psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία και σχεδιασμός εκδρομής
- Έλα και φύγαμε για Ισπανία
- Καλημέρα στη Βροχερή πόλη
- Ιστορικού κέντρου συνέχεια
- Μήπως είναι καλύτερα τη νύχτα;
- Η Δευτέρα στη Σεβίλλη
- …στην Κόρδοβα ταξίδι
- Cordoba μέρος δεύτερο
- Οι τελευταίες στιγμές στην Ανδαλουσία
- Hola Barcelona
- Στα ωραία της πόλης ως τη νύχτα
- Οι τελευταίες βόλτες στην Καταλανική πρωτεύουσα
- Συμπεράσματα & απολογισμός ταξιδιού
Η Δευτέρα στη Σεβίλλη
Ξύπνησα νωρίς όπως είχα προγραμματίσει, μιας και η συγκεκριμένη μέρα απαιτούσε εξαιρετικό συντονισμό κινήσεων.
Εξίσου νωρίς βγήκα από το ξενοδοχείο αφού έφαγα πρωινό, διαπιστώνοντας ότι ο συννεφιασμένος/βροχερός καιρός θα συνεχιζότανε, ωστόσο δε μ’ ένοιαζε και πολύ. Αποφάσισα ν’ ακολουθήσω ένα νέο δρομολόγιο στο κέντρο της πόλης, φτάνοντας σχετικά γρήγορα στην «Plaza de la Magdalena», διανύοντας το 1/3 της απόστασης που είχα χαράξει:
Κατόπιν τούτου σκέφτηκα να ξοδέψω λίγο χρόνο στους εμπορικούς δρόμους San Pablo & Rioja, προκειμένου να δω κι αυτήν την πλευρά της Σεβίλλης:
Δευτέρα πρωί κι ο κόσμος ήταν αισθητά περισσότερος, μια μείξη από τουρίστες και ντόπιους στην Calle Sierpes στην οποία είχα φτάσει, με τα εμπορικά καταστήματα να βρίσκονται σε πλήρη λειτουργία όπως είναι λογικό:
Ως έκπληξη αντιμετώπισα το γεγονός πως βρέθηκα ξαφνικά στην «Plaza la Encarnación» απέναντι στο γνωστό φουτουριστικό δημιούργημα που σαφώς ήξερα αλλά τυχαία είχα αγνοήσει στις σημειώσεις μου:
Έβαλα την καρφίτσα στο χάρτη μαζί με την υπόσχεση επιστροφής και συνέχισα από τ’ αγαπημένα μου πλέον στενάκια:
Μη φανταστείτε, πάλι σε πλατεία έφτασα και συγκεκριμένα την «Cristo de Burgos». Είχα χάσει το μέτρημα με τις πλατείες της πόλης:
Όπως επίσης είχα χάσει την σιγουριά μου αν ξαναέβλεπα αυτούς τους δρόμους ή όχι, με την πεποίθηση πως υπερισχύει το πρώτο:
Δεν ήταν καλή ιδέα όπως αποδείχτηκε να χαθώ ουσιαστικά μέσα στα στενάκια, μιας και παρόλο που μου έδωσε αρκετές όμορφες εικόνες μου κόστισε σε χρόνο. Ησύχασα κάπως όταν κοιτώντας το ρολόι έφτασα επιτέλους στον κεντρικό δρόμο C. Juan Antonio Cavestany:
Το μόνο που σταμάτησε την πορεία μου προς στιγμήν ήταν ένα αρχαίο κτίσμα που αμέσως κατάλαβα τι ήταν, μιας και αντίστοιχο έχουμε και στο χωριό μου που λένε. Το ρωμαϊκό υδραγωγείο «Caños de Carmona» που τροφοδοτούσε με νερό τη Σεβίλλη ως το 1912 (ή καλύτερα ότι απέμεινε σήμερα απ’ αυτό), μπορείτε να το βρείτε στην οδό C. Luis Montoto και την περιοχή του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού «Santa Justa» που έφτασα κι εγώ λίγα λεπτά μετά:
Μπήκα βιαστικός μιας και ήξερα τις διαδικασίες προσπαθώντας να βρω την πλατφόρμα αναχώρησης μου με δυσκολία από τον μεγάλο κεντρικό πίνακα:
Όπως είναι γνωστό στην Ισπανία ακολουθείται εν μέρει αεροδρομικού τύπου διαδικασία κατά την πρόσβαση στα τρένα όπως φαίνεται και στην εικόνα, έχοντας προηγηθεί φυσικά ο έλεγχος εισιτηρίων, οπότε καλό είναι να βρίσκεστε στην πλατφόρμα κανένα μισάωρο νωρίτερα όπως εγώ:
Ετοιμαζόμουν για μια νέα εμπειρία στην Ανδαλουσιανή γή…
Ξύπνησα νωρίς όπως είχα προγραμματίσει, μιας και η συγκεκριμένη μέρα απαιτούσε εξαιρετικό συντονισμό κινήσεων.
Εξίσου νωρίς βγήκα από το ξενοδοχείο αφού έφαγα πρωινό, διαπιστώνοντας ότι ο συννεφιασμένος/βροχερός καιρός θα συνεχιζότανε, ωστόσο δε μ’ ένοιαζε και πολύ. Αποφάσισα ν’ ακολουθήσω ένα νέο δρομολόγιο στο κέντρο της πόλης, φτάνοντας σχετικά γρήγορα στην «Plaza de la Magdalena», διανύοντας το 1/3 της απόστασης που είχα χαράξει:
Κατόπιν τούτου σκέφτηκα να ξοδέψω λίγο χρόνο στους εμπορικούς δρόμους San Pablo & Rioja, προκειμένου να δω κι αυτήν την πλευρά της Σεβίλλης:
Δευτέρα πρωί κι ο κόσμος ήταν αισθητά περισσότερος, μια μείξη από τουρίστες και ντόπιους στην Calle Sierpes στην οποία είχα φτάσει, με τα εμπορικά καταστήματα να βρίσκονται σε πλήρη λειτουργία όπως είναι λογικό:
Ως έκπληξη αντιμετώπισα το γεγονός πως βρέθηκα ξαφνικά στην «Plaza la Encarnación» απέναντι στο γνωστό φουτουριστικό δημιούργημα που σαφώς ήξερα αλλά τυχαία είχα αγνοήσει στις σημειώσεις μου:
Έβαλα την καρφίτσα στο χάρτη μαζί με την υπόσχεση επιστροφής και συνέχισα από τ’ αγαπημένα μου πλέον στενάκια:
Μη φανταστείτε, πάλι σε πλατεία έφτασα και συγκεκριμένα την «Cristo de Burgos». Είχα χάσει το μέτρημα με τις πλατείες της πόλης:
Όπως επίσης είχα χάσει την σιγουριά μου αν ξαναέβλεπα αυτούς τους δρόμους ή όχι, με την πεποίθηση πως υπερισχύει το πρώτο:
Δεν ήταν καλή ιδέα όπως αποδείχτηκε να χαθώ ουσιαστικά μέσα στα στενάκια, μιας και παρόλο που μου έδωσε αρκετές όμορφες εικόνες μου κόστισε σε χρόνο. Ησύχασα κάπως όταν κοιτώντας το ρολόι έφτασα επιτέλους στον κεντρικό δρόμο C. Juan Antonio Cavestany:
Το μόνο που σταμάτησε την πορεία μου προς στιγμήν ήταν ένα αρχαίο κτίσμα που αμέσως κατάλαβα τι ήταν, μιας και αντίστοιχο έχουμε και στο χωριό μου που λένε. Το ρωμαϊκό υδραγωγείο «Caños de Carmona» που τροφοδοτούσε με νερό τη Σεβίλλη ως το 1912 (ή καλύτερα ότι απέμεινε σήμερα απ’ αυτό), μπορείτε να το βρείτε στην οδό C. Luis Montoto και την περιοχή του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού «Santa Justa» που έφτασα κι εγώ λίγα λεπτά μετά:
Μπήκα βιαστικός μιας και ήξερα τις διαδικασίες προσπαθώντας να βρω την πλατφόρμα αναχώρησης μου με δυσκολία από τον μεγάλο κεντρικό πίνακα:
Όπως είναι γνωστό στην Ισπανία ακολουθείται εν μέρει αεροδρομικού τύπου διαδικασία κατά την πρόσβαση στα τρένα όπως φαίνεται και στην εικόνα, έχοντας προηγηθεί φυσικά ο έλεγχος εισιτηρίων, οπότε καλό είναι να βρίσκεστε στην πλατφόρμα κανένα μισάωρο νωρίτερα όπως εγώ:
Ετοιμαζόμουν για μια νέα εμπειρία στην Ανδαλουσιανή γή…