psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός εκδρομής
- Έλα και φύγαμε για Ισπανία
- Καλημέρα στη Βροχερή πόλη
- Ιστορικού κέντρου συνέχεια
- Μήπως είναι καλύτερα τη νύχτα;
- Η Δευτέρα στη Σεβίλλη
- …στην Κόρδοβα ταξίδι
- Cordoba μέρος δεύτερο
- Οι τελευταίες στιγμές στην Ανδαλουσία
- Hola Barcelona
- Στα ωραία της πόλης ως τη νύχτα
- Οι τελευταίες βόλτες στην Καταλανική πρωτεύουσα
- Συμπεράσματα & απολογισμός ταξιδιού
Καλημέρα στη Βροχερή πόλη
Σηκώθηκα νωρίς προκειμένου να κάνω επιδρομή στον μπουφέ του πρωινού και βγήκα στο δρόμο με την ομπρέλα ανά χείρας λίγο μετά τις δέκα κατεβαίνοντας προς το ποτάμι. Οι ουρανοί είχαν ανοίξει από το πρωί και οι προβλέψεις έδιναν το ίδιο σκηνικό μέχρι το απόγευμα:
Για λίγα μέτρα διένυσα το χθεσινοβραδινό δρομολόγιο κατατοπιζόμενος πλέον καλύτερα με την πόλη και την ομορφιά της, ακόμα και υπό τέτοιες συνθήκες:
Το πλάνο μου ήταν να περάσω στην απέναντι πλευρά αρχικά και να δω ότι μπορέσω μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Με το που είδα την βάρκα στα νερά του Γουαδαλκιβίρ δεν άντεξα, πήρα το κινητό και έστειλα το αγαπημένο τετράστιχο από το Natin – Fatin στον κολλητό μου στο Cambridge, βάζοντας και οι δύο τα γέλια:
«Για δες στο Γουαδαλκιβίρ,
βαρκούλες και βαρκάδες.
Για δες και στο Σαρωνικό,
πως πλέουν οι ....»
Στάση πρώτη στην «Plaza del Altozano», ένα αρχικό μόνο σημάδι της ομορφιάς που θα συναντούσα σ’ αυτή την πόλη. Στην ευθεία ξεκινούσε ο πεζόδρομος «C. San Jacinto» με τους Ισπανούς να τον διαβαίνουν απτόητοι, κι αυτοί με τις ομπρέλες τους:
Επιβάλλεται βεβαίως να αναφέρω την αγαπημένη τους συνήθεια των Tapas bar, κατάμεστα όπως βλέπετε και είναι λογικό. Μια επιθυμία γεννήθηκε και σε μένα αλλά τη χαλιναγώγησα προς το παρόν, φτάνοντας μέχρι την εκκλησία «Parroquia de San Jacinto»
Δεν ήμουν για πολλά με τέτοιο καιρό, έτσι γύρισα προς τα πίσω ως την αρχή της γέφυρας βλέποντας και παρακείμενα στενάκια, με μία σύντομη στάση για στέγνωμα στην κλειστή αγορά «Mercado de Triana»
Μπορεί να ήταν Κυριακή με τα περισσότερα καταστήματα κλειστά, ο κόσμος όμως τιμούσε όσα πρόσφεραν μπύρα, κρασί και ωραίο μεζέ:
Με τον αέρα να κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο μου γύρισα προς το ιστορικό κέντρο της πόλης περνώντας μπροστά από την «Capilla del Carmen» που βρίσκεται στη μια άκρη της:
Ένα διάλειμμα ήταν επιβεβλημένο κάτω από τη γέφυρα μέχρι να κοπάσει το δυνατό shower που μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ γι’ άλλη μια φορά αν βρισκόμουν στη Σεβίγια ή το Σαουθάμπτον. Όταν έφτασα ώρα μετά κάτω από το άγαλμα του ταυρομάχου απέναντι από την αρένα της «Plaza de Toros» διαπίστωσα απλά ότι ήμουν βρεγμένος ως το κόκκαλο…
Περιμετρικά της αρένας όπου είχε συγκεντρωθεί κόσμος στα σκεπασμένα σημεία λόγω της βροχής, μπορεί να δει κανείς έναν από τους ωραιότερους και πιο πολυφωτογραφημένους δρόμους της πόλης, με το ναό «Capilla de los Toreros» φυσικά να ξεχωρίζει:
Βρισκόμουν ήδη στο κέντρο έχοντας όμως αγανακτήσει από τη νεροποντή μπήκα κατευθείαν στο πρώτο καφενείο/tapas bar που βρήκα στο δρόμο μου, για ανασύνταξη, μια-δυο παγωμένες και ένα πιατάκι που λιμπίστηκα:
Έτσι με ανανεωμένη πλέον διάθεση συνέχισα λίγη ώρα αργότερα προς την πλατεία «del Cabildo», ιδιαίτερης ομορφιάς κι αρχιτεκτονικής που βρίσκεται λίγα βήματα
απέναντι από τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό της πόλης:
Ο γοτθικού τύπου Μητροπολιτικός και Πατριαρχικός Καθεδρικός Ναός «Santa María de la Sede y de la Asunción» όπως είναι το πλήρες όνομα του αποτελεί κτίσμα του 15ου αιώνα και όπως είναι απόλυτα λογικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco:
Ο εντυπωσιακός δρόμος «de la Constitución» που διασχίζεται από το τραμ και τους πεζούς, περιστοιχίζεται από εντυπωσιακά κτήρια κλασσικής αρχιτεκτονικής της Σεβίλλης:
Έτσι μαγεμένος από την ατελείωτη ομορφιά την οποία αντίκρυζα προχώρησα ως το κτίσμα «Miguel de Cervantes en Sevilla - Ayuntamiento de Sevilla»
και την «Plaza de san Francisco» στην οποία βρίσκεται:
Ήμουν σε μια φάση που δεν ήξερα πραγματικά τι να πρωτοκοιτάξω και τι να φωτογραφίσω, κατεβαίνοντας αρχικά στην πλατεία «Nueva» που βρίσκεται ακριβώς στην πίσω πλευρά:
Από κει ξεκινάει κι ο πολύ όμορφος πεζόδρομος «Sierpes» με τα εμπορικά καταστήματα, δίχως πολύ κόσμο όπως είναι λογικό. Έκανα ένα πέρασμα και συνέχισα προς την προτομή του Θερβάντες αλλά και την πλατεία «Del Salvador» με την εκκλησία/πρώην τζαμί «Colegial del Divino Salvador» να ξεχωρίζει:
Ήμουν χαρούμενος διότι παρόλες τις αντιξοότητες είχα καλύψει ένα σημαντικό μέρος των θέλω μου, οπότε χαλάρωσα προκειμένου ν’ αφιερώσω λίγο περπάτημα χαμένος στα μυσταγωγικά στενάκια της πανέμορφης αυτής πόλης:
Προφανώς όταν βρέθηκα μπροστά στη μπάρα του «Restaurante La Escaloná» με τα βαρέλια της φρέσκιας μπύρας κρεμασμένα από πάνω της δεν έκανα δεύτερες σκέψεις. Παρόλο που η παέγια μου έσπασε τη μύτη, αρκέστηκα στις παγωμένες.
Τις άξιζα!
Σηκώθηκα νωρίς προκειμένου να κάνω επιδρομή στον μπουφέ του πρωινού και βγήκα στο δρόμο με την ομπρέλα ανά χείρας λίγο μετά τις δέκα κατεβαίνοντας προς το ποτάμι. Οι ουρανοί είχαν ανοίξει από το πρωί και οι προβλέψεις έδιναν το ίδιο σκηνικό μέχρι το απόγευμα:
Για λίγα μέτρα διένυσα το χθεσινοβραδινό δρομολόγιο κατατοπιζόμενος πλέον καλύτερα με την πόλη και την ομορφιά της, ακόμα και υπό τέτοιες συνθήκες:
Το πλάνο μου ήταν να περάσω στην απέναντι πλευρά αρχικά και να δω ότι μπορέσω μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Με το που είδα την βάρκα στα νερά του Γουαδαλκιβίρ δεν άντεξα, πήρα το κινητό και έστειλα το αγαπημένο τετράστιχο από το Natin – Fatin στον κολλητό μου στο Cambridge, βάζοντας και οι δύο τα γέλια:
«Για δες στο Γουαδαλκιβίρ,
βαρκούλες και βαρκάδες.
Για δες και στο Σαρωνικό,
πως πλέουν οι ....»
Στάση πρώτη στην «Plaza del Altozano», ένα αρχικό μόνο σημάδι της ομορφιάς που θα συναντούσα σ’ αυτή την πόλη. Στην ευθεία ξεκινούσε ο πεζόδρομος «C. San Jacinto» με τους Ισπανούς να τον διαβαίνουν απτόητοι, κι αυτοί με τις ομπρέλες τους:
Επιβάλλεται βεβαίως να αναφέρω την αγαπημένη τους συνήθεια των Tapas bar, κατάμεστα όπως βλέπετε και είναι λογικό. Μια επιθυμία γεννήθηκε και σε μένα αλλά τη χαλιναγώγησα προς το παρόν, φτάνοντας μέχρι την εκκλησία «Parroquia de San Jacinto»
Δεν ήμουν για πολλά με τέτοιο καιρό, έτσι γύρισα προς τα πίσω ως την αρχή της γέφυρας βλέποντας και παρακείμενα στενάκια, με μία σύντομη στάση για στέγνωμα στην κλειστή αγορά «Mercado de Triana»
Μπορεί να ήταν Κυριακή με τα περισσότερα καταστήματα κλειστά, ο κόσμος όμως τιμούσε όσα πρόσφεραν μπύρα, κρασί και ωραίο μεζέ:
Με τον αέρα να κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο μου γύρισα προς το ιστορικό κέντρο της πόλης περνώντας μπροστά από την «Capilla del Carmen» που βρίσκεται στη μια άκρη της:
Ένα διάλειμμα ήταν επιβεβλημένο κάτω από τη γέφυρα μέχρι να κοπάσει το δυνατό shower που μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ γι’ άλλη μια φορά αν βρισκόμουν στη Σεβίγια ή το Σαουθάμπτον. Όταν έφτασα ώρα μετά κάτω από το άγαλμα του ταυρομάχου απέναντι από την αρένα της «Plaza de Toros» διαπίστωσα απλά ότι ήμουν βρεγμένος ως το κόκκαλο…
Περιμετρικά της αρένας όπου είχε συγκεντρωθεί κόσμος στα σκεπασμένα σημεία λόγω της βροχής, μπορεί να δει κανείς έναν από τους ωραιότερους και πιο πολυφωτογραφημένους δρόμους της πόλης, με το ναό «Capilla de los Toreros» φυσικά να ξεχωρίζει:
Βρισκόμουν ήδη στο κέντρο έχοντας όμως αγανακτήσει από τη νεροποντή μπήκα κατευθείαν στο πρώτο καφενείο/tapas bar που βρήκα στο δρόμο μου, για ανασύνταξη, μια-δυο παγωμένες και ένα πιατάκι που λιμπίστηκα:
Έτσι με ανανεωμένη πλέον διάθεση συνέχισα λίγη ώρα αργότερα προς την πλατεία «del Cabildo», ιδιαίτερης ομορφιάς κι αρχιτεκτονικής που βρίσκεται λίγα βήματα
απέναντι από τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό της πόλης:
Ο γοτθικού τύπου Μητροπολιτικός και Πατριαρχικός Καθεδρικός Ναός «Santa María de la Sede y de la Asunción» όπως είναι το πλήρες όνομα του αποτελεί κτίσμα του 15ου αιώνα και όπως είναι απόλυτα λογικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco:
Ο εντυπωσιακός δρόμος «de la Constitución» που διασχίζεται από το τραμ και τους πεζούς, περιστοιχίζεται από εντυπωσιακά κτήρια κλασσικής αρχιτεκτονικής της Σεβίλλης:
Έτσι μαγεμένος από την ατελείωτη ομορφιά την οποία αντίκρυζα προχώρησα ως το κτίσμα «Miguel de Cervantes en Sevilla - Ayuntamiento de Sevilla»
και την «Plaza de san Francisco» στην οποία βρίσκεται:
Ήμουν σε μια φάση που δεν ήξερα πραγματικά τι να πρωτοκοιτάξω και τι να φωτογραφίσω, κατεβαίνοντας αρχικά στην πλατεία «Nueva» που βρίσκεται ακριβώς στην πίσω πλευρά:
Από κει ξεκινάει κι ο πολύ όμορφος πεζόδρομος «Sierpes» με τα εμπορικά καταστήματα, δίχως πολύ κόσμο όπως είναι λογικό. Έκανα ένα πέρασμα και συνέχισα προς την προτομή του Θερβάντες αλλά και την πλατεία «Del Salvador» με την εκκλησία/πρώην τζαμί «Colegial del Divino Salvador» να ξεχωρίζει:
Ήμουν χαρούμενος διότι παρόλες τις αντιξοότητες είχα καλύψει ένα σημαντικό μέρος των θέλω μου, οπότε χαλάρωσα προκειμένου ν’ αφιερώσω λίγο περπάτημα χαμένος στα μυσταγωγικά στενάκια της πανέμορφης αυτής πόλης:
Προφανώς όταν βρέθηκα μπροστά στη μπάρα του «Restaurante La Escaloná» με τα βαρέλια της φρέσκιας μπύρας κρεμασμένα από πάνω της δεν έκανα δεύτερες σκέψεις. Παρόλο που η παέγια μου έσπασε τη μύτη, αρκέστηκα στις παγωμένες.
Τις άξιζα!
