Ισλανδία Ισλανδία - Η απόκοσμη ομορφιά

[panlek30]

Επόμενος σταθμός ο καταρράκτης Skogafoss. Πραγματικά όσες φωτογραφίες και αν είχα δει τίποτα δεν μπορούσε να αποτυπώσει την πραγματικότητα. Δεν περιγράφω άλλο...

Ο πάγος κάτω σκληρός σαν πέτρα και γλιστερός σαν γυαλί. Όσο πλησίαζες κοντά του τόσο πιο δύσκολο ήταν να περπατήσεις χωρίς να οριζοντιωθείς! Λόγω του ψύχους, σε αρκετά σημεία τα τρεχούμενα νερά είχαν σχηματίσει σταλακτίτες, κάνοντας τον ακόμα πιο παραμυθένιο!

Δεξιά μία μεγάλη σκάλα (527 σκαλιά παρακαλώ) σε βγάζει σε μια εξέδρα ακριβώς από πάνω και μπορείς να δεις το ποτάμι και τον καταρρακτη όπως πέφτει. Ανεβήκαμε και εκεί. Μη και χάσουμε... Την ακούσαμε πάντως! Λίγο ο αέρας που λυσσούσε, λίγο το κρύο που θέριζε, λίγο η κόντρα κλήση και η σκάλα που έτρεμε, μέχρι να ανεβούμε είδαμε και πάθαμε. Η θέα όμως άξιζε!

Αλλά πόσο να κάτσεις και εκεί πάνω. Όσο πιο ψηλά, τόσο πιο κρύο. Άντε πάλι κάτω άλλα 527 σκαλιά και φύγαμε...

Αφήνουμε τον skogafoss, τον αγαπημένο μου καταρράκτη από αυτούς που είδαμε και συνεχίζουμε για μια ακόμα πρόκληση! Η κούραση και το κρύο που έχουμε φάει όλη την μέρα είναι πλέον εμφανή στα πρόσωπά μας άλλα η λαχτάρα μας να ρουφήξουμε όσες περισσότερες εικόνες μπορούμε από αυτόν τον τόπο είναι τόσο μεγάλη που τίποτα δε μπορεί να μας σταματήσει.
Επόμενη στάση το κουφάρι ενός αεροπλάνου των United States Navy DC που έπεσε το 1973, λόγω έλλειψης καύσιμων! Το ευτυχές γεγονός είναι ότι όλοι επέζησαν του ατυχήματος και το ότι υπάρχει από το '73 εκεί, για να το δούμε εμείς σήμερα! Μετά από μια σύντομη διαδρομή, φτάνουμε στο σημείο που πρέπει να αφήσουμε το jeep και να προσεγγίσουμε το αεροπλάνο με τα πόδια.
Το πρώτο που αντικρίζουμε είναι μια αχανή έρημο από μαύρο πετραδάκι. Πραγματικά μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μας, δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Ούτε θάμνος, ούτε λοφάκι, ούτε βραχάκι, τίποτα ! Ευτυχώς που είχαν σηματοδοτήσει το μονοπάτι με κάποια κίτρινα κολωνάκια αριστερά δεξιά για να ξέρεις προς τα που να πας. Διαφορετικά όλα ήταν τόσο ίδια, που εύκολα μπορούσες να χάσεις τον προσανατολισμό σου και να χαθείς.

Ξεκινήσαμε λοιπόν το μονοπάτι μέχρι το αεροπλάνο το οποίο ξέραμε ότι ήταν 4 χλμ! Εντάξει λέμε, σιγά 4 χλμ. είναι! Τι είναι για μας! Τα πράγματα όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι! Ο αέρας φυσούσε 9 μποφόρ στην πλάτη μας, σα να θέλει να μας πετάξει με το πρόσωπο μπροστά! Στην αρχή εγώ το είχα βρει παιχνίδι και έτρεχα κιόλας! Το τρέξιμο σε συνδυασμό με τον αέρα έδινε την αίσθηση ότι πετάς. Τα γελάκια κόπηκαν όμως όταν κόντεψα να σαβουρωθώ! Αποφάσισα πως πρέπει να σεβαστώ τη φύση και τα επόμενα χιλιόμετρα τα πήγα συνετά!
Το κρύο σε συνδυασμό με τον δυνατό αέρα και το ψιλόβροχο διαπερνούσε ισοθερμικά, φλις και μπουφάν μας και νιώθαμε το κρύο στο πετσί μας! Ζοριστήκαμε πραγματικά! Το τοπίο όμως τόσο μοναδικό, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε. Το απόλυτο τίποτα. Το απόλυτο μαύρο και εμείς τόσο ανήμποροι, τόσο μικροί στα στοιχεία της φύσης, να νοιώθουμε δέος.

Κάπου στο βάθος αρχίζουμε να βλέπουμε κάτι να ασπρίζει! Φτάνουμε λέμε. Και φτάνουμε λέμε. Όλο φτάναμε άλλα όλο είχαμε...
Και όμως φτάσαμε και αυτό που αντικρίσαμε μας αποζημίωσε! Δύσκολο να πιστέψεις ότι όντως συνέβει το ατύχημα εκεί! Έμοιαζε λες και κάποιος τοποθέτησε το αεροπλάνο σαν σε κάδρο! Σαν σκηνικό φωτογράφησης! Το βλέμμα χανόταν στην έρημο με φόντο τον ωκεανό!

Βγάλαμε τις σχετικές 2.000 φωτογραφίες μέσα και έξω από την άτρακτο και ξεκινήσαμε να επιστρέφουμε!

Αυτό που ακολούθησε δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις...
Τέτοια απελπισία δεν είχαμε ξαναζήσει! Ο αέρας πια ήταν κόντρα, η βροχή δυνάμωνε και η άμμος που σήκωνε ερχόταν με δυναμη στο πρόσωπό μας σαν μαστίγιο! Για 4 χιλιόμετρα περπατούσαμε σκυμμένοι για να προστατευτούμε από την άμμο και την βροχή. Τα ρούχα μας, αν και αδιάβροχα δεν άντεχαν και το νερό πλέον περνούσε εσωτερικά. Είχαμε ξυλιάσει από το κρύο και ο δρόμος ατελείωτος. Τα 4 χλμ έμοιαζαν 14 με τον αέρα κόντρα! Θυμάμαι να έχω αδειάσει το μυαλό μου από σκέψεις, να έχω κλείσει τα μάτια και άπλα να περπατάω μέχρι να φτάσουμε... Κανένας δε μίλαγε! Και να ήθελε δε μπορούσε άλλωστε! Η μπαλακλάβα ενωνόταν με το σκουφί. Ούτε μάτια, ούτε στόμα έξω. Το κεφάλι κατω, διπλωμένο ως την κοιλιά για να προστατευτούμε από τον χαμό. Σαν σε τάμα στην Τήνο ένα πράμα! Μόνο οι ριπές του αέρα ακούγονταν....
Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε στο πάρκινγκ! Τι ανακούφιση! Τι λύτρωση που το μαρτύριο τελείωσε!
Άξιζε άραγε όλο αυτό αναρωτηθήκαμε; Κάτι τέτοια είναι που σου μένουν και έχεις να θυμάσαι συμφωνήσαμε! Κάτι τέτοια είναι που μας μαθαίνουν να εκτιμάμε καθετί που κατακτούμε και αποκτούμε με κόπο. Ο κόπος και η διαδρομή είναι αυτή που δίνει στον ίδιο το στόχο που εκπληρώνεις αξία και τον κάνει να μοιάζει ακόμα πιο μεγάλος ακόμα πιο λαμπερός! Η πληρότητα και η ικανοποίηση του "τα κατάφερα".
Σε αυτό το πρίσμα ναι θα πω ξανά, άξιζε!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Σε λίγους μήνες θα σε ταράξω στις ερωτήσεις εσένα
Αναμένω συνέχεια

 

[Dina Z]

Δωσε πονο, μη δειξεις ελεος
Δώσε λεπτομέρειες: που, πως, πόσο .....

 

[panlek30]

Δωσε πονο, μη δειξεις ελεος
Δώσε λεπτομέρειες: που, πως, πόσο .....

Εννοείται θα τα γράψω όλα αναλυτικά. Τελικά η Ισλανδία δεν είναι πανάκριβο-άπιαστο όνειρο όπως πολλοί μπορεί να πιστεύετε. Απαιτεί όμως καλή οργάνωση κ να παρέα για να επιμεριστούν τα έξοδα. Εμάς μας στοίχισε κάτι παραπάνω απο χιλιάρικο το άτομο για 8 μερες. Πολύ καλά θεωρώ.
Τα υπόλοιπα στην ιστορία μου.

 

[Dina Z]

Εννοείται θα τα γράψω όλα αναλυτικά. Τελικά η Ισλανδία δεν είναι πανάκριβο-απιαστο όνειρο πως πολλοί μπορεί να πιστεύετε. Απαιτεί όμως καλή οργάνωση κ να παρέα για να επιμεριστούν τα έξοδα. Έμας μας στοίχισε κατι παραπάνω απο χιλιάρικο το άτομο για 8 μερες. Πολύ καλά θεωρώ.
Τα υπόλοιπα στην ιστορία μου.

Πολύ καλά ακούγεται! Θα σε διαβάσω με προσοχή μήπως αρχίσω να ελπίζω

 

[panlek30]

1η Μέρα

Που είχαμε μείνει; Α, ναι! Το ημερολόγιο έλεγε 11.03.2018 και οι iceland bitches στις 6 το πρωί, περνούσαν την πύλη του αεροδρομίου! Άυπνοι αλλά μες την τρελή χαρά σκεπτόμενοι το τι πρόκειται να επακολουθήσει... Στο σημείο αυτό να κάνω μία παρένθεση και να σημειώσω ότι το iceland bitches προέκυψε από την ονομασία της ομάδας μας στο messenger που δημιουργήσαμε για την οργάνωση του ταξιδιού μας μήνες πριν. Οι Iceland Bitches αποτελoύνται από τα ζευγάρια (Frosty - Ιcy) και (Pingui - Pollar Bear)!!! Αφού συστηθήκαμε, στο θέμα μας τώρα...
Η διπλή επτάωρη πτήση της Lufthansa μας φάνηκε αιώνας. Στις 14.00 αισίως φτάσαμε Ισλανδία! Οι πρώτες εικόνες από ψηλά απόκοσμες. Νερό - Πάγος - Βουνά. Τίποτα άλλο! Που ήρθαμε ρε παιδιά;;;

Παραλαμβάνουμε το Dacia μας με συνοπτικές διαδικασίες και ξεκινάμε για το Reykjavik. Από την αρχή κιόλας διαπιστώνουμε ότι η οδήγηση δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο νομίζαμε. Ο πάγος σε αρκετά σημεία κάνει το αμάξι να χορεύει... Κοιτάμε αριστερά - δεξιά και δεν μπορούμε να πιστέψουμε πόσο λευκά είναι όλα. Τα πάντα καλυμμένα με χιόνι. Πλησιάζοντας την πόλη τα πράγματα είναι καλύτερα και αρχίζουμε να ψάχνουμε το hostel που θα μείνουμε το πρώτο μας βράδυ. Ούτε με το GPS δε μπορούσαμε να το εντοπίσουμε. Χωμένο τελικά σε ένα εμπορικό φάντασμα έξω από την πόλη. Τα καταστήματα έμοιαζαν να ναι κλειστά εδώ και καμιά δεκαετία. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή πουθενά. Μας πιάνει νευρικό γέλιο μη μπορώντας να πιστέψουμε αυτό που ζούμε και πλάθουμε σενάρια ταινιών με ψυχοπαθείς που την "βρίσκουν" ξεκοιλιάζοντας ανυποψίαστους τουρίστες σε ξεχασμένα hostel του Reykjavik! Μπαίνουμε στο hostel, κανείς. Καλούμε στο τηλέφωνο, τίποτα! Αχ, στις καρέκλες της reception θα την βγάλουμε απόψε. Ξαφνικά βλέπω στον πάγκο ένα καλαθάκι με κάτι φακέλους και τους περιεργάζομαι για να περάσει η ώρα μέχρι να έρθει - εάν έρθει κάποιος. Προς έκπληξή μου ο ένας έγραφε το όνομά μου. Μέσα ένα κλειδί. Ναι, καλά καταλάβατε, μόλις κάναμε check in!!! Ότι να ναι! Το συγκεκριμένο κατάλυμα δεν άστραφτε από καθαριότητα αλλά τίποτα δε θα χαλούσε την διάθεσή μας. Εξάλλου μόλις είχαμε φτάσει στο Reykjavik και η πόλη μας περίμενε! Πρώτη στάση ο καθεδρικός ναός. Μοναδική αρχιτεκτονική εμπνευσμένη από τα βράχια βασάλτες.

Συνεχίσαμε προς το κέντρο και το λιμάνι. Επισκεφθήκαμε την Harpa, το Sun Voyager και σουλατσάραμε στα μαγαζάκια της πόλης.

Το κρύο τσουχτερό και η πείνα μεγάλη. Χωθήκαμε σε ένα μαγαζάκι που είχα διαβάσει ότι είναι από τα παλιότερα της πόλης και φημίζεται για την σούπα αστακού. Πήρε ο καθένας από μία και για την μέση έναν μπακαλιάρο και ένα σολομό. Ομολογώ τα ψαράκια ήταν καλά αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Η σούπα όμως ήταν η καλύτερη που είχαμε φάει στη ζωή μας. Το μαγαζί επίσης είναι από τα οικονομικότερα για τα δεδομένα της πόλης. Σίγουρα αξίζει επίσκεψη. https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...n_The_Sea_Baron-Reykjavik_Capital_Region.html
Η ώρα είχε πάει ήδη 20.00 και η συνέχεια έλεγε μπιρίτσα σε μία παμπ που είχε live Jazz με έναν φίλο που μένει Λονδίνο και συμπτωματικά βρισκόταν και αυτός εδώ. Δυστυχώς ούτε τον φίλο είδαμε ούτε κανένα live. Πήγαμε στο κοντινότερο supermarket για προμήθειες και καταλήξαμε στο hostel. Είμασταν όλοι πτώματα. Τσεκάραμε την δραστηριότητα του σέλας για απόψε και ήταν στη κλίμακα 2. Αρκετά χαμηλή. Με τα φώτα της πόλης, δεν είχαμε πιθανότητες να το δούμε. Το μόνο που είδαμε στην συνέχεια ήταν κάτι όνειρα! Μεταξύ ύπνου- ξύπνιου άκουσα κάποιον να λέει ότι κάτι φαίνεται! Αλήθεια - ψέματα κανένας δεν είχε το κουράγιο να το κυνηγήσει απόψε! Άλλωστε ήταν η πρώτη νύχτα μας...

 

[NightcoreKing]

προχωωωρα ! Κ θελω να αναφερεις καταλυματα κ που μεινατε καθε μερα κ τιμες

Δωωωωωσε Ισλανδια στο λαοοοοοο

Υ.Γ Καλημερα ..απο δουλειαααα ..ςςςςς μη μας ακουσουν στα διπλα γραφεια

 

[Marios_Gr]

"Οι Iceland Bitches αποτελoύνται από τα ζευγάρια (Frosty - Ιcy) και (Pingui - Pollar Bear)!!!". Eχμ, οι πιγκουίνοι είναι στον Νότιο Πόλο...

 

[panlek30]

"Οι Iceland Bitches αποτελoύνται από τα ζευγάρια (Frosty - Ιcy) και (Pingui - Pollar Bear)!!!". Eχμ, οι πιγκουίνοι είναι στον Νότιο Πόλο...

Όπως έχει αλλάξει το κλίμα της γης, όλα να τα περιμένεις πια!

 

[Dina Z]

προχωωωρα ! Κ θελω να αναφερεις καταλυματα κ που μεινατε καθε μερα κ τιμες

Δωωωωωσε Ισλανδια στο λαοοοοοο

Υ.Γ Καλημερα ..απο δουλειαααα ..ςςςςς μη μας ακουσουν στα διπλα γραφεια

...... ςςςςςςς !!! Χα, χα, χα

 

[panlek30]

2η Μέρα

Δεύτερη μέρα λοιπόν και ο ενθουσιασμός μας στα ύψη! Ο καιρός είναι ηλιόλουστος και σήμερα ξεκινάμε σβήνοντας έναν bucket list πόθο. Snorkeling στο Silfra! Το Silfra είναι ένα καταδυτικό σημείο στο εθνικό πάρκο Thingvellir που κανείς μπορεί να βουτήξει στο ρήγμα που δημιουργούν οι δύο τεκτονικές πλάκες της γης, η ευρασιατική και η βορειοαμερικάνικη! Κάθε χρόνο το ρήγμα μεγαλώνει κατά 2 εκατοστά καθώς οι πλάκες απομακρύνονται. Κατά την διαδρομή μας προς το πάρκο είδαμε μερικές πολύ όμορφες εικόνες.

Στο Silfra το νερό έχει σταθερή θερμοκρασία όλο το έτος (2-4 βαθμούς Κελσίου) και προέρχεται από την τήξη των παγετώνων.
Η προετοιμασία του εξοπλισμού είναι ολόκληρη ιεροτελεστία και διαρκεί πολύ ώρα καθώς πρέπει να γίνει σωστή μόνωση να για μην περάσει το κρύο νερό στο σώμα. Αφού βγάζουμε όλα μας τα ρούχα πλην των ισοθερμικών μας, φοράμε μία ολόσωμη φόρμα fleece. Πάνω από αυτή, μία ειδική διπλή καταδυτική στολή που ενδιάμεσα έχει εγκλωβισμένο αέρα για έξτρα μόνωση και ενσωματωμένα μποτάκια. Κατά την διαδικασία περιττό να σας περιγράψω το γέλιο που έπεσε... Η στολή είχε λαστιχένιες απολήξεις στο κεφάλι και στα χέρια που ήταν απιιιιιιιιστευτα σφικτές! Ήταν σχεδόν αδύνατον να περάσεις το οτιδήποτε! Θυμάμαι χαρακτηριστικά την ατάκα του φοβερού Weston (ο εκπαιδευτής μας) όταν φτάσαμε στο σημείο να περάσουμε το κεφάλι να μας λέει : "πάρτε βαθιά ανάσα και σπρώξτε με όλη σας την δύναμη. Σήμερα ετοιμαστείτε να ξαναγεννηθείτε". Σα να μην έφταναν όλα αυτά, έπρεπε να προχωρήσουμε σαν ρόμποκοπ καμιά 100 μέτρα από το πάρκινγκ που αλλάξαμε μέχρι το σημείο που θα βουτάγαμε! Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς αυτό!

Φτάνοντας στο σημείο η αναμονή ήταν αρκετή καθώς υπήρχαν και άλλα γκρουπ. Οι εκπαιδευτές που γνωρίσαμε ήταν απ΄όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ιταλοί, Γερμανοί, Αμερικάνοι και 2 από αυτούς Έλληνες. Τελικά εμείς είμαστε παντού! Ο ένας ήταν τρισευτυχισμένος που ζούσε εδώ και έκανε την δουλειά που του άρεσε και ο άλλος που είχε κλείσει μόλις ένα 6μηνο, δεν την πάλευε καθόλου. Είχε φρικάρει με τον χειμώνα που μόλις είχε περάσει, το κρύο που είχε φάει και με το συνεχές σκοτάδι. Τον ενθαρρύναμε ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι έρχεται το καλοκαίρι και τον αποχαιρετήσαμε.
Αυτό που διαπιστώσαμε και αργότερα στο ταξίδι μας είναι ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό και την εστίαση στην Ισλανδία, δεν είναι Ισλανδοί. Προφανώς με την τουριστική έκρηξη τα τελευταία χρόνια και τα σχεδόν μηδενικά ποσοστά ανεργίας που έχουν έτσι και αλλιώς, έχουν δημιουργηθεί θέσεις που δεν μπορούν να καλύψουν εσωτερικά! Όσοι ενδιαφερόμενοι λοιπόν, σπεύσατε!
Ηρθε λοιπόν και η σειρά μας, και μπλουμμμμ....
Οι εικόνες που αντικρίσαμε αμέσως μετά ξεπερνούσαν οποιοδήποτε snorkeling είχαμε κάνει, παρά το γεγονός ότι στον συγκεκριμένο βυθό δεν ζει τίποτα παρά μόνο ένα είδος ψαριού (απ' ότι μας είπε ο εκπαιδευτής μας), το οποίο δεν είδαμε καν! Το βάθος του ρήγματος που δημιουργούν οι τεκτονικές πλάκες σου κόβει την ανάσα! Σε κάποια σημεία φτάνει τα 58 μέτρα!

Η εκπληκτική διαύγεια του νερού σου δίνει την αίσθηση ότι αιωρείσαι !

Κατά το τελείωμα της διαδρομής. Το νερό πραγματικά κρυστάλλινο και εννοείται πόσιμο!

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι χωρίς επεξεργασία, με τα φυσικά τους χρώματα και μας τις έβγαλε ο εκπαιδευτής μας ο οποίος φορούσε βάρη και μπορούσε να καταδυθεί. Εμείς δυστυχώς πάρα τις επανειλημμένες προσπάθειες, λόγω της στολής μας, ανεβαίναμε σαν αερόστατα! Για τους πιο τολμηρούς κατά την κράτηση υπήρχε και η επιλογή για snorkeling με απλή καταδυτική στολή ώστε να μπορείς να καταδυθείς ή καλύτερα να......καταψυχθείς!!! Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!
Ακόμα και έτσι πάντως η εμπειρία ήταν εκπληκτική και κατά γενική ομολογία και των 4άρων είναι must δραστηριότητα, παρά το τσουχτερό (όπως όλα στην Ισλανδία άλλωστε) κόστος!

 

[spirosninja]

τελειο!!! μηπως θυμασαι το κοστος ? ειχατε εμπειρια απο καταδυσεις ή χωρις χαρτι κανατε?