panlek30
Member
5η Μέρα
Ξυπνάμε και η θέα που αντικρίζουμε από την τραπεζαρία μας είναι μοναδική. Όλα κατάλευκα με μία παγωμένη λίμνη να απλώνεται ακριβώς από κάτω μας.
Αψηφώντας το κρύο, τρέχουμε έξω μόνο με τις φόρμες και τις παντόφλες να βγάλουμε φωτογραφίες. Είναι το πιο ωραίο κατάλυμα που μείναμε στην Ισλανδία αλλά και από τα καλύτερα γενικότερα.
Σκεφτόμαστε ότι σε λίγο θα πρέπει να φύγουμε και τα έχουμε βάψει μαύρα! Το Skipalaekur Cottages ξεπέρασε τις προσδοκίες μας! Άνετα θα καθόμασταν 5 μερούλες, έτσι απλά να στεκόμαστε σε αυτή την βεράντα και να απολαμβάνουμε τη θέα!
Δυστυχώς όμως αυτή η πολυτέλεια δεν υπάρχει. Παίρνουμε το πρωινό μας, φτιάχνουμε καφεδάκια και αναχωρούμε για το Seydisfjordur, ένα από τα πιο όμορφα ψαροχώρια που συναντήσαμε.
Για να φτάσουμε στο συγκεκριμένο χωριό, το οποίο βρίσκεται σε ένα φιόρδ, έπρεπε ουσιαστικά να ανέβουμε και εν συνεχεία να κατέβουμε ένα ολόκληρο βουνό. Ο δρόμος δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση. Είχε αρκετό πάγο και γλίστραγε. Το προηγούμενο βράδυ ήταν κλειστός αλλά σήμερα τα εκχιονιστικά τον είχαν ανοίξει. Είδαμε και ένα κατά την πορεία, οπότε καθησυχάσαμε ότι τουλάχιστον δε θα ξεμείνουμε πουθενά στο βουνό...
Το Seydisfjordur είναι γεμάτο πολύχρωμα ξύλινα σπιτάκια με ένα χαρακτηριστικό εκκλησάκι στο κέντρο. Έχει επίσης και λιμάνι με δρομολόγια προς τα Νησιά Φερόε και τη Δανία. Το πρωί που φτάσαμε το χωριό ακόμα κοιμόταν. Δε συναντήσαμε ψυχή. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και πήραμε ξανά το δρόμο προς Egilsstadir.
Κατά διαδρομή συναντήσαμε τυχαία και έναν καταρράκτη. Πάντα μας αρέσουν οι μικρές ανακαλύψεις της στιγμής!
Στην επιστροφή στο αυτοκίνητο μας χτύπησε ένδειξη χαμηλής πίεσης ελαστικών και τρέχαμε πανικόβλητοι να βρούμε κάπου να τσεκάρουμε τα ελαστικά μη ξεμείνουμε στο πουθενά. Σταματάμε σε ένα βενζινάδικο αλλά ευτυχώς όλα ήταν οκ. Το πιθανότερο ήταν ότι έφταιγε ο πάγος και οι χαμηλές θερμοκρασίες.
Επόμενος σταθμός μας, ο καταρράκτης Dettifoss ο οποίος είναι και ο μεγαλύτερος της Ευρώπης σε ότι αφορά τα κυβικά νερού που πέφτουν ανά δευτερόλεπτο. 500 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο παρακαλώ!
Τα πάντα καθ' όλη την διαδρομή, ήταν και πάλι ντυμένα στα λευκά.
Όταν το βλέμμα μας έφευγε από τον δρόμο, πραγματικά με δυσκολία μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε τον ορίζοντα.
Στο δρόμο το μοναδικό αμάξι που κυκλοφορούσε ήταν το δικό μας. Έτσι βρήκαμε αφορμή να σταματήσουμε και να παίξουμε λίγο....στη μέση του δρόμου!!!
Στη μέση του πουθενά και μία καρέκλα-θρόνος με θέα που σε έκανε να αισθάνεσαι ο βασιλιάς του κόσμου!
Κατά την διαδρομή εντοπίσαμε και μερικά παλιά παραδοσιακά σπιτάκια από πέτρα, ξύλο, λάσπη και τούνδρα. Η κατασκευή αυτή ήταν πολύ διαδεδομένη κάποτε αφενός γιατί αυτές ήταν οι πρώτες φθηνές ύλες που διέθεταν, αφετέρου διότι προσέφεραν καλή μόνωση απ' το κρύο.
Συνεχίζουμε και φτάνουμε μέχρι την διασταύρωση για τον Dettifoss. Εδώ να σημειώσω ότι σταθήκαμε πολύ τυχεροί γιατί όσες φορές και να είχα τσεκάρει την κατάσταση του δρόμου τις προηγούμενες ημέρες, πάντα ήταν κλειστός. Σχεδόν το είχαμε βγάλει από το μυαλό μας ότι θα τον δούμε. Κι όμως, σήμερα τα καταφέραμε! Εντάξει, δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση καθώς είχε μαύρη σήμανση (δλδ. κακή), ωστόσο ήταν προσβάσιμος.
Αφήσαμε το jeep και ξεκινήσαμε το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στον Dettifoss. Απ’ την αρχή ακούγαμε την δύναμη του νερού αλλά δεν μπορούσαμε να τον εντοπίσουμε. Μετά από περίπου 800μ φτάσαμε σε μία εξέδρα, ακριβώς πάνω από το φαράγγι 44μέτρων που πέφτει ο Dettifoss! Η δύναμη του νερού ήταν εντυπωσιακή.
