Art
Πλανητάριο, στο Επιστημονικό κέντρο Κοπέρνικος
Γέφυρα Świętokrzyski
Καθίσαμε στις σκάλες μπροστά από τον ποταμό μαζί με παρέες Βαρσοβιανών. Μια παρέα μάλιστα τραγουδούσε ραπ και το διασκέδαζε. Αν και το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο απαγορεύει την κατανάλωση οινοπνεύματος σε όλο το μήκος της λεωφόρου του Βίστουλα, εγώ είδα την τρελοπαρέα να πίνει τις μπυρίτσες της!
Το Εθνικό Στάδιο στην απέναντι όχθη
Η γοργόνα
Μπροστά στον σταθμό μετρό Centrum Nauki Kopernik
Μέσα στον σταθμό του μετρό
Αν και ο σταθμός μετρό Rondo ONZ που κατεβήκαμε, ήταν σχεδόν δίπλα από το διαμέρισμα μας δεν μπήκαμε στον πειρασμό να ανέβουμε, γιατί ήταν νωρίς και θέλαμε να χαρούμε το τελευταίο βράδυ στη Βαρσοβία. Περπατήσαμε γύρω στα 10 λεπτά μέχρι την οδό Mazowiecka 9 και μπήκαμε στο Czupito Shot Bar για την τελευταία βραδινή έξοδο. Ωραίο μικρό μαγαζάκι, φιλικός μπάρμαν, όμορφη ατμόσφαιρα, οικονομικά και πολύ γευστικά ποτά! Τρελή η ποικιλία από σφηνάκια που ξεκινάνε από 6 ζλότι, δέκα σφηνάκια στα 40 ζλότι και πολλές ακόμα επιλογές. Πολλά σφηνάκια είχα ονομασίες χωρών σε τρελούς χρωματισμούς. Σφηνάκια με σαντιγί, σφηνάκια με εκλέρ πάνω ή με ντόνατ? Οι άνθρωποι το πήγαν σε άλλο επίπεδο. Ξεκινήσαμε με δυο, μετά με άλλα δυο, +1 και ήμασταν οκ. Γνώστες δεν είμαστε ούτε πότες, αλλά μας άρεσαν πάρα πολύ κι ας επιλέξαμε στην τύχη.
Η κούραση ήταν μεγάλη, όμως πριν πάμε στο διαμέρισμά μας πήγαμε για φαγητό. Δεν είμαστε σε φάση ούτε να ψάχνουμε ούτε να απομακρυνθούμε. Κι έτσι πήγαμε στα σίγουρα. Εμπορικό Złote Tarasy και επιλογές από τον εξαιρετικό μπουφέ του Express Kuchnia Marche. Αυτή τη φορά θα τα παίρναμε πακέτο να τα φάμε στο διαμέρισμα. Και πάλι επιλέγαμε και από τον ασιατικό μπουφέ και από τον μπουφέ με την ντόπια κουζίνα. Αυτή τη φορά μας βγήκε λίγο πιο ακριβά και είναι λογικό γιατί πήραμε περισσότερα. Όμως 53 ζλότι δηλαδή 12 ευρώ για τόσα φαγητά είναι τζάμπα! Το μόνο σπαστικό και κουφό με αυτό το σελφ σέρβις εστιατόριο είναι ότι δεν έχουν ψωμί! Είναι δυνατόν? Ας είναι καλά το σούπερ μάρκετ!
Η τελευταία φωτογραφία από τη Βαρσοβία!
Στο δωμάτιο πέσαμε με τα μούτρα στο φαγητό. Όλα ήταν πεντανόστιμα...
Όταν έκανα το check in στο κινητό για την πτήση της επιστροφής, διαπίστωσα πως η Ryanair είχε αλλάξει ώρα αναχώρησης! Η πτήση κανονικά ήταν στις 08:45 και η καινούρια ώρα ήταν στις 07:40. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως τα εισιτήρια που είχα κλείσει με την Ok bus για το αεροδρόμιο Modlin ήταν άχρηστα και ότι έχουμε πολύ πρωινό ξύπνημα. Τελευταία στιγμή έπρεπε να ψάξω για εναλλακτική. Το πρώτο τρένο από τη Βαρσοβία για Modlin ήταν στις 5:00. Οπότε έπρεπε να ξυπνήσουμε με της κότες. 4 παρά σέρναμε τις βαλίτσες μας στους δρόμους αλλά ευτυχώς ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός ήταν μόνο 7 λεπτά περπάτημα από την ώρα που βγήκαμε από την πολυκατοικία μας. Οι ηλεκτρονικοί πίνακες στο σταθμό έδειχναν το δρομολόγιο των 5:00 όμως από τα αυτόματα μηχανήματα δεν μπορέσαμε να βγάλουμε εισιτήριο. Δεν ξέρω αν ήταν τα σωστά μηχανήματα. Το θέμα ήταν ότι πλησίαζε 5 η ώρα. Ευτυχώς ένα εκδοτήριο ήταν ανοιχτό. Εξηγήσαμε στην υπάλληλο ότι θέλουμε το συνδυαστικό εισιτήριο που περιλαμβάνει τρένο μέχρι τον σταθμό του Modlin και από εκεί το τοπικό λεωφορείο που πάει στο αεροδρόμιο Modlin Lotnisko. Κουτσά στραβά συνεννοηθήκαμε και φύγαμε σαν τρελοί στην πλατφόρμα. Αν και οι περισσότεροι επιλέγουν τη modlin bus για ευκολία, τελικά διαπίστωσα πως η μεταφορά με τρένο και λεωφορείο που περιλαμβάνονται σε ένα εισιτήριο είναι πάρα πολύ βολική και πιο φτηνή από την modlin bus αφού κοστίζει 19 ζλότι. Για όσους θέλουν να κλείσουν με τρένο αυτό είναι το site: https://bilety.mazowieckie.com.pl/start
Το τρένο έφτασε 5:44 στο σταθμό του Modlin. Έξω περίμενε το αστικό το οποίο αναχώρησε στις 5:54 και έφτασε στο αεροδρόμιο σε 10 λεπτά. Αυτό ήταν. Ένα τέλειο 4ημερο είχε τελειώσει. Βαρσοβία μου θα σε ξαναδώ!
Όμως η ιστορία δεν τελείωσε. Έρχεται η Κρακοβία του Δεκεμβρίου!
Βγαίνοντας από τον σταθμό μετρό Centrum Nauki Kopernik, αντικρίσαμε τη δεύτερη δημοφιλέστερη γοργόνα της Βαρσοβίας Warszawska Syrenka, ακριβώς δίπλα στον ποταμό που δημιουργήθηκε το 1939. Η γοργόνα κολυμπούσε στον ποταμό Βιστουλα και σταμάτησε στη Βαρσοβία για να ξεκουραστεί η κοπέλα! Ε αυτό ήταν! Όταν βγήκε από το νερό, ερωτεύτηκε αυτή την πόλη και αποφάσισε να την υπερασπιστεί και έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολά της!
Ήταν η πιο ζεστή μέρα απ’ όλες με 22 βαθμούς. Τι καλύτερο για περπάτημα δίπλα στον ποταμό στην εξαιρετική Bulwary nad Wisłą, τη λεωφόρο του Βίστουλα έναν παραλιακό χώρο περιπάτου πολλών χιλιομέτρων! Η παραλιακή της Βαρσοβίας είναι σίγουρα από τις ωραιότερες παραποτάμιες παραλίες που έχουμε δει η οποία ανακατασκευάστηκε από το 2013 μέχρι το 2019. Η αριστερή όχθη είναι μια αναμορφωμένη παραλιακή με εξαιρετικό σχεδιασμό και κατά μήκος της έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος όπως μουσεία με σύγχρονη αρχιτεκτονική, πάρκα, αξιοθέατα όπως το σιντριβάνι πολυμέσων, σημεία αναψυχής και γίνονται συχνά πολλές εκδηλώσεις ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η δεξιά πλευρά του ποταμού είναι περιοχή του Natura 2000. Ο Βίστουλας έχει και παραλίες. Το National Geographic και η Guardian έχουν αναγνωρίσει τις παραλίες της Βαρσοβίας ως μερικές από τις ομορφότερες αστικές παραλίες στον κόσμο! Με λίγα λόγια ο ποταμός έχει ζωή και αναζωογονεί την πόλη της Βαρσοβίας. Έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της πόλης και προσφέρει αμέτρητες επιλογές.
Απέναντι, το εθνικό στάδιο της Βαρσοβίας, το πιο σύγχρονο και μεγαλύτερο στο είδος του στην Πολωνία, που χτίστηκε για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 2012.
Η καλωδιωτή γέφυρα Świętokrzyski
Το Πλανητάριο, στην πίσω πλευρά του Επιστημονικού Κέντρου Κοπέρνικος
Το Muzeum nad Wisłą, Μουσείο του Βίστουλα είναι ένας εκθεσιακός χώρος αφιερωμένος στις τελευταίες τάσεις της σύγχρονης τέχνης με δωρεάν είσοδο.
Πήγαμε από την οδό Wybrzeże Kościuszkowskie, στην κεντρική είσοδο του Επιστημονικού Κέντρου Κοπέρνικος. Είχα περιέργεια και ήθελα πραγματικά να δω αυτό το διαδραστικό κέντρο που είναι ένας παράδεισος για τους λάτρεις της επιστήμης, και για τα παιδιά!
Και το διαπίστωσα καλά μπαίνοντας μέσα! Καμιά 30αρια παιδάκια αφηνιασμένα έτρεχαν στο χώρο. Εφιάλτης. Γενικά επικρατούσε χαμός από κόσμο.
Θα σας φανεί υπερβολικό αλλά ήταν ο λόγος που τελικά δεν μπήκαμε στο μουσείο. Μήπως τελικά δεν είχα μεγάλη επιθυμία να το δω? Είναι γεγονός όμως πως δεν είναι το καλύτερο μου να περιτριγυρίζομαι από παιδάκια που φωνάζουν και σκούζουν, το ίδιο και ο Rose οπότε συμφωνήσαμε. Ο χώρος πριν τις μπάρες εισόδου έχει ένα εστιατόριο με μπουφέ σελφ σέρβις. Επειδή είμαστε φαν των μπουφέδων και επειδή πεινούσαμε σκεφτήκαμε πως ήταν καλή ιδέα! Τρελή αποτυχία τελικά. Κατ’αρχην δεν είχε μεγάλη ποικιλία και κατά δεύτερον για την μικρή ποσότητα που βάλαμε στα πιάτα μου φάνηκαν πολλά τα 53 ζλότι όταν το προηγούμενο βράδυ στο εμπορικό Złote Tarasy φάγαμε εξαιρετικά από τον μπουφέ με 40 ζλότι. Αλλά το θέμα δεν ήταν τα 12 ευρώ. Το φαγητό ήταν κάτω του μετρίου και το χειρότερο δεν προλάβαμε να το φάμε. Διότι ήρθε μια ξινή υπάλληλος και μας είπε ότι τα τραπέζια είναι ρεζερβε! Ρεζερβέ σε μουσείο! Και γιατί δεν μας το είπε η άλλη στο μπουφέ? Που ακριβώς θα τρώγαμε, στο πάτωμα? Δεν της δώσαμε και πολύ σημασία και της είπαμε πως δεν θα αργήσουμε. Όμως ένα λεπτό μετά κατέφθασε ένα τρελό γκρουπ πάνω από το κεφάλι μας που ήθελε να καθίσει. Οπότε φύγαμε μέσα στα νεύρα. Και γι’αυτό το λόγο δεν μετάνιωσα καθόλου που δεν μπήκαμε στο μουσείο.
Η συνέχεια όμως είχε κάτι πολύ ωραίο. Κάτι που να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να έχει αναφέρει κάποιος. Επειδή όμως εγώ κυνηγώ τα μέρη με πανοραμική θέα δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξέφευγε. Αναφέρομαι στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Βαρσοβίας Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, η οποία είναι πολύ κοντά με το Επιστημονικό Κέντρο Κοπέρνικος.
Η κεντρική είσοδος
Η βιβλιοθήκη είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κτίρια στην Βαρσοβία. Ο συνδυασμός του ακατέργαστου σκυροδέματος, του πράσινου γυαλιού και της πλούσιας βλάστησης που αναπτύσσεται στην πρόσοψη της βιβλιοθήκης προκαλούν μεγάλη εντύπωση. Στο εσωτερικό της υπάρχει όχι μόνο μια τεράστια συλλογή από βιβλία και περιοδικά από όλο τον κόσμο, αλλά και πολλά καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια. Είναι μια σύγχρονη βιβλιοθήκη, που σέβεται τον ποταμό Βίστουλα και μοιάζει αναπόσπαστο κομμάτι του. Έχει τη γοητεία της ανάμειξης του πολιτισμού και της φύσης, που εκφράζεται σε ένα κτίριο εκπληκτικής ποικιλομορφίας.
Το μεγαλύτερο αξιοθέατο όμως της βιβλιοθήκης, είναι ο εντυπωσιακός κήπος που βρίσκεται στην οροφή της βιβλιοθήκης, ένας από τους μεγαλύτερους και ομορφότερους κήπους οροφής στην Ευρώπη. Το κατάστρωμα παρατήρησης είναι ανοιχτό από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Ευτυχώς τον προλάβαμε.
Ο κάτω κήπος
Οι χώροι στον κήπο οροφής συνδέονται με διάδρομους, μονοπάτια, γέφυρες και πέργκολες, στις οποίες αναπτύσσονται ιαπωνικά αμπέλια. Εκτός από το εξαιρετικό πανόραμα της Βαρσοβίας, και τους ιδιαίτερους κήπους με μια πληθώρα φυτών, έχει ενδιαφέρον που μέσω ειδικών παραθύρων ή της γυάλινης οροφής βλέπεις το εσωτερικό της βιβλιοθήκης.
Από το μπαλκόνι παρατήρησης, ο ποταμός, το Επιστημονικό κέντρο Κοπέρνικος
και στο βάθος το Εθνικό Στάδιο.
Φεύγοντας από την οδό Dobra, μας τράβηξε την προσοχή η πρόσοψη της Βιβλιοθήκης. Είναι μια μνημειώδης πρόσοψη με οκτώ πίνακες που συμβολίζουν σελίδες βιβλίων, και παρουσιάζουν αποσπάσματα ιστορικών κειμένων. Ένα από αυτά είναι στα Ελληνικά! Είναι ένα Ελληνικό κείμενο που περιέχει ένα κομμάτι του διαλόγου Φαίδρος από το φιλοσοφικό έργο του Πλάτωνα.
Από τη στάση Biblioteka Uniwersytecka στην οδό Dobra, με χαρά διαπιστώσαμε ότι περνάει το αστικό 127 που πάει μέχρι το Παλάτι Κουλτούρας στο κέντρο. Τέλεια. Πριν συνεχίσουμε πήγαμε μια βόλτα στο φημισμένο καφέ-ζαχαροπλαστείο Chocolate Cafe E.Wedel, στην οδό Szpitalna 8.
Η E. Wedel, είναι μια πολωνική εταιρεία ζαχαροπλαστικής, που παράγει πολλές ποικιλίες σοκολάτας, καθώς επίσης είναι μια καλά αναγνωρισμένη μάρκα καραμελών στην Πολωνία, που θεωρείται ως η ‘’πολωνική εθνική μάρκα σοκολάτας’’ στην αγορά και η κορυφαία μάρκα καραμελών. Γι’αυτό και στο καφέ μπορείς να αγοράσεις προϊόντα που παράγει το εργοστάσιο Wedel. Εσωτερικά είναι ένα κομψό φινετσάτο καφέ που παραπέμπει στα ιστορικά καφέ του Παρισιού, της Βιέννης και άλλων πόλεων. Ο κατάλογος έχει τεράστια ποικιλία σε κρύες και ζεστές σοκολάτες και λιγότερες επιλογές στα γλυκά. Οι σοκολάτες που πήραμε ήταν τέλειες όπως και οι κρέπες με γέμιση κρέμα βανίλια και φρούτα του δάσους από πάνω!
Μεγάλη γκάμα προϊόντων στη μια αίθουσα
Μετά από αυτό το ωραίο διάλειμμα κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο…
και πλησιάζουμε το Παλάτι κουλτούρας!
Όλες τις μέρες καμαρώναμε και βλέπαμε από κάθε γωνιά τον πύργο του Στάλιν ή αν προτιμάτε το Παλάτι Κουλτούρας και Επιστημών. Το κτίριο που όλοι επισκέπτονται και όλοι θαυμάζουν στη Βαρσοβία. Έχει αποτελέσει αγκάθι διαμάχης για πενήντα χρόνια και εξακολουθεί να προκαλεί ακραίες συγκινήσεις. Έχει 42 ορόφους, καταναλώνει ενέργεια όσο μια πόλη των 30.000 κατοίκων και παραμένει ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Πολωνία. Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε και να μην ανέβουμε στο σύμβολο της Βαρσοβίας. Πριν από αυτό όμως θέλω να σας διηγηθώ την αμφιλεγόμενη ιστορία του παλατιού του Στάλιν στη Βαρσοβία. Είμαι σίγουρος πως θέλετε να μάθετε!
Ο Στάλιν είχε μια ιδέα! Μέσα στους αιώνες πολλοί μονάρχες, πρίγκιπες και μεγιστάνες είχαν ανταλλάξει πολύτιμα δώρα μεταξύ τους... αλλά ένα δώρο που δόθηκε από το λαό ενός έθνους στον λαό άλλου έθνους; Αυτό είναι σίγουρα κάτι πρωτόγνωρο! Με αυτόν τον τρόπο τα μέσα ενημέρωσης του κυβερνώντος Πολωνικού Κόμματος Εργατών της Πολωνίας ανακοίνωσαν την ιδέα του Ιωσήφ Στάλιν να χτίσει έναν ουρανοξύστη πάνω από 200 μέτρα ύψος στη μέση των μεταπολεμικών ερειπίων της Βαρσοβίας. Οι οδηγίες του Στάλιν και τον συνεργατών του προς τον αρχιτέκτονα Józef Sigalin, ήταν σαφείς! Ο βοηθός του Στάλιν τελείως ''αυθόρμητα'', ρώτησε τον αρχιτέκτονα ''Πώς θα θέλατε ένα ψηλό κτίριο στη Βαρσοβία, που να είναι ίδιο με ένα δικό μας?'' και η απάντηση του αρχιτέκτονα ήταν ‘’Ναι, γιατί όχι’’! Έτσι αποφάσισε να κατασκευάσει έναν κολοσσό 42 επιπέδων στη μέση της πόλης.
Στον αρχιτέκτονα Józef Sigalin δόθηκαν οδηγίες από τον Πρωθυπουργό να επεξεργαστεί σχέδια και συστάσεις από τους σοβιετικούς αρχιτέκτονες που θα πραγματοποιούσαν όλη τη διαδικασία.
Τίποτα όμως δεν ήταν ξεκάθαρο για το τι σκοπεύουν να χτίσουν οι Σοβιετικοί. Υπήρχαν φήμες ότι πρόκειται να κατασκευαστεί ένα ακριβές αντίγραφο του Πανεπιστημίου της Μόσχας, αλλά οι Πολωνοί αρχιτέκτονες δεν γνώριζαν. Όταν η πολωνική αντιπροσωπεία αρχιτεκτόνων πήγε στη Μόσχα λίγες εβδομάδες αργότερα, ανακάλυψε ότι σχεδόν όλα είχαν ήδη αποφασιστεί: Το κτίριο επρόκειτο να χτιστεί στο σταλινικό γοτθικό ύφος, ο Lev Rudnev ο αρχιτέκτονας του Πανεπιστημίου της Μόσχας, έπρεπε να είναι ο σχεδιαστής του, η κατασκευή επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί και να πραγματοποιηθεί από την ΕΣΣΔ, επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ως επί το πλείστον υλικά από την ΕΣΣΔ και να προσληφθούν σοβιετικοί οικοδόμοι. Η πολωνική κυβέρνηση για το μόνο που έπρεπε να αποφασίσει ήταν για το ακριβές σημείο στη Βαρσοβία, όπου επρόκειτο να χτιστεί, καθώς και για το πώς θα χρησιμοποιηθεί το κτίριο μετέπειτα.
Η κατασκευή ξεκίνησε στα μέσα του 1952 και προοριζόταν να διαρκέσει 2,5 έως 3 χρόνια. Οι αρχιτέκτονες αποφάσισαν ότι το νέο τεράστιο κτίριο θα βρίσκονταν στη μέση μιας τεράστιας πλατείας στο κέντρο της πόλης. Παρόλο που η Βαρσοβία τότε ήταν ισοπεδωμένη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η απόφαση αυτή σήμαινε την καταστροφή όλων των ερειπίων των κατοικιών του 19ου αιώνα, αφήνοντάς τα χωρίς πιθανότητα μελλοντικής ανασυγκρότησης. Το παλάτι δόθηκε στους Πολωνούς ως ένδειξη σοβιετικής-πολωνικής φιλίας, έπρεπε να είναι ορατό από κάθε μέρος της πόλης και ο πύργος του πάνω από τα υπόλοιπα Βαρσοβιανά κτίρια. Μέχρι τη στιγμή που αποφασίστηκε πόσο μεγάλο θα ήταν, δεν υπήρχε ακόμα ακριβής ιδέα για την προοριζόμενη χρήση του. Σπάνια κατασκευάζεται ένας μεγάλος χώρος χωρίς πρακτικό σκοπό. Πίσω από την κατασκευή αυτού του θηρίου υπόβοσκε μια προπαγάνδα. Το ζητούμενο ήταν η σοβιετική κυριαρχία! Σχεδόν κάθε τμήμα του κτιρίου ολοκληρωνόταν νωρίτερα από ο,τι είχε προγραμματιστεί, απλώς και μόνο για να φανεί πόσο αποδοτικοί ήταν οι σοβιετικοί εργάτες!
Ο Πολωνικός κινηματογράφος πλήρως υποταγμένος στο Κομμουνιστικό Κόμμα, κινηματογραφούσε επεισόδια που παρουσίαζαν την κατασκευή ως μια άψογη διαδικασία άριστης συνεργασίας μεταξύ Σοβιετικών και Πολωνών, ως μια ονειρική ευκαιρία για τους Πολωνούς να αξιοποιήσουν την εμπειρία των σοβιετικών μηχανικών και ως ένα τελευταίο βήμα για να αποφευχθεί τελικά η ''ιμπεριαλιστική απειλή'' - μια προπαγανδιστική έκφραση που χρησιμοποιείται για κάθε είδους δραστηριότητα του δυτικού πολιτισμού στην Ανατολική Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, η συνεχής βιασύνη ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες που προκάλεσαν τους θανάτους 16 σοβιετικών εργαζομένων και πολλά άλλα μη θανατηφόρα ατυχήματα.
Η θετική πλευρά είναι ότι το παλάτι χτίστηκε εκπληκτικά γρήγορα και εξακολουθεί να παραμένει σε πολύ καλή κατάσταση σήμερα. Πράγματι, χτίστηκε κυρίως από 3.600 σοβιετικούς και πολωνούς εργάτες που εποπτεύονταν και εκπαιδεύονταν από σοβιετικούς μηχανικούς. Επιπλέον, ορισμένες από τις τεχνικές ιδέες που χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή ήταν πραγματικά καινοτόμες και χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια κατά την κατασκευή άλλων κτιρίων μεγάλης κλίμακας στην Πολωνία. Επειδή η κατασκευή του ανακτόρου έλαβε χώρα εξ ολοκλήρου κατά τη διάρκεια της σταλινικής εποχής, μιας περιόδου που χαρακτηρίστηκε από τη σοβαρότερη τρομοκρατία και την καταστολή των πολιτικών εχθρών των κομμουνιστών, οι φωνές μέτριου ενθουσιασμού και δυσαρέσκειας παρέμειναν σιωπηλές. Επίσημα, οι Πολωνοί ήταν ευχαριστημένοι με το δώρο και ανυπομονούσαν μέχρι να τελειώσει.
Στις 21 Ιουλίου 1955, ο πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης και ο πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας υπέγραψαν τη πράξη μεταβίβασης και η κατασκευή του παλατιού του πολιτισμού και της επιστήμης του Στάλιν (Pałac Kultury i Nauki im Józefa Stalina) τελείωσε. Την επόμενη μέρα το παλάτι άνοιξε για το κοινό. Η άχαρη αναντιστοιχία του παλατιού με την αρχιτεκτονική της Βαρσοβίας και η συντριπτική κυριαρχία του στο αστικό τοπίο της αναστηλωμένης πόλης, το κατέστησαν το πιο αμφιλεγόμενο κτίριο στην ιστορία της Βαρσοβίας. Λίγο μετά το θάνατο του Στάλιν έγιναν ακούσιες φωνές κριτικής. Κάποιοι το αντιλαμβάνονται σαν σημάδι της σοβιετικής κατοχής και όχι για γενναιόδωρο δώρο του σοβιετικού λαού. Άλλοι ήταν πεπεισμένοι ότι οι πόροι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης Βαρσοβίας.
Παρά τις πολλές ομάδες που ήθελαν να απομακρυνθεί ή να κατεδαφιστεί, εξακολουθεί να είναι ορατό από τα περισσότερα σημεία της πόλης, είναι το σύμβολο της Βαρσοβίας και παραμένει ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Πολωνία. Το 2007, το παλάτι μπήκε στο μητρώο πολιτιστικής κληρονομιάς στην Πολωνία, κι έτσι έγινε αποδεκτό από το πολωνικό κράτος ως μέρος της πολιτιστικής ιστορίας του. Αυτά τα ολίγα! Το Ανάκτορο είναι ένα πολυλειτουργικό κτίριο με εσωτερικό κινηματογράφο, αίθουσα συναυλιών χωρητικότητας 3000, πανεπιστήμιο, δύο μουσεία, τέσσερα θέατρα, λίγα κλαμπ και μια τεράστια πισίνα. Η βεράντα στον 30ο όροφο είναι το πιο επισκέψιμο μέρος του Ανακτόρου. Και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο θα το επισκεφτούμε!
Πριν μπούμε από την κεντρική είσοδο
Πληρώσαμε στο εκδοτήριο 20 ζλότι το άτομο, και με το ασανσέρ ανεβήκαμε στον 30ο όροφο στα 114 μέτρα. Το κατάστρωμα παρατήρησης είναι ανοιχτό που σημαίνει πως το χειμώνα το κρύο θα ξυρίζει εκεί έξω. Εμείς το απολαύσαμε στην καλύτερη ώρα που έδυε ο ήλιος και ήμουν με κοντομάνικο! Η θέα που προσφέρει το κατάστρωμα είναι προς κάθε κατεύθυνση γιατί το μπαλκόνι είναι περιμετρικό. Η θέα ήταν εξαιρετική. Από ψηλά όλα φαίνονται αλλιώτικα. Από ψηλά δεν βλέπεις την ομορφότερη πόλη που έχεις δει ποτέ. Βλέπεις μια Βαρσοβία που είναι μια σύγχρονη μητρόπολη, μια πόλη που έχει και Σοβιετικές πολυκατοικίες, μια πόλη διαφορετική, μια καινούρια πόλη!
Στο βάθος το Εθνικό Στάδιο
Centrum
Ο μαύρος ουρανοξύστης απέναντι είναι το Warsaw Marriott Hotel, που επισκεφτήκαμε το απόγευμα της προηγούμενης μέρας και ανεβήκαμε στο Panorama Sky Bar
Το Świętokrzyski Park και η πρώην εβραϊκή συνοικία
Στη μέση της φωτό, αχνοφαίνεται η παλιά πόλη!
Η συνοικία της Wola με τους ουρανοξύστες που συνεχώς πληθαίνουν
Αυτό ήταν! Είδα από τη Βαρσοβία ότι ήθελα να δω και την απόλαυσα απ’ άκρη σ’άκρη. Ήταν όμως ακόμα απόγευμα και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε ώρες από την πόλη. Τι έμεινε να δούμε βραδιάτικα? Κάτι που είδαμε λίγο νωρίτερα. Βραδινή άποψη της πόλης από το κήπο οροφής της βιβλιοθήκης και να κάνουμε έναν βραδινό περίπατο στην παραλιακή του Βίστουλα. Έπρεπε όμως να βιαστούμε γιατί ο κήπος της βιβλιοθήκης κλείνει για το κοινό στις 18:00 και ήταν ήδη 17:20. Οπότε πήγαμε γρήγορα στη στάση (τρόπος του λέγειν γρήγορα με το μπέρδεμα με την υπόγεια διάβαση), πήραμε το αστικό 127 και κατεβήκαμε Biblioteka Uniwersytecka.
Με γοργό βήμα μπήκαμε και πάλι στο εσωτερικό του κτιρίου, βγήκαμε από την πίσω μεριά και ανηφορίσαμε για τον κήπο. Αν και οριακά πριν το κλείσιμο είχε αρκετό κόσμο. Όχι που μόνο εμείς οι Έλληνες έχουμε τη φήμη ότι είμαστε της τελευταίας στιγμής! Πόσο διαφορετικός ο κήπος και η θέα από την οροφή το σούρουπο σε σύγκριση με τον λαμπερό ήλιο λίγες ώρες πριν. Τα φώτα άρχισαν να ανάβουν, οι ουρανοξύστες φώτισαν όπως και η παλιά πόλη και η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη!
Εξαντλήσαμε και το τελευταίο λεπτό και στις 18:00 αποχωρήσαμε. Βγήκαμε στη παραλιακή του Βίστουλα και κάναμε μια εξαιρετική βραδινή βόλτα από το μουσείο τέχνης μέχρι τη γοργόνα. Οι φωτισμένες γέφυρες, τα κτίρια, οι δέσμες φωτός στην παραλιακή και γύρω από τη γοργόνα, ο κόσμος που καθόταν στα σκαλιά και απολάμβανε αυτή τη ζεστή φθινοπωρινή μέρα, ήταν το καλύτερο κλείσιμο αυτού του ταξιδιού.
Γέφυρα Śląsko-Dąbrowski
Museum of Modern Art
Πλανητάριο, στο Επιστημονικό κέντρο Κοπέρνικος
Γέφυρα Świętokrzyski
Καθίσαμε στις σκάλες μπροστά από τον ποταμό μαζί με παρέες Βαρσοβιανών. Μια παρέα μάλιστα τραγουδούσε ραπ και το διασκέδαζε. Αν και το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο απαγορεύει την κατανάλωση οινοπνεύματος σε όλο το μήκος της λεωφόρου του Βίστουλα, εγώ είδα την τρελοπαρέα να πίνει τις μπυρίτσες της!
Το Εθνικό Στάδιο στην απέναντι όχθη
Η γοργόνα
Μπροστά στον σταθμό μετρό Centrum Nauki Kopernik
Μέσα στον σταθμό του μετρό
Αν και ο σταθμός μετρό Rondo ONZ που κατεβήκαμε, ήταν σχεδόν δίπλα από το διαμέρισμα μας δεν μπήκαμε στον πειρασμό να ανέβουμε, γιατί ήταν νωρίς και θέλαμε να χαρούμε το τελευταίο βράδυ στη Βαρσοβία. Περπατήσαμε γύρω στα 10 λεπτά μέχρι την οδό Mazowiecka 9 και μπήκαμε στο Czupito Shot Bar για την τελευταία βραδινή έξοδο. Ωραίο μικρό μαγαζάκι, φιλικός μπάρμαν, όμορφη ατμόσφαιρα, οικονομικά και πολύ γευστικά ποτά! Τρελή η ποικιλία από σφηνάκια που ξεκινάνε από 6 ζλότι, δέκα σφηνάκια στα 40 ζλότι και πολλές ακόμα επιλογές. Πολλά σφηνάκια είχα ονομασίες χωρών σε τρελούς χρωματισμούς. Σφηνάκια με σαντιγί, σφηνάκια με εκλέρ πάνω ή με ντόνατ? Οι άνθρωποι το πήγαν σε άλλο επίπεδο. Ξεκινήσαμε με δυο, μετά με άλλα δυο, +1 και ήμασταν οκ. Γνώστες δεν είμαστε ούτε πότες, αλλά μας άρεσαν πάρα πολύ κι ας επιλέξαμε στην τύχη.
Η κούραση ήταν μεγάλη, όμως πριν πάμε στο διαμέρισμά μας πήγαμε για φαγητό. Δεν είμαστε σε φάση ούτε να ψάχνουμε ούτε να απομακρυνθούμε. Κι έτσι πήγαμε στα σίγουρα. Εμπορικό Złote Tarasy και επιλογές από τον εξαιρετικό μπουφέ του Express Kuchnia Marche. Αυτή τη φορά θα τα παίρναμε πακέτο να τα φάμε στο διαμέρισμα. Και πάλι επιλέγαμε και από τον ασιατικό μπουφέ και από τον μπουφέ με την ντόπια κουζίνα. Αυτή τη φορά μας βγήκε λίγο πιο ακριβά και είναι λογικό γιατί πήραμε περισσότερα. Όμως 53 ζλότι δηλαδή 12 ευρώ για τόσα φαγητά είναι τζάμπα! Το μόνο σπαστικό και κουφό με αυτό το σελφ σέρβις εστιατόριο είναι ότι δεν έχουν ψωμί! Είναι δυνατόν? Ας είναι καλά το σούπερ μάρκετ!
Η τελευταία φωτογραφία από τη Βαρσοβία!
Στο δωμάτιο πέσαμε με τα μούτρα στο φαγητό. Όλα ήταν πεντανόστιμα...
Όταν έκανα το check in στο κινητό για την πτήση της επιστροφής, διαπίστωσα πως η Ryanair είχε αλλάξει ώρα αναχώρησης! Η πτήση κανονικά ήταν στις 08:45 και η καινούρια ώρα ήταν στις 07:40. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως τα εισιτήρια που είχα κλείσει με την Ok bus για το αεροδρόμιο Modlin ήταν άχρηστα και ότι έχουμε πολύ πρωινό ξύπνημα. Τελευταία στιγμή έπρεπε να ψάξω για εναλλακτική. Το πρώτο τρένο από τη Βαρσοβία για Modlin ήταν στις 5:00. Οπότε έπρεπε να ξυπνήσουμε με της κότες. 4 παρά σέρναμε τις βαλίτσες μας στους δρόμους αλλά ευτυχώς ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός ήταν μόνο 7 λεπτά περπάτημα από την ώρα που βγήκαμε από την πολυκατοικία μας. Οι ηλεκτρονικοί πίνακες στο σταθμό έδειχναν το δρομολόγιο των 5:00 όμως από τα αυτόματα μηχανήματα δεν μπορέσαμε να βγάλουμε εισιτήριο. Δεν ξέρω αν ήταν τα σωστά μηχανήματα. Το θέμα ήταν ότι πλησίαζε 5 η ώρα. Ευτυχώς ένα εκδοτήριο ήταν ανοιχτό. Εξηγήσαμε στην υπάλληλο ότι θέλουμε το συνδυαστικό εισιτήριο που περιλαμβάνει τρένο μέχρι τον σταθμό του Modlin και από εκεί το τοπικό λεωφορείο που πάει στο αεροδρόμιο Modlin Lotnisko. Κουτσά στραβά συνεννοηθήκαμε και φύγαμε σαν τρελοί στην πλατφόρμα. Αν και οι περισσότεροι επιλέγουν τη modlin bus για ευκολία, τελικά διαπίστωσα πως η μεταφορά με τρένο και λεωφορείο που περιλαμβάνονται σε ένα εισιτήριο είναι πάρα πολύ βολική και πιο φτηνή από την modlin bus αφού κοστίζει 19 ζλότι. Για όσους θέλουν να κλείσουν με τρένο αυτό είναι το site: https://bilety.mazowieckie.com.pl/start
Το τρένο έφτασε 5:44 στο σταθμό του Modlin. Έξω περίμενε το αστικό το οποίο αναχώρησε στις 5:54 και έφτασε στο αεροδρόμιο σε 10 λεπτά. Αυτό ήταν. Ένα τέλειο 4ημερο είχε τελειώσει. Βαρσοβία μου θα σε ξαναδώ!
Όμως η ιστορία δεν τελείωσε. Έρχεται η Κρακοβία του Δεκεμβρίου!
Last edited:
Εγώ από αυτά που διάβαζα παλιά για την Κρακοβία θεωρούσα πως θα είναι η απόλυτη μεσαιωνική ατμοσφαιρική πόλη! Αλλά όχι. Μια χαρά πόλη αλλά νομίζω αρκετά υπερεκτιμημένη.
