panlek30
Member
- Μηνύματα
- 1.720
- Likes
- 4.458
- Επόμενο Ταξίδι
- Σκανδιναβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού / Δυτικές ΗΠΑ
Η βόλτα μας συνεχίστηκε στο εθνικό πάρκο Thingvellir που περιπλανηθήκαμε κατά μήκος του ρήγματος, θαυμάσαμε την θέα από ψηλά, την λίμνη Thingvallavatn, έναν όμορφο παγωμένο μικρό καταρράκτη καθώς και το σημείο που είχε έδρα το ισλανδικό κοινοβούλιο από το 930 μ.Χ. έως το 1798, το οποίο ήταν και το παλαιότερο στον κόσμο.
Μέρος του ρήγματος με θέα τη λίμνη.
Οι iceland bitches ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες (και από ξηράς).
O παγωμένος καταρράκτης.
Παγωμένη λίμνη εντός του πάρκου.
Το σημείο που βρισκόταν κάποτε το κοινοβούλιο.
Παίρνουμε το jeep και κατευθυνόμαστε προς τον θερμοπίδακα Strokkur. Μέχρι στιγμής ο δρόμος βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και απολαμβάνουμε την διαδρομή.
Από το πάρκινγκ κιόλας η μυρωδιά είναι ανυπόφορη! Το θειάφι κάνει καλά την δουλειά του! Ουσιαστικά δεν πρόκειται για έναν μόνο θερμοπίδακα αλλά για ένα γεωθερμικό πάρκο. Η γη βράζει! Λάσπη, ατμός και νερό όπου και να κοιτάξεις. Σιγά σιγά αρχίζεις να συνηθίζεις και την μυρωδιά…
Η γεωθερμική ενέργεια από τα ηφαίστεια που εγκλωβίζεται στα έγκατα της γης, εκτονώνεται μέσω των διόδων που βρίσκει στην επιφάνεια της γης, δημιουργώντας θερμοπίδακες. Ο θερμοπίδακας που βρίσκεται εδώ είναι μεγαλύτερος της Ισλανδίας και το ύψος του φτάνει τα 15 μέτρα. Ανά 7 λεπτά περίπου εκρήγνυται με τον κόσμο που βρίσκεται εδώ, να στήνεται για να πετύχει την καλύτερη στιγμή!
Ανηφορίζουμε ακόμα περισσότερο μέχρι τον καταρράκτη Gullfoss. Κατά την διαδρομή μας περάσαμε αρκετές φάρμες με ισλανδικά άλογα! Πόσο αρμονικά δένουν με το τοπίο!
Ανεβαίνοντας ο καιρός αγριεύει. Ο αέρας δυναμώνει και αρχίζει να ρίχνει χιονόνερο. Ανοίγοντας την πόρτα να βγούμε ερχόμαστε για πρώτη φορά αντιμέτωποι με το πραγματικό κρύο της Ισλανδίας. Πρόκειται για ένα όμορφο καταρράκτη σε δύο επίπεδα που καταλήγει σ' ένα φαράγγι. Δε μπορέσαμε να κάτσουμε έξω για παραπάνω από 5 λεπτά. Βγάλαμε 2-3 φωτογραφίες και συνεχίσαμε νοτιότερα πια.
Αν θα με ρωτούσε κάποιος να του προτείνω μόνο δύο μέρη να δει κοντά στο Reykjavik, το ένα θα ήταν το Silfra και το δεύτερο σίγουρα ο κρατήρας Kerid! Πριν 3000 χρόνια ήταν ενεργό ηφαίστειο, ευτυχώς για μας όχι πια! Το βάθος του είναι 55 μέτρα και η θέα τόσο από ψηλά όσο και από μέσα ήταν απίθανη!
Πραγματικά δεν ξέρω τι εικόνα μπορεί να αντικρίσει κάποιος αν έρθει άλλη εποχή αλλά τον Μάρτη που τον επισκεφτήκαμε εμείς, το νερό που βρίσκεται συγκεντρωμένο στην βάση του είναι παγωμένο, μετατρέποντάς τον σε μία τεράστια πίστα πάγου.