Πιθανόν η απέναντι πλευρά να προσέφερε καλύτερη θέα στο φαράγγι αλλά ο δρόμος ήταν κλειστός. Κατά την επιστροφή, είπαμε να το διασκεδάσουμε λίγο. Εδώ το χιόνι ήταν πολύ και αφράτο. Ευκαιρία για παιχνίδια και χιονοπόλεμο. Του δώσαμε και κατάλαβε...
Τα τοπία στο βορρά είναι πολύ εντυπωσιακά και εντελώς διαφορετικά απ’ το νότο. Ο βορράς είναι πιο άγριος και επιβλητικός. Πραγματικά θεωρώ ότι όποιος περιοριστεί μόνο στο νότο, δε μπορεί να έχει ολοκληρωμένη εικόνα για την Ισλανδία. Ο νότος έχει σίγουρα εντυπωσιακά πράγματα να δεις αλλά προσωπικά μιλώντας, τις διαδρομές προς τα βόρεια και ανατολικά τις απήλαυσα περισσότερο. Εκεί απολαμβάνεις το κάθε λεπτό οδήγησης, ακόμα και αν χρειαστεί να μη σταματήσεις πουθενά για να δεις κάτι συγκεκριμένο. Φυσικά όταν ο χρόνος δεν επαρκεί, περιορίζεται κανείς στα highlights του νότου...
Ξυπνάμε και η θέα που αντικρίζουμε από την τραπεζαρία μας είναι μοναδική. Όλα κατάλευκα με μία παγωμένη λίμνη να απλώνεται ακριβώς από κάτω μας.
Αψηφώντας το κρύο, τρέχουμε έξω μόνο με τις φόρμες και τις παντόφλες να βγάλουμε φωτογραφίες. Είναι το πιο ωραίο κατάλυμα που μείναμε στην Ισλανδία αλλά και από τα καλύτερα γενικότερα.
Για να φτάσουμε στο συγκεκριμένο χωριό, το οποίο βρίσκεται σε ένα φιόρδ, έπρεπε ουσιαστικά να ανέβουμε και εν συνεχεία να κατέβουμε ένα ολόκληρο βουνό. Ο δρόμος δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση. Είχε αρκετό πάγο και γλίστραγε. Το προηγούμενο βράδυ ήταν κλειστός αλλά σήμερα τα εκχιονιστικά τον είχαν ανοίξει. Είδαμε και ένα κατά την πορεία, οπότε καθησυχάσαμε ότι τουλάχιστον δε θα ξεμείνουμε πουθενά στο βουνό...
Το Seydisfjordur είναι γεμάτο πολύχρωμα ξύλινα σπιτάκια με ένα χαρακτηριστικό εκκλησάκι στο κέντρο. Έχει επίσης και λιμάνι με δρομολόγια προς τα Νησιά Φερόε και τη Δανία. Το πρωί που φτάσαμε το χωριό ακόμα κοιμόταν. Δε συναντήσαμε ψυχή. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και πήραμε ξανά το δρόμο προς Egilsstadir.
Επόμενος σταθμός μας, ο καταρράκτης Dettifoss ο οποίος είναι και ο μεγαλύτερος της Ευρώπης σε ότι αφορά τα κυβικά νερού που πέφτουν ανά δευτερόλεπτο. 500 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο παρακαλώ!
Τα πάντα καθ' όλη την διαδρομή, ήταν και πάλι ντυμένα στα λευκά.
Κατά την διαδρομή εντοπίσαμε και μερικά παλιά παραδοσιακά σπιτάκια από πέτρα, ξύλο, λάσπη και τούνδρα. Η κατασκευή αυτή ήταν πολύ διαδεδομένη κάποτε αφενός γιατί αυτές ήταν οι πρώτες φθηνές ύλες που διέθεταν, αφετέρου διότι προσέφεραν καλή μόνωση απ' το κρύο.
Αφήσαμε το jeep και ξεκινήσαμε το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στον Dettifoss. Απ’ την αρχή ακούγαμε την δύναμη του νερού αλλά δεν μπορούσαμε να τον εντοπίσουμε. Μετά από περίπου 800μ φτάσαμε σε μία εξέδρα, ακριβώς πάνω από το φαράγγι 44μέτρων που πέφτει ο Dettifoss! Η δύναμη του νερού ήταν εντυπωσιακή.
Πιθανόν η απέναντι πλευρά να προσέφερε καλύτερη θέα στο φαράγγι αλλά ο δρόμος ήταν κλειστός. Κατά την επιστροφή, είπαμε να το διασκεδάσουμε λίγο. Εδώ το χιόνι ήταν πολύ και αφράτο. Ευκαιρία για παιχνίδια και χιονοπόλεμο. Του δώσαμε και κατάλαβε...
Τα τοπία στο βορρά είναι πολύ εντυπωσιακά και εντελώς διαφορετικά απ’ το νότο. Ο βορράς είναι πιο άγριος και επιβλητικός. Πραγματικά θεωρώ ότι όποιος περιοριστεί μόνο στο νότο, δε μπορεί να έχει ολοκληρωμένη εικόνα για την Ισλανδία. Ο νότος έχει σίγουρα εντυπωσιακά πράγματα να δεις αλλά προσωπικά μιλώντας, τις διαδρομές προς τα βόρεια και ανατολικά τις απήλαυσα περισσότερο. Εκεί απολαμβάνεις το κάθε λεπτό οδήγησης, ακόμα και αν χρειαστεί να μη σταματήσεις πουθενά για να δεις κάτι συγκεκριμένο. Φυσικά όταν ο χρόνος δεν επαρκεί, περιορίζεται κανείς στα highlights του νότου...
Last edited: