Ισλανδία Ισλανδία - Η απόκοσμη ομορφιά

[panlek30]

4η Μέρα

Το πρωί στις 08.00 μας βρήκε στην τραπεζαρία του Hvoll Guesthouse στο Kalfafell, το οποίο τελικά αποδείχτηκε αρκετά καλό και καθαρό, να παίρνουμε το πρωινό μας και να ψάχνουμε τρόπους να γεμίσουμε τη μέρα μας, εφόσον το hiking που είχαμε κανονίσει ακυρώθηκε. Δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε να περάσει έτσι χωρίς να προσπαθήσουμε να βρούμε εναλλακτική. Ξεκινάμε προς το εθνικό πάρκο Skaftafell με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να έχει αλλάξει και θα βρούμε είτε με την εταιρία που είχαμε κλείσει είτε με κάποια άλλη, να κάνουμε μια δραστηριότητα. Κατά την διαδρομή, περνάμε όμορφα τοπία...

Ήδη από τον δρόμο μπορούμε να δούμε τον παγετώνα και ανυπομονούμε να φτάσουμε!

Φτάνουμε στο κέντρο επισκεπτών αλλά δυστυχώς ο δυνατός αέρας και η ασθενής βροχή που είχε εκείνη τη στιγμή, πάγωσε όλες τις δραστηριότητες. Οι ice caves επίσης λόγω των βροχών του τελευταίου 15πενθήμερου δεν ήταν ασφαλείς προς επίσκεψη! Τι να κάνουμε, πάνω απ’ όλα η ασφάλεια!

Όπως και να ‘χε όμως, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγουμε χωρίς να δούμε από κοντά τον παγετώνα. Ρωτήσαμε στις πληροφορίες και πήραμε λοιπόν το μονοπάτι που ακολουθούν τα groups που πάνε για hiking και φτάνει έως εκεί. Δεν ήταν μεγάλη απόσταση, νομίζω κάτι λιγότερο από 1,5 χλμ. αλλά με τσουχτερό κρύο και ψιλόβροχο! Μετά τα πρώτα 500μ άρχισε να ξεπροβάλλει η γλώσσα του παγετώνα ανάμεσα σε δύο βουνά, σαν τουρκουάζ γίγαντας! Πρώτη φορά βλέπαμε παγετώνα και ήμασταν μαγεμένοι. Τι χρώμα ήταν αυτό; Αληθινό είναι;
Όσο πλησιάζαμε τόσο αποκαλύπτονταν το μέγεθός του. Είναι ο μεγαλύτερος παγετώνας της Ευρώπης και μέσα του βρίσκονται ακόμα και σήμερα ενεργά ηφαίστεια. Με λύπη μας διαπιστώσαμε στο κέντρου του πάρκου πόσο πολύ έχει συρρικνωθεί τα τελευταία 100 χρόνια. Η υπερθέρμανση του πλανήτη τον καταστρέφει με τρομακτικούς ρυθμούς! Η τήξη των πάγων έχει δημιουργήσει μια λίμνη στη βάση του. Η φύση και εδώ μεγαλούργησε!

Δεν ήταν εύκολη υπόθεση να τον προσεγγίσουμε γιατί σε κάποια στιγμή έπρεπε να περάσουμε ένα παγωμένο ποταμάκι από πάνω για να φτάσουμε στην απέναντι άκρη. Το στρώμα πάγου όμως δεν ήταν πολύ χοντρό. Πατούσαμε και ακούγαμε κρακ κρακ τα σπασίματα του πάγου. Κρύος ιδρώτας μας έλουσε μέχρι να περάσουμε απέναντι μη ξέροντας τι βάθος μπορεί να έχει. Ρωσική ρουλέτα ένα πράμα…
Πράγματι η Pingui προχωρώντας ανέμελη και χαζεύοντας την πρωτόγνωρη θέα, πάτησε σε ένα λεπτό κομμάτι πάγου, έσπασε και βούτηξε το πόδι της μέχρι το γόνατο! Για καλή της τύχη ήταν δίπλα στα στιβαρά μπράτσα της Frosty και πιάστηκε από πάνω της! Μ’ αυτά και μ’ αυτά και με πατήματα γάτας, τα καταφέραμε και φτάσαμε στον παγετώνα…

Μείναμε αποσβολωμένοι απ' αυτό που αντικρίζαμε! Μπροστά μας να απλώνεται όλος ο παγετώνας και πίσω μας η λίμνη. ΔΕΟΣ!!!
Στα χέρια τα δικά μου και του Pollar Bear έγραφαν συνεχώς οι GoPro μας! Ξαφνικά ο Pollar Bear αρχίζει τα παράπονα στην Pingui ότι σ’ όλο το ταξίδι μόνο αυτός τραβάει, ότι δεν είναι μέσα ούτε σε ένα πλάνο και της δίνει την κάμερα...
Η Pingui ξεκινά τη μαγνητοσκόπηση αμέριμνη και ο Pollar Bear αρχίζει να ψελλίζει κάτι. Αυτή δίχως ίχνος ρομαντισμού τον βλέπει να ζορίζεται, να σκύβει, να ξεφυσάει και ρωτάει απορημένη τι έπαθε, μήπως πονάει, μήπως κατουριέται και τα σχετικά…
Τότε γονατίζει λέγοντας τρυφερά λόγια, βγάζει ένα μονόπετρο και της κάνει πρόταση γάμου.!!!

Πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να βρει καλύτερο σημείο. Πρόταση σε παγετώνα! Η στιγμή καταγράφηκε 2κάμερο. Η μια μάλιστα σε πρώτο πλάνο, από τα χέρια της Pingui και η άλλη από εμένα.
Δάκρυα χαράς, χειροκροτήματα από τους περαστικούς, χαμός!

Μέτα από αυτές τις καθημερινές καταστάσεις, ξεκίνησε η γλιστερή προσπάθεια κατάβασης από τον παγετώνα. Δεν είχαμε κάνει πάνω από 10 βήματα κι όμως για αυτά τα 10 βήματα μας πήρε 10 λεπτά για να μπορέσουμε να κατεβούμε. Εξαιρετικά επικίνδυνο! Σαν γυάλινος βράχος. Αδύνατον να κινηθείς πάνω του χωρίς καρφιά!
Κατά την επιστροφή το κάψαμε....

Μπορεί hiking στο παγετώνα να μην καταφέραμε να κάνουμε αλλά φτάσαμε, τον αγγίξαμε, πατήσαμε πάνω του, κάναμε μία πρόταση γάμου και ρίξαμε και τους χορούς μας!
Ευτυχισμένοι, με ένα επιπλέον μονόπετρο και τις μύξες χαράς της Pingui, ξαναπήραμε το δρόμο για την είσοδο του πάρκου.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Σε λίγους μήνες θα σε ταράξω στις ερωτήσεις εσένα
Αναμένω συνέχεια

 

[Dina Z]

Δωσε πονο, μη δειξεις ελεος
Δώσε λεπτομέρειες: που, πως, πόσο .....

 

[panlek30]

Δωσε πονο, μη δειξεις ελεος
Δώσε λεπτομέρειες: που, πως, πόσο .....

Εννοείται θα τα γράψω όλα αναλυτικά. Τελικά η Ισλανδία δεν είναι πανάκριβο-άπιαστο όνειρο όπως πολλοί μπορεί να πιστεύετε. Απαιτεί όμως καλή οργάνωση κ να παρέα για να επιμεριστούν τα έξοδα. Εμάς μας στοίχισε κάτι παραπάνω απο χιλιάρικο το άτομο για 8 μερες. Πολύ καλά θεωρώ.
Τα υπόλοιπα στην ιστορία μου.

 

[Dina Z]

Εννοείται θα τα γράψω όλα αναλυτικά. Τελικά η Ισλανδία δεν είναι πανάκριβο-απιαστο όνειρο πως πολλοί μπορεί να πιστεύετε. Απαιτεί όμως καλή οργάνωση κ να παρέα για να επιμεριστούν τα έξοδα. Έμας μας στοίχισε κατι παραπάνω απο χιλιάρικο το άτομο για 8 μερες. Πολύ καλά θεωρώ.
Τα υπόλοιπα στην ιστορία μου.

Πολύ καλά ακούγεται! Θα σε διαβάσω με προσοχή μήπως αρχίσω να ελπίζω

 

[panlek30]

1η Μέρα

Που είχαμε μείνει; Α, ναι! Το ημερολόγιο έλεγε 11.03.2018 και οι iceland bitches στις 6 το πρωί, περνούσαν την πύλη του αεροδρομίου! Άυπνοι αλλά μες την τρελή χαρά σκεπτόμενοι το τι πρόκειται να επακολουθήσει... Στο σημείο αυτό να κάνω μία παρένθεση και να σημειώσω ότι το iceland bitches προέκυψε από την ονομασία της ομάδας μας στο messenger που δημιουργήσαμε για την οργάνωση του ταξιδιού μας μήνες πριν. Οι Iceland Bitches αποτελoύνται από τα ζευγάρια (Frosty - Ιcy) και (Pingui - Pollar Bear)!!! Αφού συστηθήκαμε, στο θέμα μας τώρα...
Η διπλή επτάωρη πτήση της Lufthansa μας φάνηκε αιώνας. Στις 14.00 αισίως φτάσαμε Ισλανδία! Οι πρώτες εικόνες από ψηλά απόκοσμες. Νερό - Πάγος - Βουνά. Τίποτα άλλο! Που ήρθαμε ρε παιδιά;;;

Παραλαμβάνουμε το Dacia μας με συνοπτικές διαδικασίες και ξεκινάμε για το Reykjavik. Από την αρχή κιόλας διαπιστώνουμε ότι η οδήγηση δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο νομίζαμε. Ο πάγος σε αρκετά σημεία κάνει το αμάξι να χορεύει... Κοιτάμε αριστερά - δεξιά και δεν μπορούμε να πιστέψουμε πόσο λευκά είναι όλα. Τα πάντα καλυμμένα με χιόνι. Πλησιάζοντας την πόλη τα πράγματα είναι καλύτερα και αρχίζουμε να ψάχνουμε το hostel που θα μείνουμε το πρώτο μας βράδυ. Ούτε με το GPS δε μπορούσαμε να το εντοπίσουμε. Χωμένο τελικά σε ένα εμπορικό φάντασμα έξω από την πόλη. Τα καταστήματα έμοιαζαν να ναι κλειστά εδώ και καμιά δεκαετία. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή πουθενά. Μας πιάνει νευρικό γέλιο μη μπορώντας να πιστέψουμε αυτό που ζούμε και πλάθουμε σενάρια ταινιών με ψυχοπαθείς που την "βρίσκουν" ξεκοιλιάζοντας ανυποψίαστους τουρίστες σε ξεχασμένα hostel του Reykjavik! Μπαίνουμε στο hostel, κανείς. Καλούμε στο τηλέφωνο, τίποτα! Αχ, στις καρέκλες της reception θα την βγάλουμε απόψε. Ξαφνικά βλέπω στον πάγκο ένα καλαθάκι με κάτι φακέλους και τους περιεργάζομαι για να περάσει η ώρα μέχρι να έρθει - εάν έρθει κάποιος. Προς έκπληξή μου ο ένας έγραφε το όνομά μου. Μέσα ένα κλειδί. Ναι, καλά καταλάβατε, μόλις κάναμε check in!!! Ότι να ναι! Το συγκεκριμένο κατάλυμα δεν άστραφτε από καθαριότητα αλλά τίποτα δε θα χαλούσε την διάθεσή μας. Εξάλλου μόλις είχαμε φτάσει στο Reykjavik και η πόλη μας περίμενε! Πρώτη στάση ο καθεδρικός ναός. Μοναδική αρχιτεκτονική εμπνευσμένη από τα βράχια βασάλτες.

Συνεχίσαμε προς το κέντρο και το λιμάνι. Επισκεφθήκαμε την Harpa, το Sun Voyager και σουλατσάραμε στα μαγαζάκια της πόλης.

Το κρύο τσουχτερό και η πείνα μεγάλη. Χωθήκαμε σε ένα μαγαζάκι που είχα διαβάσει ότι είναι από τα παλιότερα της πόλης και φημίζεται για την σούπα αστακού. Πήρε ο καθένας από μία και για την μέση έναν μπακαλιάρο και ένα σολομό. Ομολογώ τα ψαράκια ήταν καλά αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Η σούπα όμως ήταν η καλύτερη που είχαμε φάει στη ζωή μας. Το μαγαζί επίσης είναι από τα οικονομικότερα για τα δεδομένα της πόλης. Σίγουρα αξίζει επίσκεψη. https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...n_The_Sea_Baron-Reykjavik_Capital_Region.html
Η ώρα είχε πάει ήδη 20.00 και η συνέχεια έλεγε μπιρίτσα σε μία παμπ που είχε live Jazz με έναν φίλο που μένει Λονδίνο και συμπτωματικά βρισκόταν και αυτός εδώ. Δυστυχώς ούτε τον φίλο είδαμε ούτε κανένα live. Πήγαμε στο κοντινότερο supermarket για προμήθειες και καταλήξαμε στο hostel. Είμασταν όλοι πτώματα. Τσεκάραμε την δραστηριότητα του σέλας για απόψε και ήταν στη κλίμακα 2. Αρκετά χαμηλή. Με τα φώτα της πόλης, δεν είχαμε πιθανότητες να το δούμε. Το μόνο που είδαμε στην συνέχεια ήταν κάτι όνειρα! Μεταξύ ύπνου- ξύπνιου άκουσα κάποιον να λέει ότι κάτι φαίνεται! Αλήθεια - ψέματα κανένας δεν είχε το κουράγιο να το κυνηγήσει απόψε! Άλλωστε ήταν η πρώτη νύχτα μας...

 

[NightcoreKing]

προχωωωρα ! Κ θελω να αναφερεις καταλυματα κ που μεινατε καθε μερα κ τιμες

Δωωωωωσε Ισλανδια στο λαοοοοοο

Υ.Γ Καλημερα ..απο δουλειαααα ..ςςςςς μη μας ακουσουν στα διπλα γραφεια

 

[Marios_Gr]

"Οι Iceland Bitches αποτελoύνται από τα ζευγάρια (Frosty - Ιcy) και (Pingui - Pollar Bear)!!!". Eχμ, οι πιγκουίνοι είναι στον Νότιο Πόλο...

 

[panlek30]

"Οι Iceland Bitches αποτελoύνται από τα ζευγάρια (Frosty - Ιcy) και (Pingui - Pollar Bear)!!!". Eχμ, οι πιγκουίνοι είναι στον Νότιο Πόλο...

Όπως έχει αλλάξει το κλίμα της γης, όλα να τα περιμένεις πια!

 

[Dina Z]

προχωωωρα ! Κ θελω να αναφερεις καταλυματα κ που μεινατε καθε μερα κ τιμες

Δωωωωωσε Ισλανδια στο λαοοοοοο

Υ.Γ Καλημερα ..απο δουλειαααα ..ςςςςς μη μας ακουσουν στα διπλα γραφεια

...... ςςςςςςς !!! Χα, χα, χα

 

[panlek30]

2η Μέρα

Δεύτερη μέρα λοιπόν και ο ενθουσιασμός μας στα ύψη! Ο καιρός είναι ηλιόλουστος και σήμερα ξεκινάμε σβήνοντας έναν bucket list πόθο. Snorkeling στο Silfra! Το Silfra είναι ένα καταδυτικό σημείο στο εθνικό πάρκο Thingvellir που κανείς μπορεί να βουτήξει στο ρήγμα που δημιουργούν οι δύο τεκτονικές πλάκες της γης, η ευρασιατική και η βορειοαμερικάνικη! Κάθε χρόνο το ρήγμα μεγαλώνει κατά 2 εκατοστά καθώς οι πλάκες απομακρύνονται. Κατά την διαδρομή μας προς το πάρκο είδαμε μερικές πολύ όμορφες εικόνες.