Το τι παλιμπαιδισμός μας έπιασε δε περιγράφεται! Και δώσε πιρουέτα και δώσε διπλό τόλουπ και δώσε άξελ! Να κυλιόμαστε σα τα μωρά μια αριστερά μία δεξιά, να ανοιγοκλείνουμε χέρια πόδια σα να κολυμπάμε, να σπινιάρουμε, να τρώμε σαβούρες, να κάνουμε μπούμερανγκ, να στήνουμε κάμερες και να κάνουμε χορευτικά, να τρέχουμε με τα σελφοκόνταρα αλλοπρόσαλλα και ότι άλλη μπούρδα μπορείς να φανταστείς….
Μας είχε πιάσει μια παράνοια! Ο καθένας έλεγε να κάνουμε και από μία χαζομάρα ενώ παράλληλα νύχτωνε και όσο νύχτωνε τόσο οι ιδέες για ακόμα περισσότερες μπούρδες έπεφταν βροχή και εμείς σε μια παραφροσύνη να τρέχουμε, να αλλάζουμε πόζες, πόζες πόζες, όσες περισσότερες γίνεται, για όσο προλαβαίνουμε, για όσο είχε ακόμα φως…. Τρεεεεεεεελαααααα!
Σχεδόν νύχτωσε και πήραμε το δρόμο για το Hella όπου θα διανυκτερεύαμε απόψε.
Το Café Arhus Hella που είχαμε κλείσει ήταν ένα πολύ ωραίο ξύλινο σπιτάκι με 2 κρεβατοκάμαρες, κουζίνα και θέα ένα ποτάμι. Απόψε οι γυναίκες μαγείρεψαν πρόχειρα μια μακαρονάδα. Συζητήσαμε αυτά που ζήσαμε σήμερα και το πλάνο μας για την επόμενη μέρα. Είχε αρχίζει να χιονίζει και έξω το είχε στρώσει. Ο καιρός δεν θα ήταν ιδιαίτερα καλός αύριο. Άραγε θα έβγαινε το πρόγραμμα μας; Όσο για σέλας απόψε ούτε λόγος. Ούτε αστέρι δε φαινόταν!
Το σπιτάκι μας την επόμενη μέρα το πρωί.
Μέρος του ρήγματος με θέα τη λίμνη.
Οι iceland bitches ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες (και από ξηράς).
O παγωμένος καταρράκτης.
Παγωμένη λίμνη εντός του πάρκου.
Το σημείο που βρισκόταν κάποτε το κοινοβούλιο.
Παίρνουμε το jeep και κατευθυνόμαστε προς τον θερμοπίδακα Strokkur. Μέχρι στιγμής ο δρόμος βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και απολαμβάνουμε την διαδρομή.
Από το πάρκινγκ κιόλας η μυρωδιά είναι ανυπόφορη! Το θειάφι κάνει καλά την δουλειά του! Ουσιαστικά δεν πρόκειται για έναν μόνο θερμοπίδακα αλλά για ένα γεωθερμικό πάρκο. Η γη βράζει! Λάσπη, ατμός και νερό όπου και να κοιτάξεις. Σιγά σιγά αρχίζεις να συνηθίζεις και την μυρωδιά…
Η γεωθερμική ενέργεια από τα ηφαίστεια που εγκλωβίζεται στα έγκατα της γης, εκτονώνεται μέσω των διόδων που βρίσκει στην επιφάνεια της γης, δημιουργώντας θερμοπίδακες. Ο θερμοπίδακας που βρίσκεται εδώ είναι μεγαλύτερος της Ισλανδίας και το ύψος του φτάνει τα 15 μέτρα. Ανά 7 λεπτά περίπου εκρήγνυται με τον κόσμο που βρίσκεται εδώ, να στήνεται για να πετύχει την καλύτερη στιγμή!
Ανηφορίζουμε ακόμα περισσότερο μέχρι τον καταρράκτη Gullfoss. Κατά την διαδρομή μας περάσαμε αρκετές φάρμες με ισλανδικά άλογα! Πόσο αρμονικά δένουν με το τοπίο!
Ανεβαίνοντας ο καιρός αγριεύει. Ο αέρας δυναμώνει και αρχίζει να ρίχνει χιονόνερο. Ανοίγοντας την πόρτα να βγούμε ερχόμαστε για πρώτη φορά αντιμέτωποι με το πραγματικό κρύο της Ισλανδίας. Πρόκειται για ένα όμορφο καταρράκτη σε δύο επίπεδα που καταλήγει σ' ένα φαράγγι. Δε μπορέσαμε να κάτσουμε έξω για παραπάνω από 5 λεπτά. Βγάλαμε 2-3 φωτογραφίες και συνεχίσαμε νοτιότερα πια.
Αν θα με ρωτούσε κάποιος να του προτείνω μόνο δύο μέρη να δει κοντά στο Reykjavik, το ένα θα ήταν το Silfra και το δεύτερο σίγουρα ο κρατήρας Kerid! Πριν 3000 χρόνια ήταν ενεργό ηφαίστειο, ευτυχώς για μας όχι πια! Το βάθος του είναι 55 μέτρα και η θέα τόσο από ψηλά όσο και από μέσα ήταν απίθανη!
Πραγματικά δεν ξέρω τι εικόνα μπορεί να αντικρίσει κάποιος αν έρθει άλλη εποχή αλλά τον Μάρτη που τον επισκεφτήκαμε εμείς, το νερό που βρίσκεται συγκεντρωμένο στην βάση του είναι παγωμένο, μετατρέποντάς τον σε μία τεράστια πίστα πάγου.
Το τι παλιμπαιδισμός μας έπιασε δε περιγράφεται! Και δώσε πιρουέτα και δώσε διπλό τόλουπ και δώσε άξελ! Να κυλιόμαστε σα τα μωρά μια αριστερά μία δεξιά, να ανοιγοκλείνουμε χέρια πόδια σα να κολυμπάμε, να σπινιάρουμε, να τρώμε σαβούρες, να κάνουμε μπούμερανγκ, να στήνουμε κάμερες και να κάνουμε χορευτικά, να τρέχουμε με τα σελφοκόνταρα αλλοπρόσαλλα και ότι άλλη μπούρδα μπορείς να φανταστείς….
Μας είχε πιάσει μια παράνοια! Ο καθένας έλεγε να κάνουμε και από μία χαζομάρα ενώ παράλληλα νύχτωνε και όσο νύχτωνε τόσο οι ιδέες για ακόμα περισσότερες μπούρδες έπεφταν βροχή και εμείς σε μια παραφροσύνη να τρέχουμε, να αλλάζουμε πόζες, πόζες πόζες, όσες περισσότερες γίνεται, για όσο προλαβαίνουμε, για όσο είχε ακόμα φως…. Τρεεεεεεεελαααααα!
Σχεδόν νύχτωσε και πήραμε το δρόμο για το Hella όπου θα διανυκτερεύαμε απόψε.
Το Café Arhus Hella που είχαμε κλείσει ήταν ένα πολύ ωραίο ξύλινο σπιτάκι με 2 κρεβατοκάμαρες, κουζίνα και θέα ένα ποτάμι. Απόψε οι γυναίκες μαγείρεψαν πρόχειρα μια μακαρονάδα. Συζητήσαμε αυτά που ζήσαμε σήμερα και το πλάνο μας για την επόμενη μέρα. Είχε αρχίζει να χιονίζει και έξω το είχε στρώσει. Ο καιρός δεν θα ήταν ιδιαίτερα καλός αύριο. Άραγε θα έβγαινε το πρόγραμμα μας; Όσο για σέλας απόψε ούτε λόγος. Ούτε αστέρι δε φαινόταν!
Το σπιτάκι μας την επόμενη μέρα το πρωί.
Last edited:
