_antonis_
Member
- Μηνύματα
- 3.357
- Likes
- 1.237
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (ΚΑΡΠΑΘΟΣ – ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ)
- Κεφάλαιο 3ο (1η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 4ο (2η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 5ο (3η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 6ο (4η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 7ο (5η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 8ο (6η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 9ο (7η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 10ο (8η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 11ο (9η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 12ο (10η ΗΜΕΡΑ)
- Κεφάλαιο 13ο (11η ΗΜΕΡΑ και ΕΠΙΛΟΓΟΣ)][I][U]11η ΗΜΕΡΑ[/U][/I
Ήρθε και η Παρασκευή. Τρίβοντας τα μάτια μου, πήγα να κοιτάξω έξω μήπως φανεί κάτι, αφού το προηγούμενο βράδυ τίποτα δε μπορούσα να δω, είχε εντελώς σκοτεινιάσει την ώρα που φτάσαμε στο δωμάτιο. Λένε ότι η πρώτη εντύπωση που μας αφήνει κάτι είναι καθοριστικής σημασίας. Η δικιά μου πρώτη εντύπωση από το μέρος, ήταν ουδέτερη, ίσως αδιάφορη. Μόνο κάποια ξενοδοχεία λάμψης και πολυτέλειας παρόμοιας με αυτής του δικού μας είδα και υπέροχους μαύρους από τη φρέσκια άσφαλτο δρόμους. Που και που, έσπαγε αυτή η μονοτονία των μαύρων αποχρώσεων των δρόμων και των κτιρίων με λίγο πράσινο που υπήρχε φυτεμένο αραιά. Όταν βγούμε έξω, ίσως βρω πιο ενδιαφέρουσα τη περιοχή, ψιθύρισα μέσα μου.
Οι άντρες της παρέας προτιμήσαμε πρωινό στον τεράστιο μπουφέ του ξενοδοχείου, ενώ οι γυναίκες, έφαγαν στο δωμάτιο τους, με τη θέα που προσφέρει η πολλών τετραγωνικών τζαμαρία σε ένα δωμάτιο στον 16ο όροφο.
Εκείνες είχαν βγάλει το πρόγραμμά τους. Έξι ώρες σπά, έξι ώρες... ‘‘Νίκο, είναι BlackFriday’’, είπα στον συγκάτοικό μου, ‘‘παίρνουμε ταξί και πάμε στα outlet’’, συνέχισα. Τιμές υπερβολικά χαμηλές που πωλούνται τα προϊόντα στην Αμερική, μία μόνο φορά το χρόνο. Δε γίνεται να το χάσουμε.
Στο AtlanticCity υπάρχει μια πλατεία και κάποιοι κάθετοι δρόμοι που βρίσκονται τα outlet.Καταστήματα με αθλητικά είδη, καταστήματα με επίσημα ενδύματα, με ρολόγια, τσάντες, κοσμήματα σε πάρα πολλές μάρκες. Είναι πολύ οργανωμένα και δεν γίνεται ο πανικός - ούτε υπάρχει ο συνωστισμός της Νέας Υόρκης. Επίσης, οι τιμές είναι πολύ καλύτερες από τις τιμές στη Ν.Υ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, περάσαμε και ‘μείς κάπου στις τέσσερις ώρες ψωνίζοντας. Κάποια στιγμή γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, σαν ζαλισμένοι περπατώντας, πέφτοντας μια δεξιά, μια αριστερά, όχι από την κούραση που τα πόδια μας αισθάνονταν, περισσότερο από το φορτίο που κρατούσαμε στα δέκα μας δάχτυλα. Αργότερα γύρισαν και οι.... μεταμορφωμένες από τις έξι ώρες σπα, γυναίκες της παρέας. Και εκεί που είχαν χαλαρώσει πλήρως, μόλις είδαν τι ψωνίσαμε και άκουσαν σε τι τιμές, δεν άντεξαν! Πάει η χαλάρωση, πάει και η περιποίηση, τρέχοντας έφυγαν για τα outlet.
Ήταν περίπου 19:30 και δεν είχαν πολύ χρόνο μπροστά τους. Τελικά, πρόλαβαν και γύρισαν με αρκετές τσάντες ψώνια πίσω, τα καταστήματα παρέμεναν ανοιχτά ως τις δέκα το βράδυ. Συνεχίσαμε τη βραδιά στο καζίνο, παίζοντας λίγο, αλλά στην ουσία ήταν μια απογοητευτική επανάληψη της προηγούμενης βραδιάς, όσον αφορά τα τυχερά παιχνίδια – η Θεά της τύχης ούτε απόψε είχε κάνει την εμφάνιση της.
Στο μυαλό μου ήρθε η σκέψη που εκείνο το πρωί είχα κάνει σχετικά με τη πρώτη εντύπωση που έλαβα για το μέρος, τότε που νυσταγμένος κοίταξα έξω από τη θέα του δωματίου. Ένα επίπεδο μέρος, με μια συμπαθητική προβλήτα για περπάτημα, που αφού τίποτα άλλο δεν έχει να προσφέρει στους επισκέπτες του, το στόλισαν με υπερβολικά φουτουριστικά πανύψηλα ξενοδοχεία και καζίνο. Είναι το ιδανικό μέρος για τους νεοϋορκέζους, αλλά και τους κατοίκους των γύρω πολιτειών που πιστεύουν στη Θεά Τύχη, να το επισκέπτονται, μιας και καθόλου εύκολο δεν είναι να πηγαίνει κανείς στη δυτική ακτή για τον ίδιο λόγο. Και εγώ σκεφτόμουν πόσο τυχερός ήμουν να βρεθώ εκεί Black Friday και να κάνω τα τόσο τέλεια ψώνια σε τόσο χαμηλές τιμές, προσπαθώντας απελπισμένα να δώσω κάποια αξία στις δύο μέρες που έμεινα στο AtlanticCity.
Αφού με αυτή τη σκέψη, έφτιαξα αρκετά τη διάθεσή μου, πήγαμε στο club που έχει μέσα στο ξενοδοχείο για ένα ποτό. Εδώ θα έπρεπε να γραφτεί η πραγματικότητα για εκείνη τη νύχτα (η οποία τελικά έκανε το διήμερο αυτό ενδιαφέρον με το παραπάνω), αλλά δε γίνεται και αντί γι’ αυτό γράφω το παρακάτω: Αφού κοιμηθήκαμε ήσυχα και κανένα απολύτως απρόοπτο δε διατάραξε το βράδυ μας εκείνο, ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και ξεκίνησαν οι προετοιμασίες αναχώρησης. Γυρνάμε πίσω, Νέα Υόρκη.
Οι άντρες της παρέας προτιμήσαμε πρωινό στον τεράστιο μπουφέ του ξενοδοχείου, ενώ οι γυναίκες, έφαγαν στο δωμάτιο τους, με τη θέα που προσφέρει η πολλών τετραγωνικών τζαμαρία σε ένα δωμάτιο στον 16ο όροφο.
Εκείνες είχαν βγάλει το πρόγραμμά τους. Έξι ώρες σπά, έξι ώρες... ‘‘Νίκο, είναι BlackFriday’’, είπα στον συγκάτοικό μου, ‘‘παίρνουμε ταξί και πάμε στα outlet’’, συνέχισα. Τιμές υπερβολικά χαμηλές που πωλούνται τα προϊόντα στην Αμερική, μία μόνο φορά το χρόνο. Δε γίνεται να το χάσουμε.
Στο AtlanticCity υπάρχει μια πλατεία και κάποιοι κάθετοι δρόμοι που βρίσκονται τα outlet.Καταστήματα με αθλητικά είδη, καταστήματα με επίσημα ενδύματα, με ρολόγια, τσάντες, κοσμήματα σε πάρα πολλές μάρκες. Είναι πολύ οργανωμένα και δεν γίνεται ο πανικός - ούτε υπάρχει ο συνωστισμός της Νέας Υόρκης. Επίσης, οι τιμές είναι πολύ καλύτερες από τις τιμές στη Ν.Υ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, περάσαμε και ‘μείς κάπου στις τέσσερις ώρες ψωνίζοντας. Κάποια στιγμή γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, σαν ζαλισμένοι περπατώντας, πέφτοντας μια δεξιά, μια αριστερά, όχι από την κούραση που τα πόδια μας αισθάνονταν, περισσότερο από το φορτίο που κρατούσαμε στα δέκα μας δάχτυλα. Αργότερα γύρισαν και οι.... μεταμορφωμένες από τις έξι ώρες σπα, γυναίκες της παρέας. Και εκεί που είχαν χαλαρώσει πλήρως, μόλις είδαν τι ψωνίσαμε και άκουσαν σε τι τιμές, δεν άντεξαν! Πάει η χαλάρωση, πάει και η περιποίηση, τρέχοντας έφυγαν για τα outlet.
Ήταν περίπου 19:30 και δεν είχαν πολύ χρόνο μπροστά τους. Τελικά, πρόλαβαν και γύρισαν με αρκετές τσάντες ψώνια πίσω, τα καταστήματα παρέμεναν ανοιχτά ως τις δέκα το βράδυ. Συνεχίσαμε τη βραδιά στο καζίνο, παίζοντας λίγο, αλλά στην ουσία ήταν μια απογοητευτική επανάληψη της προηγούμενης βραδιάς, όσον αφορά τα τυχερά παιχνίδια – η Θεά της τύχης ούτε απόψε είχε κάνει την εμφάνιση της.
Στο μυαλό μου ήρθε η σκέψη που εκείνο το πρωί είχα κάνει σχετικά με τη πρώτη εντύπωση που έλαβα για το μέρος, τότε που νυσταγμένος κοίταξα έξω από τη θέα του δωματίου. Ένα επίπεδο μέρος, με μια συμπαθητική προβλήτα για περπάτημα, που αφού τίποτα άλλο δεν έχει να προσφέρει στους επισκέπτες του, το στόλισαν με υπερβολικά φουτουριστικά πανύψηλα ξενοδοχεία και καζίνο. Είναι το ιδανικό μέρος για τους νεοϋορκέζους, αλλά και τους κατοίκους των γύρω πολιτειών που πιστεύουν στη Θεά Τύχη, να το επισκέπτονται, μιας και καθόλου εύκολο δεν είναι να πηγαίνει κανείς στη δυτική ακτή για τον ίδιο λόγο. Και εγώ σκεφτόμουν πόσο τυχερός ήμουν να βρεθώ εκεί Black Friday και να κάνω τα τόσο τέλεια ψώνια σε τόσο χαμηλές τιμές, προσπαθώντας απελπισμένα να δώσω κάποια αξία στις δύο μέρες που έμεινα στο AtlanticCity.
Αφού με αυτή τη σκέψη, έφτιαξα αρκετά τη διάθεσή μου, πήγαμε στο club που έχει μέσα στο ξενοδοχείο για ένα ποτό. Εδώ θα έπρεπε να γραφτεί η πραγματικότητα για εκείνη τη νύχτα (η οποία τελικά έκανε το διήμερο αυτό ενδιαφέρον με το παραπάνω), αλλά δε γίνεται και αντί γι’ αυτό γράφω το παρακάτω: Αφού κοιμηθήκαμε ήσυχα και κανένα απολύτως απρόοπτο δε διατάραξε το βράδυ μας εκείνο, ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και ξεκίνησαν οι προετοιμασίες αναχώρησης. Γυρνάμε πίσω, Νέα Υόρκη.
Attachments
Last edited by a moderator:
Πήγατε τελικά Atlantic City? Είμαι πού αρνητική με αυτό το μέρος και θέλω να δω αν θα αλλάξω γνώμη!!! 
.
)
