_antonis_
Member
- Μηνύματα
- 3.357
- Likes
- 1.237
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (ΚΑΡΠΑΘΟΣ – ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ)
- Κεφάλαιο 3ο (1η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 4ο (2η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 5ο (3η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 6ο (4η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 7ο (5η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 8ο (6η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 9ο (7η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 10ο (8η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 11ο (9η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 12ο (10η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 13ο (11η ΗΜΕΡΑ και ΕΠΙΛΟΓΟΣ)][I][U]11η ΗΜΕΡΑ[/U][/I
Η μνήμη μου με κάνει να πω πως η Τετάρτη και όγδοη μέρα του ταξιδιού μας, ξεκινάει εδώ, θολώνοντας και αφήνοντας πίσω τελικά τις αναμνήσεις της πρωινής πτήσης που τάραζαν τουλάχιστον τις σκέψεις μας. Το πλεονέκτημα είναι ότι είχαμε βρει αφορμή να ξυπνήσουμε τους δύο εναπομείναντες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου νωρίς. Δεν πρέπει να ήταν αργότερα απ’ τις επτά και μισή το πρωί και είχαμε μια ολόκληρη βροχερή μέρα μπροστά μας. Άψογα οργανωμένο το πρόγραμμα όπως συνεχώς αποδεικνυόταν ότι ήταν, η μέρα ήταν υπολογισμένη στην ενίσχυση της αμερικανικής οικονομίας, που κάθε άλλο από τη δική μας συμμετοχή δε χρειαζόταν. Αυτό σημαίνει πως ελάχιστα η βροχή χάλασε τη διάθεσή μας και καθόλου δε θα επηρέαζε τις κινήσεις μας μέσα στα τεράστια εμπορικά.
Σταθήκαμε για έναν καφέ και πεντανόστιμα ντόνατς στα Dunkin’ Donuts, που βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Marshall’s, ακούγοντας το συνεχές υποτονικό μουρμουρητό της βροχής που σταθερά έπεφτε σε κάθε κρυστάλλινη λίμνη νερού που είχε δημιουργηθεί στους δρόμους. Πήραμε την ενέργεια που χρειαζόμασταν και μπήκαμε στο κατάστημα. Εκεί, ξοδέψαμε πολλά, οι περισσότεροι άδειασαν τα πορτοφόλια τους και φούσκωσαν την πιστωτική τους όσο πήγαινε. Ούτε κι εγώ αντιστάθηκα. Αυτό είναι το μειονέκτημα τέτοιων καρτών, δε μπορείς να υπολογίσεις, ή ακόμη καλύτερα να συνειδητοποιήσεις πόσα χρήματα έχεις ξοδέψει. Γεμίσαμε τις βαλίτσες που αγοράσαμε από το ίδιο κατάστημα με τα υπόλοιπα ψώνια και πεταχτήκαμε απέναντι, στο Conway, που με τον τρόπο του μας καλούσε να μπούμε και σ’ αυτό λίγο και μείς δεχτήκαμε. Μετά τόσες ώρες, η βροχή απτόητη συνέχιζε τον απαλό συνεχή χορό της. Τα ψώνια και το πρωινό εκείνο τέλειωσαν σταματώντας δύο τα ταξί που χρειαζόμασταν για να μεταφερθούμε πίσω στο ξενοδοχείο.
Το Marshall’ s είναι γνωστό στο φόρουμ μας και όντως αξίζει. Σχετικά μικρό κατάστημα, δε χάνεται ο πελάτης και βρίσκει πολύ ικανοποιητικές τιμές. Η ποικιλία δεν είναι τεράστια. Αν αποφασίσετε να πάτε, να ξέρετε ότι θα ξοδέψετε πολλά χρήματα.
Τα ψώνια εκείνου και μόνο του πρωινού
Το υπέροχο και σχετικά τακτοποιημένο ως αυτή τη στιγμή δωμάτιό μας, σε χρόνο ρεκόρ μετατράπηκε σε έναν χαοτικό τετράγωνο χώρο, που έμοιαζε με πολυκατάστημα, αλλά αντί για ράφια με ρούχα, υπήρχαν κρεβάτια με ρούχα πάλι. Όσα ρούχα είχαμε ψωνίσει, τα είχαμε βγάλει και πετάξει πάνω στα κρεβάτια και στα υπόλοιπα έπιπλα και σαν τα έβλεπε κανείς πίστευε πως δεκάδες άνθρωποι ήταν εκεί και τα φορούσαν, αλλά έμοιαζε τώρα σα να είχαν εξατμιστεί και είχαν μείνει εκεί μόνο τα ρούχα τους. Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη και το χειρότερο – μη αναστρέψιμη.
Οι κυρίες του κουαρτέτου, έβαλαν σκοπό να κάνουν μια προσπάθεια, μήπως άλλαζαν την κατάσταση. Σαν ένα τρένο που ενώ έχει φύγει, περιμένεις στον σταθμό μήπως ξαναπεράσει και κάτι αλλάξει. Μπορεί και να πετύχαινε και το σαν από βόμβα χτυπημένο δωμάτιό μας να μετατρεπόταν στον ανακαινισμένο χώρο που θα συνεχίζαμε τη διαμονή μας για ακόμα τρείς μόνο ημέρες.
Προσφέρθηκε η ευκαιρία και την αρπάξαμε οι άλλοι δύο, μιας και οι κυρίες δεν είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια για το περπάτημα . Η αγαπημένη στιγμή των αντρών της παρέας, υπόγειος σιδηρόδρομος με προορισμό το Manhattanκαι περιπλάνηση στα στενά του, που τόσες μέρες είχαμε αμελήσει να κάνουμε.
Κρατώντας από ένα hotdogέκαστος, διασχίσαμε πολλές οδούς και λεωφόρους της μεγαλούπολης, νιώθοντας όλο και περισσότερο πόσο μικροί είμαστε στο μεγαλείο όσων μας περιστοίχιζαν. Και όμως, ήταν όμορφο συναίσθημα. Πήραμε ένα ζεστό καφεδάκι στο χέρι από τα starbucksπου σε κάθε γωνιά υπάρχουν και συνεχίσαμε.
Δεν έπρεπε όμως να το παρακάνουμε. Στην πραγματικότητα, ήμασταν και οι δύο εξαντλημένοι και η πολύ πρωινή πτήση για το Buffaloκαι τους καταρράκτες του Νιαγάρα, άρχισε ενοχλητικά να τριγυρίζει στο μυαλό μου σα να ήταν μυγάκια κάτω από φώς. Η επόμενή μας κίνηση δε χρειαζόταν καν να ειπωθεί. Με ένα κίτρινο νεοϋορκέζικο ταξί, φτάσαμε στο ξενοδοχείο και στο δωμάτιο, που σαν θαύμα να είχε συμβεί, είχε σχεδόν επανακτήσει την τακτικότητα που είχε προηγουμένως.
Ο Μορφέας έκανε την εμφάνιση του και αποδεχόμενοι το κάλεσμά του βυθιστήκαμε σε έναν ήρεμο ύπνο. Απ’ αυτούς που ξέρεις ότι κανένα όνειρο δε πρόκειται να δεις με τόσο κουρασμένο νου και απλά περιμένεις το ξημέρωμα. Η τεχνολογία ήρθε για να ενοχλήσει τη γαλήνη αυτή και ο ήχος του κινητού τηλεφώνου ακούστηκε, θυμίζοντάς μας πως ζούμε κάτι μαγικό που έπρεπε να συνεχιστεί.
Σταθήκαμε για έναν καφέ και πεντανόστιμα ντόνατς στα Dunkin’ Donuts, που βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Marshall’s, ακούγοντας το συνεχές υποτονικό μουρμουρητό της βροχής που σταθερά έπεφτε σε κάθε κρυστάλλινη λίμνη νερού που είχε δημιουργηθεί στους δρόμους. Πήραμε την ενέργεια που χρειαζόμασταν και μπήκαμε στο κατάστημα. Εκεί, ξοδέψαμε πολλά, οι περισσότεροι άδειασαν τα πορτοφόλια τους και φούσκωσαν την πιστωτική τους όσο πήγαινε. Ούτε κι εγώ αντιστάθηκα. Αυτό είναι το μειονέκτημα τέτοιων καρτών, δε μπορείς να υπολογίσεις, ή ακόμη καλύτερα να συνειδητοποιήσεις πόσα χρήματα έχεις ξοδέψει. Γεμίσαμε τις βαλίτσες που αγοράσαμε από το ίδιο κατάστημα με τα υπόλοιπα ψώνια και πεταχτήκαμε απέναντι, στο Conway, που με τον τρόπο του μας καλούσε να μπούμε και σ’ αυτό λίγο και μείς δεχτήκαμε. Μετά τόσες ώρες, η βροχή απτόητη συνέχιζε τον απαλό συνεχή χορό της. Τα ψώνια και το πρωινό εκείνο τέλειωσαν σταματώντας δύο τα ταξί που χρειαζόμασταν για να μεταφερθούμε πίσω στο ξενοδοχείο.
Το Marshall’ s είναι γνωστό στο φόρουμ μας και όντως αξίζει. Σχετικά μικρό κατάστημα, δε χάνεται ο πελάτης και βρίσκει πολύ ικανοποιητικές τιμές. Η ποικιλία δεν είναι τεράστια. Αν αποφασίσετε να πάτε, να ξέρετε ότι θα ξοδέψετε πολλά χρήματα.
Τα ψώνια εκείνου και μόνο του πρωινού
Το υπέροχο και σχετικά τακτοποιημένο ως αυτή τη στιγμή δωμάτιό μας, σε χρόνο ρεκόρ μετατράπηκε σε έναν χαοτικό τετράγωνο χώρο, που έμοιαζε με πολυκατάστημα, αλλά αντί για ράφια με ρούχα, υπήρχαν κρεβάτια με ρούχα πάλι. Όσα ρούχα είχαμε ψωνίσει, τα είχαμε βγάλει και πετάξει πάνω στα κρεβάτια και στα υπόλοιπα έπιπλα και σαν τα έβλεπε κανείς πίστευε πως δεκάδες άνθρωποι ήταν εκεί και τα φορούσαν, αλλά έμοιαζε τώρα σα να είχαν εξατμιστεί και είχαν μείνει εκεί μόνο τα ρούχα τους. Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη και το χειρότερο – μη αναστρέψιμη.
Οι κυρίες του κουαρτέτου, έβαλαν σκοπό να κάνουν μια προσπάθεια, μήπως άλλαζαν την κατάσταση. Σαν ένα τρένο που ενώ έχει φύγει, περιμένεις στον σταθμό μήπως ξαναπεράσει και κάτι αλλάξει. Μπορεί και να πετύχαινε και το σαν από βόμβα χτυπημένο δωμάτιό μας να μετατρεπόταν στον ανακαινισμένο χώρο που θα συνεχίζαμε τη διαμονή μας για ακόμα τρείς μόνο ημέρες.
Προσφέρθηκε η ευκαιρία και την αρπάξαμε οι άλλοι δύο, μιας και οι κυρίες δεν είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια για το περπάτημα . Η αγαπημένη στιγμή των αντρών της παρέας, υπόγειος σιδηρόδρομος με προορισμό το Manhattanκαι περιπλάνηση στα στενά του, που τόσες μέρες είχαμε αμελήσει να κάνουμε.
Κρατώντας από ένα hotdogέκαστος, διασχίσαμε πολλές οδούς και λεωφόρους της μεγαλούπολης, νιώθοντας όλο και περισσότερο πόσο μικροί είμαστε στο μεγαλείο όσων μας περιστοίχιζαν. Και όμως, ήταν όμορφο συναίσθημα. Πήραμε ένα ζεστό καφεδάκι στο χέρι από τα starbucksπου σε κάθε γωνιά υπάρχουν και συνεχίσαμε.
Δεν έπρεπε όμως να το παρακάνουμε. Στην πραγματικότητα, ήμασταν και οι δύο εξαντλημένοι και η πολύ πρωινή πτήση για το Buffaloκαι τους καταρράκτες του Νιαγάρα, άρχισε ενοχλητικά να τριγυρίζει στο μυαλό μου σα να ήταν μυγάκια κάτω από φώς. Η επόμενή μας κίνηση δε χρειαζόταν καν να ειπωθεί. Με ένα κίτρινο νεοϋορκέζικο ταξί, φτάσαμε στο ξενοδοχείο και στο δωμάτιο, που σαν θαύμα να είχε συμβεί, είχε σχεδόν επανακτήσει την τακτικότητα που είχε προηγουμένως.
Ο Μορφέας έκανε την εμφάνιση του και αποδεχόμενοι το κάλεσμά του βυθιστήκαμε σε έναν ήρεμο ύπνο. Απ’ αυτούς που ξέρεις ότι κανένα όνειρο δε πρόκειται να δεις με τόσο κουρασμένο νου και απλά περιμένεις το ξημέρωμα. Η τεχνολογία ήρθε για να ενοχλήσει τη γαλήνη αυτή και ο ήχος του κινητού τηλεφώνου ακούστηκε, θυμίζοντάς μας πως ζούμε κάτι μαγικό που έπρεπε να συνεχιστεί.
Attachments
Last edited by a moderator:
Πήγατε τελικά Atlantic City? Είμαι πού αρνητική με αυτό το μέρος και θέλω να δω αν θα αλλάξω γνώμη!!! 
.
)