Στο Silfra το νερό έχει σταθερή θερμοκρασία όλο το έτος (2-4 βαθμούς Κελσίου) και προέρχεται από την τήξη των παγετώνων.
Η προετοιμασία του εξοπλισμού είναι ολόκληρη ιεροτελεστία και διαρκεί πολύ ώρα καθώς πρέπει να γίνει σωστή μόνωση να για μην περάσει το κρύο νερό στο σώμα. Αφού βγάζουμε όλα μας τα ρούχα πλην των ισοθερμικών μας, φοράμε μία ολόσωμη φόρμα fleece. Πάνω από αυτή, μία ειδική διπλή καταδυτική στολή που ενδιάμεσα έχει εγκλωβισμένο αέρα για έξτρα μόνωση και ενσωματωμένα μποτάκια. Κατά την διαδικασία περιττό να σας περιγράψω το γέλιο που έπεσε... Η στολή είχε λαστιχένιες απολήξεις στο κεφάλι και στα χέρια που ήταν απιιιιιιιιστευτα σφικτές! Ήταν σχεδόν αδύνατον να περάσεις το οτιδήποτε! Θυμάμαι χαρακτηριστικά την ατάκα του φοβερού Weston (ο εκπαιδευτής μας) όταν φτάσαμε στο σημείο να περάσουμε το κεφάλι να μας λέει : "πάρτε βαθιά ανάσα και σπρώξτε με όλη σας την δύναμη. Σήμερα ετοιμαστείτε να ξαναγεννηθείτε". Σα να μην έφταναν όλα αυτά, έπρεπε να προχωρήσουμε σαν ρόμποκοπ καμιά 100 μέτρα από το πάρκινγκ που αλλάξαμε μέχρι το σημείο που θα βουτάγαμε! Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς αυτό!

Φτάνοντας στο σημείο η αναμονή ήταν αρκετή καθώς υπήρχαν και άλλα γκρουπ. Οι εκπαιδευτές που γνωρίσαμε ήταν απ΄όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ιταλοί, Γερμανοί, Αμερικάνοι και 2 από αυτούς Έλληνες. Τελικά εμείς είμαστε παντού! Ο ένας ήταν τρισευτυχισμένος που ζούσε εδώ και έκανε την δουλειά που του άρεσε και ο άλλος που είχε κλείσει μόλις ένα 6μηνο, δεν την πάλευε καθόλου. Είχε φρικάρει με τον χειμώνα που μόλις είχε περάσει, το κρύο που είχε φάει και με το συνεχές σκοτάδι. Τον ενθαρρύναμε ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι έρχεται το καλοκαίρι και τον αποχαιρετήσαμε.
Αυτό που διαπιστώσαμε και αργότερα στο ταξίδι μας είναι ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό και την εστίαση στην Ισλανδία, δεν είναι Ισλανδοί. Προφανώς με την τουριστική έκρηξη τα τελευταία χρόνια και τα σχεδόν μηδενικά ποσοστά ανεργίας που έχουν έτσι και αλλιώς, έχουν δημιουργηθεί θέσεις που δεν μπορούν να καλύψουν εσωτερικά! Όσοι ενδιαφερόμενοι λοιπόν, σπεύσατε!
Ηρθε λοιπόν και η σειρά μας, και μπλουμμμμ....
Οι εικόνες που αντικρίσαμε αμέσως μετά ξεπερνούσαν οποιοδήποτε snorkeling είχαμε κάνει, παρά το γεγονός ότι στον συγκεκριμένο βυθό δεν ζει τίποτα παρά μόνο ένα είδος ψαριού (απ' ότι μας είπε ο εκπαιδευτής μας), το οποίο δεν είδαμε καν! Το βάθος του ρήγματος που δημιουργούν οι τεκτονικές πλάκες σου κόβει την ανάσα! Σε κάποια σημεία φτάνει τα 58 μέτρα!

Η εκπληκτική διαύγεια του νερού σου δίνει την αίσθηση ότι αιωρείσαι !

Κατά το τελείωμα της διαδρομής. Το νερό πραγματικά κρυστάλλινο και εννοείται πόσιμο!

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι χωρίς επεξεργασία, με τα φυσικά τους χρώματα και μας τις έβγαλε ο εκπαιδευτής μας ο οποίος φορούσε βάρη και μπορούσε να καταδυθεί. Εμείς δυστυχώς πάρα τις επανειλημμένες προσπάθειες, λόγω της στολής μας, ανεβαίναμε σαν αερόστατα! Για τους πιο τολμηρούς κατά την κράτηση υπήρχε και η επιλογή για snorkeling με απλή καταδυτική στολή ώστε να μπορείς να καταδυθείς ή καλύτερα να......καταψυχθείς!!! Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!
Ακόμα και έτσι πάντως η εμπειρία ήταν εκπληκτική και κατά γενική ομολογία και των 4άρων είναι must δραστηριότητα, παρά το τσουχτερό (όπως όλα στην Ισλανδία άλλωστε) κόστος!

 

[spirosninja]

τελειο!!! μηπως θυμασαι το κοστος ? ειχατε εμπειρια απο καταδυσεις ή χωρις χαρτι κανατε?